[โรงเตี๊ยมชิงหมิง] โถงกลาง - หน้า 2 - โรงเตี๊ยมชิงหมิง - The Myth of Han

RongXiuying โพสต์ 2024-9-12 21:56:35

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย RongXiuying เมื่อ 2024-9-12 21:59 <div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Xiuying01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #DAA520;
padding: 3px;
box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gmUaOyu.jpg");}
</style>

<style>
#Xiuying02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #DAA520 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/APTIUqY.png");}
</style>

<style>
#Xiuying03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #DAA520;
padding: 3px;
box-shadow: #DAA520 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Xiuying01">


 <div id="Xiuying02"><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><div style=""><div style="">วันที่ 7 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 </div><div style="">เวลา 16.30 น.</div></div></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/VgeiQeN.png" border="0"></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div><div><div>“ในที่สุดก่อนทองแดงก็ครบเสียที!”</div><div> </div><div>หลังจากทำการหลอมทองแดงจนได้ตามจำนวนที่ต้องการแล้วก็ถึงเวลาเดินทางไปส่งของที่โรงเตี๊ยมเสียที ซิ่วอิงมุ่งหน้าไปที่โรงเตี๊ยมชิงหมิงใช้เวลาเดินทางอยู่พักใหญ่ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะประจำการของเถ้าแก่เพื่อส่งมอบของที่เขาต้องการตามป้ายประกาศ</div><div> </div><div>“ข้านำของที่ท่านต้องการมาส่งแล้ว”</div><div> </div><div>“อ้าว แม่นางนี่เอง”</div><div> </div><div>ซิ่วอิงวางถุงผ้าที่บรรจุก้อนทองแดงจำนวน 10 ลงบนโต๊ะของเถ้าแก่ พร้อมทั้งนับให้ดูบนโต๊ะทันที่เพื่อจะได้ไม่โดนกล่าวหาว่าโกงในภายหลัง</div><div> </div><div>“ครบตามจำนวนนะเถ้าแก่”</div><div> </div><div>“ครบแล้ว ขอบใจแม่นางมาก นี่รางวัลของเจ้า”</div><div> </div><div>ซิ่วอิงถึงกับตาโตเมื่อได้เห็นรางวัล สิ่งที่ทำมาทั้งหมดหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง หลังจากที่ตนหลังขดหลังแข็งขุดเหมืองในปราบปีศาจหนูไปมากมาย แม้จำนวนเงินที่ได้จะไม่ได้มากนัก แต่ก็มากพอที่จะต่อชีวิตไปได้อีกหลายวัน</div><div> </div><div>“หากมีงานใดให้ข้าอีกอย่าลืมแจ้งข้าด้วย”</div><div> </div><div>“ได้ ข้าจะเขียนประกาศไว้ที่กระดานเดิม ไม่ทราบว่าแม่นางต้องการอะไรเพิ่มเติมอีกหรือไม่?”</div><div> </div><div>“ท่านพอจะมีวัตถุดิบขายบ้างไหม ข้าต้องการอยู่สองสามอย่าง” นางถามออกไป</div><div> </div><div>“มีสิ โรงเตี๊ยมของข้ามีเนื้อสัตว์ และเกลือเพิ่งได้รับมาสด ๆ แม่นางสนใจจะซื้ออะไรบ้าง”</div><div> </div><div>“งั้นข้าขอเนื้อเป็ดอูยากับเนื้อกวาง อย่างละ 12 ชิ้น และเกลือ 10 ถุง”</div><div> </div><div>“ได้ ข้าจะจัดการให้ ทั้งหมด 6,400 อีแปะ”</div><div> </div><div>ซิ่วอิงยื่นถุงเงินตามจำนวนที่เถ้าแก่แจ้ง เขารับไปแล้วหายไปหลังร้านพักหนึ่งก็กลับมาพร้อมสินค้าที่นางต้องการ ซิ่วอิงรับของทั้งหมดมา จากนั้นก็เดินทางออกจากโรงเตี๊ยมไป</div><div> </div><div> </div><div> </div><div style="text-align: center;">หลักฐานการต่อสู้กับปีศาจหนู (ส่งแค่ 5 ลิงก์พอนะคะตามขั้นต่ำมันเยอะ)</div><div style="text-align: center;"><div style="outline-style: none; text-align: left;"><div style="outline-style: none; text-align: center;"><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=417" style="transition: background-color 0.3s linear; line-height: 36px;">ปีศาจหนู 1</a> </div><div style="outline-style: none; text-align: center;"><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=416" style="transition: background-color 0.3s linear; line-height: 36px;">ปีศาจหนู 2</a> </div><div style="outline-style: none; text-align: center;"><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=415" style="transition: background-color 0.3s linear; line-height: 36px;">ปีศาจหนู 3</a> </div><div style="outline-style: none; text-align: center;"><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=414" style="transition: background-color 0.3s linear; line-height: 36px;">ปีศาจหนู 4</a> </div><div style="outline-style: none; text-align: center;"><a href="https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=413" style="transition: background-color 0.3s linear; line-height: 36px;">ปีศาจหนู 5</a> </div></div></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;">จัดส่งก้อนทองแดง 10 ก้อนเรียบร้อย</div><div>เ</div></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/fVI6Ceo.png" border="0"> </div><div> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><div>ส่งเควสจัดสรรแร่ให้กองทัพ</div><div>รางวัล: +50 พลังใจ, 60 ตำลึงเงิน , +40 EXP / +50 คุณธรรม และ โค่วโร่ว </div><div> </div><div>เนื้อเป็ดอูยา 12x50 อีแปะ = 600 อีแปะ</div><div>เนื้อกวาง 12X50 อีแปะ = 600 อีแปะ</div><div>เกลือ 10x520 อีแปะ = 5,200 อีแปะ</div><div>รวมทั้งหมด 6,400 อีแปะ</div><div> </div></div></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><div>@@Admin  </div><div> </div></div></div></div><div> </div>



</div>

 

</div>

 

