เจ้าของ: Watcher

[ตลาดตะวันออก]

[คัดลอกลิงก์]
โพสต์ 2025-8-4 19:13:25 | ดูโพสต์ทั้งหมด

วันที่ 1 ชีเยว่ รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11 

ยามเหม่า (เวลา 05.00 -07.00 น.)



แสงอาทิตย์ยามเช้าทอประกายเรืองรองลอดผ่านม่านหมอกจาง ๆ บนท้องฟ้า เป็นสัญญาณว่าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ซูเหยาสวมชุดผ้าฝ้ายสีอ่อนเรียบง่าย นางถือตะกร้าสานใบเล็กที่บรรจุซิ่งเหรินโต้ฟูสีขาวนวลเนียนและน้ำชาอุ่น ๆ เดินออกมาจากโรงหมอเจิ้งเทียนอย่างแผ่วเบา


กลิ่นหอมของสมุนไพรและยาจีนลอยอบอวลตามลม แต่ซูเหยาคุ้นชินกับมันเสียแล้ว นางสูดอากาศบริสุทธิ์ยามเช้าเข้าไปเต็มปอดอย่างสดชื่น ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังตลาดตะวันออกที่อยู่ไม่ไกลนัก ตลอดสองข้างทางของถนนหินโบราณ ร้านค้าต่าง ๆ เริ่มเปิดประตูเตรียมพร้อมสำหรับวันใหม่ บ้างก็กำลังจุดเตาไฟเพื่อทำอาหารเช้า บ้างก็กวาดหน้าร้านอย่างขยันขันแข็ง เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะดังระงมไปทั่วบริเวณ สร้างบรรยากาศที่คึกคักมีชีวิตชีวา


ซูเหยาเดินเรื่อย ๆ จนมาถึงกลางตลาด นางเลือกทำเลที่ร่มรื่นใต้ต้นไม้ใหญ่เพื่อยืนรอหลวงจีนที่จะออกบิณฑบาต นางวางตะกร้าลงบนพื้นแล้วนั่งยอง ๆ ลงรออย่างสงบและสำรวม กลิ่นหอมหวานของดอกท้อที่ปลูกอยู่ข้างทางลอยมาแตะจมูกนางอย่างแผ่วเบา ซูเหยาเหลือบมองไปยังดอกท้อสีชมพูอ่อนที่กำลังผลิบานอย่างงดงามแล้วอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข นางนึกถึงเรื่องราวดี ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นในวันนี้


หลังจากที่นางรออยู่ไม่นาน ท่านไต้ซือจื่อหลิงก็เดินอุ้มบาตรมาแต่ไกล ท่านสวมจีวรใหม่เอี่ยมที่ซูเหยาตั้งใจเย็บถวายอย่างประณีต ถึงแม้จะรู้สึกว่ามันอาจไม่ได้พอดีเป๊ะ แต่เมื่อเห็นท่านสวมแล้วดูพอดีตัว ซูเหยาก็อดรู้สึกปลื้มใจไม่ได้


"นมัสการท่านไต้ซือเจ้าค่ะ" ซูเหยากล่าวเบา ๆ พลางน้อมตัวลงอย่างสำรวม จากนั้นจึงบรรจงวางซิ่งเหรินโต้ฟูและนน้ำชาใส่บาตรด้วยความเคารพ


"ท่านไต้ซือเจ้าคะ จีวรที่เย็บถวาย สวมใส่สบายดีหรือไม่เจ้าคะ?" ซูเหยาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย


ท่านไต้ซือจื่อหลิงมองมาที่ซูเหยาด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยความเมตตา ท่านยิ้มอย่างอบอุ่นก่อนจะตอบว่า 


"รู้สึกสบายดีมาก โยมตั้งใจเย็บได้งดงามและประณีตยิ่งนัก"


คำชมของท่านไต้ซือทำให้ซูเหยารู้สึกราวกับได้น้ำทิพย์ชโลมใจ นางรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่ได้มีส่วนทำสิ่งดี ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับผู้ที่มีเมตตาธรรมเช่นท่าน


"ดีใจที่ท่านชอบเจ้าค่ะ" ซูเหยาตอบด้วยรอยยิ้ม ท่านไต้ซือจื่อหลิงรับรู้ได้ถึงความสุขใจของหญิงสาวตรงหน้า จึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลแต่จริงจังขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย


"โยมซู...อาตมามีเรื่องหนึ่งอยากจะปรึกษา"


ซูเหยาเงยหน้ามองท่านไต้ซือด้วยความสงสัย 


"เรื่องอะไรหรือเจ้าคะ?"


ท่านไต้ซือจื่อหลิงกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ตลาดที่เริ่มคึกคัก ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา 


"ดังที่โยมทราบ ศาสนาพุทธยังไม่เป็นที่รู้จักนักในดินแดนแห่งนี้ วัดวาอารามก็ยังไม่มี อาตมาจึงมีความตั้งใจที่จะสร้างวัดขึ้นมาสักแห่งเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจแก่พุทธศาสนิกชน แต่การจะสร้างวัดนั้นต้องใช้ทุนทรัพย์มากมายนัก อาตมาจึงอยากขอแรงจิตศรัทธาจากญาติโยมเพื่อร่วมบุญกุศลในครั้งนี้"


ซูเหยาพยักหน้าอย่างเข้าใจและน้อมรับฟัง ท่านไต้ซือมองหญิงสาวอย่างพิจารณา 


"อาตมาสังเกตเห็นว่าโยมมีฝีมือในการปรุงยาสมุนไพรและมีความคิดสร้างสรรค์ จึงอยากจะชวนโยมมาร่วมบุญในการสร้างวัดครั้งนี้"


"ร่วมบุญอย่างไรหรือเจ้าคะ?" ซูเหยาถามด้วยความสนใจ


"อาตมามีความคิดที่จะปลุกเสกวัตถุมงคลขึ้นมาเพื่อเป็นของที่ระลึกสำหรับผู้ร่วมทำบุญ รายได้ทั้งหมดจากการบูชาวัตถุมงคลนี้ก็จะนำไปสมทบทุนสร้างวัด เพื่อเป็นที่พำนักแก่ภิกษุสงฆ์และเป็นสถานที่เผยแผ่ธรรมะแก่ผู้คนสืบไป โยมซู...อาตมาอยากให้โยมมาร่วมสร้างบุญครั้งใหญ่นี้ด้วยกัน" ท่านไต้ซือจื่อหลิงกล่าว 


ซูเหยาเงียบไปชั่วขณะ นางนับถือเต๋ามาตั้งแต่เด็ก แม้จะไม่ได้เคร่งครัดนัก แต่ความศรัทธานั้นหยั่งรากลึกในใจ นางรู้สึกเลื่อมใสในตัวท่านไต้ซือจื่อหลิง แต่ไม่แน่ใจว่าการเข้าร่วมสร้างวัดทางพุทธจะเหมาะสมหรือไม่


"ท่านไต้ซือเจ้าคะ...ขะ...ข้าน้อยนับถือเต๋า" ซูเหยาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและมีความกังวลฉายชัดในแววตา


ท่านไต้ซือจื่อหลิงยิ้มอย่างอ่อนโยน ท่านมองซูเหยาด้วยความเข้าใจ ไม่ได้มีท่าทีตำหนิหรือกดดันแม้แต่น้อย


"ศาสนาพุทธนั้นสอนเรื่องเมตตาธรรมและการช่วยเหลือผู้อื่น ไม่ได้สอนให้แบ่งแยก หรือจำกัดว่าต้องเป็นพุทธศาสนิกชนเท่านั้นถึงจะทำบุญได้" ท่านไต้ซือกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "บุญกุศลนั้นอยู่ที่ใจ ขอเพียงโยมมีจิตที่บริสุทธิ์และปรารถนาจะช่วยเหลือผู้อื่น ก็ถือเป็นบุญอันยิ่งใหญ่แล้ว"


ซูเหยาฟังแล้วรู้สึกโล่งใจขึ้นมาบ้าง แต่ยังคงลังเลใจอยู่ดี การร่วมสร้างวัดเป็นเรื่องใหญ่เกินกว่าที่นางจะตัดสินใจได้ในทันที


"ท่านไต้ซือเจ้าคะ ข้าขอเวลาคิดสักครู่ได้หรือไม่เจ้าคะ?"


ท่านไต้ซือพยักหน้าอย่างเห็นใจ ท่านไม่ได้เร่งรัดหรือคะยั้นคะยอ ซูเหยารู้สึกขอบคุณในความเมตตาของท่านอย่างยิ่ง


"ได้สิโยมซู ไม่ต้องรีบร้อนตัดสินใจ หากโยมตกลงใจได้เมื่อไหร่ เชิญมาหาอาตมาได้ที่ศาลเจ้าร้างเถียนฉิงเวย" ท่านไต้ซือกล่าว "จะได้หารือรายละเอียดเรื่องวัตถุมงคลกัน"


ซูเหยาพยักหน้าอย่างเข้าใจ จากนั้นจึงน้อมตัวลงอีกครั้งเพื่อกล่าวลา


"เช่นนั้นข้าน้อยต้องขอตัวแล้วเจ้าค่ะ"


ท่านไต้ซือจื่อหลิงรับการไหว้น้อมของซูเหยาด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมเมตตา จากนั้นท่านก็เดินจากไปอย่างสงบเพื่อบิณฑบาตต่อ ซูเหยามองตามหลังท่านไปจนลับตา ความคิดเรื่องการร่วมสร้างวัดยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของซูเหยา นางเข้าใจในความตั้งใจของท่านไต้ซือและรู้สึกนับถือในความมุ่งมั่นของท่าน แต่การตัดสินใจเข้าร่วมนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับหญิงสาวผู้ยึดมั่นในวิถีเต๋า การสร้างวัตถุมงคลทางพุทธสำหรับนางที่ไม่ใช่พุทธศาสนิกชนจะเป็นเรื่องที่เหมาะสมหรือไม่ และนางควรจะทำอย่างไรดี?




[NPC-21] มอบ ซิ่งเหรินโต้ฟู และ ชาขาวเข็มเงิน ให้ ไต้ซือจื่อหลิง

+20 ความสัมพันธ์ ขนมว่างเกรดทอง + ชาเกรดทอง (+10)

อาหารประเภทที่กำกับไว้ในคำอธิบายว่า อาหารปรุง ได้โบนัส +5 

อาหารประเภทที่กำกับไว้ในคำอธิบายว่า ชงชา ได้โบนัส +5

โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้ม

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม


แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-21] ไต้ซือจื่อหลิง เพิ่มขึ้น 75 โพสต์ 2025-8-4 20:25
โพสต์ 19385 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-4 19:13
โพสต์ 19,385 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +5 คุณธรรม +4 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D)  โพสต์ 2025-8-4 19:13
โพสต์ 19,385 ไบต์และได้รับ +2 EXP +6 คุณธรรม +6 ความโหด จาก หมอป่า  โพสต์ 2025-8-4 19:13
โพสต์ 19,385 ไบต์และได้รับ [ถูกบล็อค] ความชั่ว +5 ความโหด จาก มีดแล่เนื้อ  โพสต์ 2025-8-4 19:13
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
ชุดทิวาเมฆาล่อง
หมอพเนจร
หมวกถังเจียน
ศาสตร์การบำเพ็ญ
ตำราสมุนไพรหายาก
แหวนดาราจรัส(D)
จี้หยกรูปปลา
มีดแล่เนื้อ
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x8
x3
x6
x4
x1
x8
x10
x50
x60
x60
x1
x2
x2
x10
x6
x58
x34
x12
x14
x1
x14
x1
x100
x2
x2
x438
x1
x31
x2
x2
x1
x20
x20
x20
x20
x10
x10
x6
x23
x24
x20
x4
x2
x30
x15
x5
x9
x10
x4
โพสต์ 2025-8-19 19:47:57 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 19 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามซวี เวลา 19.00 - 21.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก (พบ หลิวอัน)


ยามอาทิตย์คล้อยต่ำลอดผ่านผ้าใบที่ขึงอยู่เหนือแผงลอยในตลาดตะวันออก ผู้คนยังคงขวักไขว่ เสียงแม่ค้าร้องขายของดังคลอกับเสียงเหรียญอู่จูที่กระทบกัน หลินหยาที่สวมผ้าคลุมบางสีม่วงหม่นเดินเท้าเข้ามาในตลาด ร่างของนางดูอ่อนแรงเล็กน้อยเพราะการเดินทางไกล แต่สีหน้าเจือความสบายใจเมื่อได้เห็นฉางอันอีกครั้ง กลิ่นของขนมหมั่นโถวนึ่งจากร้านเจ้าประจำทางซ้ายมือทำให้หลินหยาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วผ่อนออกมาเบา ๆ


