[ใต้บึงสุ่ยปี้] วังใต้บาดาลเพ่ยชิง

沛清

沛清

วังใต้บาดาลเพ่ยชิง

ใต้บึงสุ่ยปี้มีพระราชวังหลังงามอยู่ภายในหลังผ่านช่องว่างของมิติบาดาล แม้จะเอ่ยว่างามในคราแรกที่มองทว่ากลับค่อย ๆ รู้สึกลึกลับและน่าหวั่นเกรงด้วยบรรยากาศเย็นกายและแสงแดดเลือนลางที่ส่องลงมา ว่ากันว่าบริเวณนี้เต็มไปด้วยปีศาจปลา ปีศาจหอยทั้งปวง ไม่มีมนุษย์คนใดที่พลาดพลั้งหรือถูกจับลงมายังที่แห่งนี้แล้วจะกลับขึ้นไปบนบกเลยสักคน


เฉพาะผู้รู้กลไกเท่านั้น

WeijiaLianhua ดี

ยามเหลียนฮวาเบ่งบาน
วันที่สิบเอ็ด ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ
ปลายยามซื่อ (11.00 น.)

     รอบกายไร้ธรณีมีเพียงวารีโอบล้อมด้วยฟองอากาศ เมื่อดวงตาค่อย ๆ ปรับเข้าความแสงที่น้อยลงเรื่อย ๆ ภาพตรงหน้าของนางก็ปรากฎให้เห็นโลกใต้บึงสุ่ยปี้มัว ๆ ปีศาจตัวหนึ่งว่ายนำขบวนควบคุมฟองอากาศไปยังโขดหินใต้น้ำโขดหนึ่ง เหลียนฮวาที่คิดว่านั่นอาจจะเป็นกรรมวิธีการเปิดม่านอาคมบางอย่างจึงพยายามเพ่งมองสุดเท่าที่ดวงตาจะอำนวย และสิ่งที่แลเห็นคือปีศาจตนนั้นบิดหมุนหินสีชาดค่อยที่กระแสน้ำจะเคลื่อนไหวเปลี่ยนไปราวกับว่ามีบางอย่างปรากฎขึ้นมาเปลี่ยนกระแสน้ำ

   “เอ้า เร่งฝีครีบให้ดี”

   ปีศาจตนนั้นเอ่ยพลางกวักมือให้ตัวอื่น ๆ พาฟองอากาศบรรจุสตรีผู้ที่พวกมันจะนำไปถวายแด่จ้าวปีศาจว่ายเข้าไปในเขตแดนก่อนที่ทัศนียภาพจะค่อย ๆ เปลี่ยนไป แสงแดดที่สาดลงมามานั้นได้ทำให้เห็นปราสาทหลังหนึ่งอยู่ใต้บาดาลที่ทั้งงดงามอย่างไม่อยากจะยอมรับเท่าใดนัก ทว่ากลับแฝงความความน่าหวั่นเกรงอย่างที่ทำให้กายบางสะท้านวาบทีเดียว นางในยามนี้นางมีเพียงอาภรณ์ติดกายเท่านั้น สัมภาระล้วนถูกปีศาจปลายึดจนเกลี้ยงแม้ว่าสัมภาระที่พวกมันยึดจะมีเพียง พัดพับโง่ ๆ ขลุ่ยง่อย ๆ และพู่กันติดกายก็ตาม

   “กลับมากันแล้วรึ แล้วนี่อะไร ? ”

   “มนุษย์สตรีอย่างไรเล่า ข้าว่าท่านจ้าวปีศาจอาจจะชมชอบนางผู้นี้ก็เป็นได้นะ”

   “ดีนี่ แต่ต่อให้นางจะไม่ถูกใจก็คงไม่พ้นตกมาเป็นของเล่นพวกเรา เช่นนั้นแล้วก็รีบ ๆ เอาไปถวายจ้าวปีศาจก็แล้วกัน”

