SuYao
โพสต์ 2025-10-16 01:34:11
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย SuYao เมื่อ 2025-10-16 01:35 <br /><br /><p></p><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><font size="5" color="#556b2f"><b>วันที่ 10 จิ่วเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<br></b></font></font><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#556b2f" face="Kanit" size="5"><b>ตลอดทั้งวันทั้งคืน (เวลา 00.00 - 23.59 น.)</b></font></div><div align="center" style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei";"><font face="Kanit"><font color="#556b2f" size="5"><b><img width="500" _height="50" src="https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif" border="0" alt="" style="border: 0px; vertical-align: middle;"></b></font></font></div><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei";"><br></div></div></div></div><div><br></div><div><div><font face="Kanit" size="3">ยามจื่อล่วงมาถึง เป็นช่วงเวลาแห่งความเงียบสงัดที่สุดของราตรี ซูเหยาในอาภรณ์สีขาวหม่นก้าวออกมาจากโรงหมอเจิ้งเทียนที่มีกลิ่นอายสมุนไพรเจือจางในอากาศหนาวเย็นยามค่ำคืน นางใช้เพียงแรงกายเดินเท้าไปตามเส้นทางที่ทอดยาวมุ่งหน้าสู่เขาหัวซาน หนึ่งในห้ายอดเขาศักดิ์สิทธิ์อันเป็นที่เคารพมายาวนาน</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ความตั้งใจครั้งนี้ต่างจากทุกครา นางทิ้งลานกระบี่เหินมรรคาอันคุ้นเคยไว้เบื้องหลัง และเดินทางสู่ถ้ำวั่วหล สถานที่ที่ครั้งหนึ่งนางเคยหลงเข้าไปและได้ยินเสียงกระซิบอันแปลกประหลาด และชีวิตอันขมขื่นของซูเหยาก็ผลักดันให้นางต้องตามหาความจริงที่ถูกฝังลึกเอาไว้ในซอกหลืบของภูผา</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">เมื่อมาถึงบริเวณปากถ้ำ นางจุดคบเพลิงขนาดเล็กที่พกติดตัวมาเพื่อส่องทางเข้าไปด้านในทันที บรรยากาศภายในถ้ำเย็นยะเยือก จนน้ำค้างเกาะตามผนังหิน นางเดินลึกเข้าไปตามทางคดเคี้ยวที่ปูด้วยหินตะกอนชื้นแฉะและเต็มไปด้วยหินย้อยรูปทรงประหลาดที่ถูกกัดเซาะจากกาลเวลา ที่แห่งนี้มิได้ถูกแตะต้องจากผู้คนภายนอกมากนัก คงไว้ซึ่งความเก่าแก่และพลังอันบริสุทธิ์ที่แตกต่างจากโลกภายนอก</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ในที่สุดนางก็มาถึงลานกว้างด้านใน นางดับคบเพลิงปล่อยให้สายตาเริ่มคุ้นชินกับความมืดสลัวที่มาจากหินเรืองแสงที่กระจัดกระจายอยู่ตามซอกหิน ก่อนจะนั่งลงกลางลานกว้างในท่าขัดสมาธิที่มั่นคงเหนือนกเขา นางวางมือซ้อนกันไว้บนหน้าตัก และหลับตาลงอย่างช้า ๆ</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">การบำเพ็ญเริ่มต้นขึ้นด้วยการรวมลมหายใจและจิตวิญญาณให้เป็นหนึ่งเดียว เสียงหยดน้ำที่ไหลจากหินย้อยกลายเป็นดนตรีประกอบการทำสมาธิ นางเริ่มดึงเอา พลังที่ล่องลอยอยู่ในอากาศรอบตัวเข้ามาสู่ร่างกายอย่างช้า ๆ อากาศในถ้ำวั่วหลงมีความหนาแน่นของพลังปราณสูงผิดปกติ คล้ายดั่งว่าพลังศักดิ์สิทธิ์จากเขาหัวซานและธาตุทั้งห้าในธรรมชาติได้ถูกกักเก็บรวมไว้ที่นี่มานับพันปี</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ในช่วงเวลาที่มืดมิดที่สุดนี้ จิตใจของซูเหยาต้องเผชิญหน้ากับความทรงจำที่รวดร้าวที่นางพยายามกลบฝังไว้ ตลอดหลายชั่วโมงแรกของการบำเพ็ญ ความเจ็บปวดที่เกิดจากความผิดหวังและความขมขื่นในชีวิตพยายามดึงรั้งจิตวิญญาณของนางออกจากสมาธิ นางต้องใช้ความมุ่งมั่นดุจหินผาเพื่อรักษาสติไว้ที่ จุดศูนย์กลางปราณภายในท้องน้อยของตนเอง ทุกอณูของร่างกายถูกบีบคั้นราวกับการชำระล้างครั้งใหญ่ที่ต้องเผชิญกับอุปสรรคทางใจอย่างรุนแรง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">เมื่อย่างเข้าสู่ยามเฉิน พลังงานภายนอกที่อุ่นขึ้นเล็กน้อยได้เริ่มไหลเวียนเข้าสู่ถ้ำผ่านร่องหิน ไอพลังงานบริสุทธิ์เริ่มเกาะกลุ่มอยู่รอบกายของซูเหยาจนมองเห็นเป็นหมอกสีขาวจาง ๆ ร่างกายที่เคยต้านทานความหนาวเย็นและอาการปวดเมื่อยจากการนั่งสมาธิอย่างยาวนานได้เข้าสู่สภาวะที่เรียกว่า ‘ปราณเวียนกลับ’ </font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">นางรู้สึกว่าทุกเส้นสายในร่างกายกำลังเต้นระริก พลังงานบริสุทธิ์ไหลผ่านเส้นลมปราณทั้งสิบสองสายอย่างราบรื่น มันชำระล้างความสกปรกและเปิดทางให้พลังปราณภายในหมุนเวียนได้คล่องตัวขึ้น พลังชีวิต ที่ถูกสะสมมาจากการบำเพ็ญเพียรทั้งหมดเริ่มรวมตัวกันเป็นก้อนพลังที่มั่นคงดุจไข่มุกที่เปล่งประกายอยู่ภายในจุดศูนย์กลางของนาง ยิ่งนั่งนานเท่าไหร่ความรู้สึกของการมีตัวตนก็ยิ่งเลือนหายไป จนเหลือเพียงจิตสำนึกที่ล่องลอยอยู่ในห้วงแห่งความว่างเปล่า ที่เปิดรับพลังวิญญาณอย่างสมบูรณ์</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ล่วงเข้าสู่ยามซวีซึ่งเป็นช่วงสุดท้ายของวัน การบำเพ็ญเพียรยาวนานเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงได้นำพาซูเหยาไปสู่ขีดสุดของสมาธิ ดวงจิตของนางสงบนิ่งราวกับทะเลสาบในยามราตรี ที่ไม่มีสิ่งใดรบกวน พลังภายใน ที่ถูกรวมศูนย์เอาไว้ในจุดตันเถียนได้ถึงขีดจำกัดแล้ว มันถูกบีบอัดและกลั่นตัวจนเกินกว่าที่ร่างกายธรรมดาจะสามารถรองรับไว้ได้ ผิวหนังของนางเริ่มเรืองแสงสลัว ๆ ภายใต้ความมืดของถ้ำ เป็นแสงที่นวลตาแต่เต็มไปด้วยแรงสั่นสะเทือนอันยิ่งใหญ่</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ในชั่วขณะที่ลมหายใจสุดท้ายของยามไฮ่กำลังจะผ่านพ้นไป พลังงานที่ถูกบ่มเพาะมาอย่างยาวนานได้เกิดการแปรสภาพอย่างรุนแรง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">บริเวณท้องน้อยของซูเหยาพลันเปล่งแสงสีม่วงแกมเขียวจ้าออกมาอย่างมิอาจควบคุมได้ แสงนั้นสว่างวาบจนมองเห็นหินผาและเพดานถ้ำได้อย่างชัดเจน คลื่นพลังงานอันมหาศาลที่ถูกกลั่นกรองจากธาตุทั้งห้าในธรรมชาติได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากจุดรวมพลังของนาง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">พลังงานนี้หมุนวนอย่างรวดเร็วก่อตัวเป็นวังวนของไอพลังที่บริสุทธิ์ที่มีห้าสีผสมผสานกันอย่างแยกไม่ออก มันเป็นพลังที่มาจากรากฐานของสรรพสิ่ง แต่ถูกกลั่นกรองจนมีความเข้มข้นถึงขีดสุด ความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส พลันแล่นเข้าจู่โจมซูเหยา แต่นางไม่ยอมหลุดออกจากสมาธิแม้แต่วินาทีเดียว