[เรือวาฬแห่งหมู่บ้านลู่ไห่]

陆海

เรือวาฬแห่งหมู่บ้านลู่ไห่

[ทะเลตงไห่]

เมื่อครั้นสิ้นสุดสงครามเทพมาร ตำนานเล่าขานว่ามีเซียนแห่งท้องทะเลองค์หนึ่งรักกับสตรีชาวมนุษย์ด้วยต้องทำสงคราม หาใช่เพื่อฟ้าทว่าเพื่อแผ่นดิน ครั้นตบะเทพเซียนที่บำเพ็ญมาตลอดหลายพันปีค่อย ๆ หมดลง สิ่งสุดท้ายที่เพียรขอพระราชทานจากองค์เทียนจวิน ละซึ่งหน้าที่ ปลดระวางจากอำนาจ เหลือเพียงกายที่ขอใช้ชีวิตกับสตรีที่รัก องค์เทียนจวินเห็นแก่ความดีความชอบเทพแห่งท้องทะเลองค์นี้จึงพระราชทานช่วงเวลาพักช่วงสุดท้ายให้เขาผู้กลายเป็นอดีตเทพมหาสมุทร เมื่อองค์เทพกลับทะเลตงไห่สัตว์เทพอย่างวาฬประกายดาราพลันร่ำไห้ขอติดตามไปจนสุดลมหายใจ

ครั้นเมื่อผลกระทบจากสงครามบังเกิด น้ำทะเลหนุนสูง ชาวบ้านริมทะเลถูกคลื่นซัด เพื่อช่วยเหลือหมู่บ้านที่อยู่อาศัยร่วมกับคนที่รักจึงเรียกให้ผู้คนขึ้นหลังวาฬ ยามนี้อพยพไปที่ใดย่อมโดนคลื่นซัด เช่นนั้นแล้วก็อาศัยไปบนหลังวาฬเสีย ช่วงเวลาที่ลอยคออยู่นั้นชาวบ้านตาดำ ๆ หาได้สนใจไม่ว่าตนหวาดกลัวเช่นไรจึงยอมรับการช่วยเหลือและเริ่มขึ้นมาอยู่อาศัยบนหลังวาฬ หวังเพียงเมื่อน้ำทะเลลดลงจะกลับคืนสู่แผ่นดิน

ทว่ากาลเวลาผันผ่าน ตบะที่ร่อยหรอ ร่องรอยของการต่อสู้ตีเข้ากายแกร่งของอดีตทวยเทพ เขาค่อย ๆ โรยราลงช้า ๆ ใช้พลังชีวิตสุดท้ายที่หลอมรวมเข้ากับวาฬอันเป็นสัตว์เทพของตนเอง ปลดพันธะรับใช้สวรรค์ มีเพียงคำสุดท้ายก่อนสิ้นใจที่มอบให้คือ “จงปกป้องทุกชีวิตบนหลังเจ้าแทนข้าด้วยเถิด” เป็นตำนานการก่อกำเนิดของหมู่บ้าน ลู่ไห่ หมู่บ้านบนหลังวาฬผู้ภักดีต่อมหาสมุทร



หมู่บ้านแห่งนี้ตั้งอยู่บนหลังวาฬยักษ์ที่ว่ากันว่าเป็นสัตว์เทพที่ปลดประจำการรับใช้เทพผู้ล่วงลับ ความภักดีนี้ก่อเกิดเป็นความรับผิดชอบตลอดช่วงชีวิตหลายร้อยปีปกปักษ์ผู้คนบนหลังของมันที่ตั้งหมู่บ้านแสนอบอุ่นมากด้วยศรัทธาต่อเทพแห่งสมุทรตงไห่ หากผู้ใดกล้าทำร้ายวาฬตัวนี้ หมู่บ้านนี้ หรือลบหลู่ท้องทะเลตงไห่ ชาวบ้านทั้งหลายพร้อมทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาความสงบและศักดิ์ศรีที่ส่งต่อกันมาจากรุ่นสู่รุ่น

[รายการสินค้า]
[LINK]

Ximenqing ดี

วันที่ 22 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 6.00 น




ชายหนุ่มมาโผล่ในพื้นที่แปลกๆ เขาได้กลิ่นทะเลเเละมองสิ่งปลูกสร้างที่แปลกตา จริงๆ ที่เเห่งนี้มันคงสวยงามมาก แต่ตอนนี้พื้นที่ค่อนข้างโกลาหล ชายหนุ่มเหลือบไปเห็นป้ายประกาศซื้อขายของ มีของดีมากมาย


'ก่อนกลับข้าขอ ช็อปปิ้งก่อนนะครับ อย่าพึ่งให้ข้ารีบกลับเลย' ชายหนุ่มคิดในใจก่อนที่เขาจะวิ่งไปยังพื้นที่ที่โกลาหล


