[โรงเตี้ยมชางลั่งถิง] โถงกลาง - หน้า 3 - โรงเตี๊ยมชางลั่งถิง - The Myth of Han

Ximenqing โพสต์ 2024-8-5 11:15:27

วันที่ 2 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา8.00 น โรงเตี๊ยม

หลังจากจัดการปีศาจไก่จนเสร็จโจวจินตัดสินใจที่จะมาเดินดูภารกิจที่โรงเตี๊ยมยุทธจักร

โจวจินเดินไปที่กระดานภารกิจก็เห็นคนคุ้นเคย

"สวัสดียามเช้า พี่หลิน วันนี้ท่านมีแพลนจะทำภารกิจอะไร ข้ามีข่าวสารเกี่ยวกับพวกปีศาจด้วยนะ สนใจรึเปล่า" โจวจินกล่าวทักทายและแนะนำ

"น่าสนใจนี่น้องชาย ข้าว่าจะมาดูภารกิจเเถวบึงสุ่ยปี้ น่ะ ข้าว่าสถานที่ตรงนั้น ทำภารกิจด้วยพักผ่อนด้วย เพอร์เฟค" หลินซาง (หลิว ซุ่ยกล่าว)

"ถ้าท่านสนใจพักผ่อน ท่านลองไปที่ถ้ำหมินเถียนปิงซิ ในนั้นค่อนข้างสวย แต่เหมือน ฮวงจุ้ยจะไม่ค่อยดี ถ้ำนั้น กำเนิดเจตภูตปีศาจมา 2 คราแล้ว" โจวจินกล่าวบ่น

"ถ้างั้นก็น่าตรวจสอบจริงๆ ขอบใจมากน้องชาย" พี่หลินพยักหน้าทำท่าสนใจ

"อ่ะ ก่อนไป พี่หลิว ข้าขอมอบชากานี้ให้ท่าน ถ้าหากท่านถูกใจแล้วอยากได้ สามารถติดต่อข้า พ่อค้าสกุลโจวได้เลยขอรับ" โจวจิน ยื่น ชาขาวเข็มเงิน ★★★★★ ให้พี่หลิว

"ได้เลยน้องชาย" พี่หลินรับชามาก่อนที่จะจากไป

หลังจากนั้น โจวจินก็ตัดสินใจเดินออกมาพักผ่อนที่โซนโรงเตี๊ยม ใช่แล้ว ตอนนี้โจวจินเขาเจอคนดัง ที่โจวจินอยากเจอมาก โจวจินจึงรีบวิ่งเข้าไปทักทาย

"คารวะพี่ชาย พี่ชายท่านใช่พ่อค้าที่เปิดร้านเต้าหู้ในเมืองเราใช่หรือไม่" โจวจินวิ่งไปและรีบกล่าวทักทายชายคนนั้น

ชายคนนั้นมองโจวจินด้วยสีหน้าราบเรียบ

"ใช่" เขากล่าวตอบ

"คารวะพี่ชาย ข้าน้อยมีนามว่าโจวจิน เป็นพ่อค้า และ จอมยุทธ์เป็นงานอดิเรก แต่ที่เหนือไปกว่านั้นคือตัวข้านั้นชอบการทำอาหารเป็นอย่างมาก เต้าหู้ที่พี่ชายขายนั้นนอกจากจะได้รสสัมผัสที่นุ่มนวล เวลานำไปทอดและผัด ยังได้ผิวที่กรอบ และสู้ฟันเป็นอย่างมาก ข้าเป็นเเฟนคลับเต้าหู้ท่านเลยเสียอย่างเดียวข้าซื้อเต้าหู้ท่านไม่เคยทันเลย" โจวจินกล่าวเเนะนำตัวและกล่าวยาวเป็นชุด

"อ่า ข้าชื่อเสวียนเต๋อ ครั้งหน้าข้าจะปล่อยขายให้เท่าเดิมละกันเจ้าก็ซื้อให้ท่านล่ะ" ชายหนุ่มรับฟังก่อนที่จะพยักหน้าและทำท่าจะเดินจากไป

"เดี้นยวก่อนพี่ชาย ขอให้ท่านโปรด ถ้าท่านสามารถขายเต้าหู้ให้ข้าได้ข้าจะรังสรรค์เมนูขนมออกมาดีๆมากมายขอท่านโปรดเชิญทัศนาฝีมือข้า" โจวจินรีบกล่าวและ ส่ง
ขนมไหมฟ้า ★★★★★และ ชาหลงจิ่ง ★★★★★ ให้ชายหนุ่ม

"ก็ได้ ถ้าข้าคิดว่าขนมที่เจ้าทำและ ชาที่เจ้าชงนั้นรสชาติพอใช้ บางทีข้าอาจจะพิจารณาขายเต้าหู้ให้เจ้าเป็นการส่วนตัว" เสวียนเต๋อทำหน้าคิดและรับขนมและชามา

หลังจากนั้นก็เดินจากไป โจวจินก็ได้เฝ้ารอว่าจะได้วัตถุดิบใหม่ๆมาทำอาหาร

---------------------------------------
หลิว อัน +5 พุดคุยประจำวัน

หลิว อัน +20 หัวดี

หลิว อัน +20 ผุ้มีบุญ

หลิว อัน +20+5+10+5 ขนมไหมฟ้า ★★★★★และ ชาหลงจิ่ง ★★★★★ (อาหารปรุง และ ชงชา)

หลิว ชุ่น +5 พุดคุยประจำวัน

หลิว ชุ่น +20 หัวดี

หลิว ชุ่น +20 ผุ้มีบุญ

หลิว ชุ่น + 25 ชาขาวเข็มเงิน ★★★★★ ชงชา

@Admin ขอเปิดใช้งานพรสวรรค์ ผู้มีบุญด้วยขอรับ

Ximenqing โพสต์ 2024-8-7 10:27:19

วันที่ 4 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา9.00 น โรงเตี๊ยม

ภารกิจคุ้มกัน

หลังจากที่โจวจินรู้สึกว่าร่างกายของเขาอ่อนแอลง เขาจึงรู้สึกว่าเขาต้องขยันทำงานให้มากขึ้น เขาจึงมาที่โรงเตี๊ยมชางเพื่อหางาน

โจวจินไปที่ป้ายประการก็ยังเห็นภารกิจคุ้มกันการเก็บเกี่ยวสินค้าของพ่อค้าที่เทือกเขาฉินหลิง ข้อควรระวัง โจรและปีศาจแพนด้าชุม!

จึงคิดว่าไปดีกว่า หวังว่าจะได้เจอพ่อค้าดีๆ เหมือนครั้งนั้นนะ

"สวัสดียามบ่ายแม่นาง ข้าโจวจินจอมยุทธ ระดับ 20 ขอรับภารกิจคุ้มกันพ่อค้าเก็บของป่าขอรับ" โจวจินยื่นแผ่นป้ายนประจำตัวและ ชี้ไปที่ประกาศรับภารกิจ

"ได้เจ้าค่ะ อย่าลืมไปรายงานตัวที่ประตูทางทิศใต้พบเจอนายจ้างด้วยนะเจ้าคะ" พนักงานต้อนรับที่เริ่มสนิทกับชายหนุ่มกล่าวอย่างเป็นกันเอง

โจวจินรับแผ่นป้ายกลับมาและพยักหน้างึกๆ ก่อนที่จะเดินต่อไปยังประตูทิศใต้

WeijiaLianhua โพสต์ 2024-8-10 15:34:55

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย WeijiaLianhua เมื่อ 2024-8-10 15:36 
<style>
#Hua01 {
 border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/BQWz3NC.jpg"); }
#Hua02 {
 border: 0px solid;
 width: 75%;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color : #262341;}
#Hua03 {
 border: 0px solid;
 padding: 0px 50px;
 width: 75%;}
#Hua04 {
 border: 0px solid;
 padding: 30px;
 width: 300px;
 box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
 background-image: url("https://i.imgur.com/meLD9VX.png");}