</div>

LuBairan โพสต์ 2024-9-18 20:32:53

WeijiaLianhua โพสต์ 2025-7-10 15:29:33

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย WeijiaLianhua เมื่อ 2025-7-10 18:49 <style>
#ZhiLian01 {
 border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/ujhleR3.jpeg"); }
#ZhiLian02 {
 border: 0px solid;
 width: 75%;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color : #F2F1ED;}
#ZhiLian03 {
 border: 0px solid;
 padding: 0px 50px;
 width: 75%;}
#ZhiLian04 {
 border: 0px solid;
 padding: 30px;
 width: 500px;
 box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
 background-image: url("https://i.imgur.com/IFRHQ59.png");}

</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Zhi+Mang+Xing&display=swap" rel="stylesheet">

<div align="center">

<div id="ZhiLian01">
<div id="ZhiLian02">
<div style="height: 1200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d24e426ac5f4f0025b9adb4c4717f7fa2858a55a15b2e3-C3p10l_fw658webp_11zon.png'); background-repeat: no-repeat; background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -1000px; text-align: center;">
<img height="300" src="https://img2.pic.in.th/pic/d82c05b49ff8092e33ac7c39a447629be02da48d5e407-1F2pzF_fw658webp_11zon.png" border="0" alt=""> 
荷香万里夏 กลิ่นบัวหอม คิมหันต์หมื่นลี้ วันที่สอง ลิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบเอ็ด ต้นยามเซิน( 15.00 น. ) 

</div> 
<div style="margin-top: -50px; ">
<div id="ZhiLian03">
<div align="left">

&emsp;&emsp; หลังจากออกจากถ้ำแล้ว ทั้งสองก็ตะกายขึ้นจากพื้นที่ริมแม่น้ำเว่ยเพื่อขึ้นมายังฝั่งฟากแห่งนอกเมืองฉางอันเดชะบุญนักที่ปลายทางของถ้ำที่เจอะเจอไม่ได้ออกไปไกลมากกว่าที่คิดนักเช่นนั้นแล้วการเดินทางกลับเข้ามาภายในฉางอันถือว่าไม่ยากทว่าสิ่งที่ต้องคำนึงมากกว่านั้นคือการที่พระสนมหายตัวไปร่วมแปดราตรีปรากฎกายพร้อมกับผู้เป็นหวางเย่ในอาภรณ์เช่นนี้จะเกิดสิ่งใดได้บ้างเพื่อเตรียมกาลให้พรักพร้อมนางจึงบอกให้เฮยเฉวียนวิ่งไปส่งข่าวแก่จ้าวหนิงเฟยให้นางได้หายกังวลและเตรียมพร้อมสำหรับการดูแลนางต่อจากนี้
 
&emsp;&emsp;ครั้นเมื่อใกล้เขตรอบเมืองฉางอันแล้วหลิวชุ่นบอกให้เว่ยเจียเหลียนฮซารั้งรอนอกกำแพงเมืองเพียงครู่ก่อนที่เขาจะหายไปร่วมราว ๆ หนึ่งก้านธูปโดยกลับมาพร้อมกับหมวกไผ่ผ้าไหมคลุมยาวสำหรับสตรีเช่นนางมือหนาบรรจงสวมให้สตรีในดวงใจอย่างเบามือในยามนี้ที่ต้องการถนอมนางไว้ให้มากที่สุด เขาจึงต้องตริตรองให้มาก แม้ใจอยากจะโอ้อวดผู้คนที่งหลายว่าสตรีนางนี้เป็นของเขา
 
&emsp;&emsp; แต่ฐานะตอนนี้ไม่อาจทำเช่นนั้นได้
 
&emsp;&emsp; หนึ่งคือสตรีของโอรสสวรรค์อีกหนึ่งคือพระอนุชาของโอรสสวรรค์
 
&emsp;&emsp; “เจ้าใส่เอาไว้ก่อนเถิด”
 
&emsp;&emsp; “แล้วท่านเล่าเดินกับสตรีเช่นนี้ไม่กลัวตกเป็นที่ติฉินนินทาหรือ”
 
&emsp;&emsp; “สตรีที่เคียงข้ายามนี้เป็นเจ้าต่อให้มีข้าเพียงผู้เดียงที่รู้ก็เพียงพอแล้ว”วจีนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างหาฟังได้ยาก “เจ้าต่างหากแม้ที่แห่งนี้ยังเป็นนอกเมืองก็เถิดแต่เจ้ายังคงเป็นสตรีชั้นสูงที่เราต่างรู้ดีหากผู้ใดแลเห็นเจ้าขึ้นมาคงไม่พ้นถูกข้อครหาโทษฐานผิดประเวณี หักหลังผู้ปกครองแผ่นดินข้าอยากให้เจ้าปลอดภัยมากที่สุด”
 
&emsp;&emsp; ร่างเล็กได้แต่พยักหน้าอย่างแผ่วเบาสตรีผู้เป็นยอดบัณฑิตแห่งยุคมีหรือจะไม่ทราบข้อกฎหมายนางรู้ดีว่าหากความสัมพันธ์นี้ถูกผู้ใดล่วงรู้ย่อมไม่พ้นการประหัดประหารสิ้นชีวัน— แน่นอนว่าเขาเองย่อมต้องถูกกอดยศและปลิดชีพเช่นกันหากต้องเผชิญเคราะห์กรรมเช่นนี้แล้วชั่วขณะที่ดวงตาสองคู่สบกันนางอยากไถ่ถาม
 
&emsp;&emsp; จะเป็นเช่นไรหากทิ้งโลกทั้งใบแล้วท่องไปในโลกกว้างนี้หากสถานที่ที่ไม่อาจมีผู้ใดพบเห็นสถานที่ที่มีเพียงเราสองเช่นใต้ผาที่เพิ่งออกมา
 
&emsp;&emsp; ทว่า…ใจบุรุษผู้รักแผ่นดินเกิด ใต้หล้าและภักดีต่อโอรสสววรค์ใยนางจะไม่ล่วงรู้ร่างกายที่ถวายให้เงาบัลลังก์อันทอดยาวสุดสายตาคำตอบเดียวที่นางคงจะได้ยลยินคงมีเพียงคำปฏิเสธจากเขา…ผู้เป็นสุนัขรับใช้โอรสสวรรค์
 
