เว็บบอร์ด › บันทึกท่องยุทธจักร › [บันทึกการเดินทาง] : ซากอารยธรรมของคนโบราณ

RongXiuying โพสต์ 7 วันที่แล้ว

[บันทึกการเดินทาง] : ซากอารยธรรมของคนโบราณ

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย RongXiuying เมื่อ 2025-10-19 12:58 <br /><br />

<style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/A-post-apocalyptic-Beijing-overgrown-with-lush-green-vegetation.-Crumbling-skyscrapers-and-ancient-Chinese-architecture-like-the-Forbidden-City-are-partially-covered-in-vines-moss-and-large-trees.-The.jpg"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>


<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 0px;
    border: 0px double #172822;
    padding: 0 px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/Seamless-pattern-of-fine-white-line-art-over-a-dark-green-background-1f302a-depicting-a-post-apocalyptic-Beijing.-Focus-on-tall-crumbling-skyscrapers-overgrown-with-creeping-vines-and-iconic-Beijing-a.jpg");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 0px;
    padding: 0 px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/bh-green-3.png");}
</style>   


<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 0px;
    border: 0px double #172822;
    padding: 0px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="boxsystem01">
   <p><br><br><br></p><div id="boxsystem02"><p><br></p><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/-2-147bc90fc082205d0.png" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-9d3e3355-7fff-d32b-ca18-7825e644691c"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><br></p></span></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>



<iframe width="1" height="1" src="https://www.youtube.com/embed/_zQZFWbNDeo?autoplay=1&amp;loop=1&amp;playlist=_zQZFWbNDeo" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe>

RongXiuying โพสต์ 3 วันที่แล้ว

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 0px;
    border: 0px double #172822;
    padding: 0 px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/Seamless-pattern-of-fine-white-line-art-over-a-dark-green-background-1f302a-depicting-a-post-apocalyptic-Beijing.-Focus-on-tall-crumbling-skyscrapers-overgrown-with-creeping-vines-and-iconic-Beijing-a.jpg");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 0px;
    padding: 0 px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/bh-green-3.png");}
</style>   


