เว็บบอร์ด › รอบนอกนครฉางอัน › [ทะเลสาบเยว่ปิงเหอ]

Watcher โพสต์ 2024-8-2 16:54:32

[ทะเลสาบเยว่ปิงเหอ]

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>   
#box01 {
border: 0px solid;   
padding: 10px;
box-shadow: #36f7ea 1px 1px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/e0O5e9w.png");}
</style>   

<style>
#box02 {
width: 720px;
border: 0px solid;
border-radius: 10px;
padding: 15px;
box-shadow: #36f7ea 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/3yaEoaC.png");}
</style>

<style>
#box03 {
width: 420px;
border: 4px double #36f7ea;
padding: 15px;
box-shadow: #36f7ea 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/3yaEoaC.png");}
</style>



<div id="box01">
<p>

<br><br>



<img src="static/image/hrline/wu1.png" border="0" alt="" style="max-width:400px">


<br>

<!--– อักษรวิ่งไปมา –-->
<marquee behavior="alternate" width="65% scrollamount=" 5"="">
<font face="Kanit"><font size="6"><font color="White"><span style="text-shadow: #36f7ea 0px 0px 1px, #36f7ea 0px 0px 5px, #36f7ea 0px 0px 10px, #36f7ea 10px 0px 30px;">
<br>
ทะเลสาบเยว่ปิงเหอ
<br><br>
</span></font></font></font>
</marquee>

<br><br><br><img src="static/image/hrline/li10.png" border="0" alt=""><br><br><br>
<br>


</p><center>
<iframe width="900" height="635" src="https://www.youtube.com/embed/1k5lx209lak?controls=0&amp;autoplay=1" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" __idm_id__="16056321"></iframe>


</center>


<br><br>

<p></p><div id="box02">
<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#56f2fb">
<br>
ทะเลสาบขนาดเล็กกลางป่าเขาที่แตกสายมาจากแม่น้ำลั่วเหอบรรจบอยู่กลางเขาฉินหลิง<br>
ยามค่ำน้ำในทะเลสาบจะสะท้อนแสงจันทร์สีเห็นเป็นสีทองและแสงหิ่งห้อยบินวนเวียนเหนือผิวน้ำ<br>
รายล้อมด้วยหินเรืองแสงอย่างน่าอัศจรรย์มากมาย สร้างความดึงดูดใจแก่ผู้คน<br>
มีหลายครั้งที่คู่เดทมากมายมักจะมายังที่นี่และเป็นอันเสร็จทุกราย ไม่มีคู่ใดรอดพ้น<br>
พรแห่งความรักจากสรวงสวรรค์ ตำนานเล่าขานมาช้านาน


<br><br>


</font></font></font></div>
<br><br>

</div><br><br></div>


<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}</style><style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}

img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}

img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>


<style name="captain" type="text/css">img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { -webkit-filter: saturate(5); filter: saturate(5); } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;} </style>


<style type="text/css"> ::-webkit-scrollbar {width:14px;height:10px;} ::-webkit-scrollbar-track {background-color:#f8d272;} ::-webkit-scrollbar-thumb {border-radius:5px; background-color:#397f40
; } </style>



<style type="text/css">BODY{background:url("static/image/postbg/bg61.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>

<style type="text/css"> ::-webkit-scrollbar {width:14px;height:10px;} ::-webkit-scrollbar-track {background-color:#f8d272;} ::-webkit-scrollbar-thumb {border-radius:5px; background-color:#397f40

; } </style>

Watcher โพสต์ 2025-7-17 18:17:56

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#box01 {
border: 0px solid;
padding: 10px;
box-shadow: #fe9267 1px 1px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>

<style>
#box02 {
    width: 900px;
    border: 4px double #fe9267;
    padding: 15px;
    box-shadow: #fe9267 2px 2px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>


<style>
#box03 {
    width: 600px;
    border: 4px double #54edcc;
    padding: 15px;
    box-shadow: #54edcc 2px 2px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="box01">
   <p>
      
<br>

<font face="Kanit"><font size="6" color="#ffffff"><span style="text-shadow: #f9a590 1px 3px 5px;"><mit style=""><b>
【อีเว้นท์ต้อนรับพิภพเทพ】</b></mit></span></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="6" color="#ffffff"><span style="text-shadow: #f9a590 1px 3px 5px;"><b style=""><mit style=""><br></mit></b></span></font></font></p>

<div id="box02"><p><br></p><div align="center" style=""><div align="left" style="text-align: center; "><div align="left" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/Op7nO80.png" width="300" _height="300" border="0"></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><br></font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><b>- ระยะเวลา: 17 - 30 กรกฎาคม 2025 (ยามเว่ย) -</b></font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><br></font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4">- สามารถสร้างสตอรี่มาพบเจอได้ แต่เขาจะไม่แนะนำตัว จนกว่าจะ<b>โรลคุยครบห้าครั้ง</b>ถึงจะแนะนำตัว&nbsp;</font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4">- ในครั้งที่ 6 คุณมาเจอเขา เขาจะเกริ่นว่าเขากำลังตามหาสุราเซียนเมามายที่ขึ้นชื่อของแดนมนุษย์</font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4">ได้ยินว่าสุรานี้ดีนัก อยากจะรู้ว่าคนตั้งชื่ออ้างเซียนในพิภพเซียนนี่พวกเขามีดีจริงหรือแค่ขี้โม้</font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><br></font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><br></font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><b>หากสามารถหาสุราเซียนเมามายมาให้เขาลิ้มลองได้ 1 ไห ได้รับรางวัล:</b></font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4">หินเซียน 10 ก้อน</font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><br></font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><br></font></div></div><div align="left" style="text-align: center; "><div align="left" style="text-align: center;"><img src="https://han.mooorp.com/static/image/hrline/11.gif" border="0" alt=""></div><div align="left" style="text-align: center;"><br></div></div></div></div><font face="Kanit">
<br>
</font></div></div>

LuBairan โพสต์ 2024-8-13 17:40:42

<style>



#boxcorecenter {

    border: 0px solid #152cd5;

    padding: 15px;

    box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;

    background-image: url("https://i.imgur.com/J5ZfEJ2.png");

}

</style>



<style>

#boxR0LE {

    width: 600px;

    border: 0px solid #cbb989;

    padding: 35px;

    box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;

    background-image: url("https://i.imgur.com/PNPim8Q.png");}

</style>



<div id="boxcorecenter">

<div align="center">



<br><br>



<div id="boxR0LE">



<img width="450" src="https://i.imgur.com/aDtIaPZ.png" border="0" alt="">

<br><font face="Chonburi"><font size="5"><font color="#994D7B"><span style="text-shadow: #ffffff 0px 0px 0.7px, #ffffff 0px 0px 25px, #ffffff 0px 0px 10px;">

<i><b>กล่าวขานนามว่าผูกพันใต้ต้นหลิว</span></b><font face="Sarabun"><font size="3">
<br>วันที่ 6 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10<br>เวลาสิบสองนาฬิกายี่สิบห้านาทีเป็นต้นไป</font></font>

</i><br></font></font></font>

<br>

<div align="left">

<font face="Sarabun"><font size="3">



<p style="text-indent: 2.5em;">กว่าจะได้แยกย้ายกับเหล่าขุนนางก็เหมือนอย่างเคย จากเช้าอากาศสดใสเปลี่ยนมาเป็นช่วงบ่ายที่พึ่งผ่านยามอาทิตย์ตรงศีรษะและกลายมาเป็นการคล้อยตกรอเวลาพักหน้าที่ ครั้งนี้ไม่คล้ายกับหนก่อนเสียทีเดียว ลู่ไป๋หรั่นในอาภรณ์รุ่มร่ามสีครามเข้มก้าวมาอย่างเชื่องช้า เนื่องจากวันนี้นับว่าเป็นวันที่ต้องกลับวังหลวงแล้ว นางจึงสวมใส่ชุดฉิงโหรวตามลำดับขั้นที่ตนอยู่เพื่อไม่ให้เป็นที่ครหาสำหรับสายตาหลายคู่ที่จับจ้อง ทว่าก่อนที่จะได้กลับไปเผชิญหน้ากับสายตาเหล่านั้น บ่ายวันนี้นางได้รับเชิญจากฝ่าบาทให้มุ่งหน้ามายังบริเวณเนินสูงหลังแนวตั้งกระโจมโดยที่ทราบอยู่แล้วว่าถูกเรียกหาเพราะเหตุใด
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ ยอดอาชานี้มีนามว่าสวีหรือเพคะ? ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงหวานของนงคราญมาถึงก่อนตัวนางเสียอีก ถัดออกไปผ่านร่างนางราว ๆ หกถึงเจ็ดก้าวยังมีแผ่นหลังของโอรสสวรรค์ผู้ยืนเคียงกับอาชาแดงฉานราวเปลวเพลิง ฉลองพระองค์ของฝ่าบาทวันนี้เป็นสีครามเข้มปักพาดลาดมังกรสีเงินกลางหมู่เมฆหลิวเช่อขยับใบหน้าหันไปด้านหลังเพื่อปรายตามองผู้มาพร้อมคำถามเล็กน้อย
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ สวีเวยคือนามของมัน ” </font><b>สวี</b>ที่แปลว่าเนิบช้า และ<b>เวย</b>ที่แปลว่าอานุภาพน่าเกรงขาม นับว่าเป็นนามลึกล้ำที่แปลกหูสำหรับยอดอาชา ตัวเวยยังว่าเข้าท่าแต่สวีเนิบช้านี้..
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ พระพี่นางเป็นผู้ตั้ง ” </font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เป็นอันเข้าใจได้ หากว่าทั้งหมดนี้มาจากการตัดสินใจของผิงหยางกงจู่
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ เปลี่ยนชุดแล้ว? ” </font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
คำถามนี้ของหลิวเช่อฟังดูไม่เข้าท่าอยู่บ้าง ไป๋หรั่นขมวดคิ้วเล็กน้อยในความคิดนางมองว่าตอนนี้ใกล้ถึงเวลากลับวังอยู่รอมร่อ ฉะนั้นหากได้วนกลับมาอีกครั้งแม้แต่กระโจมเล็กให้เปลี่ยนชุดคงไม่มีเหลือแล้ว ดังนั้นเพื่อความสะดวกนางจึงต้องเปลี่ยนตั้งแต่ก่อนเดินทางเพื่อที่จะได้ไม่เป็นการลำบากต่อผู้คนรอบตัว
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ผิดกับหลิวเช่อที่ดูจะไม่ได้ใส่ใจเรื่องความยากลำบากของสายตาผู้คน เพียงแต่.. ไม่ค่อยจะได้เห็นนางใส่ชุดสีเข้มดูยวนตาเช่นนี้เท่าใดนัก ฮั่นอู่ตี้เหวี่ยงกายขึ้นคร่อมหลังม้าพลางใช้สันเท้ากระทุ้งท้องม้าเป็นสัญญาณให้มันเดินหน้าเข้าใกล้สนมตน
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ หรือว่าหม่อมฉันควรกลับไปเปลี่ยนเป็นชุดเดิมเพคะ?”</font> ลู่เจี๋ยยวี่กางแขนออกพลางก้มหน้าสำรวจตัวเองอีกครั้ง ชุดนี้รุ่มร่ามไปบ้างแต่ก็ไม่ได้เทอะทะลำบากในการเดินทาง หรือว่าสวีเวยไม่อาจรับน้ำหนักได้มาก นางสวมชุดผ้าหนาเท่ากับเพิ่มน้ำหนักให้กับมัน? .. แต่สุดท้ายนางก็พับเก็บความคิดนี้ไปเพราะมันไม่เข้าท่าเอาเสียเลย ยอดอาชาแบกชายชุดเกราะได้แล้วเหตุใดจะรองรับน้ำหนักนี้ไม่ได้
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ ไม่ต้อง ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
จบคำทั้งร่างของนงคราญก็ลอยวืด หลิวเช่อคว้าแขนนางก่อนจะดึงให้ทั้งร่างนั้นถลามานั่งไพล่ตรงเบื้องหน้าเขา ท่อนแขนแกร่งข้างหนึ่งโอบประคองเอวบางไว้ให้แนบชิดพลางหลุบตาลงมองใบหน้างามที่ซีดขาวไปด้วยความตกใจ <font color="#D4AC0D">“ มือ ”</font> รับสั่งของโอรสสวรรค์สั้นกระชับแต่ก็แผ่วเบาราวเสียงกระซิบ อาจเป็นเพราะความงุนงงทำให้การเคลื่อนไหวของนางเชื่องช้าไม่ถูกใจเขา หลิวเช่อดึงสายบังเหียนมายัดใส่ในมือขาวก่อนจะเคลื่อนมือหนาขึ้นทาบหลังมือเนียนนั้นเพื่อเป็นการกุมไว้ทั้งส่วนหนึ่งของนาง และสายควบคุมทิศทางม้าซึ่งมีผลมากต่อการควบขี่
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ หากไม่ถนัดก็พิงเจิ้นไว้ ” </font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เขาจงใจหรือไม่ก็ไม่อาจทราบ น้ำเสียงหนักแน่นนั้นกล่าวขึ้นเหนือหูนางอีกครั้งก่อนจะปล่อยให้ม้าก้าวเท้าไปตามทางโดยไม่แม้แต่จะก้มมองลงมา ทว่าการใกล้ชิดนี้ก็สมจริงเกินกว่าจะเป็นแค่มายาลวงหลอก ในอ้อมแขนเขาไป๋หรั่นสงบเสงี่ยมเป็นอย่างมาก นางเหยียดหลังตรงแต่ก็มิวายสูงได้เพียงแค่บ่ากว้างของโอรสสวรรค์ ตลอดทางที่เคลื่อนผ่านล้วนเต็มไปด้วยแมกไม้ลำธาร ไป๋หรั่นกวาดสายตามองรอบข้างอย่างสนใจกระทั่งมีเสียงทุ้มกล่าวขึ้น <font color="#D4AC0D">“ มีทิวทัศน์ที่เจ้าอยากชมหรือไม่ ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ทิวทัศน์ที่นางอยากชม..? คำถามนี้ของหลิวเช่อทำให้นงคราญแซ่ลู่กดใบหน้าลงครุ่นคิดไประยะใหญ่ <font color="#994D7B">“ หม่อมฉันชอบทิวทัศน์ที่ครบสมบูรณ์เพคะ มีต้นไม้ มีบึงน้ำ มีพื้นที่กว้าง..พูด ๆ ไปแล้วตำหนักตงเฉินเองก็เป็นหนึ่งในทิวทัศน์ที่หม่อมฉันชื่นชอบเป็นอย่างมาก ”</font> เจ้าของตำหนักระบายยิ้มเบาบางเมื่อพูดถึงเขตส่วนตัวที่ครบสมบูรณ์พร้อมในความงาม
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ นับเป็นความโชคดีของหม่อมฉันที่ฝ่าบาทพระราชทานตำหนักตงเฉินให้เป็นที่พำนัก ”</font> ใครจะบอกว่านี่เป็นการกลบรัศมีก็ไม่สำคัญ ตำหนักตงเฉินแค่ชื่อก็บอกแล้วว่าเป็นอรุณแห่งเหมันต์ ไหนเลยจะเย็นชืดจืดจางอย่างตำหนักเย็น ทว่าเมื่อคิดถึงส่วนนี้ดวงหน้าของโฉมสะคราญก็พลันนิ่งไป <font color="#994D7B">“ ขอหม่อมฉันถามพระองค์สักหนึ่งคำถามได้หรือไม่เพคะ ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
หลิวเช่อที่ควบม้าให้เดินเหยาะ ๆ ไปเรื่อยเปื่อยหลุบสายตาลงมองคนที่เงยหน้าขึ้นถาม เดิมทีเขากำลังตริตรองว่ามีที่แห่งใดเหมาะสมสำหรับการพานางไปชมทิวทัศน์เพื่อกลบฝังภาพจำเลวร้ายก่อนหน้านี้บ้าง.. แต่ในเมื่อนางมีสิ่งข้องใจ <font color="#D4AC0D">“ ว่ามา ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ เหตุใดฝ่าบาทจึงมอบตำหนักคงเฉินให้กับหม่อมฉัน? ” </font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
นับเป็นคำถามที่ค้างอยู่ในใจมานาน ทุกครั้งที่ฝ่าบาทพระราชทานตำหนักล้วนไม่มีผู้ใดทราบเหตุผล และเชื่อว่าคงไม่มีใครกล้าทูลถามเพราะคงกลัวที่จะต้องเผชิญกับคำตอบเชิงว่าเลือกไปส่ง ๆ โดยไม่ได้ไยดีความหมาย.. แต่ลู่ไป๋หรั่นไม่ได้เกรงกลัวในเรื่องเช่นนั้น
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ เหตุใดหรือ.. ” </font>เพราะสมาธิไม่ได้อยู่แค่ที่เพียงคำถาม เขายังต้องประคองทั้งม้าทั้งคน โอรสสวรรค์ทวนทำถามออกมาผ่านเสียงพูดแค่ไม่ถึงครึ่ง ส่วนที่เหลือก็ดังซ้ำชัดอยู่ในห้วงความคิดของเขา <font color="#D4AC0D">“ เจ้าเป็นคนที่ดูเหมาะกับตำหนักนั้น ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ทรงเห็นหม่อมฉันเป็นผู้ทรงศีลหรือ? ไป๋หรั่นกะพริบตาช้า ๆ พลางพยายามทำความเข้าใจกับคำว่าดูเหมาะกับตำหนักนั้น ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าตำหนักตงเฉินมักเป็นที่ประทับของสนมผู้ซึ่งเลื่อมใสหรือมีผลงานโดดเด่นในด้านความกตัญญูมาตลอดหลายรัชสมัย.. ทว่านางกลับไม่ทันได้นึกว่าความหมายของเขาจะเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้นมาก
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไป๋หรั่นอาจคล้ายโฉมงามปานเทพีฉางเอ๋อบนจันทรา ทว่าในสายตาโอรสสวรรค์นางกลับเป็นสุริยาดวงน้อยที่พร้อมไปด้วยเสน่ห์แผดเผาใจรวมไปถึงความสามารถในการโน้มน้าวที่ทำให้ผู้คนล้วนตกอยู่ในภวังค์ คล้ายกับพระอาทิตย์ส่องแสงในยามสนธยา งดงามยิ่ง จำเป็นยิ่ง และดูสงบยิ่ง
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
แต่เมื่อเปรียบนางเป็นฤดูกาล หลิวเช่อค้นพบว่าสาวงามดั่งวสันต์มีอยู่มากแต่ที่สงบราวเหมันต์กลับมีน้อยนัก ภายใต้ชุดขาวสีหวาน ลู่ไป๋หรั่นสามารถเปลี่ยนความชดช้อยอ่อนแอให้กลายมาเป็นสูงส่งได้ไม่ยาก ประจวบกับตัวตนของนางที่นวลตาคล้ายกับหยกเย็นก้อนหนึ่ง ดังนั้นจึงไม่มีที่ไหนเหมาะกับนางไปมากกว่าตงเฉิน และในขณะเดียวกันสถานที่ตั้งของตำหนักก็นับว่าเป็นบริเวณที่ดีมาก
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ที่นั่นห่างไกลจากความวุ่นวาย คล้ายมุ่งหน้าสู่แดนลับแลซึ่งมีเซียนหญิงสถิตย์อยู่ อีกทั้งบทสนทนาของเขาและนางมักเป็นการหารือที่ใช้ความคิด หลิวเช่อเลยชื่นชอบเป็นพิเศษหากว่าตนมีเวลาได้ครุ่นคิดไปตลอดการเดินทางระหว่างสองตำหนักว่าสมควรรับมือกับนางแบบไหน ทดสอบนางเช่นใด เพียงแค่คิดเท่านี้โอรสสวรรค์ก็ดูจะอารมณ์ดีขึ้นมาก มือหนาที่กอบกุมมือนางไว้กระชับสัมผัสให้แน่นขึ้นพลางเร่งความเร็วม้าราวกับตัดสินใจได้แล้วว่าสถานที่ปลายทางจะเป็นจุดใด
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ ฝ่าบาท เราออกห่างจากบริเวณตั้งกระโจมถึงเพียงนี้เป็นเรื่องดีแน่หรือเพคะ หากว่ากลับไปไม่ทั—- ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D"><b>
“ เราจะไม่กลับไป ”</b></font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงของนางขาดช่วงไป หาใช่เพราะคำตอบนั้น แต่เป็นเพราะใบหน้าคมคายเปี่ยมเสน่ห์ที่ก้มลงเอ่ยในยามที่นางเงยหน้าขึ้นมองเขาพอดี ปลายจมูกเชิดรั้นของคนงามสัมผัสเข้ากับส่วนปลายที่งุ้มลงของอวัยวะเดียวกัน ต่างก็เพียงจมูกนั้นไม่ใช่ส่วนของจมูกบนใบหน้านางอีกต่อไป
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ห้วงเวลาหยุดชะงักเช่นเดียวกับลมหายใจที่เงียบไป เบื้องหน้าของกันและกันต่างก็เป็นผู้ครองโฉมเลิศล้ำระดับผลาญใจคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งลู่ไป๋หรั่นที่นับสวยวันสวยคืนไม่มีท่าทีว่าจะหยุดพัฒนาความงามนี้ลงได้ ต่อหน้านงคราญงามหยาดฟ้าแม้แต่ผู้ที่แข็งดุจหินผายังต้องสั่นไหว
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ระยะห่างของใบหน้าทั้งสองเริ่มร่นเข้าหากันช้า ๆ ตามแรงดึงดูดของธรรมชาติที่ผลักให้ต่างฝ่ายล้วนตกอยู่ในภวังค์ รวมไปถึงความปรารถนาลึกในใจที่อยากจะซึบซาบกลิ่นฝูหรงเบาบางในระยะชิดใกล้ จวบจนเสียงร้องครวญสายหนึ่งดังขึ้นขัดการเคลื่อนไหว เป็นไป๋หรั่นเองที่เบี่ยงหน้าหลบพระพักตร์มังกรก่อนจะวางมืออีกข้างทาบลงกับมือแกร่งที่บีบแน่นจนมือขาวใต้แรงนั้นพลันเจ็บไปด้วย เพราะถึงแม้สัญชาติญาณจะนำพาให้เข้าหา แต่ความพยายามในการควบคุมตนเองก็ส่งออกมาผ่านส่วนอื่นของร่างกาย
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
จักรพรรดิไร้ซึ่งคำขอโทษ หลิวเช่อที่ยืนหยัดในความคิดนี้มาเสมอผ่อนลมหายใจออกผ่านริมฝีปากพลางประคองมือนงคราญที่แดงช้ำขึ้นพิศดู <font color="#D4AC0D">“ เจ็บมากหรือไม่ ”</font> เขาถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงมาหลายระดับ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะรู้สึกผิด หรือกลัวว่านางจะหวั่นเกรง
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ .. หากออกแรงต่อไปอีกนิด เชื่อว่าคงมากอยู่เพคะ ”</font> ไป๋หรั่นไม่ใช่จำพวกที่ตอบว่า <b>‘ ไม่เจ็บเลย ’</b> หรือ <b>‘ เจ็บมาก ’</b> นางปัดสองตัวเลือกนั้นทิ้งพลางสร้างเส้นทางใหม่ขึ้นมาที่ไม่ทำให้ผู้คนต้องลำบากใจมากจนเกินไป สาวงามแซ่ลู่ระบายยิ้มช้า ๆ พลางพลิกมือเป็นฝ่ายจรดนิ้วลงกับอุ้งมือหนา <font color="#994D7B">“ อีกเดี๋ยวก็คงหายแล้ว ว่าแต่ที่พระองค์ทรงตรัสว่าไม่กลับไปนี่? ”</font>

