[ร้านหงหยุนหลาย ∣ โชคลาภมาถึง]

LinYa ดี

วันที่ 28 เดือน 6 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเซิน เวลา 15.00 - 16.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านหงหยุนหลาย (พบ โจวจิน)

แดดยามเซินสาดทาบเงาทอดยาวบนถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออกเริ่มซบเซาเมื่อร้านรวงหลายแห่งใกล้จะปิดกิจการในวันนั้น ภายในร้านหงหยุนหลาย กลิ่นชาอุ่นและสมุนไพรหอมยังคงคลุ้งอยู่ เสียงเคาะพัดเบา ๆ ของโจวจินดังแผ่วขณะเขากำลังเช็คบัญชีท้ายวัน ประตูไม้ไผ่เลื่อนแผ่วลงพร้อมเสียงกระดิ่งดัง “กริ๊ง” โจวจินเหลือบตามองไปทันที ดวงตาคมเห็นหลินหยาก้าวเข้ามา แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง ใบหน้างามนั้นซีดเซียว ริมฝีปากเกือบไร้สี แววตาสดใสที่เคยมีดูหม่นราวแสงจันทร์ถูกหมอกบดบัง แถมท่าทางยังฝืนยืนตรงราวกับไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแรงในตัวเอง

“แม่นางหลินหยา...” โจวจินเอ่ยเรียกเสียงต่ำ น้ำเสียงแฝงแววห่วงใยแต่ก็ซ่อนภายใต้รอยยิ้มปกติ “เจ้ามาในสภาพนี้ ข้าต้องถามหรือไม่ว่าไปเล่นที่ไหนมาอีก?”

หลินหยายกยิ้มจาง ๆ ดวงตากึ่งปิดกึ่งเปิด “ข้า...ก็แค่ผ่านศึกเล็กน้อย ขอบใจที่ห่วงนะท่านพ่อค้า...หึ” เธอแสร้งหัวเราะ แต่แค่ยกมือปัดผมก็เหมือนหมดแรง เธอพยายามเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ ทักทายเขาด้วยน้ำเสียงบางเบา “ร้านท่าน...ยังหอมเหมือนเดิม” เจ้าไก่เฮยจีที่นั่งเกาะอยู่บนชั้นวางข้างหลังถึงกับเชิดคอแล้วส่งเสียง “ก๊า!” เสียงดังเหมือนกำลังบ่น “เจ้ามาในสภาพนี้แล้วกล้าพูดเล่นอีกหรือ!” จากนั้นมันก็กระพือปีกสองสามครั้งแล้วเดินเข้ามาใกล้หลินหยาแบบสำรวจ

โจวจินหรี่ตามอง ก่อนจะเดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์โดยไม่รอให้เธอพูดต่อ เขายื่นมือมาจับแขนหลินหยาเบา ๆ ท่าทีไม่วางเฉยเหมือนทุกครั้ง โจวจินกระชับมือบนแขนเธอเล็กน้อย น้ำเสียงต่ำลงราวกับกำลังข่มอารมณ์บางอย่าง “หึ...เจ้าชอบหาเรื่องเสี่ยงตายจริง ๆ นะ”

หลินหยาฝืนยิ้มอีกครั้ง “ข้า...ก็ต้องทำในสิ่งที่ควรทำ” เธอมองขึ้นสบตาเขาเล็กน้อย “แต่ข้าอยากทักทายท่านกับเจ้าไก่ก่อน...ก่อนจะกลับไปพัก” เฮยจีเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ ยืดอกทำท่าขึงขัง แต่ดวงตากลับจ้องด้วยแวววาวเหมือนเป็นห่วง พอมันส่งเสียง “ค่อก” เบา ๆ ก็หันหน้าไปทางโจวจิน เหมือนจะบอกว่า “ช่วยทำอะไรสักอย่างเถอะ!”

โจวจินถอนหายใจ พลางลากเธอไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ตรงมุมร้าน เขาหันหลังไปหยิบขวดสมุนไพรกับน้ำอุ่นมาวางลงตรงหน้า “ดื่มนี่ซะ มันจะช่วยทุเลาอาการพิษลงไปสักระยะ” เขากล่าวขณะก้มลงมองหลินหยาใกล้ ๆ แววตาที่ซ่อนอยู่หลังรอยยิ้มแผ่วในครานี้กลับเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดและสนใจ หลินหยารับถ้วยสมุนไพรขึ้นจิบช้า ๆ กลิ่นขมแทรกหวานซึมเข้าในลำคอ ความอ่อนแรงคล้ายจะลดลงเล็กน้อย นางมองเขาแล้วยิ้มบาง “ท่านทำตัวเหมือนห่วงข้าเกินไปแล้วนะ”

“ก็แค่ไม่อยากเห็นลูกค้าประจำตาย” โจวจินตอบทันควันด้วยน้ำเสียงเจือเย้า แต่ในดวงตากลับซ่อนความจริงที่ต่างออกไปโดยสิ้นเชิง หลินหยาเพียงหัวเราะเบา ๆ แล้วเอนตัวพิงพนักชั่วครู่ สูดกลิ่นชาในร้านที่เธอคุ้นเคย บรรยากาศอบอุ่นแปลก ๆ นี้ทำให้หัวใจเธอสงบลง แม้ร่างกายจะยังบอบช้ำอยู่ก็ตาม

โจวจินยืนกอดอกพิงเคาน์เตอร์ มองหญิงสาวที่ยังซีดแต่กลับทำหน้ายิ้มบางราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลินหยาวางถ้วยสมุนไพรลงเบา ๆ ก่อนเงยหน้ามองเขาแล้วเอ่ยเสียงอ่อน "วันนี้ข้ามาซื้อของ...อยากได้กล่องขยายลูกบาศก์อีกหน่อย มีเหลืออยู่สามกล่องใช่ไหม?" โจวจินเลิกคิ้ว ดวงตาคมฉายแววกังวลแฝงความขบขันเล็ก ๆ 

"เจ้ามาในสภาพแทบจะล้มทั้งยืน...เพื่อซื้อกล่องขยายงั้นรึ?" เขาพ่นลมหายใจ ก่อนหมุนตัวไปหยิบกล่องลูกบาศก์สามกล่องที่วางเรียงอยู่บนชั้นไม้ด้านหลัง “ของพวกนี้ข้าเก็บไว้ให้คนที่พร้อมใช้งาน...แต่เจ้า” เขาหันกลับมา วางมันลงบนโต๊ะเสียงเบา “ดูไม่พร้อมสักนิด”

“ไม่พร้อมแต่จำเป็น” หลินหยาตอบทันควัน ดวงตาหวานฉายแววแน่วแน่ เธอหยิบถุงเงินออกมาจากสาบเสื้อ เสียงเหรียญทองกระทบกันดังชัดเจน ก่อนจะนับวางตรงหน้าเขาอย่างไม่ลังเล “กล่องละ 40 ตำลึงทอง สามกล่องก็ 120 ตำลึงทอง จ่ายครบ”

โจวจินรับเงินเงียบ ๆ ความรู้สึกในใจเหมือนถูกเธอตัดหน้าไม่ให้ห้าม เขาส่ายหน้าแล้วหัวเราะในลำคอ “ข้าไม่รู้จะว่าเจ้าบ้าหรือใจแข็งดี...เอาไปเถอะ” เขาดันกล่องทั้งสามเข้าหาหลินหยา หญิงสาวยิ้มบาง หยิบกล่องเก็บเข้ากระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์อย่างเรียบร้อยก่อนลุกขึ้น “ขอบคุณนะท่านโจวจิน...สำหรับยาสมุนไพรด้วย”

“เจ้าจะพักที่ไหน?” เขาถามเรียบ ๆ

“บ้านเจ้าค่ะ” เธอตอบสั้น ๆ แต่ดวงตากลับสั่นไหวเล็กน้อยเพราะบ้านไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในหัวของเธอตอนนี้ โจวจินเพียงพยักหน้าช้า ๆ ไม่พูดอะไรต่อ สายตาเฝ้ามองแผ่นหลังเล็ก ๆ ที่เดินไปยังประตูร้าน พร้อมเสียงเจ้าไก่เฮยจีที่ทำท่าเหมือนจะขยับตามแต่ก็หยุดเพราะคำสั่งเจ้านาย ก่อนก้าวออกจากร้าน หลินหยาหันมานิดหนึ่ง “ข้าจะไปพักผ่อน...ไม่ต้องเป็นห่วง”

“ข้าจะห่วงหรือไม่ ข้าก็เป็นพ่อค้า” โจวจินพูดยิ้มมุมปากแต่ในดวงตากลับบอกชัดว่าเขาห่วงจริง หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ “ก็แล้วแต่จะพูดเถอะ” แล้วจึงก้าวออกไป ทิ้งกลิ่นหอมของสมุนไพรเจือจางไว้ในอากาศ โจวจินยืนมองเงาของนางลับไปพร้อมกับแสงบ่าย ก่อนจะเอ่ยกับเฮยจีเสียงเบา “ผู้หญิงคนนี้...ข้ายังอ่านไม่ขาดเลย” เจ้าไก่แค่เชิดหน้าราวกับจะตอบว่า “ข้าก็เหมือนกัน”

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: 

ซื้อ กล่องขยายลูกบาศก์ ราคา 40 ตำลึงทอง

จำนวน 3 ชิ้น รวม 120 ตำลึงทอง

รวมโอน 120 ตำลึงทอง

รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-13] โจว จิน

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม

SuYao ดี

วันที่ 1 ชีเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11 

ยามเฉิน (เวลา 07.00 - 09.00 น.)

