[เหมืองแร่ทองแดงจื่อถงซาน]

เหมืองแร่ทองแดงจื่อถงซาน

เหมืองแร่เก่าแก่ตั้งอยู่นอกเมืองฉางอันท่ามกลางความซับซ้อนของป่าเขา

หลังจากมีผู้สำรวจพบแร่ทองแดงคุณภาพสูงจำนวนมาก

สถานที่แห่งนี้ก็กลายเป็นทรัพยากรสำคัญในการนำมาผลิตเครื่องมือและยุทโธปกรณ์

ในช่วงยุครุ่งเรืองเหมืองจื่อถงซานได้รับการกล่าวขานว่ามิเคยหลับใหล

จนกระทั่งการบุกรุกของปีศาจหนูเริ่มขึ้นทำให้เหมืองซบเซาลง

ทั้งที่ยังมีทรัพยากรแร่ทองแดงเหลืออยู่อีกมากมายด้านใน

การขุดแร่: ต้องสวมใส่ พลั่ว (ช่องอาวุธลับ) ก่อนเพื่อสลับพลั่วออกมาขุดหาแร่

RongXiuying มาร

วันที่ 3 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 

เวลา 16.30 น.

“ที่นี่สินะ…”

ซิ่วอิงมองดูทางเข้าเหมืองที่ใช้ความยากลำบากกว่าจะเดินทางมาถึงได้ นางจุดคบเพลิงก่อนจะเดินลุยเข้าไปข้างในเหมืองอย่างระมัดระวัง ผนังด้านในเหมืองถูกค้ำไว้ด้วยโครงสร้างไม้หลายจุดเพื่อไม่ให้มันถล่มลงมา แต่อย่างไรก็จะประมาทไม่ได้ ซิ่วอิงเดินเข้ามาไปลึกขึ้นเรื่อย ๆ จนเกือบถึงจุดที่มีแร่ทองแดงอยู่ ทว่ากลับมีความรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังจับจ้องนางอยู่รอบ ๆ 

“กลิ่นสาบนี่มันอะไรกัน?”

นางขยับจมูกฟุดฟิดเมื่อได้กลิ่นสาบบางอย่าง บางทีอาจเป็นผู้ไม่ประสงค์ดี! นางแขวนคบเพลิงไว้ข้างผนักก่อนจะหยิบทวนด้านหลังมาตั้งท่าเตรียมพร้อมสายตากวาดมองไปรอบ ๆ รับรู้ได้ถึงภัยที่กำลังจะมาเยือน

“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าอยู่แถวนี้” 

ซิ่วอิงนึกขึ้นได้ถึงคำที่เถ้าแก่ได้พูดไว้ว่าเหมือนแห่งนี้มีปีศาจหนูเข้ามาบุกยึด เจ้าพวกหนูนั่นต้องไม่ได้มีตัวเดียวแน่ อย่างไรก็ต้องสังหารให้สิ้นซากเสีย

“เจ้าพวกมนุษย์ช่างกล้ามากที่บุกรุกมาถึงที่นี่” ร่างของปีศาจหนูปรากฏขึ้นที่ละตัวนับรวมแล้วได้ประมาณ 5 ตัว

“ผู้ใดกันที่บุกรุก มิใช่พวกปีศาจหนูอย่างเจ้าหรอกหรือ!”

“ในเมื่อเจ้าเข้ามาแล้วก็อย่าหวังว่าจะรอดกลับไปได้!”

ปีศาจหนูวิ่งเข้ามาจากทุกทิศรอบตัวของนาง หมายจะสังหารนางทิ้งในคราเดียว มีหรือที่หรงซิ่วอิงจะยอมให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น นางจัดการแกว่งปลายทวนกวาดโดยรอบเป็นวงกลมรอบตัวเพื่อสกัดขาเจ้าพวกหนูสกปรกจนพวกมันล้มกระจายโล่กระเด็นกระดอน การฝึกหนักในค่ายทำให้นางได้ทักษะด้านการหลบหลีกมาเพิ่มพอสมควร นางวาดลวดลายออกเพลงทวนท่วงท่าสวยงามจัดการปีศาจหนูทีละตัว จนกระทั่งสามารถใช้ปลายทวนด้านคมเสียบเข้าที่อกของหนูตัวสุดท้ายในสำเร็จ 

“เจ้าพวกหนูสกปรกเอ้ย!”

นางชักทวนออกจากร่างอันไร้วิญญาณของปีศาจหนูแล้วใช้เท้าเขี่ยพวกมันทั้ง 5 ตัวเพื่อตรวจให้แน่ใจว่าตายแล้วทั้งหมด จากนั้นก็แอบค้นร่างของพวกมันว่ามีอะไรให้เก็บบ้าง

“เจ้าปีศาจพวกนี้ต้องใช้เงินด้วยหรือ? ข้าจะเก็บให้เองก็แล้วกัน”

ซิ่วอิงเดินผ่านซากหนูเข้าไปด้านในจนถึงจุดที่มีแร่ทองแดงจำนวนมาก จึงได้นำพลั่ว (ที่ก็คืออีเต้อนั่นแหละ) มาจัดการออกแรงขุดหาทองแดงที่ฝังอยู่ตามผนัง นางขุดแล้วขุดเล่าต้องยอมรับว่าการขุดเหมืองนั้นเหนื่อยกว่าการต่อกรกับปีศาจเสียอีกหินพวกนี้ทั้งแข็งทั้งหนัก นางต้องกระเทาะแล้วกระเทาะอีกกว่าจะได้ทองแดงมาแต่ละก้อน เมื่อขุดจนพอใจแล้วก็เดินทางออกจากเหมืองกลับไปลองหลอมเป็นก้อนสำริดที่ค่ายดูก่อน หากยังไม่พอนางจะกลับมาขุดใหม่อีกครั้ง

หลักฐานการต่อสู้

ปีศาจหนู 1

ปีศาจหนู 2

ปีศาจหนู 3

ปีศาจหนู 4

ปีศาจหนู 5

 ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): +10 ตบะฝึกฝน x 5 ตัว = 50 ตบะ

ตำลึงเงิน (เลขไบต์สองหลักสุดท้าย) x 5 ตัว

อัตราดรอป: โล่ไม้ (เลขไบต์ 2/6)

กระบี่ (เลขไบต์ 3/8)

พรสวรรค์: คนกำยำ

ทุกการต่อสู้ (ประลองระบบ) จะยิ่งทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เติบโต +30 EXP

ขุดแร่ทองแดง

(เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนแร่)

@@Admin 

RongXiuying มาร

วันที่ 4 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 

เวลา 15.30 น.

หลังจากการทดลองหลอมแร่ครั้งแรก ผลปรากฏว่าได้ก้อนทองแดงเพียงสองก้อนเท่านั้น เป็นเหตุให้ซิ่วอิงต้องเดินทางออกจากค่ายพยัคฆ์อีกครั้งเพื่อมาขุดแร่ที่เหมืองจื่อถงซานอีกครั้ง ใช้เวลาเดินทางอยู่พักใหญ่ก็มาถึง นางใช้มือข้างหนึ่งถือคบเพลิง อีกข้างถือง้าวแล้วเดินเข้าไปด้านในโดยเชื่อว่าเหล่าปีศาจหนูคงดักรออยู่ด้านในเช่นเคย

“มาอีกแล้วรึเจ้าผู้บุกรุก!” ทุกอย่างเป็นไปตามคาดเมื่อก้าวเข้ามาในเหมืองได้ไม่ทันไร ปีศาจหนู 5 ตัวก็มาดักขวางทางไว้

“ที่นี่ไม่ใช่ที่ของพวกเจ้า อย่ามาทำตัวกร่างแถวนี้” 

“สามหาวนัก! ข้าจะจัดการเจ้า!”

“ก็เข้ามาเลย!” 