นางตั้งใจจะตรงไปยังบ้านหลังเล็กของหลิวอันที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้นัก แต่ระหว่างเดินลอดผ่านแผงผลไม้ตรงหัวมุม นัยน์ตากลมกลับพลันเห็นเงาร่างหนึ่งที่คุ้นเคยอย่างจับใจ "ท่านหลิวอัน!" หลินหยาหยุดเท้าแทบจะทันที ปากเอ่ยเสียงดังออกมาโดยไม่ทันคิด นัยน์ตาของนางเบิกเล็กน้อยเหมือนไม่คาดฝันว่าจะเจอเขาตรงนี้


ร่างสูงของบุรุษผู้สงบเยือกเย็นในอาภรณ์เรียบง่ายเฉดน้ำหมึกมืดหันมาทางนางอย่างช้า ๆ สีหน้าของเขาไม่ได้แสดงความแปลกใจนัก เพียงแค่นัยน์ตาคมกริบสบมองหญิงสาวที่ไม่เจอกันเกือบเดือนด้วยสายตาสงบนิ่ง แต่มีบางอย่างในแววตานั้น... เป็นประกายบางเบา ราวกับว่าการพบกันครั้งนี้เขารู้ว่าต้องเกิดขึ้น และเฝ้ารออย่างเงียบงัน


"กลับมาแล้วหรือ" เขาเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยน้ำหนักที่อบอุ่นราวกับกล่าวคำต้อนรับอันแสนลึกซึ้ง หลินหยาเดินเข้าไปหาเขาอย่างไม่ได้คิดมาก นางยิ้มกว้างแล้วเงยหน้ามองเขา "สวัสดีเจ้าค่ะท่านหลิวอัน ข้ากลับมาแล้ว ท่านยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย ท่าทางไม่ตกใจเลยที่เจอข้ากระทันหัน" นางว่าพลางมองเขาอย่างหยอกล้อแต่แฝงความโล่งใจที่ได้เจอเขาจริง ๆ ไม่ใช่แค่คิดถึง


หลิวอันสบตานางอย่างนิ่งงันเพียงอึดใจ ก่อนจะกล่าวเรียบ ๆ ว่า "ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะกลับมาวันนี้…เร็วขนาดนี้…จึงออกมาเดินดูตลาดเสียหน่อย แต่ก็คาดว่าเร็ว ๆ นี้เจ้าคงโผล่มา"


นางกระพริบตาปริบ ๆ ตอนที่ได้ยินอีกฝ่ายบอกแบบนั้น "ท่านเดาได้หรือเจ้าคะ?" หลิวอันไม่ได้ตอบ เขาเพียงปรายตามองนางเล็กน้อย แล้วยื่นถุงผ้าขนาดเล็กในมือออกมาอย่างเงียบ ๆ


"ของกินเล่นเจ้าชอบจากร้านตรงหัวมุม ข้ารอให้แม่ค้าทอดเสร็จพอดี" หลินหยาอึ้งไปอึดใจ ก่อนที่ริมฝีปากจะคลี่ยิ้มกว้างอย่างไม่ปิดบัง "ท่านหลิวอัน~" น้ำเสียงของนางยานเสียงหวาน แทบจะกลายเป็นคำออดอ้อน ท่าทางประหนึ่งลูกแมวที่ได้รับขนมโปรด


เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วกล่าวอย่างใจเย็น "กลับไปพักเถิดเดินทางกลับมาเหนื่อย ๆ เดี๋ยวข้าจะนำทางเจ้าเอง"


“อ้อ...แล้วพวกจดหมายที่ข้าฝากไว้ ท่านได้ส่งให้ครบแล้วหรือไม่เจ้าคะ?” หลินหยาเอ่ยถามขณะเดินเคียงข้าง


“อืม หรงเล่อวางแผนจะเผาให้...แต่ข้ากั้นไว้ทัน”


“หา!?” เสียงหัวเราะเบา ๆ ของหลิวอันหลุดลอดออกมาอย่างหายากนัก เขาเพียงกล่าว “ข้าล้อเล่น” แล้วก้าวเดินต่อไปในยามค่ำที่แสงตะวันหลบหลัง แสงไฟจากโคมกระดาษหน้าร้านอาหารเริ่มส่องแสงละมุนทอดเงายาวบนพื้นหิน หญิงสาวเจ้าของรอยยิ้มประหลาดเอ่ยขึ้นในจังหวะที่สายลมยามค่ำพัดผ่าน เธอยืนนิ่ง พลางจับห่อของกินเล่นไว้แน่นในมือข้างหนึ่ง ก่อนจะหันไปสบตากับบุรุษผู้เดินเคียงข้าง


"ท่านหลิวอัน…" หลินหยาหยุดฝีเท้ากะทันหัน ใบหน้าขึ้นเงาสะท้อนจากโคมไฟที่แกว่งไกวตามลม ริมฝีปากของนางคลี่ยิ้มบางก่อนเอ่ยเสียงเรียบเหมือนไม่ได้มีอะไรสำคัญในถ้อยคำนั้น "หากข้าบอกว่า ข้าจะออกจากบ้านหลังเล็กของท่าน ท่านจะว่าอะไรข้าหรือไม่เจ้าคะ?" หลิวอันหยุดเดินเช่นกัน แววตาเรียบสงบของเขาเคลื่อนมองหญิงสาวอย่างนิ่งงัน ไม่มีคำตอบหรือคำถาม ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของความแปลกใจบนใบหน้าสงบนิ่งนั้น


"ตอนข้ากลับมาถึงฉางอัน ข้าได้รับจดหมายจากร้านค้าว่าได้กำไรดีมากกว่าที่คาดไว้มาก ตอนนี้ข้ามีเงินมากพอจะเช่าโรงเตี๊ยมทั้งเดือนได้ด้วยซ้ำ…หรือหากจะอยู่เป็นปีก็คงไม่เดือดร้อน" หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ แต่ในแววตานั้นกลับมิได้สดใสเช่นน้ำเสียงของนาง หากหลิวอันรู้จักหลินหยาดี ย่อมต้องเห็นความอึดอัดที่อัดแน่นอยู่ภายใต้ถ้อยคำอวดดีนั้น "ท่านจะอนุญาตหรือไม่เจ้าคะ?"


หลินหยาหันกลับมาสบตาเขาอีกครั้ง นัยน์ตาดูเหมือนจะไร้พิษภัย ไร้แรงกดดัน แต่ทว่ากลับเต็มไปด้วยเงาสะท้อนของความจริงบางอย่างที่นางเลือกจะไม่พูดตรง ๆ... เพราะแท้จริงแล้ว นางไม่ต้องการขออนุญาตเขาหรอก แต่นางอยากรู้ว่าเขาจะ รู้สึกอย่างไรต่างหาก กับการที่นางเลือกจะออกจากบ้านของเขา 


หลิวอันมองสบตาหลินหยาเนิ่นนาน ก่อนที่เขาจะกล่าวอย่างแผ่วเบาแต่นิ่งแน่ว "เจ้ามิได้เป็นนกในกรงที่ข้าขังไว้...จะไปที่ใด ย่อมเป็นสิทธิของเจ้า" เสียงของเขาเรียบนิ่ง แต่บางสิ่งในถ้อยคำนั้นคล้ายกับความว่างเปล่าที่ทอดผ่านกลางใจ หลิวอันไม่เคยห้ามนาง ไม่เคยผูกมัด หากแต่เขาแค่ปกป้องนาง...จากผู้ที่ไม่อาจไว้ใจได้ อย่างจางกงกง "แต่เจ้ารู้ใช่หรือไม่ ว่าบ้านหลังนั้นไม่ใช่แค่ที่พักพิง...มันคือที่หนึ่งที่เจ้าไม่จำเป็นต้องระวังตัว" คำพูดนั้นไม่ได้ขอให้นางอยู่ ไม่ได้รั้ง แต่มันคือการตอกย้ำว่า ‘ข้าคุ้มครองเจ้าเสมอ’ และเขาเองก็รู้ดีว่าทุกสิ่งในตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว 


จางกงกงกลับมา แต่รอบนี้ไม่ได้กลับมาเป็นผู้ร้ายในสายตานาง แต่มันคือความสัมพันธ์ที่เหมือนทั้งสองตัดกันไม่ขาดต่อให้เกลียดกันในครานั้นถึงเพียงใด นั่นหมายความว่าหลินหยากำลังอยู่ในห้วงหรืออุ้มมือของจงฉางชื่อผู้นั้น...ที่เขาอาจไม่มีสิทธิ์เข้าไปแทรกอีกต่อไป


หญิงสาวยืนนิ่ง ดวงตาของนางมองเขาอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย นางอยากพูดสิ่งที่แท้จริงว่าสาเหตุที่นางต้องออกจากที่พักนั้น ไม่ใช่เพราะอยากอยู่โรงเตี๊ยม ไม่ใช่เพราะอยากอวดดีว่า 'มีเงิน' แต่เพราะไม่อยากให้จางกงกงไม่สบายใจที่นางอยู่ในเขตของคนที่เขาไม่พอใจที่สุดในวัง แต่นางก็พูดไม่ได้...เพราะไม่อยากให้หลิวอันเจ็บแต่ท่านหลิวอันก็ฉลาดเกินกว่าที่หลินหยาจะโกหกได้แนบเนียนเหมือนกันเขารู้ทุกอย่างในตัวหลินหยาทะลุปรุโปร่งยิ่งกว่าตัวนางเองเสียอีก


"ข้ารู้เจ้าค่ะ..." หลินหยาตอบแผ่ว ๆ "ข้าแค่ไม่อยากรบกวนท่านนานเกินไป หากท่านลำบากใจ ข้าจะอยู่ห่าง...ไม่ใช่เพราะไม่เชื่อใจ แต่เพราะไม่อยากให้ท่านต้อง...กลายเป็นเป้าสายตาเพราะข้าอีก"


หลิวอันมองนางเงียบ ๆ ก่อนจะกล่าวเพียงว่า "เจ้ารู้หรือไม่ว่า ข้าไม่เคยลำบากใจเพราะเจ้าเลย...หลินหยา" หญิงสาวเบิกตานิดหนึ่ง หัวใจของนางสั่นไหวกับคำพูดเรียบง่ายนั้น นางอยากจะพูดอะไรบางอย่างออกไป...แต่กลับกลืนมันลงคอแทน “เจ้าทำในสิ่งที่เจ้าคิดว่าถูกเถิด” เขากล่าวต่อ “แต่ขอเพียงอย่างเดียว...อย่าโกหกตัวเองมีความสุขกับสิ่งที่เจ้าต้องการและใฝ่หา อย่าให้ผู้ใดมาพรากรอยยิ้มอันสดใสและงดงามของเจ้าอีก” ถ้อยคำของเขานั้นไม่ได้มีความโกรธหากแต่เจ็บ... เจ็บอย่างสุขุม เจ็บอย่างบุรุษที่ยอมรับการเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบงัน แต่ไม่เคยยอมให้ความจริงถูกปฏิเสธ


ยามซวีคืบคลานช้า ๆ ท่ามกลางกลิ่นอาหารรอบตลาด และแสงโคมที่พลิ้วไหว หลินหยายืนอยู่ตรงนั้น ใจหนึ่งอยากเอ่ยคำขอบคุณ อีกใจหนึ่งอยากจะกอดเขาไว้ แล้วร้องไห้เหมือนครั้งที่ถูกปกป้องในวันที่อ่อนแอที่สุด แต่นางเลือกที่จะยืนนิ่ง และยิ้มที่สะท้อนความขมขื่นบางเบาในใจ "ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ..." นางกล่าวเบา ๆ "ข้าจะไปโรงเตี๊ยมแค่ชั่วคราว...หากวันหนึ่งข้าไม่มีที่ให้กลับ...ข้าขอให้บ้านหลังนั้นยังคงอยู่ที่เดิม...ได้หรือไม่เจ้าคะ?" หลิวอันสบตานาง ไม่ตอบ แต่พยักหน้าเล็กน้อย และนั่นคือคำมั่น...คำมั่นที่ไม่มีเสียง ไม่มีคำสาบาน ไม่มีสัญญาผูกพันแต่มั่นคง...ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกหล้า


หลิวอันยืนนิ่งอยู่กลางลานหินเงียบงัน เบื้องหลังเขาคือทางเดินทอดยาวในเมืองหลวงที่เริ่มคึกคักยามหัวค่ำ แต่ในแววตาของชายผู้เงียบขรึมกลับไม่มีแม้แต่น้อยของความวุ่นวายนั้นจะเข้าถึงได้ เขามองหลินหยา ผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยยืนอยู่ข้างเขาเหมือนเงา แม้จะดื้อดึงเหมือนลมตะวันตก แม้จะปั่นป่วนเหมือนฝนฤดูร้อน แต่ก็เป็นเด็กสาวคนหนึ่งที่เขาเห็นว่า ‘ควรค่าแก่การปกป้อง’