หลังจากที่ใส่บาตรเรียบร้อยซูเหยาก็เดินดูของที่ตลาดอีกนิดหน่อยก่อนจะมุ่งหน้าไปยังร้านค้าที่เป็นจุดหมาย การเดินทางไปยังร้านหงหยุนหลายที่อยู่ทางฝั่งตะวันออกของถนนสิบลี้จึงต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากจะเต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมากที่สัญจรไปมาแล้ว ยังมีรถม้าขนาดใหญ่ที่บรรทุกสิ่งของขวางทางอยู่หลายคัน ซูเหยาเดินไปตามถนนที่ปูด้วยหินสีเทาจนกระทั่งมาถึงหน้าร้านที่กล่าวถึง ร้านหงหยุนหลายตั้งตระหง่านอยู่เป็นห้องแถวชุดหนึ่งที่ถูกปรับปรุงขึ้นใหม่ให้มีความทันสมัยมากขึ้นด้วยไม้หวางฮวาหลีที่มีลวดลายละเอียดอ่อนและงดงาม ภายในร้านเต็มไปด้วยสินค้าหลากหลายประเภท กลิ่นหอมจาง ๆ ของเครื่องหอมและชาชั้นดีอบอวลไปทั่วทั้งร้าน สร้างบรรยากาศที่น่ารื่นรมย์และเชื้อเชิญให้ลูกค้าเข้ามาสำรวจ

ทันทีที่ซูเหยาก้าวเข้าไปในร้าน ชายหนุ่มผู้หนึ่งซึ่งมีใบหน้ายิ้มแย้มและท่าทางกระตือรือร้นก็ก้าวเข้ามาทักทายนาง 

“แม่นางผู้นี้คงจะเป็นลูกค้าที่เพิ่งมาเยือน หากมีสิ่งใดต้องการเชิญได้ตามสบายเลย” หากนางเดาไม่ผิด เขาคงจะเป็นพ่อค้าโจวจิน ผู้มีชื่อเสียงในเรื่องความฉลาดเฉลียวในการค้าขายอย่างแน่นอน

ซูเหยาพยักหน้าเล็กน้อยและเดินสำรวจสินค้าไปรอบ ๆ ในตอนที่ซูเหยากำลังเดินสำรวจสินค้าอย่างเพลิดเพลิน สายตาของนางก็สะดุดเข้ากับชั้นวางสุราโบราณซึ่งเรียงรายไปด้วยไหสุราสีเข้มจำนวนมาก นางก้าวเข้าไปใกล้ และพบว่าไหเหล่านั้นบรรจุสุรานารีแดง ซึ่งเป็นส่วนผสมสำคัญในการปรุงยาสมุนไพรที่ต้องใช้พลังหยินชั้นสูง ซูเหยามองเห็นไหสุราที่บรรจุสุรานารีแดงอยู่ทั้งหมดเก้าไห และตัดสินใจจะซื้อทั้งหมด

เมื่อมองเลยลงไปที่ชั้นวางด้านล่าง นางก็พลันเหลือบไปเห็นสมุนไพรชนิดหนึ่งที่เปล่งประกายสีเงินยามต้องแสง มันคือหญ้าแสงจันทรา สมุนไพรหายากที่สามารถเพิ่มพูนพลังชีวิตและรักษาบาดแผลภายในได้ ซูเหยาตื่นเต้นกับสิ่งที่พบและตัดสินใจจะซื้อหญ้าทั้งสองต้นทันที

ในขณะที่กำลังจะเดินจากไป พ่อค้าโจวจินก็เดินเข้ามาหานางด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"แม่นางเลือกของที่ต้องการได้ครบแล้วหรือ?" พ่อค้าโจวจินเอ่ยถามพลางยิ้มกว้าง

ซูเหยาพยักหน้าพร้อมชี้ไปที่สินค้าที่ต้องการ 

"ข้าต้องการสุรานารีแดงทั้งหมดเก้าไห และหญ้าแสงจันทราสองต้นเจ้าค่ะ"

"โอ้! แม่นางเป็นผู้มีรสนิยมล้ำเลิศนัก สุรานารีแดงเป็นสุราที่มีรสชาติกลมกล่อมหาใดเทียบ และหญ้าแสงจันทราก็หายากยิ่งนัก" โจวจินกล่าวอย่างชื่นชม

ซูเหยาพยักหน้าเล็กน้อยและมอบถุงเงินให้โจวจิน 

"นี่คือค่าของทั้งหมดเจ้าค่ะ"

โจวจินรับถุงเงินมาและนับจำนวนเงินอย่างรวดเร็ว 

"พอดีเลยครบถ้วน เชิญรับของได้เลย"

ซูเหยารับไหสุราและหญ้าแสงจันทราจากโจวจิน ตะวันเริ่มคล้อยต่ำลงมาอีกนิดแล้ว นางยังเหลืออีกที่ที่ยังต้องไปเห็นทีคงจะต้องรีบหน่อยแล้ว…

ซื้อสินค้า

สุรานารีแดง 9 ไห (1 ตำลึงทอง/หน่วย) = 9 ตำลึงทอง

หญ้าแสงจันทรา 2 ต้น (40 ตำลึงทอง 5 ตำลึงเงิน/หน่วย) = 80 ตำลึงทอง 10 ตำลึงเงิน

รวมทั้งหมด 89 ตำลึงทอง 10 ตำลึงเงิน

[NPC-13] โจว จิน

โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้ม

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

LinYa ดี

วันที่ 22 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามซื่อ เวลา 09.00 - 11.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านหงหยุนหลาย (พบ โจวจิน)

เมื่อหลินหยาเดินเข้ามาในร้านหงหยุนหลาย แสงเช้าของยามซื่อก็ทอดผ่านกระจกใสส่องลงมากระทบกับโหลเครื่องเทศและตะกร้าผลไม้แห้งในร้าน ส่งกลิ่นหอมลอยอวลปะปนกลิ่นหมักของสมุนไพรฝั่งใน พอหลินหยาเดินเข้ามา เสียงค้อนเคาะชั้นไม้หยุดลงชั่วขณะ เจ้าของร้านผู้มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต่เต็มไปด้วยมิตรภาพยักคิ้วให้เธออย่างรู้ทัน “โอ้ หายหน้าหายตาไปนาน นึกว่าลืมทางมาร้านข้าแล้วเสียอีก” โจวจินว่าพลางยิ้มพร้อมกับเฮยจีที่กระโดดลงจากโต๊ะแล้วเชิดหน้าขึ้นเดินอวดขนเงางามของตนเองวนรอบขาเธอหนึ่งรอบอย่างภาคภูมิ

หลินหยาหัวเราะนิด ๆ ขณะหยิบพัดมาปัดลมให้ตนเองเบา ๆ พลางบ่นว่า “ก็ไม่ได้อยู่ฉางอันนี่นาเจ้าคะ ข้าพึ่งกลับมา...กลับมารอบนี้เลยมาดูว่ามีอะไรให้ช้อปบ้าง” แต่ยังไม่ทันจะกวาดสายตาทั่วร้าน ก็ดันเหลือบเห็นถาดเนื้อกวางที่วางเรียงไว้อย่างดีเยี่ยม เนื้อสดแดงอมน้ำตาลนิด ๆ แบบที่พ่อครัวหลวงต้องปรบมือให้ หลินหยาเลยเลิกคิ้วอย่างถูกใจแล้วพึมพำ “ของดีนี่นา...” ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปถามอีกฝ่าย “เนื้อกวางพวกนี้เท่าไหร่เหรอเจ้าคะ?”

โจวจินตอบพร้อมรอยยิ้มเย้าหยอก “ชิ้นละ 1 ตำลึงเงิน 770 อู่จู มี 92 ชิ้น จะเหมาทั้งหมดเลยไหมล่ะ?”

“แน่นอนสิ ถ้าไม่เหมาทั้งหมดจะมาให้เสียชื่อข้าได้ยังไงกัน” หลินหยาพูดพร้อมกดมือบนโต๊ะเบา ๆ ทำให้เจ้าเฮยจีที่กำลังจะขึ้นโต๊ะโดดหลบอย่างคล่องแคล่ว โจวจินหัวเราะในลำคอ ขณะควานหาถุงผ้าและกล่องเก็บเย็นจากใต้เคาน์เตอร์ “อา ข้าเริ่มรู้สึกเสียใจแทนเนื้อกวางเหล่านี้เสียแล้ว ดูท่าจะต้องโดนเจ้าจับย่าง รมควัน หรือเอาไปผัดกับอะไรเผ็ด ๆ แน่ ๆ”

“ก็ไม่แน่หรอก” หลินหยายิ้มตาโค้ง พลางหยิบเงินส่งให้เขาอย่างไม่ลังเล จำนวนเงินทั้งหมดคือ 92 ตำลึงเงินกับอีก 70,840 เหรียญอู่จูครบตามจำนวน เมื่อจัดการซื้อขายเรียบร้อยแล้ว หลินหยาก็ยิ้มเล็ก ๆ แล้วขอตัว “งั้นข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ...ไว้พบกันอีกที เดี๋ยวค่อยมาเหมาใหม่!”