         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ เจิ้นบอกเว่ยชิงให้นำขบวนหลวงกลับไปตามทางสายหลักมิต้องรอพวกเรา เจ้าเป็นคนที่ออกนอกรั้ววังน้อยสุดทั้งยังไม่ค่อยได้ไปไหนไกล พาเจ้าเที่ยวชมรอบนอกเสียหน่อย ไม่นับว่าเสียเวลา ”</font> ว่าจบเขาก็กระตุกสายบังเหียนส่งให้ม้าเดินไปอย่างเชื่องช้าตามเส้นทางขึ้นเขาสายหนึ่งที่ดูแล้วไม่คล้ายว่ายังอยู่ในพื้นที่เดิม เจ้าแผ่นดินทราบดีว่ายามนี้ตนพานางออกมาจากเขตหลวงเป็นที่เรียบร้อย คาดว่าแถวนี้คงเป็นเส้นขึ้นสันเขาฉิงหลิน .. และหากพูดถึงเขาฉิงหลิน ย่อมต้องนึกถึงทะเลสาบเยว่ปิงเหอ
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ อีกไม่ไกลจะมีทะเลสาบแห่งหนึ่ง หากเจ้าชอบบรรยากาศนั้นเราก็พักให้ม้าดื่มน้ำกินหญ้ากันสักครู่ ”</font> เป็นครั้งแรกในรอบวันที่โอรสสวรรค์บอกกล่าวก่อนตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง แน่นอนว่าไป๋หรั่นก็ไม่ปฏิเสธ เจ้าของม้าว่าอย่างไร นางก็เห็นชอบตามนั้น ดังนั้นทั้งสองจึงอาศัยม้าเดินย่ำเอื่อยอาดไปจนถึงทะเลสาบแห่งหนึ่งที่งดงามราวกับภาพฝัน..
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
แม้จะไม่ใช่ทะเลสาบกว้างไกลไพศาลแต่ก็แผ่พื้นที่ไปเกือบหนึ่งส่วนสามของเชิงเขา รอบด้านปกคลุมไปด้วยต้นหลิวผสานมากับต้นสนที่คอยยื่นกิ่งหย่อนลงพรมผิวน้ำที่คล้ายจะสงบแต่ก็ไม่ตลอด เหล่าผู้มาเยือนล้วนปล่อยสายตามองกระแสน้ำแช่มช้าอันเป็นการประกาศผ่านวิธีทางธรรมชาติว่าทะเลสาบแห่งนี้เกิดขึ้นได้เพราะมีทางน้ำไหลผ่าน พลางก้มลงมองหินกรวดด้านใต้น้ำใสที่แวววาวรับแสงอาทิตย์เกิดเป็นภาพเพ้อฝันถึงบึงอัญมณีที่ระยิบระยับไปด้วยแสงดาว
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ ชอบหรือไม่ ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
หลิวเช่อถามคนที่เหม่อลอยไปหลายอึดใจด้วยน้ำเสียงที่เจือความขบขันเอาไว้จนเมื่อเห็นว่าเนตรหงส์นั้นสั่นระริกด้วยความปลาบปลื้ม โอรสสวรรค์ก็ไม่รีรออีกต่อไป ชายร่างสูงเพรียวคล้ายอ้อมแขนออกจากตัวนางพลางตวัดขาลงจากหลังม้า และหันกลับมาอุ้มสาวงามลงจากม้าด้วยสองมือของตนเอง
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ เจิ้นจะนำม้าไปผูก เจ้าหาที่นั่งหรือไม่ก็เดินชมโดยรอบไปก่อนเถิด ”</font> และเมื่อพูดจบ เขาก็หันจูงม้าเดินไปอีกทางโดยไม่รอให้เจี๋ยยวี่หยกได้ตอบรับเลยแม้แต่น้อย ทว่าเรื่องนั้นจะไปสำคัญอย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้าทิวทัศน์ระดับแดนเซียนนี้
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไป๋หรั่นก้าวเดินช้า ๆ พร้อมสูดกลิ่นธรรมชาติอันบริสุทธิ์ยิ่งกว่าที่ใดที่นางเคยไป ร่างอรชรในอาภรณ์ครามหมุนรอบกายจนดูคล้ายนางเซียนผู้ลงมาเที่ยวเล่นในทุ่งหญ้าของโลกมนุษย์โดยมีชายโชคดีคนหนึ่งเดินย้อนกลับมาเห็นเข้าพอดี การได้เห็นทั้งทิวทัศน์ล้ำเลิศ และคนงามเฉิดฉันในเวลาเดียวกันช่วยชะลอฝีเท้าของโอรสสวรรค์ให้ช้าลงราวกับอย่างหน่วงเวลานี้ไว้ให้ยืดยาว
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ทว่าเซียนหญิงกลับเห็นเข้าเสียแล้ว นางหันกลับมายิ้มให้กับเขาและก้าวเดินเข้ามาใกล้อย่างช้า ๆ <font color="#994D7B">“ ริมนั้นมีต้นหลิวใหญ่ช่วยบังแดดได้ไม่เลว ฝ่าบาทคิดอย่างไรเพคะ พวกเรานั่งใต้ร่มไม้นั้นสักประเดี๋ยวดีหรือไม่ ”</font> นางถามความเห็นเขาก่อนในทุกครั้งที่จะตัดสินใจ ส่วนนี้นับว่าเป็นหนึ่งในความน่าเอ็นดูที่ทำให้ลู่เจี๋ยยวี่ไต่ขึ้นมาเป็นสตรีอันดับต้น ๆ ในสายตาของเขา
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ อยากนั่ง? ”</font> เขาถามกลับเสียงเรียบ
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ หม่อมฉันเพียงแค่มองหาบริเวณที่ดีต่อพระองค์ที่สุดเพคะ ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไม่ใช่ชอบหรือไม่ชอบแต่เป็นการนึกถึงเขา?
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
หลิวเช่อทราบดีอยู่แล้วว่าเทพธิดาน้อยผู้นี้มีฝีปากไม่ธรรมดาถึงขนาดที่ต่อรู้อยู่แล้วก็ยังไม่สามารถตั้งตัวให้ชินได้อยู่ดี <font color="#D4AC0D">“ งั้นก็นั่งเถอะ ”</font> โอรสสวรรค์ปล่อยให้นางนำไป ส่วนตัวเองก็เดินตามอย่างไม่เร่งร้อนจนมาถึงใต้ไม้ใหญ่ที่สาวงามทรุดกายลงนั่งกับพื้นได้โดยไม่มีท่าทางอิดออด พร้อมกันนั้นยังคลี่กระโปรงคลุมพื้นคล้ายเตรียมที่นั่งไว้ให้เขาพร้อมสรรพ
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ ไม่จำเป็นต้องใส่ใจถึงเพียงนี้ ”</font> ฮั่นอู่ตี้ปฏิเสธความหวังดีอย่างไร้เยื่อใย เขาปัดผ้าส่วนของอาภรณ์สตรีออก และทิ้งตัวลงนั่งพิงลำต้นอยู่ข้างกายนาง เทพธิดาจำแลงลอบพิจารณาดูใบหน้าของชายสูงศักดิ์ที่ยามนี้เปลี่ยนมาอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบเรียบง่ายแต่ก็ยังดูสูงส่งด้วยความประหลาดใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขายื่นหอบผ้าขนาดใหญ่ของนางมาให้
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ นับว่าโชคดีอยู่บ้างที่หม่อมฉันเตรียมอาหารมา ”</font> ไป๋หรั่นคลายปมของห่อผ้าออกเผยให้เห็นผีผาและกล่องอาหารอยู่ราว ๆ สามสี่กล่อง สองในสี่นั้นเป็นกล่องอุปกรณ์ ส่วนอีกสองกล่องนั้นคือข้าวและกับที่เตรียมไว้และเมื่อเปิดฝากล่องออกก็พบกับกุ้งผัดชาหลงจิ่งชั้นดีที่ส่งกลิ่นหอมฉุยคล้ายพึ่งออกมาจากกะทะ <font color="#994D7B">“ กุ้งผัดชาหลงจิ่งหากทานกับชาบุปผาจะรสชาติดียิ่งนัก ฝ่าบาททรงควบม้ามาไกล เสวยเติมแรงสักนิดเถิดเพคะ ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เจี๋ยยวี่แซ่ลู่พูดไปก็รินชาไป นับเป็นการปรนนิบัติเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พบเห็นจนชินตาทว่าก็ไม่คล้ายเดิมไปเสียทีเดียว ทั้งหลิวเช่อและลู่ไป๋หรั่นต่างใช่เวลารับประทานอาหารกลางวันร่วมกันอย่างเงียบงัน จนกระทั่งถึงคราวเก็บสำรับที่เมื่อเก็บเสร็จแล้วตามประสาผู้ดีมีเงินก็สมควรที่จะไปล้างมือเสียหน่อย ตรงพื้นที่แถวบฝริมทะเลสาบเป็นพื้นเรียบทำให้นางมีความมั่นใจว่าจะไม่ผลัดตก
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
สองมือจุ่มลงกับน้ำเย็นใสกระจ่าง โฉมงามปล่อยสายตาเลื่อนลอยไปกับผิวน้ำจนสะดุดกับเหล่าใบไม้ที่ปลิวพริ้วร่วงหล่น .. กินข้าวก็กินแล้วแต่ฝ่าบาทยังไม่มีท่าทีจะลุกไปไหน หรือว่าต้องนั่งพักอีกสักเดี๋ยว? แต่จะให้นั่งพักไปโดยไร้จุดหมาย ไป๋หรั่นก็พลันรู้สึกอึดอัดเกินกว่าจะปล่อยให้มันดำเนินไปตามเส้นทางนั้น นงคราญหยกลอบถอนหายใจช้า ๆ พลางเอื้อมไปหยิบใบไม้ที่ทรงต่างกันมาสะบัด ๆ น้ำออก ก่อนจะเดินกลับไปหาสวามีที่ยังคงนั่งรออยู่ใต้ร่มไม้
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ ฝ่าบาทเคยฟังขลุ่ยใบไม้หรือไม่เพคะ? ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
คำถามนี้เรียกให้เนตรมังกรตวัดกลับมามองบนร่างบางที่เดินเยื้องย่างเข้ามานั่งอยู่ข้างกายตนอีกครั้ง <font color="#D4AC0D">“ เคย ”</font> ยังคงความเป็นเสือยิ้มยากทั้งยังปากหนักเหมือนอย่างเคย หลิวเช่อหลุบตาลงมองมวลใบไม้ชื้นบนมือสนมของตัวเองแล้วก็ขบขันอยู่ในใจ แม้แต่แนวทางการเลือกใบไม้ยังทำไม่ถูก ดูแล้วแม่นางน้อยคงนึกอยากทดลองสิ่งใหม่
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ หม่อมฉันมักเห็นพ่อค้าคาราวานที่รู้จักเป่าอยู่บ่อย ๆ เหมือนว่าตอนเด็กเองก็เคยฝึก.. เสียก็แต่จำไม่อาจจำได้แล้วว่าเป่าออกมาดีหรือร้าย ” </font>ไป๋หรั่นปล่อยกองใบไม้ในมือลงกับตัก เช่นเดียวกับสายตาคมของโอรสสวรรค์ที่พินิจดูใบไม้เหล่านั้นก่อนจะเอื้อมมาหยิบใบไม้ออกไปหนึ่งใบเพื่อนำมาพลิกเล่นไปมาผ่านปลายนิ้วที่คีบอยู่กับก้านอ่อนของตัวใบ
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ใบไม้เขียวทรงอ้วนถูกยกขึ้นจรดกับริมฝีปากบางต่อหน้าสายตาเฝ้าคอยของชายผู้ทราบวิธีเป่าเป็นอย่างดี เมื่อได้เห็นสีหน้าแววตาจริงจังรวมไปถึงท่าทางที่พอจะดูใช้ได้ของอีกฝ่าย จากความคิดที่จะออกปากปรามก็เปลี่ยนมาเป็นปล่อยผ่านและมองตามอย่างรอคอยจวบจนนงคราญหยกเปิดริมฝีปากสูดเอาลมหายใจมากักเก็บไว้ในตัว ก่อนจะเป่าออกมาเสียงดัง—- <i>ฟิ้ว…</i>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ใบไม้เมื่อต้องลมยังลอยเอื่อย แล้วนับประสาอะไรกับการถูกเป่าในระยะประชิด
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ส่วนหนึ่งของต้นไม้ที่บอบบางยิ่งปลิวไสวตามลมจากปากฉ่ำมุ่งไปจนเกือบแปะเข้ากับใบหน้าของโอรสสวรรค์ เคราะห์ดีที่ฝ่ายชายเอียงศีรษะหลบได้อย่างสบาย ๆ จึงส่งผลให้ใบไม้นั้นสัมผัสเข้ากับลำต้นหลิวก่อนจะคล้อยตกลงมาประดับอยู่บนบ่ากว้างของคนที่พึ่งหลบการโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัวนี้ไปหมาด ๆ
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D"><b><i>
“ ที่แท้หาใช่การบรรเลงเพลง แต่เป็นลอบทำร้ายนี่เอง ”</b></i></font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
แทนที่จะเป็นความอับอาย นางกลับรีบโน้มเข้ามาปัดใบไม้ตัวร้ายออกจากช่วงไหล่ของสวามีพร้อมสีหน้ายับยุ่งที่แฝงความเป็นห่วงมาอีกหนึ่งระลอก <font color="#994D7B">“ ฝ่าบาทถูกใบไม้บาดหรือเพคะ? ”</font> ดูเหมือนครั้งนี้ลู่ไป๋หรั่นจะไม่ได้คิดทบทวนว่าคนตรงหน้าเป็นใคร แล้วสิ่งที่ตัวเองเป่าออกไปนั้นเป็นแค่อะไร
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ เจิ้นดูเหมือนคนที่บาดเจ็บได้แค่เพราะใบไม้ใบเดียวหรือ ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
อันที่จริงก็ไม่..
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ แน่นอนว่าไม่ แต่หากว่าบังเอิญเป็นจังหวะที่เหมาะสมโดยไม่รู้ตัว ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D"><i><b>
“ เจ้ามีความสามารถมากเพียงนั้นเชียว? ”</b></i></font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ครั้งนี้คนงามไร้ซึ่งคำโต้แย้งใด ๆ
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
หลังจากอึกอักอยู่พักใหญ่ สาวงามที่หมายจะยอมแพ้ต่อการพยายามหากิจกรรมยามว่างก็หันไปอีกทางพลางพูดขึ้นว่า <font color="#994D7B">“ หม่อมฉันไปเดินเล่นสักนิ—- ”</font> แม้จะยังไม่ทันได้ลุกหนี แต่ทั้งร่างก็ถูกดึงกลับให้ซวนเซไปชนกับอกแกร่ง กลายเป็นอีกครั้งที่นางตกอยู่ในกำมือของโอรสสวรรค์ผู้เดิม
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
สองเนตรคมเชิดดูร้ายกาจมองสบกันใต้เงามืด หลิวเช่อประคองกายบางให้ลุกนั่งดี ๆ อีกครั้งพลางยกใบไม้ในมืออีกข้างของตนขึ้นสู่ระดับสายตาของนาง <font color="#D4AC0D">“ บางไปไม่ดี หากจะเป่าสมควรใช้ความหนาเช่นใบนี้ ”</font> ที่แท้แต่แรกเขาก็คัดใบดีใบเดียวที่ใช้ได้ในกองออกไปแล้ว ไป๋หรั่นละสายตาจากใบไม้สีเขียวสดกลับไปเป็นใบหน้าคมคายนั้นอย่างช้า ๆ
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ อย่าใช้ลมจากอก เจ้าต้องใช้ลมจากท้อง ” </font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
กล่าวจบหลิวเช่อก็ดันแผ่นหลังออกจากการพิงต้นไม้ใหญ่ เปลี่ยนมาเป็นการจรดใบสีเขียวลงกับกลีบปากสวย <font color="#D4AC0D">“ มือ ”</font> เขาพูดถึงมือนางก็ได้แต่ยกมือ เหมือนกับตอนที่กุมบังเหียนไว้ไม่มีผิด หลิวเช่อปล่อยให้นางเป็นฝ่ายสัมผัสกับสิ่งของ ก่อนจะนำมือของตัวเองมาทาบทับจัดรูปแบบให้เข้าที่เข้าทาง
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ ลองอีกครั้ง ”</font> ครั้งนี้แม้แต่สายลมยังสงบคล้ายรอรับฟังความสำเร็จ.. ไป๋หรั่นหรี่ตาลงเล็กน้อยพร้อมสูดหายใจเข้ารับทั้งกลิ่นใบไม้เขียวสดรวมไปถึงกลิ่นเจือจางของควันไม้อวลตลบที่โชยมาจากโอรสสวรรค์ ก่อนจะเป่าลมเหล่านั้นออกมาเป็นเสียงแหลมสูงก้องกังวานหนึ่งสาย
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไป๋หรั่นเปิดเนตรหงส์ขึ้นเต็มขนาด นงคราญหยกนิ่งงันไปเล็กน้อยหลังจากได้เ้ห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เรื่องน่าตะลึงไม่ใช่การที่รื้อฟื้นความสามารถเก่า ๆ ขึ้นมาได้แต่กลับเป็นดวงหน้าสลักเสลาคมคายที่หยักยิ้มมุมปากเบา ๆ พลางกล่าวขึ้นว่า <font color="#D4AC0D"><b>“ ก็ทำได้นี่ ”</b></font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ หม่อมฉัน.. หม่อมฉันว่าตัวหม่อมฉันสมควรทำอย่างอื่นดีกว่า ”</font> นางแซ่ลู่หลบหลีกความรู้สึกประหลาดเหล่านี้อย่างรวดเร็ว นางถอนริมฝีปากออกจากใบไม้ที่ตนถือไว้ และค่อย ๆ ดึงมือของตัวเองออกจากการกอบกุมภายใต้สายตาพิจารณาของผู้เป็นสามี หลิวเช่อก็ไม่ได้บีบคั้นบังคับ โอรสสวรรค์ถอยกลับมาพลิกหมุนใบไม้ที่เคยสัมผัสริมฝีปากสาวงามไปมาเหมือนอย่างก่อนหน้านี้ ด้านเจี๋ยยวี่หยกขาวที่ยอมแพ้จากการพยายามก็นางกลับมายกผีผาของตัวเองขึ้นปรับสายไปพลาง ๆ ก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงพื้นบ้านกล่อมเกลาบรรยากาศให้กลับมาปลอดโปร่งเช่นเคย
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
…
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ เพลงดี ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
หลังจบเพลง ชายที่หลับตาฟังเสียงเล็กแหลมของเครื่องสายก็ลืมตาขึ้นมองคนข้างกาย <font color="#D4AC0D">“ ตำลึงทองสองห่อนี้หากข้าให้เจ้าเลือก เจ้าจะเลือกห่อใด ” </font>ราวกับเขากลัวว่านางจะขับข้องใจกระมังที่ปรนนิบัติเขาแต่กลับไม่ได้ของตอบแทนมาเลยสักชิ้น ห่อตำลึงทองสองห่อไม่ระบุจำนวนถูกยืนมาตรงหน้า ห่อที่ใหญ่กว่าถูกเย็บขึ้นมาจากผ้าสีถ่านปักลายเรียบด้วยด้ายดำดูกลืนไปกับพื้นผิวแต่ก็ยังเห็นร่องรอยเส้นฝีเข็ม ส่วนอีกห่อที่เล็กลงมาเป็นห่อตำลึงจากผ้าสีเงินปักลายพยัคฆ์ไว้ ดูคล้ายของที่เหล่าแม่ทัพนายกองนิยมพก
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ถึงจะประหลาดใจ แต่สาวงามผุดผาดยังคงใช้ความคิดอย่างสงบ ดูแล้วเพลินตาเป็นอย่างมาก ไม่เว้นแม้แต่ในเวลาที่นางอ้าปากกล่าววาจาทีเล่นทีจริงออกมา ยังแทรกไว้ด้วยกิริยาอ่อนโยนสงบนิ่งถึงเจ็ดส่วน <font color="#994D7B">“ ดูแลปรนนิบัติท่าน ลำพังแค่มื้ออาหารก็ใช้ทุนทรัพย์ไปไม่น้อย หม่อมฉันย่อมต้องเลือกห่อใหญ่ ”</font> คำตอบของนางเขาได้ฟังแล้ว ทว่าหลิวเช่อกลับไม่คิดว่าตัวเลือกจริงจะเป็นอย่างนั้น โอรสสวรรค์ไม่ตัดสินแค่เพียงคำพูด สีหน้าของเขาเรียบนิ่งพร้อมยื่นมือที่ถือห่อตำลึงทองไปตรงหน้านงคราญอีกครั้ง
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ ไหนกล่าวว่าการปรนนิบัติเจิ้นใช้ทุนทรัพย์เยอะนัก ”</font> ดังคาดการกระทำของนางหาได้ไปทางเดียวกับคำพูดเมื่อก่อนหน้านี้ หลิวเช่อมองดูคนที่หยิบห่อตำลึงทองที่มีขนาดเล็กกว่าอีกห่อออกไปด้วยสายตาที่อ่อนลงอย่างไม่รู้ตัว
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#994D7B">
“ หม่อมฉันเป็นสนม ไม่มีเหตุจำเป็นให้ต้องพกเงินถุงเงินถังเยอะเกินตัว จริงอยู่ที่แต่ละสำรับหลายครั้งหม่อมฉันลงทุนด้วยตนเอง แต่ถ้าเทียบแล้วทุนที่ฝ่าบาทใช้ในการชุบเลี้ยงเหล่าสนมก็มีมากเกินกว่าจะประเมินได้ อีกอย่าง.. ต้นทุนที่ดีอยู่ในมือพระองค์ย่อมได้รับการต่อยอด สำหรับหม่อมฉันมีแค่พอจับจ่ายของสวย ๆ งาม ๆ ส่วนตัว หรือเก็บไว้เสริมทุนให้พระองค์ก็พอแล้ว ”</font> เดิมทีตระกูลลู่ก็รวยล้นฟ้าอยู่แล้ว .. มาอยู่ในวังช่วยลดเรื่องค่าใช้จ่ายบางส่วน แต่ในขณะเดียวกันก็เสียไปไม่น้อยกับการเตรียมของปรนนิบัติ
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ลู่ไป๋หรั่นเป็นนักขยายความที่ดีเยี่ยม หลิวเช่อฟังเหตุผลจากปากนางพลางพยักหน้ารับเป็นจังหวะ แม้ในใจลึก ๆ จะรู้สึกได้ถึงความห่างเหินบางอย่าง..
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D"><i><b>
“ ผู้ใดได้เจ้าเป็นภรรยา นับว่าโชคดี ”</i></b></font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
คำพูดนี้ของเขาฟังแล้วน่าขบขันอยู่บ้าง นงคราญหยกหัวเราะเสียงเบาพร้อมกับหันมองทิวทัศน์ทะเลสาบดุจแดนเซียนด้วยสายตาเศร้าโศกเจือจาง<font color="#994D7B"> <b>“ ฝ่าบาท พระองค์คือสามีของหม่อมฉัน ”</font></b> ผูกพันธะโดยไร้งานวิวาห์ ขาดการกราบไหว้ฟ้าดิน แม้แต่คืนร่วมหอยังไม่อาจเรียกได้ว่ามี.. ความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยานี้ทั้งเบาบางและตื้นเขิน
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ … ”</font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#D4AC0D">
“ เช่นนั้นเรียกข้าว่า<b>ฟูจวิน (สามี)</b> ” </font>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงทุ้มที่ดังขึ้นคลายความเย่อหยิ่งถือดีลงไปหลายส่วน เหลือเพียงคราบของชายชาตรีห้าวหาญที่สามารถเป็นได้ทั้งนักรบเก่งกล้าหรือปัญญาชนเคร่งจารีต ดวงตาเปี่ยมเสน่ห์ราวดอกท้อเคลื่อนขึ้นมองเสี้ยวหน้างามที่หันกลับมาช้า ๆ ผู้ร่วมชมความเป็นไปของโลกหล้า ผู้เชื่อมใยผสานวาสนา เส้นทางคราวเคราะห์ของมวลมนุษย์ล้วนแต่ถูกทักถอขึ้นผ่านจุดเริ่มต้นเพียงหนึ่งเดียว
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;"><i>
การเป็น<font color="#D4AC0D">หวงตี้</font>ที่ดี.. แลกมากับไม่สามารถเป็นสามีที่ดีได้ดังควร         <br><p style="text-indent: 2.5em;">
และการเป็น<font color="#994D7B">ภรรยา</font>ที่ดี.. ก็ขัดกับเส้นวิถีการเป็นสนมที่ปลอดภัย</i>
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
วาสนารวมไปถึงโชคชะตานี้เดิมพันด้วยชีวิตทั้งมากและน้อย เรื่องราวของนางในใจเขา.. อาจเป็นได้เพียงหนึ่งเส้นทางเล็ก ๆ ที่ถูกบีบรัดให้หลบซ่อนใต้เงามืด ต่างจากเรื่องราวของชายในใจสตรีที่ถูกขับให้แสดงออกเพื่อความมั่นคง หากตอบรับ ความไม่เท่าเทียมนี้จะกัดกินใจไปอีกนานชั่วนาน ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้ากำแพงเหล็กที่กำลังแง้มประตูออกในรอบหลายสิบปี
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
แม้แต่คำว่าสมบูรณ์แบบก็ยังไม่เพียงพอต่อการพรรณนาถึงเรือนร่างอันเพรียวบางที่มาพร้อมรูปลักษณ์ของโฉมงามล่มบ้านล่มเมือง ดวงหน้าบริสุทธิ์ไร้เดียงสาปราศจากโลกีย์นั้นดูคล้ายเทพธิดาจันทราลงมาจุติ ไร้ตำหนิ ไร้ข้อด้อย เพียงแย้มยิ้มก็ปัดเป่าทุกข์โศกให้เลือนหาย ชั่วขณะหนึ่งที่ดวงตาดอกท้อจรดมองบนร่างนั้นก็ค่อย ๆ ได้ยินเสียงแผ่วเบาที่มาพร้อมการขยับริมฝีปาก
         <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ที่แท้เป็นคำว่า <b>‘ ฟูจวิน ’</b> ที่ลอยมาตามลมอย่างแผ่วเบา เลื่อนลอย และตื้นเขิน ราวกับฝันตื่นหนึ่ง
</font>



