[ป่าทิศตะวันตก] ป่าไผ่ซีเฟิง

ป่าไผ่ซีเฟิง

【ป่าไผ่ซีเฟิง】

ป่าไผ่ทางทิศตะวันตกของเมืองฉางอัน อยู่ใกล้กับชานเมืองฉางอัน
เป็นป่าไผ่อันอุดมสมบูรณ์ที่ชาวบ้านมักจะชอบเข้ามาหาขุดหน่อไม้ในฤดูใบไม้ผลิ
นอกจากนี้ยังเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์น้อยใหญ่รวมถึงงูเขียวที่กลมกลืนไปกับไม้ไผ่
ผู้ที่ผ่านมาทางนี้โปรดใช้ความระมัดระวังสัตว์มีพิษร้าย

Longyue บ้า

@Admin ได้โปรดออกไบต์คู่ในโพสต์เดียวเถอะค้าบบบ
ชดใช้กรรม สุ่ม NPC มาโปรดฮะ

CHAPTER 7

หลงเยวี่ยเดินทางตามเส้นทางมาจนถึงบริเวณป่าไผ่เขียวขจี รอบด้านเต็มไปด้วยต้นไผ่ใบสีเขียวเรียวยาว บางส่วนร่วงลงบนพื้นดินและแห้งตาย ระหว่างทางที่มาที่นี่ ช่างสะดวกและรวดเร็วเท่าที่รถเทียมวัวคันหนึ่งจะสามารถวิ่งผ่านมาได้

นางคุมบังเหียนพลางอ้าปากหาวเสียวอดใหญ่ หากแต่ในช่วงเวลาที่ความง่วงงุนมาเยือนนั้น ก็พลันเกิดเสียงย่ำลงบนใบไผ่แห้งกรอบ หลงเยวี่ยหันหน้าไปตามทิศทางของเสียง พบว่ามีคนกลุ่มหนึ่งพร้อมกับหมาป่าอีกสองตัวกระโจนเข้ามาล้อมนางเอาไว้ บุคคลที่ดูคล้ายหัวหน้ากลุ่มส่งเสียงหัวเราะร่าคล้ายกับคนเสียสติ แล้วพลันเปลี่ยนเป็นเสียงตวาดแทน

“เจ้า! ถ้าไม่อยากตายทิ้งสัมภาระไว้แล้วไสหัวไป!”

“เจ้าน่ะสิไสหัวไป! คิดจะสังหารข้ามีหัวเดียวหรือจะพอชดใช้!”

“สามหาวนัก!” คนที่อยู่ด้านข้างตะโกนขึ้นมากู้หน้าแทนหัวหน้า “พี่ใหญ่ข้าคือโจรเหนือโจร ยุทธภพไม่แบ่งแยกหญิงชาย ในเมื่อเจ้าปากวอนตายก็ตายเสียเถอะ!”

“หากข้าตายพวกเจ้าก็รอกลายเป็นมนุษย์สุกรได้เลย!” หลงเยวี่ยเอ่ยพลางชักกระบี่สลักจันทราออกจากฝัก นางตวัดกระบี่คราหนึ่งก่อนถีบร่างที่เสียหลักของโจรลำดับ ก ทิ้งไปอีกทาง น่าเสียดายที่โจรโง่พวกนี้มีดีแค่ปาก โดนนางซัดไปหนึ่งคราก็ถึงกับจุกจนพูดไม่ออก

“กล้าแตะของของข้ารึ!” เอ่ยพลางตวัดเท้าเหยียบลงบนมือที่เอื้อมมาแตะต้องสัมภาระบนเกวียน แล้วหมุนตัวเตะเสยหัวโจรอีกคนที่ใช้จังหวะที่เผลอหมายแย่งเอาของไป หัวหน้าโจรคำรามลั่น

“ฆ่ามันซะ!”

ใบหน้าของหลงเยวี่ยซับสีเลือดขึ้นมาก่อนจะใช้เท้าถีบโจรหมายเลข ข แล้วทยานตัวลงไปประลองตัวต่อตัวกับหัวหน้าโจร ตีงูต้องฟันที่หัวจะจัดการทั้งกองทัพก็ต้องสังหารแม่ทัพ! หากว่าใครจะรู้ว่าฝีมือนางและหัวหน้าโจรต่างกันเกินไป หลงเยวี่ยโดนดาบฟันไปหลายแผล

“ถุย! มีฝีมือแต่ยังอ่อนหัดนัก!”

