เว็บบอร์ด › บันทึกท่องยุทธจักร › [บันทึกการเดินทาง] : ความวุ่นวายที่ใจกลางหัวซาน

RongXiuying โพสต์ 2025-5-16 01:51:55

[บันทึกการเดินทาง] : ความวุ่นวายที่ใจกลางหัวซาน

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย RongXiuying เมื่อ 2025-5-21 01:15 <br /><br />


<style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/huashan-mountain-pattern-4.jpg"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 30px;
    border: 3px double #172822;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/width_800-1.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/images-821318b62b0896892.png");}
</style>   


<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #172822;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="boxsystem01">
   <p><br><br><br></p><div id="boxsystem02"><p><br></p><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/-6c2b75df5b0379d1.png" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/--1a02ee48a24365cc4.png" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-9d3e3355-7fff-d32b-ca18-7825e644691c"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><br></p></span></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>






<iframe width="1" height="1" src="https://www.youtube.com/embed/gro6Xz-s_6Y?autoplay=1&amp;loop=1&amp;playlist=gro6Xz-s_6Y" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe>

RongXiuying โพสต์ 2025-5-17 00:49:13

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย RongXiuying เมื่อ 2025-5-30 22:32 <br /><br />

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 30px;
    border: 3px double #172822;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/width_800-1.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/images-821318b62b0896892.png");}
</style>   