<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 0px;
    border: 0px double #172822;
    padding: 0px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="boxsystem01">
   <p><br><br><br></p><div id="boxsystem02"><p><br></p><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/--135794d75e0353a0b.png" border="0"></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ไอหนาวของทะเลทรายยามค่ำคืนกัดกินความอบอุ่นของผิวกาย แต่ไม่อาจเทียบได้กับความเยียบเย็นที่แผ่ซ่านอยู่ในดวงจิตของซิ่วอิง ภายใต้แสงจันทร์สีเงินที่สาดส่องลงมากระทบชั้นหินทรายหลากสีสันของภูเขาตันเซี๋ยจนเกิดเป็นเงาทะมึนบิดเบี้ยว นางยังคงนั่งนิ่งอยู่ข้างศิลาเจ็ดสีก้อนนั้น สายตาจับจ้องไปยังผืนดินเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกันระหว่างความหวาดกลัวและความมุ่งมั่นที่เพิ่งก่อตัวขึ้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ภาพนิมิตอันน่าสะพรึงกลัวยังคงวนเวียนอยู่ในห้วงความคิดของนาง ซากปรักหักพังของนครที่สูงเสียดฟ้า ซึ่งทำจากวัสดุประหลาดที่ไม่อาจพบได้ในแผ่นดินฮั่น มันเป็นภาพของความรุ่งเรืองที่ล่มสลายและถูกครอบงำด้วยเหล่าอสูรกายที่มีรูปลักษณ์วิปริต นี่คือคำตอบที่บุรุษชุดขาวมอบให้ ทว่ามันกลับเป็นปริศนาที่ใหญ่หลวงยิ่งกว่าเดิม นางก้าวข้ามความว่างเปล่าของการค้นหาในจางเย่มาได้ แต่บัดนี้กลับต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่ว่าเส้นทางข้างหน้าของนางคือการเดินทางสู่ดินแดนแห่งความบรรลัยที่ซ่อนเร้น…</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“รูมิติสีดำทะมึน…หุบเขาแห่งซากปรักหักพัง…”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> เสียงกระซิบแผ่วเบาเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากที่แห้งผาก นางนึกถึงคำกล่าวของบุรุษชุดขาวอีกครั้ง เขาไม่ได้โกหก…แต่เขาไม่ได้บอกถึงความน่าสะพรึงกลัวที่แท้จริง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ขณะที่ซิ่วอิงกำลังจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดและพยายามปะติดปะต่อชิ้นส่วนของปริศนาที่ไม่ปะติดปะต่อกันนั้น เงาร่างสูงใหญ่ผิดปกติก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้านางอย่างฉับพลันราวกับผุดขึ้นมาจากพื้นดิน ซิ่วอิงสะดุ้งสุดตัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ง้าวคู่ใจถูกปลดออกจากหลังและยกขึ้นตั้งท่าป้องกันอย่างรวดเร็วโดยสัญชาตญาณที่สั่งสมมาจากการฝึกฝน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ร่างที่ยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าของนางนั้นสูงใหญ่ราวกับยักษ์ที่ถูกหุ้มด้วย อาภรณ์คลุมยาวสีเข้มที่ทำจากผ้าเนื้อหนาที่ไม่รู้จักชนิด ปลายแขนเสื้อและชายผ้าสะบัดไหวเล็กน้อยตามสายลมเย็นที่พัดโชย ผิวผ้าที่ทอแน่นนี้ปกปิดร่างกายและใบหน้าของเขาอย่างมิดชิด จนมองไม่เห็นแม้แต่เค้าโครงของใบหน้าภายใต้ฮู้ดขนาดใหญ่ที่ทิ้งเงาดำมืด ใบหน้าของบุรุษผู้นี้ถูกซ่อนไว้ภายใต้ความลึกลับอย่างสมบูรณ์ ซิ่วอิงได้แต่เห็นเพียงความมืดมิดที่อยู่ในร่มเงาของฮู้ดคลุมเท่านั้น ไม่มีรังสีพลังวัตรที่รุนแรงแผ่ออกมา แต่ก็ไม่มีร่องรอยของมนุษย์เดินดินธรรมดาเช่นกัน ความเงียบสงบที่น่าหวาดหวั่น แผ่กระจายออกมาจากร่างนั้น ราวกับว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของขุนเขามาตั้งแต่โบราณกาล</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“อย่าได้ตกใจไป”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> เสียงทุ้มนุ่มลึกดังออกมาจากใต้ฮู้ดคลุมนั้น เสียงนั้นฟังดูมีอายุ แต่มันเต็มไปด้วยความหนักแน่น</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffff00"> </font><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“ข้าไม่ได้มาเพื่อทำร้ายเจ้า”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงไม่ได้ลดง้าวลง นางยังคงระแวดระวังอย่างถึงที่สุด นางรู้ดีว่าบุรุษผู้นี้สามารถปรากฏตัวต่อหน้านางได้โดยที่นางไม่รู้ตัวแสดงว่าฝีมือของเขาต้องล้ำเลิศจนเกินกว่าที่นางจะต้านทานไหว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ท่าน…เป็นใคร?” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงเอ่ยถามเสียงเข้ม ดวงตาจับจ้องไปยังความมืดมิดใต้ฮู้ดคลุมของเขาไม่วางตา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“เรียกข้าว่า ‘ผู้เฝ้าดู’ ก็เพียงพอแล้ว” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">บุรุษลึกลับตอบอย่างเรียบง่าย น้ำเสียงราบรื่นราวกับสายน้ำที่ไหลเอื่อย </font><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“ข้าเห็นทุกสิ่งในหกพิภพ…และสิ่งที่เจ้าเพิ่งได้เห็นก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวของความจริงที่ถูกซ่อนไว้เท่านั้น”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เขาหยุดไปครู่หนึ่ง ปล่อยให้ความเงียบและความหนาวเย็นของค่ำคืนกัดกินจิตใจของซิ่วอิง ก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่เน้นหนัก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“สิ่งที่เจ้าเห็นในนิมิตนั้น…คือ ซากอารยธรรมโบราณที่เคยรุ่งเรืองถึงขีดสุดเมื่อนานมาแล้ว ก่อนที่มหันตภัยครั้งใหญ่จะกวาดล้างทุกสิ่งให้หายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ พวกเขาไม่ได้พึ่งพาพลังวัตรหรือแก่นเซียน แต่ใช้สิ่งที่เรียกว่า ‘เทคโนโลยี’ เพื่อสร้างความยิ่งใหญ่”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คำว่า ‘ซากอารยธรรม’ และ ‘มหันตภัย’ ทำให้ซิ่วอิงขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่พอถึงคำว่า ‘เทคโนโลยี’ นั่นกลับฟังดูแปลกหูและไม่คุ้นเคยอย่างยิ่ง นางพยายามทำความเข้าใจกับคำศัพท์ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนนี้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เทคโนโลยี…มันคืออะไรหรือท่าน?