</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Zhi+Mang+Xing&display=swap" rel="stylesheet">

<div align="center">

<div id="Hua01" style="">
<div id="Hua02" style="">
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 500px; background-image: url("https://i.imgur.com/CvdPuBr.png"); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -300px; text-align: center;">
<img height="300" src="https://i.imgur.com/8tE9Mcr.png" border="0" alt=""> 
 ยามเหลียนฮวาเบ่งบาน วันที่สิบ ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ ต้นยามเฉิน (07.00 น.) 
<div style="color: rgb(255, 255, 255); margin-top: -300px;">
<div style="height: 378px; background-image: url('https://i.imgur.com/IYOjc3Z.png');
background-position : right top;
background-repeat: no-repeat;"></div></div>
</div> 
<div style="margin-top: -100px;">
<div id="Hua03" style="">
<div align="left" style="">

หากส่งพุทธองค์ต้องส่งให้ถึงประจิม
 
ในช่วงวันเวลาที่ผ่านมานางหัวหมุ่นนักจนแทบไม่ได้หายใจการได้แลเห็นงานที่ตนเองจัดเป็นไปได้ด้วยดีนั้นถือว่าหายเหนื่อยแล้วจึงได้โอกาสในช่วงเวลาว่างของงานในวันจัดช่วงราตรีกาลออกมาเดินเหินดูเทศกาลนอกวังบ้างนางในยามนี้แต่งกายแลคล้ายคุณหนูจวนสกุลไหนสักสกุลไม่ต่าง สวมหมวกไผ่ผ้าคลุมไหมโปร่งทั้งบดบังใบหน้าก็จริง ทว่าก็โปร่งมากพอที่จะแลเห็นรอบด้านจาง ๆ
 
ด้วยความที่นี่อาจเป็นโอกาสเดียวของนางก็ได้ที่จะออกนอกวังเช่นนี้จึงต้องเร่งฝีเท้าขึ้นรถม้า เรียนแจ้งถึงการตรงไปโรงเตี๊ยมชางลั่งถิงให้ไวที่สุดพร้อมกับหอบม้วนกระดาษข้อมูลมากมายไปแทนเนื่องจากหมั่นโถวพวกนั้น…เน่าสลายไปตามกาลเวลาเสียแล้ว
 
เหลียนฮวาก้าวลงจากรถม้าโดยมีจ้าวหนิงเฟยผู้ปลอมตัวเป็นบ่าวขุนนางสักจวนติดตามมาออกจากวังไม่ห่างคอยช่วยเหลือก้าวเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมและไม่รอช้าที่จะเดินไปคุยกับเสี่ยวเอ้อร์หญิงผู้รับเรื่องของนางในคราก่อน
 
 “ข้ามาส่งข้อมูลให้ผู้ว่าจ้างหมั่นโถวประหลาดพวกนั้นน่ะ…”
 
 “แม่นางนี่เองเชิญตามเสี่ยวเอ้อร์ไปที่ชั้นสอง ห้องที่เจ็ดนับจากทางซ้ายมือเจ้าค่ะผู้ว่าจ้างรอรับข้อมูลอยู่ในนั้น”
 
“ขอบใจ”
 
วจีใสเอ่ยกับเสี่ยวเอ้อร์ที่คอยต้อนรับอย่างสดใสในช่วงเทศกาลเช่นนี้แต่เช้าตรู่ก่อนจะเดินตามเสี่ยวเอ้อร์อีกคนขึ้นไปที่ชั้นสองเลี้ยวซ้ายนับห้องไปห้องที่เจ็ดในระหว่างการเดินขึ้นบันไดนั้นได้เดินผ่านโต๊ะที่มีข่าวคราวน่าสนใจมิใช่น้อยเกี่ยวกับหมาป่าขนสีเงินปรากฎที่อุทยานเม่าหลินดวงตาใสพลันประกายอย่างไม่น่าเชื่อ ความหมกมุ่นด้วยวิชาการของนางนั้นมากมายเกินหยั่งถึง หนึ่งในนั้นก็เป็นเรื่องของดินแดนมาร
 
เหตุใดมาร ปีศาจ ถึงทำร้ายมนุษย์ เทพเซียน ความดีความชั่ว รากเหง้าแห่งปราณ พลังต่าง ๆ สุดท้ายแล้วจุดเริ่มต้นเป็นเช่นไร จะเซียนจะมารนั้นเป็นเช่นไร
 
สุดท้ายแล้วเสียงของเสี่ยวเอ้อร์ที่ขออนุญาตเปิดประตูห้องของลูกค้าโรงเตี๊ยมนี้ได้เรียกสติของนางให้กลับมาอยู่ ณ ปัจจุบัน เหลียนฮวาผู้เตรียมคำอธิบายมาจากห้องตำราของตนเรียบร้อยแล้วก็สูดหายใจเข้าช้า ๆ ก่อนที่จะก้าวเข้าห้องตามไป
 
 ติดตามอ่านจาก โจวจิน <a href="home.php?mod=space&uid=5" target="_blank" style="">@zhoujin</a>

 
ดวงตากลมทอดมองลอดจากช่องแยกของผ้าคลุมไหมบาง แลเห็นบุคคลตรงหน้าคือบุรุษเยี่ยมยุทธ์ผู้หนึ่ง ไม่ต้องสืบให้มากความก็ย่อมรู้ว่าต่อให้เป็นบุรุษธรรมดา ไม่ธรรมดาอย่างไรต้องเป็นยุทธ์เป็นแน่นางหันไปเอ่ยบอกกับเสี่ยวเอ้อร์ให้ยกซิ่งเหรินโต้ฟูมาเสียหน่อยก่อนที่เสี่ยวเอ้อร์จะขอตัวออกไปทิ้งไว้เพียงหนึ่งบุรุษผู้ว่าจ้าง หนึ่งปราชญ์สตรีผู้รับงานครานี้
 
ร่างกายสูงยกมือขึ้นคารวะเสียงทุ้มเอ่ยทักทายดังฟังชัดสตรีผู้ได้รับการทักทายเช่นนี้ค่อย ๆ ยอบกายรับการคาราวะจากอีกคนทันทีเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
 
 “เปิ่นกูเหนียงขอคารวะโจวจินกงจื่อเช่นกันเจ้าค่ะเช่นนั้นแล้วโปรดเรียกขานเปิ่นกูเหนียงว่า ไป๋ฮวา ”
 
เป็นนามที่นางมักเอาไว้ใช้ภายนอกเหลียนฮวาหน้าเรือนเล็กครั้นสมัยยังคงเป็นเพียงคุณหนูสามสกุลเว่ยเจียนั้นเป็นสีขาวพิสุทธิ์งดงาม มารดามักเปรียบว่านางผู้เป็นบุตรีแสนรักงดงามเช่นมันเพียงใด เช่นนั้นแล้ว ไป๋ฮวา หรือ บุปผาสีพิสุทธิ์จึงเป็นนามที่นางตั้งจากมัน
 
เว่ยเจียเหลียนฮวาแลเห็นว่าร่างสูงผายมือเชื้อเชิญแล้วจะยืนเฉยให้เมื่อยกายไปทำไมส่วนจ้าวหนิงเฟยที่มาด้วยกันนางให้เข้ามาอยู่ในห้องด้วยกันทั้งเพื่อช่วยจับตาดูบุรุษตรงหน้าด้วยความระมัดระวัง เพื่อมิให้เป็นการพบปะอันก่อเกิดข่าวลือน่าตายและเพื่อให้นางช่วยรินน้ำชาในกาปรนนิบัติผู้สูงศักดิ์กลาย ๆ เช่นกัน
 
 ติดตามอ่านจาก โจวจิน <a href="home.php?mod=space&uid=5" target="_blank" style="">@zhoujin</a>

 
 “ก่อนอื่นต้องขอเรียนแจ้งถึงตัวอักษรในหมั่นโถว”
 