ซิ่วอิงกวัดแกว่งง้าวอันคมกริบต่อสู้กับเหล่าปีศาจหนู พวกมันพยายามใช้โล่ปัดป้องการโจมตีของนาง แต่ด้วยความพริ้วไหวในการเคลื่อนตัวทำให้นางสามารถกระโดดข้ามโล่กำบังไปอยู่ด้านหลังของพวกหนูได้สำเร็จ แม้เจ้าปีศาจหนูพวกนี้จะมีกำลังที่แข็งแกร่ง ทว่าสมองของพวกมันกลับไม่ได้ฉลาดเฉลียวเท่ามนุษย์ ลำพังกำลังควรมาคู่กับมันสมองจึงไม่ยากเย็นนักที่หรงซิ่วอิงจะสามารถปราบพวกมันได้สำเร็จ ร่างของปีศาจหนูทยอยล้มสิ้นชีพไปทีละตัว จนกระทั่งตัวสุดท้าย

“เจ้าหนูพวกนี้ช่างไม่รู้จักจำ”

ซิ่วอิงบ่นขณะที่หยิบผ้าที่พกมาเช็ดทำความสะอาดง้าวที่เต็มไปด้วยเลือดของปีศาจและไม่ลืมที่จะเก็บของที่พอจะเก็บได้มาจากร่างของพวกปีศาจหนู จากนั้นจึงเดินเข้าไปในจุดขุดเหมือง นางหยิบอุปกรณ์ในการขุดขึ้นมา จากนั้นก็ลงมือเริ่มขุดหาแร่อย่างขันแข็งค่อย ๆ กระเทาะส่วนของหินชั้นนอก มองหาส่วนที่เป็นสีทองแดงมากองรวมกันไว้ นางกระเทาะอย่างตั้งใจจนได้แร่มาจำนวนหนึ่งจึงได้นำใส่ห่อผ้าเก็บไว้ แล้วเดินทางออกจากเหมืองไป

หลักฐานการต่อสู้

ปีศาจหนู 1

ปีศาจหนู 2

ปีศาจหนู 3

ปีศาจหนู 4

ปีศาจหนู 5

 ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): +10 ตบะฝึกฝน x 5 ตัว = 50 ตบะ

ตำลึงเงิน (เลขไบต์สองหลักสุดท้าย) x 5 ตัว

อัตราดรอป: โล่ไม้ (เลขไบต์ 2/6)

กระบี่ (เลขไบต์ 3/8)

พรสวรรค์: คนกำยำ

- ทุกการต่อสู้ (ประลองระบบ) จะยิ่งทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เติบโต +30 EXP

- ฝึกฝนยุทธ์ (สกิลที่จะใช้งานเพื่อพัฒนาทักษะของตัวเอง +2 Point) LV.20

ขุดแร่ทองแดง

(เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนแร่)

@Admin 

RongXiuying มาร

วันที่ 6 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 

เวลา 15.30 น.

ซิ่วอิงเดินทางออกจากค่ายพยัคฆ์หลังจากถึงช่วงเวลาที่สามารถออกมาได้ นางมุ่งหน้าเดินทางไปยังเหมืองทองแดงในทันที จนถึงตอนนี้นางก็ยังไม่รู้คำตอบเรื่องดวงประจำตัวของตนเพราะคุณชายตงฟางไม่แม้แต่จะปริปากพูดมันออกมา 'ไม่ธรรมดา' ที่ว่ามันหมายความว่าอย่างไรกัน?...

“ดูซิใครมา”

ซิ่วอิงหยุดฝีเท้าลงหลังจากเดินเข้ามาในเหมืองได้ไม่ลึกนัก เสียงของใครบางคนถึงขึ้นจนนางที่ก้มมองพื้นคิดอะไรเรื่อยเปื่อยมาตลอดทางต้องเงยหน้าขึ้นมาดู ปีศาจหนู 5 ตัวมาดักรออยู่ราวกับรู้ว่าจะมีแขก นางถอนหายใจเมื่อพบว่าต้องจัดการพวกมันอีกครา

“จะหลบไปดี ๆ หรือพวกเจ้าอยากจะเจ็บตัว” ซิ่วอิงให้โอกาสเจ้าพวกปีศาจหนูได้หนีไป

“เจ้ามนุษย์ปากดี เจ้าคิดว่าพวกข้าจะกลัวผู้บุกรุกอย่างเจ้างั้นหรือ?”

“ถ้าเช่นนั้นก็เข้ามา ชักช้าเสียเวลาขุดเหมือง!”

ง้าวถูกชัดขึ้นมาตั้งท่าเตรียมพร้อมรับมือปีศาจหนู พวกมันกรูกันเข้ามาอย่างรวดเร็วซิ่วอิงจัดการแกว่งง้าวเป็นวงกว้างเพื่อฟันพวกมันให้ได้รับบาดเจ็บกันถ้วนหน้าด้วยการแกว่งเพียงครั้งเดียว เมื่อปีศาจหนูเสียท่าก็ตามเก็บทีละตัวไม่ไว้ชีวิตตัวใดทั้งสิ้น 

“อย่าคิดว่าจะรอดไปแม้แต่ตัวเดียว ขวางทางดีนัก!”

หลังจากที่ซิ่วอิงจัดการปีศาจหนูตัวสุดท้ายเสร็จสิ้นก็เดินเข้าไปในโซนขุดแร่ และเริ่มทำการขุดอย่างขันแข็ง นำทองแดงที่ได้มากองรวมกันเป็นกองเดียวจะได้ไม่เสียเวลาขนหลายจุดวุ่นวาย เมื่อได้จำนวนแร่ที่คิดว่าน่าจะหลอมทองแดงได้จำนวนหนึ่งก็เดินทางออกจากเหมืองแร่แห่งนี้ไปในที่สุด

หลักฐานการต่อสู้

ปีศาจหนู 1

ปีศาจหนู 2

ปีศาจหนู 3

ปีศาจหนู 4

ปีศาจหนู 5

 ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): +10 ตบะฝึกฝน x 5 ตัว = 50 ตบะ

ตำลึงเงิน (เลขไบต์สองหลักสุดท้าย) x 5 ตัว

อัตราดรอป: โล่ไม้ (เลขไบต์ 2/6)

กระบี่ (เลขไบต์ 3/8)

พรสวรรค์: คนกำยำ

- ทุกการต่อสู้ (ประลองระบบ) จะยิ่งทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เติบโต +30 EXP

ขุดแร่ทองแดง

(เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนแร่)

@@Admin 

RongXiuying มาร

วันที่ 7 จิ่วเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 

เวลา 15.30 น.

การรับมือกับบุรุษถึงสองคนนั้นเป็นเรื่องปวดหัวไม่น้อยสำหรับซิ่วอิง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับทั้งคุณชายตงฟางและพี่รอง หลังจากทั้งสามคนทานอาหารกันเรียบร้อยก็แยกย้ายกันไปทำกิจหน้าที่ของตนเอง ซิ่วอิงก็กลับไปซ้อมที่ค่ายพยัคฆ์ต่อจนกระทั่งเสร็จสิ้นการซ้อม จึงได้ออกเดินทางมานอกค่ายอีกครั้งเพื่อมาขุดแร่ทองแดงที่เหมืองแร่จื่อถงซาน

“ขี้เกียจเผชิญหน้ากับเจ้าพวกปีศาจหนูเสียจริง”

นางเดินเข้าไปอย่างเบื่อหน่ายเพราะรู้ว่าอย่างไรเสียก็ต้องพบเจอกับเหล่าปีศาจหนูมาดักรออยู่ที่ทางเข้าก่อนถึงห้องขุดแร่เป็นแน่แท้ จึงได้เตรียมง้าวของตนไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ 

“มาอีกแล้วหรือ เจ้านี่ช่างไม่รู้จักเข็ดหลาบ” เสียงของปีศาจหนูทักขึ้นทันทีที่ซิ่วอิงเดินทางมาถึงหน้าทางเข้าโซนขุด

“ข้าควรเป็นคนที่พูดคำนั้นมากกว่า พวกเจ้าไม่เข็ดอีกหรือพี่น้องของพวกเจ้าเป็นศพไปหลายตนแล้วนะ”

“เข็ดงั้นหรือ? ตราบใดที่ไม่ได้เลือดเจ้ามาสังเวยพวกข้าก็จะไม่มีวันยอมถอยหนี”

“งั้นก็เตรียมเลือดของพวกเจ้าไว้สังเวยข้าแทนก็แล้วกัน”

การปะทะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วระหว่างคุณหนูแห่งตระกูลหรงแล้วกองทัพปีศาจหนู 5 ตัวที่คอยเฝ้าปากทางขุดเหมืองไม่เคยห่าง แม้จะสูญเสียพี่น้องไปหลายตนแต่พวกหนูที่ขยายเผ่าพันธุ์ได้รวดเร็วย่อมไม่มีทางที่กองกำลังของพวกมันจะร่อยหรอ พวกมันยังคอยเติมหน่วยเฝ้าะวังอย่างต่อเนื่อง ซิ่วอิงน่าจะเป็นหนึ่งในมนุษย์ที่ถูกหมายตัวว่าจะต้องสังหารให้สำเร็จ เพราะพวกมันพลาดพลั้งให้นางมาหลายคราแล้ว

ฉับ ฉับ ฉับ!