<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #172822;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="boxsystem01">
   <p><br><br><br></p><div id="boxsystem02"><p><br></p><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-17c52abfc15c2a596.png" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font size="5" face="Kanit" color="#ff8c00">วันที่ 15 ซื่อเยว่&nbsp;เจี้ยนหยวนศกที่ 11</font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เมื่อแสงตะวันคล้อยต่ำลงจนเงาของยอดไม้ทอดยาวราวจะกลืนกลบลานกระบี่เหินมรรคา กลิ่นจาง ๆ ของสุราหอมยังลอยอบอวลอยู่ในสายลมเย็นยามย่ำสนธยา หลังการร่ำสุราเฉลิมฉลองมิตรภาพจบลงอย่างชื่นมื่น ซิ่วอิงจึงลุกขึ้นพลางค้อมกายเล็กน้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เวลานี้ก็เย็นย่ำแล้ว ข้าคงต้องขอตัวกลับค่ายพยัคฆ์แล้วเจ้าค่ะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">นางยกง้าวของตนเองสะพายหลัง เตรียมหันกายออกจากลานกระบี่ ทว่าทันใดนั้นเอง…</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><b><i>ครืดดด…</i></b></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เสียงสั่นสะเทือนอันเบาบางแต่หนักแน่นแล่นขึ้นมาจากพื้นดินใต้ฝ่าเท้า ก้อนกรวดเล็ก ๆ กระเพื่อมขึ้นอย่างผิดธรรมชาติ ลมที่เคยพัดเอื่อยกลับสะบัดแรงเพียงพริบตา ใบสนสูงสั่นไหวราวกับบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหวจากใต้พิภพ และหยุดลงอย่างรวดเร็ว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงชะงักก้าวทันที พลันหันกลับไปมองยังคุณชายตงฟางซึ่งในยามนั้นยืนสงบเงียบ ทว่าสีหน้าของเขากลับเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง คิ้วเรียวขมวดแน่น แววตาเคยสงบเยือกเย็นกลับขุ่นมัวคล้ายมีม่านหมอกหมุนวนอยู่ภายใน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“มีอะไรหรือเจ้าคะ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#00ffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#4169e1"><font face="Kanit" size="3">"พลังปราณของข้าสัมผัสได้ถึงความปั่นป่วนบางอย่าง… คล้ายมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นที่ใจกลางภูเขาหัวซาน"</font><font face="Kanit" size="3"> </font></font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่แฝงไปด้วยความกังวล</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">"อันตรายหรือเจ้าคะ? หรือว่ามีศัตรูแฝงตัวเข้ามา?"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางส่ายหน้าช้า ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางส่ายหน้าช้าๆ </font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">"มิใช่ศัตรูที่มองเห็นได้ด้วยตาเนื้อนัก... มันเป็นความผิดปกติของพลังแห่งภูเขาเอง คล้ายมีบางสิ่งกำลังถูกปลุกให้ตื่นขึ้น... หากปล่อยไว้ อาจส่งผลร้ายแรงต่อความสงบของหัวซานและผู้คนโดยรอบ"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เขาหันมาสบตาซิ่วอิง ดวงตาคมลึกฉายแววแน่วแน่และเปี่ยมด้วยความไว้วางใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">"แม่นางหรง... ข้าเกรงว่าการเข้าไปตรวจสอบเพียงลำพังอาจเป็นอันตรายยิ่งนัก ด้วยพื้นเพของเจ้าที่เป็นทหาร มีความชำนาญในการเดินทางในป่าเขา และแข็งแกร่งทางร่างกาย... เจ้าพอจะร่วมทางไปกับข้าได้หรือไม่?"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">โอ้โห! บุรุษมาชวนเช่นนี้…</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">สำหรับซิ่วอิง ผู้ซึ่งเพิ่งจะได้เป็นสหายกับคุณชายตงฟางผู้มีพระคุณผู้นี้ คำขอความช่วยเหลือนี้เปรียบเสมือนคำมั่นแห่งมิตรภาพอันแท้จริง นางไม่ลังเลแม้ชั่วครู่และพยักหน้ารับอย่างเด็ดเดี่ยว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">"แน่นอนเจ้าค่ะคุณชาย! ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด หากข้าพอจะช่วยได้ ข้ายินดีเสมอเจ้าค่ะ!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">การเดินทางมายังเขาหัวซานนั้น สำหรับซิ่วอิงมิใช่เรื่องแปลกใหม่แต่ประการใด นางเคยย่างกรายผ่านป่าเขาแห่งนี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน(เพื่อมาหาคุณชายตงฟางนั่นแล) ตั้งแต่เส้นทางแถบตะวันออกไปจนถึงช่องเขาตะวันตกล้วนอยู่ในความทรงจำของนางอย่างชัดเจน หากแต่เส้นทางที่คุณชายตงฟางกล่าวถึงในยามนี้ เส้นทางที่มุ่งตรงสู่ใจกลางของหัวซาน หาใช่เส้นทางธรรมดาไม่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">แม้ซิ่วอิงจะเป็นทหารผู้ได้รับการฝึกฝนให้ช่ำชองในการบุกป่าฝ่าดง และคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมที่ยากลำบาก แต่นางก็ย่อมทราบดีว่าเส้นทางภายในของหัวซานนั้นซับซ้อนและลี้ลับยิ่งนัก&nbsp;</font><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;">ที่นั่นเต็มไปด้วยหน้าผาสูงชันที่ทอดตัวเหมือนกำแพงฟ้า ถ้ำลึกลับที่ลึกจนไม่รู้จุดสิ้นสุด และบางพื้นที่ยังถูกปกคลุมด้วยหมอกหนาแน่นตลอดทั้งวัน ทั้งหนาวชื้นและบดบังทัศนวิสัย แม้เพียงก้าวพลาดหนึ่งคร้งอาจหลงวนอยู่ในหุบเหวแห่งภาพลวงตาไปทั้งวันทั้งคืนก็เป็นได้</span></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">สายลมเย็นยามสนธยาเริ่มพัดแผ่วผ่านยอดไม้สูง เสียงใบสนเสียดสีกันเบา ๆ พลางโอบล้อมลานหินกลางเขาด้วยความเงียบสงัดที่ไม่ธรรมดา ซิ่วอิงชำเลืองมองไปยังทิศทางเบื้องหน้าซึ่งเป็นทางขึ้นสู่เส้นทางลึกภายใน ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างเรียบง่าย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“งั้นก็…”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> นางเว้นคำไว้เพียงเท่านั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางเลิกคิ้วเล็กน้อย สีหน้าแฝงความสงสัย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เรียกมาได้เลยเจ้าค่ะ?” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงหันไปยิ้มบาง ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เรียกอะไรหรือ?”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> คุณชายเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจนักหรืออาจจะเข้าใจแต่แกล้งถาม</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“กระเรียนขาวไงเจ้าคะ ที่คุณชายขี่มาเมื่อครานั้น”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เรียกทำไม?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ก็พวกเราจะไปใจกลาง…”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางหัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะของเขานุ่มนวลและแฝงความสุภาพ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เราจะไม่ใช้กระเรียน”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“มะ…ไม่ใช้หรือเจ้าคะ?”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> ซิ่วอิงเลิกคิ้วด้วยความตกใจ เสียงสูงขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่คาดคิด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“หากคิดจะใช้ก็คงไม่ชวนแม่นางไปด้วยกัน ข้าคิดว่าควรสำรวจความผิดปกติตามเส้นทางไปด้วย แม่นางไม่ต้องกังวลข้าจะใช้ปราณช่วยสัมผัสทิศทางของพลังงานนั้น ข้าเชื่อว่าเราทำได้…”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เขาเว้นช่วงครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่แฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“และข้า…ก็เชื่อใจเจ้า”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เพียงคำกล่าวสั้น ๆ ประโยคนั้น กลับแทรกลึกเข้าไปในห้วงจิตของซิ่วอิงยิ่งกว่าคำชมใด นางสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่คุณชายตงฟางมีให้ ไม่ใช่เพียงในฐานะสหาย แต่ในฐานะผู้เห็นคุณค่าของนางอย่างแท้จริง ซิ่วอิงยืดตัวตรงขึ้น แววตาแน่วแน่เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตใจพร้อมเผชิญหน้ากับอุปสรรค ต่อให้เส้นทางเบื้องหน้าจะเต็มไปด้วยหมอกลวง ภูผาสูงชัน หรือภัยอันตรายที่ซ่อนอยู่ในเงามืด นางก็จะไม่ถอย!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ได้เจ้าค่ะ เรามาเริ่มเดินทางกันเลยมุ่งสู่ใจกลางเขาหัวซาน”&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เส้นทางที่ทอดลึกสู่ใจกลางของเขาหัวซานหาใช่ทางเดินธรรมดา หากแต่คือช่องเขาแคบ ๆ ที่คดเคี้ยว สลับซับซ้อน ล้อมรอบด้วยหน้าผาสูงตระหง่าน ทั้งสองข้างทางเต็มไปด้วยเถาวัลย์และพืชพันธุ์แปลกตาที่ไม่ค่อยพบเห็นตามทางขึ้นเขาทั่วไป แสงแดดที่เคยลอดผ่านยอดไม้ก็เริ่มเลือนรางลงทีละน้อย เหลือเพียงแสงเรืองรองจากอาทิตย์ยามเย็นที่ค่อย ๆ ลับขอบฟ้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ทั้งสองเคลื่อนไปอย่างระมัดระวัง ท่ามกลางความเงียบงันที่มีเพียงเสียงฝีเท้าแผ่วเบาและเสียงลมพัดลอดร่องผา ซิ่วอิงเดินอยู่ด้านหน้า พยายามใช้ประสบการณ์ทั้งหมดที่สั่งสมมาในกองทัพ ประกอบเข้ากับความรู้เรื่องภูมิประเทศ เพื่อเลือกเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด นางก้าวอย่างมั่นคง หูตาไวราวอสรพิษ หลีกเลี่ยงพื้นหินที่ลื่นไถลหรือทางที่อาจพังทลายได้ง่าย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ข้างหลังของนางมีคุณชายตงฟางเดินติดตามไปไม่ห่าง เขามิได้ใช้ตาเนื้อเพียงอย่างเดียว หากแต่แผ่กระแสพลังปราณออกไปเบื้องหน้า คล้ายมีเข็มทิศไร้รูปร่างชี้นำทิศทางสู่พลังงานแปลกประหลาดที่ยังคงรบกวนฟ้าดินอยู่ลึกเข้าไปในภูเขา การเดินทางเป็นไปอย่างเงียบงันและต่อเนื่องจนครบชั่วยาม แสงสุดท้ายของวันก็เริ่มเลือนหายเหลือเพียงแสงสีครามจาง ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ขณะนั้นเอง...หูของซิ่วอิงก็พลันได้ยินเสียงเบา ๆ เป็นเสียงเสียดสีของหินกับเล็บ เสียงฝีเท้าที่แม้จะพยายามซ่อนตัวอย่างแนบเนียนแต่ก็ยังไม่อาจหลบพ้นจากประสาทสัมผัสของนักรบสาวได้ ฝีเท้าของนางหยุดกึกในทันที ข้อมือที่จับด้ามง้าวพลันแน่นขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเงยขึ้นมองซอกผารอบด้าน ก่อนที่ริมฝีปากจะขยับเปล่งเสียงเตือนอย่างเร่งด่วน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชายระวังมีปีศาจ!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เสียงยังไม่ทันจางหาย คุณชายตงฟางก็กระชับพัดไม้ในมือพร้อมเอี้ยวตัวหลบไปทางซ้ายอย่างว่องไว ท่าทางของเขาเบาและพริ้วคล้ายจะล่องลอยไปกับสายลม ดูหลบง่ายดายเสียเหลือเกิน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><i><b>ฟึ่บ!</b></i></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">บางสิ่งพุ่งแหวกอากาศมาตรงที่เขายืนเมื่อครู่ ทว่า... สิ่งที่โดนเข้าเต็มเปาคือ…</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><i><b>โป้ก!!!</b></i></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เสียงทึบหนักดังขึ้น ซิ่วอิงถึงกับเซไปหนึ่งก้าว มือซ้ายยกขึ้นมากุมหน้าผากทันที ความเจ็บแล่นปราดขึ้นกลางคิ้ว น้ำตานางซึมเล็กน้อยจากแรงกระแทก นางพยายามลืมตาทั้งที่ยังมึนงง ก่อนจะเห็นบางสิ่งกลิ้งลงบนพื้นดินเบื้องหน้า...</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ผล...ท้อ?” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงกระพริบตาถี่ ก่อนจะหันขวับไปยังต้นทางที่มันถูกขว้างมา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เสียงคำรามต่ำ ๆ ดังมาจากกิ่งไม้เบื้องบน ใบไม้สั่นไหวก่อนร่างของปีศาจวานร สองตนจะโผล่ออกมาท่ามกลางเงาไม้ ผิวหนังของมันปกคลุมด้วยขนสีเทาดำ ดวงตาเรืองแสงสีเหลืองเจิดจ้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ปีศาจวานร!”&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เมื่อเจ้าปีศาจทั้งสองรู้ว่าเหยื่อของมันรู้ตัวแล้ว มันไม่รีรอแม้แต่วินาทีเดียวเสียงคำรามต่ำคำรามแหลม ดังขึ้นพร้อมกัน ทั้งสองตัวกระโจนลงมาจากกิ่งไม้สูงพุ่งเข้าใส่ซิ่วอิงด้วยความป่าเถื่อนและดุดัน ร่างมันแยกออกโจมตีจากสองทิศ หนึ่งตัวเข้าทางซ้าย อีกหนึ่งตัววกหลังมาทางขวา เป็นการโจมตีจากมุมตัดที่ไม่มีเวลาให้ลังเลแม้แต่น้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงคว้าง้าวยาวออกจากด้านหลังอย่างแม่นยำ ร่างของนางหมุนเล็กน้อย เท้าขวาทิ้งน้ำหนักยกปลายง้าวขึ้นรับศึก เสียงโลหะเสียดอากาศหวีดหวิวพร้อมการเคลื่อนไหวอันทรงพลัง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">วานรตัวแรกกระโจนเข้ามา กรงเล็บของมันฟาดเฉียดคางนางไปเพียงปลายนิ้ว ซิ่วอิงหมุนง้าวจากล่างขึ้นบน ปลายใบง้าวฟาดแนวเฉียงทะยานขึ้นปัดกรงเล็บมันออกไปกลางอากาศ ก่อนจะหมุนกายอีกครึ่งรอบ ง้าวกวาดลงใส่พื้นหวังจะบังคับทิศการเคลื่อนไหวของอีกตัว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางหรง อย่าเสียแรงสู้พร้อมกัน!