   ผ่านประตูปราสาทเข้าไปก็พบว่าเพื่อพ้นธรณีประตูแล้วภายในปราสาทที่เคยลองจินตนาการว่าคงเต็มไปด้วยน้ำก็พลันหายไปอย่างรวดเร็ว ฟองอากาศที่หุ้มกายแตกสลาย แม้ไม่ได้สดชื่นเท่าใดทว่าก็ยังพอมีอากาศให้หายใจได้ไม่ขาดใจสิ้นชีพมันตรงนี้ ทว่าอยู่เฉยได้ไม่ทันจะพ้นเสี้ยวพริบตาเดียวก็ถูกมือลื่น ๆ ชวนขยะแขยงฉุดดึงในยืนขึ้นมาอย่างรุนแรงจะเจ็บแขนไปหมด

   “ลุกขึ้นมาแล้วเดินไปดี ๆ ก่อนที่เจ้าจะกลายเป็นของเล่นพวกข้ามันเสียเดี๋ยวนี้แทน”

   เพื่อรักษากายให้อยู่รอดนางจำต้องทำตนว่าง่าย ไม่ต่อต้านให้เจ้าพวกนี้โมโหจนฟางเส้นสุดท้ายขาดก่อนจะได้คว้าเชือกป่านเส้นเดียวของนางออกไปจากที่นี่ หัวน้อย ๆ พลันเร่งขบคิดหนทางเอาตัวรอดให้ไวที่สุด เช่นนั้นแล้วหากหวาดกลัวตัวสั่น แล้วดื้อดึงหรือเป็นเด็กดีเพียงใดก็คงไม่รอด เช่นนั้นแล้วสู้เอาใจให้จ้าวปีศาจประหลาดใจเก็บนางไว้นาน ๆ ก็ดีกว่า เหลียนฮวาที่คิดทางอื่นไม่ออกแล้วเพราะนางในยามนี้เป็นดั่งตะพาบในไห ลูกไก่ในกำมือไม่อาจหลบหนีจากตรงนี้ได้จริง ๆ ก็เริ่มรวบรวมข้อมูล

   “นี่พี่ชายปลารูปหล่อ ข้าถามได้หรือไม่เจ้าคะว่าท่านจ้าวปีศาจที่พวกท่านเอ่ยถึงเป็นคนเช่นไร”

   “ท่านจ้าวปีศาจนั้นเป็นปีศาจปลาที่รูปหล่อที่สุดในคุ้งน้ำแห่งนี้แล้ว ทั้งยังเด็ดเดี่ยว เหี้ยมโหด เร้าใจ จนบางคราข้าก็คิดว่าหากเกิดเป้นสตรีมนุษย์ไหนเลยจะต่อต้าน”

   ไอ้พวกปีศาจบ้ากาม พวกเจ้ามันมีหัวคิดเดินด้วยหัวส่วนล่างอย่างไรเล่าถึงไม่ต่อต้านตัวขยะแขยงเช่นนี้

   น้ำขุ่นไว้ใน น้ำใสไว้นอก แม้ใจกู่ก้องกรีดร้องเพียงใดใบหน้าของนางพลังแสดงรอยยิ้มราวกับว่าตื่นเต้นกับเรื่องเล่าเหล่านี้

   “เช่นนั้นแล้วท่านจ้าวปีศาจต้องเป็นผู้ที่ยอดเยี่ยมมากเป็นแน่”

   นางเอ่ยชมบ้าง เอ่ยถามบ้างได้ไม่กี่คำถามดวงตากลมก็แลเห็นทางที่ต้องเปิดเข้าไป ไม่ต้องเดาให้มากมายก็ย่อมรู้ว่าสถานที่ตรงหน้าของนางคือห้องของจ้าวปีศาจปลาเป็นแน่ ไม่รอช้าพวกเขารายงานการมาถึงพร้อมของถวายประตูก็ถูกเปิดออก นางที่กำลังแสร้งว่าง่ายจำต้องเดินเข้าไปด้วยความเต็มใจ