เสียงตวัดง้าวอย่างรวดเร็วฉับไว กวัดแกว่งอย่างคล่องแคล่วจนเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วผนังถ้ำ เสียงร่างของปีศาจหนูกระทบพื้นทีละตัว จนในที่สุดก็ไม่เหลือผู้ใดรอดชีวิต ซิ่วอิงเก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินข้ามศพของพวกมันไปอย่างหน้าตาเฉย การเห็นร่างไร้วิญญาณและเลือดของปีศาจกลายเป็นเรื่องที่ชินตาสำหรับนางไปเสียแล้ว ในหัวของนางคิดเพียงว่าหากพวกมันไม่ตายนางก็ต้องตายนั่นคือสิ่งที่ต้องยอมแลก

ซิ่วอิงเดินเข้าไปด้านในเหมืองเริ่มจัดการใช้อีเต้อ (พลั่ว) ขุดเหมืองอย่างเช่นทุกครั้ง เสียงกระเทาะหินดังกึกก้องไปทั่วเหมือง ทองแดงถูกนำมากองก้อนแล้วก้อนเล่าจนได้จำนวนที่พอใจนางจึงได้ขนมันเดินออกจากเหมืองเพื่อไปหลอมให้เสร็จสรรพจะได้นำไปส่งที่โรงเตี๊ยมแล้วรับรางวัลเสียทีเพราะนางเสียเวลากับที่นี่มาหลายวันมากแล้ว

หลักฐานการต่อสู้

ปีศาจหนู 1

ปีศาจหนู 2

ปีศาจหนู 3

ปีศาจหนู 4

ปีศาจหนู 5

 ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): +10 ตบะฝึกฝน x 5 ตัว = 50 ตบะ

ตำลึงเงิน (เลขไบต์สองหลักสุดท้าย) x 5 ตัว

อัตราดรอป: โล่ไม้ (เลขไบต์ 2/6)

กระบี่ (เลขไบต์ 3/8)

พรสวรรค์: คนกำยำ

- ทุกการต่อสู้ (ประลองระบบ) จะยิ่งทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เติบโต +30 EXP

ขุดแร่ทองแดง

(เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนแร่)

@@Admin 

LinYa ดี

วันที่ 07 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามโหย่ว เวลา 17.00 - 19.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน เหมืองแร่ทองแดงจื่อถงซาน

ยามโหย่วยืดยาวอาบแสงตะวันปลายขอบฟ้าทอดเงาแดงอมทองบนปลายหญ้าแห้งแห่งเชิงเขาจื่อถงซาน เหมืองแร่ทองแดงร้างนอกเมืองฉางอันเงียบสงบเสียจนแทบได้ยินเสียงกรวดไถเท้าเมื่อมีใครสักคนเดินผ่าน หลินหยาเหงื่อซึมจากหน้าผากลงข้างแก้มขณะที่เธอกำลังใช้พลั่วเก่าจากโรงเตี๊ยมข้างทางขุดพื้นดินบริเวณชั้นหินสีสนิม มองหาแร่ทองแดงกับหินมันวาวเล็ก ๆ ที่เธอได้ยินมาจากพวกพ่อค้าแผงลอยว่า “ขายดีนักแร่ทองแดง ขายเป็นแท่งก็กำไร ขายเป็นหินก็คนแย่งซื้อ”

“ฮึ่ย...จะเอาอะไรมาทำป้ายร้านถ้าไม่มีทุนซักตำลึง...” เธอบ่นกับตัวเอง พลั่วยังจิ้มลงดินตื้น ๆ อยู่กระโปรงถลอกดินโคลนไปครึ่งขา แต่แล้ว...เสียง "กร่อก" แปลกประหลาดบางอย่างก็ดังขึ้นจากด้านหลัง เสียงโลหะกระทบกันเบา ๆ ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าแผ่ว ๆ ที่ฟังดู...ไม่ใช่มนุษย์ หลินหยาเงยหน้าขึ้นช้า ๆ กะพริบตาแล้วหันขวับไปทางเสียง

และนั่นเองที่เธอเห็น… “อ๊ะ!!! อะไรมะนั่นนน!!?”

ร่างของพลทหารหนู สูงเกือบเท่าคนผู้ใหญ่ ยืนเยื้องหลังพุ่มหญ้า มือข้างหนึ่งถือโล่สนิมเหล็กกลมเหมือนวงพระอาทิตย์แตก ข้างอีกถือหอกสั้นด้ามหนา หางยาวลากพื้นกรอบแกรบ เสื้อเกราะหนังแดงฉานขาดรุ่งริ่งแต่ประดับด้วยสายคาดและตราประจำกองทัพหนูเหล็กมันมีสองตัววว กรี๊ดดดดดดดดมันเงยหน้าขึ้น ดวงตาเล็กข้างหนึ่งหรี่ลง ชูโล่ขึ้นประกาศศักดา แล้วเอ่ยเสียงทุ้มต่ำอย่างองอาจ

“โอ้ว...สตรีในร่างมวลบุปผา เจ้าล่วงล้ำแดนแห่งเกียรติภูมิของข้าพลทหารหนูแห่งกองทัพทมิฬทิศอสูร!!” เสียงมันสั่นสะท้านราวกับมีหอกฟ้าเป็นฉากหลัง “ข้าขอทูลถามเพียงประโยคเดียวเจ้ามาขุดแร่ หรือมาลักของของนายเหนือหัวข้า ฮึย!!?”

หลินหยาเบิกตากว้างจนแทบตกตลึงกับบทพูดของมัน เหี้ยอะไรวะเนี้ยยยยย พูดไร๊ หลุดออกมาจากโรงลิเกงานวัดเราะ สมัยนี้เค้าต้องงิ้วไหมงานงิ้วอ่ะ ลืมไปไม่มีงิ้ว “หา?! เจ้าหนูมีโล่พูดเหมือนอ๋องในนิยายเลยเรอะ..เสร่อโคตร..!!” แต่เธอไม่มีเวลาตั้งคำถามได้นาน เพราะเจ้าหนูวิ่งพรวดเข้ามาทันที หอกในมือพุ่งงัดเบี้ยว ๆ อย่างน่าตกใจทั้งสองตัว

“มะ...ไม่ตายฟรีหรอกนะเว้ย!!” หลินหยาไม่รีรอ เธอสะบัดพลั่วขึ้นจากพื้นด้วยท่ามือประสานอย่างคล่องแคล่ว แล้วจิ้มมมมม เข้าไปที่มัน โช้งเช้ง ๆ ๆ ๆ “นี้แน่ะ!! แม่ค้าก็ฟาดได้!!!”