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เสียงของคุณชายตงฟางดังขึ้นเบื้องหลัง เขายืนพิงต้นไม้มือถือพัดไม้สะบัดเบา ๆ สายตาจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของการต่อสู้เบื้องหน้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แยกมันออกก่อน แล้วจัดการทีละตัว”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> เขาว่าต่อพลางก้าวหลบก้อนดินที่ถูกวานรเตะกระเด็นมาพอดิบพอดี เขาหลบโดยไม่มองด้วยซ้ำ เพียงเอียงตัวเล็กน้อยร่างก็พ้นจากวิถีอย่างงดงามราวกับนักระบำ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">"หึ!" </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เขายิ้มเล็กน้อย เหมือนกำลังดูอะไรสนุก ๆ อยู่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงตวัดง้าวรอบตัวท่วงท่าอ่อนช้อยแต่ทรงพลัง ง้าวปะทะกับกรงเล็บดังกึง! แรงปะทะสะเทือนถึงไหล่ นางเบี่ยงกายแล้วพุ่งต่ำ ง้าวลากผ่านพื้นดินก่อนจะดีดขึ้นเข้าที่สีข้างของปีศาจวานรตัวซ้าย มันเซถอยกรูดไป วานรอีกตัวไม่รอช้าพุ่งเข้าใส่นางแทนอย่างดุดัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">แต่แล้วสายตาเจ้าปีศาจวานรก็หันไปเห็น คุณชายตงฟางที่ยืนอยู่ลำพังห่างออกไปไม่ไกล มันคำราม แล้วเปลี่ยนเป้าหมายในทันใด แล้วพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่มแทนราวกับจับไต๋ได้ว่าเจ้านี่มันไม่ลงมือเองนี่หว่า!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เฮ้อ...” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางเพียงถอนหายใจเบา ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">พริบตาเดียวร่างวานรก็ถึงตัวเขาแล้ว กรงเล็บแหลมของมันจ่อใกล้หน้าอกของคุณชายตงฟาง แต่ทันใดนั้น...คุณชายตงฟางก็ก้าวเท้าข้างเดียวไปด้านหลัง ร่างเขาเอียงหลบออกจากวิถีการพุ่งเข้ามาอย่างแม่นยำ คล้ายกับว่าเขาแค่ถอยหนึ่งก้าวอย่างเกียจคร้านเท่านั้น กรงเล็บอันคบกริบเฉียดหน้าอกเขาไปเพียงปลายผ้า ชายเสื้อปลิววาบแต่ไม่ทันจะขาด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“น่าเสียดาย”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> เขาว่าเบา ๆ พร้อมสะบัดพัดขึ้นปัดเศษใบไม้เข้าตาวานร</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">มันคำรามลั่น โกรธจัดที่จับใครไม่ได้เลย จึงวกกลับไปของตาย นั่นคือหาซิ่วอิงแทนเหมือนเห็นนางเป็นสนามอารมณ์ แต่หารู้ไม่ว่ามันพลาดแล้วที่ตัดสินใจเช่นนั้น&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;"><br></span></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;">ซิ่วอิงซึ่งเตรียมตัวรอไว้แล้ว สะบัดง้าวปลายใบมีดโค้งแหวกอากาศ ฟาดลงกลางหลังมันอย่างเต็มแรง</span></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><b><i>ฉัวะ!!!</i></b></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เสียงกระดูกแหลกดังสะท้อนกลางหุบผา ปีศาจวานรล้มลงทั้งร่างทรุดกองกับพื้น มันดิ้นกระตุกก่อนจะแน่นิ่งไป อีกตัวเมื่อเห็นดังนั้นก็พยายามหนีแต่นางไม่ให้โอกาสนั้นแก่มันแม้แต่น้อย ซิ่วอิงหมุนตัวครั้งสุดท้ายฟาดง้าวเป็นรอบวงกว้าง ปีศาจวานรตนนั้นพยายามต้านแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว มันถูกปลายง้าวเฉาะเข้ากลางอกร่างกระเด็นชนต้นไม้อย่างแรงจนแน่นิ่งไป</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงยืนหอบเบา ๆ ง้าวในมือวางเฉียงลงกับพื้น ใบหน้าเปื้อนไปด้วยเหงื่อ จะปล่อยให้ร่างทั้งสองตายเปล่าก็คงไม่ได้ประโยชน์อะไร นางจึงดึงมีดแล่เนื้อออกมาจากฝักและทำการแล่เนื้อเก็บไว้เป็นเสบียงให้เรียบร้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางก้าวเข้ามาใกล้ พัดไม้ในมือยังอยู่ครบ เสื้อตัวยาวสีอ่อนของเขาเปื้อนฝุ่นอยู่บ้างตามปลายชาย แต่ทว่าไม่มีแม้แต่รอยขาดใด ๆ กิริยาท่าทางของเขายังคงสงบนิ่ง เขาหยุดยืนห่างจากซิ่วอิงเพียงไม่กี่ก้าว ดวงตาทอดมองนางด้วยสายตาประเมิน แต่ไม่ใช่เพื่อวัดฝีมือ หากแต่เป็นความนับถือใจจากใจจริง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“กระบวนท่าเมื่อครู่งดงามมาก” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เขากล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าคำชมนั้นชัดเจนจนสัมผัสได้ถึงความจริงใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ข้าเพียงทำตามที่คุณชายแนะนำเท่านั้นเจ้าค่ะ”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> นางตอบอย่างถ่อมตน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เป็นอย่างที่ข้าว่าหรือไม่?… แยกศัตรูออกก่อน แล้วค่อยจัดการทีละตัว”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงพยักหน้าเบา ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คำแนะนำของคุณชายช่วยข้าได้มากจริง ๆ เจ้าค่ะ… แล้วข้าก็ไม่คิดว่าจะมีใครหลบลูกท้อ ลูกหิน ก้อนดิน และปีศาจวานรได้พร้อมกันในเวลาเดียวได้…กระทั่งเมื่อครู่นี้…”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> นางพูดก่อนปรายตามองเขาอย่างหยอกล้อ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางชะงักเล็กน้อย สีหน้าเขาเหมือนพยายามเก็บรอยยิ้มไม่ให้แสดงออก แต่ไม่อาจปิดบังความภูมิใจที่ฉายชัดออกมาได้ เขายืดอกขึ้นเล็กน้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แน่นอนอยู่แล้ว ข้าไม่เคยถูกแตะต้องแม้ชายผ้าในยามคับขัน…”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ยังไม่ทันที่เขาจะกล่าวจบหรือแสดงท่าเท่ให้เต็มที่ เท้าขวาเจ้ากรรมของเขาก็ก้าวพลาดเล็กน้อยเหยียบลงบนหินก้อนเล็กที่นูนขึ้นมาจากพื้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><b><i>พรืด!!!</i></b></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เขาเซเล็กน้อยก่อนจะย่อตัวลง มือข้างหนึ่งคว้าข้อเท้าตนเอง ซิ่วอิงเบิกตากว้างก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าไปหาคุณชายตงฟาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คะ…คุณชาย! เป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ?!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางขมวดคิ้วเบา ๆ ขณะสำรวจข้อเท้าตัวเอง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เหมือนว่าข้อเท้าจะพลิก…”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางที่เมื่อครู่ก้มมองเท้าตัวเอง หันมามองซิ่วอิงแล้วพบว่านางก้มหน้าไหล่สั่นอยู่ ก่อนจะรู้ว่าที่จริงตอนนี้นางกำลังนั่งขำเล็ก ๆ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#4169e1"><font face="Kanit" size="3">“แม่นาง…หัวเราะข้างั้นหรือ?”</font><font face="Kanit" size="3"> </font></font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เขาถามออกมาอย่างอดไม่ได้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ขออภัยเจ้าค่ะ ก็ใครจะไปคิดว่าบุรุษที่การหลบหลีกพริ้วไหวเช่นที่ข้าเห็นเมื่อครู่จะมาพลาดพลั้งเอากับหินก้อนเล็ก ๆ เช่นนี้ได้”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> ว่าแล้วก็หัวเราะต่อ คราวนี้ไม่กลั้นเสียงแล้ว เสียงหัวเราะของนางนั้นใสบริสุทธิ์ดั่งสายลมยามเย็นในหุบเขา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คุณชายตงฟางหลุบตาลงนิดหนึ่ง ใบหน้าเรียบเฉยแต่หากสังเกตให้ดี จะเห็นมุมปากของเขากระตุกขึ้นเล็กน้อยเหมือนซ่อนรอยยิ้มไว้ในความอาย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชายคงจะเดินไม่ไหวแล้วล่ะเจ้าค่ะ ข้าว่านี่ก็ใกล้มืดแล้วเราหาที่ค้างแรมกันดีกว่าเจ้าค่ะ ด้านหน้าอีกไม่ไกลมีถ้ำอยู่”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> ซิ่วอิงว่าพลางมองท้องฟ้าด้านบนที่ใกล้มืดเต็มที</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ถ้าเช่นนั้นก็เอาตามที่แม่นางว่า”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> คุณชายตงฟางพยักหน้าช้า ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">สิ้นเสียงคุณชายตงฟางซิ่วอิงก็ย่อตัวลงด้านหน้าเขา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางทำอะไร?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ขึ้นมาเจ้าค่ะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ขึ้น?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชายขาพลิกเดินไม่ได้ ข้าก็จะแบกไปเองเจ้าค่ะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เขานิ่งงัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“…แบก?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เห็นข้าตัวเท่านี้แต่ข้าแข็งแรงมากนะเจ้าคะ มาเถอะ!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เขาลังเลเล็กน้อย มองแผ่นหลังเล็กตรงหน้า แต่สุดท้ายก็ยอมพยุงตัวขึ้นหลังของนาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางไหวแน่หรือ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงไม่ได้ตอบในทันที แต่พอพยุงเขาขึ้นหลังอย่างมั่นคงได้แล้วก็กล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชายอย่าได้กังวล ตราบใดที่คุณชายยังเดินไม่ได้ ข้าจะปกป้องท่านเอง ข้าสัญญาด้วยเกียรติของทหารนักรบ…ว่าต่อให้ต้องแบกท่านไปจนถึงใจกลางเขาหัวซาน ข้าก็จะทำ!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">น้ำเสียงของนางมั่นคงจนเขารู้สึกได้ถึงความจริงใจ คุณชายตงฟางที่อยู่บนแผ่นหลังซิ่วอิงแอบยิ้มบาง ๆ ออกมาโดยไม่รู้ตัว และเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนและอบอุ่นกว่าครั้งใด เหมือนมีบางสิ่งในใจถูกปลุกให้ตื่นเล็กน้อย เขาเอนหัวลงเบา ๆ ให้ปลายผมสัมผัสบ่าของนาง แล้วมองไกลออกไปทางเบื้องหน้า ยามที่แสงตะวันค่อย ๆ หลบลับขอบฟ้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">และค่ำคืนนั้นก็จบลงที่ถ้ำริมผา ซิ่วอิงจัดแจงที่ให้คุณชายตงฟางเอนกายพักผ่อน ส่วนตนเองก็นั่งเฝ้ายามข้างกองไฟ ใบหน้างามเงียบสงบภายใต้แสงเปลวไฟสีส้มเรืองรอง คุณชายตงฟางมองแผ่นหลังของนางอยู่เนิ่นนานก่อนจะปิดตาลงในที่สุด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">โดยไม่ปริปากบอกความจริงข้อหนึ่งกับนางเลย…</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">…ว่าอาการขาพลิกของเขานั้น หากเพียงเรียกพลังปราณกระเรียนขาวขึ้นมาก็คงฟื้นตัวได้ในเวลาเพียงครู่ แต่ไม่รู้ทำไม…เขาถึงไม่อยากทำเช่นนั้นเลยสักนิดเดียว…</font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4"><b style="color: rgb(255, 0, 0);"><u style="">หลักฐานการต่อสู้</u></b><br><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&amp;aid=300" style=""><font color="#ff0000">ปีศาจวานร 1</font></a></font></div><div style="text-align: center;"><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&amp;aid=301"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4">ปีศาจวานร 2</font></a></div><div style="text-align: center;"><font size="4"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4"><br></font></div><div style="text-align: center;"><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000">&nbsp;ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ):&nbsp;</font></div><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000">เนื้อสัตว์ (เลขไบต์หลักสุดท้าย = จำนวนได้)</font></div><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000">ลูกท้อ (เลขไบต์รองสุดท้าย = จำนวนได้)</font></div><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000"><br></font></div><div><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000">อัตราดรอป: เศษเสี้ยววานร 1 ชิ้น</font></div><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000">(เลขไบต์ 7 และ 9)</font></div></div><div><font size="4"><br></font></div><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000">ศาสตร์การล่าสัตว์&nbsp; (มือฉมังแห่งนักล่า)</font></div><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000">ทุกการแล่วัตถุดิบจากสัตว์ที่คุณล่าจะได้รับทรัพยากรจากสัตว์ได้ถึงสองเท่า x2</font></div><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000">ทุกการล่าปีศาจหรือมาร จะได้รับโบนัส +20 ตบะฝึกฝน และ เพิ่มอัตราดรอปเลข 5 เข้าไปในตัวแปรอัตราดรอป</font></div><div><br></div></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/095779c5c769ab5e5234b7e6f5345597.png" border="0"></div></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-9d3e3355-7fff-d32b-ca18-7825e644691c"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><br></p></span></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

RongXiuying โพสต์ 2025-5-18 14:48:03

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย RongXiuying เมื่อ 2025-5-30 22:32 <br /><br />

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 30px;
    border: 3px double #172822;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/width_800-1.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/images-821318b62b0896892.png");}
</style>   


