ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน

LinYa ดี

วันที่ 25 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 12.00 - 13.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน (พบ หลิวอัน)

แดดเหนือหัวส่องสะท้อนอิฐแดงบนถนนสิบลี้ราวแผดไออุ่นจากฟ้าสู่พื้น ความร้อนของวันไม่ได้แผดเผาให้เหนื่อยล้าเท่าความรู้สึกพอใจเล็ก ๆ ที่ไหลอุ่นอยู่ในใจของหญิงสาวผู้แบกของมาเต็มสองมือ หลินหยาผู้ซึ่งเคยหน้าซีดซีวยามวาน บัดนี้กลับยิ้มอ่อนและก้าวเดินคล่องแคล่วขึ้น กลิ่นเต้าหู้จากร้านอันเล่อจ้วนยังคงกรุ่นหอมคล้ายเดิม เธอเดินเข้าไปในร้านอย่างคุ้นเคยก่อนจะยกมือทักทายเจ้าของร้านแบบหยอกเย้า "สวัสดีเจ้าค่ะท่านหลิวอัน~ วันนี้ท่านดูอารมณ์ดีนะเจ้าคะ… หรือเพราะอากาศเย็น?"

ชายหนุ่มที่ยืนหลังเคาน์เตอร์คงท่าทีสงบนิ่งตามเคย แววตาใต้เงาผมกลับทอดมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างรู้เท่าทัน ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบไม่เปลี่ยน "เจ้าเองก็ดูดีขึ้น"

หลินหยายิ้มออก รอยยิ้มที่คล้ายบุปผาเบ่งบานกลางแดดจัด "...วันนี้เลือดมาน้อยลงเจ้าค่ะ ก็เลยเดินตัวเบาหน่อย ไม่มีอาการปวดให้ต้องหน้าบึ้งใส่ใครด้วย" พูดพลางเธอก็หยิบห่อผ้าขนาดกลางออกมายื่นส่งให้คนตรงหน้าอย่างทะนุถนอม "นี่เจ้าค่ะ...ของตอบแทนสำหรับถุงร้อนที่ท่านให้เมื่อวันก่อน โค่วโร่ว เมนูพื้นบ้านจากกว่างตง อันนี้เป็นสูตรของบ้านข้าเอง ทำเองนะเจ้าคะ...ไม่ได้ไปซื้อจากโรงเตี๊ยมด้วย"

หลิวอันขมวดคิ้วมองเล็กน้อย ก่อนจะรับห่อผ้ามาเปิดดู เผยให้เห็นกลิ่นหอมอันซับซ้อนของหมูสามชั้นตุ๋นกับผักกาดดองแห้งที่ผ่านการผัดอย่างพิถีพิถันก่อนจะนำมาตุ๋นรวมจนเนื้อหมูเปื่อยนุ่ม มันฉ่ำสีน้ำตาลแดงสวยงาม "กลิ่น...แปลกกว่าที่เคยกิน" เขาเอ่ยเรียบ ๆ แต่น้ำเสียงนั้นมีน้ำหนักขึ้นเล็กน้อยราวกับคำชมที่ซ่อนไว้ลึกมาก

หลินหยายักไหล่ "ก็สูตรของบ้านข้านี่เจ้าคะ ไม่ได้ทำตามสูตรของเมืองหลวงสักหน่อย เนี้ย ๆ เหมยกันไช่ข้าตากเองจากผักกาดในสวนด้วยนะเจ้าคะ"

หลิวอันพยักหน้าเบา ๆ ไม่เอ่ยคำขอบคุณให้ฟังโดยตรง แต่กลับหันกลับไปแล้วยื่นตะเกียบไม้คู่เล็กให้เธอแทน "ลองหน่อยไหม เจ้าทำเองก็ควรชิมเองด้วย" หญิงสาวยิ้มเจื่อนแต่ก็รับมาอย่างไม่อิดออด ก่อนจะยกชิ้นหมูขึ้นแตะริมฝีปากเบา ๆ "อื้ม...รสชาติที่คิดถึงเลยล่ะ ท่านลองสิมันดีใช่ไหมล่ะเจ้าคะ? ถูกปากท่านไหม? ข้าทำตั้งแต่เช้าเลยนะ!" เธอพูดอย่างภาคภูมิ ก่อนจะเอียงศีรษะนิดหนึ่ง "ว่าแต่ ท่านกินข้าวเที่ยงหรือยังเจ้าคะ? หรือจะให้ข้าป้อน?" เอ่ยขึ้นแบบหยอกอีกคนตามประสาคนที่สนิทกัน

หลิวอันเลิกคิ้วแต่ไม่ตอบในทันที มีเพียงเสียงถอนหายใจบาง ๆ ที่หลุดจากริมฝีปาก "...ไม่ต้องป้อน"

"งั้นข้าจะเอาใส่ถ้วยให้ละกันเจ้าค่ะ" หญิงสาวหัวเราะก่อนจะก้มลงจัดห่ออาหารให้เขาอย่างคล่องมือ แล้วก็หันไปหยิบเต้าหู้ห้าชิ้นอย่างคุ้นเคยแล้วเดินกลับมาให้อีกคนคิดเงินให้เรียบร้อย  "ข้าว่าจะเอาไปทำเป็นของหวานเสียหน่อย แบบนั้นน่าจะอร่อย ถึงคนที่จะกินเป็นคนอื่นก็ตาม แฮ่ะ ๆ" เธอหันไปยิ้มให้เขาอีกครั้ง ท่ามกลางแสงแดดที่ส่องลอดไม้ระแนงหน้าร้าน

หลิวอันมองหญิงสาวตรงหน้า หลินหยาดูจะฟื้นคืนความซนและอารมณ์ขันขึ้นทุกทีที่ความเจ็บปวดเบาบางลงและเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธว่า…มันดี เขาไม่พูดแต่กลับวางห่อผ้าลงข้างตัวราวกับยอมรับมันแล้วเงียบ ๆ ก่อนจะเอ่ยแผ่วเบา “ถ้าเจ้าไม่สบายอีกครั้ง...อย่ารอให้ใครถามก่อนค่อยพูด” เขาเอ่ยบอกนางเช่นนั้นเพราะหลินหยาไม่ชอบบอกคนอื่นว่าป่วยหรือเจ็บปวดจนกว่าจะถึงที่สุดจากที่เขาสังเกตมา

หลินหยาชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง...แววตาของเธอนุ่มนวลอย่างไม่อาจซ่อน "...แล้วถ้าข้าพูดก่อน แต่ไม่มีใครฟังล่ะเจ้าคะ?"

หลิวอันสบตาเธอชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยเพียงเบา ๆ โดยไม่หันหน้า “ข้าฟังอยู่เสมอ” เพียงประโยคนั้น… ก็คล้ายกลายเป็นเสียงลมหายใจที่พัดผ่านใจหญิงสาวอย่างนุ่มนวล ในวันที่แม้แต่เลือดในกายก็ยังไม่ยอมอยู่เป็นมิตรกับนาง ว่ามีใครบางคนที่ยังเฝ้าดู และเงียบฟังเธอเสมออยู่ตรงนี้

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาแบบสม่ำเสมอ

ซื้อ เต้าหู้ ราคา 6 ตำลึงเงิน 279 เหรียญอู่จู

จำนวน 5 ชิ้น รวม 30  ตำลึงเงิน 1395 เหรียญอู่จู

รวมโอน 30  ตำลึงเงิน 1395 เหรียญอู่จู

รางวัล: คุยกับหลิวอันแบบเสมอต้นเสมอปลาย [NPC-04] หลิว อัน

มอบ โค่วโร่ว อาหารเกรดม่วง ให้ [NPC-04] หลิว อัน

LinYa ดี

วันที่ 26 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเว่ย เวลา 14.00 - 15.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน (พบ หลิวอัน)

ลมยามบ่ายพัดระเรื่อผ่านซุ้มไม้ไผ่ที่หน้าร้านอันเล่อจ้วน แสงอาทิตย์คล้อยต่ำอาบไล้เงาร่มใบไม้ที่ทอดลงบนพื้นดินข้างถนนสิบลี้อย่างสงบ หลินหยาเดินกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้ามาที่หน้าร้าน หอบหิ้วถุงผ้าสะพายไหล่มาพร้อมกับเหงื่อบาง ๆ บนขมับ นางมาช้า ก็เพราะมัวแต่จัดของที่ร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ ไหนจะต้องเช็กบัญชี ไหนจะต้องคุยกับสวี่หลิวเรื่องความเป็นมนุษย์อีก "ฮื่อออออ~ ข้ามาช้าแน่เลยใช่ไหมเจ้าคะ?" หญิงสาวร้องเสียงสูงทันทีที่เห็นภายในตู้เต้าหู้ของท่านหลิวอันว่างเกือบหมด

หลิวอันเงยหน้าขึ้นจากเคาน์เตอร์ไม้ มองนางด้วยสายตาเรียบขรึมตามสไตล์เจ้าประจำของร้าน "เหลืออยู่สองชิ้น"

"ข้าเดาถูกแล้วเชียว!" หลินหยาทรุดไหล่นิด ๆ แต่ก็เดินแว้บเข้าไปหยิบสองชิ้นสุดท้ายอย่างรู้หน้าที่ เสียงหัวเราะเบา ๆ หลุดออกจากริมฝีปากเมื่อเธอยื่นถุงเงินจ่ายทันทีโดยไม่ต่อราคา "เจ้าเต้าหู้ขาว ๆ อวบ ๆ วันนี้ ข้าไม่สนว่ามันจะทำจากอะไรหรอกนะ...เพราะข้าไม่ได้กินเองอยู่ละ เดี๋ยวตุยเย่ แต่จะเอาไปให้เจ้าคนบ้าคนนั้นลองแทน หึ ๆ ๆ...ถือเป็นการทดลองความรัก"

หลิวอันเลิกคิ้วเล็กน้อย "หากเขาไม่รอด เจ้าจะกลายเป็นผู้ต้องหาในคดีฆาตกรรมด้วยถั่วเหลืองหรือไม่?"