"นะ นั่นมันใครนะ" ชาวบ้านชื้มือไปทางโจวจิน ชายที่เเต่งตัวแปลกประหลาดไม่เข้ากับท้องถิ่น ที่ข้างหลังสะพายง้าวที่ดูท่าทางอันตราย


หลังจากที่ชายหนุ่มมายังที่โกลาหล เขาก็เห็น ปีศาจเจวี่ยฮวา กำลังคุ้มคลั่งและ ออกทำร้ายชาวบ้าน ด้านข้างของพวกมันมีหินสีดำที่แปลกประหลาด


'นั่นคงเป็นอุกกาบาตที่มาจากบนฟ้า ตามที่ท่านเซียนบอก'ชายหนุ่มคิดในใจ


"พวกเจ้าหลบไปข้าจัดการเอง" โจวจิน ตะโกนบอกทหารรักษาการและชาวบ้านที่วิ่งหนี


โจวจินเปิดด้วยการวิ่งเข้าไปหาปีศาจและกระโดดถีบ


การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้น


ชายหนุ่มได้รับบทเรียนมาจากพี่หลี่แล้ว เขาห้ามปราณีถ้าพบเจอพวกปีศาจเจวี่ยฮวา เขาต้องรีบจัดการพวกมันให้เร็วที่สุด ตายไป ตัวนึง ลดความกดดัน ตายไป 2 ตัว เบาใจไปได้เยอะ ตายไป 3 ตัว นั่นสบายแล้ว


ชายหนุ่ม พยายามป้องกันตัวเองและโจวตีสวนไปยังปีศาจเจวี่ยฮวา โดยเขาพยายามใช้เทคนิคการเก็บที่ละ่ตัว ฟาดมันอยู่ตัวเดียว


ใช้เวลาค่อนข้างนานโจวจินก็เก็บไปได้1 ตัวด้วยการฟาดด้ามง้าวเข้าที่ขา และหมุนตัวเอาง้าวตัดคอ แต่ก็แลกมากกับการที่เขาโดนปีศาจเจวี่ยฮวา อัดเข้าที่ท้องเต็มรัก จนเกราะเขาเเทบบุบ


"อั่ก" ชายหนุ่มกัดฟันทนอากาศเจ็บปวดและสู้ต่อ


หลังจากจัดการไปได้ตัวนึงการต่อสู้นั้นเบาลงไปมากจริงๆ


เขาก็ใช้ทริคเดิมคือเน้นไปที่การโจมตีตัวเดียว และหลบหลีกปีศาจอีก 2 ตัว


แต่ไม่รู้ทำไมจังหวะที่ปีศาจตัวนึงพลาดและเขาสามารถเผด็จศึกได้ ราวกับปีศาจพวกนี้รอจังหวะนั้นแล้วใช้เพื่อนเป็นเหยื่อล่อ


ในการจัดการปีศาจตัวที่ 2 โจวจินได้เปิดช่องว่างที่หลัง ถูกมนุษย์มาร ถีบเข้าเต็มรัก หน้าเค้าถึงกับคว่ำลงบนศพของมนุษย์ปีศาจตัวที่ 2 แต่เขาก็รีบลุกขึ้นมาเพราะถ้าเจาไม่ลุก เขาโดนกระทืบตายแน่


"แก๊" โจวจินได้หมายหัวตัวที่ 3 ไว้แล้ว


หลังจากที่ปีศาจเหลือแค่ 2 ตัวนั้น การต่อสู้ก็เเทบกำหนดชัยชนะไว้แล้ว ชายหนุ่มใช้เวลาซักพักก็จัดการปีศาจเจวี่ยฮวาได้


"ท่าน ข้าขอเวลาซักครู่ก่อนนะ" หลังจากที่ชายหนุ่มเก็ยของมีค่าของปีศาจเจวี่ยฮวา เขาก็รีบกล่าวแบบเร่งรีบ และวิ่งไปยังตลาดซื้อขายแลกเปลี่่ยนขอเมืองนี้ที่เขาเห็นตอนแรก


ชายหนุ่มรีบวิ่งไปแบบไม่สนใจสายตาชาวบ้านที่มองแบบตกตะลึงเลย


"เถ้าแก่ขอรับบบ ข้าขอซื้อของ แบบด่วนๆเลย ข้าเตรียมเงินไว้แล้ว" ชายหนุ่มพูดพลางเตรียมเงิน และจดใบสั่งซื้อให้เถ้าแก่

ใบชาหลงจิ่ง 200/200 สต็อก ข้าขอซื้อ 120

มูลค่าสินค้า(ต่อชิ้น): 40 อีแปะ (รวม4800 อีแปะ)