ไป๋ฮวากู่เหนียง หรือ เหลียนฮวา เอ่ยพร้อมกับยกม้วนกระดาษที่นางคัดลอกเนื้อความของรหัสลับเอาไว้มากางออกบนโต๊ะเพื่อใช้ประกอบการอธิบายเนื่องด้วยนางไม่อาจจะเอาหมั่นโถวจริง ๆ มาได้แล้ว
 
 แน่นอนว่ามันไม่ได้ลงท้องของนางแต่อย่างใดไว้ใจได้…
 
 “ตัวอักษรพวกนี้ จะเอ่ยว่าเป็นอักษรฮั่นก็เอ่ยได้ไม่เต็มปากนักต้องเอ่ยว่าเป็นอักษรฮั่นที่ถูกดัดแปลงให้ผู้คนธรรมดาเข้าใจได้ยาก หากให้เอ่ยตามตรง ข้าคิดว่านางเป็นผู้มากพรสวรรค์คนหนึ่งเชียวที่คิดค้นอักษรในเวลาคับขันได้เช่นนี้”
 
 หรือไม่ก็เป็นผู้มีความทรงจำภพก่อนเช่นนาง…
 
 “ส่วนนี่คือม้วนกระดาษที่ข้าถอดความเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ”   นางเอ่ยก่อนจะกางม้วนกระดาษที่นางเขียนแยกสำหรับแปลเป็นอักษรฮั่นทั้งหมด</div><div align="left" style=""> </div><div align="left" style=""> 
<div align="center" style="color: rgb(255, 255, 255);"><div id="Hua04">
<div align="left">          ข้าเชื่อมั่นว่าผู้ที่ถิดความได้ต้องเป็นผู้มากพรสวรรค์เป็นแน่ด้วยความที่จ้าวปีศาจปลารู้อักษร เช่นนั้นแล้วไหนเลยข้าจะสามารถเขียนจดหมายอักษรฮั่นเข้าใจง่ายได้ โปรดยกโทษให้ข้าด้วย หากไม่มีผู้ใดแปลออกคงเป็นเวรกรรมของข้าแล้ว          ข้าถูกจับมาที่บึงสุ่ยปี้ได้ยินพวกมันเอ่ยว่าจะเอาข้าเป็นเครื่องบรรณาการถวายแด่จ้าวปีศาจปลา พวกมันพาข้าเข้าห้วงกระไรสักอย่างไม่อาจทราบได้แน่ชัด รู้เพียงจ้าวปีศาจปลาแลดุร้ายเกินต้านทาน แม้การขอความช่วยเหลือนี้จะเสี่ยงอันตรายเหลือคนานับ ทว่าได้โปรด        ช่วยข้าด้วย </div></div></div>
 
</div><div align="left" style=""> </div><div align="left" style=""> ติดตามอ่านจาก โจวจิน <a href="home.php?mod=space&uid=5" target="_blank" style="">@zhoujin</a>

 
หากเอ่ยตามตรงนางต้องเอ่ยว่า ไม่ เป็นแน่นางไม่ใช่สตรีมากคุณธรรมเป็นเพียงผู้ที่ต้องการแก้ปริศนาด้วยความนึกคึกอยากหาความสำราญผ่านการแก้ไขให้ปวดหัวเล่นเพียงเท่านั้น ไหนเลยจะตัดสินใจเอ่ยตกลงออกไปโดยทันที
 
 “เพิ่มค่าจ้างสักสองพันอีแปะแล้วจะคิดดูอีกที”
 
นางเอ่ยพร้อมกับยกจอกชาที่จ้าวหนิงเฟยรินให้ยกซิ่งเหรินโต้ฟูขึ้นตักรับประทานด้วยท่าทีที่ยังคงรักษาความสง่างามเช่นสตรีในห้องหอยิ่งข่าวของปีศาจปลาน่าขอดเกล็ดมาทอดเทลงน้ำเย้ยหยันแล้วยิ่งไม่อยากจะไปทำอะไรมากกว่านี้นอกจากจะมีของชักชวนให้มีแรงทำงาน
 
ก็ใช่ว่าจะคุ้มความอันตรายที่ต้องเสี่ยง แต่ว่าทางเข้ากระไรนั่นก็พอน่าสนใจมิใช่น้อย
 
 ติดตามอ่านจาก โจวจิน <a href="home.php?mod=space&uid=5" target="_blank" style="">@zhoujin</a>

 
ดวงตาของนางทอดมองแพรไหมจันทร์หนาวอย่างนึกใคร่รู้ นางกำลังครุ่นคิดอยู่เทียวว่านางจะเอาสิ่งใดเป็นของขวัญให้องค์ไท่โฮ่วเป็นสิ่งใดดีจะให้อาหารนางก็ถือว่าตนเลือกอาหารในงานเลี้ยงไปแล้ว ขนม ชา ล้วนไม่ต่าง บุปผาคำอวยพรนอกจากของนางแล้วล่วนมีของผู้คนมากมายเช่นนั้นแล้วแพรไหมนี้นับว่าเตะตาไม่น้อย
 
“แลกกับการเสี่ยงอันตราย เช่นนั้นแล้วแพรไหมสองพับ เงินสองพันอีแปะเป็นเช่นไร ?” แม้ดูหน้าไม่อายแต่ทว่าหากเทียบกันแล้ว ชีวิตนางมันมีค่ามากกว่านี้เสียด้วยซ้ำไป
 
 ดูเบี้ยหวัดรายเดือนก็พอมองออก
 
 “หากท่านตกลงก็จ่ายข้ามาก่อนแล้วหากวันใดที่ข้าพร้อมจะส่งจดหมายมาให้เสี่ยวเอ้อร์ข้างล่างฝากให้ท่านอีกที”
 
 ติดตามอ่านจาก โจวจิน <a href="home.php?mod=space&uid=5" target="_blank" style="">@zhoujin</a>
 
นางยกแขนขึ้นยอบกายคารวะร่าสูงเช่นกันก่อนที่นางจะให้เรียกเสี่ยวเอ้อร์มาเก็บค่าอาหารส่วนของนางลุกขึ้นปัดอาภรณ์ให้เรียบร้อยขยับหมวกไผ่ที่ไม่ถอดออกแม้เพียงน้อยให้กระชับ ก่อนที่จะออกเดินไปตามทางเพื่อเดินชมเทศกาลตามเช้าตามที่ต้องมั่นไว้

 

</div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); text-align: center;"> 
<img style="width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> ได้ของไปถวายไท่โฮ่วแล้ว !!! ++ ข่าวลือ++ 
ทหารลาดตระเวนนายหนึ่ง ร่ำลือกันว่าระหว่างเขาลาดตระเวนในอุทยานเม่าหลิน มีคนพบเจอหมาป่ายักษ์สีเงินบนเนินเขาสะท้อนแสงอาทิตย์กำลังจะตกดินทำให้ไม่ชัวร์ว่าใช่ปีศาจหมาป่าเงินหรือหมาป่าธรรมดา 

+15 EXP สำหรับผู้ฟังข่าวลือ 

<a href="home.php?mod=space&uid=1" target="_blank">@Admin</a>

 

</div>

</div>
<div style="color: rgb(255, 255, 255); height: 500px; background-image: url("https://i.imgur.com/hr6FYuR.png"); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>

</div>
</div>
</div></div>

Ximenqing โพสต์ 2024-8-11 09:21:45

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย zhoujin เมื่อ 2024-8-11 09:32

วันที่ 10 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา7.00 น

โจวจินได้ไปตามงานที่โรงเตี๊ยม โดยชายหนุ่มได้เดินไปที่เเม่นางประชาสัมพันธ์ หลังจากที่ชายหนุ่มไปติดต่อ ทางประชาสัมพันธ์ ก็แจ้งว่าให้ทางโจวจินไปนั่งรอที่ ห้อง 7

ชายหนุ่มเดินไปนั่งรอที่ ห้อง 7 และ สั่งชามารอ 1 กา

“คารวะท่านนักปราช ข้าน้อยโจวจิน ท่านใช่นักปราชที่มาคลี่คลายปริศนาหรือไม่ ท่านน้นอยากให้ข้าเรียกท่านว่าอย่างไร” โจวจินลุกขึ้นคารวะ