<br><br><div align="center">

<img width="450" src="https://i.imgur.com/F56Ani1.png" border="0" alt=""><br><br><font face="Sarabun"><font size="3">
<b> ฮั่นอู่ตี้</b><br>
+5 ความสัมพันธ์สนทนาประจำวัน<br>
+20 ความสัมพันธ์โบนัสหัวดี<br>
+25 ความสัมพันธ์ อาหารเกรดทอง และ +5 ชาหรือสุราก็ได้ <br>
+5 โบนัสความสัมพันธ์อาหารประเภท อาหารปรุง<br>
+5 โบนัสความสัมพันธ์ชาประเภทชงชา<br><br>

ทำกิจกรรมสันทนาการกับหวงตี้ +15 บารมี<br>
ปลอมตัวเที่ยวฉางอันกับหวงตี้ตามลำพังสองคน 1 วันเต็ม +30 บารมี - ขีดฆ่าคำว่าปลอมตัว<br>
ทุกครั้งที่ความสัมพันธ์หัวใจหวงตี้หรือไท่โฮ่วเพิ่มขึ้น 1 ดวง +50 บารมี<br>

ครับ จะโบนัสอีเว้นท์อะไรก็ว่ามา
</div></div>



<br><br>



</font></font></div></div><br><br></div><br><br>



<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chonburi'); Chonburi {font-family: 'Chonburi';}

</style>

GongziLoongxuan โพสต์ 2024-8-25 22:55:37

<font size="4" face="TH Baijam"></font><div align="center" style="list-style-type: none;"><div id="Alastor1">

<font size="4" face="TH Baijam"><br><br><br>

<style>
#Alastor {
    width: 700px;
    border: 4px double #2a36b1;
    padding: 15px;
    box-shadow: #2a36b1 2px 2px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/yNXwJjo.jpeg");}
</style>

</font><div id="Alastor">
   <p><font size="4" face="TH Baijam"><br></font></p><div style="text-align: left;"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" align="center"><font size="4" face="TH Baijam"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4" face="TH Baijam"><br id="docs-internal-guid-7dc52e79-7fff-e5e1-acc1-b44e4a25feef"></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-9f22eb1d-7fff-6c04-17b5-505357f43e1f"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">วันที่ 25 เดือน 8 เจี้ยนหยวนศกที่ 10</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">เวลา 14.00-18.00</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-28904f03-7fff-f727-b31b-b6c954d1312d"><font size="4"><br><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">ทะเลสาบกลางป่าเขาเป็นสถานที่อันเงียบงัน หลงเสวียนค่อย ๆ เดินมาอย่างช้า ๆ คอยชมมองดูธรรมชาติทอดผ่านสายตาเย็นเฉียบ</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">อาภรณ์ขาวบริสุทธิ์ดุจดั่งเทพเซียนพริ้วไสว นัยน์ตาสังเกตเห็นบุรุษผู้หนึ่งกำลังอยู่ที่แห่งนี้ด้วยเช่นเดียวกัน และเหมือนว่ามีชายสวมใส่ชุดสีดำสนิทปกปิดใบหน้าเข้าไปหาชายคนนั้น</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">โจรป่าชักดาบจากฝักขู่ชี้หน้า “ถ้าไม่อยากตายส่งทรัพย์สินมีค่าของแกออกมาให้หมด”</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">บุรุษผมดำเหลือบมองโจร ทุกอย่างอยู่ในสายตาหลงเสวียน เมื่อเห็นคนที่กำลังได้รับความเดือดร้อนเจ้าของเกศาสีครามจึงถีบเข้าที่หลังโจรชั่วเข้าจัง ๆ&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">“เฮ้ย” โจรป่าร้องอุทาน&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">“เป็นอะไรหรือเปล่า” หลงเสวียนถาม</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">“ข้าไม่เป็นอันใด” เว่ยชิงตอบกลับ ต้าซือหม่าแท้ที่จริงแล้วเขาเองก็เตรียมที่จะจัดการกับโจรป่า แต่ดูเหมือนว่าจะโดนอีกฝ่ายชิงตัดหน้าไปเสียก่อน ดวงตาคมเห็นบางสิ่งบางอย่าง “เจ้าไปค่ายพยัคฆ์มารึ”</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">“?” หลงเสวียนขมวดคิ้ว “ใช่ ข้าไปสมัครทหาร” ชายคนนั้นรู้ได้เยี่ยงไร</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">“เช่นนั้นข้ากับเจ้าอาจจะได้เจอกันใหม่ในเร็ว ๆ นี้ นามของข้าคือ จ้งชิง”</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(0, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ข้าเสวี่ยตง” </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขาหยิบสุรานารีแดงยื่นให้อีกคน “ข้าบังเอิญได้มาน่ะ รับไว้สิ”</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">“ขอบคุณ”</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">โจรป่า - ชนะ</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4">https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&amp;aid=188</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><br><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4"> เว่ย ชิง</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้ม</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โบนัสความสัมพันธ์จากเกรดสุรานารีแดง</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> +25 ความสัมพันธ์&nbsp;</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4"><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หัวดี</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4" face="TH Baijam"><br><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4" color="#ffffff" face="TH Baijam"><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br><br></span></font></p></div></div><b><b><font size="4" face="TH Baijam">
<br><br><br><br></font><br>
</b></b></div></div>






<style>
#Alastor1 {
border: 15px double #2a36b1;
    border-radius: 30px;
    padding: 10px;
    box-shadow: #2a36b1 10px 10px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>

RongXiuying โพสต์ 2024-8-26 00:56:22

<p><br></p><p></p><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Ming01 {
    border-radius: 30px;
    border: 6px double #DAA520;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gmUaOyu.jpg");}
</style>

<style>
#Ming02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/APTIUqY.png");}
</style>   


<style>
#Ming03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #DAA520;
    padding: 3px;
    box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<div id="Ming01">
   <p>
      
<br><br></p>





<div id="Ming02">
   <p>


<font face="Kanit"><font color="#fff" style="" size="5">
<br></font></font></p><div style="text-align: center;"><font size="5" face="Kanit" color="#ffa500"><b style="">ปีศาจหอย</b></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffa500" face="Kanit"><img src="https://i.imgur.com/VgeiQeN.png" border="0"></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffa500" face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-0b4cc8ad-7fff-c5a4-a630-cb44dd7a2ea2"><font face="Kanit"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#008080">“รู้โล่งอกอย่างไรก็ไม่รู้”</font></span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ซิ่วอิงถอนหายใจความรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกเมื่อจัดการเรื่องพี่รองได้สำเร็จ ความลับเรื่องการหนีมายังฉางอันของนางยังคงเป็นความลับต่อไป หลังจากที่แยกกับพี่รองแล้วนางก็มุ่งหน้าไปที่ทะเลสาบเยว่ปิงเหอโดยตั้งใจจะออกล่าปีศาจเพื่อเป็นการฝึกทักษะในการต่อสู้ก่อนที่การทดสอบของกองทัพจะมาถึง</span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#008080">“ไม่เคยมาที่นี่เลยสักครั้ง หวังว่าจะพบปีศาจสักตัวข้าจะได้จัดการให้เรียบร้อย”</font></span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ซิ่วอิงควงทวนไปมาออกกำลังแขนให้ร่างกายแข็งแรงในขณะที่สายตาก็มองกวาดไปบริเวณรอบ ๆ เพื่อมองหาปีศาจ&nbsp;</span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#008080">“ออกมาดี ๆ นะเจ้าปีศาจข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ที่นี่”</font></span><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> นางตะโกนออกไปเคยได้ยินว่าถ้าจะมาตามหาปีศาจหอยก็ต้องมาตามแหล่งน้ำเช่นนี้</span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#008080">“ไม่เห็นมีเลย—”</font></span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พูดยังไม่ทันขาดคำสิ่งที่ชีวิตที่หน้าตาคล้ายกับหอยแต่ดูน่าขยะแขยงกว่าก็ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาใกล้มันคงรู้ว่าซิ่วอิงเป็นผู้บุกรุก จึงออกมาเพื่อขับไล่สตรีผู้น่ารำคาญคนนี้ เห็นดังนั้นนางก็รีบตั้งท่าถือทวนยาวออกแรงแทงแบบไม่อยากให้เสียเวลามากมาย</span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><i>กึก!</i></span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เจ้าหอยหลบเข้าไปในเปลือกอย่างรวดเร็วทำให้แทงไม่เข้า เปลือกของปีศาจหอยนี้แข็งใช่เล่นทางเดียวที่นางจะสามารถจัดการมันได้คงต้องทำให้มันออกมาจากเปลือกของมันแล้วจัดการแทงให้ตายเสีย</span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#008080">“อย่าขี้ขลาดไปหน่อยเลยเจ้าปีศาจหอย เจ้าสังหารมนุษย์และสูบพลังวิญญาณอย่านึกว่าข้าไม่รู้เชียว”</font></span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><i>ก๊อง ก๊อง ก๊อง&nbsp;</i></span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ซิ่วอิงใช้ปลายทวนเคาะเปลือกหอยครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อเรียกให้มันออกมาต่อสู้กันเสียที</span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#008080">“ออกมาสิ เจ้าปีศาจหอย เจ้าจะหลบอยู่แต่ในเปลือกแบบนี้ไม่ได้มันเสียเวลาข้า”</font></span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">จู่ ๆ เปลือกของก็กลิ้งด้วยความเร็วมากระแทกร่างของซิ่วอิงจนกระเด็น พอไม่ค่อยได้กินอะไรดี ๆ แอบผอมแห้งแรงน้อยไม่มากเหมือนกัน พอตั้งหลักได้นางก็ลุกขึ้นมาอีกครั้ง ใช้ทวนปัดป้องการโจมตีของปีศาจหอย ขณะเดียวกันก็ใช้สายตามองหาจุดอ่อนของมันจนพบรูที่มันมุดเข้าไปในเปลือกหากนางหาจังหวะแทงเข้าไปในรูทางเข้าได้เจ้าปีศาจหอยก็จะสิ้นฤทธิ์เป็นแน่</span></p><div style="text-align: left;"><br></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 11pt; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">นางยืนในท่าตั้งรับอีกครั้งเพื่อรอการโจมตีของปีศาจหอยจนเมื่อมันพุ่งเข้ามาจังหวะกลิ้งอย่างรวดเร็ว นางก็ใช้ความไวรีบเสียบทวนไปที่รูทางเข้าทันทีที่องศาประจบเหมาะ ของเหลวพวยพุ่งออกมาจากเปลือก นางแทงซ้ำอีกครั้งเพื่อมั่นใจว่ามันจะตายสนิท ก่อนลงมือเก็บของที่ได้จากปีศาจหอยแล้วเดินทางออกจากทะเลสาบ</span></p><div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&amp;aid=133"><font size="4"><b>หลักฐานการต่อสู้</b></font></a><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/yZd2hJ8.png" width="97" _height="112" border="0"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div></font></span></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit"><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b>ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): +15 ตบะฝึกฝน</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b>(เอฟเฟค x2 ปกติ)</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b>หอยเป๋าฮื้อ (เลขไบต์หลักสุดท้าย)</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b>พรสวรรค์: คนแข็งแรง</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" style="" color="#ff0000"><b>ทุกการต่อสู้ (ประลองระบบ) จะยิ่งทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เติบโต +30 EXP</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" style="" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" style="" color="#ff0000"><b><span id="kM0.2530028424338411">@<span id="kM0.8590253993274422">@Admin&nbsp;</span></span><br></b></font></div><div style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: center;"><br></div></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit"><br></font></div><div><br></div><div><font size="4" color="#ffffff"><i><br></i></font></div><div><font size="4" color="#ffffff"><i><br></i></font></div><div><font size="4" color="#ffffff"><i><br></i></font></div><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff"><br>

</font></font></font>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

Longyue โพสต์ 2024-9-6 12:50:19

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Longyue เมื่อ 2024-9-6 12:52 <br /><br /><div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family: 'Chakra Petch';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Sriracha'); Sriracha {font-family: 'Sriracha';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap'); Charmonman {font-family: 'Charmonman';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma+Shan+Zheng&display=swap'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>

<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=KoHo:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap'); KoHo {font-family: 'KoHo';}
</style>

<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}

img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}

img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>

<style>
#boxhuan01 {
width: 900px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://imgur.com/wknEdxk.jpg");}
</style>

<style>
#boxhuan02 {
width: 650px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 40px;
box-shadow: 0px 0px 0em;
background-image: url("https://imgur.com/bXV59dD.jpeg");}
</style>

<div id="boxhuan01">
<br><br><div id="boxhuan02"><br><font face="Ma Shan Zheng"><center style="font-size: xxx-large;">
<b>