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ผู้เฝ้าดูไม่ได้ตอบด้วยคำพูด แต่เขาเลิกมือขวาที่มีขนาดใหญ่ขึ้นมาและในฝ่ามือที่ถูกหุ้มด้วยถุงมือหนาของเขานั้นมีผลึกที่งดงามคล้ายก้อนหินขนาดเท่ากำมือของบุรุษ ดูไม่เหมือนอัญมณีที่มาจากเหมืองแร่ทั่วไปเลย</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“นี่คือสิ่งที่เรียกว่า ศิลาสื่อสาร” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ผู้เฝ้าดูโยนศิลานั้นมาให้ซิ่วอิงอย่างไม่ลังเล ซิ่วอิงรับไว้ด้วยมืออีกข้างอย่างรวดเร็ว รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่แผ่ซ่านออกมาจากผิวผลึก </font><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“มันก็เป็นส่วนหนึ่งของเทคโนโลยีโบราณที่ข้ากล่าวถึง แม้จะอยู่ห่างกันถึงพันลี้เจ้าก็สามารถสื่อสารกับผู้ที่เจ้าต้องการได้ เพียงแค่นึกถึงผู้ที่ถือศิลาอีกก้อนหนึ่ง”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">“สื่อสารกับผู้ที่อยู่ห่างพันลี้ได้เพียงแค่คิดถึง…” ซิ่วอิงทวนคำอย่างอึ้ง ๆ นางตรวจสอบศิลาในมืออย่างละเอียด มันดูเหมือนก้อนหินที่ถูกเสกให้มีชีวิตชีวาด้วยพลังงานบริสุทธิ์ นางไม่เข้าใจคำอธิบายที่ซับซ้อน แต่สามารถตีความสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อถึงได้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“อืม…ก็แค่พูดคุยกับก้อนหิน แล้วคนที่อยากคุยด้วยจะได้ยิน…ข้าพอจะเข้าใจแล้ว” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">นางสรุปออกมาอย่างง่าย ๆ ตามความเข้าใจของตน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ผู้เฝ้าดูหัวเราะเบา ๆ เสียงของเขาฟังดูแห้งผาก </font><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“เจ้าเข้าใจแก่นแท้ได้รวดเร็วนัก” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เขาหยุดเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อ </font><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“มีปีศาจผู้รอบรู้แห่งหกพิภพผู้หนึ่ง เขาผู้นี้มีภูมิความรู้เกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่างในหกพิภพ มีพลังหยั่งรู้ที่ไม่ธรรมดา และเขาเปิดร้านขายของสารพัดประโยชน์ที่เดินทางไปทั่วทุกหนแห่ง”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“หลายสิบปีมานี้ไม่มีใครพบเขาอีกเลยนับตั้งแต่เขาหายสาบสูญไปจากพกพิภพ แต่หากชะตาของเจ้าถูกกำหนดไว้ให้พบเจอ…การเดินทางสู่หุบเขาแห่งซากปรักหักพังของเจ้าอาจจะนำพาเจ้าไปสู่ร้านของเขาได้”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงรู้สึกตื่นเต้นกับความเป็นไปได้ที่บุรุษลึกลับผู้นี้กล่าวถึง หากมีปีศาจที่รู้ทุกเรื่องจริง นางก็คงจะหาทางออกสำหรับปริศนาของรูมิติสีดำทะมึนได้ แต่ก่อนที่นางจะทันได้เอ่ยปาก ผู้เฝ้าดูก็ชิงทำบางสิ่งบางอย่างอย่างรวดเร็ว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><b><i>วูบ!</i></b></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ศิลาสื่อสารในมือของซิ่วอิงถูกดึงกลับไปอย่างรวดเร็วด้วยพลังงานที่ไม่รู้จัก มันลอยกลับไปอยู่ในมือของผู้เฝ้าดูอย่างแม่นยำและนุ่มนวล ซิ่วอิงมองตามอย่างงุนงง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“อ้าว! ท่าน…ท่านไม่ได้จะให้ข้าหรือเจ้าคะ?”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> นางเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“เปล่าหรอก” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ผู้เฝ้าดูตอบอย่างเรียบง่าย</font><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd"> “ข้าแค่แสดงให้เจ้าดู เจ้าควรจะไปซื้อมันเอาเองถ้าได้เจอร้านนั่นน่ะนะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงทำสีหน้างงงวยเล็กน้อย การเดินทางเพื่อหาสิ่งที่บุรุษชุดขาวพูดถึงว่าไม่เสียเงินไปแล้วครั้งหนึ่ง บัดนี้ต้องตามหาปีศาจเพื่อซื้อก้อนหินประหลาดอีกก้อนหนึ่ง นางส่ายหน้าอย่างอ่อนใจกับชะตากรรมที่ยุ่งยาก</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“แล้ว…หลังจากที่ข้าเห็นภาพพวกนั้นแล้ว ข้าต้องทำอะไรต่อ? ข้าไม่รู้เลยว่าหุบเขาซากปรักหักพังนั้นอยู่ที่ใดบนแผนที่” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">นางหันกลับมาถามคำถามที่สำคัญที่สุดอีกครั้ง ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะหาคำตอบให้ได้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ผู้เฝ้าดูซึ่งยืนตระหง่านราวกับเงาของภูเขาเบื้องหลังนั้นนิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ ความเงียบนั้นหนักอึ้งและเต็มไปด้วยปริศนาราวกับว่าเขากำลังชั่งน้ำหนักคำพูดแต่ละคำที่จะเอ่ยออกมา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ในที่สุดเสียงทุ้มลึกที่ก้องกังวานก็ดังออกมาจากใต้ฮู้ดคลุมอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความสงสาร ความเร่งรีบ และความมุ่งมั่นที่ซิ่วอิงไม่อาจเข้าใจได้ เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนกำลังมองไปยังทิศทางที่อยู่ห่างไกลออกไปสุดขอบฟ้า