&emsp;&emsp; เช่นนั้นใยนางจะเอ่ยถามสิ่งใดให้เขาต้องลำบากใจได้สิ่งที่เว่ยเจียเหลียนฮวาสมควรกระทำคือพยักหน้าเบา ๆ เล็กน้อยและวางความดื้อรั้นลงสักหน่อยให้เขาสบายใจหลิวชุ่นที่แลเห็นเช่นนี้ก็วางใจลงได้บ้าง จริง ๆ เพราะเป็นสตรีตรงหน้าต่อให้นางฉลาดเป็นกรด มีวิธีร้อยแปดเพื่อให้พวกเขาไม่ต้องลำบาก ทว่าเพราะเป็นนางเช่นกันเขาถึงอยากถนอมและให้นางได้วางใจพึ่งพิง
 
&emsp;&emsp; บัดนี้ทั้งสองเดินเข้ามายังโรงเตี๊ยมชิงหมิงเพื่อพักเท้าลงเสียก่อนหน้าที่การจัดการเรื่องราวทั้งหลายต่างถูกยกไว้ให้เป็นหน้าที่ของหลิวชุ่นหากนางเอ่ยแม้เพียงครึ่งคำคงลำบากมากกว่านี้เป็นแน่ร่างเล็กรั้งรอไม่นานให้อำนาจเงินตราได้จัดการเรื่องราวของมันไปสุดท้ายแล้วด้วยระยะเวลาเพียงครึ่งก้านธูปที่ประทับของเธอที่เคยอยู่ล่างโรงเตี๊ยมก็ได้นั่งลง ณ เก้าอี้ของห้องพักชั้นเลิศประจำโรงเตี๊ยมชิงหมิง
 
&emsp;&emsp; ทั้งหรูหรา ทั้งเป็นส่วนตัว
 
&emsp;&emsp; อำนาจเงินตราของราชวงศ์มันหอมนัก
 
&emsp;&emsp; “เห็นทีข้าคงต้องรั้งที่แห่งนี้ก่อนหากเข้าฉางอันไปรังแต่ศัตรูจะตื่นตัว” ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับยื่นจดหมายมาหานาง “คงต้องวานเจ้าเป็นธุระ…นำสิ่งให้ไปให้ฝ่าบาทแล้ว”
 
&emsp;&emsp; เว่ยเจียเหลียนฮวาพ่วงด้วยฐานะพระสนมนั้นรับจดหมายมาเก็บไว้นางเข้าใจว่ายามนี้ผู้ที่เชื่อใจได้นอกจากเราสองก็คงจะเป็นฝ่าบาทที่เขาถวายความภักดีเช่นข้าราชบริพารคนสำคัญของราชวงศ์
 
&emsp;&emsp; “เพื่อความปลอดภัยของเจ้านับต่อจากนี้ข้าจะไม่ส่งจดหมายลายมือใดของข้าถึงเจ้าแม้เพียงขีดเดียว”ผู้เป็นหวงเย่ค่อย ๆ ย่อกายลงเพื่อให้ดวงตาทั้งสองอยู่ในระดับเดียวกัน “แม้ว่าจะต้องทนคิดถึงเสียหน่อยแต่หากจบเรื่องนี้แล้วข้าจะชดเชยช่วงเวลาที่ต้องถอยห่าง”
 
&emsp;&emsp; “แล้วถ้าเช่นนั้น…ข้า—มาหาท่านได้หรือไม่”
 
&emsp;&emsp; ครั้นวจีหวานที่ถูกเอ่ยออกมาจากริผฝีปากเล็กด้วยคำถามที่แสนน่ารักน่าชังใบหน้างามของบุรุษสกุลหลิวพลันประดับด้วยรอยยิ้มเพราะคำถามนี้มันไม่ได้หมายความถึงนางคิดถึงเขาจนทนไม่ไหวปีนหน้าต่างตำหนักออกมาหาเขาหรอกหรือ ?
 
&emsp;&emsp; “เพื่อความปลอดภัยของเจ้า ข้าไม่ควรบอกว่าได้— แต่หากว่า ณ ตอนนั้นเจ้าต้องการโปรดระวังตัวให้ดี เสี่ยวเหลียนฮวาของข้า”ไม่ปิดกั้น ไปปฏิเสธเพราะเขาเองก็ต้องการพบใบหน้าของนางอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน “แต่สตรีจะมาหาบุรุษได้อย่างไรหากทำได้…บางคราข้าจักเป็นผู้ไปหาเจ้าเอง”
 
&emsp;&emsp; “สัญญาได้หรือไม่เจ้าคะ ?”ร่างเล็กเอ่ยพร้อมกับยกนิ้วก้อยน้อย ๆ ออกมา
 
&emsp;&emsp; “ข้าสัญญา”
 
&emsp;&emsp; ชั่วขณะนั้นที่มือแกร่งถูกยกขึ้นมาเกี่ยวก้อยนางเพื่อทำสัญญาใจมืออีกข้างของเขาพลันยกม่านผ้าหมวกไผ่ขึ้นก้มใบหน้างดงามของเขาเพื่อประทับจุมพิตอันเป็นสัญญาที่เขามอบให้อย่างแท้จริง
 
&emsp;&emsp; ในช่วงเวลาที่คำสัญญาได้ถูกประทับมือแกร่งค่อย ๆ เปลี่ยนจากการเกี่ยวก้อยมาเป็นการสอดประสานกอบกุมมือเล็กและนิ้วทั้งห้าอีกมือปัดผ้าคลุมขึ้นบนหมวกไผ่แล้วเลื่อนมากระชับท้ายทอยเล็กระวังไม่ให้นางเผลอเอนกายโขกเข้ากับพนักพิงเก้าอี้ไม้แข็งการจุมพิตแห่งคำสัญญาแสนอ้อยอิ่งได้ดูดกลืนวันเวลาออกไปจนสิ้นรู้ตัวอีกทีที่ลมหายใจของร่างเล็กค่อย ๆ ขาดห้วง เขาค่อย ๆ ผละออกเพื่อโอบกอดนางไว้ วางหน้าผากพิงไหล่บางด้วยความอดกลั้น
 