CHAPTER 26</b></center></font><center><font face="Sriracha"><font size="3" style=""><center style=""><br></center><center style=""><span id="docs-internal-guid-dc030a5c-7fff-c3d3-67b2-efdae7747342"><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่</span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#ff8c00">ยี่สิบ</font></span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เดือน</span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#ff8c00">แปด</font></span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันอังคาร ช่วงเวลา อาทิตย์อัสดง</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">การพบกันของสองจอมยุทธ์</span></p></span></center></font></font></center><div align="left"><font face="Koho"><p style="font-size: medium; text-indent: 3.5em;"><br></p><p style="text-align: center; font-size: medium; text-indent: 3.5em;"><img src="https://i.imgur.com/REkX3q1.png" width="400" _height="533" border="0"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:12pt;font-family:KoHo,sans-serif;color:#000000;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre;">        </span></span><span style="font-size:12pt;font-family:KoHo,sans-serif;color:#000000;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">(สมมุติว่าพระอาทิตย์ตก)</span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;" id="docs-internal-guid-4c7177b9-7fff-473e-08b7-f13001e65ede"><br></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:12pt;font-family:KoHo,sans-serif;color:#000000;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre;">        </span></span><span style="font-size:12pt;font-family:KoHo,sans-serif;color:#000000;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ฤดูร้อนเดินทางมาถึงช่วงปลายแล้ว ยามดวงอาทิตย์คล้อยต่ำไปทางทิศตะวันตกก็คล้ายนำพาความอบอุ่นไปจากผืนแผ่นดินด้วย อากาศยามอัสดงคล้ายจะหนาวเย็นขึ้นเล็กน้อย บนเส้นขอบฟ้าปรากฏแสงทินกรสาดส่องผิวทะเลสาบ งดงามจงลืมหายใจ แผ่นน้ำกระเพื่อมไหวราวกับประกายของอัญมณี เงียบงันและงดงาม&nbsp;</span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><br></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:12pt;font-family:KoHo,sans-serif;color:#000000;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre;">        </span></span><span style="font-size:12pt;font-family:KoHo,sans-serif;color:#000000;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ในยามนี้เยวี่ยปิงเหอมิอาจเป็น เยวี่ย(ดวงจันทร์) ได้อีก&nbsp;</span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><br></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:12pt;font-family:KoHo,sans-serif;color:#ff9900;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre;">        </span></span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">หญิงสาวเกี่ยวจอกสุรา “นารีแดง” ขึ้นจรดริมฝีปาด ดื่มด่ำกับทัศนียภาพอันงดงามเบื้องหน้า นัยน์ตาเรียวคล้ายเมล็ดซิ่งมองผ่านผ้าโปร่งของที่คลุมผมสีขาวออกไป แม้จะเลือนรางก็ไม่อาจบดบังความงดงามเบื้องหน้าได้&nbsp;</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre;">        </span></span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ฝักกระบี่ที่แขวนไว้ตรงบั้นเอวกลืนไปกับสีสันของหญ้าต้นเล็กและดอกไม้สีเขียวมรกต แดงทับทิม กลมกลืนจนคล้ายเนื้อเดียวกัน</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i style=""><b style=""><font color="#4169e1">โปรดติดตามผ่านโรลเพลย์ซีเหมินชิง @ximenqing</font></b></i></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br></span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre;">        </span></span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">หลงเยวี่ยสะบัดกายลุกขึ้นนั่งหันไปทางต้นเสียง </span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: italic; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">มีคนผู้หนึ่งอยู่ที่นี่ แต่นางกลับไม่รู้? </span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">หัวคิ้วของนางกดลง ดวงหน้าบึ้งตึง ครั้นมองไปก็พบว่ามีเด็กหนุ่มที่แลดูอ่อนเยาว์กว่านางนอนแผ่อยู่ทางด้านนั้นจริงๆ ท่วงท่าของเขาคล้ายไม่แยแส ทว่าหลงเยวี่ยกลับรู้สึกเหมือนถูกฉีกหน้าอยู่บ้าง</span></font></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ff8c00">“อาศัยอะไรมาตำหนิไหสุราของข้า” </font><font color="#000000">นางเอ่ย… </font><font color="#ff8c00">“สุนทรียศาสตร์แห่งการร่ำสุราอยู่ที่ใจปลอดโปร่ง ทิวทัศน์ดี และสหายดี บัดนี้ข้ามีทิวทัศน์ดีและดวงใจที่ปลอดโปร่งยิ่ง”</font></span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i style=""><b style=""><font color="#4169e1">โปรดติดตามผ่านโรลเพลย์ซีเหมินชิง @ximenqing</font></b></i></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ff8c00">“เจ้ากล้า!” </font><font color="#000000">หลงเยวี่ยเดิมทีก็หาได้มีความอดทนสูงส่งถึงเพียงนั้น ย่อมไม่อาจทนการถูกดูหมิ่นซ้ำถึงสามครา กระบี่สลักจันทราเล่มหนึ่งพลันพุ่งทะยานออกไปทางเด็กหนุ่ม เนื่องจากมิได้เป็นการหมายเอาชีวิต คมกระบี่จึงเพียงเฉียดไปเท่านั้น</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i style=""><b style=""><font color="#4169e1">โปรดติดตามผ่านโรลเพลย์ซีเหมินชิง @ximenqing</font></b></i></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">คิ้วบอบบางของหญิงสาวขมวดเข้าหากัน เด็กหนุ่มผู้นี้ช่างโอหังนัก! นางแค่นเสียงหนึ่งประโยค </font><font color="#ff8c00">“อย่างเจ้าหรือริอาจสั่งสอนข้า”</font><font color="#000000"> นัยน์ตาคมกล้าตวัดมอง หากมิใช่จอมยุทธ์ผู้มีฝีมือ มีหรือจะสามารถซุกตัวอยู่ไม่ห่างนางได้นานถึงเพียงนั้น ช่างน่าขบขันยิ่งนัก หากมิใช่ทรนงในตัวของตน มีหรือจะกล้าพกกระบี่และโต้ตอบ เอ่ยวาจาสามหาวเช่นนั้น</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">นางเอ่ยด้วยเสียงหวานละไม แยกไม่ออกว่าตัดพ้อหรือยียวน</font><font color="#ff8c00"> “แล้วเจ้าเป็นชาวบ้านธรรมดาเสียที่ไหน”</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">หญิงสาวเหล่มองไปทางด้านหนึ่งครุ่นคิด…</font><font color="#ff8c00"> “การต่อสู้ที่ไร้การเอ่ยนามนับว่าไร้เกียรติและไม่มีมูลอันใด (ว่างเปล่า) ” </font><font color="#000000">หลงเยวี่ยเห็นท่วงท่าเช่นนั้นในใจก็เต็มไปด้วยความเลื่อมใส ทว่านามของนางหาใช่สิ่งที่สามารถเอ่ยออกมาได้ตามอำเภอใจ </font><font color="#ff8c00">“ผู้กล้าเช่นเจ้านับว่าเป็นยอดคน นามของข้าคือ อวี้ถู”</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">นับแต่เริ่มฝึกวิชายุทธ์หลงเยวี่ยเชื่อมั่นมาตลอดว่าเปิดก่อนได้เปรียบ&nbsp;</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">แม้กระบี่เล่มหนึ่งถูกซัดออกไปแล้วทว่าตัวนางใช้กระบี่คู่ ยังมีอีกหนึ่งเล่มในมือ หญิงสาวตวัดกระบี่ออกจากฝักอย่างห้าวหาญไม่แพ้กัน แล้วพุ่งเข้าโจมตี</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i style=""><b style=""><font color="#4169e1">โปรดติดตามผ่านโรลเพลย์ซีเหมินชิง @ximenqing</font></b></i></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">การพูดคุยระหว่างต่อสู้มีนัยยะเดียวคือทำให้ไขว้เขว่</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">หลงเยวี่ยหรี่นัยน์ตา คิดว่าคนผู้นี้มากเล่ห์นัก นางหมุนตัวฟาดกระบี่ใส่ฝ่ายตรงข้ามอีกครา กลับเห็นว่าเด็กหนุ่มสามารถรับกระบี่ของนางได้อย่างน่าอัศจรรย์ ในโลกนี้สิ่งที่ยุติธรรมและเที่ยงตรงที่สุดคือโมงยาม</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">ผู้กล้าไม่หวาดกลัวผู้มากพรสวรรค์ แต่ยำเกรงผู้พากเพียรแต่เยาว์วัย</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">เพียงแค่คิดว่า หากเด็กหนุ่มผู้นี้มีอายุเท่ากับนางคงจะสามารถโต้กลับกระบี่นี้ได้อย่างแน่นอน มิหนำซ้ำอาจจะสามารถรุกคืบและเอาชนะนางได้ เพียงคิดหลงเยวี่ยก็รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่แผ่จากกลางหลัง…เป็นความรู้สึกราวกับถูกคุกคาม</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">หลงเยวี่ยได้ยินเสียง ‘เปรี๊ยะ’ ดังถี่อยู่คราหนึ่ง แต่ด้วยพัวพันกับการต่อสู้จึงมิได้ใส่ใจนัก ยังคงฟาดกระบี่ต่อไป ตัวนางเป็นเพียงหญิงบอบบาง แต่แขนนี้ก็หยิบจำอาวุธมาตั้งแต่เด็ก ด้วยกลยุทธ์อย่างทหาร จึงส่งเสริมให้มีเรียวแรงไม่น้อย</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">หญิงสาวโถมแรงสู้กลับไป</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style=""><i style=""><font color="#4169e1"><br></font></i></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i style=""><b style=""><font color="#4169e1">โปรดติดตามผ่านโรลเพลย์ซีเหมินชิง @ximenqing</font></b></i></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">หลงเยวี่ยคลับคล้ายได้ยินคำว่า ‘มิได้มีเจตนาล่วงเกิน’ ปะปนมากับเสียงกระบี่ อันที่จริงเสียงของ ซีเหมินชิง ความจริงมิได้เบา เพียงแต่หลงเยวี่ยไม่ได้จดจ่อสนใจเท่านั้น</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ff8c00">“เอ่ยว่า ‘มิได้มีเจตนาล่วงเกิน’ ยังคงกล่าวเหน็บแนมข้าอยู่หลายคำ คาดไม่ถึงเลยว่าน้องชายจะมีอารมณ์ขันเช่นนี้”</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">หลงเยวี่ยคล้ายเอ่ยด้วยรอยยิ้มละไม อีกฝ่ายเรียกขานนางว่า ‘พี่สาว’ หลงเยวี่ยย่อมเอ่ยว่า ‘น้องชาย’ ได้อย่างไม่อายปาก นางผละออกมาชั่วครู่ แล้วย้ายเท้าเสือกแทงอีกครั้ง</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ff8c00">“ข้าอยากรู้จริงๆ ว่าความหวังดีของเจ้า จริงใจเพียงใด!”</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style=""><font color="#000000" style=""><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i style=""><font color="#4169e1" style=""><b>โปรดติดตามผ่านโรลเพลย์ซีเหมินชิง @ximenqing</b></font></i></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">คมกระบี่สลักจันทราเดิมทีปะทะกับใบมีดของกระบี่ในมือของซีเหมินชิง ใครจะคาดคิดว่ากระบี่ของเจ้าเด็กคนนั้นจะเปราะบางถึงเพียงนี้ รอยปริแยกจากตรงปลายก่อนจะร้าวและแตกสลายไปต่อหน้าต่อตา</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">นัยน์ตาเมล็ดซิ่งเบิกกว้าง กระบี่ในมือพุ่งไปแล้วไม่อาจย้อนคืน อันที่จริงนางมิได้คิดจะเอาชีวิตอีกฝ่าย การโต้กลับกับชาวยุทธ์บางครั้งก็เพียงประมือกันประชัร นางย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าอีกฝ่ายมิได้จะหมายมาดเอาชีวิตตนเช่นกัน ไม่เช่นนั้นในตอนแรกที่นางไม่ระวังตัวก็คงจะลงมือสังหารแล้ว</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">หลงเยวี่ยเห็นแก่น้ำใจนั้นจึงเบี่ยงกระบี่หลบ ด้วยระยะทางเพียงเท่านี้หญิงสาวจึงพลอยเสียหลัก ทว่านางหรือจะยอมล้ม หลงเยวี่ยคุกเข่าข้างหนึ่งอยู่ด้านหน้าซีเหมินชิง คมกระบี่ที่ยั้งมือไว้ห่างจากดวงตาของเขาเพียงหนึ่งคืบ</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">แต่แขนที่ถูกการย้อนกลับของกำลัง กลับร้าวระบมไปถึงหัวไหล่ นางข่มฟันข่มอาการเจ็บนั้นไว้ แล้วใช้กระบี่ค้ำยันกายลุกขึ้น</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">ถูกแววตาเอาเรื่องเช่นนั้นจ้องมอง ความโกรธของหลงเยวี่ยจึงลดลงกว่าครึ่ง คนผูกพันกับอาวุธ นางจึงคิดจะกล่าวปลอบใจเขาสักประโยค</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ff8c00">“ กระบี่นี้ไม่คู่ควรกับฝีมือของเจ้าแม้แต่น้อย ”</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><i style=""><font color="#4169e1"><br></font></i></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i style=""><font color="#4169e1" style=""><b>โปรดติดตามผ่านโรลเพลย์ซีเหมินชิง @ximenqing</b></font></i></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">หลงเยวี่ยเชื่อมั่นที่สุดคือตนเอง ด้วยเหตุนั้นจึงฝึกอาวุธหลายประเภท มีบางอาวุธที่นางชมชอบเป็นพิเศษ แต่ก็มิได้ยึดมั่นในอาวุธถึงเพียงนั้น ฉะนั้นหญิงสาวหาได้เข้าใจความยึดติดของซีเหมินชิงอย่างถ่องแท้ไม่</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#000000">เมื่ออาวุธไม่เหมาะกับฝีมือก็มีเพียงต้องทิ้งและหาอาวุธใหม่</font></span></p><p style="text-indent: 3.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#000000"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre;">        </span></span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ดังเช่นกระบี่ในมือเด็กหนุ่ม ไม่อาจรองรับอยู่คู่มือของเขาไปจนชั่วดินฟ้าสลาย ต่อให้มิได้แตกร้าวใต้คมกระบี่ของนางสักวันก็ต้องร้าวด้วยมือของผู้อื่น แม้เขาในวันนี้จะไม่เข้าใจ แต่การได้ผลักดันคนมีฝีมือผู้หนึ่งไปข้างหน้ามิได้ทำให้นางเสียอารมณ์เท่าไหร่นัก</span></font></p><p style="text-indent: 3.5em;"><font color="#000000"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre;">        </span></span><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ff8c00">“ได้– ข้าให้สัญญาแก่เจ้า เราจะได้เจอกันอีก”</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 12pt; font-family: KoHo, sans-serif; background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ff8c00"><br></font></span></p><center style="font-size: medium;"><img width="500" _height="500" src="https://i.pinimg.com/564x/96/4c/4a/964c4af1dac58bc592c2e48f8ecfa1d3.jpg" border="0" alt=""></center><center style="font-size: medium;"><br></center><center style=""><span id="docs-internal-guid-be7aac90-7fff-0161-33cf-dacda37377a7" style=""><font size="3"><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-indent: 36pt; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><img src="https://i.imgur.com/Hlp1bwS.png" width="200" _height="701" border="0"><font color="#000000"><b><br></b></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-indent: 36pt; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000">(แนบผลการประลอง)</font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-indent: 36pt; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-indent: 36pt; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><b>คนแข็งแรง</b> +30 exp ทุกครั้งที่ประลองผ่านระบบ</font></p><br><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-indent: 36pt; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-family: KoHo, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คนกำยำ</span><span style="font-family: KoHo, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> สกิลพิเศษฝึกฝนยุทธ์</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-indent: 36pt; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-family: KoHo, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">+2 Point เมื่อ Level up ( LV. 26)</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-indent: 36pt; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="text-indent: 3.5em;">&nbsp;</span><a href="https://han.mooorp.com/?1" style="text-indent: 3.5em; font-family: &quot;Microsoft Yahei&quot;, Simsun;">&nbsp;<span id="kM0.4978530831391388">@<span id="kM0.6227155549641443">@Admin&nbsp;</span></span></a><br></p></font></span></center></font></div>
</div>
<br>
<br></div></div>