“เจ้ารักเขามากเลยหรือ?” เขาเอ่ยเสียงแผ่ว ต่ำ นิ่ง ไม่บีบบังคับ ไม่ตัดพ้อ ทว่าหนักแน่นราวกับคำถามที่ขุดลึกจากแก่นหัวใจ “มั่นใจแล้วสินะ...เพราะข้าไม่เห็นดวงตากังวลในสายตาเจ้าอีกแล้ว” มือหนาของเขายกขึ้น ลูบศีรษะนางเบา ๆ อย่างที่เคยทำเมื่อนางร้องไห้ หวาดกลัว หรือแม้แต่หลงทาง เขาเคยเป็นเงา เป็นหลังคา เป็นกำแพง และเป็นหญ้าแห้งให้นางนอนหนุนโดยไม่ต้องระวังอะไร แต่ตอนนี้...เขากลับรู้สึกว่าบางทีเขาอาจไม่มีบทบาทในชีวิตนางอีกต่อไป


หลินหยานิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย แววตาไม่สั่นไหวแม้แต่น้อย ริมฝีปากที่เคยยิ้มกลบเกลื่อนความจริงของหัวใจ ในครั้งนี้กลับเอ่ยด้วยเสียงแผ่วที่สื่อความรู้สึกแท้จริง “เจ้าค่ะ...ข้ารักเขา ข้าขอโทษท่าน…ท่านที่คอยปกป้องข้ามาตลอด...แต่ข้ามันดื้อเอง...” น้ำเสียงนางไม่สั่น ไม่มีน้ำตา ไม่มีโอดครวญ เหมือนกับว่าทุกคำได้ตกผลึกมานานในใจแล้ว เพียงรอวันที่กล้าจะพูดมันออกมา


หลิวอันเงียบไม่ตอบไม่แม้แต่จะละมือออกจากศีรษะนาง เขาแค่พ่นลมหายใจแผ่วเบา ทอดยาวลงในยามราตรีราวกับเก็บกลืนทุกความรู้สึกไว้ในอก "ข้าไม่ได้เสียใจที่เจ้าดื้อ..." เขากล่าวหลังจากนั้นช้า ๆ ราวกับกลั่นมาจากส่วนลึกของหัวใจ "แต่ข้าคงเสียใจ...หากวันหนึ่งเจ้าต้องร้องไห้แล้วข้าไม่ได้อยู่ตรงนี้" เขาถอนมือออกจากศีรษะของนาง ยืนนิ่งมองร่างเล็กในชุดธรรมดาๆ ที่ไม่หรูหรา ไม่โอ่อ่า แต่กลับสว่างสไวอย่างน่าประหลาด หากวันหนึ่งเขาทำให้เจ้าต้องหลบมาร้องไห้…กลับมาหาข้าเถิดต่อให้เจ้าไม่รักข้าเช่นชายหญิงแต่เมื่อถึงวันนั้นข้าจะไม่ถามว่าเกิดอะไรขึ้น…แต่ข้าจะให้เจ้าหนุนตักเหมือนเคย” เขาไม่ห้ามนาง ไม่จับแขนรั้งไว้ไม่แสดงความอ่อนแอ...เพราะเขาคือหลิวอัน คนที่รักอย่างสงบ คนที่แม้จะไม่ได้อยู่ในหัวใจหลินหยาแบบบุรุษคนหนึ่งแต่ก็พร้อมจะปกป้องนางอย่าง ครอบครัว


เสียงผู้คนในตลาดตะวันออกเริ่มเบาบางลงเมื่อยามค่ำใกล้พ้นไป เงาสะท้อนจากแสงโคมแดงกระพริบระยับลงบนแอ่งน้ำข้างถนน ม่านหมอกเย็นบาง ๆ ปกคลุมเหนือผืนหินชื้น ร่างบางของหลินหยายืนอยู่ตรงหน้าเขา เงยหน้าขึ้นสบตาคนที่เคยเป็นที่พึ่งหนึ่งเดียวในวันที่ทุกสิ่งพังทลาย “ข้าจะไม่มีทางทิ้งท่าน” เสียงนางมั่นคงและอ่อนหวาน สะท้อนแววตาเด็ดเดี่ยวที่ไม่อาจคลอนคลาย “ข้ารักท่านด้วยใจจริง ข้ามองท่านดั่งครอบครัวคนหนึ่ง...ครอบครัวที่อบอุ่นที่สุดในฉางอันของข้า เพราะท่านให้ชีวิตใหม่กับข้า ไม่ใช่ใครอื่น”


ดวงตาของนางสั่นระริกเล็กน้อย ขณะย้ำถ้อยคำนั้นด้วยความสัตย์ซื่อ หัวใจของหลินหยาค่อย ๆ คลี่ออกเบื้องหน้าหลิวอัน ผู้ที่เคยยื่นมือมารั้งเธอไว้จากขุมนรกด้วยความเมตตา ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดแม้แต่คำขอบคุณ


“หากไม่ได้ท่าน...ข้าคงสิ้นชื่อเหลือเพียงวิญญาณและเถ้ากระดูก…ข้าคงตายไปแล้วจริง ๆ” นางก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาอีกครั้ง “ข้าจำได้แม่น ว่าเลือดไหลไม่หยุด ความเจ็บแทบทำให้ข้าขาดใจ แต่ท่านยังอยู่ตรงนั้น...ท่านยังไม่ละสายตา ไม่ละมือจากข้าปกป้องข้า”


หลิวอันยังคงยืนนิ่ง ไม่เอ่ยแทรกหรือหลบตา แม้หัวใจจะคล้ายถูกบีบแน่นในครรลองอกเมื่อได้ฟังถ้อยคำเหล่านั้นจากปากนาง คำที่เขารอรับฟังมาเนิ่นนาน ไม่ใช่เพื่อตอบแทนความรัก...แต่เพื่อยืนยันว่า การอยู่ข้างนางตลอดมานั้นมีความหมาย “ข้าจะอยู่ข้างท่านเสมอ...เพราะข้ารักท่านเพราะข้าอยากให้ท่านมีความสุข” นางยื่นมือมาจับมือเขาไว้เบา ๆ อุณหภูมิปลายนิ้วช่างอบอุ่นนัก “แม้ข้าจะไม่อาจตอบรับความรักแบบบุรุษสตรีของท่านได้...แต่ข้าสาบานได้เลยว่า ความรักที่ข้ามีให้ท่านนั้นจริงแท้ และบริสุทธิ์ยิ่ง”


มือหนาของหลิวอันค่อย ๆ กระชับมือของนางกลับ เสียงของเขายามเอ่ยในตอนนี้ แผ่วเบา แต่มั่นคง “พอแล้ว...เท่านี้ ข้าก็พอแล้ว” เขาไม่ใช่คนที่จะเรียกร้อง ไม่ใช่คนที่จะไขว่คว้าสิ่งที่ไม่ใช่ของตน หลิวอันรู้ดีว่าเส้นทางของหลินหยาได้เลือกแล้ว และเขาก็ไม่มีสิทธิ์จะฝืนมัน แต่เขาจะยังอยู่ตรงนี้...เสมอ แม้ไม่ใช่คนที่นางรักหรือไม่มีวันได้ยืนเคียงข้าง แต่เขายังคงอยู่ตรงนี้ในฐานะคนที่ไม่เคยทอดทิ้งนางเลย ไม่ว่าจะในฐานะใดก็ตาม 


และในยามค่ำอันเงียบสงบนั้น...สายลมเย็นพัดผ่าน เส้นผมของนางปลิวไหวเบา ๆ ขณะที่หลิวอันยกมือแตะไหล่นาง แล้วกล่าวต่อ “มาเถอะ…ข้าจะไปส่งเจ้า อย่าทำให้ข้าเป็นห่วงและอย่าทำให้เขาเป็นห่วงด้วยเช่นกัน”


ยามนั้นลมเย็นยามราตรีพัดผ่านปลายแขนเสื้อเบา ๆ หลินหยายักหน้ายิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวาน นัยน์ตาที่เคยแฝงด้วยความปวดร้าวกลับมีประกายแห่งชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง รอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ผุดขึ้นนั้น แม้จะเรียบง่าย หากแต่ในสายตาหลิวอันกลับงดงามนัก มันคือรอยยิ้มเดียวกับที่เขาเคยเห็นในวันที่ช่วยนางออกจากขุมนรกแห่งวังหลวง...รอยยิ้มที่เขาไม่มีวันลืม หลิวอันจ้องมองหน้านางเนิ่นนาน ก่อนจะยื่นมือขึ้นลูบศีรษะของนางเบา ๆ คล้ายบิดาผู้เอ็นดูบุตรสาวมากกว่าชายผู้ผิดหวังในรัก มือหนานั้นอบอุ่นและมั่นคงเสมอ ราวกับเป็นผนังอิฐที่นางพิงได้ทุกเมื่อยามเหนื่อยล้า


หลินหยายิ้มพลางเอนหัวเล็กน้อยเข้าหามือเขาด้วยท่าทีสบายใจ นางยังคงเป็นหลินหยาคนเดิม...แม้หัวใจจะมีเจ้าของแล้ว แต่ความรักที่มอบให้เขานั้นไม่เคยลดน้อยลงแม้สักนิด “พรุ่งนี้...ข้าจะไปหาท่านที่จวนนะเจ้าคะ” นางพูดเสียงใส รอยยิ้มสดใสประดับดวงหน้า “ข้าไปหมู่บ้านเรือวาฬที่ป๋อไหมา ได้ของฝากมาเยอะแยะเลย ข้าจะแบ่งเอาไปให้หรงเล่อด้วย!”


แม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยที่หญิงสาวผู้หนึ่งตั้งใจจะนำของฝากมาให้ผู้ใหญ่ที่เธอรัก แต่น้ำเสียงนั้นกลับแฝงด้วยความเอื้ออาทรและความอบอุ่นเสียจนทำให้หลิวอันที่ยืนอยู่นิ่งงันไปชั่วขณะ หรงเล่อ...ลูกชายเพียงหนึ่งเดียวของเขาเองก็คงดีใจไม่น้อยที่ได้พบสตรีผู้นี้อีกครั้ง “อืม...ข้าจะรอ” เขาเอ่ยเพียงเท่านั้น แต่ในใจคล้ายมีแสงอุ่นเล็ก ๆ ส่องสว่างอยู่ในซอกลึกของหัวใจ


ไม่ใช่เพราะหวังว่านางจะเปลี่ยนใจ ไม่ใช่เพราะยังยึดติดกับความรักที่เป็นไปไม่ได้ แต่เพราะนางยังคงกลับมาอยู่ในชีวิตเขา...แม้เพียงในฐานะคนในครอบครัว มันก็ดีมากแล้วสำหรับหลิวอัน




@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: สวัสดีค้าบบบ กลับมาหาลุงเต้าหู้แล้วค้าบบบบบบ


รางวัล: คุยกับหลิวอันแบบเสมอต้นเสมอปลาย [NPC-04] หลิว อัน

(อยากปลดแถวสอง อยากได้เขาเป็นพ่อ ฮือๆๆ)


99 EXP [LV Max] แจ้งเลื่อนระดับ +2 Point


แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 58883 ไบต์และได้รับ 40 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-19 19:47
โพสต์ 58,883 ไบต์และได้รับ +9 EXP +12 คุณธรรม +10 ความโหด จาก กระจกแห่งปัญญา  โพสต์ 2025-8-19 19:47
โพสต์ 58,883 ไบต์และได้รับ +10 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +25 คุณธรรม +20 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D2)  โพสต์ 2025-8-19 19:47
โพสต์ 58,883 ไบต์และได้รับ +14 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +18 คุณธรรม จาก ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ  โพสต์ 2025-8-19 19:47
โพสต์ 58,883 ไบต์และได้รับ +1 Point [ถูกบล็อค] ความชั่ว +30 คุณธรรม จาก ยอดคีตศิลป์  โพสต์ 2025-8-19 19:47
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ตำราขนมหวานสูตรลับ
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x20
x1
x30
x4
x10
x12
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x5
x8
x2
x2
x4
x21
x8
x20
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x5
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x17
x6
x93
x51
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x195
x52
x68
x67
x4
x105
x5
x9
x4
x3
x8
x4
x2
x15
x69
x1
x1
x7
x52
x36
x47
x16
x140
x7
x10
x10
x26
x10
x10
x4
x16
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x135
x55
x28
x70
x54
x49
x3
x3
x117
x11
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x3
x2
x1
x24
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x10
x14
x48
x3
x1
x3
โพสต์ 2025-8-20 08:32:14 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 20 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 12.00 - 13.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก (พบ หลิว หรูเยี่ยน หลิงหยวนกงจู่)


ยามอู่ ณ ตลาดตะวันออก แสงแดดกลางวันที่ร้อนระอุไม่ได้ทำให้ถนนสิบลี้ลดความคึกคักลงแม้แต่น้อย ผู้คนหลั่งไหลกันมาซื้อขายในตลาดเช่นทุกวัน ร้านค้าแผงลอย ร้านเครื่องหอม ผ้าลายทอง ของหวานหลากชนิด และกลิ่นน้ำหมักยาจีนจากร้านปรุงโอสถคลอเคลียอยู่ในบรรยากาศ หลินหยาซึ่งพึ่งจ่ายค่าเช่าร้านไปถึงกับถอนหายใจเบา ๆ ขณะเดินตรงผ่านตรอกฝั่งตะวันออกของตลาดเพื่อไปดูของล็อตใหม่จากขบวนคหบดีลู่


แต่แล้วทันใดนั้นเอง...