ผ่านกำแพงเงาและแสงจันทร์ของยามค่ำคืน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“เจ้าจงมุ่งหน้าสู่เขตเป่ยผิง” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ผู้เฝ้าดูกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ</font><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd"> “ที่แห่งนั้นมีหุบเขารกร้างที่ไม่มีใครกล้าย่างกรายเข้าไป ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในแถบนั้นเชื่อว่าเป็นดินแดนต้องสาปมีซากอารธรรมโบราณขนาดใหญ่ที่ผู้บุกรุกจะต้องพบกับหายนะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงขมวดคิ้วแน่น เมื่อได้ยินชื่อเมืองที่ถูกเอ่ยถึง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เป่ยผิง…” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">นางทวนคำอย่างแผ่วเบา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">สำหรับสตรีที่เพิ่งเดินทางข้ามมณฑลเพื่อมายังจางเย่ซึ่งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือสุดของอาณาจักร การเดินทางไปยังเป่ยผิงนั้นหมายถึงการเดินทางที่ยาวนานที่สุดในชีวิตของนาง เป่ยผิงตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของอาณาจักร ห่างจากเขตนี้ไปนับพันลี้ ต้องข้ามแม่น้ำเหลืองที่ยิ่งใหญ่ ต้องผ่านที่ราบลุ่มของมณฑลจี้โจวที่เต็มไปด้วยผู้คน และต้องเดินทางผ่านเมืองที่สำคัญหลายแห่ง เป็นการเดินทางที่ยาวไกลกว่าการเดินทางจากฉางอันมายังจางเย่เสียอีก!</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ที่แห่งนั้น…มันไกลมากเลยนะเจ้าคะ!” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงไม่อาจซ่อนความตกใจได้ นางเคยได้ยินชื่อของเป่ยผิงมาบ้างจากปากของพ่อค้าที่เดินทาง แต่ไม่เคยคิดว่าจะต้องเดินทางไปที่นั่นด้วยตัวเอง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“ในหุบเขาแห่งนั้นมีข่าวลือว่ามีสิ่งก่อสร้างแปลก ๆ มากมาย ที่ร่ำลือว่าเป็นของคนโบราณตั้งตระหง่านอยู่ มันมีรูปลักษณ์ที่ไม่เหมือนสถาปัตยกรรมใด ๆ ที่มนุษย์ในยุคนี้รู้จัก มีหอคอยที่ทำจากคอนกรีต มีกำแพงที่สูงเสียดฟ้าที่ถูกปกคลุมด้วยเถาวัลย์ที่เหี่ยวแห้ง และมีซากของ รูปปั้นประหลาดที่ทำจากเหล็กสนิมเขรอะ”</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> ผู้เฝ้าดูยังคงบรรยายต่อไปอย่างไม่เร่งรีบ แต่ทุกคำพูดกลับสร้างภาพที่น่าพรึงกลัวในจินตนาการของซิ่วอิง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“เป็นเรื่องของเจ้าแล้ว ผู้กลับชาติมาเกิดเอ๋ย ขอให้โชคดีกับการเดินทาง”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">คำสุดท้ายที่หลุดออกมาจากปากของเขาทำให้ซิ่วอิงต้องตะลึง ดวงตาของนางเบิกกว้างด้วยความไม่เข้าใจ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“อะ…อะไรนะเจ้าคะ! กะ…กลับ…กลับอะไรนะ!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงตะโกนออกไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่นางกำลังพยายามทำความเข้าใจคำพูดสุดท้ายที่แปลกประหลาดนั้น ร่างสูงใหญ่ของผู้เฝ้าดูก็สลายตัวไปในความมืดมิดของค่ำคืนอย่างสมบูรณ์ ราวกับว่าเขาเป็นเพียงภาพลวงตาที่เกิดจากแสงและเงา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เดี๋ยวกลับมาก่อนเซ่!!!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เสียงตะโกนของซิ่วอิงดังสะท้อนก้องอยู่ในหุบเขาที่ว่างเปล่า มีเพียงสายลมหนาวที่พัดพาเอาฝุ่นทราย มาเสียดสีกับใบหน้าของนางเท่านั้นที่ตอบกลับมา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">นางทรุดตัวลงนั่งบนพื้นหินอีกครั้ง ความรู้สึกหลากหลายประดังเข้ามาในจิตใจ ทั้งความสับสนต่อคำว่า 'ผู้กลับชาติมาเกิด' ความคับข้องใจที่ถูกทิ้งไว้กับปริศนาที่ใหญ่โต และความตื่นตระหนกต่อการเดินทางที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">"ต้องหาที่พึ่งทางใจ" </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">พูดจบก็นั่งเรียงหินเป็นเจดีย์แล้วกล่าวคำที่พูดบ่อยที่สุดในช่วงนี้ออกมา </font><font face="Kanit" size="3" color="#008080">"ข้าแต่สัจเทพอี๋เหอ ผู้ทรงอำนาจแห่งแดนเทพ ข้าขออัญเชิญพลังของท่านมาสถิตในกาย เพื่อปลดล็อกขีดจำกัดและก้าวสู่ศักยภาพที่แท้จริง ขอให้พรแห่งท่านนำพาข้าไปสู่ความแข็งแกร่งอันไร้ขีดจำกัด!"</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">หลังจากอธิษฐานเสร็จซิ่วอิงก็เงยหน้ามองไปยังทิศทางที่ผู้เฝ้าดูเคยยืนอยู่ นางลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอีกครั้ง ปรับเสื้อผ้าที่ใช้ในการเดินทางให้เข้าที่ ง้าวคู่ใจถูกตรึงไว้ด้านหลังอย่างมั่นคง การเดินทางที่ไกลที่สุดในชีวิตของนาง กำลังจะเริ่มต้นขึ้นจากขอบดินแดนตะวันตกมุ่งสู่ชายแดนทางตะวันออกเฉียงเหนือของอาณาจักร</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ซิ่วอิงถอนหายใจยาว พ่นไอหนาวออกมาเป็นควันสีขาวบางเบา นางเริ่มก้าวเดินลงจากภูเขาตันเซี๋ยอย่างเงียบเชียบ โดยมีเพียงแสงดาวและแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมากระทบเป็นดวงตาที่คอยเฝ้ามองความก้าวหน้าของนางบนเส้นทางที่ถูกกำหนดโดยชะตากรรม</font></div></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/beijing.png" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b> แจ้งเลื่อนระดับ +2 Point</b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b>(อย่าลืมลบ EXP ให้ด้วยน้า)</b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;">@Watcher&nbsp; &nbsp;</div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-9d3e3355-7fff-d32b-ca18-7825e644691c"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><br></p></span></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