“ระวังอย่าให้เนื้อกวางหลุดมือจนเฮยจีวิ่งคาบหนีล่ะ!” เสียงแซวของโจวจินลอยตามหลัง พร้อมเสียงกุกกักของไก่ดำที่ทำเป็นหยิ่งเชิดหัวกลบเกลื่อนทั้งที่ดูอยากได้เนื้อเต็มแก่ บรรยากาศเบาสบายเช่นนี้ ทำให้ร้านหงหยุนหลายยังคงเป็นจุดที่หลินหยารู้สึกว่าสามารถแวะเวียนมาได้เสมอ... แม้เรื่องราวรอบตัวจะวุ่นวายเพียงใดก็ตาม

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาซื้อของจ้า

ซื้อ เนื้อกวาง ราคา 1 ตำลึงเงิน 770 เหรียญอู่จู

จำนวน 92 ชิ้น รวม 92 ตำลึงเงิน 70840 เหรียญอู่จู

รวมโอน 92 ตำลึงเงิน 70840 เหรียญอู่จู

รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-13] โจว จิน

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม

LinYa ดี

วันที่ 30 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเว่ย เวลา 14.00 - 15.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านหงหยุนหลาย (พบ โจวจิน) 

ยามเว่ยในบ่ายอ่อนของนี้ท่ามกลางลมอุ่นปลิวพัดผ่านเส้นทางสายคึกคักของถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก หลินหยาก็ปรากฏตัวอีกครั้งที่หน้าร้านหงหยุนหลาย ร้านค้าที่ผู้คนกล่าวถึงด้วยความชื่นชมในคุณภาพของสินค้าและความเจ้าเล่ห์ของเจ้าของร้านพ่อค้าเลือดเย็นแต่ใจดีผู้หนึ่ง “เจ้ามาทุกสองสัปดาห์ไม่ขาดเลยนะ” โจวจินเอ่ยขึ้นก่อนจะยิ้มเล็ก ๆ อย่างขบขันพร้อมปรายตาไปที่เฮยจีซึ่งกำลังนั่งพองขนอยู่ริมโต๊ะ “อย่าบอกนะว่าเจ้ามากลัวว่าข้าจะเอาของดีไปขายให้คนอื่นก่อน?”

หลินหยาหัวเราะอย่างร่าเริงแล้วตอบ “ถ้ารู้ว่าท่านไม่หวงของดี ข้าคงมาอาทิตย์ละสามรอบแล้วล่ะเจ้าค่ะ!” หลังจากทักทายกันเรียบร้อย หญิงสาวก็เริ่มต้นภารกิจสำรวจร้านอย่างคล่องแคล่ว ท่ามกลางกลิ่นหอมบางของสมุนไพรแห้งและชาหอมที่ลอยอวลในอากาศ

เพียงแค่ไม่กี่ก้าว นางก็สะดุดกับหญ้าอ้ายเฉ่า ซึ่งจัดเรียงอยู่ในตะกร้าสานใบโต มีกลิ่นหอมเฉพาะตัวแบบที่เหมาะอย่างยิ่งกับการต้มซุปหรือทำยำสูตรพิเศษ นางเลยหยิบใส่กระเช้าทั้งหมด 178 มัดโดยไม่ลังเล แม้จะรู้ว่าหลังจากนี้กระเป๋าเงินของตนคงเบากว่าขนนกก็ตาม เดินต่อไปเพียงนิดก็เห็นใบชาไป๋หาวอิ๋นเจินเรียงอย่างสวยในถุงผ้าสีงาช้างที่ผูกปากถุงด้วยเชือกสีทอง ชาชั้นดีที่กลิ่นหอมอ่อนคล้ายกลีบดอกไม้ต้องแสงจันทร์ นางหยิบมาทั้งหมด 20 ถุงอย่างไม่ลังเล

แต่ก่อนจะถึงแผงสุดท้าย หลินหยาก็ชะงักมองไปยังกล่องไม้ใบหนึ่ง... กล่องขยายลูกบาศก์ที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียวในร้าน ราวกับโชคชะตารู้ว่านางจะมาในวันนี้ “หืม ยังเหลืออยู่อีกกล่องรึ?” เธอพึมพำขณะหยิบมันขึ้นอย่างเบามือ แล้วเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มหวานให้โจวจิน “ข้าคงไม่ใจร้ายทิ้งมันไว้ให้เหงาหรอกนะ เอาไปด้วยเลยดีกว่า”

โจวจินหัวเราะในลำคอแล้วว่าด้วยน้ำเสียงที่กึ่งเหนื่อยใจกึ่งเอ็นดู “อย่างน้อยเจ้าก็ไม่เคยยั้งเงินในกระเป๋าตัวเองสำหรับมันสักที” เมื่อถึงเวลาคิดเงิน ทั้งคู่จึงนั่งลงตรงเคาน์เตอร์ขนาดย่อมที่มีแผ่นหินจารึกตัวเลขไว้ให้คิดคำนวณ หลินหยาได้ราคาทั้งหมดรวมแล้วทั้งสิ้นเป็นเงิน 40 ตำลึงทอง 20 ตำลึงเงิน 96,320 เหรียญอู่จู ซึ่งหลินหยาก็จ่ายอย่างเรียบร้อย แม้จะรู้สึกเจ็บใจเล็กน้อยที่กระเป๋าแห้งแต่ก็ยอมเพราะของมันจำเป็น

ก่อนจะเดินออกจากร้านหลินหยาหันมายิ้ม “ไว้เจอกันอีกสองสัปดาห์นะ ถ้าท่านหรือข้าไม่ล้มละลายเสียก่อนน่ะ!” 

โจวจินยิ้มเจ้าเล่ห์ “อย่าลืมเอาถุงกระสอบใบใหม่มาด้วยล่ะ รอบหน้าเผื่อมีของที่เจ้าคิดไม่ถึง...” เฮยจีส่ายขน หงุดหงิดเบา ๆ ที่หลินหยาไม่ซื้ออะไรให้มันกินเลยในวันนี้...ก่อนจะกระโดดขึ้นไปเกาะบนลังชาแล้วทำหน้าเชิดราวกับมันต่างหากที่เป็นเจ้าของร้าน ในที่สุด...หญิงสาวก็เดินออกจากร้านพร้อมถุงของหนักอึ้ง ทิ้งไว้เพียงกลิ่นของชาหอมและเสียงหัวเราะที่ยังไม่จาง

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาซื้อของจ้า

ซื้อ หญ้าอ้ายเฉ่า ราคา 480 เหรียญอู่จู

จำนวน 178 ชิ้น รวม 85440 เหรียญอู่จู

ซื้อ ใบชาไป๋หาวอิ๋นเจิน ราคา 1 ตำลึงเงิน 544 เหรียญอู่จู

จำนวน 20 ชิ้น รวม 20 ตำลึงเงิน 10880 เหรียญอู่จู

ซื้อ กล่องขยายลูกบาศก์ ราคา 40 ตำลึงทอง

จำนวน 1 ชิ้น รวม 40 ตำลึงทอง

รวมโอน 40 ตำลึงทอง 20 ตำลึงเงิน 96320 เหรียญอู่จู

รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-13] โจว จิน

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม

LinYa ดี

วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 11.00 - 12.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านหงหยุนหลาย (พบ โจวจิน)

ยามอู่ในช่วงสายของวัน ท่ามกลางเสียงจ้อกแจ้กของผู้คนที่เบาลงเพียงเล็กน้อยจากความร้อนแดดยามใกล้เที่ยง หลินหยาก็ปรากฏตัวที่หน้าร้านหงหยุนหลายอีกครั้งตามธรรมเนียมของนาง เธอสวมชุดเรียบง่ายแต่ดูดี มือหนึ่งถือกระเป๋าใบเล็กอีกมือไพล่หลัง รอยยิ้มบางแต้มที่ริมฝีปาก ดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนเป็นประกายชวนให้ใครหลายคนเหลียวมอง “วันนี้มีอะไรขายบ้างเจ้าคะ พ่อค้าโจวจิน?” นางเอ่ยขึ้นอย่างขี้เล่นในจังหวะที่ก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาภายในร้าน เสียงกระดิง่หน้าร้านสะบัดเบา ๆ ฟังคล้ายเสียงแมลงกลางทุ่ง

โจวจินที่กำลังจัดเรียงกล่องหีบห่อบนชั้นวางเงยหน้าขึ้น เหลือบตาอย่างเคยชิน มุมปากยกขึ้นพร้อมรอยยิ้มล้อเลียนแต่ไม่ถึงกับร้ายกาจ “แม่นางมาถูกเวลานัก ข้าพอดีเพิ่งได้ของดีมาเลย...แต่แน่ใจหรือว่าอยากรู้? เพราะถ้าเจ้าถามข้าก็จะขาย”