<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #172822;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="boxsystem01">
   <p><br><br><br></p><div id="boxsystem02"><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-2e08b5aa2e8319693.png" width="525" _height="120" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font size="5" face="Kanit" color="#ff8c00">วันที่ 16 ซื่อเยว่&nbsp;เจี้ยนหยวนศกที่ 11</font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">สายหมอกยามเช้ายังไม่ทันจางหายไปจากปลายโขดผา กลิ่นเหม็นไหม้อันแปลกปลอมก็ปะปนมากับกลิ่นหญ้าเปียกและไอหินเย็นของถ้ำจนชวนให้ระแวง คุณชายตงฟางลืมตาขึ้นย่างเชื่องช้า แสงแดดอ่อน ๆ จากทางเข้าถ้ำสะท้อนเงาร่างเล็กของผู้หนึ่งที่กำลังนั่งเป่าไฟด้วยท่าทีมุ่งมั่นเกินเหตุ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“อ้าว คุณชายตื่นแล้วหรือเจ้าคะ? พอดีเลย ข้าเตรียมมือเช้าไว้แล้ว” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงใสเจื้อยแจ้วดังขึ้นตามด้วยรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ชายหนุ่มประคองกายขึ้นนั่ง พินิจเงาสะท้อนของหญิงสาวเบื้องหน้าผ่านเปลวไฟที่สั่นไหว ดวงหน้าแม้นจะมีรอยเปื้อนเขม่าควันกลับเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิตอันสดใส</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางได้พักผ่อนบ้างหรือยัง?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ไม่ต้องห่วงเจ้าค่ะ แค่นี้สบายมาก ข้าเฝ้ายามที่ค่ายพยัคฆ์บ่อยจนเคยชินแล้วเจ้าค่ะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ว่าจบ นางก็ยื่นไม้เสียบเนื้อที่เกรียมดำราวกับถ่านมาให้เขา คุณชายตงฟางรับมาด้วยสีหน้าแฝงแววระแวดระวัง เขาเป่าลมเบา ๆ ไล่ไอร้อน ก่อนจะใช้นิ้วค่อย ๆ แกะส่วนที่ไหม้ออกเผยให้เห็นเนื้อที่มีทั้งส่วนแห้งแข็งและส่วนที่ยังชุ่มเลือดอยู่ด้านในที่เหมือนจะยังไม่สุก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“นี่...แม่นางทำเองหรือ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เจ้าค่ะ ปกติที่ค่ายไม่มีใครยอมให้ข้าเข้าเวรครัวเลย พวกเขาบอกว่ายอมกินดินกินทรายเสียดีกว่ากินอาหารที่ข้าทำ ข้าก็พอรู้ว่าข้าทำอาหารไม่ค่อยเป็น แต่คนเรากินเพื่ออยู่ มิได้อยู่เพื่อกิน ใช่ไหมเจ้าคะ?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> นางพูดพร้อมรอยยิ้มกลบเกลื่อนความกระดากใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางกัดฟันเล็กน้อยก่อนตัดใจกัดคำเล็ก ๆ ลงไป รสสัมผัสแห้งฝาด ผสมกลิ่นควันและความขมติดปลายลิ้น เขากลืนน้ำลายฝืด ๆ พลางฝืนยิ้มออกไป</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ พอกินได้หรือไม่?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ก็…ดี…”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ถ้ากินไม่ได้ก็ไม่ต้องฝืนหรอกเจ้าค่ะ ข้ายังพอมีเจ้านี่อยู่ในกระเป๋า”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> นางพูดพลางยื่นหมั่นโถวสีขาวนวลที่แม้จะดูแข็งไปเล็กน้อยแต่ก็ยังน่ากินกว่าไม้เสียบเนื้ออันแสนโหดร้ายนี่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ขอบใจแม่นางหรง”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เขารับมันมา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ในขณะเดียวกันซิ่วอิงก็นำไม้เสียบเนื้อนั้นกลับไปลองกัดเอง ครั้นเพียงแตะปลายลิ้น นางก็ถึงกับสำลักออกมาในทันที</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เมื่อครู่คุณชายกลืนลงคอไปได้อย่างไรกันเจ้าคะ นี่มันแย่สุด ๆ ข้าเกือบฆ่าคุณชายด้วยเนื้อลิงนี่เสียแล้ว!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> นางรีบโยนมันทิ้งลงพื้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“คนเรากินเพื่ออยู่ มิได้อยู่เพื่อกิน มิใช่หรือ?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางเอ่ยเสียงเรียบแต่ฟังก็รู้ว่ากำลังย้อนคำพูดของซิ่วอิงเมื่อครู่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><p style="line-height: 30px; text-indent: 2em;"></p><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/-line9c66099b55c06fa8.png" border="0"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ก่อนหน้านี้ไม่นานนักในยามดึกสงัด ท่ามกลางเสียงลมคร่ำครวญลอดเข้ามาตามรอยแยกของหิน ซิ่วอิงยังคงนั่งอยู่ใกล้กองไฟ นางนั่งกอดเข่าเงียบ ๆ เฝ้ากลางคืนโดยไม่ปล่อยให้ตัวเองเผลอวางใจ ทว่าด้วยความเหนื่อยล้า ร่างของนางก็ค่อย ๆ โน้มพิงผนังถ้ำ ดวงตาปิดลงโดยไม่รู้ตัว นางหลับไปโดยที่ยังคงจับง้าวแน่นในมือ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางซึ่งตอนแรกเหมือนยังหลับไหล กลับลืมตาขึ้นอย่างเงียบงัน เขาค่อย ๆ ขยับร่างจากจุดที่นอนอย่างระวังมิให้เกิดเสียง พลางก้มมองข้อเท้าของตนที่บาดเจ็บ ในพริบตาเดียวเขานั่งขัดสมาธิลง หลับตาและรวบรวมลมหายใจเข้าสู่ตันเถียนล่าง เขาก็ค่อย ๆ โคจรปราณเข้าสู่จุดชีพจรที่ข้อเท้า ไล่ความชื้นและเลือดคั่งออกไปอย่างเชื่องช้า ปราณสีขาวนวลจาง ๆ โคจรจากกลางอกไหลเวียนลงขา ดวงตาของเขาปิดสนิทแต่ใจมั่นคงราวหินผา ใช้เวลาเพียงไม่ถึงครึ่งเค่อ เสียงลมหายใจจึงกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง พร้อมกับความเจ็บปวดที่ค่อย ๆ เลือนหายไป</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อแน่ใจว่าข้อเท้าหายดีแล้ว เขาจึงผ่อนลมหายใจเบา ๆ ก่อนจะเหลือบมองไปยังร่างเล็กที่ยังคงหลับอยู่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“บอกว่าเฝ้ายามให้ข้ายังจะหลับเสียเอง” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาพูดเบา ๆ พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แม้จะแอบเหน็บเล็ก ๆ ในใจ แต่ดวงตาที่ทอดมองหญิงสาวกลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เขาคลานเข้าไปเงียบ ๆ ใช้ไม้แห้งที่เหลืออยู่สุมเข้ากองไฟ เติมเปลวให้พุ่งขึ้นอีกนิดเพื่อไล่ความเย็นจากอากาศยามดึก เขายังหยิบผ้าคลุมเล็ก ๆ ที่นางใช้เป็นเสื่อปูนอนมาห่มไหล่ของนางไว้ ก่อนจะกลับไปนอนที่เดิมอย่างเงียบเชียบ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ไม่มีผู้ใดรู้… แม้แต่ซิ่วอิงเอง ว่าคุณชายตงฟางที่นางแบกฝ่าเหวมาจนถึงถ้ำแห่งนี้ ได้ฟื้นพลังจนหายดีแล้วในยามราตรี</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/-line9c66099b55c06fa8.png" width="700" _height="49" border="0"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ครั้นมื้อเช้าจบลง กลิ่นควันไฟจาง ๆ ยังคงอ้อยอิ่งอยู่ในโพรงถ้ำริมหน้าผา ซิ่วอิงสาวน้อยแห่งค่ายพยัคฆ์เริ่มเก็บกวาดเศษฟืนที่เหลือและถุงเสบียงเล็ก ๆ ของนางอย่างทะมัดทะแมง แม้ใบหน้าจะมีรอยเขม่าควันเปื้อนอยู่บ้าง แต่แววตามุ่งมั่นกลับไม่มีเสื่อมคลายนางสะพายถุงเสบียงขึ้นบ่าแล้วหันกลับมาหาคุณชายตงฟางที่นั่งพิงผนังถ้ำเงียบ ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชาย… พอจะลุกไหวไหมเจ้าคะ… หรือจะให้ข้าแบกเหมือนเมื่อวาน?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">น้ำเสียงของนางเปล่งออกมาอย่างนุ่มนวล ปลายเสียงแฝงแววความห่วงใยที่ไม่เสแสร้ง ทั้งแววตาและท่าทีล้วนแสดงออกอย่างชัดแจ้งว่าหากเขาเพียงพยักหน้า นางก็พร้อมจะอุ้มแบกเขาเดินไปทั่วหุบเขาร้อยแปด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาสีดำสนิทฉายแววขบขันนิด ๆ ราวกับรู้สึกผิดอยู่ในใจ แต่ยังไม่อาจหักใจทำลายความกระตือรือร้นของนางได้ในตอนนี้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ดูเหมือนจะดีขึ้นนิดหน่อย แต่ยังเดินไม่ถนัดเท่าใดนัก”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เขาว่าเสียงเรียบ แสร้งถอนใจเบา ๆ แล้วเสริมด้วยสีหน้าฝืน ๆ ราวกับยังเจ็บอยู่จริง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แท้จริงแล้วเขาหายดีตั้งแต่ราตรีที่ผ่านมา แต่ใจเขายังมิอาจผลักไสความใส่ใจของแม่นางตรงหน้าออกไปได้ เขาจึงเลือกที่จะสำออยต่ออีกสักหน่อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“งั้นก็อย่าเพิ่งเดินเลยเจ้าค่ะ ข้าแบกเอง” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงตอบกลับทันควันด้วยรอยยิ้มที่เหมือนกับว่าความลำบากคือเรื่องเล็กน้อยที่สุดในใต้หล้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">นางหันหลังให้เขาแล้วย่อตัวลงอย่างคล่องแคล่ว ครานี้คุณชายตงฟางไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย เขาขยับตัวเบา ๆ แล้วขึ้นหลังนางอย่างสงบเสงี่ยม แม้จะยังคงทำสีหน้าอดกลั้นเหมือนต้องพยายามสุดแรง แต่ในใจกลับรู้ดีว่าเขากำลังแกล้งแม่นางน้อยตรงหน้าอยู่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทั้งสองออกเดินทางต่อในความเงียบสงัดที่มีเพียงเสียงลมเย็นของหุบเขาเคล้าคลอ ซิ่วอิงแบกร่างของคุณชายไว้แน่นบนหลัง นางก้าวเดินมั่นคง แม้เส้นทางจะเต็มไปด้วยกรวดหิน ตะไคร่ชื้น และเถาวัลย์พันระโยงระยาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางไม่ได้เอ่ยคำใด เขาเพียงหลับตาเบา ๆ แล้วระดมสมาธิ ใช้ปราณสื่อกับธรรมชาติรอบกาย ลมหายใจเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ พลังของเขาแผ่สัมผัสออกไปรอบทิศ คล้ายค้นหาเส้นทางของกระแสพลังลี้ลับที่ไหลวนอยู่ในหุบเขาแห่งนี้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทว่าไม่นาน… ฝีเท้าของซิ่วอิงก็ชะงักลง นางหยุดยืนกลางทางเดินหินแคบที่ชื้นลื่นและรกเรื้อด้วยใบไม้เก่าฤดู ดวงตาของนางจับจ้องไปยังสิ่งเบื้องหน้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“อา…หินก้อนนี้อีกแล้ว ข้าว่าพวกเราเดินมาเจอหินก้อนนี้เป็นครั้งที่สามแล้วนะเจ้าคะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางลืมตาขึ้น หรี่ตามองหินสีเทาก้อนใหญ่ที่ตั้งโดดเด่นอยู่ริมทาง รูปทรงกลมมนมีรอยแตกคล้ายรากตะขาบทอดผ่านกลาง เขานิ่งไปชั่วครู่ก่อนพยักหน้าเบา ๆ คล้ายจะเคยเห็นจริง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เพื่อความแน่ใจ ข้าจะทำสัญลักษณ์ไว้”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงวางคุณชายลงเบา ๆ แล้วควักมีดสั้นออกมา มือข้างหนึ่งยันเข่า อีกข้างขีดลงบนผิวหินเย็นเยียบ เป็นรูปดอกเหมยแบบหยาบ ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">นางลุกขึ้นแล้วหันมาย่อตัวลงอีกครั้ง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เชิญเจ้าค่ะคุณชาย”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางขึ้นหลังนางอีกหนอย่างไม่กล่าวอะไร</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เส้นทางหลังจากนั้นเต็มไปด้วยรากไม้ขรุขระ พุ่มไม้รกทึบและแสงอาทิตย์ที่ถูกบดบังด้วยเรือนยอดไม้ใหญ่ ซิ่วอิงยังคงแบกเขาเดินไปอย่างมุ่งมั่นโดยไม่ปริปากบ่นแม้แต่น้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">จนกระทั่ง…</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เดี๋ยวก่อน…”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> นางหยุดกึก ดวงตาเบิกโพลงเมื่อพบสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“หินก้อนนี้…”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เสียงของนางแผ่วลง ราวกับกลืนหายไปกับเสียงลมในพงไพร</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">สัญลักษณ์รูปดอกเหมยยังคงอยู่บนผิวหิน ณ จุดเดิม… ไม่มีผิดเพี้ยน!