หลงเยวี่ยถูกวิชาฝ่ามือหลายกระบวนท่า ภายในรู้สึกบอบช้ำมากจนทรุดลงไปกับพื้น

หลงเยวี่ยแต่ไหนแต่ไรมาก็บ้าดีเดือด นางถ่มน้ำลายกลับบ้าง “ถุย! ข้า–ไม่มีคำว่า”

“กรี๊ด—----” เสียงหวีดร้องดังลั่นป่า ใครเลยจะคาดคิดว่าไอ้โจรหมายเลข ก ข (สักคนไม่ว่างจำว่าคนไหนกันแน่) ที่ฟุบอยู่บนพื้นในครานั้นจะลุกขึ้นมาอีกรอบ ด้วยความที่เมาขี้ตายังนอนไม่สร้างจึงปาอาวุธพกผิดทาง อาวุธปักก้นเจ้าวัวจนร้องเตลิด คนวิ่งหลบวัวกันจ้าละหวั่น นางอาศัยจังหวะนั้นหอบข้าวของในรถ สละตัวออกมาจากวัวตัวพ่วงพี

ขอชี้แจ้งก่อนว่า ข้าหลายกระสอบเกลือหลายถุงที่กล่าวในตอนต้นนั้นมีหน่วยเป็น “จิน” ดังนั้นนางจึงหอบวิ่่งได้ตัวคนเดียวแบบชายอาภรณ์ปลิวไสว วิชาตัวเบาของนางนับว่าพอมีฝีมือมากอยู่กระมัง วิ่งถลาไปไม่นานก็สลัดพวกโจรพ้นแล้ว ทว่าเคราะห์กรรมยังคงไม่หมดเพราะหมาป่าที่ถูกฝึกมาให้ล่ามนุษย์กลับยืนจังกาอยู่เหนือหัวนาง

บนจะงอยหินนั่น

มารดาเจ้าสิ— ปีศาจ สัตว์ร้าย โจรป่า หากว่าเจอตามลำดับยังพอทำเนา
เหตุไฉนฟ้าส่งพวกเจ้ามาพร้อมกัน!

ยังคงมีสตรีอีกมากที่ตายก่อนเข้าวัง หากว่าคนผู้นั้นไม่สมควรเป็นนาง

หลงเยวี่ยที่แทบจะทรุดจนต้องใช้กระบี่เป็นขาที่สามและสี่ วางกระสอบข้าวปลาอาหาร จากนั้นก็ใส่เดี่ยวแลกกระบี่กับกรงเล็บ แลกอย่างบ้าดีเดือดไม่สนใจกระบวนท่าป้องกันไปเกือบหนึ่งเค่อ นางก็จัดการหมาป่าได้อยู่หมัด ในสภาพที่เรียกได้ว่าปางตาย

หากว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัดยังไม่จบลงเพราะไอ้โจรที่รอดชีวิตจากนางถือดาบไล่ตามมาติดๆ

“เจ้าป่าเจ้าเขา! ช่วยข้าด้วย—-------”

Admin ดี

Longyue ตอบกลับเมื่อ 2024-7-20 19:08
@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Chakra Petch'); Chakra Petch {font-family:  ...

เลขไบต์คู่ สุ่ม NPC ผ่านมาช่วยเหลือ

[เว่ยจื่อฟู จอมยุทธ์ชุดขาว]

++ โรลเพลย์สตอรี่อิสระช่วยเหลือ และจากไป

ฃ

Ximenqing ดี

หลังจากที่เขาได้พักผ่อนหลังจากโดนปีศาจปลาน่ากลัวนั่นไล่ล่าโจวจินเขาก็คิดว่า ถ้าเขาจะลองสู้ ซึ่งๆหน้าเขาควรจะลองกับสิ่งที่มีชีวิต(?)ที่น่ารัก และไม่มีพิษภัยก่อน นั่นก็คือไก่! เขาจึงตัดสินใจเดินทางเข้าไปในป่าเผื่อล่าไก่


เขาเดินข้ามทิศไปยังป่าไผ่เผื่อที่จะตามล่าไก่


'ไก่มันต้องตามล่ายังไงฟ่ะ' โจวจินพยายามคิดหัวแทบแตกว่าจะตามล่ายังไง


แต่ในระหว่างนั่นเองเขาก็เจอสิ่งที่เขาต้องการ


'กลิ่นแบบนี้มันขี้ไก่!' เอาล่ะข้ารู้เเล้ว ข้าจะต้องตามกลิ่นไก่ ยิ่งกลิ่นแรงเท่าไรยิ่งเข้าใกล้มากเท่านั้น ยิ่งฝ่าเท้าที่เป็นรูป 3 ขีด อีกข้าเนี่ยฉลาดจริงๆ โจวจินคิดในใจพลางอวยตัวเอง