“ข้าแน่ใจ” หลินหยาพยักหน้ามือเท้าเอวเบา ๆ ท่าทางเหมือนกำลังจะเดินเล่นในตลาด แต่ใครก็รู้ว่าเวลานางเปิดกระเป๋าทีไร เหรียญในร้านนี้ก็แทบลอยตามแรงดูดออกมาทุกที

“เช่นนั้นฟังให้ดี” เขากวาดมือเล็กน้อยเป็นเชิงแนะนำ “วันนี้มีเนื้อไก่ดำสด ๆ จากแดนตะวันตก ขนดำเงา เนื้อแน่น รสหวานนุ่ม มีมาไม่มากนัก... ถัดมาเป็นใบชาหวงซานเหมาเฟิงชั้นดี พึ่งเข้ามาวันนี้ หอมเหมือนดอกไม้ต้องน้ำค้างตอนรุ่งสาง และสุดท้ายหญ้าน้ำค้างสำหรับม้า ของหายากจากทุ่งหญ้าตอนเหนือรักษากำลังขาและเพิ่มความสดชื่นให้สัตว์พาหนะของเจ้าโดยเฉพาะเห็นเจ้าขี่เยวี่ยเหยียนบ่อยข้าก็เลยเก็บไว้ให้”

หลินหยาเงียบไปครู่หนึ่ง กวาดตามองไปรอบ ๆ ราวกับกำลังไตร่ตรอง ทว่าท้ายที่สุดก็ยิ้มออกอย่างอารมณ์ดี “เอาหมดเลยเจ้าค่ะ ข้าคงไม่ปล่อยให้ของดีแบบนี้ตกไปถึงมือคนอื่นแน่นอน” เฮยจีที่เกาะอยู่บนชั้นไม้สูงส่งเสียง กุ๊ก! อย่างไม่สบอารมณ์ ดูเหมือนจะไม่พอใจที่หลินหยาไม่ชมมันเลยสักคำทั้งที่มันคือต้นแบบของไก่ดำที่ดีที่สุดในปฐพีนี้!

โจวจินหัวเราะเบา ๆ “ข้าก็ว่าแล้ว...ถึงบอกแต่ของที่เจ้าสนใจ เพราะขืนบอกอย่างอื่นไป เจ้าคงต่อราคาจนข้าร้องไห้” หญิงสาวหัวเราะคิกดวงตาพราวเสน่ห์จนแทบจะดึงแสงแดดให้หรี่ลง เธอยื่นถุงเงินให้อีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล แล้วถามเสียงหวานว่า “แล้วรอบหน้าจะมีอะไรใหม่อีกหรือไม่?”

“ถ้าเจ้ายังไม่เบื่อข้าเสียก่อน...ข้าจะเก็บไว้ให้ก่อนใครเหมือนเดิม” และด้วยถุงของแน่นมือ หญิงสาวก็เดินออกจากร้านไปพร้อมกลิ่นชาอ่อน ๆ ที่ติดปลายผ้า หลงเหลือไว้เพียงเสียงพึมพำของไก่ดำผู้แสนภูมิใจในความหล่อของตนเองว่า น่าจะซื้อไก่เพิ่มอีกตัวเผื่อไว้เป็นคู่ให้ข้าสิ แม่นางนี่รสนิยมยังไม่ดีพอเลย!

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาซื้อของจ้า

ซื้อ เนื้อไก่ดำ ราคา 1 ตำลึงเงิน 697 เหรียญอู่จู

จำนวน 50 ชิ้น รวม 50 ตำลึงเงิน 34850 เหรียญอู่จู

ซื้อ ใบชาหวงซานเหมาเฟิง ราคา 1 ตำลึงเงิน 262 เหรียญอู่จู

จำนวน 29 ชิ้น รวม 29 ตำลึงเงิน 7598 เหรียญอู่จู

ซื้อ หญ้าน้ำค้าง ราคา 9 ตำลึงทอง

จำนวน 5 ชิ้น รวม 49 ตำลึงทอง

รวมโอน 49 ตำลึงทอง 79 ตำลึงเงิน 42448 เหรียญอู่จู

รางวัล: โจวจินตันแล้วเดี๋ยวมาปลดนะ

LinYa ดี

วันที่ 15 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามซื่อ เวลา 09.00 - 10.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านหงหยุนหลาย

ยามสายของวันนั้นท้องฟ้าเหนือถนนสิบลี้โปร่งใสล้อมด้วยกลิ่นชาชื้น ๆ จากร้านค้ามากมาย ไป๋จิ่นหงก้าวเดินอย่างมั่นคงเข้าสู่ร้านหงหยุนหลาย ของพ่อค้าโจวจิน ประตูไม้เปิดออกพร้อมเสียงกระดิ่งเงินที่ดังใสแจ๋ว กลิ่นใบชาหอมกรุ่นผสมกับกลิ่นสมุนไพรและเนื้อแห้งตลบอบอวล 

ภายในร้าน โจวจินยืนยิ้มรอต้อนรับอยู่หลังเคาน์เตอร์ ใบหน้าคมคายเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์ เขากวาดตามองไป๋จิ่นหงตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงเป็นกันเองแต่แฝงความคมคาย “วันนี้ท่านผู้ดูแลร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้มาด้วยตัวเองเชียวหรือ นาน ๆ จะได้เห็นหน้าท่านในยามเช้าเช่นนี้” ไป๋จิ่นหงยกมือประสานคารวะ ตอบกลับอย่างสุภาพ “แม่นางหลินหยาไม่สบาย จึงฝากข้ามาซื้อของแทน” เขาพูดสั้นแต่ชัด รอยยิ้มเรียบง่ายไม่เปิดช่องให้ถามต่อ

โจวจินหัวเราะเบา ๆ “อ้อ…อย่างนั้นนี่เอง ฝากความห่วงใยไปให้แม่นางด้วยก็แล้วกัน” เขาหันไปสั่งลูกน้องให้เตรียมของทันที ไม่นานนัก ใบชาจินจวิ้นเหมยสิบเอ็ดห่อถูกวางลงบนโต๊ะ กลิ่นหอมหวานลึกเฉพาะตัวโชยออกมา ตามด้วยดอกกุ้ยฮวาสามสิบกล่องสีทองอร่าม เผือกหัวใหญ่เรียงเต็มกระบุงจนดูขาวนวล เมือกปลาห้าสิบถุงเย็นฉ่ำ และหนังหมาป่าห้าสิบตัวพับอย่างเรียบร้อย ทุกอย่างถูกจัดเป็นกองอย่างเป็นระเบียบในตะกร้าไม้ไผ่

ไป๋จิ่นหงตรวจเช็กแต่ละรายการอย่างละเอียด เสียงทุ้มเอ่ยรับทีละชื่อ “ครบถ้วนดี…จินจวิ้นเหมย 11 ชิ้น ดอกกุ้ยฮวา 30 กล่อง เผือก 100 หัว เมือกปลา 50 ถุง หนังหมาป่า 50 ตัว” เมื่อแน่ใจว่าไม่มีขาด เขาจึงหยิบถุงเงินออกจากอกเสื้อ เสียงเหรียญอู่จูกระทบกันเบา ๆ ขณะเขานับจ่ายตรงตามราคาโดยไม่ต่อรอง โจวจินมองด้วยสายตาชื่นชมพลางยิ้มบาง “ร้านท่านนี่ซื้อของใหญ่ทีไรไม่เคยทำให้ข้าผิดหวัง”

ไป๋จิ่นหงเพียงยกคิ้วเล็กน้อยตอบกลับ “ของที่ร้านท่านไม่ทำให้ใครผิดหวังเช่นกัน” ก่อนจะผูกถุงสินค้าแน่นหนาแล้วพยักหน้าเป็นสัญญาณลา

โจวจินก้าวมาส่งที่ประตู ยกมือประสานคารวะ “ฝากบอกแม่นางหลินว่าเมื่อใดหายดี ข้าจะเก็บชาใหม่ไว้ให้”

“ไว้ข้าจะบอกขอรับ” ไป๋จิ่นหงตอบสั้น ๆ ก่อนจะยกตะกร้าเดินออกจากร้าน เส้นทางกลับเต็มไปด้วยเสียงจอแจของตลาด แต่ก้าวเท้าของเขายังคงมั่นคงและสงบนิ่ง เหมือนสายลมที่พัดผ่านโดยไม่หวั่นไหว

ด้านข้างตะกร้า เจ้าหมาน้อยปีศาจเซียนเฉ่าที่ตามมาด้วยวิ่งเล็ก ๆ เคียงข้าง เหลือบตามองผู้เป็นลูกน้อยในสายตามันแล้วส่งเสียงหงิงในลำคอราวกับเตือนว่า คุณหนูปลอดภัยดีแล้ว ความหมายสั้น ๆ แต่หนักแน่น ไป๋จิ่นหงเพียงยิ้มบางให้มันโดยไม่พูดอะไรต่อ ใจเขาอุ่นขึ้นเล็กน้อย แม้จะห่วงแม่นางหลินหยา แต่หน้าที่ในวันนี้ก็สำเร็จไปอีกหนึ่งอย่างแล้ว

ซื้อสินค้า

ซื้อ ใบชาจินจวิ้นเหมย ราคา 1 ตำลึงเงิน 433 เหรียญอู่จู

จำนวน 11 ชิ้น รวม 11 ตำลึงเงิน 4763 เหรียญอู่จู

ซื้อ ดอกกุ้ยฮวา ราคา 831 เหรียญอู่จู

จำนวน 30 ชิ้น รวม 24930 เหรียญอู่จู

ซื้อ เผือก ราคา 95 เหรียญอู่จู

จำนวน 100 ชิ้น รวม 9500 เหรียญอู่จู

ซื้อ เมือกปลา ราคา 179 เหรียญอู่จู

จำนวน 50 ชิ้น รวม 8950 เหรียญอู่จู

ซื้อ หนังหมาป่า ราคา 168 เหรียญอู่จู

จำนวน 50 ชิ้น รวม 8400 เหรียญอู่จู

รวมโอน 11 ตำลึงเงิน 56543 เหรียญอู่จู

XueXi ดี

วันที่ 21 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเฉิน เวลา 08.00 - 09.00 น.