   “ท่านจ้าวปีศาจปลาขอรับ ข้าน้อยเจอสตรีนางนี้อยู่เหนือบึง แม้ไม่งามพิศทว่าไม่ขี้ริ้วขี้เหร่ การพูดการจาหวานล้ำ ความคิดการอ่านดูไม่น่ารำคาญเท่าสตรีที่เคยพบพาน ข้าน้อยหวังว่านางจะทำให้ท่านประทับใจได้ขอรับ”

   แต่ละคำเหมือนนางเป็นสิ่งของที่เก็บได้เหมาะแก่การถวายบรรณาการ มือเล็กใต้แขนเสื้อกำจนเนื้อขาวก็ตลอดการรายงาน นางค่อย ๆ หายใจเข้าลึก ๆ ตั้งสติให้มั่นแม้จะหวาดกลัวเพียงใดก็ตาม ยามที่จ้าวปีศาจหน้าตาไม่ต่างกันมากหรือเป็นนางไม่เข้าไม่ถึงรสนิยมของพวกมันก็ตามเมียงมองลงมาเหลียนฮวาก็รีบยอบกายว่าง่ายราวกับตอกย้ำว่านางไม่ดื้อไม่ซนไม่หนีหายไปไหน

   “ดี ดีมาก ข้าจะให้พวกเจ้าหยิบสตรีที่ข้าเคยเล่นด้วยไปได้คนหนึ่งเป็นการตกรางวัล”

   “ขอบคุณท่านจ้าวปีศาจมากขอรับ”

   “ไปเสีย ออกไปให้หมด”

   และสุดท้ายก็เหลือเพียงนางผู้เดียวยืนอยู่ในห้องร่วมกับจ้าวปีศาจปลา ปฏิบัติการเพื่อความอยู่รอดของนางจำต้องเริ่มต้น ณ บัดนี้ นางแสร้งขวยเขินเมื่อปีศาจตนนี้เดินมาตรงหน้านางเพื่อเชยชม ดวงตาวาววับด้วนราคะเพ่งมองไล่ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าทำเอากายสั่นสะท้านด้วยความรังเกียจ ท่าทางที่จะจับนางกินอยู่รอมร่อเช่นนี้ทำให้บรรยากาศดูไม่สู้ดีเท่าใดนัก นางจำต้องเบี่ยงเบนความสนใจให้ไวที่สุด

   “ท—ท่านเจ้าปีศาจใช่หรือไม่เจ้าคะ ข้าได้ยินชื่อเสียงแสนหล่อเหลาทั้งเก่งกาจจากเหล่าปีศาจที่มาข้ามาเมื่อครู่ ดวงใจดรุณีเช่นข้าที่ไม่เคยต้องตาบุรุษใดพลันสั่นไหวเชียวเจ้าค่ะ” มือบางยกขึ้นมากอบกุมแก้มใสแสดงท่าทีเหนียมอาย สร้างความประหลาดใจให้แก่จ้าวปีศาจเป็นอย่างดี “หากจะร่วมเตียงย่อมต้องรู้รสนิยม ข้าอยากทำความรู้จักกับท่านก่อน เช่นนั้นแล้วคงมีความสุขมิใช่น้อยเลยเจ้าค่ะ”

   “หึ ช่างเจรจายิ่ง แล้วเจ้าอยากรู้สึกใด ?”

   เมื่อนางกล้าเอ่ยถาม ตัวมันก็กล้าที่จะเอ่ยตอบ เหลียนฮวาที่เห็นว่าเจ้าปีศาจปลาตนนี้เล่นด้วยกับนางก็รู้ว่าแผนการนี้ถือว่าไม่แย่นัก

   “ท่านช่วยเล่าวีรกรรมที่แสนภาคภูมิได้หรือไม่เจ้าคะ ตัวข้าอยู่เหนือพสุธาไม่รู้ว่าสิ่งใดจริงเท็จ วอนท่านช่วยไขข้อข้องใจให้กระจ่าง”