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“นี่พวกเรา…กลับมาอยู่ที่เดิมนี่เจ้าคะ น่าแปลกจริง…”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางหรี่ตาลงอีกครั้ง ริมฝีปากขยับช้า ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เอาข้าลงตรงนี้ก่อน”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงทำตามคำสั่งโดยไม่ลังเล วางร่างของเขาลงอย่างระมัดระวัง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางรวบรวมลมปราณไว้ที่ปลายนิ้ว แสงเรืองจาง ๆ แผ่ออกทั่วฝ่ามือก่อนที่เขาจะชี้ตรงไปยังความว่างเปล่าข้างหน้า ทันใดนั้นเองเส้นทางเบื้องหน้าก็ปรากฏม่านหมอกรูปร่างบิดเบี้ยว คลื่นพลังบางอย่างแทรกตัวขึ้นจากใต้พื้นหิน ลึกและหนักหน่วง ราวกับสิ่งที่เก็บกดมานานนับศตวรรษกำลังค่อย ๆ แทรกซึมออกมา เป็นแรงปะทุของธรรมชาติอันเก่าแก่ที่เริ่มตื่นจากการหลับใหลอันยาวนาน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“มนต์บังตา… ข้าคิดว่านี่ไม่ใช่อาคมทั่วไป…พลังที่ข้าสัมผัสได้เหมือนจะเก่าแก่มาก”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงหันมามองเขา สีหน้าวางเฉยเปลี่ยนเป็นครุ่นคิด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“แล้วมันคืออะไรหรือเจ้าคะ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางนิ่งไปอึดใจ สายตาของเขาไม่ได้มองนาง หากแต่จ้องลึกเข้าไปในม่านหมอกเบื้องหน้า ม่านหมอกที่เพิ่งสั่นไหวเมื่อครู่ คล้ายมีแรงบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ในนั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ยังไม่แน่ชัด”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เขาขมวดคิ้ว ดวงตาฉายแววกังวลเล็กน้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“แล้วคุณชายพอจะคลายมนต์ตรงหน้านี้ได้หรือไม่เจ้าคะ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าจะลองดู”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางยกมือขึ้นช้า ๆ ฝ่ามือหันไปยังม่านหมอกเบื้องหน้า ลมหายใจแน่นิ่ง ราวกับตัดขาดจากทุกสิ่งรอบตัว พลังปราณภายในเริ่มแผ่ไหลตามเส้นลมปราณสะท้อนแสงจางสีฟ้าเรืองรองที่ปลายนิ้ว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทันทีที่พลังของเขาแตะต้องม่านหมอก เสียงครวญต่ำลึกก็ดังก้องจากใต้ผืนดิน หมอกเบื้องหน้าบิดเบี้ยว เหมือนบางสิ่งกำลังขยับตัวใต้แผ่นเขา หินตามเชิงผาแตกร้าว ดินร่วนหล่นเป็นสาย กิ่งไม้เหนือศีรษะสะบัดไหวราวกับถูกปลุก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ภูเขากำลังสะท้อนพลังกลับมา”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">จากนั้นก็มีเสียงแตกดังจากฝั่งซ้ายของหินผา ผนังหินด้านข้างเกิดรอยปริร้าว เศษหินขนาดเท่าศีรษะหลายก้อนเริ่มร่วงหล่นลงมาใกล้ที่เขายืน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชาย ระวัง!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ซิ่วอิงตะโกน พลางพุ่งเข้ามาพร้อมกับง้าวในมือ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เธอวางเท้าลงพื้นอย่างมั่นคง มือข้างหนึ่งยึดด้ามง้าว อีกข้างเหวี่ยงใบง้าวขึ้นฟาดหินที่กำลังตกลงมา ตัดเส้นวิถีการร่วงได้อย่างแม่นยำ เศษหินแตกกระจายเป็นชิ้นเล็ก ๆ ออกจากวิถีที่อีกฝ่ายกำลังยืนอยู่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทันใดนั้น กิ่งไม้เส้นหนึ่งจากต้นไม้ใหญ่เบื้องบนหักตกลงมาเฉียดศีรษะของคุณชายตงฟาง เขายังคงไม่ไหวติงต่อสิ่งใด สติจดจ่อกับจุดเดียวเบื้องหน้าอย่างมีสมาธิ ส่วนทุกสิ่งรอบข้างคือการวัดใจสหายข้างกายว่าจะช่วยปัดป้องภัยโดยรอบให้หรือไม่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงสะบัดตัวเข้าประชิดใช้ด้ามง้าวเบี่ยงกิ่งไม้ขนาดใหญ่ที่ร่วงลงในจังหวะเฉียดฉิว จากนั้นเหยียบพื้นตั้งหลักแน่น ก่อนปักปลายง้าวลงกับพื้นด้านข้างคุณชายค้ำยันตนเองท่ามกลางแรงสั่นสะเทือนที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เบื้องหน้าม่านหมอกเริ่มร้าวเหมือนกระจก เสียงครวญนั้นแผ่วลง พลังปราณของคุณชายตงฟางไหลผ่านเข้าไปอย่างมั่นคง จนในที่สุดหมอกทั้งหมดสลายเป็นเส้นละอองจาง เผยทางเดินที่ซ่อนอยู่หลังม่านลวง เขาลดมือลงช้า ๆ หายใจเข้าอย่างมั่นคง มองเส้นทางที่ปรากฏเบื้องหน้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“คลายได้แล้ว”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เขากล่าวเสียงเบานิ่งเรียบราวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพียงการปัดฝุ่นบนแขนเสื้อ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">จากนั้นก็หันหลังกลับมาทางซิ่วอิง ผู้ที่ยังยืนถือง้าวอยู่อย่างระแวดระวัง แม้ภัยจะผ่านพ้นไปแล้ว แต่นางยังคงไม่วางใจง่าย ๆ หินพวกนั้นอาจตกลงมาเมื่อไหร่ก็ได้ เขาเดินเข้ามาทีละก้าวช้า ๆ ทำท่าเหมือนขาข้างขวาก้าวได้ไม่ถนัดนักคล้ายผู้ที่ยังเจ็บข้อเท้าอยู่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงไม่ได้ตอบในทันที แต่กะพริบตาพิจารณาเขาจากศีรษะจรดปลายเท้าอย่างละเอียด จากนั้นนางก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชายข้อเท้าซ้ายพลิกมิใช่หรือเจ้าคะ…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ถ้อยคำนั้นเบาราบเรียบ แต่มากด้วยอานุภาพ เหมือนหยดน้ำหยดเดียวที่ทำให้ผิวทะเลเรียบสงบเกิดระลอกคลื่น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางหยุดชะงักในชั่วพริบตา เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นที่กล้ามเนื้อใบหน้าเขาสั่นไหวเล็กน้อยแต่นั่นเพียงพอให้นางรู้ได้ ดวงตาคมของเขาเหลือบลงเล็กน้อย ก่อนจะกลับคืนสู่ท่าทีสุขุมเช่นเดิม</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ก็…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาเอ่ยขึ้นเบา ๆ น้ำเสียงนั้นฟังดูนิ่ง แต่คล้ายคนกำลังหาเหตุผลที่แม้แต่ตนเองก็ไม่มั่นใจนัก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงมองเขานิ่ง ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์มากนัก แต่หางคิ้วกระตุกเบา ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“อย่าบอกนะเจ้าคะ… ว่าตลอดทางวันนี้ คุณชายแกล้งทำเป็นเจ็บเท้า?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางสูดลมหายใจเบา ๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าขอโทษ... เมื่อวานนี้ข้อเท้าข้าพลิกจริง แต่ตอนนี้ก็รักษาหายแล้ว”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เช่นนั้นแล้วเหตุใด…”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าเพียงไม่อยากขัดเจตนาของแม่นาง”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงนิ่งไปหนึ่งอึดใจ ใบหน้าเปลี่ยนจากนิ่งขรึมเป็นอมลมเบา ๆ แก้มพองน้อย ๆ อย่างคนไม่พอใจ นางมองหน้าเขาอย่างไม่ไว้ใจนัก แล้วก้มลงมองเท้าเขาอีกครั้งให้แน่ใจ ก่อนจะตวัดสายตาขึ้นด้วยท่าทีหงุดหงิด และในเสี้ยววินาทีนั้นเอง…</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i><b>ปึก!!!</b></i></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i><b><br></b></i></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงรองเท้าผ้าเบา ๆ ย่ำลงกลางหลังเท้าคุณชายตงฟางอย่างไม่ทันให้เขาตั้งตัว แรงอาจไม่มากนักแต่ชัดเจนว่าตั้งใจเหยียบ ยังไม่ทันที่คุณชายตงฟางจะได้กล่าวอะไร นางก็หมุนตัวแล้วจ้ำเท้าเดินนำไปอย่างรวดเร็ว ง้าวในมือนางแกว่งไปตามแรงก้าวขา ร่างสะบัดเบา ๆ อย่างไม่สบอารมณ์นัก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“หน็อยแน่ะ…หลอกให้ข้าแบกมาทั้งวัน!” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">นางพึมพำเบา ๆ ขณะเดินเร็วขึ้นอีกนิด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">หลายชั่วยามผ่านไป...</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงยังคงเดินนำหน้าไปโดยไม่พูดอะไร ง้าวในมือนางแกว่งแรงขึ้นราวกับต้องการระบายอารมณ์ในทุกย่างก้าว สองข้างทางเริ่มเปลี่ยนจากแนวป่าทึบเป็นโขดหินสูงตระหง่าน ต้นไม้ลดน้อยลง แม้ฟ้าจะเริ่มเปลี่ยนสีกลายเป็นครามหม่นคล้ายฝนจะตก แต่ซิ่วอิงก็ยังไม่หยุด นางเดินลึกเข้าไปในหุบเขาหัวซานโดยไร้ทิศทางที่แน่ชัด ไม่แม้แต่จะหันมองว่ามีใครตามหลังมาหรือไม่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แน่นอนว่า... มี!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางยังคงเดินตามนางอย่างเงียบ ๆ อยู่ในระยะห่างพอสมควร เขาไม่กล้าเข้าไปใกล้ ไม่กล้าขัด และไม่กล้าเอ่ยคำใดออกไป ปล่อยให้นางระบายอารมณ์ให้เต็มที่ไปก่อนเผื่อจะอารมณ์ดีขึ้น แต่ตลอดทางก็ยังคงใช้ปราณในการสัมผัสทิศทางของพลังงานอยู่เรื่อย ๆ แม้แม่นางแสนขี้งอนข้างหน้าจะเดินมั่วซั่วไปทั่วแต่ตราบใดที่ยังไม่หลงทิศทางก็ยังถือว่าใช้ได้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เส้นทางเริ่มเปลี่ยนไปจากดินราบกลายเป็นทางลาดชัน มีหินผุพังแซมอยู่ทั่วพื้น ทางแคบลงเรื่อย ๆ จนกลายเป็นเพียงร่องระหว่างโขดเขา&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">จู่ ๆ ซิ่วอิงก็ชะงักฝีเท้า… พื้นหินเบื้องหน้าดูแปลกตา สีอ่อนกว่าหินรอบด้าน และมีลวดลายบางอย่างที่ถูกกาลเวลากลบไว้ เธอขมวดคิ้ว ก้มลงใช้ปลายง้าวเขี่ยสิ่งสกปรกออกเผยให้เห็นแผ่นศิลาสลักลายคล้ายตราประทับโบราณ และแล้วก่อนที่นางจะทันตั้งสติ…</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i><b>แกร๊ก!!!</b></i></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงหินแตกระเบิดออกใต้ฝ่าเท้านางพร้อมแรงสั่นสะเทือนอย่างฉับพลัน ร่างของซิ่วอิงร่วงลงไปในช่องใต้พื้นโดยไม่ทันร้องสักแอะ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นาง!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางพุ่งตามลงไปโดยไม่ลังเล ช่องทางลึกและมืดราวกับถูกกลืน โดยเขาเองก็ไม่ทันได้มองว่าเบื้องล่างคืออะไร</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i><b>ตึง!!!</b></i></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i><b><br></b></i></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทั้งสองตกกระแทกลงบนพื้นหินที่เต็มไปด้วยตะไคร่และเศษซากไม้ผุ ฝุ่นฟุ้งตลบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนทุกอย่างจะค่อย ๆ สงบลง ซิ่วอิงยันตัวลุกขึ้น ใบหน้าเปื้อนฝุ่นเล็กน้อยแต่ยังคงหงุดหงิดเหมือนเดิม นางหันไปมองคุณชายตงฟางตาขุ่น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ยังจะตามมาอีกหรือเจ้าคะ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าจะปล่อยให้แม่นางเดินหลงอยู่กลางเขาหัวซานคนเดียวได้อย่างไร...ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเหตุประหลาดนั่นเกิดขึ้นจากสิ่งใดกันแน่” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาปัดฝุ่นจากแขนเสื้อพลางถอนหายใจเบา ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงชะงักไปนิดหนึ่งใบหน้าฉายแววลังเล แม้จะยังวาง</font><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;">มาดไม่เลิก แต่ลึก ๆ ในใจนางก็รู้ว่าเขาพูดถูก… หากเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ นางคงไม่อาจเผชิญมันเพียงลำพังได้ ยังไม่ทันที่นางจะพูดตอบ เสียงกลไกบางอย่างกลับดังขึ้นอีกครั้งจากผนังถ้ำ</span></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;"><i><b><br></b></i></span></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i><b>ครืด... ครืดดด...</b></i></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ร่องแสงบาง ๆ สีฟ้าเรืองรองเริ่มเคลื่อนไหวตามรอยสลักบนหินผนังอย่างช้า ๆ ราวกับมีใครจุดแสงขึ้นจากความมืด ลวดลายเรืองแสงพาดผ่านผนังโค้ง และค่อย ๆ เปิดเผยความจริงที่ถูกซ่อนเร้นอยู่ในเบื้องลึกของเขาหัวซาน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แสงนำสายตาทั้งคู่ไปสู่โถงกว้างขนาดใหญ่ ประตูหินทรุดโทรมที่อยู่เบื้องหน้าค่อย ๆ แยกออก เผยให้เห็นภายในที่เต็มไปด้วยเสาหินและก้อนหนึ่งที่เหมือนจะถูกสลักเป็นรูปร่างคนหรือนักรบบางอย่าง พื้นหินบางจุดถูกแกะเป็นลายวงเวียนซ้อนชั้นตรงศูนย์กลางโถง คล้ายบอกตำแหน่งอะไรสักอย่าง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางยืนนิ่ง ก่อนจะหลับตา ใช้ลมหายใจควบคุมปราณแตะผิวหินเบื้องหน้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“พลังงานบริเวณนี้แรงมาก…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาพูดเสียงเรียบ แต่แววตาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง </font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ใกล้มากแล้ว… จุดศูนย์กลางของสิ่งที่เราตามหา”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ที่นี่มันอะไรกันแน่... เมืองร้างหรือเจ้าคะ?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงหันมองรอบตัว บัดนี้นางต้องยอมลดทิฐิพักรบก่อนชั่วคราว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“อาจจะเก่าแก่ยิ่งกว่านั้น” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางเอื้อมมือไปแตะผนังหินอีกครั้ง ปัดฝุ่นออก เผยให้เห็นอักขระโบราณซ้อนทับเป็นชั้น เส้นสายบางส่วนถูกกัดกร่อนจนแปลไม่ออก แต่โครงสร้างยังคงแฝงพลังงานบางอย่างไว้อย่างแน่นหนา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงกับคุณชายตงฟางหันมามองหน้ากันโดยไม่ต้องเอ่ยถ้อยคำใดเพิ่มเติม ในที่สุดทั้งสองก็ตกลงใจว่าจะพักแรม ณ ที่แห่งนี้ ใต้ความเงียบของซากโบราณที่จมหายอยู่ในใจกลางเขาหัวซาน… เมื่อยามรุ่งสางมาเยือน พวกเขาจะเริ่มต้นสำรวจอย่างจริงจังเพราะสิ่งที่พวกเขาตามหาอาจอยู่ไม่ไกลแล้วจริง ๆ ก็ได้…</font></div><div><br></div></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/095779c5c769ab5e5234b7e6f5345597.png" border="0"></div><div style="text-align: center;">@Admin&nbsp;&nbsp;</div></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-9d3e3355-7fff-d32b-ca18-7825e644691c"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><br></p></span></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

