ทันทีที่เสียง ตึง!! ดังสนั่นโลกา สปอตไลต์ยักษ์เท่าโอ่งน้ำฝนตกใส่กลางกระหม่อมของ 'ชิดตะวัน' นักร้องหมอลำผู้ทุ่มชีวิตกับการเด้งเป้าในเพลง “ยายแล่ม…” สิ้นชื่อแต่กระฉ่อนด้านตำนานการตายที่สุดโชคร้าย มันคงจะเป็นอายุขัยที่หมดสิ้นของชิดตะวัน…
แต่…ไม่หรอก มันไม่จริง
ท่ามกลางความมืดมิดแสนเงียบเหงาเพียงชั่ววินาทีเท่านั้น ร่างจิตวิญญาณของชิดตะวันไม่สงบอย่างที่ควรจะเป็นเลยสักนิด “เxี้ยอะไรเนี้ย ห่าขั่วxึงเอ่ย!! มืดตึ๊บ!” เสียงตะโกนภายในใจ(?)ของชิดตะวันดังก้องไปทั่วอากาศรอบตัวแบบคนไม่รู้ว่าตัวเองฝันอยู่หรือเปล่า หรือจะลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องไอซียูของโรงพยาบาลใช่ไหม? ดวงจิตของเธอเหมือนกับหลุดออกจากร่างที่ไปทุบมาจากคุณหมอนัมจุนสาขากังนัมคุณพ่อคนที่สองรองจากแม่บังเกิดเกล้าที่ให้ใบหน้าและนมใหม่ยังไม่รวมการดูดไขมันต้นขาที่ใช้เวลาพักพื้นและดูดไขมันทำเอวเอส A ไลน์ เป็นร่อง 11 ที่ทำไว้อีก
ดวงจิตของเธอตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน? เคว้งคว้างลอยอยู่ในทะเลหมอกของความคิดสำหรับ โลกแห่งความคิดหลังความตาย ?? หรือเปล่า ตรงหน้าเแทนที่จะเป็นซอยเปลี่ยวในหมู่บ้าน หรือมีพวกปู่ย่าตาทวดมาบอกหวย 6 ตัวรวดจะได้รวยสักกะที แต่ไม่.. แทนที่จะมีหมา มีเสียงลำไย ไหทองคำ เอาเสียงของพี่เอ็ด ชีแรนก็ได้นะ ไม่ได้ติด
“??? ที่นี่ที่ไหนมืดตึ๊บเลย” เสียงของหญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างนึกสงสัย
หลังจากนั้นร่างจิตของเธอก็เหมือนลอยไปชนกับ ป้ายบอกทางเบี่ยง กลางความมืดมิด แล้วก็โดนกลืนไปโดยหมอกที่อยู่ ๆ ก็ปรากฎขึ้นอย่างน่าสยองพร้อมกับเสียงดนตรีแนวสไตล์ที่เคยดูหนังจีนสมัยก่อน แน่…มันจะร้องว่าอะสะดิงสะดองทำปะอะไรวะ!! ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรมากกว่านี้โลกทั้งใบก็เปลี่ยนไปทันตา
ฟู้ววววววววว
…..