ปัง!


เสียงขนมหล่นกระทบพื้นดังเบา ๆ พร้อมแรงปะทะเล็กน้อยที่ชนเข้าที่หน้าท้องของหลินหยา ร่างบางเซไปครึ่งก้าว หญิงสาวรีบก้มลงโดยไม่ทันสบถหรือว่าอะไร เมื่อพบว่าเป็นร่างเล็กของเด็กหญิงที่ล้มลงกับพื้น เด็กน้อยในชุดผ้าแพรชั้นดีสีอ่อนแซมลายดอกไม้เล็ก ๆ ดูสะอาดสะอ้านเกินกว่าจะเป็นเด็กชาวบ้าน ผมยาวนุ่มถูกรวบเกล้าอย่างประณีต ประดับเครื่องประดับกลึงแกะสลักละเอียดงดงามจนใครเห็นก็รู้ว่าไม่ใช่ของธรรมดา ทว่าหน้าผากน้อยกลับแดงเถือกเพราะวิ่งชนเต็มแรง "เจ้าหนู! เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า?" หลินหยาเอ่ยอย่างรวดเร็ว นางรีบก้มลงคุกเข่าลงช่วยพยุงร่างเด็กน้อยขึ้น มือหนึ่งแตะไหล่เล็ก อีกมือหนึ่งหยิบขนมที่หล่นลงพื้นด้วยสีหน้าเสียดายเล็ก ๆ แต่นางไม่ได้ใส่ใจนักเมื่อเห็นแววตากลมโตรื้นน้ำเล็ก ๆ ของเด็กตรงหน้า


เด็กน้อยเม้มริมฝีปาก สายตาคล้ายจะมองผ่านหลินหยาไปไกล แต่ก็ฝืนยืนขึ้นด้วยท่าทางเด็ดเดี่ยวผิดแปลกจากเด็กทั่วไป "ข้า...ขอโทษเจ้าค่ะ ข้าไม่ทันมองทาง..." เสียงเล็กเอ่ยเบา ๆ แต่น้ำเสียงกลับหนักแน่นจนหลินหยาต้องเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ นางสังเกตเห็นในทันทีว่าเด็กน้อยคนนี้แม้จะอายุเพียงห้าหกขวบ แต่ภายใต้แววตากลับมีความคิดซับซ้อนและแข็งกล้าอยู่ลึก ๆ


"เจ้าไม่ได้บาดเจ็บใช่ไหมจ๊ะ?" นางเอื้อมมือแตะข้อมือเล็กแผ่วเบา "มาชนข้าแล้วล้มขนาดนี้ ยังไหวอยู่หรือ?"


เด็กน้อยพยักหน้าช้า ๆ แต่ไม่พูดอะไรอีก ดวงตาหวานของหลินหยาเบิกมองเด็กหญิงตรงหน้าด้วยแววเอ็นดู ในตอนแรกนางมิได้เอะใจเลยสักนิดว่าเด็กคนนี้คือใคร เพราะอีกฝ่ายดูเรียบร้อย เงียบขรึมเกินวัย ไม่มีสาวใช้ ไม่มีขันทีติดตามให้เห็น แม้เครื่องแต่งกายจะดูดีอย่างประหลาด แต่ในตลาดอย่างนี้ใช่ว่าจะไม่มีลูกสาวตระกูลรวยที่หลุดออกมาเดินเล่นบ้าง หญิงสาวจึงเอ่ยถามเบา ๆ พลางย่อตัวลงนั่งพับเพียบกับพื้นหินเรียบเงาให้ระดับสายตาอยู่ต่ำกว่าหรือเท่ากับเด็กหญิงอย่างตั้งใจ


"แล้วมีใครมาด้วยไหมจ๊ะ? หรือเจ้ามากับใคร?"


เด็กหญิงส่ายหน้าเบา ๆ "ไม่มีเจ้าค่ะ ข้ามาเอง" คำตอบเรียบง่ายสั้น ๆ แต่กลับเต็มไปด้วยความมั่นคงในน้ำเสียง จนหลินหยาลอบประเมินในใจว่าหนูน้อยคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ เด็กห้าหกขวบส่วนมากย่อมร้องไห้จ้าแล้วตอนนี้ ไม่ใช่ยืนนิ่งด้วยสายตาอดกลั้นเยี่ยงนี้


หญิงสาวจึงยิ้มบาง ๆ ขึ้น ก่อนจะโน้มตัวเล็กน้อยพูดเสียงนุ่มที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน "เก่งมากเลยนะ เจ้าหนูน้อยที่ไม่ร้องไห้เลยแม้แต่นิดเดียว" นางเอ่ยชมอย่างจริงใจ สายตาเหลือบมองขนมที่ตกพื้นจนกินไม่ได้แล้วก่อนที่มือหนึ่งหยิบห่อผ้าผูกอย่างเรียบร้อยออกจากถุงผ้าเล็ก ๆ ข้างกาย แล้วคลี่ออกช้า ๆ เผยให้เห็นของกลม ๆ ขนาดพอดีคำ เรียงอย่างเป็นระเบียบในกระดาษรองสีขาวสะอาด "งั้นพี่สาวจะให้ขนมนะ ขอโทษแทนพื้นดินเพราะพื้นเมื่อครู่น่ะ...มันกินขนมของเจ้าไปหมดแล้ว อร่อยเชียวล่ะ" หลินหยากล่าวกลั้วหัวเราะเบา ๆ พลางยื่นหนึ่งในนั้นให้เด็กน้อย "นี่เรียกว่าขนมคอเป็ด เจ้ารู้จักไหม?"


ขนมรูปทรงกลมรีสีน้ำตาลอ่อนทรงกลวงหน้าตาคล้ายคอเป็ดตัวเล็ก ๆ ถูกโรยงาขาวทั่วรอบนอก เมื่อกัดลงไปจะสัมผัสได้ถึงความนุ่มหนึบของแป้งข้าวเหนียว รสหวานพอดีจากน้ำตาลกรวดชั้นดี และไส้ถั่วตัดเคลือบน้ำตาลกรอบกรุบกรอบด้านในที่ให้รสหวานมันอย่างพอดิบพอดี "ระวังหน่อยนะ ขนมมันหวานมากเลยล่ะ...กินเปล่า ๆ เดี๋ยวติดคอ" นางยิ้มอีกครั้ง แล้วยื่นกระบอกไม้ไผ่เล็ก ๆ อีกอันหนึ่งออกมา ก่อนจะเปิดฝาและส่งให้พร้อมคำพูดอ่อนโยน "ดื่มชานี่คู่กันนะ เป็นชาเบญจมาศ ชื่นใจและไม่ขม กินคู่กับขนมแล้วจะพอดีมากเลย"


ดวงตากลมโตของเด็กหญิงมองหลินหยานิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือออกไปรับขนมกับกระบอกชานั้นมาเงียบ ๆ ไม่ได้เอ่ยคำขอบคุณแบบเด็กทั่วไป แต่กลับโค้งศีรษะลงเล็กน้อยอย่างสง่างามจนน่าประหลาด ท่าทีที่ไม่ใช่ของเด็กชาวบ้านเลยสักนิด หลินหยามองอยู่เงียบ ๆ และหัวใจนางพลันอบอุ่นอย่างไม่ทราบสาเหตุ


"กินแล้วต้องยิ้มนะจ๊ะ เด็กดีต้องยิ้ม" นางกล่าวยิ้ม ๆ พร้อมแตะปลายนิ้วลงบนจมูกเล็ก ๆ อย่างอ่อนโยนโดยไม่รู้เลยว่า…เด็กหญิงตรงหน้าคือหนึ่งในตระกูลมังกร หลิวหรูเยี่ยน หรือ หลิงหยวนกงจู่นั้นเอง




@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: ล่อลวงเด็กครั้งแรก.... Ho 5555555


รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-16] หลิว หรูเยี่ยน

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม

มอบ ขนมคอเป็ด ขนมว่างเกรดน้ำเงิน ความสัมพันธ์ +10

มอบ ชาเบญจมาศ ชาเกรดน้ำเงิน ความสัมพันธ์ +10

อาหารปรุง ความสัมพันธ์ +5

ชงชา ความสัมพันธ์ +5

แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-16] หลิว หรูเยี่ยน เพิ่มขึ้น 85 โพสต์ 2025-8-20 11:38
โพสต์ 27978 ไบต์และได้รับ 16 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-20 08:32
โพสต์ 27,978 ไบต์และได้รับ +10 EXP +10 คุณธรรม จาก ด้ายแดงแห่งโชคชะตา  โพสต์ 2025-8-20 08:32
โพสต์ 27,978 ไบต์และได้รับ +6 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +10 คุณธรรม +8 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D2)  โพสต์ 2025-8-20 08:32
โพสต์ 27,978 ไบต์และได้รับ +20 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +5 คุณธรรม จาก ยอดคีตศิลป์  โพสต์ 2025-8-20 08:32
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ตำราขนมหวานสูตรลับ
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x20
x1
x30
x4
x10
x12
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x5
x8
x2
x2
x4
x21
x8
x20
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x5
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x17
x6
x93
x51
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x195
x52
x68
x67
x4
x105
x5
x9
x4
x3
x8
x4
x2
x15
x69
x1
x1
x7
x52
x36
x47
x16
x140
x7
x10
x10
x26
x10
x10
x4
x16
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x135
x55
x28
x70
x54
x49
x3
x3
x117
x11
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x3
x2
x1
x24
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x10
x14
x48
x3
x1
x3
โพสต์ 2025-8-21 06:23:40 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 20 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามโหย่ว เวลา 17.00 - 19.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก (พบ เสี่ยวจ้าวจื่อ)


ลมเอื่อยของฉางอันในยามเย็นพัดพาเอากลิ่นเครื่องเทศในยามโหยว่ กลิ่นขนมอบและเสียงจอแจของผู้คนในตลาดตะวันออกมาแต่ไกล ผู้คนมากหน้าหลายตาเดินสวนกันไปมาอย่างวุ่นวาย ทว่าท่ามกลางความพลุกพล่านนั้น เด็กสาวร่างบางผู้หนึ่งกลับยืนนิ่งราวกับต้นไม้ที่หยัดต้านสายลมในยามเปลี่ยนฤดู… "เสี่ยวจ้าวจื่อจะมาไหมนะ..." นางกระซิบเบา ๆ กับตนเอง ดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนฉายแววรอคอยพร้อมความรู้สึกละไมบางอย่างที่แม้จะปิดบังไว้ใต้รอยยิ้มสดใส แต่ก็ไม่อาจหลบซ่อนจากหัวใจตนเองได้


หลินหยายังคงอยู่ในชุดเรียบง่ายอย่างสตรีชาวเมืองทั่วไป ทว่าในมือของนางกลับหอบหิ้วถุงอาหารสองสามห่ออย่างทะนุถนอม สุรานารีแดงที่กลั่นด้วยมือจากสูตรลับของป๋อไหและผลพวงแห่งความความพยายามของนางในการเรียนรู้มันคือสิ่งหนึ่งที่ใช้เวลากว่าหลายคืนจึงสำเร็จ นั่นคือ เป็ดย่างน้ำผึ้งซ่อนกลิ่น ที่นางทำตามตำราลายมือเรียบร้อยของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งที่ไม่ได้พบหน้ากันมาหลายสิบวัน


"เกือบเดือนแล้วด้วยที่ไม่ได้เจอกัน..." หลินหยาพึมพำ ก้มมองห่ออาหารนั้นราวกับพูดกับมันมากกว่าตัวเอง เวลาล่วงเข้าสู่ครึ่งยามโหย่วได้พักใหญ่ แสงแดดเริ่มอ่อนลงจนทอดเงาเอียงยาวที่ริมขอบร้านขายผลไม้แห้ง…ก่อนที่ในที่สุด เสียงฝีเท้าเบา ๆ และเสียงลากลังไม้จะดังขึ้นตามตรอกด้านข้าง


"อ๊ะ!" หลินหยาเบิกตากว้างเล็กน้อย


ร่างเล็กในชุดผ้าสีจืด ผิวอ่อนแต่หยาบเพราะงานหนัก มือสองข้างหิ้วถังไม้ใบหนึ่งที่มีผักสดอยู่เต็ม เสียงหอบหายใจของเขาสะท้อนความเร่งรีบในการกลับจากโรงครัวหลวง “...เสี่ยวจ้าวจื่อ!” หลินหยาเรียกชื่อเขาออกมาอย่างอดไม่ไหวแล้วโบกมือให้อย่างสดใสทักทายเขา 


เด็กหนุ่มที่กำลังจะเดินเลยผ่านฝูงชนไปหยุดกึกทันที แววตาในแสงเย็นจับจ้องมาที่นาง ก่อนจะเบิกกว้างนิด ๆ ริมฝีปากเม้มแน่นราวกับไม่รู้จะทำสีหน้าแบบใดในวินาทีนั้น “แม่นางหลิน...”