   แล้วหลังจากนั้นปีศาจขี้โม้ตัวนี้ก็เริ่มคุยโว เหลียนฮวาก็เดินตามบ้าง ชวนนั่งสนทนาดี ๆ รินชาป้อนน้ำท่าแลเอาใจ

   กับหวงตี้ข้ายังไม่ขนาดนี้เชียวนะ

   แล้วก็หวังเพียงแค่คุณชายโจวจินจะมาช่วยเหลือได้ทันกาล…

เอาหนูออกป๊ายยยยยยยยยยยยยย

@Admin

Ximenqing ดี

วันที่ 11 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา  11.00 น



โจวจินที่ตัดสินใจรีบโดดว่ายน้ำตามลงมาท่านหญิงลงมา โดยพยายามว่ายน้ำตามลงไปโดยชายหนุ่ม พยายาม ซ่อนตัว กับพวกสาหร่ายและปะการัง ก่อนที่จะรีบตามไป


หลังจากว่ายตามไปได้ซักพักโจวจินก็พลัดหลงกับกลุ่มมนุษย์ปลา โจวจินก็ตัดสินใจว่ายตรงไป และโจวจินก็ได้เจอม่านพลังที่กำลังค่อยๆปิดตัวลง


โจวจินสังเกตุม่านพลังนั้น กำลังค่อยๆ ปิดตัวลง ทำให้โจวจินรีบว่ายตามเข้าไป แต่ม่านพลังนั้นก็ได้ปิดลงต่อหน้าโจวจิน


ชายหนุ่มไม่รู้จะทำยังไง เวลานี้อากาศก็กำลังจะหมด และเขาก็ใกล้จะไม่ไหวแล้ว ก็หยิบง้าวมนุษย์ปลาขึ้นมา ฟาดไปที่ม่านพลังอย่างรุนแรง


ปัง ปัง


ทุกครั้ง ที่โจวจินฟาด ม่านพลังนั้นสั่นสะเทือน ราวกับจะพังทลาย


โจวจินเห็นดังนั้นก็คิดว่าเขามาถูกทางแล้วเขาฟาดไปเรื่อยๆ จนมือชา จนเขารู้แล้วว่านี่แหละทางถูกต้อง


และแล้วชายหนุ่มก็ทำลายจนม่านพลังเเตกได้ เพล้ง


หลังจากนั้นโจวจินก็รู้ว่าเขาทำเรื่องซะแล้ว โจวจินจึงพยายามว่ายน้ำเข้าไปเพื่อนหาที่ซ่อน




'เอะ เดินได้ปกติหายใจได้แล้วแหะ' จากนั้น โจวจินก็ทำการหาที่ซ่อนและทำการตามท่านหญิงไปเพื่อทำการช่วยเหลือ


หลังจากนั้นโจวจินก็ทำการแกะรอยตามรอยเท้าไปอย่างง่ายดาย ในระหว่างนั้นโจวจินก็เห็นกลุ่มมนุษย์ปลาเดินลาดตระเวนเขาคิดในใจว่าถ้าเขาทำตัวเสียงดัง ถ้ากลุ่มมนุษย์ปลากรูเข้ามา มันจะทำให้เขาช้าลง โจวจินเลยเลี่ยงการสู้ซึ่งหน้า และทำการลอบสังหาร ใช่คุณได้ยินไม่ผิด การลอบสังหาร


โจวจินดักเชือดมนุษย์ปลาเรียงตัว


ไม่ว่าจะดักมุมตึก


ขัดขาให้ล้มแล้วเเทงซ้ำ


หลังจากจัดการพวกตัวที่ขวางทาง โจวจินก็ลากศพพวกมันไปซ่อน และทำการแกะรอยตามไปช่วยท่านหญิงอย่างรวดเร็ว


-------------------


ถ้าสเตล โรลเพลย์ได้เลขไบต์ 6 และ 9 จะถือว่าสเตลสำเร็จลอบสังหารทีละตัว (LUK 30 ขึ้นไปสำหรับปีศาจปลา โปรดไปหาเครื่องรางมาใส่ถ้าไม่ถึง)
(ผู้มีบุญ เพิ่มอัตราสเตลสำเร็จ 0 , 2 , 5 , 6 , 9)
@Admin ผู้มีบุญขอรับ

WeijiaLianhua ดี

ยามเหลียนฮวาเบ่งบาน
วันที่สิบเอ็ด ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ
กลางยามอู่ (12.00 น.)