Ximenqing โพสต์ 2024-9-7 02:23:22

วันที่ยี่สิบเดือนแปดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ ช่วงเวลา อาทิตย์อัสดง
ฤดูร้อนเดินทางมาถึงช่วงปลายแล้ว ยามดวงอาทิตย์คล้อยต่ำไปทางทิศตะวันตกก็คล้ายนำพาความอบอุ่นไปจากผืนแผ่นดินด้วย อากาศยามอัสดงคล้ายจะหนาวเย็นขึ้นเล็กน้อย บนเส้นขอบฟ้าปรากฏแสงทินกรสาดส่องผิวทะเลสาบ งดงามจงลืมหายใจ แผ่นน้ำกระเพื่อมไหวราวกับประกายของอัญมณี เงียบงันและงดงาม
        ในยามนี้เยวี่ยปิงเหอมิอาจเป็น เยวี่ย(ดวงจันทร์) ได้อีก
        โปรดติดตามจากโรลเพลย์ของ @Longyue
        “ไหสุราเจ้ากำลังบังวิวข้าอยู่” เด็กหนุ่มเอ่ยบอก หญิงสาว ที่วางไหเหล้าบังวิวเขา
“เจ้าอาจจะไม่เห็นข้าแต่ตัวข้านั้นไซร้ นอนพักอยู่ตรงนี้ได้นานแล้ว แล้วเจ้าก็เข้ามานั่งร้ำสุรา” เด็กหนุ่มกล่าวอธิบาย
“มีเรื่องเครียดจนถึงขั้นต้องร่ำสุราชมบรรยากาศขนาดนั้นเชียว” เด็กหนุ่มนอนแผ่อยู่ที่พื้นเอวที่คาดกระบี่เดี่ยวยาวสามเซี๊ยะอยู่พลางมองฟ้า
โปรดติดตามจากโรลเพลย์ของ @Longyue

“อาศัยการที่ข้ามาพักผ่อน นั่งทำสมาธิอยู่ที่นี่มาก่อนกระมัง” เด็กหนุ่มมองหญิงสาวที่ท่าทางขี้โมโห ด้วยสีหน้าราบเรียบ
“เจ้าน่าจะเมาแล้ว เห้อ ช่างขัดการบำเพ็ญสมาธิของข้าจริงๆ ดูท่าข้าคงต้องไปหาที่สงบที่อื่น” เด็กหนุ่มเด๊าะลิ้นและเตรียมตัวจะลุกขึ้นยืน
“ตัวเจ้านั้นควรพักผ่อน อยู่กับตัวเองและทำสมาธิเยอะๆนะ ใจเจ้าตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยความขุ่นมัว ราวกับถูกบดบังด้วยอะไรบ้างอย่าง ข้าขอเเนะนำ” เด็กหนุ่มกล่าวเเนะนำหญิงสาว ด้วยความที่เขาสังเกตุได้ว่าแม่นางผู้นี้ค่อนข้างที่จะเจ้าอารมณ์และใช้อารมณ์เป็นใหญ่ เด็กหนุ่มจึงกล่าวเเนะนำให้ไปทำสมาธิ จะได้มีสติมากขึ้น
โปรดติดตามจากโรลเพลย์ของ @Longyue
“โฮ่งๆ” เป็นเสียงหมาคู่ใจเห่าเตือนเด็กหนุ่ม
เด็กหนุ่มชักกระบี่ขึ้นมากัน แต่ก็สู้แรงของหญิงสาวไม่ไหว กระเด็นออกมา 3 ก้าว
‘นี่คงเป็นสตรีบ้าพลังในข่าวลือเป็นแน่แท้’ เด็กหนุ่มคิดในใจ แต่ตีสีหน้านิ่ง
“เจ้าจิตใจขุ่นมัวจริงๆด้วย แค่เจ้าอารมณ์เสียเจ้าถึงกับทำร้ายคนอื่น ข้าถาม ถ้าวันนี้ข้าไม่ใช่จอมยุทธ์นั้น เเต่กลับเป็นชาวบ้าน ตัวข้าคงตายคากระบี่เจ้า” เด็กหนุ่มชักกระบี่ออกจากฝักและสะบัดปลายกระบี่ลงไปที่พื้น
“ถ้างั้น วันนี้ข้าจะขอสั่งสอนเจ้าเอง” เด็กหนุ่มกล่าวและชี้กระบี่ไปทางหญิงสาว
“ตัวข้ามิสู้กับผู้ไร้นาม ข้า ซีเหมินชิง จอมกระบี่แห่งกว่างโจว” เด็กหนุ่มกล่าวจบก็สะบัดกระบี่ออกด้านข้าง
โปรดติดตามจากโรลเพลย์ของ @Longyue
เด็กหนุ่มเห็นหญิงสาวใช้กระบี่คู่ก็ทำเสียงจ๊ปากนิดหน่อย
‘พี่สาวผู้นี้ไม่รู้จักความโรมานซ์ของการใช้กระบี่เดี่ยวเสียจริง’ เด็กหนุ่มคิดในใจ
แม้ใจเขาจะคิดเช่นนี้แต่เขาก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถสู้แรงของหญิงสาวผู้นี้ได้ เด็กหนุ่มพยายามใช้เชิงกระบี่ที่เขาได้ฝึกฝนและร่ำเรียนมา ต้านทานการโจมตีที่ดุดันราวกับพายุบุเเคมของ หญิงสาว ปัดป้องได้ ปัดป้อง สวนได้สวน ไม่ตั้งรับกระบี่ตรงๆ
แต่ถึงกระนั้น เหมือนกระบี่ของเด็กหนุ่มนั้นจะเปราะเกินไป หรือไม่ก็แรงของหญิงสาวนั้นทรงพลังมาก กระบี่เข้าเขามีเสียงร้องลั่น เปรี๊ยะๆ
“เดี้ยวๆ เจ้าฝึกฝนมายังไง ทำไมพละกำลังถึงมหาศาลเช่นนี้” เด็กหนุ่มมีสีหน้าตะลึง เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเชิงกระบี่เขาเหนือกว่าหญิงสาว แต่ แรงเขาสู้เธอไม่ได้!
โปรดติดตามจากโรลเพลย์ของ @Longyue
หลังจากที่เด็กหนุ่มเห็นนางไม่คอบคำถาม และเสียงกระบี่ของเขานั้นเริ่มลั่นแปลกๆ เด็กหนุ่มก็สังหรณ์ใจไม่ดี
เขาพยายามคุยกับหญิงสาวไป ฟาดกระบี่ไปด้วยสีหน้าที่เริ่มไม่นิ่งแล้ว
“พี่สาว ใจเย็นๆ ตัวข้านั้นเเค่เตือนท่านด้วยความหวังดีเพียงเท่านั้น ข้ามิได้มีเจตนาจะล่วงเกินพี่สาวแต่อย่างใด”
ถึงปากเด็กหนุ่มจะพูดยั่งงั้น แต่เขาก็ฟาดฟันกระบี่ใส่หญิงสาว ถึงแม้เขาจะใช้เพียงเเค่สันของกระบี่ก็เถอะ
เด็กหนุ่มออกเพลงกระบี่ไปได้หลายเพลง เขาก็เหลือไปสังเกตุว่า ใบมีดของตัวกระบี่ของเขานั้นเริ่มมีลายเเปลกๆ แต่จะให้เขาหยุดสู้ตอนนั้น เขาตงโดนหญิงสาวเจ้าโมโหฟาดตายเป็นแน่แท้เขาจึงกัดฟันสู้ต่อ
โปรดติดตามจากโรลเพลย์ของ @Longyue
เพล้ง
สิ้นเสียงของหญิงสาว และกระบี่คู่ที่ฟาดมา ก็เกิดเสียงดังเพล้งขึ้น กระบี่ของเด็กหนุ่มพลันแตกออก
ยามยลเสียงกระบี่แตกเด็กหนุ่มพลันหน้าขาวซีด ทรุดตัวลงกับพื้น ไม่สนใจเสียงเห่าของเจ้าหมา และไม่สนใจกระบี่ที่พุ่งเข้าหาตัวเขา
ตัวที่ทรุดลงกับพื้นก็ค่อยๆมีน้ำตาไหลออกมาและค่อยๆก้มเก็บเศษกระบี่
แววตาที่น้ำตาไหลรินนั้น จ้องมองไปที่อวี้ถูอย่างเอาจริงเอาจัง ราวกับจะสลักหน้าของแม่นางผู้นี้ไว้
โปรดติดตามจากโรลเพลย์ของ @Longyue
“เจ้าจะไปรู้อะไร กระบี่น่ะไม่ผิดหรอกนะ คนที่ผิดคือข้าเอง ข้าน่าจะดูแลมันได้ดีกว่านี้ ทุกวันนี้ข้าทำได้แค่เช็ดกระบี่กับลับคมกระบี่วันละชั่วโมง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ข้าจะดูแลมันให้ดีกว่านี้มันจะได้อยู่กับข้านานกว่านี้” เด็กหนุ่มที่สติแตกกับกระบี่ที่แตกไป ค่อยๆก้มลงเก็บเศษกระบี่ ที่ละชิ้น ใส่ถุงกระสอบเตรียมเอาไปฝัง
“อาวุธแตกก็เหมือนคนตาย ข้าแพ้แล้ว ผู้ชนะจะทำอะไรกับผู้เเพ้ก็ได้ ข้าเข้าใจในจุดนี้ ข้าขออภัยที่กล่าวอ้างแล้วอวดดี กล่าววาจาตักเตือน และสั่งสอนพี่สาว ข้าน้อยขออภัย แต่ครั้งหน้าจะไม่ใช่แบบนี้แน่” เด็กหนุ่มตอนนี้หลุดมาดนิ่งที่เขาตีครึมมาตลอด สภาพของตอนนี้จ้องไปที่หญิงสาว พร้อมน้ำตาที่ยังรินไหลอยู่กับเศษกระบี่ที่เขาถือเตรียมเอาไปฝัง
“แล้วเราจะได้เจอกันอีก”เด็กหนุ่มกล่าว
“หงิงๆ” เจ้าหมาที่เห็นเด็กหนุ่มเศร้าก็เดินมาคลอเคลีบที่ขาปลอบใจเด็กหนุ่ม
โปรดติดตามจากโรลเพลย์ของ @Longyue


https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=384 ชิง ต่อสู้กับ ตวนมู่