RongXiuying โพสต์ 12 ชั่วโมงที่แล้ว

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 0px;
    border: 0px double #172822;
    padding: 0 px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/Seamless-pattern-of-fine-white-line-art-over-a-dark-green-background-1f302a-depicting-a-post-apocalyptic-Beijing.-Focus-on-tall-crumbling-skyscrapers-overgrown-with-creeping-vines-and-iconic-Beijing-a.jpg");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 0px;
    padding: 0 px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/bh-green-3.png");}
</style>   


<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 0px;
    border: 0px double #172822;
    padding: 0px;
    box-shadow: #172822 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>   


<div id="boxsystem01">
   <p><br><br><br></p><div id="boxsystem02"><p><br></p><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/--299fdc9a6d5ea6097.png" border="0"></div><div align="center" style="text-align: center; outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ไอหนาวของทะเลทรายยามค่ำคืนที่บริเวณเชิงเขาภูเขาตันเซี๋ยนั้นโหดร้ายอย่างถึงที่สุด มันแผ่ซ่านกัดกินความอบอุ่นที่เคยมีอยู่ของผิวกายซิ่วอิงอย่างช้า ๆ จนแทบจะทำให้เลือดในกายแข็งตัว ความเยือกเย็นภายนอกนั้นรุนแรงเสียยิ่งกว่าความเย็นยะเยือกของจิตใจที่ว่างเปล่า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงทิ้งเบื้องหลังของริ้วหินทรายหลากสีสันที่บัดนี้กลายเป็นเงาดำทะมึนภายใต้แสงจันทร์สีเงินวาวไว้เบื้องหลัง ง้าวคู่ใจถูกตรึงไว้ด้านหลังอย่างมั่นคงอีกครั้งภายใต้เสื้อคลุมที่ทำจากผ้าเนื้อหยาบสีทึม ซึ่งแทบจะไม่มีคุณสมบัติในการป้องกันความหนาวเย็นจากลมที่พัดกระโชกมาจากที่ราบสูงทางตะวันตกเฉียงเหนือ นางเริ่มก้าวเดินลงจากขุนเขาอย่างเงียบเชียบสู่ที่ราบของระเบียงเหอซี ทุกย่างก้าวที่เหยียบย่ำลงบนพื้นทรายปนกรวดนั้นแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ราวกับเป็นการกระทำที่เคารพต่อความเงียบสงบอันศักดิ์สิทธิ์และน่าเกรงขามของผืนทะเลทรายยามค่ำคืน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ท้องฟ้าเหนือดินแดนตะวันตกสุดของต้าฮั่นนั้นช่างมืดมิดและกว้างใหญ่ไพศาลอย่างหาที่สุดไม่ได้ ดวงดาวนับล้านดวงส่องแสงระยิบระยับราวกับถูกบรรจงโรยอยู่บนกำมะหยี่สีดำที่ทอดยาวอย่างไร้ขอบเขต ซิ่วอิงเงยหน้ามองกลุ่มดาวเหนืออันเป็นที่รัก ซึ่งเปรียบเสมือนเข็มทิศแห่งโชคชะตาที่ชี้ทางให้นางมุ่งหน้าสู่ทิศตะวันออกอย่างมั่นคงไปยังรื่อเล่อ เมืองป้อมปราการอันเป็นจุดพักแรกของการเดินทางพันลี้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">พื้นดินในบริเวณนี้ของระเบียงเหอซีไม่ได้เป็นทะเลทรายทรายล้วน ๆ แต่มันคือพื้นกรวดหินที่เต็มไปด้วยเศษหินขนาดเล็กและทรายที่แห้งแข็งเป็นแผ่นหนาร่องรอยล้อเกวียนที่ถูกบดทับจนลึกของขบวนคาราวานที่เดินทางไปยังจางเย่ในเวลากลางวันยังคงปรากฏให้เห็นเลือนราง มันเป็นเส้นทางเดียวที่ทำให้นางเชื่อมั่นว่าจะไม่หลงทางในความมืดมิดที่น่ากลัวนี้ ซิ่วอิงจดจำคำกล่าวของผู้เฝ้าดูเกี่ยวกับเป่ยผิงและซากอารยธรรมได้อย่างชัดเจน นางรู้ดีว่าเส้นทางข้างหน้าไม่ได้เป็นเพียงการเดินทางธรรมดา แต่เป็นการเดินทางที่ถูกกำหนดโดยชะตากรรมที่ลึกลับ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ตลอดช่วงเวลาอันยาวนานของการเดินเท้าตั้งแต่ยามโฉ่วถึงยามอิ๋น ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่อากาศหนาวเหน็บที่สุดของคืน นางไม่พบเห็นสิ่งมีชีวิตใด ๆ เลยนอกจากเงาของตนเองที่ทอดยาวอย่างบิดเบี้ยวบนพื้นทรายยามแสงจันทร์สาดส่อง และเสียงหอนแผ่วเบาของสัตว์ป่าบางชนิดที่ดังมาจากเนินเขาลับตา ความรู้สึกโดดเดี่ยวที่น่าสะพรึงกลัวปกคลุมทั่วทุกทิศทาง