กระบี่เยวี่ยปิง (月冰剑)

冰壶秋月
ใสกระจ่างดุจน้ำแข็ง
บริสุทธิ์ประหนึ่งจันทราฤดูสารท

ชื่อกระบี่ : เยวี่ยปิงเจี้ยน 月冰剑 สมมญานามกระบี่ : เฉิงอิ่งอู๋สิง : กระบี่เงาไร้ลักษณ์ 承影无形 อายุขัยกระบี่ : ก่อนกำเนิดราชวงศ์ซาง จิตวิญญาณกระบี่ : ปิง 冰 ลักษณะนิสัยจิตวิญญาณกระบี่ : มันเยือกแข็งอยู่ใต้ธารหิมะเนิ่นนานประหนึ่งปลาจำศีลไม่พบความผันแปร หัวใจมันหยุดนิ่งมาเนิ่นนานแล้ว อุปนิสัยจึงพลันเงียบสงบประหนึ่งทะเลสาปไร้ระลอกคลื่น แผ่กลิ่นอายเย็นชาสูงส่ง ดุจมังกรน้ำแข็งหมื่นปี เจ้าของกระบี่ : ซีเหมินชิง ประวัติโดยสังเขป : ‘ก่อใบมีดจากศิลาไร้รูปกลายเป็นกระบี่ไร้ลักษณ์’ บุคคลนิรนามสรรค์สร้างกระบี่ตามอำเภอใจ สุดท้ายกลายเป็นยอดกระบี่ มีเพียงยามตะวันทอแสงรำไรจึงจะปรากฏรูปโฉมอันเลื่อนลอยคล้ายมีคล้ายไม่มี ชวนให้ผู้คนพิศวงในใจ อดีตกาลเคยมีชื่อเสียงในนาม ‘กระบี่สามเล่มของปฐมจักรพรรดิราชวงศ์ซาง’ ต่อมาตกอยู่ในมือจอมยุทธ์ชาวเว่ยนาม ‘ข่งโจว’ นับแต่สิ้นยุคชุนชิวก็ไม่มีผู้ใดได้ประสบพบพานอีก จวบจนยามนี้กลายเป็นอาวุธคู่ใจของ ‘ซีเหมินชิง’ หมายเลขไอดี : [Soul-01]

ประวัติความเป็นมาของกระบี่

ในการก่อนกระบี่เล่มนี้เคยใช้นามเฉิงอิ่งอยู่ในการครอบครองของปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ซาง พระเจ้าถังจื่อหลู ต่อมาปรากฏอยู่ในมือจอมยุทธ์แห่งแคว้นเว่ยนามว่าข่งโจว บันทึกประวัติศาสตร์จาก “ข่งโจวรำกระบี่เฉิงอิ่ง” โดย นักวิจารณ์กระบี่แห่งยุค ท่านเลี่ยจื่อ อธิบายลักษณะของกระบี่ไว้ว่า

“....ด้ามจับสลัดด้วยลวดลายสวยงาม กลับมีเงากระบี่เพียงเลือนรางรำไร คมมีดดูคล้ายแก้วใส สามารถมองทะลุปรุโปร่ง มองเห็นคล้ายมี แต่กลับไม่มีคมกระบี่ ชั่วพริบตาที่แสงสว่างแทนที่ความมืดบนผืนฟ้า เงาลักษณ์กระบี่เลือนรางอยู่รำไร เงากระบี่คงอยู่เพียงครู่สั้นๆ ก็ค่อยๆ หายไปตามการมาเยือนของทิวาวัน จวบจนย่ำสนธยา ท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง ชั่วพริบตาที่ราตรีเข้าแทนที่ทิวา เงากระบี่อันเลื่อนลอยนั้นก็ปรากฏซ้ำอีกครั้ง ท้องฟ้ายิ่งมืด เงาลักษณ์กระบี่คืนกลับสู่ภาวะไร้สภาพ ล่องหนหายไปอีกครั้งดั่งเงาที่หายไปพร้อมดวงอาทิตย์ที่ลาลับฟ้า…”

ใบมีดกระบี่เจียระไนจากศิลาเหมันต์จากธารน้ำแข็ง ศิลาเหมันต์เป็นแร่พิเศษมีลักษณะโปร่งใส คนนิรนามใช้กระดูกมังกรขัดแท่งศิลาทีละครั้งอย่างประณีต ใช้ดวงใจสัมผัสรูปลักษณ์ ตระหนักในดวงจิตว่ามันมีลักษณะคล้ายใบมีด จึงใช้หินแร่สำริดตีรูปเป็นฐานจับกระบี่ในเวลาต่อมา

ผู้สร้างสรรค์กระทู้: Longyue