&emsp;&emsp; “ดูเหมือนว่าเจ้าต้องรีบออกไปก่อนที่ข้าจะกลืนเจ้าทั้งตัวแล้ว”
 
&emsp;&emsp; วจีทุ้มเอ่ยจบร่างสูงก็ค่อย ๆ ผละกายถอยห่างครั้นดวงตาคมสบเข้ากับใบหน้าหวานประดับสีชาดระบายทั่วแก้มใสไล่ไปที่หูและลำคอพลันก่อเกิดความรู้สึกเล็ก ๆ ในดวงใจจนยากจะต่อต้านเว่ยเจียเหลียนฮวาผู้ที่ถูกแทะโลมอย่างไม่อาจตั้งรับได้ทันท่วงทีก็เร่งดึงผ้าคลุมลงจากหมวก ตบเท้าก้าวหนีออกไปจากที่แห่งนี้เสียโดยมีเสียงหัวเราะเบา ๆ ของผู้ปกครองห้องพักไล่หลังมา
 
&emsp;&emsp; ร้ายกาจ
 
&emsp;&emsp; ร้ายกาจเกินทน

</div> 

 

<img style= "width: 75%;" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/3e558b428bc2798ada28d7067969f8308aa0a842f956-fBiPJm_fw658webp_11zon.png" border="0" alt=""> 
 

@Admin
 

</div>

</div>
<div style="margin-top: -200px; ">
<div style="height: 450px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/997474d9f1fa22b3deb3f9e8f3f5e600973a636a4f869b-1TtaqD_fw658webp_11zon.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;
"></div></div>