นางรู้ดีว่านี่คือการเกิดใหม่ของบางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่กว่าชีวิตที่ผ่านมาของนาง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">วังวนแห่งพลังห้าสีนั้นหมุนวนเข้าหากัน ก่อนจะกลั่นตัวเป็นรูปธรรมอยู่เบื้องหน้าของนาง เป็นสิ่งมีชีวิตที่ถือกำเนิดขึ้นจากการบำเพ็ญเพียรอย่างหนักหน่วงตลอดวันและคืน การถือกำเนิดของภูตเบญจพิษได้สำเร็จลุล่วงแล้ว</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ ในขณะที่แสงสีม่วงแกมเขียวกำลังจางหายไป ความเหนื่อยล้าทั้งหมดได้หายไปสิ้น เหลือเพียงความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังและความรู้บางอย่างที่ถูกถ่ายทอดมาสู่จิตสำนึกของนางอย่างชัดเจน</font></div></div><div><br></div><div style="text-align: center;"><b style="color: rgb(85, 107, 47); font-family: Kanit; font-size: x-large;"><img width="500" _height="50" src="https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif" border="0" alt="" style="border: 0px; vertical-align: middle;"></b></div><div><br></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b>สุ่มได้</b></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b>Huaying (ฮว่าอิง) (LV.80) <br><br></b></font>@Watcher <font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b></b></font></div><div><br></div>
SuYao
โพสต์ 2025-10-18 17:52:05
<p></p><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><font size="5" color="#556b2f"><b>วันที่ 11 จิ่วเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<br></b></font></font><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#556b2f" face="Kanit" size="5"><b>ยามจื่อถึง</b></font><font color="#556b2f" face="Kanit" size="5" style=""><b>ยามซื่อ</b><b style=""> (เวลา 00.00 - 11.00 น.)</b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit"><font color="#556b2f" size="5"><b><img width="500" _height="50" src="https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif" border="0" alt="" style="border: 0px; vertical-align: middle;"></b></font></font></div></div></div></div><div><font face="Kanit"><br></font></div><div><div><font face="Kanit" size="3">การกำเนิดของภูตเบญจพิษได้สิ้นสุดลงแล้ว แสงสว่างวาบที่เคยแผ่ออกมาจากตันเถียนของซูเหยาได้จางหายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงความมืดสลัวที่เต็มไปด้วยไอพลังงานหนาแน่นของถ้ำวั่วหลง นางค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ ในห้วงเวลาแห่งความเงียบงันที่เข้าครอบคลุมอีกครั้ง ความเหนื่อยล้าจากการบำเพ็ญเพียรต่อเนื่องเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย แทนที่ด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิต และคล้ายมีกระแสความรู้ใหม่ที่ชัดเจนไหลถ่ายทอดเข้ามาในจิตสำนึกของนาง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">เมื่อดวงตาปรับเข้ากับความมืดสลัวภายในถ้ำได้อีกครั้ง สิ่งแรกที่ซูเหยาได้เห็นคือสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ ลอยตัวอยู่ตรงหน้าห่างไปไม่เกินหนึ่งช่วงแขน มันมีขนาดพอ ๆ กับฝ่ามือผู้ใหญ่ ลำตัวกลมป้อมสีเหลืองสดใสราวกับดอกกุ้ยฮวาในฤดูสารท มีปีกบางเบาสองคู่สีเขียวมรกตที่กระพือช้า ๆ ส่งเสียงหึ่ง หึ่ง แผ่วเบาในอากาศ มันมีใบหน้าเล็กจิ้มลิ้ม มีดวงตากลมโตสีเขียวที่ส่องประกายระยิบระยับ และมีหนวดเส้นเล็กบนหัวแกว่งไกวไปมา</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">รูปลักษณ์ภายนอกของมันช่างน่ารักและไม่มีพิษภัย จนยากจะเชื่อว่ามันคือสิ่งมีชีวิตที่ถือกำเนิดขึ้นจากวังวนแห่งพลังบริสุทธิ์และธาตุทั้งห้าอันทรงอานุภาพ ซูเหยามองสำรวจมันด้วยความฉงนสงสัยและจับจ้องอย่างไม่วางตา นางใช้เวลาอยู่นานทีเดียวกว่าที่จะรวบรวมสติให้ถามออกไป</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">เจ้าภูตน้อยที่ลอยอยู่กลางอากาศพลันเอียงศีรษะเล็กน้อย ปีกสีเขียวหยุดกระพือ มันเท้าแขนเล็ก ๆ ที่ดูราวกับแขนของทารกน้อยไว้ที่เอว และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สดใสและดังชัดเจนแต่ก็แฝ่วเบาราวเสียงระฆังลม ท่าทางของมันแสดงออกถึงความหยิ่งยโสเล็กน้อย อย่างน่าขัน</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="3">"เจ้าจ้องอะไรขนาดนั้น ไม่เคยเห็นภูตเบญจพิษหรือไง?"</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยาส่ายหน้าปฏิเสธช้า ๆ นางรวบรวมมือข้างหนึ่งวางไว้บนหน้าตัก และโค้งศีรษะให้เล็กน้อยตามธรรมเนียม</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#006400" face="Kanit" size="3">"ไม่เคยเจ้าค่ะ...เอ่อ...ข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อนเลย เจ้าคือภูตเบญจพิษอย่างที่เจ้ากล่าวอ้างจริงหรือ?"</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">เจ้าภูตน้อยทำท่าทางเหมือนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเชิดใบหน้าเล็ก ๆ ขึ้นเล็กน้อยด้วยความภูมิใจ มันลอยวนรอบศีรษะของซูเหยาไปหนึ่งรอบก่อนจะกลับมายืนอยู่ตรงหน้านางอีกครั้ง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="3">"แน่นอนอยู่แล้ว! ข้ามีนามว่าฮว่าอิง! ข้าออกจะมีชื่อเสียงโด่งดังในยุทธจักร เจ้าไม่รู้จักข้าได้อย่างไรกันเนี่ย! นี่เจ้าใช้ชีวิตอยู่ในหุบเขาโดดเดี่ยวหรืออย่างไร?"</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยาถอนหายใจออกมาแผ่วเบา นางรู้สึกอับอายเล็กน้อยที่ไม่รู้จักสิ่งที่ดูมีชื่อเสียง แต่ความจริงก็คือนางไม่เคยออกสู่โลกภายนอกมากนัก นางหมกตัวอยู่กับวิชาแพทย์และการฝึกฝนบำเพ็ญโดยตลอด</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#006400" face="Kanit" size="3">"เอ่อ...ข้าขออภัยด้วย...คือว่าข้าเติบโตในป่าเขามาตั้งแต่เด็ก เพิ่งจะมาถึงเมืองหลวงได้ไม่นานนี้เอง เลยอาจจะไม่คุ้นเคยกับชื่อเสียงของเจ้า ข้าต้องขอโทษด้วยจริง ๆ "</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ฮว่าอิงจ้องมองซูเหยาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยอมรับคำขอโทษอย่างไม่เต็มใจนัก แล้วสีหน้าของมันก็เปลี่ยนไปในทันที ดวงตากลมโตเริ่มส่องประกายด้วยความอยากอาหาร</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="3">"เอาเถอะ... ช่างมัน! เรื่องชื่อเสียงไว้ค่อยว่ากันทีหลัง ตอนนี้ข้าหิวแล้ว! การกำเนิดของข้าใช้พลังงานไปมหาศาล เจ้าต้องรับผิดชอบชีวิตใหม่ของข้าด้วยการหาอาหารมาให้! ในเมื่อพวกเราพบกันครั้งแรก...