RongXiuying โพสต์ 2025-5-19 23:15:44

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย RongXiuying เมื่อ 2025-5-30 22:32 <br /><br />

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 30px;
    border: 3px double #172822;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/width_800-1.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/images-821318b62b0896892.png");}
</style>   


<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #172822;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="boxsystem01">
   <p><br><br><br></p><div id="boxsystem02"><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/-3b8acc4137c1f1605.png" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font size="5" face="Kanit" color="#ff8c00">วันที่ 17 ซื่อเยว่&nbsp;เจี้ยนหยวนศกที่ 11</font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ค่ำคืนอันเงียบงันภายใต้เงามืดของซากโบราณผ่านไปอย่างเชื่องช้าราวกับสวรรค์เองก็เหนื่อยล้าไม่ปรารถนาให้รุ่งอรุณย่างกราย เสียงสายลมพัดครวญคล้ายเสียงร่ำไห้ของวิญญาณโบราณ ดอกหญ้าแห้งกรอบพลิ้วไหวตามแรงลมอันเยียบเย็น กองไฟเล็กที่จุดไว้เพียงเพื่อขับไล่ความหนาวเย็นสั่นระริกมีแสงสีส้มที่วูบวาบสะท้อนในดวงตาของคุณหนูตระกูลหรงผู้ซึ่งนั่งกอดเข่ามองเปลวไฟอย่างเหม่อลอย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงยังคงอยู่ในท่วงท่าคล้ายคนกึ่งตื่นกึ่งหลับ แววตานางภายนอกแม้นดูสงบนิ่งดั่งหินผา แต่ข้างในนั้นกลับว้าวุ่นราวสายธารไหลเชี่ยว ห่างออกไปไม่กี่ช่วงแขน ร่างของชายหนุ่มในชุดคลุมสีอ่อนนั่งสงบเงียบเส้นผมบางเส้นปลิวไปตามลมเผยให้เห็นสันกรามคมและดวงตาเรียบนิ่งที่ทอดมองเปลวเพลิงด้วยความครุ่นคิด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แม้จะนั่งเคียงกัน หากแต่หัวใจของทั้งสองกลับห่างไกลราวขอบฟ้าและมหาสมุทร เสียงหายใจสม่ำเสมอของเขาไม่ได้ปลอบโยนใจนาง หากแต่กลับยิ่งตอกย้ำความขุ่นข้องหมองใจที่ยังไม่จางหาย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อถึงรุ่งเช้าแสงทองอ่อนของอรุณรุ่งค่อย ๆ ไล้ผ่านปลายยอดเขา แทรกซึมเข้าสู่โพรงหินซากโบราณ ก่อให้เกิดแสงสว่างบางเบา หมั่นโถวแห้ง ๆ ที่หลงเหลือเพียงไม่กี่ก้อนถูกหยิบออกมาเงียบ ๆ ซิ่วอิงยื่นก้อนหนึ่งให้ชายหนุ่มโดยไม่แม้แต่จะสบตา นางไม่ได้พูดอะไร และก็ไม่จำเป็นต้องพูดด้วย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางรับเอาหมั่นโถวไว้ในมือ มุมปากกระตุกขึ้นเพียงเสี้ยววินาทีคล้ายรอยยิ้มที่มิได้ยิ้ม เขาเริ่มสังเกตได้ว่านางเริ่มใจอ่อนลงบ้างแล้ว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">หลังมื้อเช้าทั้งสองเริ่มเดินลึกเข้าไปในเขตซากโบราณ สองฝีเท้าย่ำลงบนพื้นหินชื้นเย็น บรรยากาศโดยรอบยังคงมืดมัวราวกับแสงแดดไม่อาจฝ่าม่านหมอกหนาเข้าสู่ดินแดนต้องห้ามแห่งนี้ได้ รากไม้ใหญ่ขดพันเศษอิฐหินแน่นหนาราวกับต้องการดึงทุกสิ่งกลับคืนสู่ห้วงดินลึก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงก้าวเดินนำคุณชายตงฟางไปเงียบ ๆ สายตาของนางกวาดมองรอบตัวอย่างระแวดระวัง ใบหน้าของนางยังคงเรียบตึง แม้คิ้วจะคลายลงจากเมื่อวานบ้างแล้ว แต่ดวงตากลับยังฉายแววขุ่นเคืองอยู่เล็กน้อย ตลอดทางสำรวจหลายชั่วยามนางไม่พูดอะไรเกินจำเป็น มีเพียงคำเตือนสั้น ๆ หรือคำชี้แนะที่จำเป็นต่อภารกิจเท่านั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชายระวังพื้นตรงนั้นเจ้าค่ะ…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">น้ำเสียงนางแม้มีความขุ่นเคืองนิด ๆ แต่ก็ดังชัด มีเหตุมีผล ไม่มีเยาะเย้ย ไม่มีประชดประชัน ราวกับใจหนึ่งยังไม่ยอมให้อภัย แต่ใจอีกข้างก็ยอมจำนนต่อพันธะที่ตนได้ผูกไว้ ในเมื่อนางตกปากรับคำว่าจะร่วมเดินทางกับเขาแล้วก็ย่อมต้องรับผิดชอบต่อคำพูดนั้น&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">บางครั้งคุณชายตงฟางก็เหลือบมองมาทางนาง แต่ก็ไม่กล่าวอะไร เพราะเพียงเห็นแววตานั้นเขาก็รู้ว่านางยังงอนอยู่ แต่นางก็ยังคงอยู่ตรงนี้ ยังคงใช้ความรู้และทักษะของตนปกป้องเขาเมื่อจำเป็น และนั่นสำหรับเขา… ก็เพียงพอแล้วในยามนี้&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทันใดนั้นคุณชายตงฟางก็หยุดฝีเท้าลง ดวงตาคมกริบหรี่ลงเล็กน้อย ขณะที่เขาโน้มตัวแตะพื้นหินด้วยปลายนิ้ว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“สาเหตุของพลังงานปั่นป่วนต้องอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่นี่แน่”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“หมายความว่าที่นี่คือใจกลางหรือเจ้าคะ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“อาจเป็นได้”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เขาพยักหน้าเบา ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงก้าวแยกจากเขาออกไปไม่กี่ช่วงร่าง สำรวจซากหินด้านข้างอย่างเงียบงัน ม่านหมอกคลุ้งหนาขึ้นเรื่อย ๆ สายลมพัดหมอกไปด้านขวา เผยให้เห็นบางสิ่งที่มิอาจอธิบายได้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">นางเห็นเงาร่างของเด็กสาวผู้หนึ่งกำลังเดินหลงทางอยู่กลางพายุหิมะ พายุนั้นเกรี้ยวกราดจนแม้แต่หญ้าต้นเดียวก็ไม่อาจตั้งตรงได้ นางเงยหน้าขึ้น ผมยาวปลิวว่อน เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ใบหน้าเย็นเฉียบไร้สีเลือด แต่ในมือเล็ก ๆ ของนางกลับมีเปลวไฟสีส้มเรืองวาบขึ้นมา ไฟดวงนั้นลอยขึ้นจากฝ่ามือราวปาฏิหาริย์ ให้ความอบอุ่นท่ามกลางความเยือกเย็น&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องประหลาดก็ดังขึ้นจากรอบสี่ทิศ&nbsp;เด็กสาวผู้นั้นหันขวับมาทางซิ่วอิง ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัวปนวิงวอน ริมฝีปากของเธอขยับเอ่ยถ้อยคำบางอย่างเป็นภาษาแปลกประหลาดที่ซิ่วอิงไม่อาจเข้าใจได้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“Don’t go in.”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">สิ้นคำนั้นภาพทั้งมวลก็พังทลายลงราวกับหมอกที่ถูกลมกรรโชกซัดซ่าน นางกะพริบตาถี่ รู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งถูกปลุกจากฝันร้าย มือของนางเย็นเฉียบใจเต้นไม่เป็นจังหวะ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“มีอะไรหรือ แม่นางหรง?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงของคุณชายตงฟางดังขึ้นที่ด้านหลัง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">นางกลืนความลังเลลงคอ แล้วส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนเอ่ยตอบไป</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ไม่มีเจ้าค่ะ คงแค่… ตาฝาดกระมัง”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แววตาของคุณชายตงฟางหรี่ลงเล็กน้อยคล้ายล่วงรู้ว่านางไม่ได้กล่าวความจริงทั้งหมด แต่ก็ไม่ซักไซ้อะไรต่อ เพียงทอดตามองม่านหมอกด้านข้างนั้นอย่างนิ่งสงบ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คำพูดนั้นไม่ใช่ถ้อยคำที่นางเข้าใจได้ แต่มันกลับกระทบใจนางอย่างมิอาจอธิบายได้ ทั้งที่เป็นถ้อยแปลกหู หากแต่กลับชวนให้รู้สึกคลับคล้ายคลับคลา&nbsp;เหมือนกับเคยได้ยินมาแล้วในห้วงฝันลึกของคืนใดคืนหนึ่ง ซิ่วอิงขมวดคิ้วแน่น สะบัดศีรษะเบา ๆ คล้ายจะไล่ความรู้สึกพิลึกพิลั่นนั้นให้จางหายไป</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“งั้น...เราลองเข้าไปดีหรือไม่เจ้าคะ?”&nbsp;</font><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;">แม้ในดวงตาของซิ่วอิงยังมีแววกังวล แต่น้ำเสียงกลับฟังดูแน่วแน่&nbsp;</span></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แม้จิตใต้สำนึกจะพร่ำเตือนให้นางถอยห่างจากทางนั้น แต่ความรับผิดชอบในภารกิจและแรงผลักดันลี้ลับบางอย่างในใจ กลับผลักให้นางเลือกที่จะเดินหน้าต่อ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางเหลือบตามองนางครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าโดยไม่กล่าวถ้อยคำใดเพิ่มเติม แต่เพียงก้าวเท้าผ่านแนวเสาหินได้ไม่ถึงสามก้าว พื้นดินเบื้องล่างก็บังเกิดแรงสั่นสะเทือนแผ่ว ๆ ที่ค่อย ๆ รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เสียงครืด... คราด… ดังมาจากรอบทิศ เศษฝุ่นเถ้าเก่าแก่หล่นกราวจากซอกหินด้านบน รูปสลักหินเริ่มสั่นไหว จู่ ๆ รอยแตกร้าวก็เผยออกช้า ๆ รอยร้าวนั้นเปล่งแสงจาง ๆ สีแดงคล้ำ ราวกับโลหิตของดินแดนโบราณได้ตื่นจากบรรพกาล แขนทั้งสองข้างค่อย ๆ แยกออกจากลำตัว หินที่เคยเป็นเพียงชั้นเดียว กลับซ้อนทับด้วยกลไกซับซ้อนภายใน ขาแยกออกจากแท่นรอง ลำตัวหมุนขยับเหมือนกำลังลุกขึ้นช้า ๆ ด้วยพลังอันลึกลับ ในที่สุดรูปสลักมนุษย์อันสูงใหญ่ก็ลุกขึ้นเต็มความสูง หัวไหล่กว้างราวหน้าผา ข้อมือขรุขระ ใบหน้าหินไร้อารมณ์ ทว่าแววตาที่ส่องสว่างสีแดงเข้ม เป้าหมายของมันคือการทำลายบุคคลทั้งสองเบื้องหน้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ผู้พิทักษ์หิน…”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> คุณชายตงฟางหรี่ตาเอ่ยเสียงต่ำ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คืออะไรหรือเจ้าคะ?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ซิ่วอิงถาม สายตามิได้ละจากร่างยักษ์ตรงหน้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“มันถูกสร้างเพื่อพิทักษ์บางสิ่งบางอย่าง… ไม่ใช่สรรพชีวิต แต่ก็ไม่ใช่ไร้วิญญาณเสียทีเดียว”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ผู้พิทักษ์หินขยับแขนข้างหนึ่งอย่างเชื่องช้า หากแต่เพียงการแกว่งเบา ๆ ของมันก็ทำให้กระแสลมรุนแรงพัดผ่านจนเศษฝุ่นดินฟุ้งกระจายไปทั่ว ซิ่วอิงก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว ดวงตาเบิกโพลง นางพุ่งตัวเข้าหาหินยักษ์นั่นในเสี้ยวอึดใจ ง้าวในมือฟาดออกไปอย่างแรงจู่โจมใต้แขนข้างซ้ายของผู้พิทักษ์หิน ตำแหน่งที่ควรเป็นจุดอ่อนหากเป็นคน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i><b>เปรี้ยง!!!</b></i></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงกระแทกดังกึกก้อง ง้าวของนางกระทบกับเนื้อหินจนสะเก็ดแตกกระจาย แต่ร่างนั้นกลับไร้รอยตำหนิแม้แต่น้อยราวกับมันถูกสร้างขึ้นโดยฝีมือเทพช่างจากสวรรค์เบื้องบน แรงสะท้อนทำให้ปลายเท้าของซิ่วอิงจมลึกลงในดินครึ่งชุ่น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“อะไรกัน เหตุใดฟันแทงไม่เข้าเช่นนี้”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงพึมพำ นางลองใช้ปลายง้าวในมือกระแทกใส่ข้อมือของผู้พิทักษ์หินอีกครั้งอย่างแม่นยำ เสียงหินปะทะเหล็กดังกังวานไปทั่ว ทว่าร่างยักษ์เบื้องหน้ากลับไร้รอยร้าว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ผู้พิทักษ์หินส่งเสียงต่ำคำรามในลำคอ ร่างมหึมาก้าวเท้าอันหนักแน่นเข้ามาแต่ละก้าวราวกับจะทำให้พื้นแผ่นดินยุบตัว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางหรงฟังข้า! ผู้พิทักษ์หิน มิอาจทำลายได้ด้วยแรงกาย ต้องโจมตีอายตนะศักดิ์สิทธิ์ทั้งหกของมันเท่านั้น!”&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“อายตนะศักดิ์สิทธิ์?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">นางย้อนถาม ทั้งที่ยังไม่หยุดการโจมตี</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ… มันซ่อนอยู่ในวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่ฝังไว้ตามร่างของมัน ต้องใช้พลังปราณในการทำลายเท่านั้น หากเจ้าหามันให้พบ ข้าจะใช้ปราณของข้าทำลายมันเสีย”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงหยุดมือชั่วขณะ นางไม่โต้แย้งเรื่องแผนการ แต่ริมฝีปากเม้มแน่น นัยน์ตากลับขุ่นหมองเล็กน้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เหตุใดข้าต้องเป็นคนเสี่ยงตายวิ่งหามันเล่า?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">นางเอ่ยพลางจ้องเขาอย่างกึ่งตำหนิ </font><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เจ้าหินยักษ์นี่ หากมันตวัดมือใส่ข้าเพียงครั้ง ข้าก็แหลกละเอียดแล้ว ท่านแน่ใจหรือว่าท่านจะทำลายมันได้ทันท่วงที ข้าจะไม่ตายเปล่าเสียก่อนหรือ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางมิได้ตอบทันที แต่แววตาของเขานิ่งลึกดุจทะเลที่ไม่เคลื่อนไหว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เพราะข้ารู้... ว่าแม่นางทำได้” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาตอบในที่สุด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงกระตุกมุมปากคล้ายเยาะ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ท่านมั่นใจเกินไปหรือไม่?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้ารู้ว่าแม่นางอาจไม่มั่นใจในตัวข้า” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ชายหนุ่มเอ่ยช้า ๆ</font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"> “แต่ข้ามั่นใจในตัวเจ้า”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงสะอึกในอก คำพูดนั้นเหมือนหอกแหลมที่แทงเข้าในจุดที่นางซ่อนไว้ลึกที่สุด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ข้าควรเชื่อใจคนที่แสร้งเจ็บจนให้ข้าแบกข้ามหุบเขาหรือ?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ซิ่วอิงพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม้แม่นางจะสูญสิ้นความเชื่อใจข้า... แต่ตราบใดที่ข้ายังมีลมหายใจ ข้าสัญญาว่าจะไม่ยอมให้แม่นางสิ้นใจใต้เงายักษ์นี้เด็ดขาด”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงนิ่งงันแววตานางไหววูบ หัวใจเต้นผิดจังหวะอย่างไร้เหตุผล... ดวงหน้าคุณชายตงฟางยามนี้จริงจังยิ่งกว่าครั้งใด ราวกับกำลังมอบทุกอย่างให้แก่คำพูดนั้น นางอยากปฏิเสธ… แต่ไม่อาจทำได้อีกต่อไป</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงสบตาคุณชายตงฟางอีกครา... ก่อนที่นางจะถอนหายใจยาวอย่างอ่อนใจนัก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><i>“โธ่เว้ย!”</i></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">นางสบถในลำคอเบา ๆ เหมือนเป็นสัญญาณบอกว่าบัดนี้จะลองเปิดใจและเชื่อใจคุณชายอีกสักตั้ง ทันทีที่ตัดสินใจได้ ง้าวคู่ใจก็ถูกจับแน่นอีกครา ซิ่วอิงพุ่งตัวออกไปด้วยความคล่องแคล่ว สายตาคมปลาบไล่สำรวจทั่วร่างหินมหึมาดั่งนักล่าผู้เชี่ยวชาญ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงเริ่มไต่ขึ้นตามร่างหินมหึมา ง้าวในมือนางมิได้ใช้เพื่อฟาดฟัน ทว่าใช้เกี่ยว ยึด และส่งตัวเองขึ้นไปตามจุดต่าง ๆ&nbsp; นางเพ่งมองผิวร่างของยักษ์หินอย่างละเอียดถี่ถ้วน มองหาสิ่งใดที่ไม่สอดคล้องกับโครงสร้างธรรมดาของมัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางจงจำไว้ว่า วัตถุที่เป็นอายตนะ… มิใช่อวัยวะ หากแต่เป็นของศักดิ์สิทธิ์ที่แฝงกลมกลืนอยู่ในร่างของมัน…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางตะโกนมาจากด้านล่าง เขายังคงจับตาทุกฝีก้าวของนางไม่วางตา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงแม้จะมิได้ตอบกลับ แต่ใจนางก็จดจำคำของเขาไว้ไม่ตกหล่น สายตาเฉียบคมของนางกวาดผ่านแนวสลักเกลียวหิน ทันใดนั้นก็สะดุดเข้ากับสัญลักษณ์ทรงกลมเล็กจิ๋วที่เรืองแสงจาง ๆ ตรงเบ้าตาซ้ายของผู้พิทักษ์หิน มันมิใช่เพียงการแกะสลัก แต่กลับคล้ายดวงแก้วที่ฝังอยู่กลางแผ่นหิน ลักษณะเหมือนดวงตาที่แฝงอยู่ในรูปวัตถุศักดิ์สิทธิ์ ดวงตานางเบิกเล็กน้อยก่อนจะตะโกนลงไปเบื้องล่าง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เจอแล้ว!”&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทันใดนั้นนางก็ใช้ปลายง้าวในมือตวัดฟาดใส่เบา ๆ บริเวณที่พบเป็นสัญญาณ คุณชายตงฟางรับสัญญาณนั้นได้ในบัดดล ร่างของเขาทะยานขึ้นจากพื้นดิน ฝ่าอากาศอย่างสง่างามจนชายชุดยาวสะบัดปลิว เมื่อลอยตัวถึงตำแหน่งเป้าหมาย ฝ่ามือของเขาก็เรืองแสงปราณสีฟ้าเจิดจ้าก่อนจะตวัดออกไป พลังปราณกระแทกเข้ากลางดวงแก้วศักดิ์สิทธิ์อย่างแม่นยำ เสียงแตกร้าวดังกึกก้องข้ามผืนฟ้า ดวงตาหินนั้นแหลกสลายไปในพริบตา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ต่อมา ณ ช่วงสีข้าง มีวัตถุรูปหยดน้ำฝังแนบผิวหิน ซิ่วอิงสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนเล็ก ๆ จากมัน ราวกับได้ยินเสียงสั่นของอากาศ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“อายตนะหู…”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เสียงนางพึมพำเบาราวไม่อยากให้แม้แต่ผู้พิทักษ์ยักษ์ตนนั้นได้ยิน ก่อนจะสะบัดง้าวเป็นสัญญาณส่งให้คุณชายตงฟางที่รออยู่ด้านล่าง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาไม่ลังเลแม้ชั่วขณะเดียว ฝ่ามือซัดพลังปราณใส่จุดนั้นจนแสงในหยดน้ำดับวูบลงในพริบตา ทั้งสองร่วมมือกันเช่นนี้ไปเรื่อย ๆ ซิ่วอิงไต่ปีนลอบสังเกต ส่วนคุณชายตงฟางจดจำ รับช่วง แล้วทำลายอย่างแม่นยำ ในไม่ช้าก็ทำลายอายตนะจมูกที่ฝังเป็นวัตถุรูปเกลียวลมตรงกลางใบหน้า ต่อด้วยอายตนะลิ้นที่แฝงเป็นกลีบดอกบัวหินขนาดเล็กอยู่ภายในรอยแยกมุมปาก และอายตนะกายซึ่งซ่อนตัวอยู่ในแผ่นหินลายยันต์บริเวณหน้าอก จนกระทั่งมาถึงอายตนะสุดท้าย คือ อายตนะใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงพลิกตัวปีนขึ้นสูงอีกระดับ ท่ามกลางลมกรรโชกที่ตีใบหน้า สายตานางสาดมองไปทั่วร่างของผู้พิทักษ์หาจุดอ่อนสุดท้าย ทว่าไม่มีสิ่งใดปรากฏเด่นชัดแม้แต่น้อย นางนิ่งงันครู่หนึ่งก่อนจะหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกตั้งจิตสงบใจ แล้วลืมตาขึ้นอีกครั้ง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">และแล้ว… นางก็แลเห็นดวงแก้วใสเรืองแสงวูบวาบ ราวประกายดาวในยามคืนเดือนดับฝังอยู่กลางหน้าผากของผู้พิทักษ์หิน มันมิใช่สิ่งที่สังเกตเห็นได้ด้วยสายตาธรรมดา หากต้องอาศัยความสงบของจิตและความเข้าใจที่ฝังลึกถึงภายใน ราวกับว่าผู้สร้างมิได้ตั้งใจให้สังเกตเห็นด้วยตา&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชาย ข้าเจอใจแล้วเจ้าค่ะ!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงนางแว่วลงมาเบื้องล่าง พร้อมสัญญาณจากง้าวในมือ คุณชายตงฟางพยักหน้ารับ เขาเหาะขึ้นเบื้องบน พลังปราณแผ่ซ่านทั่วฝ่ามือ เมื่อแสงปราณปะทะดวงแก้วนั้นเสียงก็สะเทือนเลื่อนลั่นดังก้องไปทั่ว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ผู้พิทักษ์หินร่างมหึมาสูงกว่า 10 จั้งเริ่มโคลงเคลงคล้ายจะถล่มลงมา แผ่นหินที่ซิ่วอิงยืนอยู่สั่นสะเทือนรุนแรง นางพยายามกระโดดออกแต่แรงสั่นทำนางเสียหลัก ร่างของซิ่วอิงร่วงหล่นจากที่สูง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางหรง!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางพุ่งกายทะยานขึ้นราวสายฟ้าแลบ ฝ่ามือคว้าร่างนางได้อย่างฉิวเฉียด ก่อนจะหมุนตัวพานางร่อนลงพื้นอย่างนุ่มนวล พื้นดินด้านหลังสั่นสะเทือนหนักหน่วง เสียงหินแตกราวโลกจะถล่ม เมื่อหันกลับไปสิ่งที่ปรากฏเบื้องหลังคือ ร่างหินของผู้พิทักษ์ที่ล้มครืนลงมากลายเป็นเพียงซากเศษหินระเนระนาด&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงยังคงนิ่งงันอยู่ในอ้อมแขนเขา รู้สึกถึงแรงเต้นของหัวใจตนเอง นางรีบผละออกจากคุณชายตงฟางทันทีที่รู้ตัว ก่อนจะก้าวถอยออกมาด้วยสีหน้าประหม่าแต่พยายามเก็บอาการไว้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เอ่อ…ขะขอบคุณเจ้าค่ะ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> นางเอ่ยเสียงเบา ไม่สบตาเขาโดยตรง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางไม่ได้เอ่ยคำใดเพียงพยักหน้าเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าบอกแม่นางแล้ว ว่าจะไม่ปล่อยให้แม่นางตาย” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขากล่าวพร้อมกลั้วหัวเราะบางเบา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงยืนมองเขาเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว คล้ายละลายความขุ่นเคืองทั้งหมดลงในลมหายใจนั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“งั้นก็…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">นางเอ่ยเบา ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“หืม?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> คุณชายตงฟางเงยหน้ามองอย่างแปลกใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ถือว่าหายกันก็แล้วกันเจ้าค่ะ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ซิ่วอิงตอบ ก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“หายกัน?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เขาย้ำถาม</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ก็… สงบศึก ข้าคิดว่าพอแล้วที่จะตีหน้านิ่งใส่กันไปมา”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> นางว่าเสียงเรียบ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ เสียงหัวเราะนั้นมิได้เย้ยหยัน หากแต่เต็มไปด้วยความโล่งใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าก็หวังเช่นนั้น”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทั้งสองยืนเคียงกันอย่างเงียบงันอยู่ครู่หนึ่ง ท่ามกลางแสงยามสายัณห์ที่ทอดลงบนซากหินเบื้องหลัง บรรยากาศแม้จะเงียบแต่กลับไม่อึดอัดอีกต่อไป ไม่มีคำสัญญา ไม่มีถ้อยคำยิ่งใหญ่ มีเพียงความเข้าใจเงียบ ๆ ระหว่างสองผู้ร่วมทางที่ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน และเลือกจะก้าวต่อไปในทิศทางเดียวกัน ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แม้ทางข้างหน้าจะเต็มไปด้วยอันตรายและความไม่แน่นอน แต่ในยามนี้ความไว้ใจได้ก่อรากขึ้นแล้วและบางที… มิตรภาพก็อาจเริ่มต้นเช่นนี้เอง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/095779c5c769ab5e5234b7e6f5345597.png" width="525" _height="112" border="0"></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4"><b style=""><u style="">หลักฐานการต่อสู้</u></b></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&amp;aid=501"><font face="Kanit" size="4">ผู้พิทักษ์หิน</font></a></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4">ดูดซับแก่นวิญญาณผู้พิทักษ์: +30 ตบะ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4">- เลขไบต์ 0-4 หินอัปเกรด 1 ก้อน</font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4">- เลขไบต์&nbsp; 5-9 หินตีบวก 2 ก้อน</font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4">(หากมี LUK 80 ขึ้นไป) เลขไบต์หลักสุดท้าย เท่ากับจำนวนหินที่ได้&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4"><b>พรสวรรค์: นักสู้ (ม่วง)</b></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4">ทุกการต่อสู้ (ประลองระบบ) จะยิ่งทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เติบโต +30 EXP</font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4"><b>ศาสตร์การล่าสัตว์&nbsp; (มือฉมังแห่งนักล่า)</b></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4">3) ทุกการล่าปีศาจหรือมาร จะได้รับโบนัส +20 ตบะฝึกฝน และ เพิ่มอัตราดรอปเลข 5 เข้าไปในตัวแปรอัตราดรอป</font></div><div><br></div></div></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@Admin&nbsp;</div></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-9d3e3355-7fff-d32b-ca18-7825e644691c"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><br></p></span></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