</div>
</div>
</div></div>

WeijiaLianhua โพสต์ 2025-7-12 19:17:36

LinYa โพสต์ 2025-7-17 17:16:50

<span style="font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 16 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามเว่ย เวลา 13.00 - 15.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน โรงเตี๊ยมชิงหมิง <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ในขณะที่แสงแดดของยามเว่ยอาบไล้หลังคากระเบื้องเคลือบเก่าคร่ำของโรงเตี๊ยมชิงหมิง กลิ่นหอมของข้าวสวยร้อนกับต้มเปรี้ยวปลาหมักลอยคลุ้งไปทั่วโถง หลินหยาที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างซึ่งเปิดไว้เพื่อรับลมอ่อนระหว่างมื้ออาหารก็กำลังตักข้าวคำสุดท้ายเข้าปากอย่างสงบ นางเลือกที่นั่งติดผนังด้านในตามนิสัยหลบมุมของตนเอง คอเสื้อคลายออกเล็กน้อยจากอากาศร้อนจัดในฤดูร้อนตอนปลาย แม้จะหลบตาผู้คนแต่นางกลับไม่ได้ปิดหูเพราะหูของนางยังไวเหมือนเดิมเสมอ <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ประตูไม้ของโรงเตี๊ยมถูกผลักออกด้วยเสียงดัง <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ครืด<span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทันใดนั้นร่างสูงของชายหนุ่มในอาภรณ์ผ้าป่านทอหยาบจากทางใต้ก็เดินพรวดเข้ามาท่าทางกร้าวกรายด้วยกลิ่นเหงื่อและฝุ่นทางไกล เขาเป็นหนึ่งในจอมยุทธ์ชนกลุ่มน้อยผิวเข้มแดด ใบหน้ามีรอยแผลเก่าเฉียงผ่านคิ้วหนึ่งข้างและดวงตาสีดำสนิทที่ดูดุดันทว่าท่าทีของเขานั้นดูเหนื่อยล้ากว่าดุร้ายเสียด้วยซ้ำ “แม่งเอ๊ย…” เสียงสบถในภาษาฮั่นอย่างคล่องแคล่วแต่ติดสำเนียงเล็กน้อยดังขึ้นขณะเขาทรุดกายลงบนเก้าอี้โต๊ะไม้กลมที่ไม่ไกลจากหลินหยาเท่าไรนัก  <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “นี่มันฤดูอะไรกันวะ...แต่ก่อนตอนฤดูก่อนยังเจอปีศาจออกหากินกันพรึ่บพรั่บเดี๋ยวนี้เงียบฉิบหาย” เขากวักมือเรียกเสี่ยวเอ้อร์ให้เอาน้ำชามาเสิร์ฟ ก่อนจะพูดต่อกับเพื่อนร่วมทางที่นั่งลงตามหลังมาอีกสองคน “ข้าถามพ่อค้าในตลาดแล้วนะ บอกว่าตั้งแต่เดือนก่อนก็เริ่มไม่มีใครเห็นปีศาจเลย...ยิ่งใกล้ตัวเมืองฉางอันนี่อย่างกับมันย้ายถิ่นกันหมดแล้ว” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ย้ายไปไหนกันวะ” ชายอีกคนถามขึ้นบ้าง เขาเป็นคนรูปร่างเล็ก ผิวสองสี สวมผ้าคลุมขาดรุ่งริ่ง “หรือมันรู้ว่าจะมีอะไรมาไล่ล่าเลยหลบไปก่อน...” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ไม่แน่ บางทีอาจจะเป็นไอ้ข่าวลือเรื่องพวก ‘เบื้องบน’ เล่นอะไรแปลก ๆ ใต้ดิน...ข้าล่ะเสียวแทนชาวบ้านจริง ๆ” <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยาวางตะเกียบลงช้า ๆ ไม่ได้แสดงท่าทีสนใจอย่างโจ่งแจ้ง แต่ปลายนิ้วของนางเคาะเบา ๆ บนโต๊ะไม้ตามจังหวะช้า ๆ ราวกับใช้ความคิด นางกะพริบตาช้าจ้องออกไปนอกหน้าต่างที่มีแสงแดดจัดบาดบานไม้แล้วหัวเราะในใจอย่างเยือกเย็น ‘ปีศาจหายไป…แปลว่าจะหาปีศาจเอาของไปขายคงยากสำหรับแถวนี้สินะ’ บางสิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ในเงามืดของเมืองหลวง อาจกำลังปั่นหัวพวกมันให้ทำอะไรบางอย่าง หลินหยาเอนหลังพิงพนักเบา ๆ หยิบถ้วยชาขึ้นจิบคล้ายไม่ใส่ใจ แต่สายตาที่แฝงไว้ด้วยแววเฉียบคมยังคงจับจ้องที่กลุ่มจอมยุทธ์ชนกลุ่มน้อยอย่างเงียบงัน และหากมีใครมองเข้าไปในแววตาคู่นั้นดี ๆ คงได้เห็นรอยยิ้มที่เริ่มก่อตัวเล็กน้อยตรงมุมปาก <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงสนทนาเริ่มเปลี่ยนเป็นกระซิบกระซาบเครียดขึงอย่างมีลับลมคมใน หลินหยาหรี่ตาลงช้า ๆ ขณะยกถ้วยชาขึ้นแตะริมฝีปาก ดวงตาของนางไม่ผละจากหน้าต่างโรงเตี๊ยมที่ลมร้อนพัดผ้าม่านบางไหวแผ่วเงาสะท้อนของคนเหล่านั้นสะท้อนอยู่ในแก้วชา นางมองเห็นชัดเจนทุกอิริยาบถแม้ไม่ต้องเหลียวกลับไปมองตรง ๆ <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "ว่าไงนะ...ฉีเหลียงซาน?" หนึ่งในจอมยุทธ์ชนกลุ่มน้อยซึ่งแต่งกายด้วยเสื้อคลุมลายสีดำแดงกระซิบกระซาบกับอีกคน สีหน้าดูเคร่งเครียด ร่างสูงใหญ่นั้นยกจอกน้ำชาขึ้นดื่มแล้วกล่าวต่อด้วยเสียงแหบแห้ง "ใช่ ข้าได้ยินมาจากคนของค่ายทหารทางเหนือเขาว่าตอนนี้พวกปีศาจมันไปรวมตัวกันที่ฉีเหลียงซาน มันมีอะไรสักอย่างที่เรียกพวกมันไป...มีการสู้รบใหญ่ด้วย เห็นว่าแม่ทัพฮั่วเองก็นำทัพไป แม่ทัพทวนเทพพยัคฆ์นั่นแหละ!" <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "เจ้าว่าอะไรนะ!? ฮั่ว ชวี่ปิ้งน่ะหรือ!?" <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "เออ ใช่ แถมยังมีข่าวอีกว่าต้าซือหม่าเว่ยชิงก็ออกทัพด้วย เห็นว่าคุมทัพออกไปอีกทาง ไม่รู้ว่าเป็นเมืองไหน...