โจวจินพยายามเดินตามกลิ่นและตามหาร่องรอยของไก่ ใช้เวลาเพียงแค่ชั่วครู่เขาก็เจอไก่เดินจิกเปลือกไผ่อ่อนอยู่ตัวนึง


โจวจินไม่รอช้าวิ่งเข้าไป ยกกระบี่ขึ้นมาเอาสันคมฟาดไปที่หัวของน้องไก่ดังตุบ


"ล่าไก่นี่มันดีจริงๆไม่ต้องกลัวอันตราย" ชายหนุ่มพูดกลับตัวเองพลางยิ้มกริ่ม


'ตัวอ้วนแบบนี้ข้าต้องเเล่เนื้อดีซะแล้วจะได้เนื้อเยอะๆ' โจวจินคิดในใจ หลังจากนั้นเขาก็หาต้นไผ่ที่ไม่สูงมาก จับไก่ขึ้นไปแขวนและรีดเลือด ใช้เวลาไม่นานหลังเหลือไหลหมด โจวจิวก็พยายามเอาหญ้าและดินกลบรอยเลือดก่อนที่จะแบกไก่ไปที่แม่น้ำเพื่อที่จะถลงหนัง ดึงขน และแล่เนื้อเขาไล่เนื้อตามขอบอย่างดี แบ่งส่วน หัว คอ อก สะโพกก็ได้เนื้อมา 1 ตัว


หลังจากจัดการตัวน้องไก่เสร็จโจวจินเขาก็คิดได้ว่าถ้าจะทำเมนูเกี่ยวกับไก่ เขาก็น่าจะต้องใช้น้ำสะอาด เขาจึงตักน้ำสะอาดจากลำธารกลับไปด้วย







---------------------------------

ไก่

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ):

เนื้อสัตว์ (เลขไบต์หลักสุดท้าย = จำนวนได้)

ซี่โครงไก่ (เลขไบต์รองสุดท้าย = จำนวนได้)

โบนัส: ทักษะนายพราน: เลขไบต์หลักที่สามนับจากสุดท้าย คือ จำนวนโบนัสของทรัพยากรที่ได้

(ในโรลเพลย์เจอหลายตัว)

โบนัส: พรสวรรค์ ระดับผู้มีบุญ: x2 ทรัพยากรที่ดรอป

(ในโรลเพลย์เจอหลายตัว)

ตักน้ำสะอาด
[สามารถหาได้จากแหล่งน้ำหรือบ่อน้ำ โรลเพลย์ตักน้ำ (เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนน้ำสะอาดที่ตักได้ต่อรอบ)]

@Admin ขอเปิดใช้งานพรสวรรค์ลาภลอยเพิ่มโอกาสเจออีเว้นท์เเปลกๆครับ

Ximenqing ดี

โจวจินนำทางคารวานพ่อค้าด้วยท่าทางทะมัดทะเเมง

ค่อยๆก้าวเข้าสู่ป่าไผ่

"ท่านโจว ทางคณะต้องหยุดพรรคที่นี่ซักครู่ ท่านดูซิ ป่าอุดมสมบูรณ์ มีหน่อไม้ และไก่ไข่ พวกเราจะทำการกาสินค้าพื้นบ้านเพื่อเติมเต็มสินค้าในคารวาน"ในฐานะนายจ้างนายท่านเปาสั่ง

"รับทราบขอรับ แต่ท่านต้องระวังด้วยนะขอรับ พื้นที่ตรงนี้เป็นจุดอัพ ไม่ควรมีหน่อไม้ และไก่มากมายขนาดนี้ ให้ความรู้สึกแปลกๆเหมือนเป็นกับดัก" โจวจินรับคำสั่งในขณะที่เขากล่าวเตือน

"ไม่เป็นไรหรอกน่า พวกข้ามาที่นี่ตั้งหลายรอบ ไม่เห็นมีเรื่องอะไรเลย นอกจากเมื่อวานแหละ" ท่านเปากล่าวกับโจวจินว่าไม่ต้องเป็นห่วง

หลังผ่านไปครึ่งชั่วยาม

ทางคารวานได้จุดเตาไฟทำอาหาร หลังจากที่เก็บของป่ามาได้

"ท่านเปาขอรับ ทำแบบนี้ไม่ควรนะท่าน การจุดไฟทำอาหารแบบนี้มันล่อพวกโจรนะขอรับ" โจวจินเห็นคารวานทำแบบนี้จึงกล่าวเตือนอีกครั้ง