LinYa โพสต์ 2025-6-29 15:05:21

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LinYa เมื่อ 2025-6-29 18:34 <br /><br /><span id="docs-internal-guid-3a92100d-7fff-321e-8c84-8fea52094ebe"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b style=""></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b style="">วันที่ 29 เดือน 5 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" style="" color="#4169e1"><b style="">ยามเซิน เวลา 15.00 - 17.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน ทะเลสาบเยว่ปิงเหอ</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style="">         แดดอ่อนยาวเซินโปรยตกกระทบผิวน้ำที่ทะเลสาบเยว่ปิงเหอจนระยิบระยับเป็นประกายคล้ายแสงแก้วใสร่วงหล่นจากฟากฟ้า เสียงลมฤดูใบไม้ร่วงหอบผ่านแนวไม้เบื้องหลัง พลางไล้เส้นผมของหญิงสาวผู้หนึ่งที่สั้นเพียงไหล่ ชุดผ้าแพรบางสีอ่อนโบกไหวตามการก้าวเดินช้า ๆ นั้น ทุกฝีก้าวเหมือนเธอกำลังนับจังหวะลมหายใจตัวเองให้ไม่กระตุก นางยกมือสัมผัสบ่าของตนผ่านเนื้อผ้าบาง แผลที่หลังยังเต้นตุบเบา ๆ ทุกย่างก้าว กระแสปราณของพิษอ่อนยังวนเวียนในลมหายใจ แม้หมอที่รักษาจะสั่งห้ามเดินทางไกลหรือล้าเกินไป</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">แผ่นฟ้าสีอ่อนยามใกล้ปลายเซินทาบลงบนผืนน้ำเงียบสงบที่เยว่ปิงเหอ เสียงใบไม้เสียดสีกันเบา ๆ ตามจังหวะลม เหมือนบทขับกล่อมของฤดูกาล หลินหยาเหม่อมองแสงสะท้อนในน้ำ พลางยกมือป้องหน้าจากแดดเบา ๆ แล้วหรี่ตามองเงาอะไรบางอย่างขยับผ่านแนวไผ่ด้านหลังร่างสูงในชุดขุนนางสีกลาง คุ้นตาเหลือเกินจนทำให้นางเผลอยืนขึ้นทันที แม้จะแปลบที่แผลหลังนิดหน่อยก็ตามที</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“ใต้เท้าเถียนเฟิง…??”</font></b> เสียงของหลินหยานั้นติดความประหลาดใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะอยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">ใต้เท้าเถียนเฟิงหยุดชั่วครู่ ดวงตาคมปรายมองหญิงสาวตรงหน้า ริมฝีปากกระตุกยิ้มบาง ๆ เหมือนไม่คาดว่าจะพบอีกฝ่ายเช่นกัน เขาพลิกพัดขนนกในมือหนึ่งรอบ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ ทว่าไม่ได้เย็นชาเหมือนกับเวลาเขาคุยกับคนอื่นขนาดนั้น <b><font color="#8b0000">“แปลกทีเดียว ข้าไม่คิดว่าจะพบเงาใครบางคนที่นี่ในยามนี้”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         <b><font color="#dda0dd"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“ข้าก็ไม่คิดเหมือนกันเจ้าค่ะที่จะได้พบท่านที่นี่ ท่านมาพักผ่อนหรือเจ้าคะ?”</font></b> หลินหยาเอ่ยถามระหว่างยืนมองหน้าอีกคนที่อยู่ด้านหลังตนเอง ส่วนใต้เท้าเถียนเฟิงก็พยักหน้าเหมือนจะตอบรับว่าตัวเองมาพักผ่อนหรือทำให้สมองโล่งในบางครั้งที่นี่</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">เถียนเฟิงเหลือบตามองแผลบริเวณบ่าใต้คอเสื้อบางของนางอย่างไม่ให้เสียมารยาท ก่อนจะหลุบตาลง <b><font color="#8b0000">“ข่าวว่าท่านหมอเจ้าห้ามเครียดไม่ใช่หรือ”</font></b> เขาเอ่ยถามนางขึ้นมาแบบตัวเองก็ไม่ได้รู้ข่าวช้ากว่าใครเขาหรอก&nbsp;</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         <b><font color="#dda0dd"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“ก็ไม่ได้เครียดนี่เจ้าคะ?..ข้าน่ะแค่ออกมาเดินเอาอากาศดี ๆ เข้าปอดเจ้าค่ะ อากาศเย็น ๆ ยามเย็นแล้วท่านเองก็มาที่นี่ประจำหรือเจ้าคะ?”</font></b> นางเชิดหน้านิดหน่อย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">เถียนเฟิงไม่ตอบในทันที แต่เดินไปหยุดอยู่ใกล้โขดหินที่ใช้เป็นที่นั่งประจำของเขา พลางเอนกายเล็กน้อยเหมือนคุ้นเคยกับการอยู่ตรงนี้อย่างเงียบสงบมานาน <b><font color="#8b0000">“ที่นี่เงียบพอให้ข้าได้เรียบเรียงหมากในหัว…แม้บางครั้งจะมีเสียงสายลมพัดเข้ามาขัดบ้าง” </font></b>เขาหันไปมองหลินหยาแวบหนึ่งในประโยคนั้น ส่วนหลินหยาก็หัวเราะแห้ง ก็แน่ล่ะ สำหรับคนที่มองคนอื่นเป็นหมากกระดานแบบเขาก็ประมาณนี้..ไม่น่ารู้จักกับอีตาหมอนี้เลยจริง ๆ<b><font color="#dda0dd"> “ข้าเป็นเสียงลมสำหรับท่านหรือเจ้าคะใต้เท้า?” </font></b>นางเอ่ยถามพลางขยับมือกอดอกเล็กน้อย ถึงจะเป็นใต้เท้าแต่หลินหยาก็ไม่ได้มีความเกรงใจขนาดเถ้าแก่ร้านเต้าหู้อย่างหลิวอันหรอก</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          <b><font color="#8b0000"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#8b0000">“เสียงลม..ที่เล่นผีผาไพเราะ..แต่เข้าใจยาก”</font></b> เขาพึมพำเบา ๆ ราวกับพูดกับตัวเองมากกว่า ส่วนหลินหยาที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยักไหล่ตัวเองแล้วนั่งลงแบบห่างจากเขาเล็กน้อย <b><font color="#dda0dd">“ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ?..ดีกว่าเสียงลมที่เงียบแล้วทำให้คนหลงผิดคิดว่าตัวเองอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวลำพัง” </font></b>เถียนเฟิงเอียงหน้าเล็กน้อย เหลือบมองใบหน้าอีกฝ่ายที่กำลังเงียบอย่างสงบ รู้ดีว่าแม้ปากจะยิ้ม ตาแม่นางหลินหยา...กลับมีคลื่นอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าวันใด ความคิดของนางบางครั้งก็เข้าใจบางครั้งก็ไม่น่าเข้าใจ นางอารมณ์แปรปรวนจนเดาไม่ได้ แต่บางทีก็ไม่ได้เดายากจนไม่รู้ควรคิดยังไง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">ใต้ต้นหลิวสูงริมทะเลสาบ เยว่ปิงเหอ ลมยามเซินพัดเอื่อยเฉื่อยผ่านแนวไม้ เรียกกลิ่นหญ้าแห้งและกลิ่นน้ำใสขึ้นแตะจมูกเบา ๆ แสงอาทิตย์ตกกระทบผิวน้ำเป็นประกายระยิบคล้ายเกล็ดแก้ว ล้อแสงแดดที่ทะลุผ่านปอยผมของหลินหยาทำให้เงาของนางทอดบนพื้นดินเป็นรูปโค้งกลมกลืนงดงามในธรรมชาติ ราวกับว่าทั้งตัวตนก็หลอมรวมไปกับแสงและสายลมแล้วจริง ๆ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยานั้นเงยหน้าขึ้นเงียบ ๆ เหลือบมองคนด้านข้างตัวเองที่นั่งห่างกันอยู่พอสมควร..หลินหยาเพียงยิ้ม รอยยิ้มของคนที่ไม่ได้ต้องการอะไรนอกจากได้มองอีกฝ่ายในเวลาที่ฟ้าสวยและลมดี<b><font color="#dda0dd"> "ขอบคุณที่ท่านไปเยี่ยมข้าที่คุกหลวงเมื่อวันก่อนนะเจ้าคะ เป็ดปักกิ่งของท่านอร่อยดี ข้ากินทีเดียวไปตั้งครึ่งตัวเลย"</font></b> เสียงนางนุ่ม ใส เรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความจริงใจ แล้วเธอก็ยื่นมือออกไป หยิบไหสุราสีแดงกลีบบัวผูกเชือกทองขึ้นมา ส่งตรงไปยังเขา</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">“อ่ะ..สุรานารีแดง..ข้าพกไว้นานละ ปกติข้าไม่ให้ของท่านเลยน่าาา เพราะงั้นรับไว้ด่วนเลยเจ้าค่ะ กินเองนะเจ้าคะ อย่าไปให้ใครกิน ข้าเคยให้อาหารคนแต่เขาเอาไปให้คนอื่นเกิดเรื่องใหญ่เลย มีแต่เรื่องวุ่นวายตามมา” </font></b>นางพูดพลางยิ้มตาหยีแบบประมาณว่าห้ามปฎิเสธพลางบ่นกระปอดกระแปด <b><font color="#dda0dd">“ข้าอยากให้ท่าน ขอบคุณที่อุตส่าห์เอาอาหารมาให้ข้าทั้งที่ข้าไม่ใช่หมากในกระดานของท่านอีกแล้ว ท่านไม่จำเป็นต้องทำเลย แต่ท่านก็ทำ...เพราะงั้นรับไปเถอะนะเจ้าคะ" </font></b>นางยื่นสุราให้เขาด้วยสองมือ แววตาแน่วแน่ไม่ต่างจากตอนที่นางเถียงเขา แต่ไม่ใช่เพื่อเอาชนะ เป็นเพียงน้ำใจแท้จริงที่ซื่อและบริสุทธิ์</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">เถียนเฟิงรับไหสุรานั้นไว้ในมือเงียบ ๆ สีหน้าแทบไม่เปลี่ยน แต่หากมองลึกเข้าไปในดวงตา จะเห็นคลื่นบางสิ่งก่อตัวขึ้นเงียบเชียบ ริมฝีปากเขาขยับเพียงน้อย ก่อนพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบลึก <b><font color="#8b0000">“ข้าไม่ชอบรับของจากใคร...โดยเฉพาะจากผู้ที่ไม่มีอะไรจะแลกเปลี่ยน” </font></b>มือของเขาขยับเล็กน้อยราวกับจะคืนไหสุรานั้นกลับมา แต่ก่อนที่นางจะเข้าใจผิด เขากลับหันไปวางไว้ข้างตัวอย่างระมัดระวัง แล้วพูดต่อ <b><font color="#8b0000">“แต่เพราะเจ้าบอกว่า...ให้ใครทีไรมีเรื่องวุ่นวาย ข้าจึงรับไว้”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยาที่มองก็ขมวดคิ้ว ฮะ?? อยากเจอเรื่องวุ่นวายเราะอีกตานี้..หลินหยาหรี่ตามองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเอือมระอาเล็ก ๆ แบบคนที่กลัวว่ากำลังจะโดนลากเข้าเรื่องวุ่นวายอีกแล้วหรือเปล่า นางถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดขึ้นพลางเบือนหน้าหนีนิด ๆ อย่างงอนนิด ๆ แต่ก็ยังอ่อนโยน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">      <b><font color="#dda0dd">   </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">"ไม่เอาแล้วเจ้าค่ะ ท่านอย่าพูดว่าจะวุ่นวายอะไรอีกเลย ข้าพอแล้ว...โดนขังคุกรอบเดียวก็เข็ดจะแย่อยู่แล้ว" </font></b>นางพูดพร้อมชูมือขึ้นเล็กน้อยเหมือนป้องกันตัว รอยยิ้มนั้นดูตลกแต่แฝงความอ่อนล้า <b><font color="#dda0dd">"ข้าไม่อยากโดนขังอีกแล้ว...แล้วข้าก็ไม่อยากเห็นท่านโดนขังด้วย"</font></b> ดวงตาของนางที่เคยสดใส ตอนนี้นิ่งสงบขึ้น ราวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ผ่านบททดสอบแห่งชีวิตมาเพียงพอจะเข้าใจว่าเส้นแบ่งระหว่าง ‘เล่นสนุก’ กับ ‘เจ็บปวดจริง’ นั้นบางแค่ไหน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">"<b><font color="#dda0dd">ท่านอย่าลืมพักผ่อนนะเจ้าคะ ใต้เท้าเถียนเฟิง"</font></b> เสียงของหลินหยาอ่อนลง จางลง แต่แฝงแรงบางอย่างที่จริงใจยิ่งนัก นางคลี่ยิ้มก่อนจะเอ่ยต่อ เสียงคล้ายแซวแต่แฝงความอบอุ่น <b><font color="#dda0dd">"ข้าคงไม่ได้เจอกันที่หอว่านหงเหรินอีกแล้ว...หากมีวันไหนที่ข้าอยากเจอท่าน ข้าจะมาแอบหาท่านที่นี่ เวลานี้เลยแล้วกัน"</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">เถียนเฟิงยืนอยู่ตรงนั้น ข้างไหสุราที่เขารับไว้ สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนมากนัก หากแต่ในแววตากลับปรากฏร่องรอยของความลังเล ความเอ็นดู และอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่ความผูกพันแบบผิวเผิน <b><font color="#8b0000">"หากเจ้าจะมาที่นี่...ข้าคงต้องมาให้ตรงเวลาเสียแล้ว"</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยาที่ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะ<b><font color="#dda0dd"> “อย่าจริงจังสิเจ้าคะ..แหม่..ท่านก็มาตามปกตินั้นแหละ อยากมาก็มา ไม่อยากมาก็ไม่ต้องมา เอาล่ะ ข้าจะไปกินข้าวกับเพื่อนสาวละ แม่นางหรงเล่อรอข้าอยู่ ไปล่ะเจ้าค่ะ เจอกันนะเจ้าคะ” </font></b>นางเอ่ยก่อนที่จะโบกมือให้กับอีกคนก่อนที่จะเดินทางออกไป..แม้แผ่นหลังจะเห็นรอยของผ้าพันแผลที่พันทั้งตัวและแขนขวาขนาดนั้น แต่หลินหยาก็ยังคงร่าเริงเหมือนเคย…</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">แผลใจอาจจะใหญ่ แต่คงจะเริ่มรักษาเรื่อย ๆ แล้วล่ะ</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" size="3"></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;">@Admin&nbsp;</p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><b>พรสวรรค์</b>: ลาภลอย (ไม้)&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>อื่น ๆ</b>: -</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>รางวัล</b>: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป </font></span><font face="Sarabun" size="3"><span style="white-space-collapse: preserve;"> เถียน เฟิง</span></font></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="3">มอบ สุรานารีแดง เหล้าเกรดแดง ความสัมพันธ์ +25</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