หลินหยาเบิกตากว้างอย่างตื่นตระหนก "บ๊ะ! มันไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอกเจ้าค่ะ! เขาไม่แพ้เหมือนข้านี่นา..." แล้วนางก็ยิ้มหวาน ทำตาโตอย่างอ้อน ๆ เหมือนเด็กหญิงที่มาขอขนมมากกว่าซื้อของ "ว่าแต่...ท่านรู้ไหม คืนนี้มีการประมูลที่โรงประมูลสือฟั่งล่ะเจ้าค่ะ ข้าก็จะไปร่วมด้วยนะ ตั้งแต่ยามไห่เลย!"

หลิวอันหยุดมือจากการขยับถาดเต้าหู้อยู่ชั่วครู่ แววตานิ่งสงบของเขาเลื่อนไปที่นางอย่างพินิจเล็กน้อย "ประมูลอะไร?"

"ก็บอกไม่ได้สิ~ ความลับ!" เธอยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากตนเองอย่างซุกซน แล้วเอียงคอมองชายหนุ่มตรงหน้าราวกับจะยั่วเย้าคำถาม "...หรือท่านอยากจะประมูลด้วยหรือเจ้าคะ?"

“ข้าไม่ประมูลของที่ไม่ควรค่าให้ซื้อ” เขาตอบเรียบ ๆ แต่ในถ้อยคำกลับซ่อนนัยแปลกประหลาดบางอย่างที่ทำให้หลินหยาชะงักเล็กน้อย นางขมวดคิ้วน้อย ๆ แล้วแย้มยิ้มราวกับไม่ถือสา 

"โอเค ๆ ไม่แซวแล้วก็ได้~ ข้าไปแล้วเจ้าค่ะ" เธอพูดพลางเก็บเต้าหู้เข้าตะกร้าอย่างระมัดระวัง แล้วโบกมือลาอีกฝ่ายแบบไม่ลืมหันมายักคิ้วใส่ "อย่าลืมกินข้าวนะเจ้าคะท่านหลิวอันนง่วงง่าย~ แล้วเจอกันพรุ่งนี้!" หลิวอันไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธใด ๆ เพียงแต่หันกลับไปมองถาดเต้าหู้ต่อเงียบ ๆ เสียงรอบข้างยังคงดังเป็นจังหวะเสมอต้นเสมอปลาย...หากแต่เงาเบาบางของรอยยิ้มที่มุมปากนั้น กลับปรากฏขึ้นโดยไม่รู้ตัวเช่นเดียวกับสายลมอบอุ่นที่พัดผ่านไปหลังจากหลินหยาเดินจากไปแล้ว

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: ลุงแกอยากให้มาซื้อทุกวันจริงว่ะ

ซื้อ เต้าหู้ ราคา 6 ตำลึงเงิน 279 เหรียญอู่จู

จำนวน 2 ชิ้น รวม 12  ตำลึงเงิน 558 เหรียญอู่จู

รวมโอน 12  ตำลึงเงิน 558 เหรียญอู่จู

รางวัล: คุยกับหลิวอันแบบเสมอต้นเสมอปลาย [NPC-04] หลิว อัน

LinYa ดี

วันที่ 27 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเว่ย เวลา 13.00 - 14.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน (พบ หลิวอัน)

แสงแดดยามเว่ยสาดลอดผ่านชายคาหลังคากระเบื้องที่ซีดจางด้วยกาลเวลา กลิ่นหอมของเต้าหู้ทอดร้อน ๆ ลอยโชยออกมาจากหม้อใหญ่หลังร้านอันเล่อจ้วน ท่ามกลางบรรยากาศอบอุ่นของย่านฝั่งตะวันออก หลินหยาเดินมาด้วยสีหน้าอึน ๆ อย่างชัดเจน เสื้อคลุมแขนยาวสีขาวปักลายน้ำเงินตรงชายแขนปลิวไหวเบา ๆ ตามแรงลม เธอไม่ได้ทำหน้าเหงาหงอยแบบคนไร้เงินอย่างที่ใคร ๆ คิด แต่ก็ไม่ใช่แววตาสดใสที่มักจะปรากฏบนใบหน้าเสมอ "เต้าหู้ห้าชิ้นเจ้าค่ะ ใส่กล่องให้ข้าด้วยนะ..." เธอพูดอย่างอ่อนใจ พร้อมกับยื่นตะกร้าผ้าให้หลิวอัน วางเต้าหู้ที่เพิ่งหยิบมาลงในมือเขาอย่างยอมจำนนต่อชะตากรรมบางอย่าง

หลิวอันเงยหน้าขึ้นมองพลางหยิบกล่องไม้ไผ่แบนเตี้ยมาเตรียมใส่ให้ตามที่นางบอก สีหน้าของเขานิ่งสนิทดังเช่นทุกวัน แต่คิ้วเรียวหนากระตุกขึ้นเล็กน้อยอย่างสังเกตได้ "ทำหน้าเหมือนคนไม่มีเงินจะกินข้าว แต่ก็ยังซื้อห้าชิ้นเต็ม" น้ำเสียงของเขายังเรียบขรึมเช่นเคย แต่มีแววประชดประชันแฝงอยู่แผ่วเบา

"อื้อ...ข้ามีเงินนะเจ้าคะ แต่แบบ..." หลินหยาหยุดนิดหนึ่งก่อนถอนหายใจเฮือกเบา ๆ พร้อมกับวางมือลงบนเคาน์เตอร์ไม้หน้าร้าน "ข้าประมูลของไปเกือบหมดตัวน่ะเจ้าค่ะ..." หลิวอันวางกล่องเต้าหู้ลงอย่างใจเย็น แล้วเงยหน้ามองอีกฝ่ายโดยไม่พูดอะไร

"แต่ว่าตอนนี้สบายดีแล้วนะ! ข้าได้เงินคืนมาตั้ง 3 ใน 10 แหนะ" เธอรีบบอกพลางยิ้มกลบเกลื่อน มือยกขึ้นแตะท้ายทอยตนเองเบา ๆ แสร้งหัวเราะร่าเริงทั้งที่ยังมีแววละอายแฝงอยู่ในน้ำเสียง "แค่...ก็โดนดุไปเหมือนกันว่าใช้เงินเกินตัวน่ะเจ้าค่ะ" เธอกลอกตาเบา ๆ "ก็ของมันต้องมีนี่นาาา~"

“ข้าไม่ดุเจ้าหรอก" หลิวอันตอบเสียงเรียบขณะผูกเชือกกล่องให้แน่นด้วยปมสองชั้น "แต่ถ้าประมูลจนไม่มีแม้แต่เงินจะซื้อเต้าหู้ ต่อให้เจ้าสวยขนาดไหน ข้าก็ไม่ให้ฟรี"

"ฮะ ๆ ๆ ๆ ท่านหลิวอันใจร้ายกับข้าลงหรือเจ้าคะ" หลินหยาร้องประท้วงเสียงสูงก่อนจะหัวเราะออกมาจริง ๆ เธอรับกล่องไม้ไผ่มาแนบอกไว้แน่น แล้วก้มหัวให้นิด ๆ อย่างอารมณ์ดีขึ้นกว่าตอนแรก "แต่ยังไง...ข้าก็ยังไม่ล้มละลายนะเจ้าค่ะ ดูสิ~ ยังมาซื้อของท่านได้อยู่เลย!" นางพูดพลางชูเหรียญอู่จูจำนวนพอดิบพอดีให้ดู

หลิวอันพยักหน้าอย่างเรียบเฉย แล้วเก็บเหรียญเหล่านั้นเข้ากล่องไม้บนเคาน์เตอร์ ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาแต่หนักแน่น "เจ้าก็แค่ระวัง อย่าให้คนที่ดุเจ้า ต้องลำบากเพราะการใช้เงินเกินตัวของเจ้าอีก" หลินหยาเงียบไปหนึ่งอึดใจมองอีกฝ่ายอย่างคาดไม่ถึง ก่อนจะยิ้มออกมาเล็ก ๆ อย่างจริงใจ "เจ้าค่ะ ข้าจะจำไว้" 