╰┈➤ พบเจอโจวจิน

ถนนสิบลี้ในยามสาย แสงแดดลอดผ่านม่านหมอกบางที่ยังไม่ทันจางหาย ผู้คนพลุกพล่าน เสียงล้อเกวียนบดบนทางหิน เสียงแม่ค้าริมทางร้องเรียกลูกค้า ประสานกับกลิ่นหอมของขนมแต้จิ๋วและกลิ่นยาจีนที่ลอยคลุ้งในอากาศ

ท่ามกลางความคึกคักนั้น ร่างของบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งก้าวเดินช้า ๆ มาตามทาง เขาสวมชุดผ้าแพรบางสีขาวปักลายเมฆอ่อน ชายผ้าแกว่งเบา ๆ ตามจังหวะลม ร่างนั้นสูงโปร่ง ทว่าดูบอบบางเกินชายทั่วไป ผิวขาวเนียนราวหยกน้ำแข็ง นัยน์ตาสีอำพันใสซื่อราวกับเด็กน้อยที่ยังไม่รู้เท่าทันโลก ใบหน้างามละมุนละไมชวนให้เหลียวมอง

เพียงแต่… ก้าวเดินของเขาในวันนี้ดูไม่มั่นคงนัก ขาซ้ายกระเผลกเล็กน้อย เหมือนยังคงเจ็บอยู่ตรงบั้นท้าย จนต้องก้าวช้ากว่าปกติ แต่ถึงอย่างนั้น เสวี่ยซี—บุรุษผู้งดงามราวเทพบุตร—ก็ยังคงมีรอยยิ้มอ่อนหวานติดอยู่บนเรียวปาก ชวนให้ผู้พบเห็นเอ็นดูมากกว่ารู้สึกสงสาร

เขาหยุดยืนหน้าร้านหนึ่ง ร้านนั้นมีป้ายไม้สลักอักษรสีทองแขวนไว้เหนือประตูว่า “鸿运来” แปลตรงตัวว่า โชคลาภมาถึง ตัวอักษรนั้นเปล่งประกายเมื่อกระทบแดดยามสาย แสดงถึงความรุ่งเรืองและมั่งคั่ง

ร้านหงหยุนหลายขึ้นชื่อว่าเป็นร้านขายของสารพัดนึก มีทั้งสุรา ใบชา ดอกไม้แห้ง ของหายากจากแดนเหนือและของบรรณาการจากแดนใต้ สินค้าจัดเรียงเป็นระเบียบสะอาดตา กลิ่นหอมของดอกไม้ผสมกลิ่นชาอ่อน ๆ คลุ้งอยู่ทั่วทั้งร้าน

หลังเคาน์เตอร์ไม้สัก บุรุษหนุ่มรูปร่างสูงสง่าแต่งกายเรียบหรูยืนอยู่ ใบหน้าคมสัน เกลี้ยงเกลา แววตาคมปลาบแต่เปี่ยมด้วยรอยยิ้มสุภาพ นามของเขาคือ โจวจิน พ่อค้ารุ่นเยาว์ผู้มากฝีมือ เรื่องเจรจาการค้าลือเลื่องไปทั่วทั้งถนนสิบลี้

เมื่อเห็นร่างขาวสะอาดของเสวี่ยซีก้าวเข้ามา โจวจินก็ยกยิ้มเล็กน้อย พลางเอ่ยต้อนรับเสียงนุ่ม

“โอ๊ะ…วันนี้ร้านข้ามีเกียรติที่ได้ต้อนรับลูกค้าเช่นท่าน ร้านหงหยุนหลายก็คงต้องสว่างไสวขึ้นอีกหลายส่วนทีเดียว”

เสวี่ยซีหน้าแดงนิด ๆ ยกมือลูบชายเสื้อเขินอาย “ท่านพูดเกินไปแล้ว ข้าเป็นเพียงคนธรรมดา มาซื้อของเล็กน้อยเท่านั้นเอง…” เสียงของเขาอ่อนหวานจนแทบละลายผู้ฟัง

โจวจินมองร่างบอบบางนั้นแอบคิดในใจว่า บุรุษผู้นี้ช่างใสซื่อราวกับกระดาษขาว หากมิใช่พ่อค้าเช่นข้าเกรงว่าจะถูกหลอกจนไม่เหลือแม้แต่เงินติดกาย แต่สิ่งที่ปรากฏออกมากลับเป็นรอยยิ้มสุภาพ “คุณชายโปรดบอกมาเถิด ว่าวันนี้ประสงค์สิ่งใดบ้าง ข้าน้อยจักคำนวณให้โดยละเอียดยิ่ง”

เสวี่ยซีพยักหน้าช้า ๆ เอื้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่ม “ข้าอยากได้สุรานารีแดงสักสิบไห ดอกกุ้ยฮวาอีกสามสิบดอก…แล้วก็ ใบชาจินจวิ้นเหมยสิบเอ็ดชิ้นเจ้าค่ะ”

“ฮ่า ๆ ๆ ช่างเลือกของได้ถูกใจจริง ๆ” โจวจินหัวเราะเบา ๆ พลางหยิบแผ่นไม้คำนวณขึ้นมา กวาดนิ้วเรียวเคาะบนลูกคิดแผ่ว ๆ เสียงกระทบดัง กริ๊ก ๆ ชวนให้ร้านดูขรึมขลังไปอีกแบบ

เขาเอ่ยช้า ๆ ชัดถ้อยชัดคำ

“สุรานารีแดง หนึ่งไหราคาสูงอยู่ที่ 9 ตำลึงเงิน 200 เหรียญอู่จู คุณชายเอา 10 ไห รวมเป็น 90 ตำลึงเงิน 2000 เหรียญอู่จู”

เสวี่ยซีเบิกตากว้างเล็กน้อย ริมฝีปากขยับเหมือนอยากถามต่อแต่ก็ยอมเงียบ ฟังต่อไปอย่างตั้งใจ

โจวจินเคลื่อนนิ้วไปอีกแถว

“ดอกกุ้ยฮวา หนึ่งดอกราคา 831 เหรียญอู่จู สามสิบดอกก็เท่ากับ 24,930 เหรียญอู่จู”

เสวี่ยซีพยักหน้าหงึก ๆ ไม่ได้โต้แย้งอะไร

“และใบชาจินจวิ้นเหมย หนึ่งใบราคา 1 ตำลึงเงิน 433 เหรียญอู่จู สิบเอ็ดใบก็เป็น 11 ตำลึงเงิน 4,763 เหรียญอู่จู”

เขาเว้นช่วงเล็กน้อย ก่อนเคาะลูกคิดอีกที

“รวมทั้งสิ้นเป็น… 101 ตำลึงเงิน 31,693 เหรียญอู่จู พอดี”

เสวี่ยซีอ้าปากค้างเล็กน้อย “มะ…มากถึงเพียงนี้เชียวหรือ?”