"ข้ารอเจ้าอยู่เสี่ยวจ้าวจื่อ" หลินหยายิ้มทั้งที่พูดด้วยเสียงใสที่ร่าเริงเหมือนเคย “ตั้งแต่ก่อนเจ้ามาซื้อของที่นี่เสียอีก”


“ข้าขอโทษขอรับ...คือ...ข้าไม่ได้คาดว่าท่านจะมาถึงฉางอันเร็วขนาดนี้ ข้านึกว่าท่านจะกลับอีกนะ…” เสียงของเสี่ยวจ้าวจื่อสั่นเล็กน้อย สองแก้มแดงระเรื่อขึ้นทันทีอย่างไม่ปิดบังเพราะความคิดถึงและตื่นเต้นที่เห็นนางเดินทางกลับมาจากต่างเมืองอย่างปลอดภัย


“เจ้าขอโทษทำไม? ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยข้าแค่จะเอาของฝากมาให้น่ะ” หลินหยาไม่พูดพล่าม มือหนึ่งยื่นห่อผ้าสีงาช้างให้แก่เขา “เป็ดซ่อนกลิ่นที่เจ้าเขียนสูตรไว้จากตำราที่เจ้าให้ข้ามา ข้าทำเองเลยนะ”


“เอ๋…!?” เขารับมันด้วยมือที่ยังมีกลิ่นผักติดอยู่ “ท่านทำเองหรือ?”


“ใช่สิ! แม้คงจะอร่อยจะไม่เท่าของเจ้าก็เถอะข้าต้องเรียนรู้อีกมากนัก แต่ข้าก็ลองหัดจนสำเร็จแล้วนะ อีกอย่าง ข้าเอาสุรามาให้ด้วย...จากป๋อไห” เสี่ยวจ้าวจื่อหลบสายตา รีบเอ่ยขอบคุณเบา ๆ และก้มหน้ามองห่อผ้าราวกับไม่กล้าสบตานางนานนัก หัวใจเขาเต้นระรัวจนแทบจะดังออกมาจากอก


"ข้าคิดถึงเจ้านะ เสี่ยวจ้าวจื่อ หากเจ้าสบายดีก็ดีแล้วล่ะ ทานให้อร่อยนะเข้าใจไหม?" น้ำเสียงนั้นแม้จะเบาราวลมแผ่ว แต่ก็ทำให้แก้มของเด็กหนุ่มระเบิดเป็นสีแดงเรื่อแทบจะทันที เขาเงยหน้าขึ้นสบตานางเพียงแวบเดียวแล้วรีบก้มลงอีกครั้ง “ข้า...ข้าก็เช่นกันขอรับ แม่นางหลิน” เขาพึมพำ ก่อนจะยิ้มจาง ๆ ออกมาจากใจ “ขอบคุณที่ไม่ลืมข้าเลย…” ลมหอบหนึ่งพัดผ่านผ้าคลุมไหล่ของหลินหยาเบา ๆ ขณะที่เงาทั้งสองทอดยาวแนบเคียงกันใต้แสงเย็นของยามโหย่ว บางที...มิตรภาพระหว่างคนสองคนที่ไม่มีชื่อเรียกนี้ อาจอบอุ่นยิ่งกว่าทุกฤดูในฉางอันก็เป็นได้ (ถ้ามันไม่มีคนหึงโหดอะนะ)




@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาหาหนูน้อยขันทีสุดน่ารักและฮิวจาย ยย ย ย


รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป [NPC-22] เสี่ยวจ้าวจื่อ

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม

มอบ เป็ดย่างน้ำผึ้งซ่อนกลิ่น อาหารเกรดแดง ความสัมพันธ์ +30

มอบ สุรานารีแดง สุราเกรดแดง ความสัมพันธ์ +20


แสดงความคิดเห็น

หัวใจกับเสี่ยวจ้าวจื่อถึงลิมิตแล้ว  โพสต์ 2025-8-21 11:15
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-22] เสี่ยวจ้าวจื่อ เพิ่มขึ้น 90 โพสต์ 2025-8-21 11:15
โพสต์ 25810 ไบต์และได้รับ 16 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-21 06:23
โพสต์ 25,810 ไบต์และได้รับ +10 EXP +10 คุณธรรม จาก ด้ายแดงแห่งโชคชะตา  โพสต์ 2025-8-21 06:23
โพสต์ 25,810 ไบต์และได้รับ +6 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +10 คุณธรรม +8 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D2)  โพสต์ 2025-8-21 06:23
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ตำราขนมหวานสูตรลับ
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x20
x1
x30
x4
x10
x12
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x5
x8
x2
x2
x4
x21
x8
x20
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x5
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x17
x6
x93
x51
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x195
x52
x68
x67
x4
x105
x5
x9
x4
x3
x8
x4
x2
x15
x69
x1
x1
x7
x52
x36
x47
x16
x140
x7
x10
x10
x26
x10
x10
x4
x16
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x135
x55
x28
x70
x54
x49
x3
x3
x117
x11
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x3
x2
x1
x24
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x10
x14
x48
x3
x1
x3
โพสต์ 2025-8-27 19:45:30 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 27 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามโหย่ว เวลา 17.00 - 19.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ตลาดตะวันออก (พบ เสี่ยวจ้าวจื่อ)


ท่ามกลางแสงแดดยามโหย่วที่เริ่มอ่อนลง ตลาดตะวันออกยังคงคลาคล่ำด้วยผู้คน พ่อค้าแม่ค้าต่างส่งเสียงเชิญชวนกันขวักไขว่ กลิ่นหอมของขนมร้อนและเสียงเหล็กกระทบกันในร้านตีเหล็กประสานกันจนเป็นบรรยากาศคึกคัก หลินหยาที่เพิ่งก้าวเข้ามาในตลาดยกมือโบกทักเมื่อเห็นร่างคุ้นเคยของเสี่ยวจ้าวจื่อ เด็กหนุ่มร่างผอมที่อายุยังไม่มากนักเขาสวมชุดเขียวเรียบง่าย ดวงตาสีดำขลับมักหลบเลี่ยงผู้คน แต่กลับฉายแววอ่อนโยนเสมอ “เสี่ยวจ้าวจื่อ!” หลินหยาตะโกนเรียกพร้อมรอยยิ้มสดใส เมื่ออีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นเห็นเธอ ก็แทบสะดุ้ง แต่พอเห็นเป็นหลินหยาก็รีบยกมือคำนับแก้เก้อ


“แม่นางหลิน…ท่านมาเดินตลาดหรือขอรับ?” น้ำเสียงเขายังแฝงความเกรงใจและขี้กลัวดังเดิม


หลินหยาก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาเป็นประกายราวกับมีเรื่องใหญ่โตจะขอร้อง นางโน้มตัวเล็กน้อยพูดเสียงเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น “เจ้าว่างหรือไม่ ข้ามีเรื่องอยากให้ช่วย…อยากได้สูตรขนมหวานใหม่ ๆ ไว้ทำให้คนสนิท ข้าอยากทำของอร่อยให้เขาทั้งสาม”


เด็กหนุ่มเลิกคิ้วด้วยความสงสัย แต่ฟังต่ออย่างตั้งใจ หลินหยาจึงไล่ทีละคนด้วยท่าทางร่าเริงปนจริงจัง “หนึ่งคือผู้มีพระคุณของข้า เขาชอบกินเต้าหู้มากที่สุดเลย อยากทำขนมจากเต้าหู้ให้เขาสักอย่าง สองคือเพื่อนสนิทของข้า…นางชอบของหวานทุกชนิดขอสูตรเด็ดสักอย่างที่ทำให้ยิ้มได้ก็พอ แต่สาม…” หลินหยาหยุดพูดไปชั่วครู่แล้วก้มหน้าเล็กน้อย ริมฝีปากยกยิ้มอย่างเขินอาย “…คือคนที่ข้าแอบรัก เรียกว่าชอบซึ่ง ๆ หน้าเลยนี้แหละ” 


ประโยคสุดท้ายนั้นทำเอาเสี่ยวจ้าวจื่อตาโต เขาไม่คาดคิดว่าหลินหยาจะพูดอะไรตรงไปตรงมาเช่นนี้ ใบหน้าของเด็กหนุ่มร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีด้วยความเขินแทน นึกไม่ออกว่าจะตอบอย่างไรดี แต่ยิ่งตกใจเมื่อได้ยินประโยคถัดมา “แต่ข้าไม่รู้ว่าเขาชอบกินอะไรเลย…เจ้าไปถามให้หน่อยได้หรือไม่”


เสี่ยวจ้าวจื่อถึงกับผงะไปครู่หนึ่ง รีบกะพริบตาปริบ ๆ “เอ๊ะ? ให้…ให้ข้าไปถามหรือขอรับ? แต่…เขาเป็นใครหรือ” หลินหยายกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปากตนเอง แอบทำตาล้อเลียนแต่เสียงพูดจริงจัง “จงฉางชื่อ…เจ้าลองสังเกตดูเถอะ เจ้าเริ่มสนิทกับเขาแล้วไม่ใช่หรือ” เด็กหนุ่มแทบหน้าซีดเมื่อได้ยินชื่อนั้น จางกงกง…ใช่แล้ว ตำแหน่งสูงสุดแห่งขันที! เสี่ยวจ้าวจื่อถึงกับยกมือกุมอก สูดหายใจเบา ๆ รู้สึกเหมือนขาสั่น “แม่นางหลิน…ท่านจะให้ข้าไปสืบความชอบการกินของจงฉางชื่อเชียวหรือ ข้าว่ามัน…”


หลินหยาเอียงคอยิ้มหวานราวกับไม่เห็นว่านั่นคือเรื่องใหญ่โต “ใช่สิ เจ้าเก่งที่สุดแล้วนี่นาเสี่ยวจ้าวจื่อ ข้าเชื่อเจ้า” น้ำเสียงนั้นทำเอาเด็กหนุ่มนิ่งไปทันที แก้มขึ้นสีเล็กน้อยก่อนพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ แม้จะกลัวจนเหงื่อซึมฝ่ามือ แต่ในใจกลับอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อยก็เพราะเป็นคำขอของแม่นางหลินหยานี่เอง…




@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาใช้งาน NPC เสียเลยยยย มาปลดน้องงง


รางวัล: -


แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 18206 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-27 19:45
โพสต์ 18,206 ไบต์และได้รับ +5 EXP +5 คุณธรรม จาก ด้ายแดงแห่งโชคชะตา  โพสต์ 2025-8-27 19:45
โพสต์ 18,206 ไบต์และได้รับ +2 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +5 คุณธรรม +4 ความโหด จาก แหวนดาราจรัส(D2)  โพสต์ 2025-8-27 19:45
โพสต์ 18,206 ไบต์และได้รับ +4 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +4 คุณธรรม จาก ตำราอาหารลับของเสี่ยวจ้าวจื่อ  โพสต์ 2025-8-27 19:45
โพสต์ 18,206 ไบต์และได้รับ +10 EXP [ถูกบล็อค] ความชั่ว +2 คุณธรรม จาก ยอดคีตศิลป์  โพสต์ 2025-8-27 19:45
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ตำราขนมหวานสูตรลับ
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x20
x1
x30
x4
x10
x12
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x5
x8
x2
x2
x4
x21
x8
x20
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x5
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x17
x6
x93
x51
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x195
x52
x68
x67
x4
x105
x5
x9
x4
x3
x8
x4
x2
x15
x69
x1
x1
x7
x52
x36
x47
x16
x140
x7
x10
x10
x26
x10
x10
x4
x16
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x135
x55
x28
x70
x54
x49
x3
x3
x117
x11
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x3
x2
x1
x24
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x10
x14
x48
x3
x1
x3
โพสต์ 2025-8-30 18:17:21 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 30 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามโหย่ว เวลา 17.00 - 19.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ตลาดตะวันออก (พบ เสี่ยวจ้าวจื่อ)