เมื่อกล่าวจบ เธอก็หมุนตัวเบา ๆ พร้อมเต้าหู้ห้าชิ้นในมือ เดินจากไปช้า ๆ โดยมีสายลมแผ่วเบาพัดผ้าโพกผมหยอกล้อหลังแผ่นหลังบอบบางนั้น ส่วนหลิวอัน...ยังคงยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์เช่นเคย สีหน้านิ่งเฉย หากดวงตาคู่นั้นกลับทอดมองเงาหลังของหญิงสาวที่เดินห่างไปด้วยแววตาอ่านไม่ออกยิ่งกว่าหมอกที่ลอยเหนือแม่น้ำยามรุ่งสาง

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: ก็จะมาแบบทุกวันอ่ะค้าบบบ

ซื้อ เต้าหู้ ราคา 6 ตำลึงเงิน 279 เหรียญอู่จู

จำนวน 5 ชิ้น รวม 30  ตำลึงเงิน 1395 เหรียญอู่จู

รวมโอน 30  ตำลึงเงิน 1395 เหรียญอู่จู

รางวัล: คุยกับหลิวอันแบบเสมอต้นเสมอปลาย [NPC-04] หลิว อัน

LinYa ดี

วันที่ 28 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 12.00 - 13.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน (พบ หลิวอัน)

ใต้เงาไม้ริมถนนสิบลี้ยามอู่ แสงแดดคล้อยผ่านกระเบื้องหลังคาสีซีดของร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วนลงมากระทบกับพื้นหินขาว ฝุ่นบางเบาเกาะขอบชายกระโปรงของหลินหยาเมื่อเธอก้าวเข้ามายังหน้าร้านด้วยท่าทีคุ้นเคย เสียงระฆังวัดที่อยู่ไกล ๆ ดังแว่วมาเหมือนกล่อมให้บรรยากาศช่วงกลางวันกลายเป็นฝันหวานอบอุ่น แต่พอก้าวเข้าร้าน เธอกลับต้องเบิกตากว้างทันที “หรงเล่อ!?” เสียงเรียกชื่อคนคุ้นเคยดังออกจากริมฝีปากบางอย่างตื่นเต้น ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเป็นประกายทันทีที่เห็นแม่นางร่างบางในชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนกำลังยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะไม้ยาวภายในร้าน ข้างตัวมีถุงผ้าใบหนึ่งวางอยู่

"อุ๊ย~ มาแล้วจริงด้วย!" หรงเล่อหันมาแย้มยิ้มแล้วก็แทบจะถลาเข้ามากอดหลินหยาอย่างไม่ลังเล เสียงหัวเราะใสราวกระดิ่งลมดังขึ้นเมื่อวงแขนเรียวโอบรัดอีกฝ่ายเต็มแรง "หยาหยา~ ข้ามาดักรอเจ้าเลยนะ! คิดว่าจะไม่มาแล้วเสียอีก" หลินหยาเองก็หัวเราะชอบใจ โอบกอดกลับเต็มอก แล้วผละออกมาพลางบ่นแผ่ว ๆ อย่างเอ็นดู "ข้ายังไม่ตายนะ ยังมาซื้อเต้าหู้อยู่เลย เจ้าเองก็ตัวติดกับร้านนี้เหมือนกันนั่นแหละ!"

หรงเล่อหัวเราะอีกรอบพร้อมกระพริบตา "ข้าแค่...อยากกินตอนที่เจ้ามาซื้อด้วย มันอร่อยขึ้นมากเลยนะเวลามีเจ้าอยู่ด้วยน่ะ"

หลินหยาหัวเราะคิก ก่อนจะหันไปทางเคาน์เตอร์ไม้ด้านในร้านที่เงียบ ๆ อยู่เสมอ ชายชุดคลุมสีดำหมึกยืนอยู่ตรงนั้นเช่นเคย เขาคือหลิวอันผู้เป็นเจ้าของร้านและเจ้าแห่งความเงียบขรึมทั้งยังเป็นพ่อของหรงเล่อด้วย หญิงสาวเอ่ยถามอย่างคุ้นเคย "ท่านหลิวอัน~ วันนี้เต้าหู้เหลือกี่ชิ้นหรือเจ้าคะ?"

ชายตรงหน้าเงยหน้าขึ้นสบตาเธอชั่วครู่ แล้วตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยอย่างที่สุด แม้ใบหน้าเขาจะไม่เปลี่ยนสี แต่ก็ไม่ปิดบังความด้านหนาในคำพูดเลยแม้แต่น้อย "เหลือแค่สองชิ้น"

"..." หลินหยานิ่งค้างไปหนึ่งวินาทีเต็ม ก่อนจะโพล่งขึ้นเสียงสูงอย่างสุดจะกลั้นอารมณ์ "แม่งเอ้ย! แค่สองชิ้นอีกแล้วรึ!?" เสียงของนางทำเอาหรงเล่อหลุดหัวเราะพรืด มือป้องปากกลั้นเสียงขำจนตัวสั่น ส่วนหลิวอันยังคงไม่ไหวติง ราวกับคำสบถเมื่อครู่ไม่ได้แทรกผ่านแก้วหูเข้าไปเลยแม้แต่น้อย "ข้าสาบานนะท่านหลิวอัน ข้ามาวันไหนมันก็เหลือแค่สองชิ้นตลอด!" หลินหยายืนเท้าเอว พูดพลางชี้หน้ากล่องไม้หลังเคาน์เตอร์อย่างเคือง ๆ

"เจ้าก็มาช้าตลอด" หลิวอันตอบด้วยน้ำเสียงเรียบสนิท แต่แฝงแววประชดเงียบ ๆ แทบจะมองไม่ออกว่าเขาแค่พูดธรรมดาหรือกำลังหยอกนางอยู่ "ข้าก็มาทันยามอู่นี้เจ้าคะ! ไหนบอกเปิดถึงยามเซินไง เลิกขายก่อนเวลาได้ยังไงเนี่้ยยย!?"

"ร้านไม่ได้เลิก ขายแค่ของหมด" เขายังยืนยันเสียงเดิม ดั่งเช่นผนังหินที่ไม่มีทางขยับไหว หลินหยายกสองมือขึ้นทาบอก หันมามองหรงเล่ออย่างปลงตก "ข้าควรจะเลิกฝันถึงเต้าหู้ห้าชิ้นแล้วสินะ..." หรงเล่อกลั้นขำแทบไม่อยู่ มือยื่นมาจับแขนเพื่อนสาวพร้อมพูดเสียงกลั้วหัวเราะ "หยาหยาท่านพ่อใจร้ายเนอะ งั้นแบ่งกันก็ได้ ข้าเอาครึ่งเจ้าเอาครึ่ง แบบเพื่อนแท้!"

หลินหยาเบ้ปาก แต่ก็อดหัวเราะตามไม่ได้ แล้วหันกลับไปมองคนขายตรงเคาน์เตอร์อย่างปลง ๆ ก่อนจะกล่าวปิดท้าย "งั้นวันนี้สองชิ้นก็สองชิ้นเถอะ แต่ถ้าข้ามาช้ากว่านี้แล้วเหลือแค่หนึ่งชิ้นนะท่านลุง...ข้าจะร้องไห้ให้ดูเลยจริง ๆ เจ้าค่ะ!" และไม่ว่าเธอจะขู่หรือประชดเพียงใด หลิวอันก็ยังยืนผูกเชือกกล่องเต้าหู้อย่างเงียบ ๆ ไม่สะทกสะท้าน ราวกับเสียงเหล่านั้นเป็นเพียงสายลม...ที่เขารับรู้ แต่ไม่จำเป็นต้องตอบกลับเลยสักนิดเพียงแค่ยิ้มเบา ๆ ที่ยังเห็นหลินหยาโวยวายทุกวันในร้านเขาก็สนุกไม่เลวเลย

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: คนขี้แกล้ง!! ลุงแม่งงง

ซื้อ เต้าหู้ ราคา 6 ตำลึงเงิน 279 เหรียญอู่จู

จำนวน 2 ชิ้น รวม 12  ตำลึงเงิน 558 เหรียญอู่จู

รวมโอน 12  ตำลึงเงิน 558 เหรียญอู่จู

รางวัล: คุยกับหลิวอันแบบเสมอต้นเสมอปลาย [NPC-04] หลิว อัน

พบและพูดคุยกับ [NPC ตัวประกอบ หลิว หรงเล่อ]

LinYa ดี

วันที่ 29 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 12.00 - 13.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน (พบ หลิวอัน)