โจวจินหัวเราะเบา ๆ ยกมือปัดอย่างอ่อนโยน “คุณชายอย่าได้กังวล สิ่งที่ท่านเลือกไปล้วนแต่ของหายาก สุรานารีแดงคือสุราล้ำค่า ชื่อเสียงลือไกลไปถึงแคว้นเหนือ ดอกกุ้ยฮวาที่ท่านประสงค์ก็เป็นของสดใหม่จากหุบเขาลึกมิใช่ของตากแห้งทั่วไป ส่วนจินจวิ้นเหมย…หากมิใช่สายสัมพันธ์ของข้า คงหาไม่ได้แม้เพียงหนึ่งใบ”

เสวี่ยซีก้มหน้างุด สีหน้าแดงซ่านเพราะเกรงใจ “ข้า…ข้าเชื่อท่านขอรับ”

คำพูดใสซื่อนั้นทำเอาโจวจินหลุดยิ้มอบอุ่น จริงดั่งคำร่ำลือ…คุณชายเสวี่ยซีผู้นี้ช่างไร้เดียงสา หากถูกพ่อค้าหน้าเลือดคนอื่นคงเสียเปรียบจนหมดตัวแล้ว

เขาจึงเอ่ยเสียงอ่อนลง “เช่นนั้น ข้าน้อยจะจัดการแพ็กของให้คุณชายอย่างประณีต รับรองว่าขนกลับไปโดยไม่บุบสลายแม้เพียงชิ้นเดียว”

เสวี่ยซีเงยหน้าขึ้นยิ้มหวาน “ขอบคุณ”

รอยยิ้มอ่อนโยนนั้นพลันทำให้หัวใจพ่อค้าหนุ่มสั่นไหววูบหนึ่ง แต่เขาก็เก็บงำไว้หลังสีหน้ามากคุณธรรมเช่นเดิม ก่อนจะกวักมือเรียกคนงานเข้ามาจัดของให้เต็มเกวียนเล็ก เสียงบรรจุสุราและมัดดอกไม้ดังต่อเนื่อง ขณะที่เสวี่ยซียืนรอพลางยกชายผ้าปิดบั้นท้ายเจ็บนิด ๆ อย่างแนบเนียน

แสงแดดยามสายสาดผ่านหน้าต่างร้าน ทาบร่างขาวสะอาดของเสวี่ยซีไว้ดั่งภาพวาดงดงาม ในห้วงขณะนั้น โจวจินพลันคิดขึ้นว่า บางที โชคลาภมาถึง…อาจมิได้หมายถึงทองเงินเพียงอย่างเดียวก็เป็นได้

สุรานารีแดง

9 ตำลึงเงิน 200 เหรียญอู่จู / ไห

ซื้อ 10 ไห = 90 ตำลึงเงิน 2,000 เหรียญอู่จู

ดอกกุ้ยฮวา

831 เหรียญอู่จู / 1 ดอก

ซื้อ 30 ดอก = 24,930 เหรียญอู่จู

ใบชาจินจวิ้นเหมย

1 ตำลึงเงิน 433 เหรียญอู่จู / 1 ใบ

ซื้อ 11 ใบ

= 11 ตำลึงเงิน  4,763 เหรียญอู่จู

รวมทั้งหมด 101 ตำลึงเงิน 31,693 เหรียญอู่จู

✎ +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-13] โจว จิน

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

✎ โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

XueXi ดี

วันที่ 24 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเฉิน เวลา 08.00 - 09.00 น.

╰┈➤ พบเจอโจวจิน

รุ่งเช้าวันถัดมา เมืองฉางอันยังคงคึกคักดุจเดิม เสียงระฆังยามเช้าดังกังวานไปทั่วกำแพงเมือง ผู้คนขนสินค้าจากเกวียนใหญ่ทยอยเข้าสู่ตลาด ถนนสิบลี้ก็พลันมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

ร่างขาวสะอาดของเสวี่ยซีปรากฏท่ามกลางฝูงชน เขาสวมชุดผ้าแพรสีครามอ่อนปักลายดอกเหมยละเอียดงดงาม ผมดำยาวถูกรวบครึ่งศีรษะแล้วปล่อยให้สยายตามแผ่นหลัง นัยน์ตาสีอำพันทอประกายใสซื่อ ขณะสองมือโอบถาดไม้หอมเล็ก ๆ ซึ่งปกคลุมด้วยผ้าปักไหมสีทอง

แม้ยังคงมีท่วงท่ากระเผลกบางเบาจากการเจ็บบั้นท้าย แต่แววตาของเขาเปล่งประกายแจ่มใส รอยยิ้มหวานติดอยู่บนเรียวปากราวกับดอกไม้ผลิบานในยามเช้า

เมื่อก้าวเข้าสู่ร้านหงหยุนหลาย กลิ่นชาและไม้หอมตลบอบอวลเช่นเคย คนงานกำลังจัดของลงชั้นวางอย่างขะมักเขม้น เสียงตักชาและเสียงผ้าพลิ้วกระทบกันดังเบา ๆ

“สวัสดี” เสียงหนึ่งดังขึ้นอบอุ่น โจวจินซึ่งกำลังตรวจสอบบัญชีหลังเคาน์เตอร์เงยหน้าขึ้น เขาอยู่ในชุดผ้าไหมสีน้ำเงินเข้ม ปล่อยชายแขนเสื้อกว้างเรียบหรู ใบหน้าคมสันเกลี้ยงเกลา พอเห็นเสวี่ยซีก็พลันยิ้มกว้าง “ไม่คิดว่าจะได้พบอีกในวันถัดมา ช่างโชคดีนัก”

เสวี่ยซียกยิ้มอ่อนโยน รีบก้าวเข้ามาวางถาดไม้ลงบนโต๊ะ “เมื่อวานก่อนข้ามาซื้อของมากมายจนรู้สึกเกรงใจ วันนี้เลยนำสิ่งเล็กน้อยมามอบให้ท่านเจ้าของร้าน”

โจวจินกะพริบตาเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ “ยังพูดเช่นนี้อีกหรือ ของที่ท่านจ่ายไปเมื่อวันวานมิคือกำไรอันมหาศาลของข้าหรอกหรือ เหตุใดจึงยังต้องลำบากนำสิ่งของมาฝากอีกเล่า”

เสวี่ยซีก้มหน้ายิ้มเขิน เอื้อมมือคลี่ผ้าปักออกเผยให้เห็น ขนมไหมฟ้า สีขาวปุยนุ่มราวเมฆก้อนเล็ก ๆ และ สุราเบญจมาศ ที่บรรจุในไหเซรามิกลงรักเคลือบเงาอย่างงดงาม “ขนมนี้เพิ่งทำสด ๆ เช้านี้ รสหวานเบา ๆ ไม่บาดคอ ส่วนสุรานั้น ข้าคิดว่าท่านคงดื่มสุราหลากชนิดแล้ว เลยอยากให้ลองสุราเบญจมาศหอมเย็นบ้าง”

โจวจินทอดตามองบุรุษหนุ่มตรงหน้า ดวงตาที่ทอประกายใสซื่อนั้นทำให้หัวใจของเขาอ่อนลงอย่างประหลาด เขาเลื่อนมือมารับถาดอย่างระมัดระวัง ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงใจ “ของขวัญจากคุณชายเช่นนี้ ต่อให้เป็นเพียงน้ำเปล่าธรรมดา ข้าก็ถือว่ามีค่าล้ำเลิศเหนือสิ่งใดแล้ว”

“เจ้าพูดอีกแล้ว… คุณชงคุณชายที่ไหนไม่ใช่สักหน่อย” เสวี่ยซีทำหน้าขวยเขิน หันหน้าหนีเล็กน้อยจนปอยผมดำพลิ้วไหวตามลม

บรรยากาศระหว่างทั้งสองอบอวลด้วยความอ่อนโยน โจวจินเรียกคนงานให้นำถ้วยหยกมา ก่อนรินสุราเบญจมาศใส่ถ้วยอย่างพิถีพิถัน กลิ่นหอมเย็นของดอกเบญจมาศสดชื่นกระจายไปทั่วห้อง

“คุณชายลองดื่มร่วมกับข้าสักถ้วยเถิด” โจวจินเอ่ยชวน น้ำเสียงสุภาพแต่แฝงด้วยความจริงใจ

เสวี่ยซีลังเลเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าเบา ๆ รับถ้วยสุราไว้ในมือเรียวบาง เขายกขึ้นจรดริมฝีปาก รสชาติหวานละมุนผสมกลิ่นหอมเย็นทำให้ดวงตาเป็นประกายทันที “อืม…หอมจริง ๆ คล้ายดอกเบญจมาศเพิ่งผลิบานกลางสวน”

โจวจินหัวเราะเบา ๆ ดื่มตามไปหนึ่งจอก “บรรยายได้งดงามนัก สุรานี้ข้าดื่มมาตั้งหลายครั้ง ยังไม่เคยรู้สึกละเมียดละไมถึงเพียงนี้”

เสวี่ยซียกยิ้มอ่อนหวาน “ข้าเพียงพูดตามที่ลิ้นสัมผัสได้ หากเจ้าว่าไพเราะ ก็เพราะสุรานั้นดีต่างหาก”

โจวจินมองใบหน้าใสซื่อของเสวี่ยซี พลันนึกขึ้นว่า บุรุษผู้นี้มิได้รู้จักโลกแห่งการค้าหรือการคำนวณผลประโยชน์เลยสักนิด กลับเปล่งความบริสุทธิ์จนทำให้ข้าผู้เป็นพ่อค้าเริ่มรู้สึกเกรงใจเสียเอง

เขาจึงเอ่ยอย่างอ่อนโยน “คุณชาย หากวันใดท่านต้องการสิ่งใดอีก ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนชำระเงินเสมอไป ข้าพร้อมให้ท่านหยิบไปก่อนได้”

“มะ…ไม่ได้นะขอรับ!” เสวี่ยซีรีบส่ายหน้า นัยน์ตาสีอำพันกลมโตแสดงความตกใจ “ข้าจะรับของไปโดยไม่จ่ายได้อย่างไร เกรงใจเจ้าจะตาย…”

