[ยอดเขาหัวซาน] ลานกระบี่เหินมรรคา

Watcher โพสต์ 2024-8-23 14:33:02

Ximenqing โพสต์ 2024-8-31 10:43:11

วันที่ 11 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา16.00

ในที่สุดข้าก็ถือกระบี่ได้แล้ว เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะเดินไปทางป่าและตั้งจิตเพื่อที่จะมายังสถานที่ฝึกกระบี่ของเขา

ใช่เเล้วสถานที่เเห่งนี้เป็นสถานที่ที่เขาเอาไว้ฝึกกระบี่ ถึงแม้บางครั้งเขาจะไม่ได้มาที่นี่แต่เขาก็ยังคิดถึงที่นี่ในใจเสมอ

"เจ้าหมา เจ้ารออยู่ที่นี่นะ หรือเจ้าจะมาฝึกกับข้า" เด็กหนุ่มกล่าวกับเจ้าหมา

"โฮ๋งๆ " เจ้าหมาส่ายหน้า ก่อนที่จะเดินเต๊าะแตะๆ ไปเกาะขาเด็กหนุ่ม

"ฮะ ฮะ เจ้าก็อยากเเข็งแกร่งขึ้นใช่ไหมล่ะ งั้นเรามาฝึกกันเถอะ" เด็กหนุ่มยิ้มและลูบหัวเจ้าหมา

เจ้าหมาหลับตาพริ้มดีใจ

"แต่เจ้าก็ห้ามฝืนตัวเองรู้ไหม เจ้านั้นบาดเจ็บอยู่ เจ้าฝึกใช้ข้าหน้าตะปบ และกัดละกันนะ" เด็กหนุ่มลูบหัวเจ้าหมาและกล่าว

เจ้าหมาครางเสียง ฮืดๆ เป็นเชิงรับรู้

หลังจากนั้น ซีเหมินก็ดูเจ้าหมาฝึก

ตะปบลม ฉึับ ฉวับ

กัด เเง่งๆ

เด็กหนุ่มเห็นดังนั้นก็สบายใจและไปฝึกของตัวเอง

เขาเริ่มจากการฝึกร่างกาย วิ่งรอบ สนามฝึก เป็นการวอร์มร่างกาย

ฮุ่ย เล่ ฮุ่ย เด็กหนุ่มพยายามวิ่งเข้าจังหวะ หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ เพื่อที่จะทำให้ร่างกายของเขาเคยชินที่้สุด

ใช้เวลาประมาณ 20 นาทีเด็กหนุ่มก็เริ่มเหนื่อย

"ข้าอาจจะออกกำลังกายน้อยไป" เด็กหนุ่มพึมพัมกับตัวเอง

จากนั้นเด็กหนุ่มก็หยิบกระบี่ขึ้นมา ตั้งจิต และแทงกระบี่ออก และฟาดกระบี่ไปข้างหน้า เป็นการฟัน และ แทงอยู่จุดเดิมซ้ำๆ โดยเด็กหนุ่มพยายามควบคุมแรงให้เท่าเดิมเสมอในทุกครั้ง เพื่อฝึกความสม่ำเสมอในการควบคุมแรง

1-100 ครั้งแรก เเทงเบา
101-300 แทงแรง
301-600 แทงด้วยความแรงสุดชีวิตล
ุ601-1000 แทงแบบเบา

"ฟู่ๆ" เด็กหนุ่มปาดเหงื่อและการ คูลดาวน์ร่างกาย

หลังจากคลูดาวน์เสร็จเด็กหนุ่มก็เดินไปหาเจ้าหมา ถ้าเจ้าฝึกร่างกายเสร็จแล้วนั้นไซร้ อย่าลืมที่จะฝึกสมาธิ และทบทวนสิ่งที่เจ้าได้ฝึกมา นั่นจะมีคุณค่ามากๆ

ซีเหมินสอนเจ้าหมาก่อนที่จะลงไปนั่งสมาธิเพื่อทบทวนการฝึกในวันนี้

ใช้เวลาอยู่กับสมาธิซักพัก ซีเหมินก็ย่อยสิ่งที่ฝึกในวันนี้ได้สำเร็จ และมองไปที่ฟ้ารอที่จะได้รับของขวัญจากสวรรค์ ก่อนที่จะเดินออกไปกับเจ้าหมาเพื่อกลับไปพักผ่อนที่เมือง

-----------------------------

[การฝึกฝนตบะของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง]
+10 ตบะ (5000-9999 ไบต์)
+50 ตบะ ในการฝึกฝนตบะที่นี่ (ทุก ๆ 10,000 ไบต์ ต่อ 50 ตบะ)

โบนัสในการฝึกฝนตบะที่นี่ของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง
สุ่มรับของขวัญจากสวรรค์ปรากฎตรงหน้าเป็นหีบให้เปิดเก็บของ
(ตำลึงเงิน เลขไบต์สองหลักสุดท้าย)

@Admin

Ximenqing โพสต์ 2024-9-2 11:17:44

วันที่ 12 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา10.00

หลังจากที่ล่าไก่เสร็จ เด็กหนุ่มเห็นว่าตัวเขาเองนั้นก็ยังอ่อนแอจึงกลับมาที่ลานกระบี่อีกครั้งเพื่อฝึกฝนพร้อมกับเจ้าหมา

"เจ้ารู้ไหมพวกเรานั้นยังช่างอ่อนแอ พวกเรานั้นต้องฝึกฝนเพิ่มเติม" เด็กหนุ่มพูดปลุกใจเจ้าหมา