แต่ถ้ามีแม่ทัพใหญ่ออกมากันทั้งคู่ เรื่องนี้คงไม่เล็กแล้วล่ะข้าว่าพวกปีศาจมันไม่ใช่แค่หลบหนีแต่กำลังซ่องสุม...หรือไม่ก็…" เสียงคล้ายเสียงจอกชาแตะกระเบื้องดังแผ่วหนึ่งครั้ง หลินหยาเพิ่งวางถ้วยลงนางเอนกายพิงพนักหลังเบา ๆ ดวงตาฉ่ำแสงราวแมวขี้เกียจครึ่งตื่นครึ่งหลับแต่ในแววตากลับแฝงไว้ด้วยไหวระริกแห่งประกายเย็นชา <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> 'ปีศาจมันหายไปจากเมืองหลวงเพราะมันถูกเรียกไป? แปลก..' นางคิดในใจพลางปลายนิ้วลูบขอบโต๊ะ 'แล้วก็ปล่อยให้เมืองหลวงดูปลอดภัย เพื่อหลอกให้พวกเราวางใจอย่างนั้นหรือ...' นางหัวเราะในใจเบา ๆ พร้อมสายลมที่พัดผ่านปลายเส้นผมเหมือนจะเยอะเย้ย “โลกจะสงบเกินไปก็คงไม่ใช่ต้าฮั่น” หลินหยาพึมพำเสียงเบาจนราวกับพูดกับชาในถ้วยนางวางมือบนกระเป๋าผ้าข้างตัวเครื่องรางเถาไม้ประหลาด และพลั่วที่พับเก็บไว้เรียบร้อยโดยไม่ให้คนเห็นมองออกนอกหน้าต่างอีกครั้งหนึ่ง <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ท่านเว่ยจ้งชิง...เป็นทหารใช่ไหมนะ?…หรือว่าท่านก็ไปด้วยช่วงนี้เลยไม่ค่อยเห็นท่านเลย ก็แปลว่าการเคลื่อนไหวในครั้งนี้ของราชสำนักไม่ใช่แค่ลือแน่นอน และหากฮั่ว ชวี่ปิ้ง แม่ทัพทวนเทพพยัคฆ์กับต้าซือหม่าลงสนามอีกนั่นหมายความว่า สิ่งที่เรียกว่า 'ภัยปีศาจ' ได้ก้าวข้ามจากเรื่องเล่าชาวบ้านเข้าสู่ระดับสงครามแล้ว หลินหยาเอนกายลุกขึ้นอย่างแช่มช้านั่งนิ่งริมฝีปากระบายยิ้มบางราวกับไม่ได้สนใจบทสนทนาของบรรดาจอมยุทธ์เหล่านั้นอีกแล้ว ใจเธอล่องลอยไปไกลเกินคำว่า ‘สงคราม’ หรือ ‘ปีศาจ’ ที่กล่าวถึง น้ำชาในถ้วยที่เหลือครึ่งถูกละเลียดดื่มจนหมดสะอาดหมดจดราวกับไม่มีอะไรตกค้างเช่นเดียวกับสีหน้าของนางที่เริ่มสงบและไร้คลื่นลมใด ๆ <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "ก็แค่เรื่องของทางการ... ไม่เกี่ยวกับข้า..." นางเอ่ยในใจขณะก้มมองปลายเล็บที่เพิ่งล้างดินออกเมื่อวาน จะให้คนอย่างนาง หนาน หลินหยา ลูกสาวเจ้าเมืองที่กลายเป็นสาวใช้ปลอมตัวในเมืองหลวง สาวที่มีพรสวรรค์ด้านการหมักเหล้า ปลูกพีช และขลุ่ยโบราณ ไปห่วงใยศึกใหญ่ระหว่างราชสำนักกับปีศาจหรือ? ไม่มีทาง ก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นไม่เคยเกี่ยวข้องกับมหาศึกไม่เคยอยากเกี่ยวข้องกับชนชั้นสูง… <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แต่...เสียงที่ก้องในหูกลับไม่ใช่เสียงปีศาจ ไม่ใช่เสียงของแม่ทัพ ไม่ใช่เสียงลมร้อนที่หวีดหวิวจากภูเขาฉีเหลียงซาน หากเป็นเสียงทุ้มนุ่มลึกเสียงหนึ่งที่เธอไม่อาจลืมได้แม้จะหลับไปเจ็ดวันเต็ม... ‘เจ้ากำลังล่ามข้าไว้…ด้วยคำพูดแค่นี้หรือ?’ <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หัวใจเธอกระตุกวูบเงียบ ๆ ราวกับว่ามีบางสิ่งในอกไหวสั่นท่านชายห่าวหมิง…ไม่สิ...จางกงกง ชื่อที่ตอนนี้แม้เธอจะหลบหน้าหลบตาเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าได้หลอมรวมกับส่วนหนึ่งของหัวใจนางไปแล้วอย่างเงียบงัน เขาจะยังไปที่ศาลาจื่อเถิงฮวาอยู่หรือไม่? หรือจะคิดว่านางหายหัวไปนานเกินไปจนไม่สมควรเจออีกแล้ว? หรือบางที…เขาอาจไม่ต้องการพบอีกต่อไป?  <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยาหยัดกายขึ้น ร่างระหงในชุดเรียบง่ายแต่อ่อนช้อยพลิ้วลมของโรงเตี๊ยมกลางแดดยามบ่ายที่แผดเผา เธอเดินช้า ๆ ออกไปจากตรงนั้นอย่างไร้จุดหมายราวกับลมพัดเอาใจเธอไปแล้ว แต่ปลายเท้ากลับค่อย ๆ หันไปทางหนึ่ง......ทิศทางของ ศาลาจื่อเถิงฮวา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะเคยทำร้ายกันไว้เพียงใดไม่ว่าจะมีหน้ากากหรือไม่ ใจของเธอตอนนี้ต้องการเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คำตอบ <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "ถึงเวลาต้องเผชิญหน้าเสียที...ไม่ใช่ในฐานะผู้ล่าไม่ใช่ในฐานะเหยื่อ...แต่ในฐานะคนคนหนึ่งที่…?" ใบหน้าของหลินหยาขณะเดินฝ่ากลางแดดยามเว่ยนั้น…เปล่งแสงแข็งแกร่งในคราวเดียวกับที่เปราะบางเหลือเกิน<span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">@Admin <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) <span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่<span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อื่น ๆ: ปีศาจจจจจจ หายไปไหนหมดดดดดดด<span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล: -<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