พลทหารหนูสะดุ้ง “อั่ก! พลั่วนางพุ่งเร็วเกินไป...” เธอฟาดต่อไม่รอช้าแล้วจังหวะนี้ “จิ้ม!! ทุบ!! จิ้ม!!! นี้แน่ะ!! ไปซะเจ้าหนูโลหะ!!!” เจ้าหนูทั้งสองถอยกรูดอย่างตกใจ โล่ที่ดูเก่าแล้วแตกขอบเริ่มบุบเข้าตามแรงจิ้ม เศษสนิมปลิวเต็มพื้นหญ้า  “อ๊าาา!! เจ้าใช้พลั่วราวกับศาสตราเทพ!!! ข้า...ข้าไม่อาจสู้เจ้าได้! แต่..แต่พวกเรา หนูรบชาติทหาร สู้โว้ยยยยย” แล้วมันก็…รุมเธอ หลินหยาเลยจิ้ม ๆ ๆ ๆ อยู่อย่างงั้นแหละ

“แฮ๊ก…แฮ๊ก..โอ้ย..เหนื่อย” หลินหยายืนหอบแฮ่กพลางก้มมองซากของเจ้าหนูนักรบพลทหารตรงหน้าทั้งสองตัว ดวงตากลมเบิกกว้างอย่างช็อกเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าร่างทั้งสองนั้นนิ่งสนิทนิ่ง...มากเกินไป...นิ่งจนน่าสงสัย...เธอกระพริบตา ปลายพลั่วยังจ่ออยู่ที่ขอบโล่ที่บัดนี้หงายท้องคว่ำทับอยู่ครึ่งตัวของเจ้าหนู “ไม่หายใจ…?” หลินหยาขยับเข้าไปใกล้อย่างระมัดระวัง ใช้ด้ามพลั่วเขี่ยเบา ๆ ไปที่ขาหนังของเจ้าหนูนั้นทั้งสองตัว

เงียบ

“อะ...เอ๊ะ...อะไรกัน...” เธอเงยหน้าช้า ๆ หายใจเข้าเฮือก แล้วกรี๊ดหลุดเสียงเบา ๆ “กรี๊ดดดด! ตายแล้วเหรอ!?? ข้าแค่จะจิ้ม ๆ ขู่ให้หนีไป! ไม่ได้ตั้งใจจะทุบวิญญาณออกจากร่างจริง ๆ นะยะ!” เธอก้มลงเร็วจี๋อย่างตกใจ แต่ระหว่างที่กำลังเช็กชีพจร (ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชีพจรหนูอยู่ตรงไหน) จู่ ๆ ก็เห็นถุงเล็ก ๆ ปลิ้นออกมาจากข้างเอวเจ้าหนูทั้งสอง..หืมมมมมมมม

ดวงตาหลินหยาเบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง พร้อมกระซิบกับตัวเองว่า “นั่นมัน...ถุงเงิน?” โรคหิวเงินมันกำเริบอ๊าครัฟฟฟ เธอรีบหยิบมันขึ้นมาเปิดเบา ๆ แล้วพบว่าในนั้นมีเงินตำลึงเงินน้ำหนักพอดีมืออยู่หลายเหรียญ พระเจ้าาาาาาา ดูเหมือนจะเป็นเศษยิบย่อยจากค่าอาหารหรือค่าเสบียง “เอ๊ะ...” หญิงสาวนิ่งไป เธอหยิบตำลึงเงินขึ้นมาอย่างอึ้ง ๆ ค่อย ๆ หมุนมันในมือแสงแดดยามเย็นกระทบกับผิวเหรียญสีเงินสะท้อนแสงแวววาวเป็นประกายพอดิบพอดี

แล้วก็…ริมฝีปากหลินหยาเริ่มกระตุกเป็นรอยยิ้ม...แปลก ๆ "โอ้โห...เจ้าหนูพวกนี่...พกเงินมาเดินเล่นด้วยเรอะ?" เธอมองถุงเงิน แล้วเงยมองร่างเจ้าหนูนิ่ง ๆ

"..ลาภปาก.." 

ว่าจบหลินหยาก็แฮบถุงเงินไปเสียเรียบร้อยพลางพึมพำ “นี่สินะ...การฆ่าสัตว์ที่ไม่ได้เอาไปทำอาหาร แต่ได้กำไรมาแทน...แปลกดีเหมือนกัน” เธอนั่งยอง ๆ ลงมองร่างเจ้าหนูทั้งสองแล้วถอนหายใจเบา ๆ “เฮ้อ...ขอโทษนะ ข้าไม่ได้ตั้งใจเลยจริง ๆ พวกเจ้าดูท่าทางจริงจังเสียจนข้านึกว่าเจ้ามาจากโรงละคร ไหนจะคำพูดของเจ้าที่ฟังเหมือนมาจากกลอนบทวีรชน” เธอหยุดพูดกลางคันแล้วหันไปมองข้างทาง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบพลั่วที่ฟาดเจ้าหนูตายมาไว้ในมือแล้วก็...เริ่มขุดหลุมตรงข้างพุ่มหญ้าแบบเงียบ ๆ

"ก็ได้...ฝังศพให้ล่ะกัน..." เสียงพลั่วกระทบพื้นดัง “ฉึก…ฉึก…” ช้า ๆ หลินหยาพึมพำระหว่างขุด “ไปสู่สุขติเถิดนะเจ้าหนูผี...ถ้ามีวิญญาณจริง ก็ขอให้ได้เกิดใหม่ในบ้านชาวนา มีชีวิตเรียบง่าย ไม่ต้องถือโล่ลุยฟาดสาวแม่ค้าขุดแร่อย่างข้านะ”

เมื่อหลุมพอดีตัวหนูทั้งสองเธอหันกลับไปแบกร่างเจ้าหนูขึ้นวางอย่างพยายามระวัง แล้วกลบดินลงเงียบ ๆ ให้เรียบร้อยมือเธอพนมหลังจากนั้น เสียงลมเย็นพัดผ่านพอดี

“สาธุ...ไม่ได้ตั้งใจ...แต่ข้าจะจำไว้ ว่าชีวิตพลทหารหนูสองตัวสอนข้าเรื่อง ‘อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน อย่าจนเลยนะแม่ค้าแฮบเงินหนูเป็นสิ่งไม่ผิด’ ได้เป็นอย่างดี” จากนั้นหลินหยาก็ปัดฝุ่นจากชายกระโปรง เดินกลับออกจากเหมืองพร้อมพลั่วคู่ใจและเงินเล็กน้อยในถุงผ้าและแร่ก่อนหน้านี้ ในใจเธอน่ะหรือ?

เหนื่อย...แต่ก็พอมีเงินค่าขนมเพิ่มมาได้อีกวันชีวิตแม่ค้าอิสระในฉางอันมันไม่ง่าย แต่ก็ไม่เคยเงียบเหงาเลยสักวัน เอาล่ะ วันนี้เอาแค่นี้ไปก่อนแล้วกัน วันหน้ามาใหม่มาวันพรุ่งนี้เลยจะได้ไหม

[ปักตะไคร้ 1]

[ปักตะไคร้ 2]

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: ตีหนูครั้งแรก ตื่นเต้นมาก กรี๊ดดดดด

รางวัล: 

 ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): +10 ตบะฝึกฝน x 2 ตัว= 20 ตบะ 

ตำลึงเงิน (เลขไบต์สองหลักสุดท้าย) x2 ตัว = 98x2 = 196 ตำลึงเงิน

โบนัส: พรสวรรค์ ระดับคนดวงแข็ง x2 = 196 x 2 = 392 ตำลึงเงิน

อัตราดรอป: โล่ไม้ เลขไบต์  (0/2/6/9)

กระบี่ เลขไบต์  (1/3/4/8)

ขุดแร่ทองแดง (เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนแร่) = 8

สรุปรางวัลที่ได้ : 20 ตบะ, 392 ตำลึงเงิน, กระบี่ 1 เล่ม, แร่ทองแดง 8 ก้อน

LinYa ดี

วันที่ 08 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามซื่อ เวลา 07.00 - 09.00 น. ณ นอกเมืองฉางอัน เหมืองแร่ทองแดงจื่อถงซาน

เสียงกรวดหินบดเบา ๆ ใต้ฝ่าเท้าขณะหลินหยาก้าวเข้าไปยังเขตเหมืองเก่าจื่อถงซานพลางสูดลมหายใจลึก กลิ่นแร่ธาตุผสมกลิ่นฝุ่นหินยังคงฟุ้งเช่นเดิมเมื่อยามเมื่อวาน และอากาศยามเช้าก็เย็นกำลังดีพาให้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง ร่างบางสะพายกระเป๋าเจ็ดสมบัติไว้แน่นแนบหลัง ก่อนจะหยิบพลั่วออกมาแล้วเริ่มขุดตรงเนินหินที่ดูจะน่าสงสัยอยู่ข้างกองแร่ "ขอให้เจอแร่ดี ๆ เถอะวันนี้...เอาไว้แลกกล่องขนมหวานกับขวดเหล้าซักขวดก็ยังดี" เสียงบ่นพึมพำออกมาขณะเธอคุกเข่าเตรียมขุดพลั่วแรก ทว่าก่อนที่ปลายพลั่วจะกระแทกพื้นหิน เสียง “แกร๊ก แกร๊ก” ก็ลอยมาจากด้านข้าง

หลินหยาเงยหน้าขึ้นหันมองและสิ่งที่เห็นก็ทำให้นางเบิกตากว้างแทบทำพลั่วหลุดมือ พลทหารหนูแบบเดิมไม่พอ...มีมาเพิ่มอีกตัว!