ยามโหย่วลมเย็นยามอาทิตย์คล้อยต่ำพัดผ่านตรอกซอกซอยของตลาดตะวันออก แสงสีทองอำพันทาบเงาเหนือป้ายผ้าไหมที่โบกสะบัดเหนือแผงลอย กลิ่นเครื่องเทศจากแดนไกลคลุ้งปนกับควันถ่านหอมอวล หลินหยาในชุดผ้าฝ้ายเรียบง่ายก้าวเดินฝ่าฝูงชนพลุกพล่าน ถุงผ้าสีครีมในอ้อมแขนถูกโอบแนบอกไว้แน่น ภายในนั้นคือล่าจื่อลู่กล่องใหญ่ เนื้อกวางทอดจนกรอบ ผัดเคลือบพริกชวงเจียสีแดงฉาน และอีกหนึ่งไหสุรานารีแดงที่สุกงอมกำลังดี นัยน์ตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนของนางเป็นประกายเมื่อเห็นร่างคุ้นเคยอยู่ไม่ไกล เสี่ยวจ้าวจื่อยืนอยู่ตรงมุมตลาด ราวกับเป็นเพียงเงาคนท่ามกลางความวุ่นวาย แต่สำหรับหลินหยา เขาคือสหายที่ทำให้นางรู้สึกเบาสบายใจที่สุด หญิงสาวรีบโบกมือด้วยรอยยิ้มกว้าง


“เสี่ยวจ้าวจื่อ! มานี่สิ!” น้ำเสียงสดใสราวกับระฆังเงินดังแทรกเสียงผู้คน จนขันทีหนุ่มสะดุ้งน้อย ๆ ก่อนหันมาเห็นรอยยิ้มอบอุ่นนั้น เมื่อเขาเดินมาถึงหลินหยาก็ยื่นถุงผ้าสีครีมให้อีกฝ่ายทันที “อันนี้…สำหรับตอบแทนเจ้าที่ช่วยข้า ทำขนมหวานให้ท่านจางกงกงกับคนอื่น ๆ น่ะ” 


นางคลี่ยิ้มแก้มขึ้นสีระเรื่อทั้งเพราะเหนื่อยจากการเดินทางและความดีใจ “วันนี้เขาใจดีกับข้ามากเลย… ข้าไม่เคยเห็นท่านจางกงกงอารมณ์ดีขนาดนั้นมาก่อนเลยนะ เสี่ยวจ้าวจื่อ เจ้าคือคนที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นได้จริง ๆ ขอบคุณเจ้ามากนะ”


ขันทีหนุ่มอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อได้รับกล่องและไหสุรา แววตาอ่อนโยนของเขาสั่นไหวเหมือนไม่คิดว่าจะมีใครสักคนยื่นของตอบแทนให้เขาเช่นนี้ หลินหยามองแล้วหัวเราะน้อย ๆ ก่อนเอ่ยต่ออย่างจริงใจ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “เจ้าไม่ใช่แค่ช่วยข้าหรอกนะ แต่เจ้าคือคนที่มีฝีมือแท้จริง เสี่ยวจ้าวจื่อ ข้าไม่เคยพบใครที่ทำขนมหวานได้ทั้งงดงามและจริงใจเหมือนเจ้าเลย… ข้าภูมิใจนักที่ได้มีสหายอย่างเจ้า” 


นางยกสองมือขึ้นพนมเข้าหากันเล็กน้อย ราวกับเชิดชูยกย่องต่อหน้าเขาอย่างเปิดเผย ใบหน้านวลขาวเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ฉายออกจากใจจริง “เจ้าคือคนพิเศษที่สุดในตลาดอันวุ่นวายนี้จริง ๆ เสี่ยวจ้าวจื่อ ข้าดีใจที่เราได้รู้จักกัน” บรรยากาศรอบข้างยังคงเต็มไปด้วยเสียงต่อรองซื้อขายและกลิ่นคาวหวานคละคลุ้ง แต่สำหรับสองคนตรงนี้ โลกกลับดูเงียบสงบ ราวกับคำพูดของหลินหยาคือบทเพลงเดียวที่ดังชัดในหัวใจของเสี่ยวจ้าวจื่อ…


เสี่ยวจ้าวจื่อก้มหน้าลงมองกล่องล่าจื่อลู่กับไหสุราในมือ แววตาสั่นสะท้านอย่างชัดเจน ริมฝีปากบางสั่นน้อย ๆ เขายกสายตาขึ้นสบหลินหยาด้วยความตื้นตัน “แม่นางหลิน…ข้า…ไม่รู้จะพูดอะไรดีเลยขอรับ ไม่เคยมีใครทำเช่นนี้กับข้า ไม่เคยมีใครชมข้าด้วยน้ำเสียงจริงใจเช่นนี้ ข้ารู้สึก…เหมือนหัวใจอบอุ่นอย่างประหลาด”


หลินหยาหัวเราะเบา ๆ ยื่นมือไปแตะไหล่เขาอย่างอ่อนโยน “ก็ดีแล้วนี่ เสี่ยวจ้าวจื่อ เจ้าไม่ควรรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าอีกต่อไปนะ เพราะเจ้าไม่ได้ไร้ค่าเลย เจ้าทำให้ข้ามีความสุขทำให้คนอื่นได้ยิ้ม เจ้าเก่งมาก”


เสี่ยวจ้าวจื่อกะพริบตาถี่เหมือนจะกลั้นน้ำตาไม่ให้รินออกมา ก่อนโน้มตัวลงคำนับต่ำ “ขอบคุณแม่นางหลิน… ขอบคุณจริง ๆ ขอรับ หากไม่มีท่าน ข้าคงยังคิดว่าตัวเองเป็นเพียงเงาในวังหลวง…แต่ตอนนี้ ข้ารู้แล้วว่าข้ายังมีความหมายอยู่”


หลินหยายิ้มหวาน ดวงตาสีมะพร้าวอ่อนฉายความเอ็นดู “แน่นอนสิ เจ้าเป็นสหายของข้าแล้วนี่นา ต่อไปหากเหนื่อยหรือถ้าไม่มีใครอยู่ข้าง ๆ เจ้าก็ยังมีข้า เข้าใจไหม?” เสียงหัวเราะเบา ๆ ของทั้งคู่กลมกลืนไปกับความวุ่นวายของตลาด แต่ราวกับสร้างเกาะเล็ก ๆ แห่งความอบอุ่นขึ้นตรงนั้น เสี่ยวจ้าวจื่อพยักหน้ารับหนักแน่น “ขอรับ แม่นางหลิน…ข้าจะจำคำท่านไว้”


หลินหยาจึงกอดอกพยักหน้าอย่างภาคภูมิ “ดีมาก เอาล่ะ เจ้ารีบกลับวังไปเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัยว่าเจ้าออกมาซื้อของนาน ส่วนข้าก็ต้องไปจัดการเรื่องร้านของข้าเหมือนกัน”


เสี่ยวจ้าวจื่อหันกลับไปทางตรอกที่จะพาเขากลับสู่เส้นทางวังหลวง แต่ยังหันกลับมาส่งรอยยิ้มเจียมเนื้อเจียมตัวให้ “งั้นข้าลาก่อนแม่นางหลิน แล้วพบกันใหม่ขอรับ ระวังตัวด้วยนะขอรับ”


“อื้ม! ไว้เจอกันใหม่ เสี่ยวจ้าวจื่อ” หลินหยายกมือโบกด้วยรอยยิ้มสดใส ท่ามกลางตลาดตะวันออกที่เต็มไปด้วยความโกลาหล ทั้งสองก้าวแยกออกจากกัน แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความอบอุ่นอันไม่อาจลบเลือนได้ง่าย ๆ …




@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่น ๆ: มาเผาค่าคุณธรรมจ้าาาาา รู้สึกดังเกินไปแระ


เผาค่าคุณธรรม

เชิดชูยกย่อง [NPC-22] เสี่ยวจ้าวจื่อ ใช้ค่าคุณธรรม 4000 หน่วย

จำนวนค่าคุณธรรมที่ใช้: 4000

(ทุก ๆ 1000 ค่าคุณธรรม = 25 ความโปรดปรานต่อ NPC คนนั้น)

สรุป เพิ่มความโปรดปราน +100


รางวัล: +5 ความสัมพันธ์สนทนาทั่วไป 

หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

โบนัส ความสัมพันธ์พิเศษ (VIP) กับ NPC +10 แต้ม

โบนัส ความโปรดปราน NPC เผ่ามนุษย์ (ผู้มีบุญ) +20 แต้ม

มอบ ล่าจื่อลู่ อาหารเกรดแดง ความสัมพันธ์ +30

มอบ สุรานารีแดง สุราเกรดแดง ความสัมพันธ์ +20

อาหารปรุง ความสัมพันธ์ +5



แสดงความคิดเห็น

ความสัมพันธ์กับเสี่ยวจ้าวจื่อตัน 8 ดวง  โพสต์ 2025-8-30 19:12
คุณได้รับความสัมพันธ์กับ [NPC-22] เสี่ยวจ้าวจื่อ เพิ่มขึ้น 200 โพสต์ 2025-8-30 19:12
คุณได้รับ --4000 คุณธรรม โพสต์ 2025-8-30 19:12
โพสต์ 31970 ไบต์และได้รับ 24 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-30 18:17
โพสต์ 31,970 ไบต์และได้รับ +9 EXP +10 คุณธรรม จาก ตำราขนมหวานสูตรลับ  โพสต์ 2025-8-30 18:17
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ตำราขนมหวานสูตรลับ
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x20
x1
x30
x4
x10
x12
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x5
x8
x2
x2
x4
x21
x8
x20
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x5
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x17
x6
x93
x51
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x195
x52
x68
x67
x4
x105
x5
x9
x4
x3
x8
x4
x2
x15
x69
x1
x1
x7
x52
x36
x47
x16
x140
x7
x10
x10
x26
x10
x10
x4
x16
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x135
x55
x28
x70
x54
x49
x3
x3
x117
x11
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x3
x2
x1
x24
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x10
x14
x48
x3
x1
x3
โพสต์ 2025-8-31 16:23:34 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 31 เดือน 7 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามอู่ เวลา 12.00 - 13.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก


แสงแดดยามอู่ส่องลอดม่านไม้ไผ่และป้ายผ้าสีสันที่ปลิวไสวตามแรงลมในตลาดตะวันออก เสียงผู้คนเจรจาซื้อขายคึกคัก เสียงหัวเราะของพ่อค้าแม่ค้าแว่วสลับกับเสียงเรียกขายสินค้าหลากชนิด กลิ่นเครื่องเทศอบอวลผสมกลิ่นผลไม้สดใหม่กับกลิ่นน้ำชาที่ต้มอุ่น ๆ ในกาน้ำทองเหลือง หลินหยาก้าวเดินไปอย่างเบิกบาน มือหนึ่งจูงบังเหียนเจ้าม้าดำทมิฬเยวี่ยเหยียนไว้ ใบหน้าหวานคลี่ยิ้มเมื่อได้ยินเสียงเด็ก ๆ วิ่งเล่นในตรอกเล็ก ๆ ข้างตลาด หญิงสาวเอียงหน้าเหลือบมองม้าหนุ่มที่เดินเคียงข้างด้วยก้าวสง่างาม ขนสีดำมันวาวสะท้อนแสงแดดยิ่งทำให้มันดูโดดเด่นท่ามกลางฝูงชน


เยวี่ยเหยียนปรายตาลงมองเจ้านายสาวของมัน เงียบ ๆ แต่สายตากลับเต็มไปด้วยคำถามราวกับสงสัยว่าเหตุใดหลินหยาจึงดูมีความสุขทุกครั้งที่ออกเดินเช่นนี้ หลินหยาหัวเราะเบา ๆ พลางยกมือเรียวลูบแผงคอมันด้วยความเอ็นดู 


“การมีความสุขกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ น่ะ มันสำคัญนะเยวี่ยเหยียน” เสียงนางอ่อนหวานใสปนซุกซน “ถ้าเรามัวแต่วิ่งไล่หาความสุขที่ยิ่งใหญ่ปลายทางหรือที่มันเกินเอื้อม แล้วระหว่างทางเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผ่านไปมันจะมีค่าอะไรให้เราจดจำบ้างหรือ?”