"โฮ่ง" เจ้าหมาเห่าตอบรับ พลางทำท่าขู่แง่งๆ ประนึงพร้อมฝึกแล้ว

"เอาล่ะ ลุย เจ้าหมา วิ่งกระโจนงับ ปฎิบัติ ฝึกแกะรอยด้วยนะ" เด็กหนุ่มกล่าวกับเจ้าหมาด้วยท่าทางไฟแรง

"โฮ่ง" เจ้าหมาพยักหน้า ก่อนที่จะฝึก ย่อตัวแล้วพุงกระโจนขย้ำ

หลังจากที่เด็กหนุ่มเห็นเจ้าหมาฝึกฝนเขาจึงมาฝึกฝนต่อเอง

'ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ข้าคงล่าได้แต่สัตว์ป่า หึ เจ้าคนไหนไปถล่มวังบาดาลกันนะ พวกปีศาจปลา ปีศาจทะเลทั้งหลายก็แตกกระเจิง ปริมาณที่ล่าได้ต่อวันก็ลดน้อยลง' เด็กหนุ่มคิดในใจ

'เอาเถอะ ฝึกกระบี่ต่อ' เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะยกกระบี่ขึ้นมาเตรียมฝึกแทง

ยก ย่อ แทง สะบัด

เด็กหนุ่มฝึกท่ากระบี่ฟันพื้นฐานด้วยความไม่ย่อท้อ

ทุกครั้งที่ฝึกเด็กหนุ่มมักจะใช้หลักการฟาดจนกว่าจะเหนื่อย ฟาดจนกว่าจะไม่ไหว

'เหนื่อยจัง' เวลาผ่านไปได้ราว 1 ชม เด็กหนุ่มก็เริ่มเหนื่อยแต่เขาก็ยังฟาดกระบี่ต่อไป

2 ชม ผ่าน เด็กหนุ่มก็ทรุดลงกับพื้น

"หงิงๆ" เจ้าหมาเห็นเจ้านายล้มลงกับพื้นก็เดินเข้ามาคลอเคลียเลี้ยหน้าเพื่อเรียกสติ

"ข้าไม่เป็นไรแค่เหนื่อย อาจจะต้องพักซักหน่อย" เด็กหนุ่มกล่าว

"ขอบคุณเจ้ามาก" เด็กหนุ่มพอเริ่มหายเหนื่อยก็ลูบหัวเจ้าหมา

"โฮ่ง" เจ้าหมายิ้ม

"มาๆ สุดท้ายแล้วมานั่งสมาธกำหนดจิต รับรู้ถึงสิ่งที่เราได้ในวันนี้" เด็กหนุ่มกล่าวกับเจ้าหมาและนั่งสมาธิ

"ความต่อเนื่อง ร่างกายที่อ่อนแอ พละกำลังที่ไม่เพียงพอ เชิงกระบี่ที่พอใช้ได้ต้องฝึกเพิ่ม" เด็กหนุ่มนั่งคิดทบทวนอยู่ในสมาธิ

เวลาผ่านไปเด็กหนุ่มก็ตื่นจากสมาธิ

ก็พบกับเจ้าหมาที่นั่งจ้องชายหนุ่มตาแป่ว

"เจ้าคงเบื่อล่ะสิ เอาเถอะ ไปหาอะไรทำกันดีกว่า" เด็กหนุ่มขยี้หัวเจ้าหมา และก็มีกล่องเงินที่ดูคุ้นตาปรากฏขึ้น

'ขอบคุณท่านเซียนสำหรับการสนับสนุนนี้' เด็กหนุ่มรู้ดีว่าการสนับสนุนที่เขาได้รับในครั้งนี้คงไม่ใช่การให้เปล่า อาจจะต้องมีภารกิจที่เขาต้องไปทำ ท่านเซียนเลยสนับสนุนเป็นทั้งทรัพยากร และสถานที่ฝึกฝนที่ดีเช่นนี้ เขาจึงตั้งใจเตรียมตัวและฝึกฝนทุกวันสำหรับการทำภารกิจที่อาจจะได้ทำในอนาคตนั้นเอง

หลังจากที่เขารับเงินแล้วเขากับเจ้าหมาก็ออกเดินทางต่อ

-------------------------------
@Admin ผู้บำเพ็ญขั้นสูง

[การฝึกฝนตบะของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง]
+10 ตบะ (5000-9999 ไบต์)
+50 ตบะ ในการฝึกฝนตบะที่นี่ (ทุก ๆ 10,000 ไบต์ ต่อ 50 ตบะ)

โบนัสในการฝึกฝนตบะที่นี่ของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง
สุ่มรับของขวัญจากสวรรค์ปรากฎตรงหน้าเป็นหีบให้เปิดเก็บของ
(ตำลึงเงิน เลขไบต์สองหลักสุดท้าย)

Ximenqing โพสต์ 2024-9-2 23:17:30

วันที่ 13 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา13.00 - 20.00

หลังจากที่ล่าปีศาจปลาสำเร็จเป็นครั้งแรก เด็กหนุ่มเห็นว่าตัวเขาเองนั้นเริ่มมีความผยองและทะนงตง จึงกลับมาที่ลานกระบี่อีกครั้งเพื่อฝึกฝนพร้อมกับเจ้าหมา

"เจ้ารู้ไหมพวกเรานั้นแม้จะล่าปีศาจได้ แต่พวกเราก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้น พวกเรานั้นต้องฝึกฝนเพิ่มเติม" เด็กหนุ่มพูดปลุกใจเจ้าหมา