ข้าอยากกินเป็ดย่างน้ำผึ้งซ่อนกลิ่นแกล้มกับชาหวงซานเหมาเฟิง! ต้องเป็นชาที่เก็บใหม่ในช่วงยามเฉิน ของฤดูใบไม้ผลิด้วยนะ!"</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยาได้ยินดังนั้นก็เบิกตากว้างเล็กน้อย นางพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่เบามากจนแทบจะกลืนหายไปกับความเงียบของถ้ำ</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#006400" face="Kanit" size="3">"กินหรูจัง..."</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">แม้จะพึมพำเบาเพียงใด แต่เจ้าภูตเบญจพิษก็มีประสาทรับฟังที่ว่องไวผิดปกติ ฮว่าอิงหันขวับมามองซูเหยาด้วยดวงตากลมโตที่แทบจะลุกเป็นไฟ</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="3">"เมื่อกี้เจ้าพูดอะไรนะ!?"</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยาตกใจจนสะดุ้งเล็กน้อย นางรีบแก้ไขสถานการณ์อย่างรวดเร็ว</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#006400" face="Kanit" size="3">"ปะ...เปล่า ไม่มีอะไรเลย! ข้าแค่ทวนรายการอาหารให้เจ้าฟังเท่านั้นเอง! ได้...ได้แน่นอน! เป็ดย่างน้ำผึ้งซ่อนกลิ่นกับชาหวงซานเหมาเฟิงใช่ไหม? เจ้ารอข้าตรงนี้ ข้าจะรีบไปนำมาให้เดี๋ยวนี้!"</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยารีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ความว่องไวปราดเปรียวของนางกลับคืนมาอย่างเต็มเปี่ยม นางวางท่าทางอย่างหนักแน่นและมั่นคงก่อนจะหันหลังเดินออกจากลานกว้างด้านในถ้ำไปตามทางคดเคี้ยวอย่างเร่งรีบ ทิ้งให้เจ้าภูตน้อยฮว่าอิงลอยเคว้งคว้างอยู่ในความมืดสลัวอย่างโดดเดี่ยว</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">การเดินทางกลับสู่เมืองหลวงในยามเช้าตรู่ของซูเหยาเต็มไปด้วยความเร่งรีบ นางต้องแวะร้านอาหารชื่อดังที่ยังไม่เปิดทำการ และต้องใช้ทักษะการเจรจาเพื่อให้ได้เป็ดย่างที่ปรุงเสร็จใหม่ ๆ ในยามนี้ นอกจากนี้ยังต้องแวะโรงน้ำชาเก่าแก่เพื่อขอชาหายากตามที่ภูตน้อยต้องการ</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยาหายเข้าไปในความมืดของถ้ำอีกครั้งหลังจากผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยาม เมื่อกลับมาถึงลานกว้างด้านใน นางก็เห็นฮว่าอิงยังคงลอยตัวอยู่ตรงที่เดิมด้วยท่าทางที่ดูเบื่อหน่าย นางรีบวางชุดเป็ดย่างที่ส่งกลิ่นหอมหวลไปทั่วถ้ำ และถ้วยชาอุ่น ๆ ที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นของดอกกล้วยไม้ป่าลงบนก้อนหินเรียบอย่างระมัดระวัง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">เจ้าภูตน้อยฮว่าอิงไม่รอช้า มันพุ่งเข้าหาอาหารอย่างรวดเร็ว และเริ่มลิ้มรสเป็ดย่างน้ำผึ้งที่มันต้องการอย่างเอร็ดอร่อย มันใช้มือเล็ก ๆ ฉีกเนื้อเป็ดชิ้นเล็ก ๆ เข้าปากอย่างรวดเร็ว ก่อนจะจิบชาตามไปอย่างผู้เชี่ยวชาญด้านอาหาร ท่าทางของมันช่างดูหรูหราผิดกับรูปลักษณ์ที่เล็กจิ๋ว</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ฮว่าอิงกินอาหารจนท้องป่องอย่างเห็นได้ชัด จนแทบจะลอยตัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว มันยกมือลูบท้องที่เต็มไปด้วยเป็ดย่างอย่างพึงพอใจ ก่อนจะส่งเสียงออกมาอย่างมีความสุข</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="3">"อืม...