RongXiuying โพสต์ 2025-5-21 01:13:41

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย RongXiuying เมื่อ 2025-5-30 22:33 <br /><br />

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 30px;
    border: 3px double #172822;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/width_800-1.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/images-821318b62b0896892.png");}
</style>   


<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #172822;
    padding: 3px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="boxsystem01">
   <p><br><br><br></p><div id="boxsystem02"><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-43fb6c8d74ab3c02b.png" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font size="5" face="Kanit" color="#ff8c00">วันที่ 18 ซื่อเยว่&nbsp;เจี้ยนหยวนศกที่ 11</font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">รุ่งอรุณเวียนกลับมาอีกครา แสงทองแรกแห่งยามเช้าเล็ดลอดผ่านช่องหินผุพังของซากโบราณเก่าแก่ ทาบลงบนพื้นหินเย็นชืดเป็นประกายอ่อนจาง สายลมบางเฉียบพัดลอดผ่านช่องว่างของกองหินเก่า นำกลิ่นอายชื้นของดินและซากศิลาโบราณมาแตะจมูกอย่างแผ่วเบา กลิ่นนั้นเปรียบเสมือนเสียงสะท้อนจากอดีตกาลที่มิอาจเลือนหาย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางยืนนิ่งมองไปยังทางเดินเบื้องหลังกองซากหินของผู้พิทักษ์ที่ถูกปราบลงเมื่อวาน เขาไม่พูดอะไร แต่ในดวงตามีความคิดมากมายวนอยู่ไม่หยุด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“มีสิ่งใดหรือเจ้าคะ?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ซิ่วอิงถามขณะย่างเท้าเข้ามาข้างเขา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าสัมผัสถึงพลังงานที่ปั่นป่วน... มันอยู่ใกล้กว่าครั้งก่อน ๆ ยิ่งนัก”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">"ใกล้เพียงใดหรือเจ้าคะ?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงเลิกคิ้ว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขานิ่งไปชั่วครู่ ก่อนเอ่ยตอบ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"></font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าคิดว่า... ผู้พิทักษ์หินตนนี้ย่อมมิได้ถูกสร้างขึ้นโดยไร้เหตุ หากแต่มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ต้องเฝ้ารักษาไว้... แสดงว่าข้างในนี้มีของสำคัญซ่อนอยู่เป็นแน่”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“หมายความว่า…”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ซิ่วอิงหรี่ตาเบา ๆ อย่างใคร่ครวญ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เรามาอยู่ ณ ใจกลางเขาหัวซานแล้วจริง ๆ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ตงฟางตอบ ดวงตายังคงมองตรงไปยังเบื้องหน้าที่เต็มไปด้วยเงามืดของช่องเขา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ถ้าเช่นนั้นเราเข้าไปสำรวจด้านในเถิดเจ้าค่ะ ข้าจะเดินนำระวังภัยให้เอง”&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงเดินสาวเท้าออกนำไปก่อน ง้าวในมือถูกกำไว้แน่น นางกวาดสายตามองไปทั่วทุกมุมของทางเดินอย่างระแวดระวัง ฝ่าเท้าประคองร่างอย่างสมดุลราวนักรบผู้ผ่านศึกมานับไม่ถ้วน (ทั้งที่ไม่เคยผ่านศึกใด)&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ข้างหลังนาง คุณชายตงฟางเดินตามมาอย่างระมัดระวัง มือหนึ่งลูบผ่านผนังหินเพื่อจับสัมผัสของพลังปราณที่ไหลเวียนอยู่ภายในโพรงเขาเก่าแก่ แววตาเขาฉายแววความเคร่งเครียด ปลายนิ้วเย็นเยียบของเขาราวกับจับต้องได้ถึงบางสิ่งที่กำลังคลายตัว… บางสิ่งที่ไม่ควรถูกปลุกขึ้นมา…</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงฝีเท้าของทั้งสองดังก้องสะท้อนในอุโมงค์แคบสายหนึ่งซึ่งทอดยาวลึกเข้าไปในอ้อมอกของเขาหัวซาน เส้นทางเบื้องหน้าถูกกัดกร่อนด้วยกาลเวลา แต่ยังคงมีร่องรอยของฝีมือมนุษย์จากยุคโบราณปรากฏอยู่&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ในที่สุดพวกเขาก็มาหยุดยืนอยู่หน้าผนังหินเรียบผืนหนึ่งซึ่งแตกต่างจากบริเวณอื่นโดยสิ้นเชิง แผ่นหินขนาดมหึมานั้นตั้งตระหง่าน เงียบงันและมั่นคง หากแต่ทอแสงประกายแปลกประหลาดอยู่ภายใน เมื่อเพ่งพินิจดี ๆ จะพบว่าใจกลางของแผ่นหินนั้นมีรอยร้าวบาง ๆ แผ่กระจายเป็นใยแมงมุม ลำแสงสีครามแผ่วเบารั่วไหลลอดออกมาเป็นระยะ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางยกมือแตะเบา ๆ ที่ผิวหิน ปลายนิ้วของเขาสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่แฝงอยู่ใต้เปลือกผนึก ดวงตาเขาเหลือบมองเส้นอักขระที่เรืองแสงอยู่รอบผนึกนั้น ก่อนจะหลับตาลงเพียงครู่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ไม่ผิดแน่…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขากระซิบแผ่วราวพูดกับตนเอง</font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"> “ผนึกนี้กำลังคลายตัว…”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ?”&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางค่อย ๆ ลืมตามองตรงไปยังแผ่นหิน สีหน้าเขาสงบนิ่งหากแต่แววตากลับเคร่งเครียด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“พลังของภูเขานี้ไม่ได้นิ่งสงบอีกต่อไป มีบางอย่างรบกวนสมดุลของมัน…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาหยุดเว้นวรรคครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวต่อ </font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เป็นไปได้ว่าจุดหลอมรวมพลังปราณใต้เขาหัวซานกำลังสั่นคลอน และผนึกนี้คือสิ่งที่ค้ำจุนมันไว้”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงชะงัก ดวงตานางหันไปมองแผ่นหินอีกครั้งอย่างตื่นตัว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“หรือว่า…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางพูดช้าลง </font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“วิญญาณของภูเขาอาจกำลังพิโรธ อาจมีใครบางคนทำลายกฎเก่าบางประการ หรือใช้พลังในทางที่ผิด ความไม่สมดุลจึงขยายตัวออกเรื่อย ๆ และถ้าปล่อยไว้อีกไม่นานจุดหลอมรวมนั้นอาจระเบิดได้จริง ๆ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ถ้าเป็นเช่นนั้น…เราต้องปิดผนึกนี้ให้กลับคืนสภาพเดิมใช่หรือไม่เจ้าคะ?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงถามเสียงเคร่งเครียด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าจะลองใช้ปราณของข้าลองปิดผนึกมันกลับอีกครั้งดู”&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางจ้องแผ่นหินนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกมือขึ้นช้า ๆ สูดลมหายใจลึก แล้วรวบรวมพลังปราณภายใน ส่งกระแสปราณไปยังใจกลางของแผ่นหินนั้นอย่างระมัดระวัง กระแสพลังไหลเข้าไปแตะกับผนึกโบราณภายใน แต่ทันทีที่สัมผัสถึงกัน แสงแห่งอักขระกลับสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะผลักพลังนั้นกลับมาอย่างรุนแรงจนคุณชายตงฟางต้องถอยหลังหนึ่งก้าว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คุณชาย! เป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ซิ่วอิงเอ่ยถามพร้อมเข้ามาพยุงอย่างห่วงใย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ไม่เป็นไร” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาส่ายหน้าเบา ๆ ขณะหายใจเข้าออกเพื่อปรับสมดุลพลังในกาย</font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"> “ผนึกนี้ไม่รับพลังปราณโดยตรง”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาหันกลับไปจ้องลึกลงไปในลายอักขระบนแผ่นหิน แววตาเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ดูจากลักษณะผนึกแล้ว…”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เขาพึมพำ สีหน้าเปลี่ยนเป็นครุ่นคิด</font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"> “นี่มิใช่เพียงผนึกพลังธรรมดา แต่น่าจะเป็นผนึกระดับสูงที่ใช้วิชาอาคมควบรวมกับพลังแห่งฟ้าและดิน”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาเดินวนรอบแผ่นหินช้า ๆ ปลายนิ้วแตะผ่านอักขระแต่ละเส้นราวกับพยายามอ่านใจมัน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“การจะปิดมันกลับไปอีกครั้ง คงไม่อาจใช้เพียงพลังปราณบริสุทธิ์ แต่จำต้องมีคาถาผนึกหรือพิธีกรรมบางอย่างประกอบร่วมด้วย”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงนิ่งไปชั่วครู่ นางรู้ดีว่าคุณชายตงฟางต้องเป็นนักปราชญ์ที่ไม่ธรรมดา จึงเอ่ยถามไปอย่างมีความหวัง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คาถาผนึกหรือเจ้าคะ? ถ้าเช่นนั้นคุณชายพอจะรู้คาถาหรือไม่?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางไม่ได้ตอบในทันที เขาหลับตาลงครู่หนึ่งก่อนสูดลมหายใจลึกราวกับพยายามทบทวนตำราทั้งหมดที่เคยผ่านตา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าเองก็ไม่ทราบคาถาผนึกนั้น” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขากล่าวอย่างตรงไปตรงมา </font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แต่หากมีใครบางคนเป็นผู้สร้างผนึกนี้ขึ้น ย่อมต้องมีผู้บันทึกวิธีควบคุมมันไว้เช่นกัน บางที…คัมภีร์นั้นอาจยังหลงเหลืออยู่ ณ ที่แห่งนี้”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“หมายความว่า…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงเอ่ยแผ่วเบา สายตากวาดมองไปรอบบริเวณอย่างระแวดระวัง</font><font face="Kanit" size="3" color="#008080"> “คัมภีร์นั้นอาจถูกซ่อนไว้ที่ใดที่หนึ่งภายในภูเขาแห่งนี้หรือเจ้าคะ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ใช่” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางพยักหน้าช้า ๆ </font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“หากที่นี่เป็นจุดหลอมรวมพลังงานหลักของเขาหัวซาน และเป็นศูนย์กลางของผนึก คัมภีร์หรือวัตถุบูชาที่เกี่ยวข้องกับการรักษาสมดุล ก็ต้องถูกเก็บไว้ใกล้ ๆ ไม่ห่างจากที่นี่นัก”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาก้มลงใช้ปลายนิ้วลูบไปตามเส้นอักขระบนพื้นซึ่งทอดยาวจากแผ่นผนึกเข้าสู่เบื้องลึกของโพรงหิน&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“อาจมีห้องลับหรือวิหารโบราณที่ถูกกลืนหายไปกับกาลเวลา เราจำเป็นต้องหามันให้พบ ก่อนที่สมดุลทั้งหมดจะพังทลายลง”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางเดินช้า ๆ ไปทางผนังหินใกล้เคียง พลางใช้ปลายนิ้วสัมผัสกับพื้นผนังหินอย่างแผ่วเบา ราวกับกำลังอ่านสัญญาณที่ซ่อนอยู่ในร่องรอยของหินผุกร่อน ซิ่วอิงถือคบไฟเดินมาข้าง ๆ แสงสลัวส่องสะท้อนผนังเผยให้เห็นลวดลายประหลาดที่แทบมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ดูนี่สิเจ้าคะ...”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ซิ่วอิงชะงัก แล้วชี้ไปยังผนังด้านหนึ่ง </font><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เหมือนจะมีสัญลักษณ์อะไรบางอย่างซ่อนอยู่”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางหรี่ตาเพ่งตามแสงไฟ เมื่อเพ่งพินิจดี ๆ ก็พบว่าเป็นลายเส้นวงกลมซ้อนทับกันเจ็ดชั้น แต่ละชั้นเต็มไปด้วยอักขระโบราณที่มิอาจอ่านได้ทันที</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“นี่มัน…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาขยับนิ้วเข้าไปใกล้ นิ้วของเขาแตะเบา ๆ บริเวณใจกลางของสัญลักษณ์นั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทันใดนั้นผนังหินก็สั่นสะเทือนเล็กน้อย เสียงกลไกเก่าดังก้องอยู่ภายในผืนหิน ก่อนพื้นผนังจะเปิดเผยช่องเล็ก ๆ ขนาดประมาณหีบหนึ่งฝ่ามือ ภายในช่องนั้นมีหีบไม้ดำสนิทวางนิ่งอยู่ ฝุ่นหนาปกคลุมจนเกือบกลืนไปกับหินโดยรอบ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาเอื้อมมือหยิบหีบนั้นขึ้นมาอย่างระมัดระวัง กลไกโบราณยังคงสมบูรณ์ นั่นแสดงว่าไม่มีผู้ใดแตะต้องมันมานานนับร้อยปี เขาเปิดฝากล่องออกอย่างช้า ๆ และภายในนั้นคือม้วนตำราเก่าแก่ถูกห่อด้วยผ้าไหมที่แทบกลายเป็นสีดำจากกาลเวลา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“นะ…นี่มัน… คัมภีร์?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางคลี่คัมภีร์ออกเต็มแผ่น แสงคบไฟสะท้อนกับอักขระโบราณที่เขียนด้วยหมึกสีดำเข้มบนผ้าไหมสีทองที่สีคล้ำจนเกือบดำ เขาขมวดคิ้วไล่สายตาอ่านอักขระโบราณนั้นที่แม้แต่ซิ่วอิงเองก็ไม่เข้าใจเลยสักคิดว่ามันเขียนว่าอะไร</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“คัมภีร์นี้กล่าวถึงพิธีกรรมโบราณที่ใช้ประสานพลังธาตุทั้งห้าให้กลับคืนสู่สมดุล ต้องทำ ณ จุดหลอมรวมพลังปราณ และต้องประกอบพิธีให้จบโดยไม่หยุดชะงักแม้ชั่วลมหายใจ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ต้องไม่หยุดเลยหรือเจ้าคะ?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงเอ่ยถาม&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ใช่” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาพยักหน้า</font><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1"> “หากพิธีถูกขัดจังหวะ ผนึกจะพังทลายและจุดหลอมรวมจะระเบิดออกทันที พลังนั้นอาจล้างทั้งยอดเขาให้เป็นเพียงฝุ่นธุลี”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาหยุดเว้นวรรค ก่อนมองสบตาซิ่วอิงอย่างแน่วแน่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าจะเป็นคนประกอบพิธีเอง ส่วนแม่นางหรง… ข้าขอฝากหลังไว้กับเจ้า”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงชะงักไปครู่หนึ่ง แต่เมื่อสบตาคุณชายแล้วพบว่าสีหน้าของเขามีความไว้เนื้อเชื่อใจนางมากเพัยงใด นางจึงพยักหน้าเงียบ ๆ สายตาแน่วแน่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เจ้าค่ะ ข้าจะไม่ยอมให้สิ่งใดเข้าใกล้ท่านได้แม้เพียงคืบ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ใต้แสงสลัวของคบเพลิงและลำแสงที่ไหลซึมออกจากรอยร้าวบนแท่นหินผนึก ทั้งสองร่วมกันจัดเตรียมพิธีกรรม คุณชายตงฟางอ่านอักขระโบราณจากคัมภีร์ด้วยสายตาแน่วแน่ ในขณะที่ซิ่วอิงจัดวางอักขระยันต์ลงตามจุดเชื่อมปราณรอบผนึกตามคำแนะนำของเขา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“จุดธาตุทั้งห้าต้องเชื่อมต่อกันเป็นวงครอบใจกลางผนึก เมื่อพลังเคลื่อนไหวสมดุลพิธีจะเริ่มได้”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> คุณชายตงฟางกล่าว ขณะใช้พู่กันจุ่มหมึกวาดวงอักขระสุดท้ายลงบนพื้นหินตรงใจกลาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เจ้าวางยันต์ไว้ด้านทิศใต้ ส่วนข้าจะเปิดพลังนำเข้าทางเหนือ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงพยักหน้ารับและปฏิบัติตามอย่างไม่ลังเล เมื่อจุดพลังทุกจุดถูกวางจนครบ คุณชายตงฟางจึงลุกขึ้นช้า ๆ แล้วหันไปพยักหน้าให้ซิ่วอิง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“จากนี้ไปข้าจะเริ่มพิธีและจะหยุดไม่ได้จนกว่าจะเสร็จสิ้น”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงถือง้าวขึ้นอย่างมั่นคง สองเท้ายืนตรึงแน่นบนพื้น ดวงตาเรียบนิ่ง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ ข้าจะปกป้องพิธีนี้เอง!