"โฮ่ง" เจ้าหมาเห่าตอบรับ พลางทำท่าขู่แง่งๆ ประนึงพร้อมฝึกแล้ว

"เอาล่ะ ลุย เจ้าหมา วิ่งกระโจนงับ ฝึกแกะรอย เจ้าต้องจำกลิ่นปลานั้นนะ ครั้งหน้าเราจะได้ล่าได้" เด็กหนุ่มกล่าวกับเจ้าหมาด้วยท่าทางไฟแรง

"โฮ่ง" เจ้าหมาพยักหน้า ก่อนที่จะฝึก ย่อตัวแล้วพุงกระโจนขย้ำ

หลังจากที่เด็กหนุ่มเห็นเจ้าหมาฝึกฝนเขาจึงมาฝึกฝนต่อเอง

'ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ข้าคงล่าได้แต่สัตว์ป่า หึ เจ้าคนไหนไปถล่มวังบาดาลกันนะ พวกปีศาจปลา ปีศาจทะเลทั้งหลายก็แตกกระเจิง ปริมาณที่ล่าได้ต่อวันก็ลดน้อยลง' เด็กหนุ่มคิดในใจ

'เอาเถอะ ฝึกกระบี่ต่อ' เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะยกกระบี่ขึ้นมาเตรียมฝึกแทง

ยก ย่อ แทง สะบัด

เด็กหนุ่มฝึกท่ากระบี่ฟันพื้นฐานด้วยความไม่ย่อท้อ

ทุกครั้งที่ฝึกเด็กหนุ่มมักจะใช้หลักการฟาดจนกว่าจะเหนื่อย ฟาดจนกว่าจะไม่ไหว

'เหนื่อยจัง' เวลาผ่านไปได้ราว 1 ชม เด็กหนุ่มก็เริ่มเหนื่อยแต่เขาก็ยังฟาดกระบี่ต่อไป

ครั้งนี้ชายหนุ่มก่อนที่เขาจะเริ่มเหนื่อย เขาตัดสินใจฝึกฝนกระบวนท่าต่างๆที่ใช้สู้กับคนที่รูปร่างๆพอๆกัน

กลิ้งหลบแล้วแทง กระโจนข้าง เปิดตัวด้วยการกระโดดถีบแล้วเอากระบี่เเทงสวนก็ยังได้

ฟู้ๆ ครั้งนี้เด็กหนุ่มตั้งใจมาฝึกโดยเฉพาะ โดยไม่ได้ไปทำงานอะไรมาเลย

เข้าทุ่มตัวและทุ่มใจเต็มที่ จนเวลาผ่านไป หลายชั่วยามแม้กระทั่งเจ้าหมาก็ยังมายืนมองและนั่งจ้องเด็กหนุ่ม

"วันนี้ข้าท็อปฟอร์มจริงๆ" เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะเลิกฝึก

"ป่ะเจ้าหมา ทำสมาธิกัน" แม้จะซ้อมจนเหนื่อยแต่เด็กหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะฝึกสมาธิ เขานั้นถูกสอนมาว่าโกรธคือโง่ โมโหคือบ้า เพราะงั้น ถ้าจะรักษาอารมณ์ตัวเองไม่ให้โกรธ ไม่ให้บ้า ก็ต้องเป็นการทำสมาธิ

เด็กหนุ่มปล่อยจิตตัวเองให้นิ่ง แล้วทบทวนสิ่งที่ได้ทำมาในวันนี้ ฝุึกกระบี่ต่อสู้กับปีศาจปลาครั้งแรก

'สงบใจนี่มันดีจริงๆ ถ้าข้าพลาดสติแตกตอนสู้กับเจ้าปีศาจนั้น ข้าคงเเย่เเน่ๆ" เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะยืนรอรับหีบจากสวรรค์

หลังจากรับหีบเสร็จเด็กหนุ่มก็เตรียมกลับไปพักผ่อน และออกล่าใหม่ในวันพรุ่งนี้พร้อมกับเจ้าหมา

--------------------------------------------
@Admin ผู้บำเพ็ญขั้นสูง

[การฝึกฝนตบะของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง]
+10 ตบะ (5000-9999 ไบต์)
+50 ตบะ ในการฝึกฝนตบะที่นี่ (ทุก ๆ 10,000 ไบต์ ต่อ 50 ตบะ)

โบนัสในการฝึกฝนตบะที่นี่ของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง
สุ่มรับของขวัญจากสวรรค์ปรากฎตรงหน้าเป็นหีบให้เปิดเก็บของ
(ตำลึงเงิน เลขไบต์สองหลักสุดท้าย)

Ximenqing โพสต์ 2024-9-4 01:11:53

วันที่ 14 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา10.00-21.00

หลังจากที่จัดการปีศาจปลาตัวที่สอง เขารู้สึกว่าเขานั้นติดเล่นเเละติดประมาทมาก เขาควรที่จะทำสมาธิได้ดีกว่านี้จึงมากฝึกต่อ

"เอาล่ะ ลุย เจ้าหมา วิ่งกระโจนงับ ฝึกแกะรอย เจ้าต้องจำกลิ่นปลานั้นนะ ครั้งหน้าเราจะได้ล่าได้" เด็กหนุ่มกล่าวกับเจ้าหมาด้วยท่าทางไฟแรง

