{ ต้าหงหลู - ราชทูตเอกแห่งแผ่นดิน }

|
ยอดราชทูตแห่งแผ่นดิน
ชื่อทางการ : จางเชียน — Zhāng Qiān — 张骞
ชื่อรอง : เหลียนเจี๋ย — Liánjié — 连杰
อาชีพ NPC : ต้าหงหลู — รัฐมนตรีกรมการทูต (เจ้ากรมราชทูต)
วันเดือนปีเกิด : ยี่สิบแปด เดือนหก เฉียนหยวนศก ปีที่ 2
ข้อบกพร่องร้ายแรง : ไม่มี
โรคประจำตัว : ไม่มี
ลักษณะนิสัย :
‘ เคลื่อนผ่านทุกย่อมหญ้า สำราญหนาเหนือต่ำใต้ ’ — จางเชียน ผู้รักในการสำรวจโลกกว้าง ชายสำราญผู้แฝงคมไว้ภายใต้รูปลักษณ์สงบนิ่ง เขาคือจางเชียนผู้ภักดีต่อแผ่นดิน นักการทูตช่างเจรจาผู้มีรอยยิ้มเบาบางประดับอยู่บนหน้า แม้จะกล่าวว่าเขาคือตัวแทนแผ่นดิน ทว่าจางเชียนนั้นมีความจริงใจอยู่มาก เขาซื่อสัตย์สุจริตในแบบที่ควร แต่ก็แฝงไว้ด้วยความเฉลียวฉลาดด้านเจรจาเช่นอย่างที่ควร
|
---|
ชีวประวัติโดยสังเขป
อดีตบัณฑิตอนาคตไกลที่ละทิ้งเส้นทางสายกวีหรือขุนนางติดบ้านเปลี่ยนมาเป็นงานที่ต้องเดินทางรอนแรมนับพันลี้ ‘ จางเชียน • ราชทูตเอกผู้ภักดี ’ บุตรชายเพียงคนเดียวของสายตระกูลเก่าแก่ที่สืบทอดความรู้ความสามารถด้านการบริหารจัดการงานราชกิจมาหลายรุ่น ตั้งแต่เด็กเขาคือหนุ่มน้อยอนาคตไกล เช่นเดียวกับญาติรุ่นก่อน ๆ ของเขา ทว่าปณิธานของจางเชียนหาได้อยู่แค่เพียงการเสนอความคิดเห็นให้กับจักรพรรดิในท้องพระโรง เขาไม่โปรดความสุ่มเสี่ยงที่อาจต้องฝ่าฝันใช้ชีวิตเป็นเดิมพันอยู่ในห้องใหญ่ ๆ อันมีนามว่าท้องพระโรง ดังนั้นเมื่อคำนึงถึงความคิดความอ่านที่พอใช้ได้ ตั้งแต่เด็กจางเชียนจึงมีความฝันที่อยากเป็นทูตแห่งราชสำนักคอยเดินทางเสาะหาเจรจาสิ่งแปลกใหม่ ที่แม้ว่าจะเสี่ยง แต่ก็ยังได้ตายอย่างมีเกียรติและมีประสบการณ์ท่องโลกกว้าง แน่นอนว่าทุกคนล้วนเคยคัดค้าน งานนี้อันตรายทั้งยังลำบาก จะให้ส่งลูกชายคนเดียวจากบ้านนาน ๆ โดยไม่มีหลักประกันว่าจะรอดชีวิตก็คงไม่ได้ ๆ ฝ่ายบิดามารดาจึงวางแผนเสนอชื่อเขาเป็นผู้สืบทอดรับตำแหน่งต่อจากตนต่อหน้าฮั่นอู่ตี้หลังครองราชย์ได้หนึ่งปี ทว่าหมากก้าวนี้ของพวกเขากลับไม่อาจต้านความมุ่งมั่นของเด็กชายวัยสิบห้าหนาว ฮั่นอู่ตี้ที่ยามนั้นกำลังกรุยทางจัดระเบียบราชสำนักให้มีคนของเขาก็ได้เรียกหนุ่มน้อยให้มาเข้าพบที่ท้องพระโรง ที่นั้นจางเชียนได้แสดงความต้องการชัดว่าอยากเป็นหนึ่งในราชทูตที่หวงตี้สามารถไว้วางใจได้ ฉะนั้นหลังจากเก็บไว้ศึกษาเลี้ยงดูอีกราว ๆ สองปี ในที่สุดจางเชียนก็ได้เริ่มทำหน้าที่ในฐานะราชทูต ก่อนจะไต่เต้าขึ้นเป็นต้าหงหลูได้สำเร็จด้วยวัยเพียงยี่สิบปี
( เพิ่มเติม : อายุ 24 และยังไม่ได้แต่งงาน , อยู่ไม่ติดที่ เป็นจำพวกชีพจรลงเท้า , หน้าตาดูสงบเสงี่ยมเรียบร้อยบางทีดูโมโหร้ายหยิ่งทะนงนิด ๆ แต่เมื่อสนทนาด้วยจะพบว่าเขาสุภาพและน่ารักมาก , เชี่ยวชาญเรื่องการอ่านแผนที่และเดินทาง , ความอดทนสูงเนื่องจากผ่านร้อนผ่านหนาวมาค่อนข้างเยอะ , นามรองเหลียนเจี๋ยของเขามาจากคำว่า เหลียน (廉) ซื่อสัตย์ สะอาดไร้ราคี และ เจี๋ย (傑) อัจฉริยบุรุษ ผู้มีความปรีชาสามารถ สติปัญญาเหนือคนทั่วไป แปลได้เท่ากับ ยอดคนไร้ราคีมัวหมอง )
|