“คารวะ แม่นาง ข้าอยากรบกวนท่านช่วยถอดความหมันโถวที่ท่านได้ถอดมา ข้าว่าต้องมีคนกำลังขอความช่วยเหลือเป็นแน่เเท้ รบกวนท่านช่วยไขความลับจากจดหมายหมันโถวนี้ที” ชายหนุ่มกล่าวต่อ
ติดตาม อ่านจาก เว่ยเจียเหลียนฮวา@WeijiaLianhua

“คารวะแม่นางไป๋ฮวา ข้อมูลที่ท่านได้มาใช้เกี่ยวกับ แผนการใหญ่ของพวกปีศาจปลา หรือว่าเป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือใช่หรือไม่” โจวจิน คารวะแล้วรอนั่งรับฟังข้อมูล
ติดตาม อ่านจาก เว่ยเจียเหลียนฮวา@WeijiaLianhua

โจวจินรับม้วนกระดาษมาอ่าน ในระหว่างการอ่านชายหนุ่มก็ทำหน้าเครียด

“ถ้าเช่นนั้น ข้าว่า ที่ทางบึงสุ่ยปี้ ย่อมมี ทางเข้าไปยังวังบาดาลของพวกปีศาจปลาเป็นแน่แท้ การเดินทางครั้งนี้ ข้าคิดว่าเราอาจจะต้องเผชิญหน้ากับราชาปีศาจปลาเลยเเหละ” หลังจากที่โจวจินได้ฟังก็คิดวิเคราะห์ และกล่าวออกมา

“วันพรุ่งนี้ไม่ก็ วันมะรืน แม่นางไป๋ฮวา พอจะสะดวกหรือไม่ ตัวข้านั้นเป็นพ่อค้าจอมยุทธ์ ถ้าเป็นเรื่องค้าขายหรือการต่อสู้ ข้านั้นย่อมเชี่ยวชาญ แต่ว่าถ้าเป็นการหาจุดเข้าวังบาดาลของมนุษย์ปลา ไปช่วยมนุษย์ที่ถูกจับ ตัวข้านั้นคงหาวิธีคิดใดๆไม่ออกเป็นแน่” โจวจินกล่าวยาว

“นอกซะจาก ทำตัวให้มนุษย์ปลาจับไป หรือ สุ่มกระโดดน้ำนั้นแหละ” โจวจินกล่าวแผนสิ้นคิด

“ถ้าท่านสะดวก รบกวนไปช่วยทำความดี ช่วยเหลือคนจากปีศาจ อีกทั้งถ้าเราจัดการราชาปีศาจจนแตกกระเจิงได้ อย่างน้อยๆ ก็ต้องมีผลตอบแทนเป็นแน่แท้ แม่นางสนใจไหมขอรับ “ โจวจินกล่าวชักชวน

ติดตาม อ่านจาก เว่ยเจียเหลียนฮวา@WeijiaLianhua

“ข้ามีสิ่งที่ดีกว่า อีแปะ โจวจิน หยิบแพรไหมจันทร์หนาว นี่เป็นผ้าชั้นดีที่ข้าได้มาจาก ปีศาจหมาป่าขาว เผื่อท่านจะสนใจสิ่งนี้มากกว่าอีแปะ วัสดุชนิดนี้ ข้าได้มาตอนข้าไปล่าที่เทือกเขาหิมะ ในยูนนาน” โจวจินเสนอรางวัล

“หรือหากท่านจะรับเป็นอีแปะ ข้าก็สามารถให้ท่านได้ 2,000 สำหรับค่าปัญญาขอรับ” แม้โจวจินจะยื่นขอเสนอแรกไปแต่เจาก็ไม่ลืมข้อเสนอของหญิงสาว

ติดตาม อ่านจาก เว่ยเจียเหลียนฮวา@WeijiaLianhua

ชายหนุ่มยิ้ม และกล่าวคำภาษาประหลาดว่า

“ดีล ยินดีที่ได้ร่วมทำการค้านะขอรับ” โจวจิน จัดแพรไหม และเงิน 2,000 อีแปะให้หญิงสาว

“ตัวท่านสะดวกไปผจญภัยกันวันไหน ข้าจะมาเช็คที่เสี่ยวเอ้อร์”

“หากท่านต้องการสอนค้าหายากใดๆสามารถติดต่อข้าได้นะขอรับ ข้าพ่อค้าสกุลโจว อีกทั้งยังมีใบรับรองจากคารวานลู่ด้วย “

โจวจินโชว์ตราพ่อค้าก่อนที่จะเก็บ และคารวะให้หญิงสาวก่อนที่จะแยกกัน

GongziLoongxuan โพสต์ 2024-8-14 01:13:11

<div align="center" style="list-style-type: none;"><div id="Alastor1">

 

<style>
#Alastor {
width: 700px;
border: 4px double #2a36b1;
padding: 15px;
box-shadow: #2a36b1 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/yNXwJjo.jpeg");}
</style>

<div id="Alastor">
 <div style="text-align: left;"> <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 14 เดือน 8 เจี้ยนหยวนศกที่ 10<span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เวลา 08.00  <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กงจื่อ หลงเสวียนเดินทางมาลงทะเบียนจอมยุทธ์ที่โรงเตี๊ยมชางลั่วถิง ระหว่างที่กำลังกรอกฟอร์มใบสมัครอยู่นั้น บุรุษหนุ่มเกศาสีครามได้ยิน ชาวบ้านซุบซิบกันเป็นการใหญ่เกี่ยวกับเรื่องของปีศาจปลา <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ดูเหมือนจะเป็นข่าวลือที่แพร่สะพัดมาปากต่อปาก  <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ในช่วงหลายวันนี้มีคนพบเห็นปีศาจปลาจับมือกันเป็นกลุ่ม ๆ ต่อสู้กันเองมากมาย และดูเหมือนมันจะไม่ถูกกันเองแล้ว แต่ก็พลอยทำให้ผู้คนต้องระมัดระวังตัวมากขึ้น” <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เพราะมีหญิงสาวหายสาบสูญไปบ่อย และเกิดการปะทะกับปีศาจป่าบริเวณชายป่า ทั้งที่อยู่ไกลจากแม่น้ำ ผิดวิสัยการล่า ราวกับไร้ระเบียบวินัย” <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คุณชายตระกูลคหบดีค้าอัญมณีแห่งทิเบตเองก็พอเคยฝึกต่อสู้มาบ้าง ถึงจะไม่ชำนาญเท่ากับหลบหนี <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หากเป็นเรื่องเอาตัวรอด หลงเสวียนเก่งกาจนักแล  <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เขาเองก็สังเกตว่าที่นี่มีภารกิจของสมาคม <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">บึงน้ำนอกเมืองมีฝูงปีศาจปลาจำนวนมากกำลังอาละวาดคอยก่อกวนชาวบ้านที่ผ่านไปมาบริเวณนั้น <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ใครที่ฝึกฝนระดับหนึ่งพร้อม ก็ไปปราบปีศาจปลา และเก็บเมือกพวกเขากลับมาเป็นหลักฐาน <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ท่านชายสนใจภารกิจสังหารปีศาจปลาใช่หรือไม่” เจ้าหน้าที่ดูแลโรงเตี๊ยมแห่งนี้กล่าวถาม ร่างสูงสง่าที่มีออร่าสูงส่ง <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ใช่” คำพูดราวกับกลัวดอกพิกุลทองร่วงออกจากปาก ช่างแสนสั้นและเรียบง่าย <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เดี๋ยวข้าจะลงทะเบียนรับภารกิจของท่านชายให้ขอรับ” <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หลงเสวียนพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนเตรียมหันหลังเดินออกไป <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เอ่อ ช้าก่อนข้ายังไม่ได้สอนการเอาตัวรอดเบื้องต้น” ผู้ดูแลถึงกับกุมขมับ จู่ ๆ อีกคนก็เดินหายลับสายไปเสียแล้ว  <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกเยือกเย็นของบรรยากาศ <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">+15 EXP สำหรับผู้ฟังข่าวลือ - ปีศาจปลา<span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; text-decoration-line: underline; text-decoration-skip-ink: none; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แบบฟอร์มลงทะเบียนจอมยุทธ์ <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชื่อสกุล: <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(0, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กงจื่อ<span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชื่อทางการ: <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(0, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หลงเสวียน<span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชื่อรอง: <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(0, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสวี่ยตง<span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ระดับจอมยุทธ์เริ่มต้นที่ลงทะเบียน(Level): <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(0, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">3 <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เมื่อลงทะเบียนเสร็จ <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">จะได้แผ่นกระดองเต่าบันทึกชื่อ ระดับปัจจุบัน <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div></div>
 