ไม่มีเสียงของเมือง ไม่มีแสงไฟจากบ้านเรือน มีเพียงความเงียบงันที่กดทับและเสียงของสายลมเท่านั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงยังคงเดินต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ พลังวัตรที่ฝึกฝนมาถูกนำมาใช้ในการหมุนเวียนพลังงานไปทั่วร่างกาย เพื่อต่อสู้กับความหนาวเย็นที่แผ่ซ่านอย่างต่อเนื่อง ทุกย่างก้าวเปรียบเสมือนการบดขยี้อุปสรรคทางจิตใจที่ถาโถมเข้ามา นางพยายามใช้สมาธิอยู่กับลมหายใจเข้าออกตามที่เคยได้ฝึกฝนอย่างหนักจากเหล่าจอมยุทธ์พเนจรในวัยเยาว์ทว่าภาพของนครที่สูงเสียดฟ้า และอสูรกายรูปลักษณ์วิปริต ก็ยังคงฉายชัดอยู่ในห้วงความคิด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ในช่วงยามอิ๋นซิ่วอิงหยุดพักเล็กน้อยที่โขดหินขนาดใหญ่ที่ถูกลมกัดกร่อนจนมีรูปร่างแปลกประหลาดคล้ายรูปปั้น นางทิ้งตัวนั่งลงพักเหนื่อยและใช้ถ้วยไม้เล็ก ๆ ตักน้ำจากกระบอกน้ำหนังแพะที่พกมาขึ้นมาจิบเพียงเล็กน้อย นางเงยหน้ามองไปยังทิศใต้ ซึ่งเป็นที่ตั้งของเทือกเขาฉีเหลียงซาน แนวขุนเขาสีดำทะมึนทอดยาวตัดกับท้องฟ้าเบื้องบน ความยิ่งใหญ่ของขุนเขานั้นเป็นเสมือนความมั่นคงเดียวที่นางพอจะยึดเหนี่ยวได้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ในขณะที่นางกำลังดื่มน้ำอยู่นั้น นางก็สังเกตเห็นจุดดำเล็ก ๆ ที่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าบนพื้นทรายทางตะวันออกเฉียงเหนือ มันคือขบวนเกวียนขนาดเล็กของพ่อค้าที่กำลังเดินทางสวนทางไปยังจางเย่ ซึ่งเป็นหลักฐานที่ยืนยันว่านางไม่ได้เดินผิดทาง นางไม่ได้เข้าไปสอบถาม แต่ได้แต่ยืนมองขบวนเกวียนนั้นค่อย ๆ คล้อยผ่านไปอย่างเงียบ ๆ ในความมืดมิด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อยามเหม่าล่วงเลยไป แสงแรกของดวงอาทิตย์ยามเช้าก็เริ่มสาดส่องจากขอบฟ้าทางตะวันออก ทาบทับผืนทะเลทรายและทิวเขาให้กลายเป็นสีทองแดงอย่างรวดเร็ว ความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างช่วงกลางคืนและกลางวันในระเบียงเหอซีนั้นช่างสุดขั้ว</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อเข้าสู่ยามเฉินดวงอาทิตย์ขึ้นสูงจนพ้นขอบฟ้า ความร้อนที่สะสมในพื้นทรายก็เริ่มแผ่ออกมาอย่างรวดเร็ว ทำให้อุณหภูมิในอากาศสูงขึ้นอย่างฉับพลันราวกับพลิกฝ่ามือ ซิ่วอิงดึงผ้าคลุมศีรษะและผ้าพันคอให้แน่นขึ้นเพื่อปกป้องใบหน้าจากแสงแดดที่รุนแรงและป้องกันฝุ่นทรายที่เริ่มปลิวว่อน การเดินทางในยามกลางวันเต็มไปด้วยความทรมานจากความร้อนและความแห้งแล้งที่แผดเผา</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงก้าวผ่านพื้นที่ที่นางเรียกว่า 'ทุ่งกรวดแห่งความเหงา' ซึ่งเต็มไปด้วยกรวดหินแข็งที่ถูกลมทะเลทรายพัดมากองรวมกันเป็นพรมสีเทาอมเหลืองที่ทอดยาวไปจนสุดสายตา บนพื้นผิวมีเพียงพุ่มไม้หนามที่ทนแล้งและมีใบเล็ก ๆ เท่านั้นที่พอจะให้สีเขียวแก่ทุ่งกว้างได้บ้าง เสียงกรวดหินที่ถูกรองเท้าหนังกระทบดังครืดคราดเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ เป็นเสียงเดียวที่ทำลายความเงียบงันของทุ่งกว้าง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ความกระหายน้ำกัดกินลำคอของนางอย่างรุนแรงอีกครั้ง ซิ่วอิงตระหนักดีว่านางต้องอดทนต่อไปจนกว่าจะเข้าใกล้เขตที่มีความชื้นมากขึ้น ซึ่งนั่นหมายถึงการเข้าใกล้เมืองรื่อเล่อให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ นางหยุดพักสั้น ๆ เพียงสองครั้งในช่วงยามนี้เพื่อจิบน้ำเพียงเล็กน้อย และปรับตำแหน่งของง้าวให้เข้าที่เท่านั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อเวลาล่วงเข้าสู่ช่วงยามซื่อจนถึงกลางวันยามเว่ย ความร้อนในทะเลทรายก็พุ่งถึงขีดสุด ซิ่วอิงต้องเผชิญกับภาพลวงตาของสายน้ำที่สะท้อนแสงระยิบระยับบนพื้นทรายเบื้องหน้า