“มะ...มาเป็นคู่เลยเหรอ!? พวกเจ้าคือคุณหนูพลทหารเรอะ!? กรี๊ดดด!!” นางร้องลั่นก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนตั้งการ์ด มือกำพลั่วแน่นเหมือนถืออาวุธของวีรสตรีในตำนานแม้จะยังสวมชุดคนงานชาวบ้านธรรมดาเจ้าพลทหารหนูทั้งสองตัวนั่นหนึ่งถือโล่ อีกตัวถือดาบไม้ฝนจนแหลม พุ่งเข้ามาด้วยท่วงท่าราวกับนักรบจากมหากาพย์กลางวันแสก ๆ 

“เพื่อองค์เหนือหัว ข้าจะปราบเจ้า โอ้เจ้ามนุษย์เพศหญิง!!” หนูตัวหนึ่งตะโกนเสียงเข้ม

“อ้า...เจ้าจะไม่รอดกลับไปบอกเล่าเรื่องข้าได้อีกแล้ว!!” อีกตัวเสริมด้วยน้ำเสียงดุจยอดนักรบ

“หน็อย...กล้ามากนะเจ้าหนูบ้า! ข้าเคยทุบหนูพลทหารมาตั้งสองตัวเมื่อวานนี่แหนะ! เจอท่าจู่โจมใหม่ของข้า!!” นางเหวี่ยงพลั่วขึ้นเหนือหัว “วิชาพลั่วสะท้านฟ้า!!” พลั่วไม้ด้ามยาวพุ่งเข้าใส่เจ้าแรกพร้อมเสียงจิ้ม แชะ!! ตามด้วยเสียง “แอ้ก!” ยังไม่ทันให้มันตั้งตัว นางจิ้มอีก แชะ!! ทุบอีก โป๊ก!! เสียงดังสนั่นจนฝุ่นฟุ้ง

เจ้าอีกตัวจะอ้อมมาด้านหลังแต่หลินหยาไหวตัวไว เธอหมุนตัวกะทันหันแล้วตวัดปลายพลั่วสกัดหัวเข่าเจ้าหนูอย่างแม่นยำ "อย่ามาแอบตีข้างหลังนะเว้ย!" 

“โอ้ย!! ข้า...ข้าจะจำหญิงพลั่วผู้นี้ไว้!!” เสียงร้องสุดท้ายของมันก่อนจะกลิ้งตาเหลือกตายไปข้างเพื่อนอีกตัว หลินหยาหายใจหอบ นั่งยองลงข้าง ๆ พลทหารหนูทั้งสองตัวแล้วพูดพลางปาดเหงื่อ “นี่มันอะไร...นี่ข้าแค่จะมาหาแร่!! ไม่ได้จะมาสังหารเผ่าพันธุ์ใครสักหน่อย!” ตายจริงปะเนี้ย.. 

“กรี๊ดดดดดดดด”

เสียงกรี๊ดของหลินหยาดังก้องสะท้อนในโพรงเหมืองราวกับเสียงวายุสะท้านโลกีย์ “พวกแกจะมาขิดอีกแล้วเหรอเจ้าหนูบ้า!! ข้าเพิ่งสวดส่งพวกเจ้าขึ้นสวรรค์แท้ ๆ!! ตั้งแต่เมื่อวาน” เสียงนางแทบจะหลุดเป็นสำเนียงชาวบ้านเต็มขั้นเมื่อเห็นเจ้าพลทหารหนูที่เหมือนจะสิ้นใจไปเมื่อครู่ ขยับกระตุกแผ่ว ๆ พลางส่งเสียง “อือ…อือ…” ออกมาเบา ๆ อย่างเจ็บปวด

“อะ..อะ..อาฮึยอะไรกันยะ!!?” หลินหยาระบายเหงื่อออกจากหน้าผากก่อนจะหยิบพลั่วขึ้นอีกครั้งแล้วพูดกับตัวเองเบา ๆ อย่างสิ้นหวัง “นี่มันอะไรกัน จะให้ข้ากลายเป็นเจ้าแม่ทุบหนูไปจริง ๆ เหรอ…” แต่เมื่อหลินหยาลังเลจะจิ้มหรือจะไว้ชีวิตดี เจ้าแรกก็กระตุกตัวขึ้นอีกครา มือยื่นดาบไม้ตรงมาหาเธอช้า ๆ พร้อมเสียงครางสุดท้ายอย่างน่าเวทนา

“เพื่อ...อุ๊บ!!”

แชะ!!! แชะ!!! โป๊กกก!!!

“ขอโทษนะเจ้าหนู!” ไม่ทันได้ตั้งตัว ตัวที่สองก็ขยับอีก!! ทำไมมันยังไม่ตายยยยยยยย

“ห๊าาา!? แม่งเล่นแบบเกมซอมบี้แล้วตอนนี้!!” ฟั่บ!! ฟั่บ!! ป๊าบ!! จิ้มรัว ๆ ไม่ให้พวกมันได้ลุกอีกแล้ว จนกระทั่งแน่ใจว่าไม่มีอะไรขยับแล้วแน่ ๆ หลินหยาเอามือกุมอกพยายามสงบลมหายใจ ก่อนจะหันมองซากเจ้าหนูสองตัวที่นอนแน่นิ่งในความสงบ (คราวนี้น่าจะจริง) นางถอนหายใจยาวด้วยความเหนื่อยอ่อน แล้วบ่นอย่างระอา “อาเมนเถิด…เจ้าหนูทั้งหลาย…” นางเดินไปหามุมที่ดินพอร่วน ๆ แล้วหยิบพลั่วขึ้นมาเริ่มขุดหลุมทันที ถึงจะเป็นศพสัตว์ประหลาดแต่ในความรู้สึกหลินหยา พวกมันก็สมควรได้รับการฝังแบบมีเกียรติบ้างแม้จะพยายามจะฆ่านางก็ตาม

“ขอโทษนะ พวกเจ้าคงไม่รู้ว่าโลกภายนอกมันอันตราย...โดยเฉพาะเมื่อเจอข้า ฮึ่ม…” เมื่อขุดได้ลึกพอสมควร หลินหยาก็ค่อย ๆ ใช้แรงลากซากเจ้าหนูสองตัวเข้าหลุม สะบัดกระเป๋ามันเปิดดูอย่างสุภาพก่อนจะร้อง “เห้ยยย!! มีเงินอีกแล้วเหรอ!!” นางทำหน้าละอายใจแวบหนึ่ง “ก็ไม่ได้ตั้งใจแฮบนะ…แต่ถ้าไม่เอาไปมันก็เปล่าประโยชน์นี่นา…ขะ..ข้าเอาไปทำบุญให้ก็ได้!! ทำบุญด้วยการเอาไปกินเหล้ากับเป็นทุนตั้งร้านค้า!”