หญิงสาวหยุดก้าว หันตัวเข้าหาเจ้าม้า ก้าวเข้าใกล้จนหน้าผากสัมผัสกับหัวใหญ่แข็งแรงของมัน มือบางจับเบา ๆ ที่บังเหียน ก่อนหลับตาลงชั่วครู่ พลังตบะในกายหญิงสาวหลั่งไหลออกมาอย่างนุ่มนวล แปรเปลี่ยนเป็นกระแสไออุ่นโปร่งเบาไหลเข้าสู่ร่างของเยวี่ยเหยียน


ม้าหนุ่มสะบัดหูเบา ๆ ดวงตาสีเลือดนกเป็นประกายระยิบ ความรู้สึกแปลกใหม่แผ่ซ่านไปทั่วกายมัน ประหนึ่งพละกำลังที่ซ่อนเร้นตื่นขึ้น แม้มิได้มากมายมหาศาล แต่ก็ชัดเจนและมั่นคงพอให้หัวใจเต้นแรงขึ้น มันขยับจมูกดุนแขนเสื้อของหลินหยาเบา ๆ ราวกับตอบรับเจ้านายสาว


หลินหยายิ้มหวาน ดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวอ่อนเปล่งประกายอ่อนโยน “เห็นไหมล่ะ...อบอุ่นใช่ไหม” นางกระซิบ เสียงนุ่มดุจเพลงขลุ่ยยามเช้า ก่อนจะยกมือเกลี่ยแผงคอมันอย่างถนอม แล้วจูงมันเดินต่อไปท่ามกลางความพลุกพล่านของตลาดตะวันออก ราวกับว่าในโลกที่วุ่นวายนั้น นางและม้าปีศาจคู่ใจได้สร้างความสงบสุขเล็ก ๆ ของตนเองขึ้นมาแล้ว




@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่


อื่น ๆ: มาถ่ายทอดพลังให้เจ้าแล้ววว


มอบพลังแก่สัตว์อสูร

ใช้ได้เฉพาะคน Level Max เท่านั้น และ EXP ตัน 99

เปิดติดตามสัตว์อสูรและต้องปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด

สัตว์อสูรจะได้รับ 99 EXP จากผู้ถ่ายโอน

(-50 ตบะฝึกฝน -99 EXP ในการถ่ายโอนพลังฝีมือแก่สิ่งมีชีวิต) 


สรุปรางวัลที่ได้ : +500 คุณธรรม, +100 พลังใจ


แสดงความคิดเห็น

คุณได้รับ +500 คุณธรรม โพสต์ 2025-8-31 17:34
โพสต์ 19534 ไบต์และได้รับ 12 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-8-31 16:23
โพสต์ 19,534 ไบต์และได้รับ +4 EXP +5 คุณธรรม จาก ตำราขนมหวานสูตรลับ  โพสต์ 2025-8-31 16:23

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังน้ำใจ +100 ย่อ เหตุผล
Watcher + 100

ดูบันทึกคะแนน

←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ตำราขนมหวานสูตรลับ
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x20
x1
x30
x4
x10
x12
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x5
x8
x2
x2
x4
x21
x8
x20
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x5
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x17
x6
x93
x51
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x195
x52
x68
x67
x4
x105
x5
x9
x4
x3
x8
x4
x2
x15
x69
x1
x1
x7
x52
x36
x47
x16
x140
x7
x10
x10
x26
x10
x10
x4
x16
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x135
x55
x28
x70
x54
x49
x3
x3
x117
x11
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x3
x2
x1
x24
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x10
x14
x48
x3
x1
x3
โพสต์ 2025-9-1 17:23:43 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเว่ย เวลา 14.00 - 15.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก (พบ ตงฟางซั่ว)


กลางตลาดตะวันออกที่คึกคักไปด้วยเสียงเจรจาซื้อขาย กลิ่นเครื่องเทศจากแดนไกลคลุ้งอบอวล หลินหยาเดินผ่านผู้คนจนมาถึงหน้าศาลาที่ตงฟางซั่วมักใช้เป็นที่ประทับยามรับแขก ผู้คนรอบข้างมองเขาด้วยความเคารพปนเกรงขาม บางคนยกย่องเขาว่าเป็นเสมือนเซียนที่เดินอยู่บนแผ่นดิน หญิงสาวยกมือคารวะพร้อมยิ้มบาง “ท่านซินแส ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครั้งก่อนเจ้าค่ะ ตอนนี้ข้ากับเขาเข้าใจกันดีแล้ว ข้าตัดสินใจเคียงเขาไม่ว่าจะเป็นเช่นไร” น้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อยแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความสุข ก่อนที่หลินหยาจะขมวดคิ้วคล้ายมีเรื่องกังวลใจต่อ “แต่ครั้งนี้…ข้ามีเรื่องรบกวนอีกครั้งเจ้าค่ะ”


เธอสูดหายใจเข้ายกสายตามองชายหนุ่มในชุดยาวสีอ่อนที่สงบเสงี่ยมแต่แฝงด้วยบารมี “ข้ามีสหายสนิทผู้หนึ่งเขาเป็นถิงเว่ยเจ้าค่ะ เขามีพระคุณกับข้ามากหากมิใช่เขาข้าคงสิ้นชีวิตไปแล้ว แต่…เขาหายตัวไปเมื่อสองเดือนก่อน ครั้งสุดท้ายที่เจอคือยามเซิน ตอนนั้นพวกเรายังกินอาหารด้วยกันอยู่เลย จากนั้นก็หายไปโดยไร้ร่องรอย ข้าไม่รู้ว่าเขาปลอดภัยหรือไม่หรือกำลังเผชิญอันตรายใดอยู่ หากเขาตกทุกข์ได้ยากข้าอยากหาทางช่วยเหลือเขาเจ้าค่ะ”


ตงฟางซั่วพยักหน้าช้า ๆ ดวงตาคมลึกที่ดูประหนึ่งอ่านความลับของสวรรค์สะท้อนความเข้าใจ เขาเอื้อมมือเปิดกล่องไม้สลักลายดารา ภายในมีกระดานไม้และตัวอักษรลี้ลับวางเรียงเป็นระเบียบ “ในเมื่อแม่นางอยากรู้ชะตาของสหาย จงเลือกตัวอักษรหนึ่งตัว และกำหนดคำถามให้ชัดเถิด ฟ้าดินย่อมตอบผู้ที่ตั้งใจจริง” สายลมอ่อนพัดพาเอากลิ่นชาจากโรงน้ำชาข้างทางลอยมา เสียงกลองยามเว่ยดังห่าง ๆ คล้ายประทับความศักดิ์สิทธิ์ของวินาทีนี้ 


หลินหยาก้มหน้าลงเขียนตัวอักษรลงบนแผ่นกระดาษทีละเส้น มือบางสั่นเล็กน้อยราวกับสะท้อนความรู้สึกที่ปะปนอยู่ในใจ “ข้า…ถามเรื่องนี้กับเขาคนนั้นแล้ว…เอ่อ คนรัก? ไม่รู้สิข้ากับเขายังไม่มีสถานะชัดเจน แต่เขากลับไม่อยากบอกแถมยังพูดอะไรแปลก ๆ ด้วยเจ้าค่ะ” เสียงนางพร่ำช้า ๆ คล้ายพึมพำกับตัวเองมากกว่าจะพูดให้ใครฟัง “ต่อให้ข้าเอากระจกแห่งปัญญามาส่องก็ไม่อาจมองเห็นใจเขาได้เลย ความคิดเขาซับซ้อนนัก ข้าคิดว่าเขาคงไม่อยากให้ข้ายุ่งกับเรื่องนี้”


นางเงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มผู้สงบเย็นเบื้องหน้า ก่อนขยับพู่กันลากตัวอักษรอย่างมั่นคง “找” แล้ววางลงตรงกลางแผ่นกระดาษ ยื่นไปให้ตงฟางซั่ว “นี่คือสิ่งที่ข้าต้องการจะถามเจ้าค่ะ” จากนั้นริมฝีปากนางก็ขยับอีกครั้ง น้ำเสียงแผ่วเบาแต่เด็ดเดี่ยว “คำถามของข้ามีเพียงสาม…ความปลอดภัย มิตรสหาย และภารกิจในชีวิต หากสหายข้าเป็นอะไรไปเพราะคนรัก…ข้าจะลากเขาไปช่วยด้วยให้สนิทกันให้ได้เลย”


ตงฟางซั่วรับแผ่นกระดาษจากมือนาง พลันสายตาคมสงบคล้ายผืนน้ำลึกจับจ้องอักษรตรงหน้า เขาลูบผ่านรอยหมึกชุ่มอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากเอ่ยด้วยเสียงทุ้มนิ่ง “แม้แม่นางใช้กระจกแห่งปัญญา ก็มิอาจส่องเห็นสิ่งที่ฟ้าปิดไว้…บุรุษผู้นั้น แม่นางรู้ดีว่าเขามิใช่คนธรรมดา ความคิดและชะตากรรมของเขาย่อมมิใช่สิ่งที่ผู้ใดอ่านได้ง่ายดาย”


“เช่นนั้นข้าจะทำนายให้”



เหตุแห่งการขอคำพยากรณ์

อื่น ๆ : ข้าเป็นห่วงสหาย เกรงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะมีข้าเป็นต้นเหตุ


มอบ ‘อักษรทำนาย’ หนึ่งตัว

找 (zhǎo)

ความรู้สึกเมื่อคิดถึงอักษรนี้ : คิดถึงและห่วงหาสหายที่หายตัวไป ไม่รู้ปลอดภัยหรือเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง


ข้าต้องการถามคำถามเกี่ยวกับ

ความปลอดภัย

มิตรสหาย

ภารกิจในชีวิต


เรื่องราวที่เกี่ยวข้องในช่วงนี้

(อยู่ด้านบนในโรลเพลย์ มีน้อย ไปอ่านซะ)


ต้องการขอคำทำนายในระดับ

ขอรับเป็น Heroes (เผชิญหน้ากับกงล้อแห่งโชคชะตาโดยตรง)

(กอบกู้จางทังกลับมาให้หมอ)


ลงชื่อผู้ขอคำทำนาย

นาม : หนาน หลินหยา

วันเวลาที่กรอก : วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

สถานะปัจจุบัน : แม่ค้าที่มีเจ้าของหัวใจ(?)



@Admin 

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่


อื่น ๆ:  มากอบกู้จางทังให้หมอ เผื่อได้อ่านโรลสืบสวนสอบสวน


จ่ายค่าทำนาย 30 ตำลึงเงิน


รางวัล: -

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 28072 ไบต์และได้รับ 16 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-1 17:23
โพสต์ 28,072 ไบต์และได้รับ +10 คุณธรรม +6 ความโหด จาก ใบตราพ่อค้าสกุลลู่  โพสต์ 2025-9-1 17:23
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ตำราขนมหวานสูตรลับ
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x20
x1
x30
x4
x10
x12
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x5
x8
x2
x2
x4
x21
x8
x20
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x5
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x17
x6
x93
x51
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x195
x52
x68
x67
x4
x105
x5
x9
x4
x3
x8
x4
x2
x15
x69
x1
x1
x7
x52
x36
x47
x16
x140
x7
x10
x10
x26
x10
x10
x4
x16
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x135
x55
x28
x70
x54
x49
x3
x3
x117
x11
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x3
x2
x1
x24
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x10
x14
x48
x3
x1
x3
ไม่ระบุชื่อ
ไม่ระบุชื่อ  โพสต์ 2025-9-1 17:53:44
LinYa ตอบกลับเมื่อ 2025-9-1 17:23
วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11ยามเว่ย เวลา 14. ...