ภาพมายาเหล่านี้ยิ่งทำให้จิตใจที่อ่อนล้าของนางต้องต่อสู้กับความกระหายน้ำที่รุนแรงขึ้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ในช่วงยามนี้นางก็ได้พบเจอขบวนคาราวานขนาดกลางที่เดินทางสวนทางมาจากทางตะวันออกอีกครั้ง ประกอบไปด้วยอูฐที่บรรทุกสินค้าอย่างหนักอึ้ง และมีพ่อค้าชาวหูคุ้มกันอย่างแน่นหนา คาราวานนี้หยุดพักอยู่ข้างทางเพื่อให้น้ำแก่อูฐที่อ่อนล้า</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงตัดสินใจที่จะเข้าสอบถามเส้นทางและหาความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเส้นทางสู่เป่ยผิง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ข้ากำลังมุ่งหน้าไปยังรื่อเล่อ และจุดหมายปลายทางของข้าคือเป่ยผิง”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ซิ่วอิงกล่าวพลางกอดหมัดทำความเคารพ </font><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“ขอเรียนถามท่านว่าบนเส้นทางนี้มีตำนานหรือเรื่องเล่าแปลก ๆ เกี่ยวกับสถานที่ต้องสาป หรือสิ่งก่อสร้างเก่าแก่ที่ถูกทิ้งร้างหรือไม่เจ้าคะ? ข้าได้ยินมาว่าทางตะวันออกมีซากอารยธรรมโบราณที่ผู้บุกรุกจะต้องพบกับหายนะ?”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">หัวหน้าคาราวานชาวหูร่างใหญ่ไว้หนวดเคราเข้มข้น ตอบด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด&nbsp;</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffc0cb">“โอ้! แม่นางผู้นี้ช่างกล้าหาญนักที่พูดถึงเรื่องพวกนั้น บนเส้นทางนี้ไม่มีสิ่งใดน่ากลัวเท่าความแห้งแล้งและโจรป่าอีกแล้วล่ะ แต่ถ้าท่านมุ่งหน้าสู่ตะวันออกไปยังเขตเป่ยผิงอย่างที่ท่านกล่าวจริง ข้าเคยได้ยินเรื่องเล่าจากคนแก่มาว่ามีหุบเขาต้องสาปที่เต็มไปด้วยหอคอยที่ทำจากคอนกรีตที่สูงเสียดฟ้า และรูปปั้นประหลาดที่ทำจากเหล็กสนิมเขรอะ ชาวบ้านเชื่อว่ามันคือสถานที่ที่วิญญาณชั่วร้ายสถิตอยู่ ห่างจากที่แห่งนี้ไปไกลโพ้น…ข้าแนะนำให้ท่านหลีกเลี่ยงเสีย!”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาเล่าพลางส่ายหัวด้วยความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะยื่นกระบอกน้ำที่ทำจากทองเหลืองให้ซิ่วอิง </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffc0cb">“ท่านคงจะกระหายน้ำ รับน้ำนี้ไปดื่มเสีย คำแนะนำของข้าคืออย่าหันหลังให้เส้นทางหลักและรีบเข้าไปยังรื่อเล่อเสีย หากท่านหิวท่านก็สามารถซื้อเนื้อตากแห้งจากพวกเราไปได้”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“หลอกขายของนี่หว่า…”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> นางพึมพำเบา ๆ ให้ได้ยินคนเดียว ก่อนจะพูดต่อ </font><font face="Kanit" size="3" color="#008080">“เอาเป็นว่าขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะ”</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงดื่มน้ำและซื้อเนื้อตากแห้งไปสองสามชิ้นเป็นการตอบแทนน้ำใจ นางรู้สึกถึงความจริงจังในคำเตือนของพ่อค้าและยืนยันในสิ่งที่ผู้เฝ้าดูได้บอกกล่าวกับนาง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">หลังจากแยกจากคาราวาน ซิ่วอิงเดินทางต่อในช่วงบ่ายแก่ ๆ ของยามเซิน แสงแดดเริ่มอ่อนลงเล็กน้อย แต่ความเหนื่อยล้าจากการเดินเท้าอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาเกือบยี่สิบชั่วโมงเริ่มส่งผลกระทบต่อนางอย่างรุนแรง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ความรู้สึกปวดร้าวที่กล้ามเนื้อขาเริ่มกัดกินอย่างช้า ๆ และสม่ำเสมอ นางพยายามใช้เทคนิคการเดินที่เรียกว่า 'ก้าวย่างไร้ร่องรอย' ซึ่งเป็นการใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยในการยกเท้าขึ้นจากพื้นทราย เพื่อให้เดินได้นานขึ้น แต่มันก็ช่วยได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ภูมิประเทศในช่วงนี้เริ่มเปลี่ยนจากทุ่งกรวดไปเป็นเนินทรายที่ใหญ่ขึ้นและนุ่มกว่า การก้าวเดินบนทรายนุ่ม ๆ ทำให้การใช้พลังงานเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว นางต้องออกแรงดันขาอย่างหนักเพื่อไม่ให้เท้าจมลงไปในกองทรายที่ยุบตัวได้ง่าย ๆ</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงเริ่มมองหาที่พักแรมสำหรับค่ำคืนนี้ นางรู้ดีว่าไม่สามารถเดินต่อไปในความมืดมิดอีกคืนหนึ่งโดยไม่มีการพักผ่อนอย่างจริงจังได้ การเดินทางสู่รื่อเล่อจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยอีกหนึ่งวันเต็มตามคำบอกของพ่อค้า การเตรียมตัวและพักผ่อนจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อดวงอาทิตย์คล้อยต่ำลงสู่ขอบฟ้าตะวันตก บรรยากาศของความหนาวเย็นก็กลับมาครอบคลุมทะเลทรายอีกครั้งอย่างรวดเร็ว สีของทรายเปลี่ยนจากสีเหลืองทองเป็นสีส้มแดงฉาน ก่อนจะกลายเป็นสีเทาเข้มเมื่อแสงสุดท้ายของวันลับหายไป</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงพบกับโขดหินขนาดใหญ่ที่มีรูปทรงคล้ายหลังเต่า ซึ่งสามารถใช้กำบังลมหนาวและซ่อนตัวจากการสอดส่องของโจรป่าได้ นางตัดสินใจที่จะตั้งค่ายพักแรมที่นี่ การเดินทางตลอดหนึ่งวันหนึ่งคืนของนางสิ้นสุดลงแล้ว ณ จุดนี้ โดยที่ยังคงอยู่ห่างจากรื่อเล่ออีกหลายสิบลี้</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">นางปลดง้าวออกจากแผ่นหลังอย่างระมัดระวังวางลงบนพื้นทรายข้างกาย จากนั้นใช้ผ้าคลุมผืนหนาที่พกติดตัวมากางเป็นที่นอน และใช้กระเป๋าสัมภาระเป็นหมอน</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ซิ่วอิงจัดการกับเนื้อตากแห้งที่ซื้อมาจากคาราวานโดยใช้มีดพกแล่เป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วเคี้ยวอย่างช้า ๆ เพื่อให้ได้พลังงานมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ น้ำในกระบอกหนังถูกจิบเพียงเล็กน้อยเท่านั้น</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ นางก็จุดไฟเล็ก ๆ จากไม้แห้งที่หาได้ตามซากพุ่มไม้เพื่อสร้างความอบอุ่นให้แก่ร่างกายและให้แสงสว่างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไฟกองเล็ก ๆ นั้นไม่ได้สว่างจ้า แต่ก็เพียงพอที่จะขับไล่ความมืดมิดที่น่ากลัวออกไปจากบริเวณใกล้เคียง ซิ่วอิงนั่งเหม่อมองไปยังเปลวไฟที่เต้นระริก ภาพนิมิตเกี่ยวกับนครที่รุ่งเรืองและล่มสลายฉายชัดเข้ามาในความคิดอีกครั้ง</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อเข้าสู่ยามซวีซิ่วอิงก็ดับไฟลงอย่างระมัดระวัง เพื่อป้องกันการถูกตรวจพบโดยผู้ไม่หวังดี นางคลานเข้าไปในผ้าคลุมผืนหนา และหลับตาลงอย่างอ่อนล้าภายใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่พร่างพราว ความหนาวเย็นที่กัดกินร่างกายไม่สามารถขัดขวางความต้องการในการพักผ่อนของนางได้อีกต่อไป</font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div align="center" style="text-align: left; outline-style: none;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">การเดินทางสู่รื่อเล่อจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งในยามรุ่งอรุณของวันใหม่ โดยมีเป้าหมายที่ชัดเจนคือกำแพงเมืองสีน้ำตาลอมแดงที่ตั้งตระหง่านอยู่ ณ ขอบฟ้าตะวันออก</font></div><div style="text-align: left;"><br></div></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/beijing.png" border="0"></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b>เปิดดันกลุ่มมังกรให้หน่อยฮะ ถ้าไม่ให้ใช้อันที่มีอยู่แล้ว</b></font></div><div align="center" style="outline-style: none;"><br></div><div align="center" style="outline-style: none;">@Watcher&nbsp;</div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-9d3e3355-7fff-d32b-ca18-7825e644691c"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 12pt; margin-bottom: 12pt;"><br></p></span></div></div><p>

</p>


</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

ดูในรูปแบบกติ: [บันทึกการเดินทาง] : ซากอารยธรรมของคนโบราณ