จากนั้นนางนั่งคุกเข่าข้างหลุมมือประสานบนอกหลับตาแล้วกล่าวขึ้นอย่างจริงจัง “เจ้าหนูทั้งสองเอ๋ย...หากชาติก่อนมีกรรมกับข้า ขอให้มันหมดแต่เพียงนี้ ชาติหน้าขอให้พวกเจ้าได้เกิดเป็นแมวร้านขนม อย่าได้หิว อย่าได้สู้รบ ให้ได้ใช้ชีวิตอยู่กับเจ้าของใจดี...สาธุ........” หลินหยาลืมตาแล้วถอนหายใจ ก่อนจะพูดพึมพำกับตัวเอง “รอบหน้าต้องเอาดอกไม้มาด้วย จะได้มีอะไรสวย ๆ วางให้ ไม่งั้นดูจะใจร้ายไปหน่อย”

หลังจากกลบหลุมเรียบร้อย เธอก็สะบัดกระโปรงลุกขึ้น สะพายกระเป๋าเจ็ดสมบัติ พลั่วพาดหลัง เดินจากเหมืองพร้อมเสียงบ่นพึมพำ “เอาเถอะ...อีกสักวันสองวันข้าคงเริ่มเก็บแต้มฆ่าหนูจนได้ฉายาแล้วแน่ ๆ...” เสียงหัวเราะแผ่ว ๆ ของนางจางหายไปในลมยามเช้า ขณะที่แดดแรกของวันเริ่มฉายแสงเหนือเงาเหมืองเก่าอย่างเงียบงัน

[ปักตะไคร้ 1]

[ปักตะไคร้ 2]

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาหาตังรายวัน

รางวัล: 

 ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): +10 ตบะฝึกฝน x 2 ตัว= 20 ตบะ 

ตำลึงเงิน (เลขไบต์สองหลักสุดท้าย) x2 ตัว = 99x2 = 198 ตำลึงเงิน

โบนัส: พรสวรรค์ ระดับคนดวงแข็ง x2 = 396 ตำลึงเงิน

อัตราดรอป: โล่ไม้ เลขไบต์  (0/2/6/9)

กระบี่ เลขไบต์  (1/3/4/8)

ขุดแร่ทองแดง (เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนแร่) = 9

สรุปรางวัลที่ได้ : 20 ตบะ, 396 ตำลึงเงิน, โล่ไม้ 1 ชิ้น, แร่ทองแดง 9 ก้อน

LinYa ดี

วันที่ 24 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเฉิน เวลา 07.00 - 09.00 น. ณ นอนเมืองฉางอัน เหมืองแร่ทองแดงจื่อถงซาน

ท่ามกลางแสงแดดยามเช้าที่สาดลงมาเหนือภูเขาเหมืองแร่จื่อถงซาน เสียงเครื่องมือกระทบหินดังคลอไปกับเสียงลมพัดกรูตามซอกผา หลินหยาสวมเสื้อผ้าแบบเดิมมือหนึ่งถือพลัี่ว อีกมือลูบเหงื่อที่ไหลซึมจากหน้าผาก แต่ข้างตัวกลับมีเจ้าหมาน้อยสีดำน้ำตาลนาม “เซียนเฉ่า” เดินเหยาะ ๆ อย่างไม่ทุกข์ร้อน แถมขนยังดูสะอาดเกินไปสำหรับหมาที่พึ่งลงมาจากเขาเมื่อครู่ "ฟู่…เหนื่อยชะมัด" หลินหยาเป่าปากขณะโน้มตัวขุดหาแร่ทองแดง "วันนี้ข้าต้องได้สักก้อนล่ะ ไม่งั้นไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าร้านรายเดือนแน่" แต่ยังไม่ทันขุดได้ครึ่งหลุม เสียงแหวกพงหญ้าดังกรอบแกรบตามด้วยเสียงครืดคราดต่ำ ๆ ทำเอาหลินหยาเงยหน้าขึ้นแล้วเบะปากทันทีเมื่อเห็นเจ้าสิ่งมีชีวิตตรงหน้า

"โอ๊ย ตายห่าแล้ว…ปีศาจหนูอีกแล้วรึ?"

เบื้องหน้า นอกจากหนูตัวเดียว ไม่ใช่! แต่เป็นหนูยักษ์ห้าตัวตัวเบ้อเร่อเท่อ! สูงท่วมหัวคน มีทั้งดาบ ทั้งโล่ สนิมกินบ้าง ผ้าขาดวิ่นบ้าง ดูแล้วทั้งโหดทั้งสกปรก มันส่งเสียงขู่ในลำคอ สะบัดหางไปมาอย่างคุกคาม ขนสีเทากระเซิงพอ ๆ กับฟันที่แยกเขี้ยวส่งกลิ่นโชยมาตามลม “โอ้โห…หนูทหารเวร...บุกกันมาเหมือนประชุมเลยนะพวกเอ็ง” หลินหยาเบือนหน้าหนี ทำหน้าละเหี่ยใจ ก่อนหันไปมองเจ้าหมาน้อยที่กำลังนั่งเชิดหน้าสงบเสงี่ยมอยู่ข้าง ๆ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะตกใจใด ๆ

"เซียนเฉ่า...จัดการมันให้ทีสิ ถ้าทำได้ ข้าจะทำไก่ต้มให้กินทั้งตัวเลยนะ!" หลินหยาเสนอเงื่อนไขด้วยน้ำเสียงล่อใจ แต่หมาน้อยกลับหาววอดแล้วลูบจมูกตัวเองเบา ๆ พร้อมกับส่งเสียงราบเรียบไม่ต่างจากผู้ดีมีตระกูล "คุณหนูหลินขอรับ...รางวัลดูจะ...ธรรมดาไปหน่อยนะขอรับ"

"หา?! อะไรของเจ้าวะ ไก่ทั้งตัวนะโว้ย! ไม่พอใจเรอะ!" นางกรอกตาอย่างชัดเจน มือเท้าเอวอย่างคนกำลังจะวีน เซียนเฉ่าหันมามองด้วยสายตาล้ำลึก “มันไม่มีซุปนะขอรับ ข้าอยากได้แบบมีซุปเห็ดหอมตุ๋น น้ำซุปต้องหอมพริกไทย มีเห็ดเข็มทองลวกกรุบกรอบ แล้วก็ขอเนื้อไก่ต้องนุ่มใช้ไก่บ้านต้มไฟอ่อน 2 ชั่วยามนะขอรับ ไม่เช่นนั้นข้าไม่รับประกันว่าจะกระตุกขาหนีบศัตรูหรือแค่แทะหู”

“...โอ้ยยยยยยยย ไอ้หมาติดหรู!!! โอเค! จัดให้!! ข้าจะทำไก่ตุ๋นเห็ดหอมใส่ซุปเข้มข้นให้เลย! เจ้าจะเอาใบเตยด้วยไหมฮะ?!”

“ขอเบา ๆ ไม่งั้นกลิ่นจะกลบรสไก่ขอรับ”

"ไอ้ขี้เลือก!! ไป! ไปจัดการเลย!" พูดจบไม่ทันขาดคำ เซียนเฉ่าก็กระโดดพรวดออกไปอย่างสง่างาม เท้าเล็ก ๆ สองข้างแตะพื้นเบาเหมือนขนนก ท่วงท่าองอาจผิดกับรูปลักษณ์ป้อม ๆ นั้น ร่างของมันพุ่งทะยานผ่านพวกปีศาจหนูอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เสียงหวดฟัน ตุบตับ และเสียงร้องแหลมของศัตรูจะดังขึ้นตามมา 

หลินหยายืนมองภาพนั้นแล้วถอนหายใจแรง “ฮึ่ย…ข้าต้องเลี้ยงเจ้าด้วยอาหารระดับเหลาไปจนถึงชาติหน้าชาติไหนวะเนี่ย…”