   ชิบหายแล้ว

   ไม่มีคำใดที่จะสามารถอธิบายความรู้สึกของนางได้มากเท่านี้แล้วเมื่อแผนการยื้อเวลานี้ทำให้การถูกกระทำชำเราเลื่อนเวลาไปเรื่อย ๆ การกินเต้าหู้หน้าด้าน ๆ ของจ้าวปีศาจก็มากขึ้นจนไม่อาจทานทนได้ นางจำต้องลุกขึ้นถอยหนีเพื่อรักษากายและใจของนางเอง การกระทำเช่นนี้ทำให้ปีศาจตนนี้ฉุกคิดได้ขึ้นมาว่าหรือที่จริงแล้วนางกระทำเช่นนี้หาใช่เพราะเป็นสตรีประหลาด ทว่ากลับเป็นการยื้อเวลาของนางไปเรื่อย ๆ แทน

   “เจ้าได้รู้เรื่องของข้ามากพอแล้วกระมัง หยุดการละเล่นปาหี่พวกนี้เสีย”

   สิ้นเสียงน่าขนหัวลุกเอ่ยมันก็ตรงมารวบข้อมือเล็กเข้าด้วยกันในมือเดียวฉุดยื้อไว้ไม่ให้นางหนีไปไหนได้ เหลียนฮวาที่เห็นว่าท่าไม่ดีแล้วก็เริ่มดีดดิ้นเอาตัวรอดจนข้อมือขาวเป็นรอยแดงตามเรียวนิ้วลื่น ๆ น่าขยะแขยงนั่น หวังให้เชือกป่านที่นางรั้งรอโยนลงมาใต้บ่อลึกเสียที

   ปั้ง !

   ติดตามอ่านไปพร้อมกันกับเนื้อเรื่องจาก โจวจิน @zhoujin

   ฉับพลันนั้นเองที่ประตูเปิดออกร่างของ ‘เชือกป่านช่วยชีวิต’ ที่นางเฝ้ารอจนแทบจะเอาตัวไม่รอดก็มาถึง นางใช้โอกาสที่เข้ามานี้ออกแรงดิ้นครั้งสุดท้ายแล้วฉวยโอกาสวิ่งหนีไปหลบสักที่ รั้งรอให้การต่อสู้ที่เริ่มต้นขึ้นนี้จบลง

   ใช้เวลาราวหนึ่งก้านธูปทว่ากลับคล้ายห้วงเวลาหยุดลงจนเสมือนช่างยาวนาน เหลียนฮวาผู้ที่รอดพ้นจากการเสียบริสุทธิ์ให้ไอ้ตัวน่ารังเกียจนี้ก็ปัดกายตนเองให้เรียบยร้อย ถูกข้อมืออย่างนึงให้สัมผัสลื่น ๆ น่าขยะแขยงจางหายออกไปจากจิตสำนึกของนาง

   ต้องรีบกลับไปอาบน้ำโดยไว—

   นางหันไปฟังความจากร่างสูงผู้ร่วมขบวนการในครานี้เกี่ยวกับการช่วยชีวิตผู้ใดสักคน แม้ว่าใจริงนางอยากจะหนี ๆ ไปเสียตอนนี้ไม่ช่วยเหลือผู้ใดแล้วก็ตาม ทว่าหากต้องไปผู้เดียวก็นับว่าฆ่าตัวตายชัด ๆ นางว่ายน้ำเป็นเสียที่ไหนเล่า เช่นนั้นแล้วการออกไปคนเดียวเรียกว่าหวนคืนสู่สัจเทพมากกว่า เหลียนฮวาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะเอ่ยตอบสิ่งที่นางพอจะได้ความมาบ้าง