</div></div>

<style>
#Alastor1 {
border: 15px double #2a36b1;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #2a36b1 10px 10px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>

Longyue โพสต์ 2024-8-14 17:58:15

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Longyue เมื่อ 2024-8-14 18:02 <div align="center" style="list-style-type: none;">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family: 'Chakra Petch';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Sriracha'); Sriracha {font-family: 'Sriracha';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap'); Charmonman {font-family: 'Charmonman';}
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Ma+Shan+Zheng&display=swap'); Ma Shan Zheng {font-family: 'Ma Shan Zheng';}
</style>

<style name="captain" type="text/css">
img {border-radius: 8px;}

img { filter: alpha
(opacity=100); opacity:1.0;}img:hover { filter: alpha(opacity=70);
opacity:.7 } img {-webkit-transition:0.7s; -moz-transition:0.7s;
-o-transition:0.7s;}

img:hover{
-webkit-transform:scale(0.9);
transform:scale(0.9);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transform:scale(1.0);
transform:scale(1.0);
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}</style>

<style>
#boxhuan01 {
width: 1000px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://imgur.com/wknEdxk.jpg");}
</style>

<style>
#boxhuan02 {
width: 650px;
border: 3px double pink;
border-radius: 10px;
padding: 40px;
box-shadow: 0px 0px 0em;
background-image: url("https://imgur.com/bXV59dD.jpeg");}
</style>

<div id="boxhuan01">
 
<div id="boxhuan02">
<center>
</center>
<img width="500" _height="500" src="https://i.imgur.com/7grM4yF.jpeg" border="0" alt="">
 
<center>
.รู้สึกถึงลางไม่ดี @@<a href="https://han.mooorp.com/?1">@Admin </a></center>
 
 