LinYa โพสต์ 2025-7-19 02:29:48

<span id="docs-internal-guid-3e1a5d84-7fff-d31b-4dca-2ecee764ac3a"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" style="" color="#4169e1" size="4"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" color="#4169e1" size="4"><b>วันที่ 17 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" color="#4169e1" size="4"><b>ยามเว่ย เวลา 13.00 - 15.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน ทะเลสาบเยว่ปิงเหอ (พบ องค์เทพเยว่เหล่า)</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">          ใต้ฟ้ากว้างเหนือสายน้ำกว้างใหญ่…ทะเลสาบเยว่ปิงเหอในยามบ่ายของยามเว่ยสะท้อนประกายแดดนุ่มละมุน พื้นน้ำนิ่งงันราวกระจกใสล้อมรอบด้วยไผ่เขียวเอนกายอ้อยอิ่งตามสายลม นกกระเรียนขาวบินร่อนช้า ๆ บนฟากฟ้า ขับกล่อมบรรยากาศให้คล้ายแดนเซียนเงียบสงบ เสียงฝีเท้าเบาราวกลีบเหมยตกแตะพื้นดินเบื้องริมบึง…หลินหยาที่เดินทอดน่องชมทิวทัศน์ตามลำพังพลางเอามือลูบต้นแขนซ้ายที่ยังระบมจากบาดแผลเก่า สีหน้าเรียบเฉยแต่ในแววตากลับมีบางอย่างซ่อนเร้น นางไม่ได้มองไปยังเส้นทางเบื้องหน้าเพราะในใจยังคิดถึงหลายเรื่องที่พันกันยุ่งยากราวเส้นด้ายในมือแม่เฒ่า จึงไม่ทันได้เห็นใครบางคน(?) ที่ยืนอยู่ใต้ต้นไผ่ริมผืนน้ำ</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          </span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">"อ๊ะ!"</font></b> จากความไม่ระวังเพราะก้าวพลาดเลยเหยียบลงบนก้อนกรวดเปียกน้ำ หลินหยาจึงเสียหลักไปข้างหน้าเกือบจะทรุดลงกับพื้น แต่แขนข้างหนึ่งกลับยื่นมาคว้าข้อมือนางไว้แน่นทว่าอ่อนโยนดุจสายไหม</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          </span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#8b0000">"จงมีสติ" </font></b>เสียงนั้นเบาราวกระซิบแต่ก้องอยู่ในใจนาง ชายหนุ่มในชุดขาวผืนยาวดุจหิมะ เส้นผมดำสนิทยาวสลวยถูกรวบไว้เรียบร้อย ใบหน้าของเขาขาวซีดราวหยกเนื้อดีดวงตาสีดำสงบนิ่งจ้องมองนางโดยไม่กล่าวแนะนำชื่อหรือถามไถ่ใด ๆ กลีบปากเรียวบางเม้มสนิทราวกับไม่ใช่เพราะปากเขาที่พูดแต่เป็นจิตที่สัมผัสกัน อาภรณ์ขนอ่อนของสัตว์หิมะขลิบบนบ่าของเขาขยับเบา ๆ ตามแรงลมราวคลื่นเย็นที่แผ่ซ่านออกมาจากร่าง สูงสง่าและเยือกเย็นราวเทพเจ้าแห่งหิมะฤดูปลายปีที่หลุดมาอยู่กลางฤดูร้อน ชายผู้นี้ช่างไม่เข้ากับทุกสิ่งรอบตัว…แต่กลับกลมกลืนกับบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์เหนือผิวน้ำ….ใส่เสื้อขนสัตว์ในหน้าร้อน?...ฉินจ๊ะะะ&nbsp;</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยาเบิกตาเล็กน้อยเมื่อถูกคว้าไว้ นางไม่ได้กลัว…แต่ใจสั่นนิด ๆ อย่างไรชอบกล ราวกับสัมผัสได้ถึงแรงอ่อนโยนที่ไม่ใช่ของมนุษย์ทั่วไป ดวงตานั้น…ไม่ได้สะท้อนเพียงเงาของนาง แต่ราวกับมองทะลุไปถึงความผูกพันบางอย่างที่ยังไม่ได้ถูกเปิดเผย</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          </span><font face="Sarabun" size="3">นางเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่วเบา<b><font color="#dda0dd"> "ขอบคุณเจ้าค่ะ…ท่าน…?"</font></b> เอ่ยเหมือนสงสัยและอยากจะถามชื่อจริง ๆ ว่าเขาคือใครที่ช่วยเธอเอาไว้ แต่เขาไม่ตอบสิ่งใดใบหน้านิ่งเฉยดังหิมะเก่าแก่บนยอดเขา ยืนนิ่งในท่าทีสูงส่งแต่ไม่หยิ่งผยองก่อนจะผละมือออกช้า ๆ อย่างนุ่มนวลดุจไม่อยากให้นางเจ็บจากแรงกุม ขณะที่สายลมพัดผ่านพุ่มไผ่เสียงกระซิบจากธรรมชาติลอยมาชิดโสต <b><font color="#8b0000">"เมื่อเวลาเหมาะสม…เจ้าจะรู้เอง"</font></b> ใบหน้าของเขายังคงนิ่งงันร่างไม่ขยับไปไหน ทว่าน้ำในทะเลสาบกลับสะท้อนเส้นด้ายบางบางเส้นหนึ่งในแสงอาทิตย์ตก ราวกับสายใยสีแดงจางกำลังโยงไปยังข้อมือของนาง…และหายวับไปในบัดดล</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          </span><font face="Sarabun" size="3">นางไม่รู้ว่าเพราะบาดแผลยังเจ็บ หรือเพราะจิตใจนางกำลังหวั่นไหวอย่างแปลกประหลาดไม่ใช่ความรัก…แต่ในช่วงเวลาหนึ่งหลินหยากลับรู้สึกว่าตนอยู่ในสายตาของผู้เฝ้ามองชะตาทั้งหลายทั้งปวงผู้ที่ไม่ได้พูดชื่อ ไม่ได้เดินเข้ามาใกล้…แต่กลับรู้จักความในใจของนางอย่างแม่นยำกว่าใครทั้งหมดในใต้หล้า</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          </span><font face="Sarabun" size="3">…องค์เทพเยว่เหล่า ปรากฏแล้วในรูปกายของชายหนุ่มปริศนาและนางก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนตรงหน้าคือตัวตนที่หาใช่มนุษย์เดินดินเช่นนาง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          </span><font face="Sarabun" size="3">แววตาของหลินหยาวูบไหวน้อย ๆ เมื่อเขาปล่อยมือออกจากข้อมือของนาง ใจหนึ่งโล่งใจที่ไม่ได้ล้มจริง แต่อีกใจก็ยังข้องขัด…ในอกคล้ายถูกบางสิ่งกระทบกระเพื่อมเป็นระลอก ทั้งเสียง ทั้งสายตาของชายแปลกหน้า ทั้งความรู้สึกเยือกเย็นลึกล้ำที่ประหนึ่งว่ากำลังถูกพิจารณาโดยสิ่งที่ไม่อาจมองเห็น นางชะงักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเลิ่กลั่ก เอ่ยเบา ๆ พร้อมก้าวถอยหลังอย่างสุภาพ <b><font color="#dda0dd">“ข้าต้องขอบคุณท่านอีกคราเจ้าค่ะ…แต่ว่า…ข้าคงต้องไปแล้วเจ้าค่ะ ข้ามีนัดสำคัญ…”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          </span><font face="Sarabun" size="3">ริมฝีปากของเขากระตุกขึ้นเล็กน้อย…เล็กเสียจนแทบไม่เห็นราวกับสายลมหยอกเย้าในวันอ่อนแดด ก่อนเสียงทุ้มเรียบนิ่งจะดังขึ้นอีกครั้งโดยไม่เร่งรีบ<b><font color="#8b0000"> “ศาลาจื่อเถิงฮวา…ยามเย็นวันนี้…ช่างเป็นช่วงเวลาที่น่าสนใจเสียจริง”</font></b> หลินหยาที่กำลังจะหมุนตัวกลับถึงกับชะงักขา หันกลับมาเลิกคิ้วอย่างงุนงง <b><font color="#dda0dd">“…ท่านรู้ได้อย่างไรว่า…” </font></b>แต่เขาไม่ตอบนัยน์ตาสีดำลุ่มลึกยังคงมองออกไปไกลเหนือผืนน้ำเยือกเย็นราวไม่รับรู้ว่าตนกล่าวอะไรไปเมื่อครู่ เพียงปล่อยให้ความเงียบขจรคลุมบรรยากาศอีกครั้ง ดอกหญ้าไหวเอนใต้ลมกลิ่นดินชื้นริมบึงแตะจมูกเบา ๆ แล้วเขาก็เอ่ยเบา ๆ อีกครั้ง เสียงคล้ายถ้อยกระซิบจากอีกภพหนึ่ง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">      <b><font color="#8b0000"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#8b0000">“ระวัง…สิ่งที่แม้แต่นกกระเรียนยังไม่กล้าร้องบอก อาจกำลังร้อยด้ายแดงเป็นปมในเงามืด…”</font></b> หลินหยาเบิกตากว้างหันไปมองเขาอีกครั้งพลางเอ่ย <b><font color="#dda0dd">“…ว่าอย่างไรนะเจ้าคะ?” </font></b>นางรู้สึกงุนงงเหมือนกำลังเจอกับหมอดูพเนจรที่ชอบพูดอะไรคลุมเครือ แต่เมื่อก้าวเท้าเข้าไปใกล้…ร่างของเขากลับไม่อยู่ตรงนั้นแล้วเดินหนีเสียอย่างงั้น ทิ้งไว้เพียงเงาไผ่ไหวกับเสียงสายลมแผ่วบาง…</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยายืนนิ่งกลางพงไผ่ชั่วครู่ ใบหน้าแสดงออกถึงความมึนงงเต็มขั้น<b><font color="#dda0dd"> “อะไรกัน…ชายแปลกหน้าคนนั้น…เขารู้เรื่องที่นางจะไปศาลาจื่อเถิงฮวา? รู้ได้ยังไง? แล้วเรื่อง…ด้ายแดง? อะไรอีก? แล้วใครกันที่นกกระเรียนไม่กล้าร้องบอก…”</font></b> เธอยกมือขึ้นแตะแก้มตนเองอย่างเหม่อลอยก่อนจะถอนหายใจยาว คิ้วเรียวขมวดแน่นเหมือนคนที่กำลังไขปริศนาไม่ออก<b><font color="#dda0dd"> “ช่างเถอะ…ข้าต้องไปก่อน ไม่งั้นเขาจะคิดว่าข้าเบี้ยวนัด…” </font></b>เสียงฝีเท้าของหลินหยาเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง ขณะนางรีบก้าวออกจากพงไผ่สู่เส้นทางไปศาลาจื่อเถิงฮวาโดยไม่หันกลับไปมอง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          </span><font face="Sarabun" size="3">หากนางหันกลับไป…บางทีอาจเห็นเงาร่างหนึ่งยืนอยู่ริมทะเลสาบอีกครั้ง…พร้อมรอยยิ้มแผ่วบางราวสายลมยามปลายฤดู ดวงเนตรที่มองเห็นเส้นด้ายของชะตากรรมยังคงเฝ้ามองอยู่จากเงาร่มไผ่…องค์เทพเยว่เหล่า ไม่เคยกล่าวล่วงเกินชะตาใคร ท่านเพียง…เตือนในยามจำเป็น</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" size="3"></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">@Admin&nbsp;</span></p><font face="Sarabun" size="3"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>พรสวรรค์</b>: ลาภลอย (ไม้)&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>อื่น ๆ</b>:&nbsp;เมื่อวานไปไหว้ท่าน วันนี้ท่านโผล่ ศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ ชาบูๆๆๆ</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>รางวัล</b>: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป ผู้เฒ่าจันทรา (เยว่เหล่า)</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="3">โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