รสชาติเยี่ยมยอด! เจ้าเองก็ใช้ได้เลยนะเนี่ยที่สามารถทำให้ข้าพึงพอใจได้! ข้าชักจะถูกใจเจ้าเสียแล้วสิ...มาผูกพันธะกันเถอะ!"</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">คำกล่าวของเจ้าภูตน้อยทำให้ซูเหยาที่กำลังนั่งพักอยู่บนพื้นถึงกับตกตะลึงจนร่างแข็งทื่อ นางไม่คาดคิดว่าการผูกพันธะจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเช่นนี้ การผูกพันธะกับภูตเบญจพิษนั้นถือเป็นวาสนาอันยิ่งใหญ่ แต่การเตรียมตัวก็มีความสำคัญอย่างยิ่ง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#006400" face="Kanit" size="3">"ผะ...ผูกพันธะ งั้นหรือ? ตะ...แต่..."</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยายังไม่ทันได้อธิบายถึงความจำเป็นในการเตรียมตัวอย่างถี่ถ้วนตามหลักวิชาการ เจ้าภูตเบญจพิษก็ไม่รอช้าอีกต่อไป มันเปล่งแสงสีม่วงแกมเขียวออกมาจากร่างเล็ก ๆ และพุ่งเข้าหาหน้าผากของซูเหยาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ แสงสว่างจ้าแผ่ออกมาเล็กน้อย ก่อนที่ซูเหยาจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดแปลบ ๆ ที่หน้าผาก พร้อมกับสัญลักษณ์บางอย่างที่ปรากฏขึ้นเพียงชั่วครู่แล้วจางหายไป</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ฮว่าอิงถอยออกมาลอยอยู่ตรงหน้าซูเหยาอีกครั้งด้วยท่าทางที่พึงพอใจอย่างที่สุด การผูกพันธะเสร็จสิ้นลงแล้วในชั่วพริบตา</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="3">"เท่านี้นี่แหละ! ต่อจากนี้ข้าเป็นภูตของเจ้า เราจะเป็นคู่หูกัน! เจ้าจงภูมิใจเสียเถอะ เจ้าโชคดีมากนะที่ไม่ต้องไปเรียนวิชาพันธะวิญญาณของสำนักหมิงซูอันแสนน่าเบื่อนั่น ข้าอุตส่าห์เสนอตัวเองผูกพันธะให้เจ้าถึงที่เลยนะ! ต่อไปนี้ก็หาของอร่อย ๆ มาให้ข้ากินเยอะ ๆ ก็พอ"</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ซูเหยาที่ยังคงนั่งนิ่งด้วยความตกใจ ได้แต่พึมพำกับตัวเอง นางไม่รู้จะตอบโต้อย่างไรกับการกระทำอันรวดเร็วและเด็ดขาดของเจ้าภูตน้อยตัวนี้</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">และแล้วซูเหยาก็ได้คู่หูคนใหม่ที่มาพร้อมกับความต้องการอันซับซ้อนด้านอาหาร และการผูกพันธะที่เสร็จสิ้นลงด้วยความบังเอิญและรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ</font></div></div><div><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><b style="color: rgb(85, 107, 47); font-size: x-large;"><font face="Kanit"><img width="500" _height="50" src="https://img2.pic.in.th/pic/111953632.gif" border="0" alt="" style="border: 0px; vertical-align: middle;"></font></b></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b style="">เป็ดย่างน้ำผึ้งซ่อนกลิ่นกับชาหวงซานเหมาเฟิง ให้ ฮว่าอิง</b></font></div><div><br></div><div style="text-align: center;">@Watcher </div>