และนั้นเองคือวินาทีที่ร่างกาย(?) จิตวิญญาณของชิดตะวัน พุ่งทะลุไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง..ที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่คือที่ไหนมันเหมือนนครเทพแห่งเมฆาสีทองเรือง ๆ
“หือออ!! ที่นี่ที่ไหน!! โอ้วมายก๊อดดด ฉันมาที่ไหนวะเนี้ยยย”
เสียงสายลมหวีดหวิวผ่านร่างกายของที่ลอยเคว้งขึ้นฟ้าโดยที่ไม่รู้ตัว ร่างชิดตะวันที่อยู่ในชุดเดิมสำหรับเต้นหมอลำโชว์เป้าตัวยังขาวจากการพอกครีมวอชิของน้องโยชิอยู่เลยหน้าก็คัดเบ้าติดกลิตเตอร์ ชุดเหมือนจะไปเป็นแฟชั่นหมอลำสุดๆ เหมือนร่างกายมันยังจำได้ว่าตัวเองตายตอนที่กำลังเด้งเป้าอยู่อ่ะแต่ตอนนี้คือเด้งเป้าซัดสะโพกในความว่างเปล่าแทน
แดนสวรรค์อันเรืองรองดั่งภาพเทพเซียนจีนนฤมิต
เบื้องหน้าของเธอคือนครบนเมฆอันมหาโอฬาร แผ่ขยายกว้างราวกับราชวังของจักรพรรดิที่ถูกปลุกขึ้นจากตำนานจีนโบราณ อาคารหลังคาโค้งสีทองผ่องตัดกับเสาสีหยกขาวเรียงราวกันมากมาย สวยงามอย่างกับพระวิศนุกรรมมารังสรรค์(แต่น่าจะคนละศาสนา อันนั้นนานน้ำอินเดีย) ทุกหลังลอยอยู่เหนือเมฆที่พริ้วไหวราวกับไม่มีพื้น ราวกับมันคือผืนน้ำที่่กระเพื้อมไม่มีวันจบดั่งสายธารของมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ มีดินสำหรับต้นไม้ที่ขึ้นมามีพื้นเรียงรายกันด้านบน แต่ท้องฟ้าก็ใสสีรุ้งเรื่องรอง ต้นไม้สีชมพูที่ไม่แน่ใจว่าเป็นต้นซากุระหรือเปล่าผลิดอกราวกับมันไม่มีวันโรยรา ใจกลางลานคือวงรุ้งที่โค้งอยู่เหนือเกาะดอกไม้ลอยน้ำเหมือนสัญญาณต้อนรับคนที่พึ่งมา นกกระเรียนน้อยใหญ่บินอย่างสง่างามผ่านลมผ่าหน้า
“ไม่ได้นับถือเจ้าแม่กวนอิมนะ? ทำไมมาโผล่ที่นี่วะ?” นั้นคือเสียงของชิดตะวัน ใช่..นี้เซิร์ฟจีนโดยแท้ เธอเอียงคอเหมือนกับสงสัย เธอยังชอบลาบเลือดกับซอยจุ๊ หรือกระทั่งต้มแซ่บเนื้อเผ็ด ๆ หรือก้อยมะนาวอร่อย ๆ อยู่นะ
จนกระทั่งออร่าอะไรบางอย่างที่ทำให้ชิดตะวันต้องหันไปมองร่างของใครบางคนที่ลอยตัวโรยลงมาจากอาคารทรงจีนโบราณ เธอสวมชุดคลุมสีขาวแซมน้ำเงินแบบราชสำนัก แต่ทว่าดูอลังการกว่าจากลวดลายสีขาวที่ปักไว้ให้รู้ว่ามีความใส่ใจต่อเครื่องห่มแต่ไม่โอ้อวดแต่อย่างใด ลายปักราวกับสายลมและเกล็ดหิมะที่ร้อยเรียงเป็นตัวอักษรจีนโบราณอักขระที่เธอไม่เคยอ่านจะออก (เพราะทั้งชีวิตพูดภาษาจีนออกสามคำ ว้อยอ้ายหนี่ หนี่ห่าว กับเช่าหนีมา–) ตัวผ้าทิ้งเบาเหมือนสายหมอกละลาย เธอดูสูงศักดิ์และไม่อาจแตะต้องได้เลยกระทั่งชุดคลุมข้างในยังมีลวดลายละเอียดราวกับกลียดอกบัวบานในสระพิสุทธิ์ของเทพ ประดับเส้นด้ายดิ้นเงินสีของแสงจันทร์ส่อง มันเหมือนกับยันต์ผนึกพลังที่มากล้นของเธอไว้
ใบหน้าของเธอคือใบหน้าแบบคนจีนแบบจีนแท้ ๆ ไม่มีแบบชาวจีนโพ่นทะเล หรือเสี้ยวลาวครึ่งเขมรแบบคนอีสานกลางกับอีสานใต้ ผิวขาวเหมือนหยกสวรรค์เนียน แก้มและดวงตาระเรืองด้วยสีชมพูจาง ๆ ดวงตางดงามเหมือนสายน้ำไหล นิ่ง เยือกเย็น และเมื่อมองลึกลงไปราวกับมีแววตาเจืออารมณ์บางอย่างที่ไม่อาจเอ่ยออกมาเป็นถ้อยคำพูดที่มากล้น มวยผมสูงจัดอย่างวิจิตร งามระเบียบไม่แพ้เทพธิดาองค์ใด ถูกประดับด้วยปิ่นเงินและดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่เหี่ยวเฉอแม้ผ่านหมื่นยุคสมัย เส้นผมด้านหลังปล่อยยาวทิ้งตัวลงมาอย่างสงบ เสริมให้ใบหน้าของเธอดูสง่างามราวกับ...เทพ?