LinYa โพสต์ 2025-7-20 03:12:07

<span id="docs-internal-guid-ec20fc00-7fff-419a-5163-b83dd2e2c2d6"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="4" color="#4169e1"><b>วันที่ 18 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="4" color="#4169e1"><b>ยามเว่ย เวลา 13.00 - 15.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน ทะเลสาบเยว่ปิงเหอ (พบ องค์เทพเยว่เหล่า)</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">         เสียงลมพัดเบา ๆ พาเอากลิ่นของดอกบัวและไอแดดอ่อนละมุนจากผิวน้ำทะเลสาบเยว่ปิงเหอแตะต้องแก้มนวลของหลินหยา นางเดินทอดน่องอย่างเงียบงันพลางยกมือปัดปอยผมที่หลุดลงมาจากข้างแก้ม แผลที่ต้นแขนเริ่มหายดีแม้ยังไม่กล้าเคลื่อนไหวแรงนักแต่ก็พอให้เดินชมบรรยากาศเย็นใจในยามเว่ยได้บ้าง ทะเลสาบแห่งนี้ยังงดงามเหมือนเมื่อวานกระจกน้ำเงียบสงบจนเห็นเงาของเมฆฟูฟ่องเคลื่อนไหวไปมา แต่ชายหนุ่มปริศนาผู้นั้นกลับไม่มีวี่แววราวกับเมื่อวานเป็นเพียงความฝัน... นางหันซ้ายแลขวาอย่างระแวดระวังเล็กน้อย แต่ไม่เห็นผู้ใดจึงถอนใจบาง ๆ พร้อมหัวเราะให้กับความคิดของตัวเอง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3" color="#dda0dd"><b>"เราคงฝันกลางวัน...ใครจะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ซ้ำกันสองวันติดกันเล่า"</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">แต่แล้ว…</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         <b><font color="#8b0000"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#8b0000">"โชคชะตา...จะเล่นตลก"</font></b> เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นเบื้องหลัง ราบเรียบ เยือกเย็น และมั่นคงจนทำให้หลินหยาหยุดก้าวทันที เธอหันขวับกลับไปทันใด และ…ใช่แล้ว…ชายคนนั้นชายหนุ่มแปลกหน้าจากเมื่อวานยืนอยู่ที่เดิ ใต้เงาไม้หลิวที่พลิ้วไหว เงาสะท้อนของเขาบนผิวน้ำไหววูบอย่างแผ่วเบา ผิวพรรณเขาขาวซีดราวกับหินอ่อน ดวงตาเรียบนิ่งดังผืนน้ำก่อนลม วาจาที่เอื้อนเอ่ยออกมานั้นแผ่วเบาแต่กลับกรีดลึกในจิตใจ <b><font color="#8b0000">"ระหว่างด้ายสีชาด…จะพันเกี่ยวมากกว่าหนึ่งเส้น...เคียงไปไม่ห่างกาย"</font></b> ถ้อยคำที่หลุดจากเรียวปากเขาฟังดูแปลกประหลาดและน่าขนลุกปนขบขันจนหลินหยาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ เธอรู้สึกวูบวาบที่ต้นคออีกครั้งเหมือนเมื่อวานไม่มีผิด</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          <b><font color="#dda0dd"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">"...ท่านพูดอะไรของท่านหรือเจ้าคะ?"</font></b> นางหลุดถามออกไป ดวงตาคมหวานเต็มไปด้วยความระแวงปนงุนงง "ด้ายสีชาดอะไรของท่านอีกล่ะ คราวก่อนก็พูดเหมือนจะทำนายอะไรซักอย่าง..." ชายคนนั้นกลับยืนนิ่งยกปลายนิ้วขึ้นประสานกันเบา ๆ ราวกับจะวาดอะไรกลางอากาศ เงาของสายลมเคลื่อนไหวไปรอบกายเขาราวกับธาตุอากาศเชื่อฟังคำสั่ง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">       <b><font color="#8b0000">    </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#8b0000">"หากมีสองมือ...ที่ควรจับไว้พร้อมกันในห้วงเวลาเดียวกัน...แต่จะจับไหวหรือ?" </font></b>เขาถามขณะดวงตายังคงแนบแน่นกับนาง ไม่รุกล้ำแต่ไม่ปล่อยผ่าน คล้ายผู้มองเห็นบางสิ่งไกลเกินกว่าดวงตาสามัญจะเข้าถึง</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">หลินหยายืนอึ้งนางขยับปากจะพูดบางอย่าง แต่ไม่รู้จะตอบเช่นไร ในใจลึก ๆ กลับสะท้อนเงาของบุรุษหลายคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตช่วงสั้น ๆ นี้ ทั้งจางกงกงผู้เย็นเยียบดุจเข็มน้ำแข็ง ทั้งท่านหลิวอันที่ยังคงอ่อนโยนและไม่เรียกร้องสิ่งใดกับนาง เถียนเฟิงผู้ดื่มแล้วแทงแขนของหลินหยา แล้วนี่อะไรอีก…ด้ายแดงสองเส้น? ร้อยไปพร้อมกันเหรอ? หัวใจหนึ่งจะรับได้มากเพียงนั้นเชียวหรือ?</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">      <b><font color="#dda0dd">   </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#dda0dd">"ข้าไม่เข้าใจ..." </font></b>นางพูดแผ่ว ๆ แต่รู้ดีว่าสิ่งที่ได้ยินไม่ใช่เพียงคำพูดเปล่า มันเหมือนคำทำนายมันเหมือนคำเตือน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">          <b><font color="#8b0000"> </font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#8b0000">“โชคชะตา ไม่ใช่เส้นตรง หากเจ้าเดินโดยไม่มองเส้นที่พันอยู่กับนิ้ว เจ้าอาจล้มโดยไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด”</font></b> ชายแปลกหน้ากล่าวไว้เช่นนั้นดวงตาของหลินหยาเบิกโพลงวูบหนึ่งขณะชายหนุ่มผู้นั้นกล่าววาจาอย่างเรียบเรื่อยแต่ดั่งระฆังสะท้อนลึกลงกลางใจ<b><font color="#8b0000"> “สละทางโลกบำเพ็ญตบะ…อาจเป็นทาง แต่กรรมเก่า…ยังต้องใช้”</font></b> เสียงนั้นราวสายลมในหุบผาเย็นเฉียบแต่ไม่ไร้ใจ ราบเรียบแต่เปี่ยมด้วยแรงส่งแห่งความหมาย และที่ทำให้หลินหยาต้องเงียบงันอยู่อึดใจคือประโยคถัดมา <b><font color="#8b0000">“และ…โชคชะตากำลังหมุนกงล้อ”</font></b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">เธอหันขวับมองเขาอย่างไม่เชื่อหูตนเอง…ริมฝีปากเม้มแน่น สีหน้าระคนไปด้วยความฉงนและความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบายออกมาเป็นคำพูด<b><font color="#dda0dd"> "...ท่านรู้ได้อย่างไร...?" </font></b>นางเอ่ยแผ่วขมวดคิ้วแน่นขึ้น ลมหายใจของหลินหยาสะดุดไปชั่วขณะ ดวงหน้านวลที่บัดนี้เริ่มระบายสีแดงจางๆ จากความตกใจและความรู้สึกเหมือนมีคนล้วงเข้าไปในใจอย่างไร้การขออนุญาต เพราะสิ่งที่เขาพูด…มันคือเรื่องเมื่อไม่กี่ชั่วยามก่อน…การขึ้นไปยังลานกระบี่เหินมรรคา…การตั้งใจจะฝึกฝนตบะเพื่อหาหนทางใหม่ให้แก่ตน แม้สุดท้ายจะจบลงด้วยการเสียสมาธิไปกับความคิดจุกจิกบางอย่างก็ตาม…</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">ชายผู้นั้นกลับมองหลินหยาอย่างไม่กล่าวตอบนัยน์ตาคู่นั้นไม่ยิ้ม แต่แฝงความเข้าอกเข้าใจราวกับชายชราผู้เห็นรุ่นลูกรุ่นหลานเดินหลงทางไปยังจุดที่ตนเองเคยเหยียบผ่านมาก่อน ไม่มีความยินดี ไม่มีตำหนิ มีเพียงเมตตาอันลึกล้ำที่วางนิ่งอยู่ในแววตา<b><font color="#8b0000"> "เจ้ายังไม่พร้อมลืมความเศร้า...จึงยังไม่เข้าถึงความสงบ" </font></b>ถ้อยคำนั้นแทบไม่ได้เอื้อนด้วยเสียง แต่ดังขึ้นในหัวใจของหลินหยาดังระฆังภายในวัดร้าง&nbsp;</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         </span><font face="Sarabun" size="3">นางหลุบตาลงเล็กน้อยกำมือตนเองเบา ๆ ความรู้สึกประหลาดเริ่มไหลบ่า เหมือนโดนอ่านใจ โดนมองทะลุเหมือนแผลที่เพิ่งแห้งสนิทถูกลูบผ่านด้วยปลายนิ้วอุ่นเย็นปนเปกัน<b><font color="#dda0dd"> “ท่านเป็นใครกันแน่เจ้าคะ…”</font></b> หลินหยาเอ่ยพึมพำดวงหน้าเงยขึ้นมองเขาอีกครั้งอย่างคล้ายจะค้นคำตอบ แต่...เขายังคงเป็นชายแปลกหน้าในชุดเรียบที่ดูราวคนเดินทางผ่าน ไม่มีสัญลักษณ์ไม่มีศาสตรา ไม่มีสิ่งใดที่บ่งบอกว่าเขาคือผู้ใด หรือมาจากที่ใด แต่สิ่งที่เขาพูดทุกคำทุกพยางค์มันกลับสะท้อนในใจอย่างแม่นยำและน่าหวาดหวั่นราวกับรู้จักนางมานานกว่าผู้ใด</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">         <b><font color="#dda0dd"></font></b></span><font face="Sarabun" size="3"><b><font color="#8b0000">"โชคชะตาจะไม่เคยรอ...แม้แต่คนที่ยังลังเล"</font></b> เขากล่าวพร้อมกับเดินจากไปอีกครั้งเหมือนวันก่อน ร่างสูงนั้นเคลื่อนไปตามทางดินริมทะเลสาบอย่างช้า ๆ ไม่หันหลัง ไม่เอ่ยลาชัดเจน</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><div><span><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span><font face="Sarabun" size="3"></font></span></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@Admin&nbsp;</div><br></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>พรสวรรค์</b>: ลาภลอย (ไม้)&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>อื่น ๆ</b>: เห่อ เทพเจ้าขา หนูจะบ้า</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b>รางวัล:</b> +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป ผู้เฒ่าจันทรา (เยว่เหล่า)</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3">หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" style="" size="3">โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

ดูในรูปแบบกติ: [ทะเลสาบเยว่ปิงเหอ]