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางหลับตา สูดลมหายใจเข้าลึก แล้วเริ่มเปล่งเสียงภาษาบรรพกาลออกมา เสียงบทสวดเริ่มต้นอย่างช้า ๆ ทว่าทรงพลังยิ่ง ราวกับเรียกขานบางสิ่งจากห้วงลึกของผืนดิน เส้นอักขระเริ่มเรืองแสงขึ้นทีละเส้นดุจพลังของโลกกำลังถูกปลุกให้ตื่น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">และในวินาทีนั้นเอง พื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แสงจากใจกลางผนึกกระพริบวาบแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงหม่น เสียงแหลมดังกรีดอากาศ แล้วร่างอันบิดเบี้ยวของมนุษย์มารตนหนึ่งก็ทะลุผ่านเงามืดออกมา จากหนึ่งกลายเป็นสาม จากสามกลายเป็นห้า ร่างทั้งห้าแผ่กลิ่นอายมืดดำ แววตาเรืองแสงสีเลือดสะท้อนจิตสังหาร</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางไม่มีท่าทีไหวติง เขายังคงดำเนินพิธีต่อไปเรื่อย ๆ ราวกับว่าเชื่อในฝีมือของซิ่วอิงว่าจะสามารถจัดการกับสถานการณ์ภายนอกได้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้าเอง!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงยกง้าวขึ้นกระโจนออกไปยืนขวางเบื้องหน้า มนุษย์มารตนหนึ่งพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วผิดมนุษย์ นางหมุนตัวแล้วตวัดง้าวอย่างเฉียบคมทำลายร่างของมัน แรงปะทะสะท้อนกลับมาจนปลายผมสะบัด แต่ซิ่วอิงยังคงยืนมั่นไม่ถอยหนี&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">มนุษย์มารอีกตนพุ่งโจมตีเข้ามาจากด้านข้าง นางพลิกตัวเบี่ยงหลบอย่างชำนาญ ก่อนเหวี่ยงง้าวเข้าใส่ร่างมารอย่างแม่นยำ จนร่างนั้นสลาย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงคำรามของมนุษย์มารสลับกับเสียงบทสวดของคุณชายตงฟางกึกก้องอยู่ทั่วโถงพิธี พลังของพิธีเริ่มเคลื่อนไหวแรงขึ้น แผ่นดินสั่นถี่ขึ้นทุกขณะ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">มนุษย์มารตนที่สามพุ่งเข้าหาพิธีตรงกลางพร้อมเสียงคำรามต่ำ ซิ่วอิงเปลี่ยนท่าจากรับเป็นรุก สะบัดปลายง้าวกวาดเป็นเส้นโค้งขึ้นจากพื้นตัดผ่านร่างของมันในพริบตา ร่างมารนั้นหยุดนิ่งชั่วขณะก่อนจะค่อย ๆ แตกสลายเป็นผุยผงกลางอากาศ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงบทสวดจากคุณชายตงฟางยังคงก้องกังวานรอบโถงพิธี พลังจากเส้นอักขระเรืองแสงเข้มขึ้นทุกขณะ มนุษย์มารสองตนที่เข้าหาซิ่วอิงพร้อมกัน สองมือแผ่พลังมารสีดำคล้ำออกเป็นระลอกคลื่นรุนแรง เสียงของมันแหลมต่ำ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงรู้ทันทีว่าถ้าหากให้มันเข้าใกล้วงพิธีแม้เพียงครึ่งก้าว ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำมาทั้งหมดจะพังทลาย นางขบฟันแน่นพุ่งตัวออกไปกระแทกแรงด้วยด้านทู่ของง้าวเข้าที่ลำตัวของมารตนหนึ่ง มันลอยกระเด็นกระแทกผนังหินจนแตกเป็นรอยร้าว เสียงแตกดังลั่นไปทั่วโถง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แต่ยังไม่ทันที่นางจะตั้งหลักได้ดี พลังมารจากอีกตนก็สาดเข้าใส่จากทางด้านข้าง ดั่งคลื่นลมมืดซัดเข้ากลางอก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><b><i>ตึง!&nbsp;</i></b></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ร่างของซิ่วอิงกระเด็นถอยไปสองก้าว กระอักเลือดเล็กน้อย แต่นางก็ยังไม่ยอมล้มลง มือยังคงกระชับง้าวมั่น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“แค่นี้เองหรือ?” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">นางแสยะยิ้ม</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">มารเงาตนที่สองไม่ยอมปล่อยโอกาสไปง่าย มันพุ่งตามเข้ามาอีกครั้ง ปล่อยกรงเล็บอาบพลังมารแหวกอากาศหวังเจาะลำคอของนาง ซิ่วอิงเบี่ยงตัวหลบอย่างฉิวเฉียด ง้าวในมือนางหมุนกลับอย่างแม่นยำ ก่อนฟาดลงเฉียง ๆ เข้ากลางสีข้าง ราวกับตัดผ่านพลังมารด้วยแรงกล้าจากจิตวิญญาณนักรบ เสียงหวีดร้องดังลั่น ร่างมารสะบัดแรงครั้งสุดท้ายก่อนจะค่อย ๆ สลายไปในหมอกดำ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ยังเหลือมนุษย์มารอีกตนที่บาดเจ็บแต่ยังไม่สิ้นใจ มันคำรามโกรธเกรี้ยว พลังมารพวยพุ่งออกจากฝ่ามือเป็นเกล็ดมืดราวกับเข็มพิษ พุ่งเข้าใส่เป็นชุด ซิ่วอิงหมุนตัวใช้ง้าวกวาดปัดการโจมตีอย่างแม่นยำ แม้จะถูกเฉียดที่แขนจนเลือดไหลซึม แต่นางไม่ยั้งมือ โถมเข้าใส่ศัตรูด้วยพละกำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ตายซะ!”&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ง้าวฟาดตัดเฉียงจากไหล่ถึงสะเอวอย่างแรง เสียงกระดูกแตกดังกรอบแกรบ มารตนนั้นทรุดลง พร้อมกับแสงดำที่หลุดลอยจากร่างของมันอย่างช้า ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ความเงียบกลับมาเยือนในพื้นที่อีกครั้ง ซิ่วอิงทรุดตัวลงนั่งค้ำง้าวไว้กับพื้น นางหอบหายใจถี่ เหงื่อไหลอาบแก้มปะปนเลือดแต่แววตายังคงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ตรงกลางวงพิธีคุณชายตงฟางยังคงไม่ไหวติงต่อสิ่งใด น้ำเสียงมั่นคงของเขาเอ่ยเป็นถ้อยคำสุดท้ายในบทพิธี พลังปราณบริสุทธิ์จากร่างของเขาค่อย ๆ ไหลหลอมรวมเข้าสู่รอยผนึกที่กลางหิน ผสานเข้ากับพลังของอักขระโบราณ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทันใดนั้น แสงสีฟ้าเย็นจากอักขระโอบล้อมผนึกไว้โดยสมบูรณ์ รอยร้าวค่อย ๆ ปิดสนิท แผ่นหินกลับคืนสภาพมั่นคงดั่งเดิม ราวกับไม่เคยถูกแตะต้องมาก่อน เสียงสวดจางหายไปพร้อมกับลมเย็นสายหนึ่งที่พัดผ่านโถง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางลืมตาขึ้น มองแผ่นหินตรงหน้า แล้วยิ้มน้อย ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“สำเร็จแล้ว”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แสงอักขระสุดท้ายค่อย ๆ จางหายไปพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนใต้พื้นดินที่สงบลง คุณชายตงฟางเดินตรงเข้ามาหาซิ่วอิง ผู้ยังคงนั่งพิงง้าวอย่างเหน็ดเหนื่อย เลือดที่ไหลจากบาดแผลบนแขนและไหล่ซึมเข้ากับเนื้อผ้า แต่ใบหน้าของนางกลับมีแต่รอยยิ้มที่สามารถทำภารกิจนี้ได้สำเร็จเสร็จสิ้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“แม่นางเป็นอย่างไรบ้าง?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ข้าไม่เป็นไรมากหรอกเจ้าค่ะ แค่เหนื่อยนิดหน่อย”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> นางฝืนยิ้มเล็กน้อย แม้จะเจ็บแต่ก็ไม่ยอมแสดงออกมากนัก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“มานี่ ข้าขอดูแผลหน่อย”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เสียงของคุณชายตงฟางฟังดูนุ่มนวลแต่จริงจัง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางย่อตัวลงข้าง ๆ ซิ่วอิง ก่อนจะวางฝ่ามือเบา ๆ เหนือบาดแผลไม่แตะต้องโดยตรง แต่ส่งปราณอ่อน ๆ ผ่านฝ่ามือ กระแสพลังปราณอุ่นไหลซึมเข้าสู่ร่างของซิ่วอิงช้า ๆ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“บาดแผลของแม่นางมิได้ลึกมาก ข้าแค่ช่วยห้ามเลือดให้แผลสมานได้เร็วขึ้น ที่เหลือก็คือพักผ่อนรักษาตัวให้ดี”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางถอนมือกลับ แล้วนั่งลงข้าง ๆ นาง ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังผนึกเบื้องหน้าซึ่งบัดนี้สงบลงโดยสมบูรณ์แล้ว ซิ่วอิงขยับตัวเล็กน้อยมองรอยแผลที่บนแขนตนเองที่เลือดหยุดลงแล้ว ก่อนจะปรายตามองคุณชายตงฟางซึ่งนั่งอยู่เคียงข้าง&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ขอบคุณนะเจ้าคะ ที่ช่วยข้าอีกแล้ว”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าต่างหากที่ต้องขอบคุณ พิธีนี้จะสำเร็จไม่ได้หากไม่มีแม่นางคอยช่วยเหลือ” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงของเขาราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงส่ายหน้าช้า ๆ&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ข้าเพียงแค่ทำในสิ่งที่ข้าพอจะทำได้เท่านั้นเจ้าค่ะ ไม่มีสิ่งใดน่ายกย่อง”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ในช่วงพิธี ข้าได้ยินเสียงคำรามของพวกมัน ได้กลิ่นเลือดในอากาศ แต่ข้ากลับไม่แม้แต่จะหันไปมองเพราะข้าไว้ใจแม่นาง”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ถ้อยคำที่แม้จะกล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา แต่มันกลับแฝงไว้ด้วยน้ำหนักจนหัวใจของซิ่วอิงสะท้าน นางนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าวคำเดิมซ้ำอีกครั้ง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ขอบคุณเจ้าค่ะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ขอบคุณอีกแล้วหรือ?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ตงฟางเอ่ยแซวเบา ๆ พลางยิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“คราวนี้ไม่ได้ขอบคุณในฐานะผู้มีพระคุณ แต่ขอบคุณที่ไว้ใจเจ้าค่ะ ข้าเองที่สามารถยืนหยัดสู้มาได้จนสำเร็จเพราะข้าเองก็ไว้ใจคุณชายเช่นกันว่าท่านต้องทำสำเร็จ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แววตาของคุณชายตงฟางอ่อนลงทันทีเมื่อได้ยินถ้อยคำเช่นนั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ดูเหมือนพวกเราจะเชื่อใจกันและกันมากกว่าที่ข้าคิดไว้นะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“นั่นสิเจ้าคะ” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงตอบด้วยรอยยิ้ม</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทันใดนั้นคุณชายตงฟางก็คล้ายจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาควักบางสิ่งออกจากชายแขนเสื้อ เป็นหินสลักผิวของมันมีลวดลายอักขระโบราณบางเบา คล้ายพลังเร้นลับยังคงแฝงอยู่ภายใน จากนั้นก็ยื่นมันให้นาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“อะไรหรือเจ้าคะ?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงรับมาอย่างแปลกใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าได้มาตอนทำพิธีเจ้าเก็บไว้ก็แล้วกัน เป็นที่ระลึกสำหรับเหตุการณ์วันนี้”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงนิ่งมองหินในมือ ก่อนเงยหน้าขึ้นถาม&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“แล้วเช่นนั้นคุณชายล่ะเจ้าคะ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางยิ้มบาง แล้วยกหินสลักอีกชิ้นขึ้นมา&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ข้าก็มีเช่นกัน”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เช่นนั้น พวกเราก็มีกันคนละอัน เป็นสัญลักษณ์ของมิตรภาพสินะเจ้าคะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณชายตงฟางพยักหน้าเบา ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“ต่อไปนี้เจ้าคงปฏิเสธการเป็นสหายข้าไม่ได้แล้วกระมัง?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงมองเขานิ่ง ก่อนจะยิ้มแทนคำตอบรับ ความสัมพันธ์ที่เคยคลุมเครือค่อย ๆ เปลี่ยนแปรเป็นสายใยแห่งมิตรภาพที่มั่นคง สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้ทั้งคู่เห็นถึงความสำคัญของอีกฝ่าย แม้จะต่างคน ต่างที่มา แต่เมื่อได้ร่วมมือกันพวกเขาก็เป็นคู่หูที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ และบัดนี้ทั้งคู่ก็ได้เป็นสหายกันแล้วอย่างแท้จริง…</font></div></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/095779c5c769ab5e5234b7e6f5345597.png" width="525" _height="112" border="0"></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><font face="Kanit"><br></font></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit" size="6" color="#ffff00">-จบภารกิจปลดล็อกหัวใจ-</font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4">รางวัล: หัวใจ +1-2 ดวงขึ้นกับเนื้อหาการผจญภัยทั้งคู่ , +30 คุณธรรม -50 ความชั่ว</font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><br></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><br></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><u><b>รางวัลที่เลือก</b></u></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4">1) หินสลักโบราณ = เป็นส่วนหนึ่งของผนึกหรือกลไกที่พวกเขาช่วยกันซ่อมแซม หินก้อนนี้เป็นสัญลักษณ์ของความสำเร็จและการทำงานร่วมกัน และพวกเขาได้แบ่งกันเก็บคนละชิ้นเพื่อสื่อถึงมิตรภาพ</font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><br></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4">รางวัลพิเศษ: ปลดล็อกความทรงจำโลกเดิม 1 เหตุการณ์&nbsp;</font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><br></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><br></font></div></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b><u>หลักฐานการต่อสู้</u></b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&amp;aid=502"><font size="4" face="Kanit">กลุ่มมนุษย์มาร 5 คน</font></a></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><br></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b>พรสวรรค์: นักสู้ (ม่วง)</b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4">ทุกการต่อสู้ (ประลองระบบ) จะยิ่งทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เติบโต +30 EXP</font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><br></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b>ศาสตร์การล่าสัตว์&nbsp; (มือฉมังแห่งนักล่า)</b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4">3) ทุกการล่าปีศาจหรือมาร จะได้รับโบนัส +20 ตบะฝึกฝน และ เพิ่มอัตราดรอปเลข 5 เข้าไปในตัวแปรอัตราดรอป</font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><br></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div></div><div><br></div></div></div><div style="text-align: center;">@Admin&nbsp;</div></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-9d3e3355-7fff-d32b-ca18-7825e644691c"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><br></p></span></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

ดูในรูปแบบกติ: [บันทึกการเดินทาง] : ความวุ่นวายที่ใจกลางหัวซาน