"โฮ่ง" เจ้าหมาพยักหน้า ก่อนที่จะฝึก ย่อตัวแล้วพุงกระโจนขย้ำ

หลังจากที่เด็กหนุ่มเห็นเจ้าหมาฝึกฝนเขาจึงมาฝึกฝนต่อเอง

'ปีศาจปลาทั้งหลายพวกเจ้าเสร็จข้าเเน่' เด็กหนุ่มคิดในใจ

'เอาเถอะ ฝึกกระบี่ต่อ' เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะยกกระบี่ขึ้นมาเตรียมฝึกแทง

ยก ย่อ แทง สะบัด

เด็กหนุ่มฝึกท่ากระบี่ฟันพื้นฐานด้วยความไม่ย่อท้อ

ทุกครั้งที่ฝึกเด็กหนุ่มมักจะใช้หลักการฟาดจนกว่าจะเหนื่อย ฟาดจนกว่าจะไม่ไหว

'เหนื่อยจัง' เวลาผ่านไปได้ราว 1 ชม เด็กหนุ่มก็เริ่มเหนื่อยแต่เขาก็ยังฟาดกระบี่ต่อไป

ครั้งนี้ชายหนุ่มก่อนที่เขาจะเริ่มเหนื่อย เขาตัดสินใจฝึกฝนกระบวนท่าต่างๆที่ใช้สู้กับคนที่รูปร่างๆพอๆกัน

กลิ้งหลบแล้วแทง กระโจนข้าง เปิดตัวด้วยการกระโดดถีบแล้วเอากระบี่เเทงสวนก็ยังได้

ฟู้ๆ ครั้งนี้เด็กหนุ่มตั้งใจมาฝึกโดยเฉพาะ โดยไม่ได้ไปทำงานอะไรมาเลย

เข้าทุ่มตัวและทุ่มใจเต็มที่ จนเวลาผ่านไป หลายชั่วยามแม้กระทั่งเจ้าหมาก็ยังมายืนมองและนั่งจ้องเด็กหนุ่ม

"วันนี้ข้าท็อปฟอร์มจริงๆ" เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะเลิกฝึก

"ป่ะเจ้าหมา ทำสมาธิกัน" แม้จะซ้อมจนเหนื่อยแต่เด็กหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะฝึกสมาธิ เขานั้นถูกสอนมาว่าโกรธคือโง่ โมโหคือบ้า เพราะงั้น ถ้าจะรักษาอารมณ์ตัวเองไม่ให้โกรธ ไม่ให้บ้า ก็ต้องเป็นการทำสมาธิ

เด็กหนุ่มปล่อยจิตตัวเองให้นิ่ง แล้วทบทวนสิ่งที่ได้ทำมาในวันนี้ ฝุึกกระบี่ต่อสู้กับปีศาจปลาครั้งแรก

'สงบใจนี่มันดีจริงๆ ถ้าข้าพลาดสติแตกตอนสู้กับเจ้าปีศาจนั้น ข้าคงเเย่เเน่ๆ" เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะยืนรอรับหีบจากสวรรค์

หลังจากรับหีบเสร็จเด็กหนุ่มก็เตรียมกลับไปพักผ่อน และออกล่าใหม่ในวันพรุ่งนี้พร้อมกับเจ้าหมา

--------------------------------------------
@Admin ผู้บำเพ็ญขั้นสูง

[การฝึกฝนตบะของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง]
+10 ตบะ (5000-9999 ไบต์)
+50 ตบะ ในการฝึกฝนตบะที่นี่ (ทุก ๆ 10,000 ไบต์ ต่อ 50 ตบะ)

โบนัสในการฝึกฝนตบะที่นี่ของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง
สุ่มรับของขวัญจากสวรรค์ปรากฎตรงหน้าเป็นหีบให้เปิดเก็บของ
(ตำลึงเงิน เลขไบต์สองหลักสุดท้าย)

Ximenqing โพสต์ 2024-9-5 10:23:30

วันที่ 15 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา10.00-19.00

หลังจากสู้กับมนุษย์ปลาเด็กหนุ่มกับเจ้าหมาก็กลับมาฝึกที่ยอดเขาอีกครั้ง

เขาเห็นเจ้าหมารู้งานฝึกด้วยตัวเองแบบไม่ต้องสั่ง

เด็กหนุ่มเห็นดังนั้นก็สบายใจและไปฝึกของตัวเอง

เขาเริ่มจากการฝึกร่างกาย วิ่งรอบ สนามฝึก เป็นการวอร์มร่างกาย

ฮุ่ย เล่ ฮุ่ย เด็กหนุ่มพยายามวิ่งเข้าจังหวะ หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ เพื่อที่จะทำให้ร่างกายของเขาเคยชินที่้สุด

ใช้เวลาประมาณ 2 ชมเด็กหนุ่มก็เริ่มเหนื่อย

"ข้าอาจจะออกกำลังกายน้อยไป" เด็กหนุ่มพึมพัมกับตัวเอง

จากนั้นเด็กหนุ่มก็หยิบกระบี่ขึ้นมา ตั้งจิต และแทงกระบี่ออก และฟาดกระบี่ไปข้างหน้า เป็นการฟัน และ แทงอยู่จุดเดิมซ้ำๆ โดยเด็กหนุ่มพยายามควบคุมแรงให้เท่าเดิมเสมอในทุกครั้ง เพื่อฝึกความสม่ำเสมอในการควบคุมแรง เด็กหนุ่มฝึกแบบนี้ประมาณ 4 5 รอบ

1-100 ครั้งแรก เเทงเบา
101-300 แทงแรง
301-600 แทงด้วยความแรงสุดชีวิตล
ุ601-1000 แทงแบบเบา