LinYa โพสต์ 2025-8-19 21:53:10

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 19 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามไห่ เวลา 21.00 - 23.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน โรงเตี๊ยมชิงหมิง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยามไห่ย่างเข้าสู่ครึ่งหลังของราตรี ลมเย็นจากเทือกเขาและละอองไอน้ำจากลำธารเบื้องล่างพัดผ่านยอดไม้ส่งเสียงซู่ซ่าเบา ๆ ในความเงียบสงบของย่านนอกเมือง สองข้างทางที่ทอดยาวมาเกือบร้อยลี้มีเพียงเงาเรือนและแสงโคมจาง ๆ ให้พอเห็นเส้นทาง หลินหยาสะพายห่อสัมภาระเล็ก ๆ บนไหล่ ขณะยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าประตูไม้ฉลุลวดลายอ่อนช้อยของ <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โรงเตี๊ยมชิงหมิง<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซึ่งตั้งเด่นเป็นสง่าราวกับอัญมณีท่ามกลางความมืดของป่าเขา แม้จะอยู่นอกเขตเมือง แต่สิ่งปลูกสร้างตรงหน้านางกลับไม่ได้ดูทรุดโทรมหรือขาดแคลนการดูแลแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม ทุกกระเบื้อง ทุกกรอบหน้าต่าง ทุกแนวพุ่มไม้ล้วนสะท้อนถึงฝีมือของช่างชั้นสูงและการดูแลอย่างสม่ำเสมอ ไม้สนแดงถูกเจียระไนจนเรียบลื่น มีเสาแกะสลักมังกรม้วนพันลำไผ่ ส่วนทางเดินด้านหน้าปูด้วยศิลาแผ่นใหญ่ที่ดูสะอาดกว่าถนนของฉางอันเสียอีก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กลิ่นบุปผากระซิบหวานมาตามลม พาให้หลินหยาสูดลมหายใจลึก สีหน้าที่ก่อนหน้านี้ยังเกร็งเครียดจากการเดินทางค่อย ๆ ผ่อนคลาย นางยังจำคำบอกเล่าของชาวบ้านได้ว่าโรงเตี๊ยมแห่งนี้สร้างจากคฤหาสน์ของโอรสองค์ที่สิบห้า <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หลิวซีเยี่ยน<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ผู้ละทิ้งฐานันดรเพื่อใช้ชีวิตอิสระกลางขุนเขา ที่นี่ไม่ใช่เพียงโรงเตี๊ยมธรรมดาแต่คือความหรูหราระดับชนชั้นสูงที่แฝงตัวอยู่ในความสันโดษ ว่ากันว่าห้องพักราคาดีซึ่งนับว่าเป็นราคาที่หลินหยายอมรับได้ในสภาพการเงินที่ตึงเครียด (????????) แม้ในใจจะยังรู้สึกหน่วง ๆ กับการเดินออกมาจากบ้านของท่านหลิวอันบ้าง แต่บรรยากาศสงบร่มเย็นตรงหน้า ก็ดูเหมือนจะต้อนรับนางอย่างอ่อนโยน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> บริเวณใกล้เคียงเป็นลำธารใสที่แผ่วเบาดั่งบทเพลงจากหยกใส มีปลาหลากสีว่ายวนต้อนรับ มีโคมดอกบัวลอยอยู่กลางผิวน้ำ และเมื่อเงยหน้ามองไปยังเนินเขาอีกฝั่งก็สามารถเห็นยอดไม้สีเงินส่องประกายยามจันทร์ทาบ กลิ่นของผลไม้หมักและชาดอกไม้ลอยอวลมาจากเรือนน้ำชาด้านในชวนให้นางรู้สึกอยากแวะพักโดยไม่ลังเล <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อหลินหยาก้าวเข้าไปยังโถงต้อนรับ ก็มีกลิ่นอบอุ่นของไม้จันทน์ผสานกับกลิ่นชาหอมกรุ่นลอยมาแตะจมูก เฟอร์นิเจอร์ภายในถูกจัดวางอย่างมีศิลป์ แสงจากโคมกระดาษส่องผ่านลายวาดเทพธิดาบนม่านไม้ไผ่ บรรยากาศโดยรวมอบอุ่นแต่หรูหรา ชวนให้นึกถึงเรือนของตระกูลใหญ่ไม่ใช่โรงเตี๊ยมทั่วไป หลินหยายืนพิงเคาน์เตอร์ไม้เนื้อหอมด้วยท่าทีคล้ายจะครุ่นคิด แต่ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำตาลหวานทอดมองไปทั่วบริเวณโถงรับแขกของโรงเตี๊ยมชิงหมิงราวกับประเมินความคุ้มค่า ก่อนจะเอ่ยเสียงใส <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "สวัสดีเจ้าค่ะ ที่นี่มีห้องคู่ราคา 18 ตำลึงเงินสินะเจ้าคะ?" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พนักงานสาววัยกลางคนที่แต่งกายด้วยเสื้อคลุมผ้าป่านสีอ่อนพยักหน้าอย่างสุภาพพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น "ใช่เจ้าค่ะ ห้องคู่นั้นเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดของเราด้วยนะเจ้าคะ หากไม่ถือว่าหรูหรานัก แต่กว้างขวาง โล่ง สะอาด และสามารถอยู่ได้ยาว ๆ อย่างสบายแน่นอนเจ้าค่ะ" หลินหยาฟังแล้วถึงกับชะงักเล็กน้อย นัยน์ตาเบิกขึ้นนิดอย่างไม่เชื่อหู "ใหญ่ที่สุด...แต่แค่สิบแปดตำลึงเงินหรือเจ้าคะ?" นางพึมพำกับตัวเอง ดวงหน้านวลมีแววอึ้งจริงจังแบบคนที่คิดว่าต้องเตรียมงบบานปลายมาเต็มที่ แต่กลับพบว่าโลกนี้ยังมีราคาที่ไม่ฆ่าคนจนอยู่จริง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "หากท่านจะพักนาน ๆ ท่านสามารถเลือกจ่ายรายสัปดาห์หรือรายเดือนก็ได้เจ้าค่ะ สำหรับห้องคู่ หากเช่า 1 สัปดาห์คือ 126 ตำลึงเงิน ส่วนเช่า 1 เดือนคือ 540 ตำลึงเงิน..." พนักงานหัวเราะเบา ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "รายสัปดาห์?" หลินหยาทวนคำเสียงเบา จากที่ตอนแรกจะเช่าคืนเดียวแล้วค่อยว่ากัน กลับเริ่มพิจารณาใหม่ "...ข้าอยากจะเช่าระยะยาวสักหน่อยน่ะเจ้าค่ะ" หลินหยาเอ่ยด้วยน้ำเสียงลังเลนิด ๆ ขณะหลุบตามองพื้น "แต่ก็ไม่แน่ใจนักว่าจะสะดวกหรือไม่ เพราะข้าทำงานในฉางอันน่ะเจ้าค่ะ..." <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "หากท่านเดินทางเข้าเมืองไม่บ่อย ก็สามารถเลือกพักที่นี่แล้วเข้าเมืองเป็นครั้งคราวก็ได้นะเจ้าคะ บางแขกก็ทำเช่นนั้น บ้างก็ให้เราช่วยส่งของ หรือนัดพบที่โรงน้ำชาในเมืองแทน...แต่สำหรับคนที่เดินทางเข้าฉางอันบ่อย ๆ มักจะมีม้าไว้สักตัวนะเจ้าคะ หากมีล่ะก็เวลาเพียงไม่ถึงชั่วยามก็เดินทางถึงฉางอันได้โดยง่ายแล้วล่ะเจ้าค่ะ" พนักงานพยักหน้าเข้าใจหลินหยา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยายืนคิดครู่หนึ่ง มือเรียวลูบคางอย่างเผลอตัวก่อนจะพยักหน้าช้า ๆ "งั้น...ข้าขอลองสักสองสัปดาห์ก่อนก็แล้วกันเจ้าค่ะ หากทุกอย่างราบรื่น ข้าอาจจะต่อเพิ่ม" กล่าวจบก็ดึงถุงผ้าเล็กจากชายเสื้อ ออกเหรียญตำลึงเงินมานับอย่างคล่องแคล่ว 252 ตำลึงเงินพอดีเป๊ะไม่มีขาดเกิน ยื่นส่งให้ด้วยสีหน้าสงบนิ่งในแบบของคนที่คิดรอบคอบจนพอใจ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เช่นนั้นข้าขอรับห้องคู่สำหรับสองสัปดาห์นะเจ้าคะ หากสะดวก ขอชั้นสองหรือสาม ใกล้ระเบียงและลมพัดเย็น ๆ หน่อยจะดีมากเลย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พนักงานสาวประนมหัตถ์ค้อมศีรษะอย่างนอบน้อม "เรียนเชิญทางนี้เลยเจ้าค่ะ ท่านจะได้ห้องหมายเลขสาม ชั้นบนฝั่งทิศตะวันตก วิวดี ลมเย็น เป็นห้องที่แขกประจำหลายท่านโปรดนักเชียวเจ้าค่ะ...ไม่เสียงดังและไม่สูงไปแบบชั้นที่สี่ สงบและร่มรื่น" หลินหยายิ้มรับ หญิงสาวไม่ได้ร่ำรวยนัก แต่หากแลกกับการได้นอนสบาย เงียบสงบ มีวิวเขาให้ชม และไม่มีขันทีโรคจิตตามตื๊อใกล้ ๆ อย่างจางกงกงมาคอยแกล้งหรือโดนท่านหลิวอินลากไปต้มเต้าหู้กลางดึก...นางยินดีจะจ่ายทุกเหรียญที่มีแบบไม่เสียดายเลยแม้แต่น้อย<div> </div><div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;">@Admin </div> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อื่น ๆ: เช่าโรงเตี๊ยมห้องคู่ 2 สัปดาห์ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ราคาห้องละ 18 ตำลึงเงิน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เช่า 14 วัน ราคา 252 ตำลึงเงิน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล: -<div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

