[เมืองจวี่]

莒

[เมืองจวี่ - ชิงโจว]

เมืองจวี่

[ ด่านตะวันออกแห่งชิงโจว ]

เมืองจวี่ตั้งอยู่บนพื้นที่ราบกึ่งภูเขาทางตะวันออกของแผ่นดินจีน บริเวณนี้อยู่ใกล้กับชายฝั่งทะเล ทำให้มีสภาพภูมิอากาศที่อุดมสมบูรณ์ เมืองจวี่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์มาตั้งแต่ยุคก่อนราชวงศ์ฉิน (เป็นเมืองหลวงของแคว้นจวี่) ในสมัยฮั่น เมืองนี้ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางการปกครองในระดับท้องถิ่น ผู้คนส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรมเนื่องจากพื้นที่อุดมสมบูรณ์ และเนื่องจากอยู่ไม่ไกลจากชายฝั่งทะเล ผู้คนในพื้นที่ใกล้เคียงจึงมีอาชีพเสริมด้านการประมงและการทำเกลือ

LinYa ดี

วันที่ 19 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ เมืองจวี่ มณฑลชิงโจว จักรวรรดิต้าฮั่น

หลินหยาเดินทางมาจนถึงเมืองจวี่จนได้ในช่วงเย็น เธอลงจากหลังม้าดำเยวี่ยเหยียนในยามพลบค่ำเมื่อเดินทางเข้าสู่เมืองจวี่ที่ตั้งอยู่ริมชายฝั่งทะเลตะวันออก ฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีจากทองอ่อนเป็นส้มแดงคล้ายผ้าคลุมบางที่ทอดยาวเหนือหลังคากระเบื้องสีเทาดำของบ้านเรือน ภายในกำแพงเมืองก่ออิฐสูงตระหง่านเป็นรูปสี่เหลี่ยมล้อมรอบตัวเมืองที่มีตรอกซอกซอยเป็นระเบียบตามแบบผังเมืองโบราณ 

เสียงระฆังยามเย็นดังลอยมาตามลมทะเลให้ความรู้สึกสงบแต่ก็มีชีวิตชีวา ผู้คนทั้งพ่อค้า ชาวประมง และนักเดินทางจากแคว้นต่าง ๆ กำลังทยอยกลับบ้านหรือเก็บข้าวของหลังจากการค้าขายมาทั้งวัน กลิ่นเกลือทะเลปะปนกับกลิ่นปลาสดและสมุนไพรจากตลาดค่ำลอยมาแตะจมูกทำให้หญิงสาวรู้สึกทั้งเหนื่อยและตื่นเต้นไปพร้อมกัน

หลินหยาเลือกพักที่โรงเตี๊ยมไม้สองชั้นที่ตั้งอยู่ใกล้ตลาดท่าเรือ ชั้นล่างเป็นโรงน้ำชาที่มีผู้คนคึกคัก ส่วนชั้นบนมีห้องพักมองเห็นวิวทะเลได้ถนัดตา หลังจากฝากม้าปีศาจของตนไว้กับคนดูแลโรงม้า เธอขึ้นไปชั้นบนเปิดหน้าต่างรับลมเค็มจากทะเล ปล่อยให้เส้นผมพลิ้วไหวตามแรงลม นัยน์ตาสีน้ำตาลมะพร้าวทอดมองออกไปเห็นเรือสำเภาจีนหลายลำจอดเรียงรายที่ท่าเรือ ไฟตะเกียงจากเรือส่องประกายสะท้อนผิวน้ำเป็นทางยาวราวกับดาวระยิบระยับบนพื้นทะเล ความงามของเมืองจวี่ในยามค่ำทำให้เธอเผลอยิ้มออกมาแม้ความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางจะกดทับอยู่เต็มร่าง

รุ่งเช้าวันต่อมา เสียงนกร้องรับแสงแรกของวันปลุกหญิงสาวให้ตื่น เธอจัดเสื้อผ้าเรียบร้อยและลงไปทานอาหารเช้าอย่างเรียบง่ายในโรงน้ำชา โจ๊กข้าวสาลีร้อน ๆ กับผักดองพื้นเมืองและน้ำชาหอมกรุ่น หลินหยากล่าวคำขอบคุณเจ้าของโรงเตี๊ยมที่ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่นก่อนจะเดินออกจากเมืองเพื่อเดินทางต่อไปยังเมืองอู๋ที่อยู่ไกลออกไปตามเส้นทางการค้าฝั่งตะวันออก โดยมีจุดหมายต่อไปคือเมืองลี่เฉิง

เมืองจวี่แม้จะเป็นเพียงจุดพักระหว่างทางแต่กลับมีประวัติศาสตร์ยาวนานนับพันปี ในสมัยก่อนราชวงศ์ฉินเคยเป็นเมืองหลวงของแคว้นจวี่ จึงเต็มไปด้วยร่องรอยของวัฒนธรรมเก่าแก่ทั้งศาลบูชาเทพทะเลและตลาดเกลือที่ยังคงใช้วิธีผลิตดั้งเดิม บริเวณโดยรอบอุดมสมบูรณ์ด้วยที่ราบเกษตรกรรมและทะเลสาบน้ำจืด ทำให้ผู้คนในเมืองประกอบอาชีพหลากหลาย ทั้งเพาะปลูก เลี้ยงสัตว์ ค้าขายเกลือ และประมงชายฝั่ง เสน่ห์เหล่านี้หล่อหลอมให้เมืองจวี่เป็นทั้งที่พักพิงของนักเดินทางและเป็นศูนย์กลางการค้าสำคัญในภูมิภาคตะวันออก 

หลินหยารู้สึกได้ถึงพลังชีวิตของเมืองที่แม้จะผ่านกาลเวลามานับศตวรรษก็ยังคงไม่เสื่อมคลาย ก่อนจะขยับก้าวขึ้นหลังม้าดำเยวี่ยเหยียนอีกครั้ง มุ่งหน้าสู่เส้นทางสายใหม่ที่รออยู่เบื้องหน้าโดยมีลมทะเลและกลิ่นเกลือเป็นเพื่อนร่วมทางตลอดการเดินทางต่อไป

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่นๆ : ยังไม่มีอะไร