"ฮึ้ย เจ้ามันแค่คนคุ้มกัน รับเงินจากข้าก็ทำหน้าที่ไป ข้าจะทำอะไรไม่ต้องให้คนอย่างเจ้าเข้ามาสอด" ท่านเปาชักสีหน้าไม่พอใจทำท่าจะเหงื้อมือตบใส่โจวจิน

ในขณะนั้นเอง มีเสียงดังฟุ้บ ปรากฎเป็นลูก ธนูพุ่งเข้าเสียบกลางลำคอของชายหนุ่มคนนึงที่กำลังจุดเตาไฟทำอาหาร

"เอื้ัอ" ชายหนุ่มคนนั้นสิ้นใจตายทันที

"โจรบุก" นายท่านเปาตกใจรีบกระโดนขึ้นม้า พลางสั่งคนงานขนของให้ได้มากที่สุดและควบม้าหนีไป

ฟุ้บ ลูกธนูพุ่งเข้ามาอีกลูกแต่โจวจินก็อาศัยกระบี่ฟาดลูกธนูนั้นทิ้งไปได้

"เอ้ย เจ้า คุ้มกันพวกข้าซะ ข้าจะหนีแล้วก็เอานี่ไปด้วย" ท่านเปา โยนถุงข้าวหนักใส่หลังโจวจิน โดยที่ไม่สนว่าเข้าทำอะไรอยู่ ประนึงอยากสร้างตัวถ่วงให้ชายหนุ่มวิ่งช้าที่สุดเพื่อที่จะได้ถ่วงเวลาโจรได้

หลังจากนั้นกองคารวานก็ควบม้าออกไป โดยเอาม้าของโจวจินไปด้วยเพื่อให้ชายหนุ่มวิ่งได้ช้าลง

"เวรกรรมอะไรของเข้าว่ะเนี่ย" โจวจินกล่าวบน

"เจ้าหนุ่มข้าฝากทรัพย์สินประจำตระกูลไว้ที่เจ้า เจ้าต้องรอดออกมาให้ได้นะ" เป็นเสียงนายท่านเปาตะโกนไล่หลังมา ประนึงอยากจะให้คนที่อยู่แถวนั้นรับรู้ว่าของที่อยู่ในกระสอบของโจวจินนั้นมีค่ามากๆ

"ซวยชิบ หายเลยโว้ย" โจวจินแบกถุงข้าวขึ้นหลังพลางวิ่งหนีแต่ยังไงก็วิ่งไม่ทัน เจอโจรมาดักหน้าสองคน

"ยอมแพ้ซะ หน้าตาแย่ๆอย่างเจ้า ข้าไม่ฆ่าหรอก แค่จะเอาไปขายเป็นทาส" โจร A กล่าว

โจวจินไม่พูดพร่ำทำเพลง ชักกระบี่ฟาดไปที่โจรด้วยความแรงทั้งหมดที่มี

โจรที่คาดไม่ถึงว่าเหยื่อที่โดนล้อม จะกล้าสู้ ไม่ทั้งตั้งตัวถูกกระบี่ฟาดก็กระเด็นไป โจวจินเห็นดังนั้นด้วยความที่เขาพึ่งสู้กับคนครั้งแรก ใช่เขายอมรับ เขาไม่กล้าฆ่าคน แม้จะเป็นคนที่น่าตายอย่างเถ้าแก่เปา หรือโจรนี่ก็ตาม เขาจึงใช้สันกระบี่ฟาดไปที่หัวของโจร A และ โจร B ให้สลบหลังจากนั้นเขาก็หนีต่อ

ฟุ้บ เสียงลุกธนู เเหวกอากาศมา โจวจินพยายามปัดป้อง เขาเหลือบตาไปเห็นหัวหน้าโจรที่ขี่หมาถือธนูอยู่ เขาจึงตัดสินใจว่าวิ่งหนียังไงก็หนีไม่ทัน เขาจึงตัดสินใจพุ่งตัวเข้าไปหาโจร

"แฮร่" โจวจิน ตะโกนเสียงดังขู่มาแล้วฟาดสันกระบี่ไปที่หน้าผากหมา

"เอ๋ง" หมายังไงก็เป็นหมา ต่อให้ฝึกมาดีแค่ไหน แต่ถ้าเขาเจ็บเขาก็หนี

หมาสลัดหัวหน้าโจรลงพื้นและวิ่งหนีไป

"หนอย พวกเคี้ยวยากงั้นเหรอ งั้นต้องเจอข้า" หัวหน้าโจร โยนธนูทิ้งไปอีกฝั่งนึง ก่อนที่จะคว้าง้าว วิ่งเข้ามาฟาดโจวจิน

'หมอนี่เเข็งเเกร่ง' ทั้งโจวจินและหัวหน้าโจร ต่อสู้กันด้วยความสูสี คู่คี่ บางครั้งก็ฟาดฟันศัสตราวุธ บางครั้งก็ด่าพ่อล่อแม่ยั่วโมโห ไม่มีใครยอมใครจนเวลาผ่านไป 1 ชั่วยาม สมุนโจรที่สลบก็ได้ตื่นขึ้นวิ่งมาช่วยหัวหน้าโจร

"บัดซบ เจ้านี่มัน สันดานโจรหมาหมู่"โจวจินสบถก่อนจะวิ่งหนี

"ก็พวกข้าเป็นโจว เสี่ยวอี้ เสี่ยวเอ้อ เสี่ยวซาน รุม" หัวหน้าโจร ออกคำสั่งไล่ล่าชายหนุ่มทันที

มหกรรมวิ่งไล่จับกลางป่าไผ่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

---------------------------

มีปราณลาภลอย ขอสุ่มช่วยเหลือฮะ

ขอเปิดใช้งานพรสวรรค์ ลาภลอย เพิ่มโอกาสเจอเหตุการณ์ (ถ้าไม่เจอความช่วยเหลือก็ขอให้เรื่องราวมันพัฒนาไปแบบยับๆเลย!) @Admin

โจร 1 https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=54 ชนะ +50 พลังใจ +15 exp

โจร 2 https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=53 ชนะ +50 พลังใจ +15 exp

โจร 3 https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=51           https://han.mooorp.com/plugin.ph ... de:fight&aid=48  ชนะ Level 5 +50 พลังใจ +15 exp / แพ้โจรเลเวล 13  -30 พลังใจ -20 exp

หมา 1 https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=52 ต่างฝ่ายต่างหนี ถือว่าชนะ -30 พลังใจ -20 exp

หัวหน้าโจร https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=50 สู้สูสี แต่โดนสมุนโจรวิ่งเข้ามาช่วย เลยแพ้ -30 พลังใจ -20 exp

Admin ดี

zhoujin ตอบกลับเมื่อ 2024-7-21 17:37
โจวจินนำทางคารวานพ่อค้าด้วยท่าทางทะมัดทะเเมง
ค่อยๆ ...

สุ่มไม่ได้เลขคู่ แต่ลาภลอยแจ็คพอตทำงาน

[เว่ยจื่อฟู จอมยุทธ์ชุดขาว]

++ โรลเพลย์สตอรี่อิสระช่วยเหลือ และจากไป

ฃ

Ximenqing ดี

หลังจากที่โจวจิน วิ่งหนีไปได้ซักพักนึงก็มีจอมยุทธ์หญิงทะยานร่างลงมาซัดฝ่ามือไปทางพวกโจร



"ว๊ากก เจ๊ใหญ่เเห่งย่านนี่มา ไอ้เสือ เผ่นนน" แก็งโจรที่เห็นจอมยุทธ์หญิงเว่ย ปรากฎตัวก็หน้าซีดจำนางได้ รีบวิ่งหนีกระเจิดกระเจิงไป


แม่นางคนนั้นทำหน้าบึ้งมองไปทางพวกโจรและถอนหายใจ


"เจ้านี่ ข้าเตือนเจ้าแล้วนะว่าถ้าเข้าป่าให้ระวัง แม่กระทั่งรับภารกิจเจ้าก็รับภารกิจที่ฝีมือไม่ถึงอีกถ้าวันนี้ไม่มีข้าเจ้าจะทำยังไงหือ" แม่นางที่เริ่มคุ้นเคยกับโจวจินแล้วจึงกล่าวเตือนมาเป็นชุด


"กะ ก็ ข้าอยากหาเงินนี่นา แล้วก็มีงานคุ้มกัน ข้าคิดว่าฝีมือข้าพอไปวัดไปวา ตอนสู้่ตัวตัว ข้าก็สามารถเอาตัวรอดได้นะ" โจวจินทำหน้าซึมๆก่อนที่จะรับฟังคำสั่งสอน


"เอาเถอะ ทางไปเมืองอยู่ทางโน้น เจ้าควรพักผ่อน" แม่นางเว่ยส่ายหน้าพลางเดินจากไป


"ท่านจอมยุทธ์หญิง ข้าจริงจังนะ ข้าอยากสู้เป็น โปรดรับข้าเป็นศิษย์ด้วย" โจวจินโค้งไปทางแม่นางคนนั้น


"ยังไม่ใช่ตอนนี้ข้ายังไม่รู้จักเจ้ามากพอ" แม่นางเว่ยได้ยินประโยคที่คุ้นหู ก็ถอนหายใจแล้วเดินจากไป


โจวจินก็กลับเมืองไปเอาสินค้าไปคือที่คารวานการค้่าเปาเปียว และโจวจินก็โดนคารวานเปาเปียวขึ้นแบล็คลิตส์ไว้ว่าไม่สามารถทำงานคุ้มกันได้


'ข้าคงกลับไปล่าไก่ล่ามนุษย์ปลาเหมือนเดิมดีกว่า'โจวจินคิดในใจและถอนหายใจ


----------------------------------------------------------------------


[NPC-06] เว่ย จื่อฟู ไม่มีการ + ค่าความสัมพันธ์ ใช่ไหมครับ เพราะใช้ไปตอนเช้าแล้ว ทั้ง หัวดี ทั้งพูดคุยประจำวัน

Ximenqing ดี

เหตุการณ์ช่วงแบกสัมภาระ ก่อนเข้าเมือง


"ไอ้โจรนั่นข้าจะต้องแก้แค้น" โจวจินกัดฟันกรอด ในระหว่างนั่นตาเขาเหลือไปเห็นแม่ไก่ตัวอ้วนพี ตัวนึง


"หึ ข้าน่าจะต้องบำรุง" โจวจิน วางแผนค่อยๆก้าวเข้าไปหาแม่ไก่ตัวนั้นแล้วใช้สันกระบี่ฟาดหัวเข้าดังตุ๊บ


"ให้ตายเถอะมือข้า" โจวจินที่บาดเจ็บอยู่ใช้มือได้แค่ข้างขวาที่ถนัดเพียงแค่ข้างเดียว อีกข้างนึงทำได้แค่ช่วยจับประคองก็จัดการแล่ และจัดการเนื้อแม่ไก่ด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่จะรีบกลับเมืองไปหาโรงหมอ


----------------------

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): เนื้อสัตว์ (เลขไบต์หลักสุดท้าย = จำนวนได้)

                                                      ซี่โครงไก่

(เลขไบต์รองสุดท้าย = จำนวนได้)

------------------------------
https://han.mooorp.com/plugin.ph ... de:fight&aid=47
Edit แนบหลักฐานการต่อสู้่ครับ

Longyue บ้า

ฮรือ พี่เว่ยจื่อฟู รักพี่นะคะ เจอกันคราวหน้าจะโรลให้ดีกว่านี้ จุ๊บบุ

CHAPTER 8

ยังคงคิดว่าเหตุใดนางจึงต้องทำตัวเองลำบากปานนี้

เลือดสีแดงสดซึมจากบาดแผลเข้าไปในไหมบนอาภรณ์พร่ำพิรุณ สีอาภรณ์ย้อมแดงเป็นริ้วๆ ราวกับดอกไม้ทะเลเบ่งบานกลางมหาสมุทร กลิ่นคาวเลืออบอวนไปทั่วรัศมี

โจรดักปล้นกลางทางที่ตามหลงเยวี่ยมาทันเวลานี้กำลังตั้งท่าจะฆ่านางเสียให้ได้

นางหัวเราะเสียงขึ้นจมูก “...หากเจ้าฆ่าข้า รับรองได้เลยว่าเจ้าจะทรมานยิ่งกว่าตายทั้งเป็น”

“จะตายอยู่รอมร่อยังจะปากดีอยู่อีก”

“ฆ่า!”

อันที่จริงในสถานการณ์ที่หัวหน้าโจรป่าสูญเสียลูกน้อง และนางบาดเจ็บสาเหตุเช่นนี้ต่างคนต่างถอยคนละก้าวไปตามทางของตัวเองจึงนับว่าเป็นยอดกลยุทธ์ เพียงแต่โจรป่าผู้นี้ไม่รู้ดีชั่วยังคิดจะฆ่านางให้ตายโดยไม่คิดให้ถี่ถ้วนก่อน อย่างไรก็ตามหลงเยวี่ยเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบที่สุดในสถานการณ์เช่นนี้

นางวิ่งหลบไปในป่าไผ่ ยังคงคิดว่าทำเลเช่นนี้ช่างยากแก่การซ่อนตัว

หากว่าในช่วงเวลาหนีตายนั้น…โดยไร้ผู้ใดรู้สึก ฝีเท้าบางเบาเหยียบย่างอยู่บนยอดไผ่ สุ้มเสียงอันบางเบาลอยมาจากเบื้องบน “ชีวิตของมนุษย์มีขึ้นมีลง ทุกผู้ต่างมีความยากลำบากในชีวิตของตนเอง แต่ไม่ว่าเจ้าจะลำบากเช่นไรก็ไม่ควรปล้นชิงทรัพย์สินของผู้อื่น”

คนผู้หนึ่งกล่าววาจาด้วยเสียงละมุนละไม ถ้อยคำเปี่ยมด้วยหลักคุณธรรม หลงเยวี่ยเงยหน้าขึ้นมองด้านบนก็ประสบกับสตรีในชุดสีขาว ท่วงท่าแลดูสูงส่ง สงบนิ่ง และน่าครั่นคร้าม วาจาเมื่อครู่ของนางสามารถแย้งได้อีกร้อยคำพันคำ หากว่าเวลานี้หลงเยวี่ยไหนเลยจะมีแก่ใจโต้เถียงเรื่องพรรค์นั้น โดยเฉพาะเวลานี้จอมยุทธ์ผู้นี้ดูคล้ายจะอยู่ฝั่งตน

ยิ่งไปกว่าท่าทีของหลงเยวี่ย หัวหน้าโจรผู้นั้นเกิดอาการใบ้กิน ใบหน้าปรากฏเหงื่อท่วมกาย

“จะ จอมยุทธอาภรณ์ขาว เว่ยจื่อฟู!” มันพลันทิ้งดาบทิ้งอาวุธ แข้งขาอ่อนแรงฟุบกายลงคุกเข่ากับพื้น “โปรดเมตตาไว้ชีวิตข้าด้วย!”

“ในเมื่อเจ้ากลับใจก็ไม่มีเหตุให้ต้องเสียเลือดเนื้อ อายุเจ้ายังไม่มาก แรงกายและทักษะร่างกายก็ดี ในเมืองมีอาชีพที่ดีมากมาย ที่โรงเตี๊ยมก็หาแรงงานคนอยู่มิใช่หรือ…นั่นย่อมดีกว่าสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นเช่นนี้”

“ข้าน้อยจะทำตามขอรับ”

“ดีมาก”

ฟังจากท่าทางที่แสดงออกของหัวหน้าโจรป่าแม่นางชุดขาวผู้นี้คงจะมีชื่อเสียงโด่งดังมากกระมัง ‘จอมยุทธ์อาภรณ์ขาว เว่ยจื่อฟู’ ชื่อนี้นางไม่เคยได้ยิน…เพียงแต่โจรป่าพวกนี้คงจะรู้จักนางดีไม่น้อย เมื่อหัวหน้าโจรป่าหนีหางจุกก้นไปแล้ว หญิงสาวอาภรณ์ขาวก็กระโดดลงจากร่อนไม้ เอ่ยกับนาง

“จอมยุทธ์น้อยดูท่าทางเจ้าจะเป็นคนต่างถิ่น งานคาราวานจากสำนักคุ้มกันภัยมีไม่น้อยกลับไร้ผู้ทำ ก็เพราะพื้นที่ป่าแถบนี้มีอันตรายซุกซ่อนอยู่”

“แม่นางเว่ยกล่าวถูกแล้ว” หลงเยวี่ยค่อมกายคารวะผู้มีพระคุณ “อวี้ถูเพิ่งมาถึงเมืองหลวงเห็นงานคาราวานอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียง ยังไม่คิดพิจารณาให้ถี่ถ้วนก็ทรนงตนรับงานมาก่อน หากวันนี้แม่นางไม่ยื่นมีเข้าช่วยคงจะไม่รอดชีวิตแน่แล้ว”

เสียงหัวเราะแผ่วเบาดังอกจากริมฝีปากบาง “ผู้คนต่างเรียกขานข้าว่า ‘จอมยุทธ์’ แม่นางอวี้ถูกลับเอ่ยเรียกข้าว่า ‘แม่นาง’ อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ ช่างหาได้ยากนัก”

นัยน์ตาสงบนิ่งแฝงอารมณ์แว่วหวานอย่างบางเบา… นางชะงักเล็กน้อยเมื่อสังเกตเนื้อตัวของหลงเยวี่ย

“อาภรณ์ของเจ้าเปรอะด้วยเลือด คงจะมีแผลใหญ่ซ่อนอยู่…ข้าพอจะมีผงยาห้ามเลือดติดกายอยู่บ้าง ข้าจะช่วยทำแผลให้ก่อน”

อย่างไรก็เป็นสตรีด้วยกัน หลงเยวี่ยย่อมไม่ตะขิดตะขวงใจได้ๆ มองหาทำเลที่เป็นมุมอับหน่อย หลงเยวี่ยก็เปลื้องผ้าจนเหลือแต่เสื้อตัวในให้จอมยุทธ์แซ่เว่ยช่วยทำแผลภายนอกให้ หลังทำแผลเบื้องต้นเว่ยจื่อฟูก็ช่วยสวมอาภรณ์ให้นาง

“บาดแผลของเจ้าควรรักษาให้ดีไม่เช่นนั้นอาจถึงแก่ชีวิตได้”

“ขอบคุณแม่นางเว่ย บุญคุณของแม่นางอวี้ถูจะไม่มีวันลืม ในวันหน้าหากท่านมีเรื่องใดที่ข้าช่วยได้ ข้าย่อมไม่บิดพลิ้ว” เมื่อถึงเวลาการจากลาย่อมมาถึง ทว่าแม่นางผู้นี้ดูหน่วยก้านดีนัก โจรร้ายในแถบนี้ก็กลัวนางอย่างน้อยก็ควรมีกัลยาณมิตรที่ดีเช่นนี้

“แม่นางเว่ย ข้าหิวแล้ว”

เว่ยจื่อฟูขมวดคิ้วเล็กน้อย หลงเยวี่ยต่อคำเพิ่ม “บังเอิญจริงๆ ข้าซื้อาหารชั้นดีจากในเมืองมาสองชาม หวังว่าท่านจะไม่รังเกียจให้ข้าเลี้ยงอาหารตอบแทน”

“ข้าย่อมไม่รังเกียจท่าน”

“ท่านไม่รังเกียจอาหารของข้า” หลงเยวี่ยเอ่ยมัดมือชก พลางยกสำรับสองชุดออกมา กลิ่นไก่ปรุงสุกใหม่หอมยั่วยวน ในถุงยังคงมีไอร้อนอยู่อย่างบางเบา พร้อมน้ำชาเบญจมาศที่บรรจุในกระบอกไม้ไผ่อย่างดี “ท่านช่วยชีวิตข้า ข้าย่อมไม่ตระหนี่ถี่เหนียว วันหน้าหากได้เจอกัน ข้าจะตอบแทนท่านอีกมาก”

—----

ความสัมพันธ์

[NPC-06] เว่ย จื่อฟู +5 ความสัมพันธ์สนทนาประจำวัน

[NPC-06] เว่ย จื่อฟู + 30 ความสัมพันธ์มอบเกรดแดง + ชา

*อาหารระบุ อาหารปรุง และชามีคำระบุ ชงชา* โบนัสเพิ่มเติม +10

รวม 45 ความสัมพันธ์ @Admin

Ximenqing ดี

โจวจินรู้สึกว่าบางเขาเริ่มเซ็งจากการล่ามนุษย์ปลาที่เนื้อไม่สามารถเอามากินได้ จึงออกล่าไก่ตอนยามต่ำ หวังว่าจะได้ไก่ที่กำลังหลับและไม่เครียด เพื่อที่จะทำให้เนื้อไก่ไม่เครียดจนเกินไปมีรสชาติที่อร่อย


โจวจินพยายามเเกะรอยเท้าไก่ และตามกลิ่นอุนจิไก่ ไปตามทางเรื่อยๆ


ย่างซ้่าย ขวา ซ้าย ขวา แหวกพุ่มไม้เบาๆ ก็ได้เจอไก่ที่กำลังนอนหลับอยู่


โจวจินใช้เวลาเพียงแค่ชั่วครู่ก็ตัดสินใจได้ว่าจะจัดการกับไก่ยังไง


เขาคว้ามือไปที่คอไก่แล้วหักคอมันอย่างรวดเร็ว


กร็อบ


หวังว่าเนื้อจะไม่ช้ำนะ โจวจินคิด


หลังจากนั่นโจวจินก็เชือดคอรีดเลือด ถลก ขนไก่ ทำการบุชเชอร์เนื้อสัตว์ออกมาเป็นส่วนๆก่อนที่เขาจะก่อกองไฟ ทำอาหารง่ายๆ อย่างไก่ย่างทาน งั่มๆ


------------------------------


ไก่


ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ):


เนื้อสัตว์ (เลขไบต์หลักสุดท้าย = จำนวนได้)


ซี่โครงไก่ (เลขไบต์รองสุดท้าย = จำนวนได้)


https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=58

@Admin ขอเปิดใช้งานพรสวรรค์ลาภลอยฮะ จะมีหมาป่าตามกลิ่นไก่ โดนโจรปล้น หรือมีจอมยุทธ์มาร่วมกินข้าวไหมนะ