เมื่อมาถึงตรงหน้าไม่ไกลแต่อยู่เหนือกว่าให้รู้ว่าสถานะทั้งสองไม่อาจเทียมกันแม้สักเศษฝุ่นใต้เท้า แต่มันก็ไม่ใช่ความรู้สึกแบบนั้นหรอก
ชิดตะวันยังอึ้งอยู่ เพราะการแต่งตัวของทั้งสองต่างกันราวฟ้ากับเหว เธอยังแต่งตัวด้วยชุดสีแดงติดเพรชกับกลิดเตอร์ระยิบระยับให้แสงไฟสปอร์ตไลฟ์มันแทงเข้าตา แต่คนตรงหน้าไม่เลยสักนิด สงบแบบมีอะไรบางอย่าง
“เอ่อ…” เหมือนกับไม่แน่ใจว่าฟังภาษาอะไร “หนี่ฮ่าว?” เอ่ยขึ้นแบบนั้น
เทพที่ได้ยินก็ถึงกับปรายดวงตาของนางจ้องมองชิดตะวันราวกับคิดอะไรบางอย่างที่ไม่อาจหยั่งถึงได้แม้สักนิด แม้ว่าจะมีบางส่วนของคิ้วที่ขยับเข้าหากันก็ตามที สุดท้ายสุรเสียงของนางก็ดังขึ้นออกมาอย่างแผวเบาแต่กลับเข้าใจเสียอย่างงั้น
“ไม่ต้องใช้ถ้อยคำของโลกมนุษย์ของเจ้า ณ ดินแดนนี้ ข้าสามารถเข้าใจทุกประโยคของทุกสรรพสิ่ง แม้เจ้าจะพูดว่า ยำหอยแครงพิเศษเผ็ดนรกพริกหม่าล่า ข้าก็เข้าใจ”
ชิดตะวันได้ยินแบบนั้นก็โคตรโล่งใจเพราะนึกว่าเธอต้องฉ่งเช้งเป็นภาษาจีนซะแล้ว เจ๊ะหงอซาสี่ งี้ หญิงสาวเลยเงยหน้ามองอีกคนนิดหน่อยแล้วพยายามเหมือนกำลังคิดว่าควรจะถามอะไรหรือยังไงดี แต่มารยาทที่ดีคือ…มารยาทแบบไทย ขยับมือไหว้แบบคนงามอย่างไทยเหมือนแอนโทเนียโพซิ่ว เอาความจริงอยากเป็นโอปอลมากกว่า พึ่งได้มงเลยเมื่อไม่กี่วันก่อน หึ แต่ไม่สวยเท่าเขาไง
“เอ่อ คือว่า..แบบนี้นะคะ ข้า??..เอิ่ม ขออนุญาตพูดแบบปกตินะคะ ไม่เก่งราชาศัพท์สุด ๆ ภาษาไทยได้เกรด 2.5 เองค่ะท่าน” หลังจากบ่นบอกนิดหน่อยก็พูดต่อ “คือหนูเนี้ยเป็นคนไทย ท่านเป็นเทพก็น่าจะรู้ใช่ไหมคะ? เขาบอกว่าเทพรู้ทุกอย่าง หรือหลายอย่าง”
“หนูไม่ใช่คนที่นับถือเต๋าหรือลัทธิขงจื้อนะคะ ไม่ได้นับถือเฮ่งเจียหรือเจ้าแม่กวนอิม พอดีหนูยังชอบกินซอยจุ๊อยู่อ่ะค่ะ แบบหนูว่าหนูมาผิดที่นะคะหนูควรจะลงนรกไปเจอคุณยมบาลคอยรายงานความสารชั่วของตัวเองตลอด 28 ปี ที่เกิดมาพร้อมกับกรรมเก่า แต่?..เอ่อ??...ทำไมหนูมาที่นี่หรอคะ?”