<center>

CHAPTER 20</center>
<center> </center><center>

วันที่ห้าเดือนแปดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ 
วันพฤหัสบดี ช่วงเช้า</center><center><center style="">++ การพบหน้ากับบัณฑิตขงจื๊อ ++</center><center style="">(พวกนางต้องเป็นตัวซวยของผมแน่ๆ.กำหมัด)</center></center><div align="left"> เป็นเพราะวังหลังที่เงียบสงบมากว่าหลายวันกลับเกิดพลิกผัน เว่ยเจียเสียนอี๋รับหน้าที่รับผิดชอบงานเฉลิมพระเกียรติแก่ไท่โฮ่วบ่งบอกถึงความโปรดปรานอันมากล้น กล่าวว่านางจะเป็นผู้ที่รับผิดชอบวังหลังครอบครองตราหงส์อย่างแม่นมั่น อีกด้านลู่เจี๋ยอวี๋ก็ได้รับพระบัญชาให้ติดตามไปที่ลานล่าสัตว์ วาสนาสูงล้ำยากหาคนเทียม (ย่อหน้านี้สำคัญอย่างไร-สโคปสถานการณ์ครับ เดี๋ยวโรลขัดชาวบ้าน) หลงเยวี่ยยืนอยู่ที่หน้าโรงเตี๊ยมชางลั่งถิง ดวงหน้าหมดจดไร้เครื่องสำอาง แต่งกายด้วยฟ้าสีอ่อนใสเช่กเฉกชุดสมัยนิยมของชาวยุทธ์ ใบหน้าฉายความขุ่นเคืองใจปรากฏให้เห็นอย่างแจ่มชัด นางย่างเท้าเข้าไปด้านในพลันพบกับเสียงวุ่นวายจับใจความได้ยาก ผู้คนในนี้ยังสนใจแต่เพียงเรื่องของตนดุจเดิม ไหนเลยจะมองเห็นหญิงสาวที่เพิ่งก้าวเท้าเข้ามา “แม่นางท่านนี้…” เสียงที่ไม่ดังมาก เป็นชางเยี่ยนเป่ยผู้เข้ามาเป็นพยานในคดีของเย่เหม่ยเหริน เห็นใบหน้าสุขสำราญของเขา หลงเยวี่ยก็เผลอถลึงตามองอย่างไร้ไม่ตรี ชางเยี่ยนเป่ยเห็นใบหน้าที่มีหนึ่งไม่มีสองก็ชะงักไป ย่อมจดจำได้ว่า อวี้ถู ผู้นี้คือ ตวนมู่เหม่ยเหริน ซึ่งเคยมีข้อพิพาทในตอนนั้น สีหน้าโอนอ่อนนอบน้อมขึ้นอีกเท่าตัว “พระ—แม่นางอวี้ถู” ชางเยี่ยนเป่ยประสานมือคารวะ โค้งต่ำลงอย่างยิ่งยวด แม้จะรู้ว่าโรงเตี๊ยมของตนเป็นอันดับหนึ่งในเมืองหลวง แต่พระสนมตัวเป็นๆ มายืนอยู่ต่อหน้าก็ประหวั่นจิตนัก ขนงคิ้วเรียวงามเลิกขึ้นอย่างบางเบา นางเองก็จดจำคนผู้นี้ได้เช่นกัน “อ้อ—-- ท่านชางเยี่ยนเป่ย?” “มิกล้ารับ มิกล้ารับ” ชางเยี่ยนเป่ยโบกมือ โค้งคารวะลงต่ำขึ้นอีก “ท่านอันใดกัน แม่นางหยอกล้อข้าน้อยเล่นแล้ว… วันนี้แม่นางมาผ่อนคลายกระมัง ที่ชั้นสองยังมีห้องว่างสำหรับผู้ที่ไม่ชมชอบความวุ่นวาย ข้าน้อยของบังอาจเจ้ากี้เจ้าการ ข้างล่างมาคนมาก เชิญท่านไปที่ด้านบนดีกว่า” “ก็ยังดีที่รู้จักมารยาท” หลงเยวี่ยเอ่ยเสียงเย็นอย่างไม่ไว้หน้า ชางเยี่ยนเป่ยสร้างโรงเตี๊ยมนี้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงและสมบัติของสกุลชาง ต่อหน้าสตรีป่าเถื่อนผู้ตบรัดประหวัดเหวี่ยงกับปีศาจปลาและทำร้ายบัณฑิตอย่างไม่ไว้หน้าผู้ใด (บัณฑิตสะดุดล้มหัวทิ่มเองแล้วโทษนาง) เขายังต้องการรักษาผืนพรมเปอร์เซียอันล้ำค่าและเครื่องเรือนจากซวนจือมู่ชั้นเลิศเหล่านี้ จึงต้องใส่ใจนางเป็นพิเศษ ชางเยี่ยนเป่ยมีหนึ่งหมื่นคำพูดในใจกลั่นออกมาเป็นรอยยิ้ม ชางเยี่ยนเป่ยนำนางไปที่ชั้นสองด้วยตนเอง เมื่อถึงหน้าห้องก็คารวะส่งบอกกล่าวว่าจะให้เด็กจัดสำรับขึ้นมาให้ ด้านในห้องรับรองของโรงเตี๊ยมชางลั่งถิงงดงามประดุจตำหนักพระสนม แม้แต่นางที่มียศขั้นเหม่ยเหรินยังไม่แน่ว่าจะสามารถทุ่มเงินตกแต่งที่พำนักได้อย่างฟุ่มเฟือยเช่นนี้ สุดปลายห้องมีโต๊ะและเก้าอี้ตั้งอยู่ใกล้กับหน้าต่าง ขวางจากสายตาด้วยฉากกั้นลวดลายภูผาวารี ราคายากประเมินค่า ทว่าเมื่อนางจะก้าวเข้าไปนั่งก็พลันเหลือบเห็นบุรุษสวมชุดสีฟ้าอ่อนประดับลวดลายเมฆมงคล รูปลักษณ์ดาษดื่นกลับเป็นผ้าชั้นเลิศตัดเย็บอย่างปราณีต ในมือถือพัดพับเขียนกลอนกวีอ่านบรรทัดแรกได้ว่า “说她是梨花又不是梨花那般的白” (กล่าวว่าเป็นดอกสาลี่กลับขาวไม่เท่าดอกสาลี่)  ข้าตกต่ำถึงขั้นมีคนเล่นเล่ห์กลเช่นนี้แล้วหรือ? อีกฝ่ายโบกพัดเบาๆ เผยรอยวาดกิ่งดอกซิ่งสีแดงสด มองเห็นคนเข้ามาพลันตบพัดกับฝ่ามือเก็บพัดอย่างให้ความเคารพ กลิ่นอายสง่างามแผ่ออกมาเลือนราง สุ้มเสียงแฝงสำเนียงสุขุม “แม่นางอวี้ถู—” เขาลุกขึ้นเอ่ยคารวะนางอย่างนอบน้อม กลับคาดไม่ถึงว่าในโต๊ะนั้นยังมีบัณฑิตอีกสองคน ต่างเคารพนางดุจเดียวกัน นัยน์ตาเมล็ดซิ่งหรี่ลงเล็กน้อยเผยรอยยิ้มบาดตา “ไสหัวออกไป” “ ตวนมู่เหม่ยเหริน ” เปลี่ยนเสียงเป็นบางเบา “ขออภัยที่มิได้เอ่ยเชิญท่านตามตรง ในเมืองหลวงมีสายตามากมายจับจ้องถึงได้ใช้วิธีเช่นนี้มาขอพบท่าน” หลงเยวี่ยเลิกคิ้ว— นี่ย่อมเป็นห้องที่ชางเยี่ยนเป่ยสมควรจัดไว้ให้นาง ไยจึงต้องหลีกทางให้ผู้อื่น แม้จะเป็นแผนการก็ต้องไม่ใช่นางที่ต้องถอย หญิงสาวทรุดกายลงนั่งในตำแหน่งประธานของห้อง “ข้าไม่มีธุระกับพวกเจ้า” นางย้ำอีกครา ดูจากอาภรณ์และวิธีการพูดคุยที่แผ่กลิ่นอายบัณฑิตซ้ำยังมีกิริยาอดกลั้นสุขุมอย่างเป็นแบบแผน ครอบครัวของท่านพี่สะใภ้ (สกุลจู ย่าและพี่สะใภ้ของหลงเยวี่ยถือมารยาทตามอย่างขงจื๊อ) ก็เป็นดุจเดียวกัน มองปราดเดียวก็ทราบว่าเป็นกลุ่มบัณฑิตที่ใส่ร้ายนางในช่วงหลายวันมานี้ ในเมื่ออีกฝ่ายรู้ฐานะของนางก็ไม่จำเป็นต้องพิรี้พิไรเล่นละครจอมยุทธ์ หลงเยวี่ยเอนกายพิงพนักเก้าอี้ “มิใช่พวกเจ้าบอกเองหรือว่าข้าทำร้ายบัณฑิตขงจื๊อจนบาดเจ็บ— ป่าเถื่อน ดุร้ายหรอกหรือ” นางเอ่ยเสียงหวานมองลายวาดดอกมณฑาทองบนฝักกระบี่ สำเนียงเย้ายวนเกินความคาดหมาย “---กล้ามาหาข้าไม่กลัวถูกข้าตัดขา  ตัดลิ้น ควักลูกตารึ?” นัยน์ตาวามวาวประดุจเปลวเพลิงเหลือบมองบัณฑิตทั้งสาม บุรุษผู้แต่งกายด้วยชุดดอกหลันประสานมือ สีหน้าละอายใจ “ข้าน้อยละอายใจนักที่เข้าใจท่านผิดไป เพราะไม่ทราบมาก่อนว่าท่านคือลูกหลานของวีรชน ท่านเก่งกล้าสามารถปานฉะนี้เป็นเรื่องที่เหมาะสมยิ่งนัก ไฉนจะมีกิริยาสามานย์ได้ หากกล่าวให้ถูกต้องเรียกว่า ‘องอาจหาใดเทียม’ ” หลงเยวี่ยเผยรอยยิ้มหยัน หยิบพัดพับโบกคลายร้อน กลับไม่เข้ามือนัก “ตอนที่เป็นข้า…กลับเป็นหญิงป่าเถื่อนโหดร้าย ทว่าพอเป็นธิดาสกุลตวนมู่ข้ากลับประเสริฐนัก—” “สายตาพวกเจ้าคงมิได้มีปัญหาหรอกกระมัง?” อีกคนก้าวเท้ามาด้านหน้านั่งลงตรงหน้าของหลงเยวี่ย “สายตาของพวกข้ามีปัญหาถึงได้มองแม่นางผิดไป มีตาเสียเปล่ากลับไม่รู้จักแยกแยะ วันนี้กระจ่างแจ้งแล้วจึงเร่งมาขอขมาแม่นาง—” ผู้มีใจปรับปรุงตัวย่อมเป็นเรื่องดี “---ข้าบอกให้เจ้านั่ง?” บัณฑิตผู้นั้นยิ้มเล็กน้อยท่าทางไม่ติดใจ ท่วงท่ามิได้หวาดกลัวหรือตื่นตระหนกแม้สักนิด “ท่านเป็นผู้สูงศักดิ์ มิกล้าปฏิบัติตนอย่างไม่ให้เกียรติจำต้องสำรวมต่อหน้าและลับหลัง บัณฑิตทั้งสองท่านก็จงนั่งลงเถิด”  “ขอกล่าวอย่างเปิดเผย พวกเราได้ยินชื่อเสียงของสกุลตวนมู่มานานแล้ว และนับถือในน้ำใจอันยิ่งใหญ่ของพวกท่าน บุรุษสกุลตวนมู่กล้าหาญชาญชัย สตรีมีหัวใจนอบน้อมเด็ดเดี่ยว หยิ่งทรนงด้วยศักดิ์ศรี นับแต่แผ่นดินนับถือม่อจื๊อก็มิได้ใส่ใจในมารยาทระหว่างบุคคล กตัญญูเป็นเรื่องรอง คุณธรรมหาได้เทียบเทียมคนโบราณไม่” อีกผู้หนึ่งกล่าวเสริม “ในขณะที่มีงานศพของบิดา บุตรและสตรีในเรือนประพฤติตนผิดประเพณี ฉะนั้นจึงได้นับถือสกุลตวนมู่ยิ่งนัก สิ้นบุรุษลูกหลานไว้ทุกข์ยาวนานหญิงสาวเลี้ยงบุตรธิดา ซื่อสัตย์มั่นคง” สกุลตวนมู่ฝ่ายบุรุษนับถือเต๋าด้วยเหตุแห่งการสำรวมใจในธรรมชาติ ปล่อยวางใจมิให้ลุ่มหลงกับการฆ่าสังหาร และมิได้เอ่ยว่าการฆ่านั้นคือคุณธรรม สิ่งที่พวกเขาใฝ่ฝันถึงย่อมเป็นแผ่นดินสงบไร้สิ้นสงคราม—-- แผ่นดินที่ทั่วหล้าไม่รู้จักคำว่าสงคราม แม้ขงจื๊อและม่อจื๊อจะมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน ทว่าความหมายมาดของม่อจื๊อคือการช่วยเหลือผู้อ่อนแอสยบการแผ่บารมีของผู้แข็งแกร่ง (ช่วยแคว้นเล็กห้ามแคว้นใหญ่แผ่อำนาจ) ฉะนั้นแม้ม่อจื๊อจะมีพัฒนาการเหมาะสมแก่การสงครามมากที่สุด แต่ในสกุลตวนมู่ก็จัดไว้เป็นอันดับที่สอง  ขงจื๊อและพุทธศาสนาคัดค้านการฆ่าจึงนิยมในฝั่งสตรีที่แต่งเข้ามา เช่นท่านพี่สะใภ้และท่านย่า เมื่อบุรุษสิ้นชีพการทำพิธีศพจึงเป็นไปในระเบียบอย่างขงจื๊อ ไม่แปลกนักที่จะเข้าใจว่าสกุลตวนมู่ให้ความสำคัญกับขงจื๊อมาก “คุณธรรมของสกุลตวนมู่แผ่ไพศาล ขจรเกียรติทั่วหล้า จึงมีใจคิดอยากสนับสนุนท่าน” “สนับสนุน?” หลงเยวี่ยพลันรู้สึกว่าน่าสนใจขึ้นมาบ้าง  “เป็นเช่นนั้น ในกลุ่มของพวกเรามีผู้ที่รับราชการขุนนางอยู่หลายท่าน พวกเขายินดีส่งเสริมท่านให้เป็นใหญ่ในภายหน้า ของเพียงว่าวันใดนายหญิงมีวาสนาใหญ่โต จะช่วยผลักดันพวกเราต่อฝ่าบาท” “แผ่นดินต้าฮั่นจะยิ่งใหญ่มั่นคงได้มากหากมีปรัชญาขงจื๊อหนุนนำ” เมื่อเห็นประกายพราวระยับในดวงตาของหลงเยวี่ยเขาก็เอ่ยต่อ “ความหมายมั่นของพวกเราคือปรัชญาขงจื๊อมีอิทธิพลในราชสำนัก เป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่ชาวประชายึดถือ” บุรุษทั้งสามมองมาที่นาวประสานมือโค้งคำนับ เอ่ยขอร้อง “ท่านโปรดพิจารณา” หลงเยวี่ยยิ้มหยัน…ผู้ใดก็รู้ว่า ขงจื๊อมิอาจผลิบานกลางสงคราม ทว่าในยามเป็นยุคทองบ้านเมืองสงบจะสามารถรุ่งเรืองโชติช่วงได้ นางย่อมรู้จักบทความวิจารณ์สภาพสังคมที่ก่อให้เกิดความกระด้างกระเดื่องในรัชกาลก่อน ใจความสำคัญหลักๆ ก็เพราะ ‘ไม่ประพฤติตามหน้าที่’  ภาพที่พวกเขาโค้งคำนับมาทำให้หลงเยวี่ยรู้สึกสำคัญตัว ความรู้สึกเช่นนี้เป็นภัยต่อชีวิตนางจึงต้องกล้ำกลืนลงท้องไป ลงเรือกับพวกเขาคือก้าวก่ายงานเบื้องหน้า นางมีเรื่องใส่ร้ายป้ายสีเป็นชนักติดหลัง หากตอบตกลงจะต้องเป็นภัยอย่างแน่นอน—  ทว่าเบื้องหน้ายังคงวางเฉย ดวงหน้ายียวนแฝงรอยยิ้มละไม “กล่าวว่าเมื่อขงจื๊อพบหนานซื่อก็บอกว่า นางนั้นไม่ดี ขงจื๊อกล่าวว่า หน้าที่ของสตรีคือให้กำเนิดและเลี้ยงดูบุตรธิดา ท่านให้ท้ายข้าเช่นนี้มิขัดต่อขนบดั้งเดิมหรอกหรือ” ต่างได้ยินมาว่าหลงเยวี่ยเป็นหญิงสาวไร้ความรู้เมื่อได้ยินนางเอ่ยถึงประวัติศาสตร์อย่างชำนาญก็แปลกใจนัก ทว่ายังคงมีรอยยิ้มอย่างสุภาพชน “ท่านมีความคิดอ่านลึกซึ้ง ความรู้กว้างขวางย่อมมิอาจเทียบกับหนานซื่อ หนานซื่อทำให้แคว้นเว่ยล่มจมจึงเลว ทว่าท่านมีแต่จะทำให้ต้าฮั่นรุ่งเรือง” นางนับถือเพียงเต๋าความจริงแล้วเรื่องอื่นๆ แม้มิก้าวก่ายก็มิได้สนใจเช่นกัน ฉันนั้นยังคงรู้ว่า ‘ขงจื๊อไม่ชมชอบทหารเกลียดชังผู้ใช้กำลังเทิดทูนบัญฑิต’ เข้าหานางเช่นนี้น่ากลัวว่าจะมิใช่การดี  หลงเยวี่ยนับถือเต๋าที่เป็นมาตาธิปไตยที่ให้ความสำคัญกับสตรีแม้แต่สตรีในบ้านที่นับถือขงจื๊อก็มิได้เข้มงวดกวดขันความคิดนัก แม้ในใจจะรู้สึกขัดเคืองจนฉาบผ่านดวงหน้า ทว่ากลับน่ารำคาญใจเมื่อคิดว่าบัณฑิตเหล่านี้จะใช้ข้ออ้างนี้กับสตรีอื่น หากอยู่ในมือนางรู้คนรู้ตัว พอใจจะสังหารเมื่อไหร่ก็ได้— ยิ่งอันตรายและไม่น่าไว้ใจกลับยิ่งสัมผัสได้ถึงความเย้ายวน หลงเยวี่ยปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปไกล นางเป็นเพียงสตรีโง่เขลา มีอำนาจอยู่ต่อหน้าให้หยิบยืมก็จะใช้…หากไม่ใช่ก็แค่สละเรือ “ตกลง—-”
 