   “ในระหว่างที่รอท่านมาช่วยเหลือ ข้าได้ยินว่าพวกมันมีห้องสำหรับเก็บสตรีที่ละเล่นแล้วมิได้ปลิดชีพอยู่ บ้างเก็บไว้คลายเหงา บ้างก็ยกให้เป็นของรางวัลพวกปลาน่ารังเกียจพวกนี้ คิดว่าคงอยู่ที่ไหนสักที่ ให้เดาคงไม่ได้อยู่ดีนักอาจจะเป็นที่ที่ละม้ายคล้ายคุกตาราง”

   ไม่ต้องเดาอะไรให้มากความ จากที่เฝ้าสังเกตุบุรุษผู้ที่คำก็ช่วยเหลือ สองคำก็โปรดช่วยใครสักคน เขาย่อมต้องออกตามหาสถานที่นั่นเป็นแน่ นางที่พอจะหลอกถามเกี่ยวกับว่าหากนางได้ปรนนิบัติจ้าวปีศาจปลาแล้วอยู่ที่ใดก็พอจะรู้ทางไม่มากก็น้อย สตรีผู้มีข้อมูลจะทำอะไรได้นอกจากการเดินนำทางไปเรื่อย ๆ ตามที่นางจดจำก่อนจะพบเข้ากับสถานที่ดั่งคุกใหญ่บรรจุสตรีมากมายที่ยังไม่ถูกมช้งานบ้าง ใช้แล้วยังไม่หน่ายบ้าง นางเหล่านี้ยังคงมีชีวิตแม้ว่าจะอยู่ไม่สู้ตายก็ตาม

   “เอาล่ะคุณชายโจวจิน ท่านจะช่วยเหลือสตรีเหล่านี้เช่นไร ?”

   ติดตามอ่านไปพร้อมกันกับเนื้อเรื่องจาก โจวจิน @zhoujin

เฮ้วมีพลีสสสส

@Admin

Ximenqing ดี

วันที่ 11 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา  11.30 น


หลังจากโจวจินทำการแกะรอยเข้าไปยังวังบาดาล และจัดการพวกมนุษย์ปลาทั้งหลายที่ขวางทาง โจวจินก็ทำการพุ่งเเกะรอยเข้าไปเรื่อยๆ จนเจอห้องที่ดูท่าทางหรูหราห้องนึง

ชายหนุ่มไม่รอช้า วิ่งเข้าไปถีบประตูและตะโกนออกมาว่า

“ข้ามาช่วยแล้วแม่หญิง” ชายหนุ่มตะโกนและตั้งง้าวเตรียมสู้


ติดตาม อ่านจาก เว่ยเจียเหลียนฮวา  @WeijiaLianhua
—------------
หลังจากที่โจวจินเห็นหญิงสาวหลบไปแล้วชายหนุ่มก็หันปลายง้าวไปทางมนุษย์ปลาและกวักมือ

“เจ้าปีศาจพร้อมที่จะตายรึยัง เจ้านั้นก่อกรรมมามาก วันนี้ได้เวลาชดใช้กรรมแล้ว” โจวจินกล่าว

“เคเฮะ เจ้านี่ ตลกดี บุกเข้ามาในวังข้า จัดการลูกน้องข้า แล้วยังจะจัดการข้าอีกงั้นเหรอ งั้นก็เข้ามา” จ้าวปีศาจปลาคว้าง้าวท่าทางอันตรายขึ้นมา และยกง้าวเตรียมสู้

การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้น โจวจินกับปีศาจ ฟาดกัน ป้างๆ

โจวจินฟาดง้าวด้วยความแรง ปีศาจก็ยกขึ้นกัน ปีศาจยกฟาดมา โจวจินก็กระเด็น

การต่อสู้เริ่มต้นด้วยความทุลักทุเล แต่พอโจวจินเริ่มจับจังหวะได้นั้น เขาก็เริ่มตีตื้นกลับมา จนเริ่มได้เปรียบ