LinYa โพสต์ 2025-9-1 14:32:49

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามเหม่า เวลา 05.00 - 07.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน โรงเตี๊ยมชิงหมิง ห้องโถงกลาง (จ่ายค่าเช่า) <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แสงยามเหม่าแรกของวันลอดผ่านหน้าต่างไม้ไผ่ของโรงเตี๊ยมชิงหมิง แสงทองอุ่นสาดเข้ามาแตะพื้นหินขัดที่ถูกถูจนเงาวับ กลิ่นชาสมุนไพรเจือเบาบางในอากาศคลอด้วยเสียงนกร้องไกล ๆ หลินหยาค่อย ๆ เดินลงบันไดไม้ กลีบผ้าฮั่นฝูสะบัดเบา ๆ ตามจังหวะก้าว เส้นผมดำขลับถูกรวบเรียบง่ายเผยให้เห็นใบหน้าที่เพิ่งตื่นยังระเรื่ออุ่น หญิงสาวเดินมาถึงเคาน์เตอร์ไม้หอมตรงกลางโถงใหญ่ซึ่งยังเงียบสงัด พนักงานสาวที่อยู่เวรเช้าเพิ่งตื่นเต็มตาได้ไม่นาน กำลังจัดสมุดบัญชีวางบนโต๊ะ หลินหยาก้าวเข้ามา ยกมือประนมเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มบาง “ข้ามาจ่ายเงินค่าห้องเพิ่มเจ้าค่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พนักงานสาวเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตายังมีเค้าล้าแต่พยายามเอ่ยเสียงสุภาพ “อ๋อ...ห้องของคุณลูกค้าต้องจ่ายในวันที่ 2 ของเดือนเจ้าค่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยาชะงักไปชั่วครู่ ขยับกายเอนไปข้างหน้าเล็กน้อยน้ำเสียงเจือแววอ้อนวอน “แล้ว...จ่ายล่วงหน้าไม่ได้หรือเจ้าคะ ข้าไม่อยากให้พลาดทีหลัง” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พนักงานขยับยิ้มบาง พยักหน้าตอบ “ได้เจ้าค่ะ ไม่เป็นปัญหา แล้วคุณลูกค้าต้องการพักต่ออีกกี่คืนเจ้าคะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “สามสิบวันเลยเจ้าค่ะ” หลินหยายกยิ้มหวานเสียงสดใสเจือรอยขี้เล่น เพียงสิ้นคำพนักงานถึงกับชะงัก ดวงตาเบิกเล็กน้อยเพราะน้อยนักที่จะมีแขกพักต่อเนื่องยาวนานถึงเพียงนี้ แต่ด้วยความเคยชินในงานจึงพยักหน้ารับ จดบันทึกลงสมุดบัญชีแล้วคำนวณตัวเลขยื่นบอก หลินหยาหยิบถุงเงินออกมาจากแขนเสื้อ ส่งผ่านไปอย่างไม่รีรอ เสียงเหรียญอู่จูและตำลึงเงินกระทบกันเบา ๆ ดังแผ่ว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลังจากพนักงานตรวจนับเรียบร้อยก็ยกยิ้ม “ขอบคุณมากเจ้าค่ะ ขอให้ท่านพักผ่อนอย่างสบาย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลินหยาโบกมือน้อย ๆ พลางหัวเราะเบา ๆ “เช่นกันนะเจ้าคะ ดูแลสุขภาพด้วย” ก่อนหมุนกายเดินออกจากโรงเตี๊ยม ผ้าไหมสีอ่อนสะบัดแผ่วคล้ายละอองเมฆเคลื่อนผ่านโถงอันเงียบสงบ ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมบางของนางที่ยังอบอวลอยู่ในอากาศ ขณะนางก้าวออกไปสู่ยามเช้าที่สดใส<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/-4_20250603154522.md.png" width="500" _height="57" border="0"></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">@Admin </div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><div style="text-align: center;"><p dir="ltr" style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 12px; white-space-collapse: collapse; background-color: transparent; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) <p dir="ltr" style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 12px; white-space-collapse: collapse; background-color: transparent; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่<p dir="ltr" style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 12px; white-space-collapse: collapse; background-color: transparent; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อื่น ๆ:  ชำระเงินเช่าโรงเตี๊ยมห้องคู่ต่อ 4 สัปดาห์ตั้งแต่วั้นที่ 02 เดือน 08 - 02 เดือน 09 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ราคาห้องวันละ 18 ตำลึงเงิน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เช่า 30 วัน ราคา 540 ตำลึงเงิน <p dir="ltr" style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 12px; white-space-collapse: collapse; background-color: transparent; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <p dir="ltr" style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 12px; white-space-collapse: collapse; background-color: transparent; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล: -</div>

หน้า: 1 [2]

The Myth of Han's Archiver