玄璇府
เสวียนเซวียนฝู่
“จวนดาราล้ำ”
เรือนพักอันสงบของฉางซานเซียนหวางในรัชสมัยฮั่นอู่ตี้ ตั้งอยู่ทางเหนือของพระราชวัง หันหน้าออกสู่ยอดเขาฉางซานที่ปกคลุมด้วยหิมะขาวตลอดปี ล้อมรอบด้วยสวนไป๋เหมยฮวาซึ่งผลิดอกท่ามกลางอากาศหนาวเย็น ราวกับโลกทั้งใบหลอมรวมอยู่ในความเงียบแห่งหิมะ
ด้วยจวนที่มีแผงรั้วไม้สีเข้มเรียบสงบทอดยาวตัดเสียงโลกภายนอก จึงให้บรรยากาศนิ่งสงบ ราวกับเรือนของเซียนที่อยู่เหนือความวุ่นวายของมนุษย์สมกับนาม “จวนดาราล้ำ”
หน้าจวนมีซุ้มประตูไม้สักหลังใหญ่ หลังคากระเบื้องโค้งสีดำลุ่มลึก ตรงกลางแขวนป้ายไม้ลายทองจารึกชื่อ “玄璇府” ไว้อย่างเงียบงาม ป้ายที่ยามค่ำคืนเมื่อแสงจันทร์ทอดผ่านจะสะท้อนแสงระยิบระยับราวดวงดาวบนฟากฟ้า ทว่ายามกลางวันกลับดูราวป้ายไม้ธรรมดา ปราศจากการโอ้อวดใด ๆ
เมื่อก้าวผ่านประตูเข้ามา จะพบลานหน้าจวนที่ปูหินเขียวลายคลื่นทอดยาวตรงสู่โถงกลาง สองข้างปล่อยโล่งไม่มีไม้ประดับเกินจำเป็น ยิ่งขับเน้นให้ “สระบัว” เพียงแห่งเดียว ที่อยู่เยื้องทางด้านซ้ายของลานกลาง เป็นภาพสะดุดตาเหนืออื่นใด
สระบัวรูปวงพระจันทร์เต็มดวง ขอบหินเรียบเกลี้ยงล้อมรอบ ผิวน้ำใสสะท้อนท้องฟ้าเหนือยอดไม้ ภายในมีเพียง ดอกบัวขาวหนึ่งกลุ่มใหญ่ ซึ่งบานสลับกับกลีบตูม ไม่มีพันธุ์อื่นเจือปน ราวกับเจ้าของจงใจให้มีแค่บัวขาวในโลกที่ไม่มีใครล่วงรู้หัวใจของเขา
เมื่อมองเลยจากสระบัวเข้าไป จะเห็นโถงกลางของจวนทอดยาวไปข้างใน โถงกว้างนี้เปิดโล่งด้านหน้า ม่านขาวบางปลิวไหวตามลมเย็น มีเพียงชุดน้ำชาสีดำที่วางไว้กลางโต๊ะ กับเก้าอี้ไม้หลังตรงเพียงตัวเดียว
ไม่ว่าผู้ใดที่เดินมายังเรือนหลังนี้ ล้วนรู้สึกคล้ายตนกำลังยืนอยู่กลางฉากหมากที่เจ้าของวางไว้เรียบร้อยแล้ว — เพียงแต่อีกฝ่ายไม่เคยยื่นมือเดินหมากก่อน...
ประมุขจวนดาราล้ำ
ฉางซานเซียนหวาง — หลิวชุ่น
อนุชาแห่งฮั่นอู่ตี้ ผู้เปี่ยมด้วยรูปสมบัติ สติปัญญา และฐานันดร ทว่าปราศจากความทะเยอทะยานใด ๆ ต่อบัลลังก์ ฉากหน้าคือบุรุษผู้ยิ้มละมุนเยียบเย็นราวหิมะปลายปี เบื้องหลังกลับเป็นสุนัขล่าเงาแห่งราชบัลลังก์ที่ไร้ปรานี—ผู้มากด้วยเล่ห์เหลี่ยมและแผนการ หากแต่จงรักภักดีต่อเพียงบุคคลเดียวในชีวิต
ประวัติ
โพสต์ 