<center style="font-size: medium;">
<img width="500" _height="500" src="https://i.pinimg.com/564x/96/4c/4a/964c4af1dac58bc592c2e48f8ecfa1d3.jpg" border="0" alt=""></center>

</div>
</div>
 
 
</div></div>

Ximenqing โพสต์ 2024-8-15 08:18:40

วันที่ 12 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา7.00 น

หลังจากที่จัดการพวกมนุษย์ปลาเสร็จ โจวจินตัดสินใจเดินทางกลับมาที่โรงเตี๊ยม

'มีงานอะไรให้ทำไหมนะ' ชายหนุ่มเดินไปที่ป้ายประกาศ

"คุณชายโจวเจ้าคะ มีคนฝ่ากจดหมายมาให้ค่ะ" เป็นหญิงสาวพนักงานฝากจดหมายให้ชายหนุ่ม

'ระ รึว่าฤดูใบไม้ผลิของข้าจะมาถึงแล้ว' ชายหนุ่มมองจดหมายแล้วค่อยๆเปิด

ปรากฎเป็นจดหมายของแม่นางเว่ย เนื้อความว่า "[โรงหมอเจิ้งเทียน]ถ้าเธอว่างสนใจจะมาทำงานการกุศลไหม" เป็นเนื้อความที่สั้นง่าย และได้ใจความ

'สมกับเป็นแม่นางเว่ย' ชายหนุ่มคิดในใจ

'ตอนนี้ข้าก็ว่างอยู่พอดี'เขามองไปที่ป้ายประกาศงาน คุ้มกันสินค้าเขาก็ไปไม่ได้ ตีฝูงไก่ ชายหนุ่มก็ไม่อยากทำร้ายไก่ธรรมดาให้เจ้าดำเห็น

ในขณะที่โจวจินกันลังจะเดินออกไปจากโรงเตี๊ยมนั้นเอง

เป็นหวยหนานหวางเดินเข้ามา เขามองชายหนุ่มด้วยท่าทางเย็นชา ประนึงคิดว่าครานี้ โจวจินจะมาไม้ไหน หรือไม่ ทุกครั้งที่เจอเจ้าหนุ่มนี่จะมีของมาฝากตลอด อีกทั้งยังกล้าเเอบสืบชื่อของเขา ถ้าครั้งนี้ เอาของมาให้อีก ต้องเอาของนั้นไปตรวจพิษหรือจับไปสอบสวนซะแล้ว