"ฟู่ๆ" เด็กหนุ่มปาดเหงื่อและการ คูลดาวน์ร่างกาย

หลังจากคลูดาวน์เสร็จเด็กหนุ่มก็เดินไปหาเจ้าหมา ถ้าเจ้าฝึกร่างกายเสร็จแล้วนั้นไซร้ อย่าลืมที่จะฝึกสมาธิ และทบทวนสิ่งที่เจ้าได้ฝึกมา นั่นจะมีคุณค่ามากๆ

ซีเหมินสอนเจ้าหมาก่อนที่จะลงไปนั่งสมาธิเพื่อทบทวนการฝึกในวันนี้

ใช้เวลาอยู่กับสมาธิซักพัก ซีเหมินก็ย่อยสิ่งที่ฝึกในวันนี้ได้สำเร็จ และมองไปที่ฟ้ารอที่จะได้รับของขวัญจากสวรรค์ ก่อนที่จะเดินออกไปกับเจ้าหมาเพื่อกลับไปพักผ่อนที่เมือง

-----------------------------

[การฝึกฝนตบะของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง]
+10 ตบะ (5000-9999 ไบต์)
+50 ตบะ ในการฝึกฝนตบะที่นี่ (ทุก ๆ 10,000 ไบต์ ต่อ 50 ตบะ)

โบนัสในการฝึกฝนตบะที่นี่ของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง
สุ่มรับของขวัญจากสวรรค์ปรากฎตรงหน้าเป็นหีบให้เปิดเก็บของ
(ตำลึงเงิน เลขไบต์สองหลักสุดท้าย)

@Admin

Ximenqing โพสต์ 2024-9-5 11:46:51

วันที่ 16 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา10.00-19.00

หลังจากที่จัดการปีศาจปลาไป เขารู้สึกว่า ตอนนี้ความหยิ่งผยองกำลังกัดกินตัวเขา เขาควรที่จะทำสมาธิได้ดีกว่านี้จึงมากฝึกต่อ

"เอาล่ะ ลุย เจ้าหมา วิ่งกระโจนงับ ฝึกแกะรอย และเจ้าต้องไม่ลืมที่จะฝึกวิ่ง" เด็กหนุ่มกล่าวกับเจ้าหมา

"โฮ่ง" เจ้าหมาพยักหน้า ก่อนที่จะฝึก ย่อตัวแล้วพุงกระโจนขย้ำ

หลังจากที่เด็กหนุ่มเห็นเจ้าหมาฝึกฝนเขาจึงมาฝึกฝนต่อเอง

'ปีศาจปลาทั้งหลายพวกเจ้าเสร็จข้าเเน่' เด็กหนุ่มคิดในใจ

'เอาเถอะ ฝึกกระบี่ต่อ' เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะยกกระบี่ขึ้นมาเตรียมฝึกแทง

ยก ย่อ แทง สะบัด

เด็กหนุ่มฝึกท่ากระบี่ฟันพื้นฐานด้วยความไม่ย่อท้อ

ทุกครั้งที่ฝึกเด็กหนุ่มมักจะใช้หลักการฟาดจนกว่าจะเหนื่อย ฟาดจนกว่าจะไม่ไหว

'เหนื่อยจัง' เวลาผ่านไปได้ราว 5 ชม เด็กหนุ่มก็เริ่มเหนื่อยแต่เขาก็ยังฟาดกระบี่ต่อไป

ครั้งนี้ชายหนุ่มก่อนที่เขาจะเริ่มเหนื่อย เขาตัดสินใจฝึกฝนกระบวนท่าต่างๆที่ใช้สู้กับคนที่รูปร่างๆพอๆกัน

กลิ้งหลบแล้วแทง กระโจนข้าง เปิดตัวด้วยการกระโดดถีบแล้วเอากระบี่เเทงสวนก็ยังได้

ฟู้ๆ ครั้งนี้เด็กหนุ่มตั้งใจมาฝึกโดยเฉพาะ

เข้าทุ่มตัวและทุ่มใจเต็มที่ จนเวลาผ่านไป หลายชั่วยามแม้กระทั่งเจ้าหมาก็ยังมายืนมองและนั่งจ้องเด็กหนุ่ม

"วันนี้ข้าท็อปฟอร์มจริงๆ" เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะเลิกฝึก

"ป่ะเจ้าหมา ทำสมาธิกัน" แม้จะซ้อมจนเหนื่อยแต่เด็กหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะฝึกสมาธิ จิตวิญญาณที่สมบูรณ์ย่อมอยู่ในร่างกายที่สมบูรณ์ และจิตใจที่สมบูรณ์

เด็กหนุ่มปล่อยจิตตัวเองให้นิ่ง แล้วทบทวนสิ่งที่ได้ทำมาในวันนี้ ฝุึกกระบี่ต่อสู้กับปีศาจปลาครั้งแรก

'สงบใจนี่มันดีจริงๆ ถ้าข้าพลาดสติแตกตอนสู้กับเจ้าปีศาจนั้น ข้าคงเเย่เเน่ๆ" เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะยืนรอรับหีบจากสวรรค์

หลังจากรับหีบเสร็จเด็กหนุ่มก็เตรียมกลับไปพักผ่อน และออกล่าใหม่ในวันพรุ่งนี้พร้อมกับเจ้าหมา
-----------------------------

[การฝึกฝนตบะของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง]
+10 ตบะ (5000-9999 ไบต์)
+50 ตบะ ในการฝึกฝนตบะที่นี่ (ทุก ๆ 10,000 ไบต์ ต่อ 50 ตบะ)

โบนัสในการฝึกฝนตบะที่นี่ของผู้มีฐานะ ผู้บำเพ็ญขั้นสูง
สุ่มรับของขวัญจากสวรรค์ปรากฎตรงหน้าเป็นหีบให้เปิดเก็บของ
(ตำลึงเงิน เลขไบต์สองหลักสุดท้าย)

@Admin

RongXiuying โพสต์ 2024-9-6 23:15:59

<p></p><p><font face="Kanit"><br></font></p><p></p><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Xiuying01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #DAA520;
padding: 3px;
box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gmUaOyu.jpg");}
</style>

<style>
#Xiuying02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #DAA520 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/APTIUqY.png");}
</style>

<style>
#Xiuying03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #DAA520;
padding: 3px;
box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Xiuying01">
<p>

<font face="Kanit"><br><br></font></p><div id="Xiuying02"><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#fab452" face="Kanit" size="5"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="5" color="#ffa500"><div style=""><div style=""><b>วันที่ 5 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 </b></div><div style=""><b>เวลา 16.00 น.</b></div></div></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><font size="5"><b><img src="https://i.imgur.com/VgeiQeN.png" border="0"></b></font><font size="5" color="#000000"><b><br></b></font></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#000000" face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><div><div style="text-align: left;"><div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงได้ฝึกฝนทักษะทางการทหารนับตั้งแต่ได้ย้ายมาอาศัยอยู่ที่ค่ายพยัคฆ์ นางพบว่าทหารบางคนมีทักษะการใช้กระบี่ที่ยอดเยี่ยมอย่างหาตัวจับยากจึงสงสัยใคร่รู้ นางลองถามทหารเหล่านั้นพวกเขาต่างพูดถึงลานกระบี่เหินมรรคา สถานที่ฝึกฝนบำเบ็ญเพียรเพื่อบรรลุแก่นแท้ของปราณกระบี่…นางเคยได้ยินมาบ้างว่าผู้ที่จะมีปราณนี้ได้นั้นหายากนัก ด้วยความที่อยากจะรู้ว่าเขาฝึกกันเยี่ยงไรถึงได้แก่กล้าในเชิงกระบี่เช่นนี้จึงได้ลองเดินทางมายังสถานที่ดังกล่าวเพื่อมาดูให้เห็นกับตา เผื่อนางจะลองฝึกฝนดูบ้าง</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“มีที่แบบนี้จริงด้วยสินะ…”</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">บรรยากาศเงียบสงบเสียจนตัวซิ่วอิงไม่กล้าแม้แต่จะพูดเสียงดังหรือเดินเสียงดัง ผิดกับที่คาดไว้เล็กน้อยตรงที่นางจินตนาการไว้ว่าจะมีเซียนกระบี่มากมายกำลังฝึกเพลงกระบี่ ฟันแทงอากาศกันโช้งเช้ง โช้งเช้งเสียอีก แต่มันกลับเงียบ…ผู้คนหายไปไหนกันหมด…เห็นจะมีก็เพียงคนเดียวที่กำลังสมาธิกลางลานหินอ่อนกลมนั้น คนที่แม้เห็นแค่ด้านหลังนางก็พอจะเดาได้ว่าเป็นใคร</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชา–”</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ไม่ดีกว่า…</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงเลือกที่จะไม่ทักออกไปเพราะไม่ต้องการทำลายการนั่งสมาธิของคุณชายตงฟาง บางทีการที่เขาปลีกตัวมานั่งสมาธิที่นี่แทนที่จะเป็นเทือกเขาฉินหลิงอย่างทุกครั้งอาจเป็นเพราะรำคาญก็ได้ และคนที่มักจะไปรบกวนการนั่งสมาธิของคุณชายทุกครั้งจะเป็นใครได้อีกนอกจาก…คนที่ตัวของซิ่วอิงเองก็รู้ว่าใคร…ตัวนางเอง!</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">คุณหนูแห่งตระกูลหรงเลือกที่จะกลับหลังหันเตรียมจะเดินออกจากลาน แต่ขาก็หยุดชะงักลง…</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">แวะไปดูเสียหน่อยจะดีไหม…</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">นางหันกลับมายังลานหินอ่อนแล้วใช้การย่องเดินเข้าไปแบบเงียบเชียบที่สุด มาหยุดตรงหน้าของคุณชายตงฟางแล้วค่อย ๆ ย่อตัวลงวางห่อผ้าเสบียงไว้ข้างกายแล้วนั่งยองใช้มือทั้งสองเท้าคางมองดูการนั่งสมาธิของเขา</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">นิ่งมาก…</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงลองใช้มือข้างหนึ่งโบกไปมาผ่านหน้าของเขา แต่เขาก็ยังคงนิ่งสงบไม่ไหวติงต่อสิ่งใดรอบข้าง</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">สงสัยจะเข้าเข้าฌานลึกจริง ๆ…</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">นางกลับมาเอามือเท้าคางจ้องมองอยู่อย่างนั้นโดยไม่รู้ตัว ปกติแล้วสำหรับซิ่วอิงการนั่งสมาธิเช่นนี้เปรียบเหมือนยาขม นางไม่เคยทำได้นานก็สมาธิแตกซ่าน ยุกยิกไปมาไม่หยุด พอมาเห็นแบบนี้เลยรู้สึก…'จ้องมองเพลินอย่างบอกไม่ถูก'…ซิ่วอิงไม่รู้ว่าตัวเองนั่งจ้องมองคุณชายทำสมาธิอยู่นานแค่ไหนแต่ก็นานพอที่การทำสมาธิของคนตรงหน้าจบลง</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ดวงตาอันคมกริบลืมขึ้นมาจากการทำสมาธิปะทะสบตากับดวงตาของคุณหนูตระกูลหรงพอดี นางตกใจสะดุ้งโหยงกระเด้งตัวไปด้านหลังจนลืมตัวไปเสียสนิทว่านั่งยองอยู่เลยเสียหลักหงายท้องล้มตึงก้นกระแทกไปบนพื้นหินอ่อน</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางเป็นอะไรหรือไม่!” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางลุกขึ้นมาดูอาการของซิ่วอิงที่สภาพตอนนี้นอนหงายอยู่บนพื้น</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ขะ..ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ…” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงรู้สึกอยากแหวกแผ่นดินหนีเสียตอนนี้เลย</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ลุกขึ้นก่อนเถิด” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เขายื่นมือมาให้หมายจะช่วยฉุดให้ลุกขึ้น</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“มะ…ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าลุกเองดีกว่า”</font><font color="#000000" face="Kanit" size="3"> นางปฏิเสธที่จะจับมือนั้นแล้วรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วสายตาเลิ่กลั่กไปมาเอาแต่ก้มมองพื้น</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เหตุใดแม่นางถึงอยู่ที่นี่?”</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ขะ…ข้าตั้งใจจะมาดูการฝึกกระบี่เจ้าค่ะ” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">นางตอบออกไปตามจริงที่เคยได้ตั้งใจไว้</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ด้วยการมานั่งจ้องมองหน้าข้างั้นหรือ?” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">คุณชายเอามือทั้งสองไขว้หลังแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้นางจ้องมองด้วยสายตาจับผิด</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ปะ…เปล่า…เปล่าเลยเจ้าคะ…ขะ…ข้า…ไม่ได้ตั้งใจจะมองท่านจริง ๆ”</font><font color="#000000" face="Kanit" size="3"> เสียงพูดของซิ่วอิงติด ๆ ขัด ๆ เสียจนดูไม่เป็นธรรมชาติ แล้วก้าวถอยหลังไปเรื่อย ๆ เพื่อเว้นระยะห่าง</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แล้วเหตุใดเมื่อข้าลืมตา แม่นางถึงได้กำลังจ้องมองข้าอยู่ใกล้ขนาดนั้น”</font><font color="#000000" face="Kanit" size="3"> พอเห็นซิ่วอิงก้าวถอยหลัง คุณชายตงฟางก็ก้าวหน้าเดินตามทีละก้าวเหมือนกำลังไล่บี้</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ขะ…ข้า…กำลังนั่งสมาธิ…ใช่! นั่งสมาธิตรงข้ามท่านพอดีเลย” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">นางยังคงก้าวถอยหนีทีละก้าวช้า ๆ</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ช่วงนี้ข้ารู้สึกว่าแม่นางกับข้าช่างบังเอิญเจอกันบ่อยเช่นนี้…บังเอิญจริงหรือไม่?…หรือว่า…ที่จริงแล้วมีใครส่งเจ้ามาสอดแนมข้า?” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">คิ้วของเขาหมวดเป็นปม</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“สอดแนม?...ข้าจะสอดแนมท่านไปเพื่ออะไร?” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงไม่เข้าใจว่าวกเข้ามาคำถามนี้ได้อย่างไร</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เพื่อล้วงข้อมูลบางอย่างจากข้า”</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ท่านจะมีข้อมูลอะไรที่ข้าอยากล้วง ท่านเป็นปราชญ์พเนจรไม่ใช่หรือ?”</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางหยุดชะงักลง เขารู้สึกว่าแม่นางหรงผู้นี้คงจะยังคงไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของเขา และคงไม่ใช่สายสืบจากสำนักใดด้วย พอคุณชายหยุดเดินซิ่วอิงก็หยุดด้วยโดยไม่ลืมที่จะเว้นระยะห่าง </font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">น่ากลัว…คือสิ่งที่นางคิด หัวใจนางเต้นแรงเพราะความกลัวที่โดนเค้นเช่นนั้น ใจแทบหล่นวูบไปถึงตาตุ่ม นางทุบอกตัวเองเบา ๆ สองสามทีเพื่อปลอบขวัญตัวเอง แล้วถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าขออภัยที่เข้าใจแม่นางผิด”</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าเข้าใจด้วยเหตุการณ์ความบังเอิญหลายครั้งหลายครา ไม่แปลกที่ท่านอาจเข้าใจผิดได้ แต่ข้าขอสาบานว่าข้าไม่ใช่สายสืบ สอดแนมอะไรทั้งสิ้น”</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ถ้าเช่นนั้นเรื่องที่นั่งจ้องหน้า—” </font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><i>“อ๊าาาาาาาา…คุณชายเราไม่พูดเรื่องนี้กันจะได้หรือไม่…แวแวแวแวแวแว"</i></font><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><i> </i>นางส่งเสียงดังแบบฟังไม่รู้ความกลบเกลื่อนเสียงของคุณชายตงฟาง หลับตาปี๋เอามือทั้งสองข้างปิดหูไม่ต้องการฟังและอยากเลี่ยงคำถามนี้ไปเสีย มันช่างน่าขายหน้าแม้จะรู้ว่ากิริยาที่ทำอยู่ตอนนี้จะดูไม่งามเหมือนเป็นเด็กน้อยที่ไม่ได้รับการอบรมก็ตาม ซิ่วอิงถอยหลังเว้นระยะห่างออกมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งก้าวพลาดในครั้งสุดท้าย</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><i><br></i></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"><i>“แม่นางระวัง!”</i></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ด้วยความไม่ดูตาม้าตาเรือให้ดีจึงไม่รู้จะนางถอยหลังมาจนถึงสุดขอบลาน เท้าข้างหนึ่งจึงพลัดตกลงไปจากลานกระบี่ทำให้เสียการทรงตัวจนจะร่วงลงไป</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><i>หมับ!