[จิ่งฮวนโหว - ฮั่ว ชวี่ปิ้ง]

จอมทวนเทพพยัคฆ์

【 霍去病 】 ขุนพลอัจฉริยะ — ฮั่วชวี่ปิ้ง

“ หนึ่งความคิดปฐพีแปรผัน
หนึ่งความคิดแปรเปลี่ยนมหานที
หนึ่งความคิดเข่นฆ่าปีศาจร้อยพัน
หนึ่งความคิดลงทัณฑ์หมื่นเทพเซียน ”

ทวนสวรรค์ผลาญโลกา ชื่อทางการ : ฮั่ว ชวี่ปิ้ง — Huò Qùbìng — 霍去病 ชื่อรอง : จี้เผย — Jìpèi — 冀霈 อาชีพ NPC : จิ่งฮวนโหว (เจ้าพระยาผู้พิชิต) วันเดือนปีเกิด : สิบแปด เดือนแปด จงหยวนศก ปีที่ 4 ข้อบกพร่องร้ายแรง : อันตรายต่อใจสาวแก่ โรคประจำตัว : ไม่มี ลักษณะนิสัย : ‘ อายุเพียงสิบห้าปีแต่กลับไม่มีใครกล้าสบตา เพราะจี้เผยเข้าถึงจิตใจคนผ่านแววตาได้อย่างง่ายดาย ’ — อัจฉริยะฟ้าสรรสร้างที่ผ่านการกล่อมเกลาจากคนใกล้ชิดจนเติบโตมาเป็นท่านโหวที่แสนเก่งกาจ ชวี่ปิ้งอาจไม่ใช่คนรูปงามให้ใครตะลึง แต่รูปร่างหน้าตาของเขากลับน่ามองเป็นอย่างมาก บางทีอาจเป็นเพราะความสุภาพนอบน้อมที่แฝงอยู่บนใบหน้าหวานเจือเศร้าสร้อยที่ทำให้ผู้คนนึกเอ็นดู ทว่าภาพลักษณ์จะเป็นอย่างไรล้วนไม่สำคัญเพราะไม่ว่าใครต่างก็ยอมรับในความสามารถว่าฮั่วชวี่ปิ้งนั้นคืออัจฉริยะขนานแท้ ความฉลาดของเขาแฝงออกมาผ่านวิธีคิด คำพูดและการกระทำ

เด็กหนุ่มทราบถึงข้อดีข้อเสียของตนเองเป็นอย่างดี ทำให้นอกจากจะมีพรสวรรค์แล้ว เขายังเป็นผู้มีพรแสวงอย่างที่หาได้ยาก ชวี่ปิ้งกระจ่างในวิธีปรับตัวให้เข้ากับผู้คนและสถานการณ์ ต่อให้ต้องทำงานร่วมกับขุนศึกหรือผู้นำที่อาวุโสกว่า เขาก็สามารถทำให้ตนเองเป็นที่เคารพได้ด้วยปัญญารวมไปถึงความสามารถของเขาจนเป็นที่โจษจันกันไปทั่ว ตลอดชีวิตนี้ชวี่ปิ้งไม่นิยมสร้างความร้าวฉานด้วยการโต้แย้งกับความเห็นของผู้อื่นโดยไม่จำเป็น ตัวเขาเรียกได้ว่าเป็นคนรู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหาง เมื่อไหร่ที่ควรถอยก็ถอย และเมื่อไหร่ที่ควรบุกก็บุก แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก ชวี่ปิ้งก็จะทำทุกวิธีเพื่อหาทางออกที่นุ่มนวลและไม่สร้างศัตรูเพิ่มจนทำให้เขาสามารถเอาตัวรอดได้ในทุกสภาพการณ์ แต่อย่าเผลอนึกไปเองว่าเขาเหลาะแหละหรือใจอ่อน เพราะต่อให้มองทั่วใต้หล้านี้ก็คงไม่มีใครใจเด็ดพอจะปฏิเสธทั้งที่ยังยิ้มอย่างสุภาพได้ดีเท่าเขาอีกต่อไปแล้ว

ชีวประวัติโดยสังเขป

เมื่อเกิดมาเป็นผู้มีดวงชะตาได้ก้าวหน้าด้านการรบ เส้นทางชีวิตก็คงไม่สามารถเรียกว่าโรยด้วยกลีบกุหลาบ ‘ ฮั่วชวี่ปิ้ง ’ เกิดมาในครอบครัวคหบดีแสนร่ำรวยจากเมืองดังอย่างกูซู แต่น่าเสียดายนัก.. มารดาเขาเป็นเพียงสาวใช้นามว่า ‘ เว่ยเซาเอ๋อร์ ’ ที่เผอิญมัดใจชายเจ้าสำราญอย่างคุณชายฮั่วได้สำเร็จถึงขนาดทำให้เขายอมมอบตำแหน่งอนุภรรยาให้กับนาง เดิมทีเซาเอ๋อร์ก็ทราบอยู่แล้วว่าความสัมพันธ์นี้ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งอันตราย แต่ก็ไม่นึกเลยว่าลมปากของผู้ชายคนหนึ่งจะเบาบางได้ถึงขนาดนี้