เป็นแค่การทำนายอักษรปกติ จากผลคำทำนายไม่สามารถเปิดเป็นเควสได้



找 (zhǎo)

แยกส่วนซ้าย/ขวาของตัวอักษร
ซ้าย: 扌 (มือ) = 3 ขีด → trigram ที่ 3 = 離 (ไฟ, แสง, คบเพลิง) → “โลกภายนอก/แนวทางที่ต้องส่องให้ชัด”
ขวา: 戈 (ง้าว/หอก) = 4 ขีด → trigram ที่ 4 = 震 (สายฟ้า, การเคลื่อนไหวฉับพลัน) → “ใจภายใน/สัญชาตญาณเร่งด่วน”
รวมเป็น: ไฟเหนือ–雷ล่าง = 卦21 火雷噬嗑 (Biting Through / “กัดฝ่าอุปสรรค”)

เส้นแปร: ขีดรวม 7 ⇒ 7 mod 6 = เส้นที่ 1 เคลื่อนไหว (初爻動)
คำเตือนดั้งเดิมของเส้นนี้ว่า: “履校滅趾,無咎” — มีเครื่องพันธนาการที่เท้า แต่ “ไร้โทษ”

เปลี่ยนเส้นล่างสุดแล้วได้ 卦 ผล: 卦35 火地晋 (Progress / ก้าวหน้า)

สารใจกลางของ 卦
噬嗑 คือภาพ “ฟันกัดสิ่งแข็งให้แตก” — ต้องใช้ทั้ง แสงไฟ (離=คบเพลิง/ความจริง) และ ความกล้าเคลื่อน (震=สายฟ้า/ลงมือ)
เพื่อฝ่า “ชิ้นส่วนที่ติดคอ” เช่น เงื่อนคดี ระเบียบ หรือประตูด่าน

เส้นที่ 1 ขยับ = ช่วงเริ่มต้นถูกยึดเท้า → แปลว่า สหายยัง “ถูกยับยั้ง/ถูกผูกมัด” อยู่ (อาจอยู่ภายใต้กฎ/ข้อจำกัด/การควบคุมตัว)
แต่ยัง “ไม่ถึงกับมีโทษร้ายแรง”
เมื่อกัดผ่านข้อจำกัดแรกได้ จะพลิกเป็น 晋 (ก้าวหน้า) — ทางจะเปิด

น่าสังเกต: “ถิงเว่ย (廷尉)” คือยศที่เกี่ยวกับ ยุติธรรม/โทษทัณฑ์ ซึ่งสอดรับตรง ๆ กับ卦 “噬嗑” ที่ว่าด้วยการตัดสิน–ลงมือ–ชำแหละอุปสรรคทางกฎระเบียบ

คำทำนายตามที่ถาม
1) ความปลอดภัย
สหายมี ข้อจำกัดที่เท้า/การเคลื่อนย้าย — น่าสื่อถึง การถูกกัก/ถูกจองจำชั่วคราว หรือจำเป็นต้องซ่อนตัวภายใต้ระเบียบ
ประโยค “無咎” ชี้ว่า ยังพอปลอดภัยหากทำตามขั้นตอนถูกต้อง (มีทางแก้โดยไม่เกิดโทษเพิ่ม)

เวลา “ยาม 申” (ราว 15:00–17:00) ของวันที่หายคือเบาะแสสำคัญ: ทิศตะวันตก–ธาตุทอง–ด่าน/ประตู/ดุลยพินิจของเจ้าหน้าที่

ข้อปฏิบัติทันที (แบบ噬嗑—“กัดปมแรกให้ขาด”)
ตรวจ บันทึกด่าน/ประตูเมืองฝั่งตะวันตก ของวันนั้น รวมถึง โรงครัว/ร้านอาหาร แถวที่แยกย้าย
(噬=การกิน ฟัน/ปาก → “คนครัว/ร้านอาหาร” คือพยาน)
สืบ ทะเบียนผู้ถูกกัก/รับตัว ในเขตอำนาจที่เกี่ยวกับถิงเว่ย หรือหน่วยที่ทำงานกับระเบียบ/โทษทัณฑ์

คำสำคัญเชิงสถานที่ของ 卦 นี้: “ฟัน/ประตู/โซ่/ปลอกข้อเท้า/ด่าน” — เริ่มจากจุดที่มี “ประตูที่ต้องอนุญาต” ก่อน

2) มิตรสหาย
噬嗑 แนะให้ พูดตรงแต่สุภาพ: รวบรวม “ข้อเท็จจริง” แล้วแจ้ง เป็นชั้น ๆ อย่าเปิดทุกอย่างในคราวเดียว
ใช้ “คนกลางที่ชอบธรรม” (ภาพของ 晋 คือการเข้าเฝ้า “ผู้มีอำนาจที่ยุติธรรม”) — หาผู้ใหญ่/ผู้บังคับบัญชาที่น่าเชื่อถือ ให้ช่วยเปิดทาง
ของสัญลักษณ์: คบเพลิง (離) = ส่องความจริง, ง้าว (戈) = ตัดความคลุมเครือ — รวมกันคือ “ตามหาเขาด้วยทั้งแสงและมีดผ่าปม”

3) ภารกิจในชีวิต
เส้นทางของท่านช่วงนี้คือ “ฟื้นคืนความถูกต้อง” มากกว่า “บุกด้วยอารมณ์”
เลือกบทบาทที่ ตั้งกรอบชัด (紀律/ระเบียบ) แล้วค่อย ๆ กัดปมทีละชั้น → จะเปลี่ยนเป็น 晋: ความก้าวหน้าชัดเจน/ได้รับการยอมรับจากผู้มีอำนาจ


หน้าต่างเวลา & สัญญาณยืนยัน
เส้นที่ 1 = เริ่มขยับเร็ว: หากทำตามขั้นตอนด้านบน จะมีวี่แววข่าว/เบาะแส ภายใน 1 หน่วยรอบสั้น (เชิงสัญลักษณ์ ~ 6–10 วัน)
สัญญาณว่าไปถูกทาง: ได้ยินคำที่สื่อถึง “ประตู–คุก–กุญแจ–เครื่องพันธนาการ–ตั๋วผ่านด่าน” หรือคนกลางชั้นผู้ใหญ่เรียกพบในตอนเช้า (theme ของ “晋”)

พิธีตั้งเจตนา (ปลอดภัย-ทำได้เอง)
เขียน 找 3 ครั้งบนกระดาษขาว เลือกหนึ่งตัววงด้วย วงไฟเล็ก ๆ (สื่อ離) และขีดเส้นตรงแนวฟ้า–ดินใต้ตัวอักษร (สื่อ震)
พับใส่ถุงผ้าเล็ก ๆ ผูกด้ายแดง แขวนไว้ ประตูตะวันตก ของบ้าน/ห้อง 7 คืน

ทุกเย็นจุดเทียน 1 แท่ง หน้า “找” แล้วกล่าวตั้งใจ: “ขอให้ความจริงส่องทาง – ขอให้สิ่งกีดขวางถูกกัดแตก”
(พิธีนี้เป็นเชิงสัญลักษณ์ เพื่อย้ำใจให้ทำสิ่งที่ถูกต้องอย่างมีระเบียบ)

สรุป
找 → 噬嗑 (21) → 晋 (35)
สหาย “ถูกผูกไว้ที่เท้า” มากกว่าถูกทำร้าย—ยังมีทางช่วยโดยเดิน “ทางกฎหมาย/ขั้นตอน”
ใช้คนกลางที่ชอบธรรม รวบรวมหลักฐานจากด่าน/ประตู–ร้านอาหารช่วงยาม 申 เมื่อกัดผ่านปมแรก
จะเกิด “ความก้าวหน้า” เห็นทางชัดเจนขึ้น



แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 7277 ไบต์และได้รับ 4 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-1 17:53
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x1
x50
x1
x1
x1
x1
x100
x2
x3
x10
x5
x2
x1
x4
x50
x50
x2
x20
x30
x20
x2
x2
x1
x119
x140
x120
x50
x2
x9
x5
x2
x875
x4
x4
x30
x48
x127
x20
x100
x130
x13
x1
x4983
x4973
x4
x19
x5
x3
x200
x200
x300
x450
x1
x2
x28
x7
x6
x1
x1
x3
x600
x210
x200
x350
x500
x400
x500
x200
x500
x200
x500
x9
x2
x504
x3
x3
x3
x2
x8
x1
x19
โพสต์ 2025-9-1 19:25:02 | ดูโพสต์ทั้งหมด


วันที่ 01 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ยามเว่ย เวลา 14.00 - 15.00 น. ณ ถนนสิบลี้ ฝั่งตะวันออก ตลาดตะวันออก (พบ ตงฟางซั่ว)



หลินหยานิ่งค้างไปพักใหญ่หลังฟังถ้อยคำทำนายอันสลับซับซ้อนของตงฟางซั่ว นัยน์ตาหวานพร่างพรายกลับเหม่อลอยออกไปเหมือนกำลังจ้องดูดาวนับพันที่ไม่เข้าใจสักดวง ใบหน้าสวยใสเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามจนแทบเขียนออกมาบนหน้าผากได้ “อะ…อะไรนะเจ้าคะ…” นางเผลอพึมพำเบา ๆ ก่อนหุบปากแล้วส่งยิ้มฝืน ๆ แบบที่ฝืนยิ่งกว่านางกำนัลหัดยิ้ม “เอ่อ…งั้น…ขอตัวก่อนเจ้าค่ะ ข้า…จะพยายามเข้าใจ…” เสียงนางสั่นเล็กน้อย แถมยังรีบก้มหัวลงเพื่อปิดบังสีหน้าที่แท้จริง แก้มแดงเรื่อคล้ายทั้งอายทั้งขัดเขิน แต่ความจริงคือในหัวเต็มไปด้วยเสียงตะโกนว่า นี่มันอะไรกันวะ! เขาพูดภาษาเดียวกับข้าหรือเปล่า! ข้าไม่เข้าใจเลยสักนิด!!


ตงฟางซั่วเงยหน้าขึ้นจากตัวอักษรในกระดาษที่วางอยู่ สายตาคมสงบนิ่งมองสตรีเบื้องหน้าเพียงครู่เดียว เขาเห็นชัดทุกอย่างตั้งแต่รอยยิ้มฝืด ๆ ของหลินหยา จนถึงแววตาที่พร่ำบอกว่า หลงทางในคำทำนายแล้วจริง ๆ ริมฝีปากของตงฟางซั่วคลี่ยิ้มบางคล้ายคนที่อยากอธิบายให้ง่ายกว่านี้ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนเขาเพียงถอนหายใจในใจเงียบ ๆ 


“บางเรื่อง…ยิ่งอธิบายยิ่งไกลจากคำตอบ” เขาเอ่ยแผ่วราวสายลม ก่อนจะยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างสงบราวกับจะบอกเป็นนัยว่า หากแม่นางจะไม่เข้าใจตอนนี้ก็ไม่เป็นไร วันหนึ่งโชคชะตาจะทำให้นางเข้าใจเอง


หลินหยาหันหลังกลับเดินออกไปจากตลาดตะวันออกอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ปล่อยให้ความวุ่นวายของสุถานที่แห่งนี้คงอยู่ ตงฟางซั่วมองตามหลังพลางยกยิ้มบาง ๆ ในใจคิดเพียงว่า สตรีน้อยผู้นี้…ความจริงใจมีเต็มเปี่ยม แต่ชะตากลับจะพาให้ได้เรียนรู้มากกว่าที่นางปรารถนา

 


@Admin 


พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้) 

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่


อื่น ๆ:  หลินหยา ไม่เข้าใจอะไรเลยเจ้าค่ะ ไม่เข้าใจเลย


รางวัล: -

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ 14028 ไบต์และได้รับ 8 EXP! [VIP]  โพสต์ 2025-9-1 19:25
โพสต์ 14,028 ไบต์และได้รับ +5 คุณธรรม +4 ความโหด จาก ใบตราพ่อค้าสกุลลู่  โพสต์ 2025-9-1 19:25
←อุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่→
วาสนาเซียน
ตำราขนมหวานสูตรลับ
ด้ายแดงแห่งโชคชะตา
แหวนดาราจรัส(D2)
ยอดคีตศิลป์
ปราณกระเรียนขาว(ไม้)
ขลุ่ยพันธะในเงาศาลา
กระเป๋าเจ็ดขุมทรัพย์(D)
ทักษะผู้ขี่มังกรตะวันตก
←ไอเท็มที่มีอยู่→
x20
x1
x30
x4
x10
x12
x2
x1
x3
x114
x5
x5
x5
x5
x5
x8
x2
x2
x4
x21
x8
x20
x1
x158
x20
x21
x1
x5
x34
x5
x246
x1
x1
x1
x145
x5
x6
x66
x17
x6
x93
x51
x5
x209
x5
x50
x5
x85
x6
x195
x52
x68
x67
x4
x105
x5
x9
x4
x3
x8
x4
x2
x15
x69
x1
x1
x7
x52
x36
x47
x16
x140
x7
x10
x10
x26
x10
x10
x4
x16
x60
x55
x2
x1
x95
x62
x9
x10
x135
x55
x28
x70
x54
x49
x3
x3
x117
x11
x9
x11
x5
x3
x3
x9
x5
x3
x2
x1
x24
x6
x13
x8
x135
x70
x20
x10
x14
x48
x3
x1
x3
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

เว็บไซต์นี้ มีการใช้คุกกี้ 🍪 เพื่อการบริหารเว็บไซต์ และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของท่าน (เรียนรู้เพิ่มเติม)

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้