ใบชาไป๋หาวอิ๋นเจิน 200/200 สต็อก ข้าขอซื้อ 120

มูลค่าสินค้า(ต่อชิ้น): 40 อีแปะ (รวม4800 อีแปะ)

เนื้อเป็ดอูยา 100/100 สต๊อก ข้าขอซื้อ 72 ชิ้น

มูลค่าสินค้า(ต่อชิ้น): 21 อีแปะ (รวม 1512 อีแปะ)

เนื้อกวาง 100/100 สต๊อก ข้าขอซื้อ 60 ชิ้น

มูลค่าสินค้า(ต่อชิ้น): 29 อีแปะ (รวม 1740 อีแปะ)

เกลือ 1000/1000 สต๊อก ข้าขอซื้อ 150

มูลค่าสินค้า(ต่อหน่วย): 300 อีแปะ  (รวม 45000 อีแปะ)

หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็จ่ายเงินรับของอย่างเร่งรีบ จนตัวเข้าสลายหายเป็นเเสงไป ทิ้งไว้พร้อมกับความประหลาดใจของชาวบ้าน และเงินอีแปะที่เขาทิ้งไว้ให้พ่อค้า

--------------------------------------------

ใบชาหลงจิ่ง 120 ชิ้น ราคา 4800

ใบชาไป๋หาวอิ๋นเจิน 120 ชิ้น ราคา 4800

เนื้อเป็ดอูยา  72 ชิ้น  ราคา 1512

เนื้อกวาง 60 ชิ้น ราคา 1740

เกลือ 150 ชิ้น ราคา 45000

ราคารวม 57852 อีแปะ (+ ภาษี 5 % 2893 อีแปะ) (รวมโอน 60897 ผู้รับได้รับ 57852 ครับ)

ปีศาจเจวี่ยฮวา 4 ตัว

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=238 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 40

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=239 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 40

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=237 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 30

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=240 ปีศาจเจวี่ยฮวา เลเวล 30

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ):

แร่ 1 ชนิด (เลขไบต์หลักสุดท้าย คือ จำนวนแร่ที่ได้)

(เลขไบต์รองสุดท้าย) (2/4/6 = แร่ดีบุก) (3/6/9 = แร่สังกะสี)

(0/5/7 = แร่ตะกั่ว) (1/8 = แร่ทองแดง)

@Admin ผู้มีบุญขอรับ

Longyue ดี

26.12

วันที่ยี่สิบห้าเดือนแปดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ
วันอาทิตย์ ช่วงเวลา 18.00 น.
หมู่บ้านบนหลังวาฬ (2)

พริบตานั้นหลงเยวี่ยคล้ายถูกกำปั้นกระแทกอย่างแรงก่อเสียงกัมปนาท

ลูกไฟจากฟ้าฟากร่วงตกลงมาราวกับสวรรค์เกิดอาเภท หญิงสาวได้สติเมื่อลูกไฟลูกหนึ่งร่วงลงมา นางวิ่งหลบออกจากจุดเดิม และได้เห็นถึงสภาพอันเลวร้ายในตอนนั้น ที่ที่นางยืนอยู่คล้ายเคยเป็นตลาดสดมาก่อน เมื่อถูกโจมตีผู้คนก็แตกฮือวิ่งหนีตายกันอลหม่าน พื้นดินสั่นไหวอย่างรุนแรง คลื่นน้ำซ่านกระเซ็น ดูเหมือนว่าเจ้าวาฬที่เป็นรากฐานของหมู่บ้านนี้จะสติแตกเข้าแล้ว

หลงเยวี่ยหาที่จับยึดไม่ให้ล้มลง รอบด้านมีทหารจำนวนหนึ่งกระจายตัวออกสูงกับสัตว์ประหลาดเจวี๋ยฮว่า ลูกไฟประหลาดเหล่านั้นคล้ายกลายร่างเป็นปีศาจเจวี๋ยฮว่า ปีศาจพวกนี้หากถูกดูดซับตบะก็จะคืนร่างกลับเป็นมนุษย์ได้ หลงเยวี่ยวิ่งผ่านเข้าไปยังวงล้อมปีศาจ บัดนี้ง้าวปีศาจปลานับเป็นอาวุธที่รุนแรงที่สุดที่หลงเยวี่ยมี นางใช้ง้าวตัดผ่านร่างของเจวี๋ยฮว่าท่าทางอ่อนแอสองตน