ชายหนุ่มมองเห็นโอกาส จึงแทงง้าวเข้าไปที่ท้องปีศาจปลาเต็มรัก

“จะ เจ้า เก่งมากข้าคงต้องใช้ตัวช่วย” ปีศาจปลากล่าวและพุ่งตัวไปทางพื้นที่ ที่หญิงสาวหลบ

ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงปาง้าวเข้าไปที่กลางหลังจ้าวปีศาจปลาเป็นการจบชีวิตมัน

“ปลอดภัยแล้วขอรับท่านหญิง” หลังจากจัดการปีศาจปลาทิ้งไป ก็กล่าวกับท่านหญิงว่าปลอดภัยแล้ว

จากนั้นโจวจินก็เริ่มนั่งลงเพื่อดูดซับตบะของปีศาจปลาทั้งหมด และเก็บของมีค่าทั้งหมด
ติดตาม อ่านจาก เว่ยเจียเหลียนฮวา  @WeijiaLianhua


—------------------------------------------

“ท่านหญิงขอรับ ไหนๆ มาขนาดนี้แล้ว ขอรบกวนปัญญาท่านหญิงทีขอรับ” โจวจินกล่าวกับหญิงสาว

“ต้องมีคนที่ถูกจับอีกแน่ รบกวนท่านหญิงสำรวจที่นี่ที่ ต้องมีคนที่ถูกจับเป็นแน่เเท้” ชายหนุ่มกล่าวเสริม
“ไม่ต้องห่วงตอนนี้ข้าจัดการจ้าวปีศาจปลาได้แล้ว ที่เหลือข้าจัดการได้” ชายหนุ่มยกนิ้ว
ติดตาม อ่านจาก เว่ยเจียเหลียนฮวา  @WeijiaLianhua

—------------------------------
“พวกเจ้ายังไหวกันไหม พวกเรามาช่วยเเล้ว” ชายหนุ่มกล่าว

“กลับขึ้นไปกันเถอะ อดทนกันอีกหน่อย พวกเราจะพาเจ้ากลับบ้าน” โจวจินกล่าวเพิ่ม

กลุ่มสตรีที่ถูกจับตัว มีท่าทางกระตุกนิดๆ  ได้ยินคำว่ากลับบ้าน

“เสียมารยาทท่านหญิงแล้ว แต่ตอนเข้ามาที่นี่ ตัวข้านั้นได้ทำลายม่านพลังแล้ว เราสามารถ ว่ายน้ำขึ้นไปด้านบนได้เลย” โจวจินกล่าวกับท่านหญิง

“ข้าว่าจะผูกเชือกกับพวกแม่นาง และค่อยๆ พาพวกนางขึ้นไป ท่านจะให้ข้าพาท่านขึ้นไปก่อนหรือไม่” ชายหนุ่มหันไปถามหญิงสาว

จากนั้น ชายหนุ่มก็ค่อยๆ พาเหล่าผู้ที่ถูกจับ มาที่ปากทางเข้าเพื่อทำการพากลับไปยังด้านบน
@WeijiaLianhua


https://han.mooorp.com/plugin.ph ... e:fight&aid=176 จ้าวปีศาจปลาเลเวล 30

รางวัลเควส ดูดซับตบะจนหมด
รางวัล: +200 พลังใจ , +100 ค่าคุณธรรม , +50 ความโหด
ทรัพย์สินที่จ้าวปีศาจปลาสะสม: หินตีบวกและอัปเกรดอย่างละ 10 ก้อน / 500 ตำลึงเงิน
หากดูดซับจนจ้าวปีศาจปลาคืนร่าง: ได้รับง้าวปีศาจ (เกรดม่วง) 1 เล่ม (Lv 30) ,
+80 ตบะฝึกฝนที่ดูดซับได้



@Admin  ผู่มีบุญขอรับ