คำอธิบายยาวยืดความหมายที่จะบอกคือ มาผิดเซิร์ฟ แค่นั้น
เทพหญิงกระพริบตาไร้คำพูดออกจากปาก เงียบไปสามวินาทีด้วยกัน “เจ้ากล่าวได้ประหลาดนัก” สายตาของนางเหมือนพยายามประมวลผลในหัวของตัวเองว่าควรอธิบายยังไงให้กับสตรีสมองทึบคนนี้เข้าใจดี แต่เทพอี้เหอก็หาได้ต่อว่านางแต่อย่างใด เพราะอย่างไรทุกคนก็ล้วนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้อยู่ดี สุดท้ายนางก็เอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบาแล้วกล่าวเสียงนุ่ม
“เจ้าตายแล้ว”
“???”
“เจ้าฟังไม่ผิด หากนับตามชะตาชีวิต เจ้ายังมีเวลาอีกนานในโลกของเจ้า ความตายของเจ้าจึงไม่ใช่สิ่งที่ ‘ควร’ เกิดขึ้น มันเป็นอุบัติเหตึที่โลกไม่คาดคิด ข้าจะให้เจ้าดูสิ่งนี้”
นางไม่พูดเปล่ากลับขยับมือเพียงน้อยนิด ด้านหลังของเทพงามนามอี้เหอก็เกิดม่านหมอกลอยขึ้นทีละน้อยกลายเป็นเหมือนแอ่งพอทอลแล้วเกิดภาพสปอร์ตไลต์ที่ร่วงลงใส่ร่างของชิดตะวันขณะเด้งเป้าเพลงยายแลมในท่าเด้งเอว 45 องศา ทำให้ชิดตะวันได้รับรู้ว่ามันไม่ใช่เพียงความฝัน …ภาพต่อมาคือภาพของร่างชิดตะวันที่โดนเอาเข้าโลงและงานศพของเธอที่เขียน ชาตะและมรณะอย่างชัดเจน
ชิดตะวันเหมือนกับมีอะไรบางอย่างทุ่มอยู่ในหัวสมองของเธอตอนนี้ยังทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ทันแม้สักวินาทีเดียว
“ด้วยความเมตตาและความประสงค์จากเบื้องบน เจ้าจึงจะได้รับข้อเสนอ เจ้าสามารถเลือกได้ในการเกิดใหม่ในโลกใบหนึ่ง โลกที่คล้ายคลึงกับสถานที่อันเจ้าจากมา แต่มันไม่ใช่โลกของเจ้า มันคือโลกที่มีเสน่ห์ของจีนโบราณ ในแบบที่เจ้าคุ้นเคยของสิ่งที่เรียกว่า ซีรี่ย์กำแพงเมืองจีน ในหัวเจ้า”
ชิดตะวันเหมือนกำลังนิ่งไป เธอนิ่งไปนานกว่า 10 นาที เหมือนมีอะไรตีกันในหัว ไม่รู้สิ มารู้ว่าตัวเองกำลังตายมันก็ช็อคอยู่ ช็อคกว่าก็คือตายท่าเด้งเป้า ไอ้เxี้ย นี้มัน!! รู้กันทั้งประเทศ โคตรแย่!! โวยวายในใจเสร็จก็หันกลับมามองเทพแบบทำหน้า ฮะ? คะ? ว่าไงนะ? แบบแอฟเฟ็คในติ๊กต๊อก
“คือ? หมายถึง? หนูจะได้ไปเกิดใหม่ในโลกที่มีแบบพวกซีรี่ย์จีน มีเสื้อผ้าแบบฮั่นฝูหรือแบบยุคถัง? แบบบูเช็คเทียน? ผ้าละอองฟองฟู่ ลานประลองแล้วก็จะได้แต่งงานกับเจ้าชายที่หน้าตาเหมือนจางเจ๋อฮั่นที่แสดงเป็นองค์ชายหลงเฟยเย่ในหมอพิษหญิงยอดอัจฉริยะอ่ะหรอคะ?”