แสงแดดยามอู่สาดทาบเงาหลังคาร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วนเป็นลำพาดผ่านระแนงไม้ให้ความรู้สึกอบอุ่นแต่ไม่ร้อนจนเกินไป กลิ่นเต้าหู้สดใหม่ยังอวลอยู่ในอากาศในฤดูใบไม้ร่วงนี้ แม้ใบไม้แห้งจะร่วงปลิวตามลมที่พัดผ่านถนนสิบลี้ฝั่งตะวันออกเป็นระยะ แต่บรรยากาศกลับเงียบสงบและเป็นกันเองเหมือนทุกครั้งที่หลินหยามาเยือน เธอก้าวเข้าสู่หน้าร้านอย่างคุ้นเคย แต่ต่างจากครั้งก่อน ๆ วันนี้เธอไม่ได้มาหาเต้าหู้หรอก แค่มาแวะเยี่ยมเยียนหรงเล่อที่คงกำลังช่วยท่านหลิวอันพ่อของนางในร้าน แต่ยังไม่ทันเอ่ยทักทายอะไร สายตากลับหันไปเห็นสิ่งที่ทำให้ต้องเบิกตากว้างนิด ๆ อย่างอดไม่ได้

"หา… เต้าหู้เหลือตั้งห้าชิ้น?" เธอพึมพำเบา ๆ แล้วหรี่ตาลง มือเท้าสะโพกอย่างคนที่กำลังครุ่นคิดวางแผนอะไรบางอย่างในใจ "ทุกทีที่ข้ามาซื้อมันก็เหลือสองชิ้นนี้เจ้าคะ…หรือไม่ก็หมด…แต่พอข้ามาแบบไม่คิดจะซื้อ กลับเหลือซะจนตั้งเรียงเป็นแถว" หลินหยาเอ่ยเสียงประชดเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนฉายแววเจ้าเล่ห์ขี้แซวทันทีที่เงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มร่างสูงผู้มีสีหน้าเรียบนิ่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ "ท่านหลิวอัน ท่านจงใจหรือเปล่าเจ้าคะ?"

ชายหนุ่มในชุดคลุมสีหมึกเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อย จ้องมองนางด้วยสายตานิ่งงันคล้ายไร้ความรู้สึก ก่อนจะเอ่ยเสียงราบเรียบเป็นเอกลักษณ์ "วันนี้เจ้าบอกว่าจะไม่ซื้อ?"

"ข้าเปลี่ยนใจแล้ว!" หญิงสาวชูคางขึ้นอย่างน่าหยิก ดวงตาเป็นประกายกลั้นขำ "ขอซื้อห้าชิ้นเลยก็ยังได้นะ ข้าจะเอาไปทำเมนูเต้าหู้ ใครบางคนจะได้ไม่หาว่าข้าแค่มาแซวเฉย ๆ" ทว่าก่อนที่หลิวอันจะได้ตอบอะไร เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังมาจากประตูไม้ด้านหลังร้าน แล้วร่างบางในชุดสีฟ้าอ่อนก็ก้าวออกมาพร้อมผ้ากันเปื้อนสีเทาจาง

"เอ๋? หยาหยา!" หรงเล่อยิ้มตาหยี เสียงใสเหมือนระฆังเล็กดังขึ้นทันทีที่เห็นเพื่อนสาว "เจ้ามาแล้วจริง ๆ ด้วย ข้าเพิ่งนึกถึงเจ้าเมื่อกี้เอง!"

"นึกถึงหรือว่าแอบลืมกันแน่ ฮึ?" หลินหยาหัวเราะเบา ๆ แล้วเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย ก่อนจะชูถุงผ้าเล็ก ๆ ที่ถือมาในมือ "วันนี้ไม่ได้มาซื้อเต้าหู้นะ ข้ามาหาเจ้าโดยเฉพาะเลยต่างหาก" เธอวางถุงผ้าไว้บนโต๊ะข้างหน้าหรงเล่อจนนางต้องกะพริบตางุนงง ก่อนจะเปิดดูแล้วตาโตขึ้นทันทีเมื่อเห็นขนมเซาปิ่งเนื้อนุ่มเรียงอยู่ภายใน พร้อมกับกระบอกไม้ไผ่ที่บรรจุน้ำชาดอกเบญจมาศสีเหลืองทองส่งกลิ่นหอมละมุนชวนลุ่มหลง

"นี่มัน...!" หรงเล่อเงยหน้ามองอย่างตื่นตะลึง "เซาปิ่งของร้านเจ้าอาเหวินใช่ไหม!? เจ้าบ้าไปต่อแถวให้ข้าเนี่ยนะ!?"

"ก็รู้ว่าเจ้าชอบนี่นา แล้วอีกอย่าง…ข้าเกลียดการต่อแถวจะตายไป แต่เพื่อเจ้าข้ายอม" หลินหยาแสร้งถอนหายใจอย่างเว่อร์วัง มือกอดอกยืดอกอย่างภูมิใจแต่แววตากลับยิ้มละมุนจนเห็นได้ชัดว่าเธอเต็มใจจะทำให้เพื่อนสาวคนนี้ทุกเมื่อ หรงเล่อเองก็ไม่ปิดบังความรู้สึก นางฉีกยิ้มกว้างจนแก้มกลม ๆ ขึ้นสีอ่อนอย่างดีใจ ก่อนจะโผเข้ามากอดหลินหยาอย่างแน่นหนา “ขอบใจเจ้ามาก ๆ ๆ เลย! ข้ารักเจ้าจะตายแล้ว!”

ด้านหลังเคาน์เตอร์ หลิวอันมองทั้งสองสตรีด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยน เขายังยืนเงียบอยู่เช่นเดิม…แต่ถ้าหลินหยาสังเกตดี ๆ จะเห็นปลายนิ้วของชายหนุ่มค่อย ๆ หยิบเต้าหู้ห้าชิ้นมาใส่กล่องไม้ไว้ในมือโดยไม่ต้องรอคำสั่ง "เต้าหู้ห้าชิ้น" เขาเอ่ยสั้น ๆ พลางวางกล่องลงตรงหน้า "ถือว่าตอบแทนของฝากที่มีกลิ่นชาเต็มร้าน"

หลินหยาชะงักยิ้มมุมปากอย่างพึงใจ "ท่านพูดมากเป็นด้วยหรือนี่ ข้าจะเก็บวันนี้ไว้ในประวัติศาสตร์เลยเจ้าค่ะ"

"ข้าแค่…เกลียดกลิ่นดอกเบญจมาศ" เขาพูดหน้าตายไม่รู้เป็นความจริงหรือเท็จ "น่ารักไปอีกแบบเจ้าค่ะ" หญิงสาวกระพริบตาช้า ๆ ราวกับกำลังจ้องเล่นกับเสือในคราบหิน ก่อนจะหันไปหยิบกล่องเต้าหู้ขึ้นมาถืออย่างผู้ชนะ และเช่นเคย...ฤดูใบไม้ร่วงของถนนสิบลี้ก็ยังมีเสียงหัวเราะของหญิงสาวสองคนดังแว่วในสายลม พร้อมชายหนุ่มผู้ไม่เคยยิ้มที่ยังคงทำเต้าหู้ไปเงียบ ๆ อยู่หลังเคาน์เตอร์เช่นทุกวัน

"งั้นข้าไปก่อนนะเจ้าค่ะ" หลินหยาเอ่ยขึ้นเสียงใส ดวงตาอ่อนโยนหันไปสบกับร่างสูงที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ไม้ ก่อนจะหันไปทางหรงเล่อที่ยังคงยิ้มกว้างด้วยความดีใจไม่จาง "เจ้าอย่าลืมกินให้หมดภายในวันนี้นะ จะได้อร่อย ๆ" นางพูดพร้อมชี้ไปที่ถุงเซาปิ่งกับกระบอกชาเบญจมาศในมือของเพื่อนสาว ก่อนจะยื่นมือข้างหนึ่งไปลูบแก้มเนียน ๆ ของหรงเล่ออย่างอ่อนโยน ลูบนุ่มเบา ๆ ด้วยนิ้วหัวแม่มือ "ห้ามแอบเอาไว้กินตอนเช้าพรุ่งนี้ล่ะ เจ้าเคยทำบ่อย ข้าจำได้"

"อะ...ก็แค่ไม่อยากให้มันหมดเร็ว..." หรงเล่อทำท่าจะอิดออด แต่กลับโดนสายตาขี้แซวของหลินหยาจ้องเสียจนต้องย่นจมูกแล้วหัวเราะเบา ๆ "ก็ได้ ๆ ข้าจะกินวันนี้ให้หมดเลยก็ได้" หลินหยายิ้มกว้างอย่างพอใจตอนได้ยินก่อนจะก้าวเท้าเดินออกจากร้าน เต้าหู้ทั้งห้าชิ้นในกล่องไม้ถูกเหน็บไว้ในถุงผ้าอย่างเรียบร้อย เสียงระฆังโลหะเบา ๆ ดังมาจากแผงแขวนประตูเมื่อเธอผลักบานไม้เปิดออก