พูดพลางคว้าจอบเตรียมขุดแร่ต่อข้างกองศพหนูที่กองเรียงเป็นพืดอยู่ตรงมุมเหมืองอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยราวกับมีคนมากวาดไว้แล้ว...แน่นอนว่า “คนนั้น” ไม่ใช่คนเลยสักนิด เสียงสายลมบนภูเขาที่เคยพัดพาแต่ละอณูฝุ่นแดงของเหมืองจื่อถงซานเงียบลงไปชั่วขณะ แสงตะวันยามเช้าที่สาดผ่านหมอกบางเริ่มสะท้อนเงาทะมึนของร่างอสูรขนาดมหึมา...ใช่แล้ว ร่างของเซียนเฉ่าที่ขณะนี้หาใช่หมาน้อยติดหรูหน้าขนฟูน่ากอดอีกต่อไป หากแต่กลายเป็นสุนัขสามหัวขนาดมหึมารูปงามดุดัน ขนดำขลับดั่งหยกโอ๊บแวววาว สามหัวคำรามประสานเสียงอย่างพร้อมเพรียง ใบหน้าหนึ่งหรี่ตามองด้วยความเฉยชา ใบหน้าหนึ่งขบเขี้ยวอย่างคึกคะนอง และอีกใบหน้ากลับยิ้มเยือกเย็นราวกับซาตานผู้รู้ผลลัพธ์แล้ว

เพียงแค่กระโจนเดียว พวกปีศาจหนูที่เหลือก็ถูกจัดการหมดภายในพริบตา ไม่มีโอกาสได้ขู่ ไม่ทันแม้แต่จะหันหลัง วิญญาณของมันลอยกระเจิงไปในดินฟ้าอย่างหมดจด ทิ้งไว้เพียงกลิ่นสาปคาวที่ถูกลบล้างทันทีด้วยกลิ่นอายปราณอันสูงส่งที่สุนัขสามหัวตัวนี้เปล่งออกมา แล้วหลังจากเสียงสุดท้ายเงียบลง เซียนเฉ่าก็ก้าวเดินอย่างเท่ไม่แพ้แม่ทัพใหญ่ในสนามรบ หัวกลางหันกลับมาเรียกเจ้านาย

“คุณหนูขอรับ มันมีถุงเงินด้วยนะขอรับ” เสียงเขานุ่มนวลขึ้นขณะเดินผ่านเศษเนื้อของศัตรูโดยไม่แม้แต่จะเหลียวมอง เขาคาบถุงผ้าเนื้อดีให้าใบกลับมาก่อนจะก้มลงน้อมมอบ ในชั่วพริบตาเดียว ร่างของอสูรร้ายกลับย่อเล็กลงอย่างว่องไว กลายเป็นเจ้าหมาน้อยหน้าแบ๊วหูตกเหมือนเดิม เดินด๊อกแด๊กกลับมาหาหลินหยา

“เฮ้ย…” หลินหยาลุกพรวดขึ้นรับถุงผ้าอย่างตกตะลึง เมื่อเปิดออกก็พบว่าเต็มไปด้วยเหรียญอู่จูปะปนตำลึงเงินหลายสิบเหรียญ

“อู๊ยตายแล้วเซียนเฉ่า! เจ้ากินอะไรเข้าไปห๊ะ? ดมกลิ่นเงินยังแม่นกว่าพ่อค้าอีก! โอ้ย ข้ารักเจ้าจะตายแล้ว!” หลินหยาหัวเราะเสียงใสแล้วก้มลงลูบหัวเจ้าหมาน้อยของตนแรง ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว “ทำดีมากเจ้าตัวเล็ก” เซียนเฉ่าเหยียดลิ้นออกมาหอบเล็ก ๆ ด้วยความภาคภูมิใจ ขนฟูฟ่องเหมือนพึ่งเข้าซาลอน ดวงตาสีเข้มกลมโตเปล่งประกาย ส่ายหางไปมาเหมือนพัดลมใบพัดสองชั้น

“ขอรับ...คุณหนูหลิน...ข้าเก่งใช่ไหมขอรับ!”

“เก่งมาก! วันนี้เดี๋ยวจะเพิ่มเมนูให้เลยนะ! เอาไก่ตุ๋นทั้งตัวแล้วก็ปลานึ่งมะนาวใส่ผักชีหอม ๆ เป็นของหวานเอาขนมเปี๊ยะใส่ไข่เค็มสองลูกไส้แน่นเลยเอาไหม?”

“โฮ่ ขอรับ! ขอรับ! ขอรับ!!” เสียงตอบรับกระตือรือร้นขนาดที่ว่า หากหลินหยาให้พวงมาลัยทองคำไปแขวนคอ เซียนเฉ่าก็คงพร้อมจะกราบเท้าเธอในวินาทีนั้น หลินหยาอดหัวเราะไม่ได้ ก่อนจะหันไปจัดเก็บแร่ทองแดงที่ขุดได้ใส่กระสอบ ขณะปล่อยให้เจ้าหมาน้อยของเธอวิ่งเล่นดุ๊กดิ๊กรอบ ๆ อย่างร่าเริง ทั้งที่ก่อนหน้านี้พึ่งกลายร่างเป็นอสูรประหนึ่งขุนพลแห่งนรก

วันนี้...เจ้าหมาโคตรได้กำไรจากชีวิตจากการได้ถุงเงินเสียแล้วล่ะ

[ปักตะไคร้]

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาแล้วโว้ยยยยย

รางวัล: 

 ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): +10 ตบะฝึกฝน x 5 ตัว= 50 ตบะ 

ตำลึงเงิน (เลขไบต์สองหลักสุดท้าย) x5 ตัว = 99x5 = 495 ตำลึงเงิน

โบนัส: พรสวรรค์ ระดับคนดวงแข็ง x2 = 990 ตำลึงเงิน

ขุดแร่ทองแดง (เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนแร่) = 9

สรุปรางวัลที่ได้ : 50 ตบะฝึกฝน, 990 ตำลึงเงิน, แร่ทองแดง 9 ก้อน

LinYa ดี

วันที่ 26 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเฉิน เวลา 07.00 - 09.00 น. ณ นอนเมืองฉางอัน เหมืองแร่ทองแดงจื่อถงซาน

ท้องฟ้ายามเช้าที่เหมืองจื่อถงซานปกคลุมด้วยหมอกจาง กลิ่นแร่โลหะเจือปนกับกลิ่นดินชื้น หลินหยาก้าวเท้าลงสู่พื้นกรวดระหว่างที่กำลังขุดแร่สักก้อนสองก้อน เสียงรองเท้ากระทบเบา ๆ ดังก้องท่ามกลางความเงียบที่ไม่น่าไว้ใจ นางถอนหายใจยาว มือเรียวลูบคอขลุ่ยไม้ไผ่ที่คล้องอยู่กับสายคาดเอว “เหอะ...วันนี้ข้าแค่จะมาขุดแร่เฉย ๆ ยังต้องมาเจอเรื่องบัดซบอีกหรือ?” ทันใดนั้นเสียงแหลมแสบหูดังมาจากเงามืดของโพรงหิน ก่อนที่ปีศาจหนูห้าตัวจะโผล่ออกมา ดวงตาสีแดงเพลิงวาววับ มันแยกเขี้ยวส่งเสียงขู่ฟ่อ ๆ ร่างกายคล้ายหนูยักษ์แต่ยืนสองขา ถือหอกสนิมแต่แหลมคมในมือ เล็บมันขูดกับหินเสียงแสบแก้วหูราวกับตั้งใจท้าทาย

หลินหยาหันขวับ ตาคมวาว “อยู่กันดี ๆ ไม่ได้สินะ...เจ้าพวกเศษหนูผี” ริมฝีปากนางโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่แฝงความท้าทาย มือคว้าขลุ่ยขึ้นมาหมุนเล่นหนึ่งรอบก่อนยกขึ้นจ่อริมฝีปาก ลมหายใจแรกที่เป่าออกส่งเสียงแผ่วหวาน แต่ทันทีที่ท่วงทำนองเริ่มดังขึ้น กลับกลายเป็นเสียงแหลมสูงกังวานสะท้อนผนังหิน ก่อคลื่นปราณกระแทกอากาศอย่างรุนแรง ปีศาจหนูทั้งห้ากรีดร้อง โซเซราวกับถูกคมดาบมองไม่เห็นฟาดฟัน พวกมันพยายามพุ่งเข้ามา แต่ทุกครั้งที่พุ่ง เสียงขลุ่ยของหลินหยาก็แทรกเข้าไปในจิตของมัน ทำให้ร่างมันสั่นสะท้านเหมือนโดนฟาดด้วยค้อนปราณ แต่ความจริงก็แค่ทำให้เสียงมันกรี๊ดแตกเสียหน่อยนั้นแหละ