..?
เทพอี้เหอนิ่งไปห้าวินาที “อาจจะ” ตอบเพียงสองพยางค์ แต่คำต่อมาแทบทำให้องค์เทพแห่งสัจจะถึงกับต้องหายาแก้ไมเกรน
“ไม่เอาอ่ะ! ให้หนูไปโลกอื่นไม่ได้หรอคะ? ก็โลกนั้นมันจีนโบราณอ่ะ มันต้องไม่มีโถนั่งเขร้สิคะ! เรื่องถ่ายมันเรื่องสำคัญนะคะ สมัยนั้นยังไม่มีกระดาษเช็ดชู่แน่ อีกอย่างคนไทยมันก็ต้องอยู่กับที่ฉีดตูดสิคะ!” ชิดตะวันทำหน้าโลกแตกแยกเป็นสองส่วนเมื่อตัวเองได้ยินว่าจะได้ทะลุมิติไปยังต่างโลกแบบสภาพเหมือนกับคนโลกจะแตกเสียให้ได้ ให้ไปโลกใบนั้นแบบที่ไม่มีที่ฉีดตูดไม่เอาหรอกนะ! แต่ยังไม่ทันที่องค์เทพจะเอ่ยบอกอะไรชิดตะวันก็ถามต่อ
“ส่งหนูไปอยู่ในโลกแบบแฮร์รี่ พอตเตอร์ไม่ได้หรอคะ!”
… “ไม่”
“งั้นโลกแบบเวสเทอร์รอสล่ะคะ?! ยังไงก็มีห้องส้วมอ่ะ!”
….. “ไม่”
“โลกแบบโดเรม่อนก็ได้นะคะ ศตรรษที่ 22 งี้!”
………
รอบที่สามเทพสัจจะไม่ได้เอ่ยบอบคำว่าไม่เพราะเอาตรงๆ เหตุผลที่เธอไม่อยากไปต่างโลกที่บอกมันค่อนข้างจะวิปลาสเกินไปแถมพระนางยังได้ยินคำว่าตูดเต็มสองรูหูของตัวเองด้วยซ้ำ อยากถอนหายใจแต่ไม่รู้เทพแห่งสัจจะถึงจะคิดอะไร สายตาของนางนั้นเต็มไปด้วยความคิดบางอย่างที่ชิดตะวันตีความไปว่า เทพกำลังอดทนกับเธออยู่ ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นความจริงหรือเปล่า
“เจ้าเข้าใจผิดไปมาก โลกที่ข้ากล่าวไม่ได้ขา่ดแคลนสิ่งจำเป็นขนาดนั้น แม้จะไม่มีโถสุขภัณฑ์เซรามิกที่อุ่นนั่งได้ หรือสายฉีด..น้ำ แต่ก็ยังมีสิ่งที่เรียกว่าห้องน้ำอยู่” เหมือนว่าองค์เทพจะพยายามเลี่ยงที่จะพูดคำบางอย่างแน่นอนมันไม่สุภาพเพราะงั้นจะไม่พูดออกมาเด็ดขาด
“ม๊ายยย” ชิดตะวันตะโกนยืดออกมาเหมือนกับโลกใบนี้กำลังจะแตกสลายแบบหนัง 2012 วันสิ้นโลก “ถ้าไม่มีชักโครกหรือที่ฉีดตูดหนูก็อยู่ไม่ได้จริง ๆ สิคะ ฮือออ ใบตองกับใบมะม่วงแห้งมันไม่เซฟรูตูดของหนูอ่ะ หนูจะประท้วง ๆ ” หลังจากพูดจบก็ขยับตัวไปดิ้น ๆ กับพื้นเหมือนกับเด็ก เพราะว่าตัวเองอยากได้อะไรแบบนั้นมากกว่า
