คำโปรยเกริ่น:
ไม่มีสงครามใดในโลกหล้าปราศจากเลือด หยาดน้ำตา และความสูญเสีย เฉกเช่นเดียวกับสมรภูมิรบแห่งเกียรติยศของสตรีในเขตพระราชฐาน เรื่องราวของพวกนางมิได้รับการบันทึกเล่าขาน หากระคนด้วยความรัก ความอยุติธรรม และความคลั่งแค้นไม่แพ้สงครามใด
…กล่าวถึงยุคแห่งจักรวรรดิเทียนเซิ่งอันเรืองรอง ฉากหลังคือตำหนักในที่เต็มไปด้วยสาวงามทรงศักดิ์ดุจนางฟ้านางสวรรค์ แต่ทว่าในสถานที่ที่เต็มไปด้วยการแก่งแย่งชิงดีนี้ พวกนางล้วนต่อสู้ แย่งชิง และฟาดฟัน ด้วยกลอุบายอันแยบคายดั่งกลศึกในสมรภูมิเลือด
ชื่อเสียง เกียรติยศ และอำนาจจากหนึ่งราชันที่ใคร่ไขว่คว้ามา ในตอนสุดท้ายกลับกลายเป็นเพียงเงาบุปผาเงาจันทราซึ่งว่างเปล่าและไม่จีรัง ดินแดนแห่งสุภาพสตรีของใต้หล้าที่คุณธรรมน้ำมิตรเป็นเพียงภาพลวง บทสุดท้ายผู้ใดจะได้ครอบครองชัยชนะ…
ผู้ชนะจารึกชื่อในพงศาวดารเทิดนามแห่งเกียรติคุณ
ผู้แพ้มีเพียงชื่อตำแหน่งและสกุลอันไร้ความหมาย
วีรกรรมเยี่ยงไร…ท้ายสุดแล้ว เมื่อล่วงผ่านโมงยาม
ก็เป็นเพียงเศษธุลีที่สิ้นไปกับรัชสมัย
.
.
.