โจวจินหัวเราะเสียงใส เหมือนชื่นชมความซื่อของอีกฝ่าย “เช่นนั้นถือว่าข้าพูดผิดไป คุณชายอย่าได้กังวลอีกเลย”

ทั้งสองนั่งสนทนากันอีกครู่ เรื่องที่พูดไม่ใช่การค้าหรือราคา แต่เป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิต เสวี่ยซีเล่าว่าเมื่อคืนลองชงชาจินจวิ้นเหมยที่เพิ่งซื้อไป กลิ่นหอมจนคนทั้งเรือนชมไม่ขาดปาก ส่วนโจวจินก็บอกเล่าเรื่องสมัยออกเดินทางไปค้าขายยังแดนไกล เคยเจอพายุทรายและขบวนโจรภูเขา แต่ก็รอดมาได้เพราะใช้ปัญญาเจรจามากกว่ากำลัง

เสวี่ยซีฟังตาโตตลอดเวลา น้ำเสียงใสซื่อเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “เจ้าช่างเก่งกาจยิ่ง ข้า…ข้าเพียงได้ยินก็ตื่นเต้นจนหัวใจเต้นแรงแล้ว”

เสียงนกร้องก้องอยู่เหนือหลังคาร้าน ขณะสายลมพัดเอื่อยพาเอากลิ่นเบญจมาศลอยคลุ้งไปทั่ว บรรยากาศอบอุ่นละมุนคล้ายเวลาได้หยุดนิ่งลงชั่วขณะ

✎ +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-13] โจว จิน

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

✎ โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

✎ +20 ความสัมพันธ์ ขนมว่างเกรดทอง (ขนมไหมฟ้า)

✎ +15 ความสัมพันธ์ สุราเบญจมาศ

✎ อาหารปรุง ได้โบนัส +5 เพิ่ม

มีโพสต์ด้านบนที่ยังไม่ได้ตรวจ

XueXi ดี

วันที่ 29 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเว่ย เวลา 13.00 - 14.00 น.

╰┈➤ พบเจอโจวจิน

ตลาดใหญ่ยามสายอึกทึกไปด้วยเสียงผู้คนที่แวะเวียนจับจ่ายซื้อของ เสียงเรียกขานราคาดังก้องแข่งกับเสียงล้อเกวียนและเสียงสัตว์พาหนะที่ถูกจูงผ่าน บนท้องฟ้ามีแสงแดดอ่อนส่องลอดหมู่เมฆ มอบความอบอุ่นกำลังดีแก่ผู้คน

ร่างโปร่งขาวสะอาดของเสวี่ยซีปรากฏขึ้นท่ามกลางผู้คนอีกครั้ง วันนี้เขาสวมชุดผ้าแพรบางสีเขียวอ่อนปักลายกิ่งไม้ไหวพลิ้วตามสายลม ผมดำยาวมัดครึ่งศีรษะปล่อยสยายอย่างเรียบร้อย ใบหน้างามละมุน ผิวพรรณขาวผ่องราวหยกอ่อน นัยน์ตาสีอำพันสุกใสราวสายน้ำ

แม้จะยังมีท่วงท่ากระเผลกบางเบา แต่เสวี่ยซีกลับเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มหวาน เขาใช้สองมือโอบตะกร้าไม้ไผ่ใบเล็ก ภายในห่อของบางอย่างด้วยผ้าแพรสีขาวสะอาด เมื่อถึงหน้าร้านหงหยุนหลาย เขาก็หยุดยืนมองป้ายไม้ใหญ่ที่สลักคำว่า 鸿运来 อย่างคุ้นเคย ก่อนก้าวเข้าไป

ในร้านกลิ่นชาและไม้หอมยังตลบอบอวลเช่นทุกครั้ง โจวจินกำลังยืนคุยกับลูกค้ารายหนึ่ง เมื่อเห็นเสวี่ยซีก็รีบผายมือให้คนงานช่วยจัดการแทน เขาก้าวออกมาต้อนรับด้วยใบหน้าสุภาพเปี่ยมรอยยิ้ม

“คุณชาย ช่างเป็นแขกประจำของร้านข้าน้อยแล้วกระมัง วันนี้ท่านต้องการสิ่งใดหรือ”

เสวี่ยซีโค้งศีรษะเล็กน้อย ดวงตาเป็นประกาย “ข้ามาซื้อของเล็กน้อย”

โจวจินยิ้มบาง “ของเล็กน้อยของคุณชายแต่ละครั้ง กลับทำให้บัญชีร้านข้าน้อยเพิ่มพูนยิ่งนัก เอาล่ะ ท่านว่ามาเถิด”

เสวี่ยซีจึงเอ่ยออกมาเสียงใส

“ข้าอยากได้เนื้อสัตว์…ประมาณสองร้อยสามสิบชิ้น ราคาชิ้นละสามสิบห้าเหรียญอู่จู รวมทั้งสิ้น 8,050 เหรียญอู่จู”

โจวจินพยักหน้าช้า ๆ พร้อมเคาะลูกคิด “ถูกต้อง…จำนวนนี้จัดหาได้ไม่ยาก”

“อีกทั้ง ใบชาจินจวิ้นเหมยสามสิบเก้าชิ้น ราคาชิ้นละสามร้อยแปดสิบเก้าเหรียญอู่จู รวมเป็น 39 ตำลึงเงิน 624 เหรียญอู่จู”

“อืม ของดีเช่นนี้คุณชายเลือกครั้งก่อนคงถูกใจมาก ถึงกับกลับมาซื้ออีกจำนวนมากทีเดียว” โจวจินว่าอย่างอารมณ์ดี

เสวี่ยซีหน้าแดงนิด ๆ ยกมือลูบชายเสื้ออย่างเขินอาย “ข้าคิดว่าเก็บสำรองไว้ย่อมไม่เสียหาย”

โจวจินหัวเราะเบา ๆ ก่อนพยักหน้าให้คนงานบันทึกลงบัญชี

“และสุดท้าย” เสวี่ยซีเอ่ยเบา ๆ “เต้าเจี้ยดำ หกสิบชิ้น ราคาชิ้นละหนึ่งตำลึงเงินสิบหกเหรียญอู่จู รวมเป็น 23,340 เหรียญอู่จู”

โจวจินเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนยิ้มพึงใจ “คุณชายช่างรสนิยมสูง เต้าเจี้ยดำนี้เป็นของขึ้นชื่อ กลิ่นหอมเข้มข้น ใช้เพียงเล็กน้อยก็ตัดเลี่ยนอาหารได้แล้ว”

เขาเคาะลูกคิดต่อรวมเสียงกริ๊กแผ่ว แล้วกล่าวสรุปชัดถ้อยชัดคำ “รวมทั้งหมดเป็น 39 ตำลึงเงิน 32,014 เหรียญอู่จู พอดี”

เสวี่ยซีพยักหน้าหงึก ๆ ไม่คิดโต้เถียง ดวงตาใสซื่อแฝงความไว้วางใจเต็มเปี่ยม

โจวจินมองแววตานั้นแล้วพลันส่ายหน้ายิ้มบาง คนผู้นี้…ไม่เคยคิดแม้แต่จะต่อรอง ข้าผู้เป็นพ่อค้าแทบรู้สึกผิดที่คำนวณกำไรเต็มเม็ดเต็มหน่วยทุกครั้ง

เขาเอ่ยอย่างสุภาพ “ข้าน้อยจะให้คนงานจัดของให้ท่านโดยเร็ว ของทั้งหมดจะห่ออย่างประณีตไม่ให้เสียหายแม้ชิ้นเดียว”

เสวี่ยซีเผยยิ้มหวาน ก่อนยกตะกร้าไม้ไผ่ที่นำมาวางลงบนโต๊ะตรงหน้าคลี่ผ้าแพรออก เผยให้เห็นขนมสีขาวกลมเรียบโรยผงน้ำตาลหิมะพราวตา “นี่คือ ขนมบัวหิมะ ที่เพิ่งทำเสร็จ ข้าตั้งใจนำมาฝากท่านโจวจิน”

โจวจินชะงักไปเล็กน้อย แววตาอ่อนลงในทันที เขาก้าวเข้ามารับด้วยสองมืออย่างระมัดระวัง “ขนมบัวหิมะหากมิใช่คุณชายเสวี่ยซีทำเอง ข้าย่อมมิกล้ารับง่าย ๆ เช่นนี้”

“เพียงแต่เห็นว่าเจ้าทำงานเหนื่อยคงอยากมีของหวานไว้ชิมบ้าง” เสียงของเสวี่ยซีใสซื่อเต็มไปด้วยความจริงใจ

โจวจินหัวเราะเบา ๆ แต่ในแววตากลับมีความอบอุ่นลึกซึ้ง เขาหยิบขนมชิ้นหนึ่งขึ้นช้า ๆ ลองกัดคำเล็ก กลิ่นหอมหวานของแป้งนุ่มละลายในปาก 

“อร่อยยิ่งนัก คุณชายรู้หรือไม่ หากข้าน้อยต้องเลือกสิ่งใดมีค่ามากกว่าทองตำลึง ข้าเกรงว่าคงเป็นของฝากจากคุณชายนี่เอง”

เสวี่ยซีส่ายหน้าไปมา “ข้าเพียงอยากแบ่งปันเล็กน้อยเท่านั้น”

ซื้อของ

เนื้อสัตว์ จำนวน 230 ชิ้น / 35 เหรียญอู่จู

ราคารวม 8,050 เหรียญอู่จู

ใบชาจินจวิ้นเหมย จำนวน 39 ชิ้น / 389 เหรียญอู่จู

ราคารวม 39 ตำลึงเงิน 624 เหรียญอู่จู

เต้าเจี้ยดำ จำนวน 60 ชิ้น / 1 ตำลึงเงิน 16 เหรียญอู่จู

ราคารวม 23,340  เหรียญอู่จู

รวมทั้งหมด 39 ตำลึงเงิน 32,014 เหรียญอู่จู

✎ +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-13] โจว จิน

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

✎ โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

✎ +20 ความสัมพันธ์ ขนมว่างเกรดทอง (ขนมบัวหิมะ)

✎ อาหารปรุง ได้โบนัส +5 เพิ่ม

✎ โดดเด่นมีเอกลักษณ์

มีโอกาสได้รับความเอ็นดูจาก NPC ความโปรดปรานเพิ่มขึ้น +15 ทุกครั้งที่พบเจอและทำอาหารให้อีกฝ่ายกิน

XueXi ดี

วันที่ 30 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเฉิน เวลา 08.00 - 09.00 น.