</i></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">แขนของคุณชายตงฟางคว้าเอวของนางไว้ได้ก่อนที่จะหงาบเงินลงไปด้านล่าง เขารีบดึงนางเข้ามาประชิดตัว ซิ่วอิงรอดตายหวุดหวิด...</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ขะ…ขอบคุณ คุณชายที่ช่วยข้าไว้…” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงยังคงตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจที่เกือบจะร่วงลงไปตาย</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าไม่ปล่อยให้ผู้ใดร่วงลงไปต่อหน้าข้าหรอก” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">คุณชายตอบ</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชายช่างมีน้ำใจยิ่ง แม้แต่คนแปลกหน้าอย่างข้าก็ยังยื่นมือเข้าช่วย”</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“สำหรับข้าแม่นางน่าจะถือเป็นคนรู้จักแล้ว หาใช่คนแปลกหน้า” </font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ก็จริง…</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เจอกันหลายครั้งไม่น่าจะใช่คนแปลกหน้ากันแล้ว ซิ่วอิงพยักหน้าเบา ๆ ไม่ได้ตอบอะไรออกไป </font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">แต่เดี๋ยว…</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">นางเพิ่งรู้สึกได้ถึงอะไรแปลก ๆ…</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ใกล้…อยู่ใกล้เกินไป…</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เมื่อก้มดูที่เอวตัวเองแขนของคุณชายยังคงโอบอยู่รอบเอว พอเงยหน้ามามองหน้าคุณชายซิ่วอิงก็ถึงกับได้สติ ใบหน้าของนางร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ค้างไว้ท่านี้ไม่ดีแน่!</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><i style=""><font color="#008080">“เย้ยยยยย! อยู่ไม่ได้แล้วโว้ยยยยย…” </font></i><font color="#000000">ขืนอยู่ต่อคงไม่ไหว มันน่าอายเกินไปแล้ว!</font></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">นางดึงมือคุณชายออกจากเอวแล้วกระเด้งตัวผละออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รีบวิ่งออกจากลานกระบี่แบบไม่คิดชีวิต</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางลืมของ…” </font><font color="#000000" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางหันไปเห็นห่อผ้าที่วางอยู่ที่พื้นจึงหยิบขึ้นมาแล้วเรียกไล่หลัง</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><i style="">“ของเขิงข้าไม่เอาแล้ว ท่านเอาไปกินเองก็แล้วกัน!” </i></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3">นางตะโกนตอบแบบไม่แม้แต่จะหันกลับมามองด้วยซ้ำแล้ววิ่งหายไปในที่สุด ปล่อยให้คุณชายยืนงงปนขำในท่าทีสุดล่กของนาง…ในหัวก็พลางคิดว่าแม่นางผู้นี้เป็นอะไร นึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไปอยู่เรื่อย</font></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แปลกคนเสียจริง…”</font></div></div><div><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit"><br></font></div></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><img src="https://i.imgur.com/eb1hzaW.png" width="135" _height="95" border="0"><br></font></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><font color="#ff0000" size="4"><b>ปลดล็อกหัวใจ</b></font><span style="color: rgb(255, 0, 0); font-size: large; font-weight: 700;">ตงฟาง ซั่ว</span></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><div style="font-weight: bold;"> มอบขนมไหมฟ้า และ ชาเบญจมาศให้ตงฟาง ซั่ว</div><div style="font-weight: bold;">โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้ม</div><div style="font-weight: bold;">+20 ความสัมพันธ์ ขนมว่างเกรดทอง + (+5) ชาอะไรก็ได้</div><div style="font-weight: bold;">อาหารประเภทที่กำกับไว้ในคำอธิบายว่า อาหารปรุง ได้โบนัส +5</div><div style="font-weight: bold;">อาหารประเภทที่กำกับไว้ในคำอธิบายว่า ชงชา ได้โบนัส +5</div><div style="font-weight: bold;">หัวบ้า โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+10</div><div style="font-weight: bold;"><br></div><div style=""><div><b>พรสวรรค์: คนกำยำ</b></div><div><b>- ฝึกฝนยุทธ์ (สกิลที่จะใช้งานเพื่อพัฒนาทักษะของตัวเอง +2 Point) </b></div><div><b>LV.20 และ LV.21 รวมเป็น +4 Point</b></div><div><b><br></b></div><div><span id="kM0.14470358570767683">@<span id="kM0.23520048452911668">@Admin </span></span><br></div></div><div style="font-weight: bold;"><br></div></font></div><div style="text-align: left;"><br></div></div></div><div><br></div><div><br></div><p>

</p>

</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br></b></font></font></font><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b><br>

</b></font></font></font></div>

RongXiuying โพสต์ 2024-9-14 01:47:56

RongXiuying โพสต์ 2024-9-18 01:35:48

หน้า: [1] 2 3 4 5

The Myth of Han's Archiver

[ยอดเขาหัวซาน] ลานกระบี่เหินมรรคา