นอกหน้าร้านม้าเยวี่ยเหยียนยืนสงบนิ่งอยู่ใต้ร่มไม้ใบแดง ใบหูขยับเล็กน้อยราวกับรับรู้ได้ว่าเจ้านายของมันกำลังจะกลับมา หญิงสาวเดินตรงเข้าไปหาเจ้าม้าดำทมิฬตัวนั้นอย่างเป็นธรรมชาติ ขยับมือขึ้นลูบแผงคอสีเข้มที่สะบัดเบา ๆ ตามจังหวะลม "เจ้าคงเบื่อจะตายแล้วใช่ไหม…" เธอพูดกับมันเบา ๆ พลางโน้มใบหน้าลง ใช้หน้าผากของตนเองแตะกับหน้าผากของมันอย่างอ่อนโยน เยวี่ยเหยียนกระดิกหูนิด ๆ ก่อนจะยืนนิ่งรับสัมผัสนั้น ราวกับกำลังฟังถ้อยคำเงียบ ๆ ที่ไร้เสียงจากผู้เป็นนายถ้อยคำที่ไม่มีผู้ใดได้ยิน แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยตบะของนางประสบการณ์ ความรู้สึก และความเหน็ดเหนื่อยที่เจ้าของร่างเล็กได้ผ่านมาตลอดช่วงวัน เป็นการบอกเล่าแบบเงียบงันที่ม้ามิอาจตอบ แต่ก็รับรู้ด้วยหัวใจ

หลินหยาไม่พูดอะไรอีก ขยับตัวขึ้นขี่หลังม้าท่ามกลางสายลมอ่อนที่พัดโชยปลิวใบไม้ร่วงตามฤดูกาล รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏบนใบหน้า ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนทอดมองไปข้างหน้าก่อนจะกระตุกบังเหียนเบา ๆ เยวี่ยเหยียนก้าวเดินอย่างมั่นคง มุ่งหน้าลงจากถนนสิบลี้ เสียงเกือกม้ากระทบหินพื้นทางเป็นจังหวะห่างออกไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดเงาร่างของหญิงสาวก็เลือนหายไปจากหน้าร้าน ทิ้งไว้เพียงกลิ่นดอกไม้จาง ๆ และรอยยิ้มอบอุ่นของหรงเล่อที่ยังคงยืนส่งเพื่อนอยู่เงียบ ๆ… โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครบางคนลอบมองออกมาด้วยเช่นเดียวกัน พร้อมรอยยิ้มจาง ๆ ที่เขายังคงเห็นนางในทุกวัน

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: กรี๊ดด ๆๆๆ มาเกย์กับหรงเล่อ

ซื้อ เต้าหู้ ราคา 6 ตำลึงเงิน 279 เหรียญอู่จู

จำนวน 5 ชิ้น รวม 30  ตำลึงเงิน 1395 เหรียญอู่จู

รวมโอน 30  ตำลึงเงิน 1395 เหรียญอู่จู

มอบพลังแก่สัตว์อสูร

ใช้ได้เฉพาะคน Level Max เท่านั้น และ EXP ตัน 99

เปิดติดตามสัตว์อสูรและต้องปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด

สัตว์อสูรจะได้รับ 99 EXP จากผู้ถ่ายโอน

(-50 ตบะฝึกฝน -99 EXP ในการถ่ายโอนพลังฝีมือแก่สิ่งมีชีวิต) 

รางวัล: +500 คุณธรรม, +100 พลังใจ

คุยกับหลิวอันแบบเสมอต้นเสมอปลาย [NPC-04] หลิว อัน

พบและพูดคุยกับ [NPC ตัวประกอบ หลิวหรงเล่อ]

มอบ ขนมเซาปิ่ง ขนมหวานเกรดน้ำเงิน ให้ [NPC ตัวประกอบ หลิวหรงเล่อ]

มอบ ชาดอกเบญจมาศ ชาเกรดน้ำเงิน ให้ [NPC ตัวประกอบ หลิวหรงเล่อ]

(เพิ่มเรทติ้งหรงเล่อเด๋วนี้!!! น๊าาา)

LinYa ดี

วันที่ 30 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเว่ย เวลา เวลา 13.00 - 14.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน (พบ หลิวอัน)

เสียงระฆังทองแดงหน้าร้านดังกรุ๋งกริ๋งเมื่อหลินหยาผลักประตูเข้าไปในเต้าหู้อันเล่อจ้วน กลิ่นหอมกรุ่นของเต้าหู้สด ๆ ที่เพิ่งยกออกจากเตาอบคละคลุ้งตลบอบอวลไปทั่วร้าน จนท้องของนางร้องโครกครากขึ้นมาในทันที หญิงสาวกวาดตามองไปยังตู้ไม้หน้าร้านแล้วแทบร้องกรี๊ดออกมา เมื่อพบว่ามีเต้าหู้เหลือ 9 ชิ้นเต็ม ๆ ในกล่องกระจังไม้ไผ่ "โอ้ววว! ครั้งแรกเลยนะที่เจอเต้าหู้เหลือเยอะขนาดนี้!" หลินหยาอุทานเสียงดังจนคนในร้านหันมามอง แต่แทนที่จะอาย นางกลับยิ้มกว้างราวกับเจอสมบัติ มือไวคว้า ทั้งกล่อง กอดแน่นไว้ในอ้อมแขน ท่ามกลางสายตาคนที่ยืนรอคิวด้านหลัง "ฮี่ ๆ ใครช้าอดเองนะจ๊ะ ของพึ่งเติมสด ๆ ร้อน ๆ เลย!"

ยังไม่พอ นางเหลือบไปเห็นไหดินเผาสองใบที่มีไอน้ำอุ่น ๆ ลอยกรุ่นออกมา "น้ำเต้าหู้สองไหใหญ่ด้วยเจ้าค่ะ!" หลินหยาโพล่งสั่งทันที แล้วลากกล่องเต้าหู้แนบอกเดินกระโจนไปที่เคาเตอร์ด้วยใบหน้าลั้ลลาสุดชีวิต

ทว่าเมื่อก้าวไปถึงโต๊ะจ่ายเงิน นัยน์ตาของหลินหยาก็สะดุดเข้ากับแสงระยิบระยับวาววับที่วางอยู่บนชั้นไม้ด้านหลังมีหินดาวเคราะห์ (อัปเกรด) สองก้อนเต็ม ๆ สีเหลือบประกายฟ้าอมน้ำเงินอมม่วงนิด ๆ ราวกับกลืนแสงจักรวาลทั้งปวงเอาไว้

"เฮือกกกกก… นั่นมัน!" หญิงสาวแทบทำตาโตจนจะถลนออกมา เมื่อเห็นป้ายราคาแขวนอยู่ด้านข้าง “20 ตำลึงทองต่อก้อน”

"กะ กะ กรี๊ดดดด!! ถูกเวอร์!!!" หลินหยาแทบจะโดดขึ้นไปบนเคาเตอร์ ร่างบางรีบเอื้อมมือไปหยิบหินทั้งสองชิ้นมาแนบอกไว้ราวกับกลัวใครจะแย่งไป "ของแบบนี้ใครจะพลาดกันเล่า! เอาหมดเจ้าค่ะ! สองก้อนนี้ข้าซื้อแล้ว!!"

เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นจากหลังเคาเตอร์ หลิวอันในชุดผ้าเรียบหรูสีครามยืนพิงเสาไม้อย่างสงบ มือถือพัดไม้หอมสะบัดเบา ๆ ดวงตาคมเย็นคู่นั้นจับจ้องนางอย่างเจ้าเล่ห์ปนเอ็นดู "หลินหยา วันนี้เจ้าทำตัวเหมือนโจรปล้นร้านเลยนะ จะไม่เหลือไว้ให้ผู้อื่นเลยหรือไร"

หลินหยารีบยิ้มแห้ง ๆ พลางยกกล่องเต้าหู้กับหินในมือขึ้นอวด "ก็…ของดีแบบนี้ใครมันจะปล่อยผ่านกันเล่า! ท่านหลิวอันก็รู้ว่า ข้าชอบของอร่อย ชอบของแรร์ ๆ อยู่แล้วนี่นา" แล้วแอบพึมพำในลำคอพูดภาษาชาติก่อนไปเลยทีเดียวเพราะความหลุดตัว "แถมราคานี้มันเหมือนฟ้าประทานลงมาเลยนะเจ้าคะ…"

หลิวอันเลิกคิ้ว มุมปากยกยิ้มเจือความขำขัน "ระวังไว้เถิด ของพิเศษแบบนี้ใช่ว่าจะหาได้ทุกวัน เจ้าตามใจปากตามใจมือมากนัก เดี๋ยวได้กลายเป็นคนจนเอา" น้ำเสียงแม้เป็นการตักเตือน แต่แฝงด้วยความห่วงใยไม่ปิดบัง