ทันทีที่เว่ยเซาเอ๋อร์ตั้งครรภ์ มรสุมภายในจวนที่เคยเป็นแค่ภัยเงียบก็เปลี่ยนมาเป็นภัยร้ายอย่างโจ่งแจ้ง เมื่อฮั่วฟูเหรินที่ยังไร้บุตรหรือธิดาได้ตัดสินใจออกอุบายป้ายสีให้นางเป็นตัวอัปมงคล เซาเอ๋อร์ยังเคยรออย่างมีความหวัง นางหวังว่าสามีจะช่วยไกล่เกลี่ยเรื่องนี้ หรือไม่ก็ปกป้องให้นางยังสามารถอาศัยอยู่ใต้ร่มเงาของเขา แต่ไม่เลย ชายผู้นั้นไม่แยแสเลยสักนิด เพราะขณะที่นางถูกก่นด่าสาปแช่งเขาก็กำลังตกอยู่ภายใต้เสน่ห์ของนางโลมจนไม่ได้กลับบ้านกลับช่องมาหลายวันแล้ว

และต่อให้เขากลับมา คุณชายฮั่วคนนั้นก็ไม่คิดจะช่วยนางเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่เขาทำมีแค่การรักษาชีวิตให้นางได้อยู่ต่อในฐานะคนรองมือรองเท้าฟูเหรินใหญ่แทนที่นางในดวงใจเขาขณะนี้ โดยไม่สนใจว่าเด็กในท้องจะเป็นหญิงหรือชาย ไม่สนใจว่านางจะเป็นตายร้ายดี เซาเอ๋อร์ไม่มีทางเลือกอื่น นางกัดฟันอดทนใช้ชีวิตภายใต้ความอัปยศกระทั่งวันที่คลอดทารกน้อยออกมา

เพื่อความปลอดภัยเซาเอ๋อร์เลือกใช้ทรัพย์สินที่มีปิดปากหมอตำแยไม่ให้แจ้งเพศบุตรแก่ใคร และเลือกหลอกคนทั้งจวนว่าเด็กน้อยคนนี้เป็นหญิง ทำให้ฟูเหรินใหญ่ล้มเลิกแผนที่จะกำจัดทิ้ง และเปลี่ยนมาเป็นเก็บไว้รอวันเติบใหญ่และส่งนางเด็กไม่รู้ความนี้ไปแต่งงานกับคนไร้หัวนอนปลายเท้าให้ผู้เป็นแม่เจ็บแสบหัวใจ ชวี่ปิ้งน้อยก็ต้องใช้ชีวิตเช่นนั้นเป็นเวลา 5 ปีเต็ม ๆ กว่าที่มารดาจะสบโอกาสพาเขาหลบหนี .. ขณะนั้นชวี่ปิ้งเป็นปีศาจน้อยโดยสมบูรณ์แบบ เขาอ่อนหวานต่อมารดา เป็นที่รักที่น่าเอ็นดู แต่ก็ขี้โมโหอารมณ์รุนแรงกับผู้อื่นเพราะถูกกลั่นแกล้งกดดันมาตลอดหลายปี ทำให้การหลบหนีครั้งนี้ไม่ง่ายเลยสำหรับเซาเอ๋อร์ สองแม่ลูกเดินทางรอนแรมไปหลายที่ คราแรกเซาเอ๋อร์ยังมีความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะหางานทำมาหาเลี้ยงครอบครัวด้วยตนเอง ทว่าชีวิตกลับไม่ง่ายถึงเพียงนั้น

ฟูเหรินใหญ่ไม่คิดปล่อยคนไว้แต่แรก ฉะนั้นจึงได้สั่งการให้คนตามล่าคู่แม่ลูกที่กำลังอยู่ในสภาวะเหนื่อยอ่อนโดยไม่ลดละ ทำให้เว่ยเซาเอ๋อร์จำเป็นต้องหลบหนีไปเรื่อย ๆ โดยได้รับความช่วยเหลือจากเหล่าผู้พเนจรหลายคนที่บ้างก็ใจดี บ้างก็ใจร้าย ... รู้ตัวอีกทีจากอนาคตที่แสนดำมืด ในที่สุดนางก็คลอดบุตรชายหน้าตาจิ้มลิ้มออกมากลางป่าใหญ่หลังจากหลบหนีเหล่าโจรป่าที่เคยฉุดนางไปขังไว้กลางแหล่งมั่วสุม ขณะนั้นเซาเอ๋อร์รู้ดีว่าเวลาชีวิตตัวเองเหลืออีกไม่มาก นางเดินทางติดต่อกันมาหลายเดือน ถูกทำร้ายก็แล้ว ป่วยหนักก็แล้ว ด้านลูกชายเองก็ไม่น้อยหน้า จากเด็กแสบที่เคยเป็นตัวปัญหาแต่ก็ซื่อตรง ทีละน้อยก็ค่อย ๆ สูญเสียแววตาไปจนน่าเป็นห่วง ฉะนั้นนางจึงพยายามนึกว่าใครกันที่จะสามารถเลี้ยงดูเด็กตัวน้อยคนนี้ให้เติบใหญ่ไปแทนนาง