เทพสัจจะอี้เหอถึงกลับต้องหลับตาไปครู่หนึ่ง แล้วสูดลมหายใจเบา ๆ ไม่แรงราวกำลังสงบจิตใจเพื่ออะไรบางอย่างแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจริงจัง
“โลกที่เจ้าจะไป ม่ใช่แค่การย้อนยุคธรรมดา มันคือการเข้าสู่ ราชวงค์ฮั่น แห่งดินแดนตะวันออก ดินแดนที่ซึ่งปฐมกษัตริย์นามฮั่นเกาจูเป็นผู้ก่อตั้ง และบัดนี้อยู่ในรัชสมัยของจักรพรรดิฮั่นอู่ตี้ ผู้แผ่อำนาจมากล้นไพศาลจนใต้ฟ้าล้วนยำเกรงเป็นยุคทอง”
ก่อนที่นางจะเริ่มอธิบายเกี่ยวกับดินแดนที่จะพบ พร้อมกับแผนที่จะปรากฎเพียงแต่เทพสัจจะขยับมือเล็กน้อย มันเหมือนกับแผนที่จีนโบราณในโลกของชิดตะวันเลย ดินแดนตะวันออกคืออาณาจักรของมนุษย์ที่ชิตตะวันจะถือกำเนิดใหม่ พื้นที่อื่นรอบข้างล้วนเป็นพื้นที่รกร้างมีชนเผ่าชาวป่ามากมายและมีทั้งมิตรสหายและศัตรู และทวีปตะวันตกเป็นดินแดนของเผ่าปีศาจปกครองโดยราชาตี้ซั่งหนี่ ศัตรูของมวลมนุษย์ทั้งโลก
เมื่อฟังถึงตรงนี้ชิดตะวันก็เหมือนจะค้างไปเล็กน้อย “มีเผ่าปีศาจ? ก็คือแฟนตาซีใช่ปะท่าน?” เอ่ยถามเหมือนกับสงสัยนิดหน่อยว่าใช่แบบที่คิดหรือเปล่า
“หากเจ้าคิดว่าเป็นเช่นนั้นก็ใกล้เคียง”
หญิงสาวเมื่อได้ยินก็แทบใจชื่นขึ้นมาเพราะในหนังพวกที่แฟนตาซีมันก็มีโถส้วมด้วยกันทั้งนั้นแล้วก็มีพลังปล่อยปิ๊ว ๆ ท่าทางน่าสนุกเราต้องเป็นสาวน้อยแสนงาม(?) แล้วก็โดนทำร้าย มีชายหนุ่มรูปงามขี่ม้าขาวหน้าตาแบบเซียวจ้านมาช่วยเหลือแน่นอน โอ้ววว ไม่นะ มายดาร์ลิ่งงง
ยังไม่ทันจะได้เว่นเว้อไปมากกว่านี้เทพสัจจะก็เอ่ยขึ้นต่อเพราะพระนางก็เล็งเห็นปัญหาที่เกิดขึ้นตลอดมา “เพื่อให้จิตวิญญาณของเจ้าสามารถปรับตัวให้กับดินแดนโลกใบนี้ได้ เจ้าจะไม่สามารถจำเรื่องราวชาติภพก่อนของเจ้าได้ เว่นเสียแต่ได้รับเศษเสี้ยววิญญาณที่กระจัดกระชายกลับคืนมาทีละส่วน”
เมื่อได้ยินแบบนั้นชิดตะวันก็เหมือนจะพยักหน้าเข้าใจอยู่นะ ถ้าโตขึ้นมาในโลกนั้นเลยก็อาจจะไม่ลำบากอะไรก็ได้ “โถ่ท่าน ก็บอกแบบนั้นตั้งแต่แรกสิ นึกว่าจะให้กลับชาติไปเกิดแบบจำทุกอย่างได้ซะอีกแหม่ ไอ้เราก็ตกใจตั้งนาน…ถ้าแบบนั้นก็เหมือนกับการระลึกชาติได้อะไรงี้สินะคะ..” พอคิดถึงตรงนี้มันก็ไม่ต่างอะไรไปกับการที่ต้องวนเวียนว่ายตายเกิดเลยนี้หว่า? แถมเป็นโลกแนวแฟนตาซีด้วย น่าสนจายยย