หญิงสาวทำแก้มป่องทันที "โธ่ ท่านนี่นะ…ข้าไม่จนง่าย ๆ หรอกน่า! ก็เพราะข้าเก่งเรื่องหาเงินเก่งเรื่องเสี่ยงโชคนี่ไง!" ว่าแล้วก็หัวเราะสดใสราวกับเด็กได้ขนม หลิวอันส่ายหัวเบา ๆ "เอาเถิด อย่างน้อยเจ้าควรคิดเองเรื่องการใช้เงิน"

"เจ้าค่าาา~" หลินหยาแบมือส่งตังค์ทันทีแบบไม่ลังเล ใบหน้าสว่างไสวราวกับคนที่ได้ทั้งอาหารอร่อยทั้งของล้ำค่าในวันเดียว

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: คนขี้แกล้ง!! ลุงแม่งงง

ซื้อ เต้าหู้ ราคา 3 ตำลึงเงิน 75 เหรียญอู่จู

จำนวน 9 ชิ้น รวม 27 ตำลึงเงิน 675 เหรียญอู่จู

ซื้อ น้ำเต้าหู้ ราคา 3 ตำลึงเงิน 543 เหรียญอู่จู

จำนวน 2 ชิ้น รวม 6 ตำลึงเงิน 1086 เหรียญอู่จู

ซื้อ หินดาวเคราะห์ (อัปเกรด) ราคา 20 ตำลึงทอง

จำนวน 2 ชิ้น รวม 40 ตำลึงทอง

รวมโอน 40 ตำลึงทอง 33 ตำลึงเงิน 1761 เหรียญอู่จู

รางวัล: คุยกับหลิวอันแบบเสมอต้นเสมอปลาย [NPC-04] หลิว อัน

LinYa ดี

วันที่ 31 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเว่ย เวลา 14.00 - 15.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน (พบ หลิวอัน)

ลมสายเอื่อยพัดคลอพาเอากลิ่นดอกไม้แถบถนนสิบลี้ลอยคลุ้ง อากาศกำลังดีแสงแดดไม่ร้อนเกินไปนัก ฝั่งตะวันออกของถนนย่านตลาดในช่วงบ่ายคล้ายจะสงบลงเล็กน้อยกว่าช่วงเที่ยง แต่ก็ยังคงคลาคล่ำด้วยผู้คน เด็กวิ่งเล่น พ่อค้าแม่ขายตะโกนเสนอสินค้ากันเป็นจังหวะ เสียงเกือกม้าเบา ๆ ดังขึ้นจากปลายทางหลินหยาในอาภรณ์สบายตาแต่งดงามตามแบบฉบับแม่ค้าหญิงเจ้าของร้านเซียงเฉินเสี่ยวพู้ เดินนำม้าคู่ใจเยวี่ยเหยียนมาจนถึงหน้าร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วนในมือถือถุงห่ออย่างเรียบร้อย เธอก้าวขึ้นหน้าร้านแล้วชะเง้อเข้าไปด้านใน เห็นร่างสูงในชุดผ้าฝ้ายสะอาดสะอ้านยืนจัดของอยู่หลังเคาน์เตอร์ไม้

"สวัสดีเจ้าค่ะท่านหลิวอัน" เสียงใสทักพร้อมรอยยิ้มที่สดใสเช่นเคย มือเล็กโบกไปมาแผ่ว ๆ

หลิวอันเงยหน้าขึ้น ดวงตานิ่งขรึมแต่แฝงความอบอุ่นเมื่อมองเห็นหลินหยา เขาไม่พูดอะไรมาก เพียงคลี่ยิ้มเล็ก ๆ และเดินอ้อมเคาน์เตอร์ออกมา ราวกับรู้ว่าอีกฝ่ายมิได้มาซื้อของธรรมดา "วันนี้มิได้มาอุดหนุนร้านข้าหรือ?" เขาถามเรียบ ๆ แต่น้ำเสียงนั้นกลับมีแววขบขันเจืออยู่

"เปล่าหรอกเจ้าค่ะ ข้าไม่ได้มาซื้อเต้าหู้..." หลินหยาเบ้หน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มร่าแล้วหยิบห่อกระดาษมันเงาขึ้นมา "แต่ข้าเอาของมาฝากต่างหาก" พูดพลางยื่นถุงผ้าทอลายดอกไม้ให้สองห่อ "นี่คือขนมชิงถวนที่ข้าทำเองเจ้าค่ะ ใช้หญ้าอ้ายเฉ่าที่เพิ่งได้มาจากขบวนคหบดีลู่มาเลยนะเจ้าคะ ใบสด ๆ หอมมาก ข้าเลยลองทำดู ข้างในมีไส้ถั่วแดงกับเม็ดบัว ส่วนอีกห่อก็ของหรงเล่อนะเจ้าคะ บอกนางด้วยว่าให้กินให้หมดภายในวันนี้ เดี๋ยวความหอมจะจางเสียก่อน"

เธออธิบายพลางยื่นห่อทั้งสองให้กับหลิวอัน แล้วเอียงคอยิ้มกว้าง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของหลินหยาเป็นประกายเหมือนแสงตะวันยามเย็น เธอดูสดใสจนแม้แต่ท่านหลิวอันที่เงียบขรึมเป็นนิจยังต้องละสายตามองนานกว่าปกติ

หลิวอันรับของไว้ในมือ ลอบมองห่อผ้าสวยอย่างเงียบ ๆ ก่อนเอ่ยขึ้นเบา ๆ "เจ้ายังมีเวลาเอ่ยคำว่า 'เอาของมาฝาก' กับข้าอยู่เรื่อยไปไม่เคยลืมแม้เรื่องเล็กน้อย"

"เพราะว่าท่านไม่เคยทำให้ข้ารู้สึกเหมือนเป็นคนอื่นนี่เจ้าคะ" หลินหยายิ้มไม่รู้ตัว ท่าทีเหมือนเด็กสาวในเมืองใหญ่ที่ซุกซนอย่างจริงใจ "และอีกอย่าง ขนมนี้กินแล้วจะสดชื่นนะ ท่านทำงานหนักตลอด แค่ได้กลิ่นหญ้าอ้ายเฉ่าก็หายเหนื่อยแล้ว" ชายหนุ่มมองใบหน้าที่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างขำ ๆ ก่อนจะพยักหน้า "ข้าจะลองกินดู"

"ดีเลยเจ้าค่ะ ทานให้อร่อยนะเจ้าคะ! ถ้าชอบข้าจะทำมาให้อีกนะเจ้าคะ คราวหน้าอาจจะลองใส่ไส้เผือกด้วย!" หญิงสาวยังคงร่าเริงสดใสไม่เปลี่ยน ซุกซนแต่มีน้ำใจ ตรงไปตรงมาแต่แฝงด้วยความอบอุ่นในถ้อยคำ ท่ามกลางกลิ่นอ่อนของหญ้าอ้ายเฉ่าที่หลุดลอดจากถุงผ้าคลุ้งออกมาทีละน้อย หลิวอันจึงได้แต่มองหญิงสาวตรงหน้าแล้วยิ้มในใจเงียบ ๆ โดยมิเอื้อนเอ่ยคำใด ท่ามกลางยามเว่ยแดดอ่อนที่เริ่มเอนลงสู่แนวหลังคาตึก ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วนจึงอบอวลไปด้วยกลิ่นของมิตรภาพ ความผูกพัน และความหอมละมุนของฤดูใบไม้ร่วง…ที่ไม่อาจซื้อหาด้วยเงินตำลึงใด ๆ ได้เลย

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาหาจ้า วันนี้จะเก็บเงินละ เต้าหู้มีเยอะละ 5555

รางวัล: คุยกับหลิวอันแบบเสมอต้นเสมอปลาย [NPC-04] หลิว อัน

มอบ ขนมชิงถวน ขนมหวานเกรดทองให้ [NPC-04] หลิว อัน

มอบ ขนมชิงถวน ขนมหวานเกรดทองให้ [NPC ตัวประกอบ หลิวหรงเล่อ]

LinYa ดี

ล

วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 12.00 - 13.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน (พบ หลิวอัน)

แสงแดดยามเที่ยงส่องลงมากระทบแผงป้ายไม้ที่สลักชื่ออันเล่อจ้วนตัวอักษรที่สลักลึกลงไปยังคงดูสง่างามไม่ต่างจากเจ้าของร้าน กลิ่นหอมอบอวลของเต้าหู้สดใหม่ลอยฟุ้งไปทั่วถนนสิบลี้ฝั่งตะวันออกจนทำให้ผู้คนหันมามองด้วยความอยากลิ้มลอง ภายในร้านกว้างขวาง สะอาดสะอ้าน บรรยากาศหนักแน่นสมเป็นร้านค้าของคนมีอำนาจที่ไม่จำเป็นต้องโฆษณาให้มากความ เพราะเพียงชื่อเสียงก็เพียงพอแล้ว หลินหยาในชุดประจำวันธรรมดาที่แฝงความสดใสเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มกว้าง ตาคมหวานเป็นประกายทันทีที่เหลือบไปเห็นถาดไม้ไผ่เรียงรายอยู่ตรงเคาน์เตอร์ เต้าหู้ขาวนวลเนียนเต็มกล่องสิบชิ้นพอดิบพอดี พนักงานเพิ่งวางลงได้ไม่ทันไร