และคนที่นางเลือกก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็น ‘ เว่ยชิง ’ น้องชายสุดที่รักที่ปัจจุบันกลายมาเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งแผ่นดิน ตลอดการเดินทางไปฉางอันนางทั้งหวาดกลัวและตัดพ้อต่อโชคชะตา นางกลัวว่าน้องชายจะรังเกียจ กลัวว่าตนเองจะไม่สามารถอดทนได้จนส่งบุตรชายถึงมือเขา และอีกใจก็กลัว กลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าลูกชายที่นางรักยิ่งกว่าผู้ใดบนโลกใบนี้ อย่างน้อย ๆ บทสรุปของโศกนาฏกรรมนี้ก็จบลงอย่างสงบ เซาเอ๋อร์มาถึงฉางอันสำเร็จ ได้พบหน้าน้องชาย ได้ฝากฝังบุตรชาย ได้พักผ่อนอย่างสงบในที่ที่สุขสบายและสงบที่สุดในชีวิต..

แต่นั่นกลับไม่ใช่จุดจบของเด็กน้อย จากเจ้าตัวจ้อยในวันนั้น ค่อย ๆ เติบโตผ่านการเลี้ยงดูของแม่ทัพใหญ่มากประสบการณ์จนกลายมาเป็นนักรบอนาคตไกลตัวน้อยที่เริ่มสร้างผลงานจากการเข้าไปเป็นราชองครักษ์ของเซียวจื่อไท่โฮ่วที่ทำให้มีข่าวลือเกี่ยวกับ ‘ องครักษ์น้อยคนโปรด ’ แพร่สะพัดอยู่ตลอดชั่วระยะเวลาหนึ่ง กระทั่งผลงานล่าสุดอันเป็นที่ประจักษ์ อย่างการนำพลทหารแปดร้อยนายเข้าปราบปรามชาวซ่งหนูในเขตฉีเหลียนซานจนได้รับการแต่งตั้งขึ้นเป็นจิ่งฮวนโหวในท้ายที่สุด แน่นอนว่านี่คือเรื่องที่ผู้คนภายนอกทราบ ทว่าในเหตุการณ์สู้รบครั้งนั้นเขากลับค้นพบเรื่องประหลาดอย่างการที่แท้จริงแล้วในร่างเขามีปราณกระแสหนึ่งซ่อนอยู่ รวมไปถึงศาสตราสวรรค์ชั้นเลิศอย่างทวนพู่แดงปริศนาที่อยู่ ๆ ก็ปรากฏขึ้นมาเป็นศาสตราคู่กายถึงขนาดที่ภายหลังประชาชนได้ตั้งสมญานามให้เขาว่า ทวนเทพพยัคฆ์


( เพิ่มเติม : อายุ 15 ปีและไม่มีคู่หมั้น , นามรองจี้เผยที่ใช้อยู่นี้มีแม่ทัพเว่ยชิงเป็นผู้ตั้งให้ , สุภาพจนหลายคนนึกกังวลว่าจะทันคนจริงหรือเปล่า ( แน่นอนว่าทันอยู่แล้ว ) , รูปแบบเด็กผู้ชายที่จะถูกหยอกว่าเป็นหมาป่าห่มหนังแกะ , ต่อให้ฉลาดยังไงเด็กก็ยังเป็นเด็ก ( ระมัดระวังเรื่องการเป็นแบบอย่าง จี้เผยเรียนรู้ไวมาก ), เป็นที่รักของคนหมู่มาก แต่ไม่ค่อยรู้ตัว , เป็นผู้ชายอกสามศอกที่ร้องไห้เป็นเมื่อถึงเวลาที่ควรร้อง แต่จะดึงเศร้าได้แค่แป๊ปเดียวเพราะถัดจากนั้นอีกไม่นานเขาจะเริ่มท่องว่าตัวเองเป็นผู้ชายต้องเข้มแข็ง , ปัจจุบันสูงร้อยเจ็ดสิบปลาย ๆ แต่ถ้าโตเต็มวัยแล้วจะสูงอยู่ที่ร้อยแปดสิบห้า )

ผู้สร้างสรรค์กระทู้: LuBairan