“หากเจ้ายอมรับที่จะไป ข้าจะประทานพรให้กับเจ้าเป็นพลังความแข็งแกร่งหนึ่งอย่าง” นางเอ่ยเพียงเท่านั้นราวกับให้ชิดตะวันเป็นคนเลือกเองว่าจะตกลงหรือไม่
“?? แล้วเอ่อ พรพลังพิเศษนั้น? มันขอแบบอะไรก็ได้หรอคะ? หรือว่ามีให้เลือก? อะไรคือความแข็งแกร่งง่ะ?” เอ่ยถามองค์เทพก่อนที่จะคิดว่ามันคงไม่ให้อะไรโกง ๆ หรอกจริง ของแบบนี้พวกเทพชอบขี้จุ จะตายไป สุดท้ายก็เลยนั่งฟังซะเลยว่าเป็นยังไง
องค์เทพเลยอธิบายให้ว่าจะไม่ได้ขอโดยตรงแต่สามารถเลือกได้ อันได้แก่ ความแข็งแกร่งคนใฝ่รู้ คนแข็งแรง น่ารัก ลาภลอย หมอฝึกหัด ผู้ใช้กระบี่..ทันทีที่เอ่ยจบชิดตะวันก็พูดขึ้นมาทันทีแบบไม่ได้คิดอะไรเลยสักนิด!!
“ลาภลอย!! ลาภ!! โชคคค!!”
พูดอย่างระบายอารมณ์เหมือนชาตินี้ไม่เคยถูกหวยมาก่อนในชีวิต อยากเป็นคนโชคดีบ้าง อยากซื้อหวยแล้วถูกบ้าง ถึงจะไม่รู้เลยว่าโลกนั้นมีหวยหรือเปล่าก็ตามทีเถอะนะ แต่อยากเป็นคนโชคดีบ้างอ่ะ ลาภลอยมันก็ต้องโชคดีสิวะ!
องค์เทพกระพริบตาเพราะตอนแรกพระนางคิดว่าคนตรงหน้าจะเป็นสตรีที่ยากกว่าที่คิดเสียอีก แต่กลับ..บางทีอะไรง่ายก็ง่ายเกินไป อะไรยากก็ยากจนปวดหัว สุดท้ายชิดตะวันก็ขยับตัวลุกขึ้นจากการนังขัดสมาธิบนพื้นแล้วตบก้นตัวเองปุ ๆ
“หนูพร้อมแล้วค่ะท่านเทพ! หนูจะไปผจญภัยในโลกแห่งความฝันน ชูก้า ชูก้ารูนน ช๊อคโกรูนน เอาหัวใจของเธอมาให้ฉันนะ!!” พูดพลางทำหน้าทำตาเหมือนช๊อคโกล่าเมเยอร์ จนเทพที่อยู่ตรงหน้ามองด้วยสายตาอันว่างเปล่าว่าคนตรงหน้าจะเป็นคนปกติตอนที่ลงไปเกิดหรือไม่นะ
และยังไม่ทันจะได้ร่ำลา ร่างกายของหญิงสาวก็โดนเทพสัจจะส่งไปเกิดซะเลย อยู่นานเดี๋ยวปวดหัวต้องกินยาแก้ไมเกรนสองเม็ด
และดูเหมือนว่า..ชิดตะวันจะลืมถามว่าเทพองค์นั้น..คือเทพอะไรกันนะ? นั้นสิ..
เอาเถอะ สักวัน อาจพบกัน..สักวันนะ
เจ้าของ: Admin
โพสต์ 2024-8-29 10:31:04
โพสต์ 2024-8-31 02:11:06