“หึ...อยากลองดีอ่ะสิ? ก็ตุยเย่ไปซะ” หลินหยาก้าวเท้าข้างหนึ่งกระแทกพื้นอย่างแรง ปราณจากขลุ่ยกระแทกออกเป็นระลอกคลื่นใส พุ่งซัดเข้าใส่ปีศาจหนูทั้งห้า ร่างมันระเบิดกระเด็นไปคนละทิศละทาง ส่งเสียงกรีดร้องแหบแห้ง อย่างน่าทรมารน่าสงสาร

ความเงียบหวนกลับคืนมาที่เหมือง ดวงตาหวานของหลินหยายังคงมองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง ก่อนจะลดขลุ่ยลงแล้วหมุนเก็บเข้าที่เดิมพร้อมพึมพำเบา ๆ “บอกแล้วใช่ไหมว่า...อย่าให้ข้าโมโหนัก” นางเดินเข้าไปหยิบถุงเงินที่เหลือจากพวกมันเป็นของรางวัล กระพริบตาอย่างขี้เล่นแล้วหัวเราะในลำคอ “โอเค...มื้อนี้ข้าเลี้ยงตัวเองด้วยอะไรหรู ๆ สักหน่อยก็ดี” จากนั้นหลินหยาก้าวออกจากเหมือง ทิ้งเพียงกลิ่นกำมะถันและเสียงขลุ่ยที่ยังคงก้องสะท้อนอยู่ในความทรงจำของปีศาจที่ไม่อาจกลับมา

[ปักตะไคร้]

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาเอาเงินรายวัน .ถูมือ

รางวัล: 

 ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): +10 ตบะฝึกฝน x 5 ตัว= 50 ตบะ 

ตำลึงเงิน (เลขไบต์สองหลักสุดท้าย) x5 ตัว = 99x5 = 495 ตำลึงเงิน

โบนัส: พรสวรรค์ ระดับคนดวงแข็ง x2 = 990 ตำลึงเงิน

ขุดแร่ทองแดง (เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนแร่) = 9

สรุปรางวัลที่ได้ : 50 ตบะฝึกฝน, 990 ตำลึงเงิน, แร่ทองแดง 9 ก้อน

99 EXP [LV Max] แจ้งเลื่อนระดับ +2 Point

LinYa ดี

วันที่ 28 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเฉิน เวลา 07.00 - 09.00 น. ณ นอนเมืองฉางอัน เหมืองแร่ทองแดงจื่อถงซาน

แสงแดดยามเฉินส่องกระทบกับผืนดินแห้งกรังและเศษหินที่กระจัดกระจายอยู่รอบเหมืองแร่ทองแดงจื่อถงซาน ความเงียบสงบของเช้าวันนี้ถูกทำลายลงด้วยเสียงขุดพลั่วกระทบหินดัง “กริ๊ก ๆ” อย่างสม่ำเสมอ หลินหยาที่เหงื่อซึมเล็กน้อยใต้แสงแดดพ่นลมหายใจออก พลางบ่นกับตัวเอง “ทำไมต้องเหนื่อยกับการขุดแร่ทุกวันนะ… แต่ก็ต้องทำ…เอาเถอะ” ทว่าความเงียบก็ถูกแทรกด้วยเสียงกรอบแกรบของหญ้าแห้งที่กำลังถูกเหยียบย่ำ นางเงยหน้าขึ้นด้วยสัญชาตญาณ ดวงตาคมหวานหรี่ลงเล็กน้อย และทันใดนั้นก็เห็นเงาดำหลายเงาโผล่ออกมาจากทางเดินแคบ ๆ ที่มีโขดหินบดบัง ปีศาจหนูห้าตัวในชุดเกราะผุกร่อน โล่สนิมและหอกแหลมในมือ แต่ละตัวส่งเสียงกรีดร้องแหลมเล็กน่าขนลุก “กี๊ซซซซซ!!” เสียงนั้นก้องสะท้อนไปทั่วผนังหิน

หลินหยากรอกตาแทบจะชูนิ้วใส่ “อีกแล้วเรอะ! พวกเจ้านี่ไม่เบื่อบ้างหรือไง ถึงได้มาหาเรื่องกันทุกครั้ง!” มือบางหยิบพลั่วขึ้นมากุมแน่น พลั่วนั้นแม้เป็นเพียงเครื่องมือธรรมดา แต่ในมือหลินหยากลับกลายเป็นอาวุธที่คมกริบ นางหมุนมันเบา ๆ เพื่อวอร์มข้อมือ สายตาจับจ้องพวกปีศาจหนูที่คืบคลานเข้ามา ปีศาจหนูตัวหนึ่งกระโจนเข้ามาก่อนพร้อมหอกแหลม แต่หลินหยาก้าวฉับไปข้างหน้า ตวัดพลั่วฟาดเข้าที่ใบหน้ามันเต็มแรง เสียงกระดูกหักดัง “กร๊อบ!” ตัวมันกระเด็นไปกระแทกหินตายสนิทโดยที่เพื่อนมันส่งเสียงแหลมยิ่งกว่าเดิมด้วยความโกรธ

“มากันให้หมดเถอะ!” หลินหยาตะโกน ดวงตาเปล่งประกายดั่งเปลวไฟ นางกระโดดหลบการโจมตีของตัวที่สอง แล้วฟาดพลั่วกลับขึ้นจากด้านล่าง กระแทกเข้ากับท้องมันจนโล่หลุดกระเด็น ปีศาจหนูกระอักเลือดล้มลงดิ้นพล่านก่อนจะสิ้นใจ

ตัวที่เหลือพุ่งเข้ามาพร้อมกันสามตัว แต่หลินหยาหมุนตัวอย่างคล่องแคล่ว พลั่วหมุนเป็นวงฉวัดเฉวียนกระแทกโล่ของมันจนแตกกระจาย ก่อนจะใช้ด้ามพลั่วแทงไปที่คอของตัวที่สาม มันสำลักเลือดออกมาในทันที เสียงลมหายใจของนางหนักขึ้นเล็กน้อย ขณะที่เลือดปีศาจหนูสาดเปรอะพื้นดินแห้ง สองตัวสุดท้ายพยายามถอย แต่สายไปแล้ว “ไปคุยกับรากมะม่วงซะ!!” หลินหยาก้าวกระโดดเข้าหา พุ่งพลั่วลงมาฟาดทีเดียวแหลกทั้งสองตัว เลือดคาวสาดกระเซ็นเป็นวง

เมื่อทุกอย่างจบลงเธอพิงพลั่วกับไหล่ พ่นลมหายใจแรง ๆ “เฮ้อ…ขอโทษนะแต่พวกเจ้ามาหาเรื่องเอง”

หลินหยามองร่างพวกมันที่กองระเกะระกะ ก่อนจะสะบัดมือให้เลือดที่ติดพลั่วกระเด็นออก แล้วเก็บพลั่วเข้าที่ นางก้าวไปตรวจดูซากปีศาจ พบว่ามีถุงเล็ก ๆ ตกอยู่ภายในมีก้อนทองแดงและเงินเล็กน้อย นางยิ้มมุมปาก “ของแถม…ไม่เลว” จากนั้นนางหันหลังกลับไปยังเส้นทางเดิม ยามเช้ายังคงมีลมเย็นพัดพริ้ว และหลินหยาก็เดินต่อไปด้วยความสงบ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

[ปักคะไคร้]

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: อยากได้เงินจ้า ไอนีทมันนี่ ๆ

รางวัล: 

ตำลึงเงิน (เลขไบต์สองหลักสุดท้าย) x5 ตัว = 99x5 = 495 ตำลึงเงิน

โบนัส: พรสวรรค์ ระดับคนดวงแข็ง x2 = 990 ตำลึงเงิน

ขุดแร่ทองแดง (เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนแร่) = 9

สรุปรางวัลที่ได้ : 990 ตำลึงเงิน, แร่ทองแดง 9 ก้อน