╰┈➤ พบเจอโจวจิน

ช่วงสายของวันที่แดดอุ่นกำลังทอดตัวคลี่คลุมไปทั่วถนนสิบลี้ ผู้คนพลุกพล่านหลั่งไหลผ่านไปมาดั่งสายธารสีสัน เสียงตะโกนเร่ขายของจากร้านต่าง ๆ ดังสอดประสานกันไปทั่วตลาด ทั้งผ้าแพรไหมสีสด เครื่องหอมจากแดนใต้ สมุนไพรหายาก ของใช้เบ็ดเตล็ด ไปจนถึงอาหารและสุรามีให้เลือกจนตาลาย

ในมุมถนนสายหลักนั้น มีร้านหนึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางความคึกคักแต่ยังคงความสง่างามเฉพาะตัว แผงไม้สักถูกขัดจนเรียบเงา ป้ายไม้แกะสลักอักษรจีนสีแดงทองว่า “鸿运来 | โชคลาภมาถึง” แขวนเด่นอยู่หน้าร้าน กลิ่นหอมของไม้เก่าและสุราหมักกรุ่นลอยออกมาตามลม ทำให้ร้านดูมั่งคั่งและน่าเชื่อถือ

ภายในร้านสินค้านานาชนิดถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบทั้งข้าวสาร น้ำมัน ชา เครื่องหอม และสุราชั้นดีที่ตั้งเรียงรายอยู่บนชั้นไม้โอ่โถง ผู้ที่เป็นเจ้าของร้านคือ โจวจิน พ่อค้าหนุ่มรูปงามวัยยังไม่ถึงสามสิบปี ใบหน้าเกลี้ยงเกลา นัยน์ตาฉายแววสุขุมและชาญฉลาด แม้บุคลิกภายนอกจะเปี่ยมด้วยคุณธรรม แต่แท้จริงแล้วคือผู้ที่เชี่ยวชาญในการคำนวณกำไรขาดทุนชนิดไม่ปล่อยให้การค้าเสียเปรียบแม้แต่น้อย

ประตูไม้ผลักเบา ๆ ดังเอี๊ยด เผยให้เห็นร่างโปร่งของบุรุษหนุ่มในชุดผ้าแพรสีอ่อนที่เดินเข้ามาในร้านอย่างระมัดระวัง ผมยาวสีดำขลับถูกรวบหลวม ๆ พาดลงบนบ่า ผิวขาวราวหยกขับกับดวงตาสีอำพันที่ใสสะอาดจนผู้คนอดเหลียวมองไม่ได้คือเสวี่ยซี

เพียงก้าวเข้ามาบรรยากาศรอบร้านก็ดูจะนุ่มนวลลงในสายตาของผู้คน ความไร้เดียงสาที่แผ่วเบาบนใบหน้าทำให้แม้แต่พ่อค้าผู้ชำนาญเล่ห์เหลี่ยมก็อดอ่อนโยนลงเล็กน้อย

โจวจินที่กำลังจัดบัญชีอยู่หลังโต๊ะไม้เงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาคมกริบเป็นประกายเมื่อเห็นแขกคนคุ้นเคย

“อ้าว ท่านเสวี่ยซี มาถึงร้านข้าในยามสายวันนี้ ช่างเป็นเกียรตินัก ข้านึกอยู่พอดีว่าวันนี้คงไม่ได้พบ ท่านจะมองหาสิ่งใดหรือ”

เสวี่ยซีเผยรอยยิ้มเล็กน้อย ก้าวเข้ามาพร้อมน้ำเสียงสุภาพ

“ข้าต้องการจะซื้อสุรานารีแดง”

โจวจินหัวเราะเบา ๆ พลางก้าวออกมาจากหลังโต๊ะไม้ “ท่านเลือกไม่ผิดแล้ว สุรานารีแดงของหงหยุนหลาย ขึ้นชื่อไปทั่วถนนสิบลี้ รสชาตินุ่มละมุน หอมกรุ่น รินแล้วกลิ่นดอกไม้จะโชยขึ้นมาเป็นเอกลักษณ์ ไม่มีผู้ใดผิดหวัง”

เสวี่ยซีพยักหน้าเชื่อโดยง่าย ดวงตาสีอำพันทอประกายซื่อ “ถ้าเช่นนั้น ข้าขอสามไห”

โจวจินเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนตอบด้วยเสียงเรียบที่แฝงรอยคำนวณ

“สามไห อย่างนั้นราคารวมก็คือ หนึ่งไหอยู่ที่ห้าตำลึงเงินกับหกร้อยแปดสิบเหรียญอู่จู รวมสามไหเป็น สิบห้าตำลึงเงินกับสองพันสี่สิบเหรียญอู่จู พอดี”

เสวี่ยซีทำท่าคิดเล็กน้อยก่อนหยิบถุงเงินออกมา เขายื่นไปด้วยมือเรียว “ราคานี้ก็คุ้มค่า ข้าขอมอบเงินให้เจ้าตามนี้”

โจวจินรับถุงเงินไว้ มืออีกข้างนับอย่างชำนาญ ปลายนิ้วไล่ผ่านเหรียญและตำลึงเงินอย่างรวดเร็ว ดวงตาเปล่งประกายความสุขุม

“จำนวนถูกต้อง ขอบคุณท่านเสวี่ยซีมาก”

ขณะเดียวกัน เสวี่ยซีเอียงศีรษะเล็กน้อยถามขึ้นด้วยความซื่อ

“สุรานี้ ข้าควรเก็บรักษาอย่างไรถึงจะคงรสชาติ? ข้าเกรงว่าหากเผลอวางผิดที่ กลิ่นจะเสียไป”

โจวจินหัวเราะเบา ๆ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่จริงจัง “วางไว้ในที่เย็น อย่าให้ถูกแดดสาดตรง ๆ จะอยู่ได้นานนับปี ยิ่งเก็บนาน รสก็จะยิ่งกลมกล่อมขึ้น”

เสวี่ยซีกะพริบตา ใบหน้าขึ้นสีเล็กน้อยเพราะคำชม “ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ”

โจวจินส่ายศีรษะเล็กน้อย ยิ้มบาง ๆ “ไม่หรอก การค้าที่แท้คือการแลกเปลี่ยน ไม่ใช่เพียงสินค้า แต่ยังรวมถึงความรู้ด้วย หากท่านมีข้อสงสัยในภายหน้า มาที่หงหยุนหลายได้ทุกเมื่อ”

เสวี่ยซีพยักหน้ารับ ดวงตาเปล่งประกายเชื่อมั่นอย่างบริสุทธิ์ไร้เดียงสา จนโจวจินอดยิ้มในใจไม่ได้ลูกค้าลักษณะนี้ต่อให้พ่อค้าเก่งเล่ห์เพียงใดก็ย่อมไม่คิดจะเอาเปรียบจนเกินควร

เมื่อคนงานนำสุราสามไหบรรจุอย่างดีมาวางไว้ เสวี่ยซีเอื้อมมือแตะเบา ๆ ราวกับกำลังสัมผัสของล้ำค่า ก่อนหันมายิ้มให้โจวจิน

“ขอบคุณเจ้ามาก ครั้งนี้ข้าสบายใจจริง ๆ ที่ได้เลือกซื้อจากร้านเจ้า”

โจวจินโค้งศีรษะเล็กน้อย น้ำเสียงหนักแน่น “ท่านเสวี่ยซีพูดเช่นนี้ ทำให้ชื่อเสียงของหงหยุนหลายยิ่งงดงามขึ้น ข้าหวังว่าครั้งหน้า ท่านจะกลับมาอีก”

สุรานารีแดง

5 ตำลึงเงิน 680 เหรียญอู่จู

3 ไห

รวมทั้งหมด 15 ตำลึงเงิน 2,040

✎ +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-13] โจว จิน

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

✎ โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม