【ข้อมูลพื้นฐาน & ข้อมูลการสั่งสมตบะ】

โพสต์ 2024-7-3 01:27:46 | ดูโพสต์ทั้งหมด |โหมดอ่าน

【ข้อมูลพื้นฐาน】

⊹ ระบบหลัก ⊹

Status ตัวละคร มีส่วนสำคัญสำหรับควบคู่ไปกับการโรลเพลย์ ในการต่อสู้ การโน้มน้าว โดยค่าต่าง ๆ จะมีส่วนสำคัญในการพัฒนาตัวละคร และ Status ทั้งหมดจะตันลิมิตที่ State 200 MAX และ จะมีส่วนของอุปกรณ์สวมใส่ที่ทำให้เกิน 200

STR พละกำลัง และ ความแข็งแกร่งทางกายภาพ	INT สติปัญญา ความฉลาด และไหวพริบ
LUK โชค	POW พลังปราณ (ความรุนแรงคริติคอล)
CHA เสน่ห์ ความงดงาม	VIT ความถึก

ระบบชื่อเสียง เป็นชื่อเสียงพิเศษที่เกี่ยวกับชื่อเสียงของตัวคุณที่เป็นที่รู้จักในยุทธจักร

ดี [สัญลักษณ์ของผู้มีชื่อเสียงในการผดุงความยุติธรรม ช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก และสัตย์ซื่อจริงใจ]
สูตรการได้หัวนี้: ค่าคุณธรรมนำมากที่สุดกว่าค่าใด ๆ (ไม่ต้องการความชั่วและโหด 0 แต้มก็ยังคงสภาพหัวนี้)

บ้า [สัญลักษณ์ที่บ่งบอกถึงความไม่มั่นใจของคุณ เป็นคนโลเล ไม่แน่นอน]
สูตรการได้หัวนี้: มีค่าความโหดนำสูงที่สุด และมีค่าความชั่วไม่ห่างจากความโหดจนเกิน 2 เท่า
และ คุณธรรมรองลงมาจากความโหด

ชั่ว [สัญลักษณ์คนที่มีชื่อเสียงเหมือนจอมมารในยุทธภพ พฤติกรรมเห็นแก่ตัว
และทะเยอทะยาน ทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง]
สูตรการได้หัวนี้: ค่าความชั่วมากกว่า 2 เท่าของคุณธรรมและโหด

มาร [สัญลักษณ์ของความพิสดาร นิสัยแปลกประหลาด ไม่เหมือนใคร และยึดมั่นในความคิดตัวเองเป็นหลัก
แต่ก็มีเนื้อแท้คนดีและช่วยเหลือผู้คน โดยไม่หวังผลประโยชน์และไม่แสดงเปิดเผยตัว]
สูตรการได้หัวนี้: ค่าความโหดเป็นสองเท้าของค่าคุณธรรมและความชั่ว

เลว [สัญลักษณ์ผู้มีนิสัยสุดโต่งยิ่งกว่าชั่ว และมีความทะเยอทะยาน สร้างความรำคาญให้ผู้พบเห็น]
สูตรการได้หัวนี้: ค่าความชั่วนำสูงสุดของค่าความโหดและความดี

⊹ ค่าเครคิตเพิ่มเติม ⊹

มาทำความรู้จักกับค่าเครคิตเพิ่มเติม อีก 3 ค่า ซึ่งประกอบด้วยเครคิตดังนี้

1) ตำลึงทอง - สกุลเงินตราที่นิยมใช้ในชนชั้นสูง ส่วนใหญ่จะใช้จับจ่ายใช้สอยซื้ออุปกรณ์ดี ๆ มากมาย

2) อีแปะ - สกุลเงินระดับต่ำของต้าฮั่น เป็นเงินทั่วไปที่ราษฎร์สามารถเข้าถึงและหาได้ง่าย ใช้จับจ่ายใช้สอบอาหาร ชีวิตประจำวัน

3) ตำลึงเงิน - สกุลเงินตราที่นิยมใช้ในคนมีฐานะชนชั้นกลางขึ้นไปที่มีโอกาสได้ใช้เงินตราสกุลนี้

4) พลังงาน - ค่าความเหนื่อยล้าของตัวละคร สามารถเติมได้ด้วยการกินอาหาร ชา สุรา

ตอบกลับ

รายงาน

โพสต์ 2024-7-5 22:59:29 | ดูโพสต์ทั้งหมด

【ข้อมูลการหาค่าตบะฝึกฝน】

ค่าตบะฝึกฝนเป็นค่าในการบำเพ็ญของเหล่าผู้กล้าที่มาเกิดที่จะเข้าถึงศักยภาพในการบำเพ็ญ

โดยการสั่งสมตบะฝึกฝนจะมาจากการบำเพ็ญ หรือ ดูดซับไอปราณปีศาจ แม้จะไม่ได้พลังปราณ

แต่ก็ได้ตบะพวกเขามาแทน โดยวิธีการสั่งสมตบะมีดังนี้

1) ดูดซับปราณหลังจากพิชิตเผ่าปีศาจหรือมาร

+30 ตบะฝึกฝน

2) ผลรางวัลจากเควสบางประเภท

ขึ้นอยู่กับประเภทเควส

3) หากมีพลังปราณ สามารถนั่งสมาธิบำเพ็ญเพียรเพื่อเพิ่มพูนตบะได้

+15 ตบะฝึกฝน

#แนบท้ายโรลเพลย์เพื่อยืนยันรับสิทธิ์หากโรลมีความเกี่ยวข้อง

แสดงความคิดเห็น

Admin

โพสต์ 4065 ไบต์และได้รับ 1 EXP! [VIP] โพสต์ 2024-7-5 22:59

←ไอเท็มที่มีอยู่→

ตั๋วเงิน5ทอง ★★★★★
คำอธิบาย: ตั๋วเงิน 5 ตำลึงทองนี้มิใช่เพียงแค่กระดาษ หากแต่เป็นแผ่นป้ายแห่งอำนาจและความมั่งคั่งที่รังสรรค์ขึ้นอย่างวิจิตรบรรจงบน กระดาษไม้ไผ่เนื้อดี สัมผัสแรกที่ปลายนิ้วคือความ นุ่มนวลแต่แฝงด้วยความแกร่ง ของเส้นใยไม้ไผ่ที่ยังคงความดิบแต่ผ่านการขัดเกลามาอย่างพิถีพิถัน ให้ความรู้สึก กรอบนิดๆ ยืดหยุ่นเล็กน้อย ยามที่พลิกไปมา สีของกระดาษออกไปทาง สีขาวนวลอมเหลืองอ่อนๆ อย่างเป็นธรรมชาติ บางเบาแต่ไม่ขาดง่าย สะท้อนแสงรำไรยามต้องแสงจันทร์ บนผืนกระดาษนั้น มี ลวดลายมังกรทอง ที่เลื้อยคดเคี้ยวอยู่ตรงกลางอย่างสง่างาม ลายเส้นคมชัดประหนึ่งมีชีวิต ด้วยหมึกสีทองอร่ามที่ทอประกายวับวาวราวกับเกล็ดมังกรใต้แสงไฟยามค่ำคืน บริเวณมุมทั้งสี่ประดับด้วย ลวดลายเมฆมงคล และ อักษรพู่กันโบราณ ที่ระบุถึง "ห้าตำลึงทอง" อย่างชัดเจน พร้อมตราประทับสีชาดของราชสำนัก หรือสมาคมการค้าใหญ่ ที่สลักอย่างประณีตยากจะปลอมแปลง บ่งบอกถึงอำนาจแห่งการออกตั๋ว ตั๋วใบนี้มิได้เป็นเพียงมูลค่าที่จับต้องได้ หากแต่เป็น งานศิลปะชั้นสูง ที่แฝงด้วยกลิ่นอายของไม้ไผ่อันเป็นเอกลักษณ์ และสะท้อนถึงยุคสมัยที่ความมั่งคั่งถูกผูกโยงกับความงดงามของธรรมชาติและศิลปะชั้นครู
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อรับตำลึงทอง+5
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

ข้าวอบลำไผ่ ★★★
คำอธิบาย: อาหารปรุง
ชาวฮั่นชอบเอาข้าวมาหุงกับเผือกและมันเพิ่มความอร่อย ได้คุณค่า และที่สำคัญเชื่อว่ามันประหยัดเนื่องจากหัวเผือกหัวมันทำให้อิ่มท้อง และราคาไม่แพง ในยุคสมัยสงครามที่ชาวบ้านลำบากข้าวยากหมากแพง เลยต้องกินหัวเผือกหัวมันที่สามารถขุดหาได้กันด้วยเหตุผลนี้ ต่อมาบ้านเมืองสงบสุขข้าวอบเผือกก็ได้เพิ่มวัตถุดิบและความปราณีตในการทำ ไม่ว่าจะเป็นธัญญาหาร ไป๋กั่ว ถั่ว เกาลัด สารพัดของที่มีประโยชน์นำไปผัดกับข้าวสารปรุงรสจนเมล็ดข้าวดูดซึมความอร่อย จากนั้นกรอกใส่ลำไม้ไผ่นำไปนึ่งให้สุกจนหอมไผ่ไปยันสวรรค์ก็จะได้อาหารรสเลิศราวกับมีพ่อครัวหลวงมาทำให้ทาน เรียกว่าเด็กทานได้ ผู้ใหญ่ก็ทานดี จัดเป็นจานเด็กของหลายร้านดังแต่เมื่อเวลาผ่านมาราคามันก็ไม่ค่อยจะเป็นมิตรสักเท่าไรผิดจุดประสงค์เดิมไปมากทีเดียว
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+40
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

ป้ายผลงาน ★★★★★★
คำอธิบาย: ป้ายโลหะทองแดงขัดมันวาว สลักอักษรจีนโบราณคำว่า "อู่เต๋อ" (武德) ซึ่งหมายถึง "คุณธรรมแห่งนักรบ" หรือ "ความกล้าหาญอันทรงคุณธรรม" ป้ายนี้มิใช่เพียงเครื่องประดับ แต่เป็นสัญลักษณ์แห่งความขยันหมั่นเพียรและความภักดีที่เปรียบได้ดั่ง ดวงดาวนำทาง ในกองทัพอันเกรียงไกรแห่งจักรพรรดิฮั่นอู่ตี้ ในยุคสมัยที่การขยายอาณาจักรและการปกป้องแผ่นดินเป็นหัวใจสำคัญ ป้ายอู่เต๋อนี้ได้ถูกมอบให้แก่ทหารหาญผู้ปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขัน ไม่ว่าจะอยู่ในแนวหน้าของสมรภูมิ หรือเบื้องหลังการเตรียมการณ์ที่แสนยากลำบาก ทุกหยาดเหงื่อแรงกาย ที่ทุ่มเทให้แก่จักรวรรดิจะถูกจดจำและบันทึกไว้ด้วยป้ายนี้ ป้ายอู่เต๋อทำหน้าที่เป็น เครื่องนับคุณาปการความดีความชอบ ทหารที่สะสมป้ายนี้ได้มากเพียงพอจะได้รับการพิจารณาเลื่อนยศ, ได้รับรางวัลพิเศษ, หรือแม้กระทั่งได้สิทธิ์ในการกลับไปดูแลครอบครัวในยามสงบ นี่คือเครื่องหมายแห่ง ความสำเร็จส่วนบุคคล และ ความภาคภูมิใจ ของผู้ที่ได้รับการยอมรับจากองค์จักรพรรดิและเหล่าแม่ทัพ การครอบครองป้ายอู่เต๋อจึงไม่ใช่แค่การมีวัตถุมีค่า แต่เป็นการแสดงออกถึง เกียรติยศ, ความมุ่งมั่น, และความเสียสละ ที่ทหารหาญแห่งราชวงศ์ฮั่นอู่ตี้มีให้แก่แผ่นดินอันเป็นที่รัก
คุณสมบัติ: ไม่มี
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

สุราเซียนเมามาย ★★★★★★
คำอธิบาย: ‘ เมฆาเบาร้อยพันมาพลันล้อม กลิ่นหอมหวานซาบซ่านดั่งฝันแสน ดื่มหนึ่งครั้งใจพลิ้วไหวเหมือนแสงแดน ทิ้งความทุกข์ลอยคล้อยคล้ายฝุ่นควัน ’ ยอดสุราดอกท้อแห่งโรงเตี๊ยมชิงหมิงผ่านการรังสรรของเถ้าแก่หลิวผู้ลึกลับหาตัวจับยาก สุราดอกท้อนี้ได้รับขนานนามว่า ‘ เซียนเมามาย ’ นับว่าเป็นหนึ่งในยอดสุราเลิศล้ำในแผ่นดิน ทุกหยาดหยดของสุรานี้ล้วนแต่กลั่นเอาความหอมของดอกท้อบานสะพรั่งท่ามกลางสายลมอ่อน ชวนให้นึกถึงยามที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งและหมู่ดอกท้อเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา ครั้นเมื่อรินสุราลงจอกแทนที่จะเป็นเมรัยสีใสธรรมดา ในจอกเหล้านั้นกลับพบเป็นเมรัยใสเจือชมพูอ่อนราวกับกลีบดอกไม้สะท้อนประกายวับวาวในแสงจันทร์ ลิ้นสัมผัสครั้งแรกจะรู้สึกถึงรสชาติที่นุ่มละมุน แต่แฝงไว้ด้วยความเปรี้ยวหวานพอประมาณ ต่อให้ดื่มจนหมดจอกก็ยังทิ้งกลิ่นหอมของดอกท้อติดตรึงไว้ไม่เสื่อมคลาย คล้ายว่าเป็นดั่งกลิ่นแห่งสรวงสวรรค์ ที่เมื่อดื่มแล้ว ความเหนื่อยล้าล้วนหายไปจนหมดสิ้น เหล่าบัณฑิตอัจฉริยะจำนวนไม่มากที่มีโอกาสได้ลิ้มลองล้วนกล่าวถึงสุราเซียนเมามายนี้ไว้ว่า ‘ สุรานี้หาใช่เพียงเครื่องดื่ม แต่เป็นบทกวีแห่งฤดูกาลที่พาดวงใจลอยละล่องไปกับความฝัน ดุจท้องฟ้าที่สาดแสงเหนือทุ่งดอกท้อไร้ที่สิ้นสุด ’
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+50
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

ชาหวงซานเหมาเฟิง ★★★★★
คำอธิบาย: ชงชา
‘ หวงซานเหมาเฟิง • 黄山毛峰 ’ หรือชายอดขนแห่งหวงซาน ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นหนึ่งในสิบทำเนียบยอดชาแห่งแผ่นดิน โดยหวงซานเหมาเฟิงจัดว่าเป็นชาเขียวชั้นเลิศที่กำเนิดในมณฑลอานฮุย ภูเขาหวงซาน ซึ่งเหมาเฟิงนี้เมื่อชงแล้วจะมีไอน้ำค้างคายตัวออกมามาก กลิ่นเขียวสดของชาแรกให้ความรู้สึกสดชื่นพร้อมเปลี่ยนตัวน้ำให้เป็นสีเขียวอมเหลืองใสสวยงาม ทว่าต่อให้ใบชาคืนตัวแล้วก็จะยังเห็นถึงความสดของใบชาประหนึ่งค้างยอดอยู่บนต้น โดยให้รสสัมผัสหวานหอมละมุนนุ่มนวล กลิ่นหอมคล้ายกล้วยไม้จาง ๆ รสชาติชุ่มชื่นชุ่มคอชื่นใจ ทำให้ผ่อนคลาย โดยชาชนิดนี้มีตำนานเล่าขานว่ากันว่า แต่ก่อนพื้นที่ในแถบภูเขาหวงซานนี้มีหมู่บ้า่นเล็ก ๆ หมู่บ้านหนึ่งซึ่งได้ทำอาชีพค้าใบชาปลูกต้นชามาเนิ่นนานหลายร้อยปีก็ทำกันอยู่อย่างนั้นชื่อว่าหมู่บ้านเซี่ย (谢) ชาวหมู่บ้านนี้ก็ทำใบชาเอาไว้เดินออกไปร่อนเร่ขายส่งขึ้นไปทางเหนือ อยู่มาวันหนึ่งที่ตีนเขาหวงซานมีขุนนางผู้ตรวจการ 8 มณฑลเขตเจียงหนานท่านหนึ่งชื่อ ไคหยวน แต่งตัวเป็นบัณฑิตออกท่องเที่ยวเพื่อหาความสำราญ พอเดินขึ้นมาถึงเขาหวงซานเกิดหลงทางบังเอิญพบพระภิกษุชรารูปหนึ่งเดินแบกไม้ไผ่ลงจากเขาสวนทางมาจึงได้เข้าไปถามทางด้วยภิกษุนั้น พระรูปนั้นก็ว่าหนทางข้างหน้าท่านจะขึ้นเขาไปนั้นมืดแล้วเดินทางลำบากประกอบกับทานไม่รู้จักเส้นทางดังนี้พรุ่งนี้อาตมาภาพจะนำทางท่านขึ้นเขาไป วันนี้ขอท่านเข้าไปพักที่วัดที่อาตมาภาพพำนักก่อนคืนหนึ่ง ไคหยวนได้ยินเช่นนั้นก็ว่าดีนักจึงติดตามภิกษุชรารูปนั้นไป เมื่อเข้าไปถึงที่วัดก็ได้พักในเรือนรับรองกลางสวนสงบของวัด วัดนั้นชำรุดทรุดโทรมมาก มีภิกษุชรานั้นอาศัยอยู่รูปเดียว เมื่อไคหยวนปัดกวาห้องหับแล้วจากนั้นภิกษุชราจึงได้นำถาดชาเข้ามาชงชารับรอง ใบชาที่นำมานั้นไคหยวนสังเกตว่าเรียวงามสีเขียวเหมือนยกเนื้อดีมีสีเหลืองแกมตรงแกน ทั้งยังมีประกายเป็นสีทองยามต้องแสง ปกคลุมด้วยขนชาขาวตลอดทั่วใบ เมื่อชงชาแล้วใบคลี่ออกขับกลิ่นชาฟุ้งกระจายตลบไป ไคหยวนจึงได้เรียนถามภิกษุชรานั้นว่า ท่านขอรับนี้เป็นชาอันใด ภิกษุนั้นก็ได้ตอบว่าชานี้เป็นชาจากยอดเขาหวงซานซึ่งมีชื่อเรียกตกทอดกันมาจากรูปร่างของใบชานี้ที่มีขนอ่อนสีขาวคลุมอยู่เต็มเสมือนหนึ่งยอดเขาที่มีหิมะคลุมขาวสล้างนี้ว่าเหมาเฟิง (ยอดขน) ชานี้จึงเรียกกันว่าหวงซานเหมาเฟิง ไคหยวนเห็นด้วยว่าชานี้นั้นลักษณะตรงกับที่บรรยายมาจริงอีกทั้งยังวิเศษกว่าชาอื่นที่เขาเคยได้ลิ้มรสมา เนื่องด้วยเหมาเฟิงตัวนี้เมื่อแรกชิมเข้าไปก็ได้รู้สึกชุ่มคอชื่นใจไม่รู้รสกลิ่นแต่จอกต่อมาเมื่อใบชาบานกระจายขับรสขับกลิ่นออกเต็มที่จะได้กลิ่นเหมือนดอกบัวขาวพิสุทธิ์ใสท่ามกลางบึงหยกโบราณอันตระการเช่นนั้น จากนั้นรุ่งขึ้นไคหยวนก็เดินขึ้นหวงซานออกชื่นชมธรรมชาติต่อไป จนกลับเข้าเมืองหลวง ไคหยวนได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้ได้ถวายรายงานตามที่ได้ไปตรวจราชการยังมณฑลต่าง ๆ ขณะนั้นฮ่องเต้พระราชทานพระสุธารสให้ไคหยวนจอกหนึ่งเพราะเห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อยแก่การทำราชการของไคหยวน เมื่อไคหยวนจิบแล้วก็รำลึกถึงหวงซานเหมาเฟิงที่ได้ดื่มในวัดแห่งนั้น จึงได้กราบทูลฮ่องเต้ว่าในขณะที่ตรวจราชการนั้นหม่อมฉันได้เดินทางไปยังเขาหวงซาน ณ ที่นั้นมียอดชาชั้นเลิศแห่งแผ่นดินอยู่ขอพระองค์ทรงส่งคนออกสืบหาเถิดพะย่ะค่ะ แล้วก็บรรยายถึงพระภิกษุรูปหนึ่งที่ได้เจอครั้งนั้น ฮ่องเต้จึงไำด้ส่งคนไปเชิญพระภิกษุนั้นเข้าวังชงพระสุธารสชาถวาย ไม่นานพระภิกษุรูปนั้นก็นำใบชาและน้ำจากยอดเขาที่ตักใช้ทุกวันติดตัวมาด้วยเพื่อมาชงชาถวายฮ่องเต้ ฮ่องเต้ชิมชานั้นแล้วทรงโปรดมากจึงได้พระราชทานเงินซ่อมแซมวัดที่เขาหวงซานนั้นให้ใหม่ และได้ทรงโปรดให้ชาหวงซานเหมาเฟิงเป็นหนึ่งในเครื่องบรรณาการที่ต้องส่งเข้าวังทุกปี
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+45
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

หม้อไฟเป่ยผิง ★★★★★★
คำอธิบาย: หม้อไฟเป่ยผิง หรือ หม้อไฟซ่วนหยางโร่ว หรือคนเป่ยผิงนิยมเรียกกันว่า 'ซ่วนกัวจื่อ' เป็นอาหารที่มีชื่อเสียงของเป่ยผิง คำว่าหยางโร่ว แปลว่า เนื้อแกะ ส่วนซ่วนแปลว่า ลวก ยังมีตำนานเกี่ยวกับซ่วนหยางโร่วอยู่เรื่องหนึ่ง เล่ากันว่าสมัยรัฐเยี่ยน ตอนเยี่ยนหวางนำทัพโจมตีสัตรู วันหนึ่งทหารหิวโหยเป็นอย่างมาก เยี่ยนหวางได้สั่งให้ทหารฆ่าแกะและหั่นเป็นชิ้นบาง ๆ ใส่ในน้ำเดือด ลวกจนเนื้อเปลี่ยนสีแล้วจิ้มเกลือกินแล้วทหารก็รู้สึกว่ามีพลังมีชีวิตชีวา อีกทั้งยังเป็นอาหารที่นิยมกินกันในหน้าหนาว ด้วยทางแถบภูมิภาคเหนือมีอากาศหนาวจัดจนถึงขั้นหิมะลงหนา จำต้องการอาหารหน้าหนาวของที่นี่จึงต้องให้พลังงานสูง ร้อนจัด และอุ่นนาน หากมันไม่อุ่นพอมันจะชืดเร็วจนกระทั่งแข็งหมดรสชาติ น้ำจิ้มโรยผักชีให้เกิดรสชาติต้องเผ็ดอ่อน ๆ จึงเป็นสไตล์เป่ยผิงแท้ อีกทั้งหม้อไฟของซ่วนหยางโร่วก็แปลกหูแปลกตาดี เพียงแต่ปล่องตรงกลางนั้นทำเป็นรูปกรวยทรงสูงมาก ตัวหม้อเป็นทองแดง แต่ที่แปลกประหลาดคือหูหิ้วของมันเวลาจับจะไม่ร้อน ทั้ง ๆ ที่น้ำเดือดปุด ๆ ควันโขมงออกมาจากกรวย
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+200
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

ขนมไร้กังวล ★★★★
คำอธิบาย: อาหารปรุง
‘ อู๋โยวเกา • 无忧糕 ’ หรือขนมไร้กังวล รสชาติหวานนุ่มมันหนึบที่ชวนให้ผู้ทานประหลาดใจเมื่อได้ทราบในส่วนประกอบที่เรียบง่าย แต่กลับให้รสชาติลึกล้ำตราตรึงใจนัก ไม่ว่าจะเป็นความหวานมันของน้ำผึ้ง และน้ำนมที่ผสมในไส้ในสีม่วง กับความหนึบเคี้ยวพอเพลินของแป้งขาวด้านนอกที่มีความหวานของน้ำตาลแทรกมาอีกเล็กน้อย และปิดท้ายด้วยการรังสรรตัวขนมออกมาเป็นรูปทรงการปั้นแบบต่าง ๆ ที่ใช้ทั้ังจินตนาการและความสามารถของผู้ปรุง โดยที่แม้ว่าขนมไร้กังวลนี้จะดูใช้ของน้อย ทำได้ง่าย แต่ก็นับว่าเป็นหนึ่งในขนมที่มีชื่อเสียงมากและหาได้เพียงไม่กี่ที่ ซึ่งมักเจอในโรงน้ำชาอันดับต้น ๆ ของแต่ละเมืองเท่านั้น จนหลายคนกล่าวว่าขนมไร้กังวลคือของว่างเลิศรสกันตายสำหรับนำออกมากู้สถานการณ์ทางการเงินของโรงเตี๊ยมหรือไม่ก็โรงน้ำชานั้น ๆ
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+55
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

น้ำทิพย์กวางตุ๋นยาจีน ★★★★★★
คำอธิบาย:
อาหารปรุง
‘ ต้วนลู่เจี้ยนจิงเย่าฉาย • 炖鹿腱精藥材 ’ หรือน้ำทิพย์กวางตุ๋นยาจีน ที่เลือกใช้วัตถุดิบชั้นยอดมากมายเพื่อให้ได้รสชาติเลิศล้ำ เช่นน้ำซุปที่ถูกเคี่ยวจนงวดให้สัมผัสหวานมันละมุนกลมกล่อมเจือกลิ่นเครื่องเทศ จับคู่กับเนื้อกวางเปื่อยนุ่มได้ที่และเอ็นกวางที่เคี้ยวง่ายให้ความรู้สึกไม่เบื่อหน่ายยามที่ลิ้มลอง ไหนจะรากบัวกรุบกรอบ รวมไปถึงดอกไม้จีนตุ๋นช่วยเสริมทัพให้อาหารจานนี้มีทั้งเนื้อและผักโดยไม่เสียรส ซึ่งความพิเศษของต้วนลู่เจี้ยนจิงเย่าฉายไม่ได้มีดีแค่รสชาติ หน้าตาหรือกลิ่นหอมที่ลือสะพัดทั่วเขตแดน แต่ยังมีสรรพคุณช่วยบำรุงไขข้อเอ็นกระดูกพ่วงมาด้วยผิวพรรณและกำลังวังชาของคุณชายทั้งหลาย ทำให้เป็นที่นิยมแม้ว่าจะหาผู้ที่ปรุงมันออกมาได้น้อย เพราะถือว่าเป็นสุดยอดอาหารที่ต้องใช้ความใส่ใจรวมไปถึงความสามารถเป็นอย่างมาก
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+200
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

หม้อไฟแปดเซียน ★★★★★★
คำอธิบาย: อาหารปรุง
'เร่งไฟให้หอมฟุ้งจรุงซ่าน สมณะละฌานกระโดดกำแพง' หม้อไฟแปดเซียนมีชื่อเดิมว่า ‘ฝูโช่วฉวน 福寿全’ (อายุมั่นโชคมั่งมี) หรือเป็นที่รู้จักทั่วโดยไปว่า “พระกระโดดกำแพง” เป็นหนึ่งในสุดยอดตำรับอาหารบำรุงร่างกายจากแดนใต้ที่ว่ากันว่ารวบรวมเอาวัตถุดิบชั้นเลิศมาเคี่ยวและตุ๋นรวมกันนานนับวันใช้ทั้งทักษะและความพิถีพิถันของพ่อครัวจนมีราคาสูงลิ่ว วัตถุดิบหลักพื้นฐานจะมีหูฉลาม ไก่ดำ ปลิงทะเล เป๋าฮื้อ กระเพาะปลา เห็ดหอม ถั่งเช่า เก๋ากี้ โสม ฯลฯ ชื่อแรกสุดของเมนูนี้ เรียกกันว่า “หม้อไฟแปดเลิศล้ำ 坛烧八宝 (ถานเชาปาเป่า)” คือรวมเอาสารพัดวัตถุดิบวิเศษไว้ในหม้อเดียวกัน การเปรียบเปรยว่า ทั้งกลิ่นที่หอมหวล และรสอันเลิศล้ำของอาหารนี้ อย่าว่าแต่เปุถุชนคนธรรมดาเลย ต่อให้เป็นนักพรตที่เจริญสติแก่กล้านั่งฌานอยู่ ยังต้องสมาธิแตกซ่านกระโดดข้ามกำแพงมาขอชิม
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+250
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

กุ้งผัดชาหลงจิ่ง ★★★★★
คำอธิบาย: อาหารปรุง
'หลงจิ่งเซียเหริน' ลักษณะเด่นคือใช้กุ้งแม่น้ำที่ปอกเปลือกทั้งหมด ผัดกับชาหลงจิ่งที่เก็บในช่วงเทศกาลชิงหมิง แช่กุ้งสดในน้ำชา ราวหนึ่งเค่อมีคำแนะนำว่าควรใช้ชาเข้มสักหน่อย เพราะหลังจากนำไปคั่วแล้วจะได้มีกลิ่นชาติดอยู่ จากนั้นนำไปคั่วหรือผัดในกระทะ ปรุงรสด้วยเกลือ น้ำตาล พริกไทย ตามชอบ บางสูตรอาจไม่ใส่น้ำตาลเนื่องจากเนื้อกุ้งสดหวานอยู่แล้ว เล่ากันว่าในอดีตหวงตี้เสด็จมายังเจียงหนานเป็นการส่วนพระองค์แล้วติดฝน จึงเข้าหลบฝนในบ้านชาวนาที่อยู่ใกล้ภูเขาหลงจิ่ง ได้เสวยชาหลงจิ่ง และทรงพอพระทัยในรสชาติชาก่อนจากไปนั้นชาวนาจึงมอบห่อชาหลงจิ่งให้ด้วย ถึงตอนเย็นเสด็จไปโรงเตี้ยมขึ้นชื่อและได้สั่งผัดกุ้งพร้อมนำใบชาหลงจิ่งที่ได้มาให้เสี่ยวเอ้อร์ช่วยชง ตอนรับชาเผอิญเหลือบเห็นฉลองพระองค์ที่มีลายมังกรที่สวมอยู่ข้างๆ รีบเข้าไปแจ้งให้เจ้าของร้านที่กำลังทำกับข้าวอยู่ เจ้าของร้านได้ยินตกใจลนลานเป็นการใหญ่ พลาดหยิบเอาชาหลงจิ่งที่เสี่ยวเอ้อร์ถือคิดว่าเป็นต้นหอมจับใส่ในกุ้งที่กำลังผัดอยู่แล้วรีบนำออกไปถวาย หวงตี้ได้กลิ่นหอมของชาหลงจิ่ง รีบคีบกุ้งผัดชาหลงจิ่งมาชิม แล้วทรงออกปากชื่นชมอย่างมากว่าอร่อยเป็นพิเศษ ตั้งแต่นั้นมา "กุ้งผัดชาหลงจิ่ง" ก็กลายเป็นอาหารเจียงหนานที่มีชื่อเสียงอย่างหนึ่ง
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+82
เงื่อนไขในการใช้งาน:

ขนมบัวหิมะ ★★★★★
คำอธิบาย: อาหารปรุง
'ขนมปิงผีเยว่ปิ่ง' เรียกอีกชื่อว่าเป็นขนมไหว้พระจันทร์แบบนุ่ม ทำจากแป้งข้าวเหนียวผสมแป้งข้าวเจ้าใส่นมสดลงไปเพื่อความชุ่มชื้น แป้งหุ้มใสบางจนแทบจะโปร่งแสงมีรสหวานกลมกล่อมและหอมละมุน ลวดลายบนหน้าขนมคล้ายเยว่ปิงแต่แป้งจะนุ่มหนึบกว่าไม่ต้องออกแรงเคี้ยวมาก จึงเป็นที่ชื่นชอบทั้งในหมู่เด็กๆ สตรี รวมไปถึงคนชรา มีการปรับสูตรใส้ด้านในหลากหลาย ทั้งเผือกกวน เกาลัด ไป๋กั่ว ถั่วกวน ไข่เค็ม หรือแม้แต่ใส้งา หากเป็นขนมบัวหิมะชาเขียวมักจะถูกเรียกว่า ขนมแก้วมรกต ชาวฮั่นนิยมทำทานในวันไหว้พระจันทร์เพื่อทานคู่กับน้ำชาในครอบครัวหรือใช้รับรองแขกสำคัญ จัดเป็นของฝากชั้นเลิศมีราคาแรงเพราะตัวขนมต้องทำสดทานสดมีอายุการเก็บรักษาได้ไม่นานนัก
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+70
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

ชาหลงจิ่ง ★★★★★
คำอธิบาย: ชงชา
ชาเขียวชื่อสะท้านโลกอย่างหลงจิ่งจะมีใครบ้างที่ไม่รู้จัก หลงจิ่งเป็นชาที่ได้รับความนิยมมากทั้งในแผ่นดินฮั่นและไปจนถึงคอชาในต่างประเทศ ถือเป็นชาเขียวจีนขั้นสุดยอดที่มีชื่อเสียงอย่างมาก ด้วยชาหลงจิ่งเป็นชาเขียวมีต้นกำเนิดอยู่บริเวณมณฑลเจ้อเจียง ทะเลสาบซีหู เมืองหังโจว พื้นที่บริเวณนี้เป็นเขตที่ราบสูงแอ่งกระทะที่ถูกล้อมรอบด้วยแม่น้ำและทะเลสาบใหญ่อย่างทะเลสาบซีหู ที่ทำให้ชานี้โด่งดังนั้นเพราะหลงจิ่งนี้เป็นชาที่ขึ้นอยู่ในบริเวณที่ดี น้ำดี อากาศดี ชาจึงดี เมื่อต้นชาดีคนทำชาดีมีฝีมือ ใบชาที่ออกมาย่อมดี จึงเป็นตรรกะที่ชาวฮั่นเราเชื่อถือมาตลอดว่า "ดินดี น้ำดี ลมดี พันธุ์ดี คนดี ชาต้องดีแน่" สำหรับตัวชาหลงจิ่งเองก็มีตำนานเล่าขาน เรื่องราวมีอยู่ว่ามีหมู่บ้านหนึ่งชื่อหมู่บ้านบ่อมังกร (หลงจิ่ง) ในหมู่บ้านนี้มียายแก่ที่เป็นหม้ายผัวตายอยู่คนหนึ่งชีวิตตกระกำลำบากยิ่งนัก อยู่อย่างยากจนข้นแค้นแสนสาหัส แกยังชีพด้วยการเด็ดใบชาขาย ขายได้บ้างไม่ได้บ้าง นั่นเพราะหมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ อยู่ในที่ห่างไกล ใครที่ไหนเลยจะเดินทางผ่านทางมาซื้อใบชาจากยายแก่คนนี้ ต้นชาที่ยายแก่นี้ปลูกเลี้ยงด้วยความทะนุถนอมนั้นมีอยู่ทั้งหมด 18 ต้น มีอยู่ปีหนึ่งด้วยอากาศเกิดวิปริตชาที่ได้รสชาติยิ่งแปลกประหลาด ทำให้ใบชาที่แกเด็ดมาจากต้นนั้นขายไม่ออก เมื่อขายไม่ออกใบชาพวกนั้นแกจึงแบกเอากลับบ้านแล้วสุมกองทิ้งเอาไวส้ มาวันหนึ่งมีเศรษฐีเดินทางผ่านมาพอดีได้เข้าไปยังสวนชาของยายแก่ เกิดไปติดใจหินอยู่ก้อนหนึ่งเป็นหินสีขาวน้ำนมก้อนใหญ่ เศรษฐีจึงใช้คนไปตามยายแก่มาขอซื้อหินก้อนนั้นในราคาเงินแท่ง 5 แท่ง ยายแก่ด้วยความที่ยากจนข้นแค้นอยู่แล้ว ยายแก่จึงตอบตกลง แล้วก็เข้าไปตั้งใจว่าในเมื่อหินก้อนนี้เขาซื้อแล้วเราควรจะทำความสะอาดสวนนี้เพื่อเขาจะได้เข้ามาขนหินไปง่าย ๆ แกเลยไปเรียกพวกหนุ่ม ๆ ทั้งหลายในหมู่บ้านขอแรงมาช่วยกันกวาดทำความสะอาดส่วนชาของแก ซึ่งขณะนั้นมีชาที่ขายไม่ออกกองอยู่เต็มพื้น ด้วยเพราะแกอยู่ตัวคนเดียวไม่มีคนช่วยแกจึงทำชาอย่างตามมีตามเกิดของแก ไม่รู้จักตัดแต่งทำความสะอาดสวน พอดีวคราวนั้นแกก็ได้ตัดแต่งปัดกวาดสวนเสียใหม่ ตัดแต่งต้นชา ปรับปรุงพื้นดิน ใส่ปุ่ยบำรุงต้นเสียใหม่ เมื่อจัดการสวนเสร็จแล้วยายแก่จึงไปบอกเศรษฐีว่าให้คนมาเข้าไปขนหินไปได้แล้วเพราะว่าแกทำความสะอาดปูทางเดินไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เศรษฐียิ้มแล้วกล่าวกับยายแก่นั้นว่า อันว่าเราจ่ายเงิน 5 แท่งเพียงเพราะต้องการซื้อหินขยะก้อนนั้นน่ะหรือ ท่านเข้าใ0เจตนาของเราผิดไป แท้จริงแล้วเราไม่อยากให้ท่านละทิ้งซึ่งชาชั้นดีทั้ง 18 ต้นนั่นต่างหาก ไม่เชื่อยายคอยดูว่าเมื่อใบชาผลิออกอีกครั้งรสชาติจะต้องเป็นหนึ่งในปฐพีอย่างแน่ และแล้วก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ใบชาออกใบกลิ่นหอมสวยงามเป็นมันเงาสมเป็นชาชั้นเลิศโดยแท้" จากนั้นเองชื่อเสียงของชาหลงจิ่งจึงได้ขจรขกระจายไปทั่วแผ่นดิน
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+40
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

ปลาเปรี้ยวหวาน ★★★★
คำอธิบาย: อาหารปรุง
'ซงฉู่กุ้ยอวี่ • ปลากระรอก' ปลาทอดราดซอสเปรี้ยวหวานเป็นหนึ่งในสิบตำรับเลื่องชื่อแดนเจียงหนานมีวิธีการเตรียมและปรุงต่างกันออกไปตามตำรับท้องถิ่น ใช้ความชำนาญของพ่อครัวค่อนข้างสูงไม่ว่าจะเป็นเตรียมหมักซอส เตรียมปลาไว้ในโอ่งดินสองวันเพื่อขับของเสียและลดกลิ่นดิน ตลอดจนถึงทักษะการใช้มีดบั้งลวดลายบนตัวปลาก่อนนำลงไปทอด ที่ขึ้นชื่อคือปลาเปรี้ยวหวานซีหูที่ใช้ซีอิ๋วดำมาทำซอสเปรี้ยวหวาน และต้นตำหรับอย่างปลาเปรี้ยวหวานซานซีที่เน้นน้ำส้มสายชูของขึ้นชื่อจากท้องที่ จานนี้นอกจากความชำนาญการบั้งหั่นเนื้อปลาให้เป็นชิ้นแบบดอกไม้เมื่อนแล้ว สิ่งที่น่าสนใจคือเสียงขณะราดซอสเปรี้ยวหวานลงบนปลา จะได้ยินเสียง "จี๋ จี๋ จี๋" ของ "กระรอก" จึงมีอีกชื่อว่าปลากระรอก
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+71
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

ชาจวินซานหยินเจิน ★★★★
คำอธิบาย: ชงชา เป็นหนึ่งในสิบสุดยอดชาอันเลื่องชื่อ มีแหล่งผลิตอยู่บนเกาะจวินซาน ในทะเลสาบต้งถิง มณฑลหูหนาน จัดอยู่ในตระกูลชาเหลืองที่ใบชามีรูปร่างเหมือนเข็ม ได้รับสมญานามว่า “หยกเลี่ยมทอง” ชาจวินซานนั้น แรกเริ่มถูกจัดให้เป็นเครื่องบรรณาการในสมัยราชวงศ์ถังและราชวงศ์ชิง ด้วยเหตุที่ว่ายอดอ่อนของใบชาเป็นเส้นตรง เต็มไปด้วยขนอ่อนสีขาว ทำให้ดูมีลักษณะเหมือนเข็มเงิน(หยินเจิน) จึงได้เรียกชานี้ว่า “ชาจวินซานหยินเจิน” (ชาเข็มเงินแห่งเมืองจวินซาน) เมืองจวินซานนั้นมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าต้งถิงซาน ผืนดินบนเกาะอุดมไปด้วยสารอาหาร โดยส่วนใหญ่มีลักษณะเป็นดินปนทราย ภูมิอากาศมีความชุ่มชื้นสูง เป็นระบบนิเวศน์ที่เหมาะแก่การปลูกต้นชาเป็นอย่างยิ่ง ชาจวินซานหยินเจินจะเริ่มเก็บได้ก่อนวันเทศกาลเชงเม้งประมาณ 3 – 4 วัน เป็นการผลิตชาฤดูใบไม้ผลิจากชายอดอ่อนชุดแรก โดยกรรมวิธีที่พิถีพิถัน ลักษณะของใบชาจะเป็นเส้นตรง เต็มไปด้วยขนสีขาวดุจขนนก ก้านอ่อนมีสีเหลืองทองเป็นประกาย เมื่อชงชา ยอดอ่อนจะลอยตั้งเป็นแนวดิ่งอยู่ในน้ำ ค่อย ๆ จมลงไปแล้วลอยขึ้นมาใหม่อย่างช้า ๆ ประเดี๋ยวจมประเดี๋ยวลอย เป็นภาพที่น่ามองยิ่งนัก อีกทั้งสีของน้ำชาก็ใสสะอาด รสชาติหวานล้ำลึก เก็บไว้ได้นานโดยไม่เสียรสชาติ ชาตัวนี้มีตำนานที่เกี่ยวกับชาเข็มเงินจวินซานนั้นมีเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจ ในสมัยฮั่นอู่ตี้นั้นมีนักพรตผู้หนึ่งชื่อว่าไป๋เฮ่อเจินเหรินเพนจรบำเพ็ญพรตตามป่าเขา ครั้งหนึ่งได้เดินทางออกไปยังทะเลบูรพาบำเพ็ญพรตสามปี ระหว่างที่อยู่ที่เกาะแห่งหนึ่งได้พบกับต้นชาวิเศษมีความใหญ่โตมาก ใบชาต้มน้ำแล้วสามารถแก้ไขร้อยพิษ เสริมสุขภาพ เพิ่มพลังสติสมาธิ ไป๋เฮ่อเจินเหรินจึงนำต้นชาที่งอกขึ้นจากที่นั้นแปดต้นกลับมายังแผ่นดินใหญ่ เจินเหรินนำต้นชาขึ้นเรือย้อนจากปากแม่น้ำแยงซีเข้ามาจนถึงทะเลสาบต้งถิง จากนั้นจึงนำชาทั้งหมดข้ามมาปลูกที่เกาะแห่งหนึ่งในทะเลสาบต้งถิง เมื่อปลูกลงแล้วต้นชาก็เจริญงอกงามดี ยอดแหลมเหมือนเข็มสีเงินยวง นักพรตได้เก็บเมล็ดชาเพาะปลูกกระจายไปทั่ว มีชาวบ้านมาขอพันธุ์ชาอยู่เนือง ๆ เพราะเหตุว่าชาวิเศษที่ข้ามน้ำข้ามทะเลมานี้มีสรรพคุณในการรักษา คนป่วยดื่มแล้วหาย คนแก่ดื่มแล้วแข็งแรง
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+22
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

ขนมเฉียวกั่ว ★★★★
คำอธิบาย: อาหารปรุง
‘ ยามที่ค่ำคืนกรุ่นด้วยกลิ่นไอรัก สามีคอยพักภรรยาคอยถนอม ’ ขนมเฉียวกั่ว 巧果 (Qiǎo guǒ) เป็นที่นิยมอย่างมากในเทศกาลชีซี เนื่องจาก คำว่า 巧 (qiǎo) ออกเสียงคล้ายกับคำว่า 桥 (qiáo) ที่แปลว่าสะพาน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ ‘สะพานนกกางเขน’ ตามตำนานที่ว่า ในวันที่ 7 ของเดือน 7 ทางจันทรคติ ฝูงนกกางเขนที่สวยงามจะสร้างสะพานข้ามแม่น้ำบนท้องฟ้าอันยิ่งใหญ่เพื่อให้สาวทอผ้ากับหนุ่มเลี้ยงวัวได้พบกัน อีกทั้ง คำว่า 巧 (qiǎo) ยังสามารถแปลความหมายถึงคำว่า เก่ง ได้อีกด้วย ขนมเฉียวกั่วชนิดนี้จึงได้ชื่อว่าเป็นขนมแห่งความเฉลียวฉลาด ผู้คนนิยมทานเพื่อให้มีความฉลาดเฉลียว และคล่องแคล่วปราดเปรียว โดยมีเอกลักษณ์อยู่ที่การทำจากงาเป็นหลัก ทั้งยังต้องอาศัยความประณีตในการทำเนื่องมาจากความคิดสร้างสรรค์ที่หลากหลายทำให้สามารถพบขนมเฉียวกั่วได้ในหลายรูปทรงที่สวยงามแตกต่างกันไป
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+55
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

สุรานารีแดง ★★★★★★
คำอธิบาย: เป็นเหล้าฮวาเตียวที่ขึ้นชื่อของอำเภอเส้าซิง มีอีกชื่อเรียกหนึ่งว่า “เหล้าบุตรสาว” ประกอบด้วย 6 รสชาติ ได้แก่ หวาน ฝาด เปรี้ยว ขม ร้อน และ กลมกล่อม ในบันทึกตำราสมุนไพรแดนใต้ สมัยราชวงศ์ฉินได้ระบุไว้ว่า ในอดีตเมื่อคุณหนูสกุลสูงศักดิ์จะออกเรือน จะมีการนำเหล้านารีแดงเตรียมไว้ให้เจ้าสาวนำติดตัวไปด้วย นอกจากนี้ยังมีเรื่องเล่าถึงที่มาชื่อของนารีแดงด้วยว่ามาจากในอดีต อำเภอเส้าซิง มณฑลเจ้อเจียง มีช่างตัดเสื้ออยู่ผู้หนึ่ง เขาได้แต่งภรรยาเข้าบ้าน ก็เพื่อหวังจะมีบุตรชายไว้สืบสกุล และแล้ววันหนึ่งช่างตัดเสื้อได้ทราบว่าภรรยาของตนเองนั้นตั้งครรภ์ ก็ให้รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง จัดแจงซื้อเหล้าหลายไหกลับบ้าน เตรียมไว้รอลูกชายคลอดออกมาก็จะนำเหล้าเหล่านี้ออกมาเลี้ยงญาติสนิทมิตรสหาย แต่คาดไม่ถึง ภรรยาของเขากลับให้กำเนิดบุตรสาว ในขณะนั้นสังคมให้ความสำคัญกับลูกชายมาก มองไม่เห็นความสำคัญของลูกสาว ด้วยความโมโห ช่างตัดเสื้อจึงได้นำเหล้าทั้งหมดที่ซื้อมานำไปฝังไว้ใต้ต้นดอกกุ้ยฮวา วันเวลาล่วงเลยผ่านไป บุตรสาวเติบโตเป็นสาวเต็มตัว ทั้งยังเฉลียวฉลาด สามารถเรียนรู้ศิลปะวิชาการปักผ้าจากผู้เป็นพ่อได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แถมยังมีฝีมือการปักดอกไม้ที่วิจิตรบรรจงงดงามอีก กิจการการค้าของร้านนับวันยิ่งดีวันดีคืน กระทั่งช่างตัดเสื้อคิดได้ว่าการให้กำเนิดลูกสาวไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเสียทีเดียว ดังนั้นจึงได้ตัดสินใจยกลูกสาวให้แต่งงานกับลูกศิษย์คนโปรดของตน และลงทุนจัดงานแต่งงานให้ลูกสาวอย่างยิ่งใหญ่ และในวันแต่งงานนั้นเอง ช่างตัดเสื้อนึกขึ้นได้ถึงเหล้าที่ฝังอยู่ใต้ต้นกุ้ยฮวาหลายสิบปี จึงได้นำเอาเหล้าออกมาให้แขกเหรื่อได้ลิ้มรส ปรากฏว่าแค่เพียงเปิดฝาไหออก กลิ่นหอมก็ขจรขจายไปทั่ว รสชาติของเหล้าที่บ่มนานนับสิบปีก็กลมกล่อมยิ่ง ดังนั้นทุกคนพร้อมใจกันเรียกเหล้าดังกล่าวว่า “นารีแดง” หลังจากนั้นมา ไม่ว่าบ้านใดให้กำเนิดลูกสาว ก็จะนิยมนำเหล้าไปฝังดิน เมื่อลูกสาวออกเรือนก็จะขุดเอาเหล้าที่ฝังไว้ออกมาเลี้ยงแขก กลายเป็นประเพณีนิยมสืบทอดกันต่อมา
คุณสมบัติ: ใช้เพื่อเพิ่ม พลังงาน+40
เงื่อนไขในการใช้งาน: ไม่มี

ตอบกลับ

รายงาน

กลับไป

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			ลงทะเบียน