"เย่! วันนี้ข้าจะได้ซื้อสมใจเสียที!" นางอุทานเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงดีใจพลางรีบก้มลงคว้าทั้งกล่องเข้ามากอดไว้แน่น ราวกับกลัวว่าจะมีใครมาแย่ง บรรยากาศดูสดใสผิดไปจากความเคร่งขรึมของร้านในทุก ๆ วัน เสียงหัวเราะสดใสดังขึ้นพร้อมกับกลิ่นหอมของเต้าหู้ที่ยิ่งทำให้นางรู้สึกเหมือนตัวเองถูกโชคเข้าข้างเป็นพิเศษ หลินหยาหอบกล่องเต้าหู้ทั้งสิบชิ้นเดินดุ่ม ๆ ตรงไปยังเคาน์เตอร์ชำระเงิน

ที่ตรงนั้นเอง หลิวอันในชุดลำลองเรียบง่ายแต่ด้วยท่วงท่าและบุคลิกกลับทำให้ดูสง่างามน่าเกรงขามกว่าผู้ใด เขายืนกอดอก สีหน้าอารมณ์ดีอย่างหาได้ยาก แววตาคมเข้มมองนางเล็กน้อยก่อนที่มุมปากจะแต้มรอยยิ้มจาง ๆ อันเป็นภาพที่ลูกค้าคนอื่นแทบไม่เคยเห็นมาก่อน "ซื้อไปทั้งหมดเช่นนี้ รสชาติเต้าหู้ของข้ามันถูกใจเจ้าถึงเพียงนั้นเชียวหรือ? ถึงเจ้าจะกินมันไม่ได้ก็ตาม" น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยออกมาแม้แฝงความขรึม แต่กลับมีความอบอุ่นแทรกอยู่

หลินหยาเงยหน้ามองแล้วพยักหงึกหงักด้วยรอยยิ้มตาเป็นประกาย "แน่นอนสิเจ้าคะ! วันนี้โชคดีมาก ๆ เลย เพิ่งเคยเห็นเต็มกล่องแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต ข้าก็เลยไม่ยอมพลาด เอาทั้งหมดไปเลย!! ทุกคนชอบกันมากเลยนะเจ้าคะ?"

หลิวอันหัวเราะเบา ๆ ส่ายหน้าน้อย ๆ อย่างเอ็นดู ก่อนจะรับกล่องนั้นไปชั่งน้ำหนักด้วยมือใหญ่ราวกับจะลองทดสอบความหนัก "เด็กน้อยโลภนักนะ"

"ข้าจะโลภเพราะมีเงินซื้อไงเจ้าคะ!" นางเชิดคางตอบเสียงดังอย่างภาคภูมิ ทำเอาลูกค้าบางคนที่ยืนต่อคิวหันมามองด้วยรอยยิ้มขำ ๆ

หลิวอันปรายตามองด้วยสายตาที่ทั้งดุและเอ็นดูปะปนกัน ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ "ถ้าเช่นนั้นก็อย่าได้ทำให้ข้าต้องเสียชื่ออันเล่อจ้วนแล้วกัน" ว่าแล้วเขาก็ยกมือเรียกพนักงานให้รีบห่อหุ้มเต้าหู้ทั้งหมดให้อย่างดี พลางมอบถุงหนัก ๆ ใส่มือเล็กของนางเองอย่างตั้งใจ ความโอบอ้อมแฝงอยู่ในท่าทางนั้นจนใครเห็นก็สัมผัสได้ว่าท่านหวยหนานหวางกำลังอารมณ์ดีเป็นพิเศษในวันนี้ หลินหยาเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง ยิ้มสดใสจนราวกับดอกไม้ผลิบานในฤดูใบไม้ผลิ "ขอบพระคุณเจ้าค่ะท่านหลิวอัน!"

แววตาคมเข้มสบกับดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนคู่นั้นเพียงครู่ ก่อนที่เขาจะหัวเราะสั้น ๆ ออกมาอีกครั้ง เหมือนยอมให้ความสดใสของนางเข้ามาลบความเคร่งขรึมในใจไปชั่วขณะ

@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: กรี๊ดดดดดดด 10 ชิ้นครั้งแรกกกกกกก

ซื้อ เต้าหู้ ราคา 3 ตำลึงเงิน 959 เหรียญอู่จู

จำนวน 10 ชิ้น รวม 30 ตำลึงเงิน 9590 เหรียญอู่จู

รวมโอน 30 ตำลึงเงิน 9590 เหรียญอู่จู

รางวัล: คุยกับหลิวอันแบบเสมอต้นเสมอปลาย [NPC-04] หลิว อัน

LinYa ดี

วันที่ 15 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 12.00 - 13.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวัน ร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน

ยามอู่ที่่แสงแดดเที่ยงวันส่องลอดหลังคาตลาดลงมาเป็นลำ ไป๋จิ่นหงก้าวเดินอย่างมั่นคงจากตรอกร้านของตนเองไปยังร้านเต้าหู้อันเล่อจ้วน ที่ตั้งอยู่ถัดไปไม่กี่ซอย เสียงผู้คนเจรจาซื้อขายคลอไปกับกลิ่นเต้าหู้หอมกรุ่นลอยมาแต่ไกล ทำให้บรรยากาศคึกคักแม้จะเป็นยามบ่ายที่แดดแรง ประตูร้านเต้าหู้อันเล่อถูกผลักออกพร้อมเสียงกระดิ่งไม้เบา ๆ ภายในร้านกว้างขวาง สะอาดสะอ้าน แผงไม้เรียงรายด้วยเต้าหู้สีขาวนวลนับสิบถาดและหม้อซุปเดือดปุด ๆ ให้กลิ่นน้ำซุปกระดูกหอมหวานรัญจวน ท่ามกลางกลิ่นควันไอนั้น ชายผู้มีท่าทีสง่างามในชุดแพรสีเข้มกำลังยืนตรวจดูสินค้าอยู่ด้านใน ท่านชายอันเล่อผู้เลื่องลือเรื่องบารมีและเป็นสหาย(?)สนิทของแม่นางหลินหยา

ไป๋จิ่นหงย่อตัวคำนับอย่างสุภาพ “ขอคารวะท่านชาย ข้ามาซื้อของแทนแม่นางหลินหยา นางยังป่วยอยู่ ฝากความเคารพมาด้วย” น้ำเสียงสุภาพแต่หนักแน่น ไม่ก้มหัวต่ำเกินจำเป็นแต่เปี่ยมด้วยมารยาท

ท่านชายอันเล่อหันมาพร้อมใบหน้าเรียบเฉย แววตาแฝงอำนาจลึกซึ้งจนผู้พบต้องยำเกรง แม้ไป๋จิ่นหงไม่รู้ว่าชายตรงหน้าแท้จริงคือหวยหนานหวางผู้ทรงบารมี แต่เพียงยืนเฉย ๆ ก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันคล้ายภูผาที่ซ่อนอยู่ใต้ความนุ่มนวล

“แม่นางหลินหยาเป็นอย่างไรบ้าง” น้ำเสียงท่านชายเข้มแต่มีน้ำหนักชวนให้ฟังอย่างเคารพ

“ข่าวว่านางพักผ่อนอยู่และปลอดภัยดีขอรับ” ไป๋จิ่นหงตอบอย่างรวบรัด พลางหลบสายตาคมกริบที่มองลึกเหมือนจะอ่านใจ

เมื่อเสร็จการทักทายเขาจึงเดินสำรวจสินค้าบนชั้นไม้ เลือกใบชาหวงซานเหมาเฟิง ชาเขียวคุณภาพเลิศจำนวนเจ็ดถุง กลิ่นใบชาสดใหม่หอมละมุนชวนให้ชิม จากนั้นจึงสั่งกุ้งสด ตัวโตเนื้อใสจำนวนหนึ่งร้อยหกสิบตัวที่จัดเรียงในถังไม้เย็นฉ่ำ น้ำแข็งส่งเสียงกรอบแกรบเมื่อชั่งตวง ลูกจ้างร้านรีบแพ็กของอย่างคล่องแคล่ว วางชาและกุ้งลงในตะกร้าไม้ไผ่สานแน่นหนา ไป๋จิ่นหงตรวจรายการอีกครั้งก่อนควักถุงเงินออกจากอกเสื้อ จ่ายเป็นเหรียญอู่จูครบถ้วนไม่มีต่อรอง

ท่านชายอันเล่อยิ้มบาง ยกมือประสานคารวะตอบเมื่อไป๋จิ่นหงเอ่ยลาลา “หากทำได้ฝากบอกแม่นางว่าข้าจะส่งของขวัญชุดพิเศษไปเยี่ยมเมื่อเธอหายดี ขอให้นางรักษาตัวเองดี ๆ ด้วย”

“ข้าจะบอกแน่นอนขอรับ” ไป๋จิ่นหงตอบเสียงเรียบแต่จริงใจ ก่อนจะยกตะกร้าสินค้าขึ้นบ่าด้วยท่วงท่าสงบมั่นคงแล้วก้าวออกจากร้าน เสียงกระดิ่งไม้ดังเบา ๆ อีกครั้งขณะประตูปิดลง ทิ้งไว้เพียงกลิ่นชาหอมอ่อนที่ติดปลายลมหอบกลับไปพร้อมผู้พเนจรผู้ไม่เปิดเผยอดีต

ซื้อ กุ้ง ราคา 180 เหรียญอู่จู

จำนวน 160 ชิ้น รวม 28800

ซื้อ ใบชาหวงซานเหมาเฟิง ราคา  2 ตำลึงทอง

จำนวน 7 ชิ้น รวม 14 ตำลึงทอง

รวมโอน 14 ตำลึงทอง 28800 เหรียญอู่จู

XueXi ดี

วันที่ 21 เดือน 9 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 11.00 - 13.00 น.

╰┈➤ พบเจอหลิวอัน

แสงแดดสาดกระทบเรือนร้านค้าโบราณเรียงราย ทว่ากลิ่นหอมของน้ำเต้าหู้สดใหม่ที่ลอยอบอวลออกมาจากร้าน “อันเล่อจ้วน” นั้น กลับโดดเด่นยิ่งกว่าร้านใด ๆ ผู้คนทั้งย่านต่างรู้กันว่า ร้านนี้คือหนึ่งเดียวที่ไม่เคยถูกใครโค่นล้มมาเนิ่นนาน รสชาติกลมกล่อมเป็นเอกลักษณ์ และเจ้าของร้านผู้เงียบขรึมก็ไม่เคยลดมาตรฐานลงเลย

มีของที่ต้องซื้อหลายอย่างพลางครุ่นคิด ต้องซื้ออะไรอีกหรือเปล่า

เสียงก้าวเท้าเบา ๆ ร่างบอบบางของชายหนุ่มงดงามก้าวเข้ามา ดวงตาสีอำพันอ่อนหวานและซื่อตรง ริมฝีปากคลี่ยิ้มละมุน แม้ยามนี้ทุกก้าวเดินของเขาจะแฝงความระมัดระวัง กะเผลกเล็กน้อยทว่าก็ยังคงมีราศีละมุนละไมที่ทำให้สายตาของผู้คนในร้านพลันหันมาจับจ้อง

บรรยากาศในร้านสงบลงชั่วครู่ ก่อนเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มหลังเคาน์เตอร์ดังขึ้น เสวียนเต๋อเจ้าของร้านรูปร่างสูงใหญ่ รูปโฉมสะอาดสะอ้านแต่ดวงตาเรียบนิ่ง ไม่ได้แสดงรอยยิ้มต้อนรับเช่นร้านค้าทั่วไป เพียงเอ่ยถามเสียงเรียบ

“จะรับกี่อัน”

เสวี่ยซีชะงักเล็กน้อย แต่ก็รีบยกมือประสานแล้วเอ่ยเสียงนุ่มนวล “ขอรับ... วันนี้ข้าจะรับน้ำเต้าหู้เจ็ดอัน”

ดวงตาคมเข้มใต้คิ้วหนาของเสวียนเต๋อเหลือบมองอีกฝ่ายเพียงชั่วครู่ ก่อนตอบสั้น ๆ “เจ็ดอัน... สี่สิบสองตำลึงเงิน ห้าพันเจ็ดร้อยสี่สิบสามเหรียญอู่จู”

ไม่มีคำพูดอื่นใดเพิ่มเติม ราวกับเพียงบอกตัวเลขการค้าขายทั่วไป เสวี่ยซีพยักหน้าเชื่อฟังโดยไม่คิดสงสัย มือเรียวควักถุงเงินออกมา ค่อย ๆ นับจำนวนเหรียญทีละกำด้วยท่าทางตั้งใจ ด้วยความที่ทำงานในหอว่านหงเหรินจึงพอจะมีเงินเก็บเยอะ ถึงจะเป็นการขายเรือนร่างมิใช่อาชีพเฉกเช่นชาวบ้านทั่วไป

มันค่อนข้างหน้าเศร้าที่มีเงินจากการขายตัว

คนรอบข้างแอบมองด้วยสายตาตื่นตะลึง เมื่อแสงแดดอุ่นยามเช้าส่องกระทบเส้นผมดำเงา และขับผิวขาวเนียนของเสวี่ยซีให้สว่างวาบขึ้นคล้ายหยาดน้ำแข็งในแสงอรุณ ดวงตาสีอำพันฉายความใสซื่อ ทุกท่วงท่าเต็มไปด้วยความน่าทะนุถนอม

เสวียนเต๋อวางมือบนโต๊ะไม้ราวกับรอคอย ไม่ได้เอ่ยเร่ง ไม่ได้แสดงท่าทีหงุดหงิด เพียงยืนเงียบมองอยู่เช่นนั้น แววตาของเขาอ่านยาก ราวกับผืนน้ำลึกที่ไม่อาจคาดเดาความคิด

เมื่อเสวี่ยซีส่งเงินให้ครบถ้วน เขาก็กล่าวเสียงแผ่วแต่จริงใจ

“นับครบแล้ว”

เสวียนเต๋อรับเงินไป เก็บเข้ากล่องไม้เสียงแกรกโดยไม่ตอบคำใด จากนั้นจึงหันไปจัดการหยิบภาชนะน้ำเต้าหู่ออกจากหม้อดินเผา กลิ่นหอมหวานคละคลุ้งไปทั่ว เขาตักด้วยฝีมือชำนาญ วางเรียงทีละอันอย่างประณีต ท่าทางนิ่งขรึมไม่เปลี่ยน

เสวี่ยซีมองอย่างเงียบงัน ก่อนริมฝีปากจะคลี่ยิ้มบาง เอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน “น้ำเต้าหู้ของท่าน... หอมเสมอจริง ๆ ขอรับ”

เสวียนเต๋อหยุดมือชั่ววินาที แต่ก็ไม่หันมามอง เขาเพียงวางภาชนะใส่ถุงผ้า เสียงกระทบกันดังเบา ๆ ก่อนจะดันถุงนั้นมาตรงหน้าอีกฝ่าย

“เจ็ดอัน” คำพูดสั้นกะทัดรัดดังขึ้นเท่านั้น

เสวี่ยซีรีบก้มตัวรับด้วยสองมืออย่างนอบน้อม ดวงตาอำพันสุกใสเงยขึ้นสบอีกฝ่ายแวบหนึ่ง ก่อนเอ่ยเสียงหวาน “....ใช่”

ไม่มีคำตอบ เสวียนเต๋อเพียงยืนสงบ แววตาคมทอดมองชั่วขณะราวประเมิน ก่อนเบือนหน้ากลับไปยังหม้อเต้าหู้ ไม่กล่าวต่อสักคำ

เสวี่ยซีเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะล้วงจากอกเสื้อหยิบห่อเล็กออกมา ยื่นไปตรงหน้า “นี่... ข้าทำขนมกุ้ยฮวาไว้เล็กน้อย กับชาเบญจมาศอีกหน่อย อยากมอบให้ท่านขอรับ”

ครานี้ เสวียนเต๋อเหลือบตามอง แววตานิ่งไม่เผยความรู้สึก เขารับห่อขนมกับชามาเก็บเงียบ ๆ ไม่เอ่ยคำขอบคุณใด ๆ เพียงพยักหน้าน้อย ๆ เป็นเชิงตอบรับ

หัวใจของเสวี่ยซีสั่นระรัวขึ้นทันใด ใบหน้าแดงซ่านโดยไม่รู้เหตุผล เขาก้มหน้าลง มือเรียวโอบถุงน้ำเต้าหู้แนบอก ก้าวถอยหลังทีละก้าวด้วยท่าทางกะเผลกเล็กน้อย

“ข้าขอตัวก่อน” น้ำเสียงหวานสั่นเล็กน้อย

เสวียนเต๋อไม่ตอบ เพียงยืนเงียบ ดวงตาคมทอดมองตามร่างบอบบางที่หมุนตัวเดินออกจากร้าน ประตูไม้ปิดลงเบา ๆ ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมของน้ำเต้าหู้และห่อขนมกุ้ยฮวาที่วางอยู่บนโต๊ะ

น้ำเต้าหู้

6 ตำลึงเงิน 820 เหรียญอู่จู x7

= 42 ตำลึงเงิน 5,743 เหรียญอู่จู

✎ +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-04] หลิว อัน

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

✎ โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

✎ +15 ความสัมพันธ์ ขนมว่างเกรดม่วง (ขนมกุ้ยฮวา)

✎ +10 ความสัมพันธ์ ชาเบญจมาศ

✎ ชงชา ได้โบนัส +5 เพิ่ม

✎ อาหารปรุง ได้โบนัส +5 เพิ่ม