"คารวะท่านหนาน ที่ผ่านมาข้าน้อยขออภัยกับความไม่รู้ความ และเสียมารยาท" โจวจินกล่าวทักทายท่านหนาน และกล่าวขออภัยในความผิดพลาด

หวยหนานหวางหยุดเดินเล่นมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าราบเรียบ

โจวจินคารวะขออภัยท่านหนาน

"ข้าขอตัวก่อนนะขอรับ" หลังจากที่โจวจินขออภัยในความเสียมารยาทของเขาแล้วนั้น ชายหนุ่มก็เดินออกจากโรงเตี๊ยมมุ่งหน้าไปยังโรงหมอต่อไป

'แปลก' หวยหนานหวางมองไปที่โจวจิน

----------------------------------

หลิว อัน +5 พุดคุยประจำวัน

หลิว อัน +20 หัวดี

หลิว อัน +20 ผุ้มีบุญ

Get event บำเพ็ญประโยชน์

@Admin ผู้มีบุญขอรับ

GongziLoongxuan โพสต์ 2024-8-16 01:19:56

<div align="center" style="list-style-type: none;"><div id="Alastor1">

 

<style>
#Alastor {
width: 700px;
border: 4px double #2a36b1;
padding: 15px;
box-shadow: #2a36b1 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/yNXwJjo.jpeg");}
</style>

<div id="Alastor">
 <div style="text-align: left;"> <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 14 เดือน 8 เจี้ยนหยวนศกที่ 10<span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เวลา 12.30 <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ท่านจอมยุทธ์ นั่น…เอ่อ” เจ้าหน้าที่ดูแลโรงเตี๊ยมมองไปยังร่างของชายฉกรรจ์ <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เจ้าไม่ต้องสนใจ” <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ไม่สนใจไม่ได้สิขอรับ คุณชายทำร้ายร่างกายคน…..” <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หลงเสวียนมีใบหน้าเรียบนิ่ง <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(0, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“โจร”<span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> น้ำเสียงทุ้มเอ่ยบอกอีกฝ่ายพลางกอดอก “ข้าเองระหว่างทางกลับ” <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เจ้าหน้าที่ดูแลโรงเตี๊ยมอ้าปากเหวอ ก่อนโค้งแสดงสีหน้าเจื่อน ๆ “ขออภัย ที่ข้าคิดว่าคุณชายทำร้ายร่างกายผู้บริสุทธิ์” <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“.....” <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ท่านทำภารกิจสังหารปีศาจเสร็จแล้วใช่หรือไม่ คงจะมารับรางวัล เดี๋ยวข้าไปเตรียมของให้นะขอรับ” <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ปฏิกิริยาที่นิ่งจากบุรุษอาภรณ์ขาวตัดกับผิวพรรณ ผู้ดูแลทำอะไรไม่ถูก ก่อนเตรียมรางวัลทั้งหมดมอบให้จอมยุทธ์หน้าใหม่ <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หลงเสวียนรับตำลึงทอง ซึ่งมันไม่ได้ทำให้เขามีตำลึงเพิ่มมากขึ้นแม้แต่อย่างใด เนื่องจากนำเงินไปจ่ายค่ารักษา  <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทุกอย่างเท่าทุน  <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ต่อจากนี้เขาต้องพาโจรป่าไปส่งที่กรมราชทัณฑ์ <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัลงาน:<span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> +50 พลังใจ, 4 ตำลึงทอง , +40 EXP <span style="font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(255, 255, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">และ +20 ตบะจากปีศาจปลา <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div></div>
 
</div></div>

<style>
#Alastor1 {
border: 15px double #2a36b1;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #2a36b1 10px 10px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>

Ximenqing โพสต์ 2024-8-16 10:37:59

วันที่ 16 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา5.00 น

ชายหนุ่มตัดสินใจเดินทางไปยังโรงเตี๊ยมยุทธจักรเพื่อทำการมองหางานที่เขาพอจะทำได้

'หมู่บ้านเก่าแก่นี่ ที่เดิมที่ข้าเคยไปซินะ' ชายหนุ่มคิดในใจ งั้นข้ารับงานนี้ละกัน

ชายหนุ่มตัดสินใจดึงไปกระดาศนี้ไปที่โรงเตี๊ยม

"ข้าโจวจินจอมยุทธ์ขั้นที่ 29 ขอรับงานนี้ขอรับ" ชายหนุ่มกล่าวกับพนักงาน

"ได้เจ้าคะ รายละเอียดเหมือนเดิมเลยนะเจ้าคะ ขอให้โชคดีเจ้าคะ" พนักงานกล่าวกับชายหนุ่ม

ชายหนุ่มพยักหน้าและกำลังจะเดินจากไป

"สวัสดียามเช้าขอรับพี่หลิน เมื่อวานนี้ข้าขอบคุณมากเลยนะขอรับที่ช่วยเป็นพยานให้ ขออภัยด้วยที่ข้าน้อยสลบ ตัวท่านนี่ ประมูลได้โหดมาก

"งั้นเหรอ ก็แค่นิดหน่อยเท่านั้ใครจะสู้น้องชายได้ ฮ่ะฮะอะ" หลินซางกล่าง

"พี่ชายงั้นนี่ รบกวนพี่หลินแล้วนี่ ชาขาวเข็มเงิน ★★★★★ ของดี" ชายหนุ่มทำการเซ่นชาให้พี่หลิน

"อ่่ะ ขอบคุณมากน้องชาย โชคดีในการทำงาน" พี่หลินคารวะกลับ

----------------------
รับภารกิจหมู่บ้านเก่าแก่

หลิว ชุ่น +5 พุดคุยประจำวัน

หลิว ชุ่น +20 หัวดี

หลิว ชุ่น +20 ผุ้มีบุญ

หลิว ชุ่น + 25 ชาขาวเข็มเงิน ★★★★★ ชงชา

@Admin ขอเปิดใช้งานพรสวรรค์ ผู้มีบุญด้วยขอรับ

Ximenqing โพสต์ 2024-8-16 11:37:48

วันที่ 16 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา9.00 น

ชายหนุ่มเดินกลับมาที่โรงเตี๊ยมมาหาพนักงานที่เค้าเตอร์
"ข้าพาชาวบ้านจากหมู่บ้านโอวหยางมาส่งแล้วขอรับ" ชายหนุ่มกล่าวกับพนักงาน
"เรียบร้อยคะฝากชาวบ้านไว้ได้เลย ว่าไปเห็นท่านชอบล่าปีศาจปลา ช่วงนี้มีข่าวลือที่ไม่ค่อยดีนะคะ ปีศาจปลาจับกลุ่มแตกกันเป็นกลุ่มย่อยๆ อีกทั้ง ยังตีกันเองอีก ถ้าท่านไปล่าครั้งหน้าท่านต้องระวังตัวให้ดีนะคะ" พนักงานกล่าวเตือนโจวจิน
"ขอบคุณมากขอรับ" โจวจินโค้งคารวะก่อนที่จะเดินออกมาเตรียมผจญภัยต่อ
-------------------------------+15 EXP สำหรับผู้ฟังข่าวลือ ปีศาจปลาอาละวาด จับเป็นกลุ่มต่อสู้กันเอง

- รางวัลช่วยชาวบ้านครบ 3 คน: +100 พลังใจ, 70 ตำลึงเงิน, +65 EXP และ +50 ค่าคุณธรรม (ได้รับ: ชาจวินซานหยินเจิน) 2 กา)
@Admin ผู้มีบุญ ค่า LUK มากกว่า 100 ขอรับ มีของดีอะไรไหมนะะ

หน้า: 1 2 [3] 4 5 6 7

The Myth of Han's Archiver