การเข้าสู้ด้วยง้าวมักใช้ปาด ปัด เบี่ยง เพื่อรับการโจมตี เป็นอาวุธที่เด่นในเรื่องการป้องกันซ้ำยังมีน้ำหนักมาก ในอดีตกาลนานมาก็มีขุนพลเพียงไม่กี่ผู้ที่ใช้อาวุธฝึกยากพรรณนี้ แม้หลงเยวี่ยจะมีเรี่ยวแรงไมสมเป็นสตรีช่วงที่ฝึกวิชาง้าวยังรู้สึกแทบกระอักเลือดทว่ามันเป็นอาวุธโจมตีที่รุนแรงยิ่ง หลงเยวี่ยเอียงกายคิดจะคว้าเจ้าปีศาจเจวี๋ยฮว่าที่เพลี่ยพล้ำมาดูดซับตบะ แต่กลับถูกอีกตัวส่วนเข้ามา นางไม่มีทางเลือกจึงยกง้าวสับปีศาจเจวี๋ยฮว่าจนขาดเป็นสองท่อน ก่อนใช้ด้ามง้าวกระทุ้งผลักปีศาจอีกตัวออกไป

ปีศาจเจวี๋ยฮว่าหลายตนรุมย่างเข้ามา หลงเยวี่ยไม่มีเวลาให้ช่วยเหลือผู้ใด ลำพังชีวิตนางยังแทบเอาไม่รอด— จึงเปลี่ยนมาเป็นฆ่าล้างเจวี๋ยฮว่าเหล่านั้นแทน

ด้วยความกว้างของอาวุธทำให้การต่อสู้กินอาณาเขตกว้าง

ทหารส่วนหนึ่งเห็นรูปร่างอ้อนแอ้นประหนึ่งสตรีร่ายรำเพลงง้าวต่อสู้กับปีศาจเจวี๋ยฮว่าโดยไม่เพลี่ยงพล้ำก็รู้สึกอัศจรรย์ใจ “ผู้ใดกัน!?” ทว่าศัตรูไม่รั้งรอ ความไม่กระจ่างทหารเหล่านั้นก็ต้องทิ้งความงุนงงสงสัย หันไปรับมือกับปีศาจเจวี๋ยฮว่าตัวอื่นๆ มีมิตรล้ำฝีมือเพิ่มอีกหนึ่งอย่างไรก็ดีกว่ามีศัตรูเพิ่ม!

“หลบไป!” หลงเยวี่ยแผดเสียงกร้าวพลางถลันเข้าไปช่วยนายทหารผู้หนึ่งประมือ นางใช้ง้าวสะบัดมือของปีศาจเจวี๋ยฮว่าแล้วพลิกใบมีดออกแรงเหวี่ยงตัดผ่านปีศาจตรงหน้าออกเป็นสองส่วน

การสู้ติดพันจวบจนตะวันลาลับขอบฟ้า หัวของปีศาจเจวี๋ยฮว่าก็ถูกง้าวทรงอำนาจฟันทิ้งจากบ่า เหลือเพียงร่างหนึ่งยืนย้อนแสงอัสดงราวกับปีศาจเทียนโก้วจำแลงกายมา นางผินหน้าไปทางด้านหนึ่งก้มหน้าคล้ายปรายมองแสงแวววาวที่สะท้อนอยู่บนพื้นดิน มันเป็นถุงผ้าต่วนปักดิ้นเงินเป็นลวดลายของวาฬยักษ์ ด้านในบรรจุกล่องทรงลูกบาศก์สามชิ้น หลงเยวี่ยคลับคล้ายถูกสิ่งนั้นดึงดูด เสียงเย้ายวนของนางเอ่ยอย่างสดใสประหนึ่งเบื้องหลังมิใช่ซากสมรภูมิรบขนาดย่อม “ของสิ่งนี้น่าสนใจจริงเชียว ราคาเท่าไหร่?”

คนผู้หนึ่งวิ่งกุ่นๆ ตามสินค้าที่หล่นหายของตนเองมาปากร้องบอก 'นั่นของข้าๆ' แม้จะเพิ่งผ่านประสบการณ์เฉียดตายแต่พ่อค้ายังคงรักษาสปิริตการขายได้ดี เขาถูมือเล็กน้อยหน้าที่เคยซีดเผือดในคราวแรกบัดนี้เต็มไปด้วยสีเลือดแดงก่ำ ดูร่าเริงได้ใจนัก “สิ่งนี้คือกล่องปริศนาหากไม่ซื้อก็ไม่ทราบว่าด้านในจะเป็นอะไรขอรับ ราคาช่วงนี้อยู่ในขาลงเพียง 50 ตำลึงทองเท่านั้น! หากซื้อไปแล้วข้าขอเอาหัวรับประกันท่านจอมยุทธ์หญิงจะไม่เสียใจอย่างแน่นอน”

“เอาหัวรับประกันหรือ?” หลงเยวี่ยเอ่ยเสียงหวาน “สามชิ้นนี้ข้ารับไว้แล้วกัน 150 ตำลึงถึงจะคุ้มค่ากับหัวของเจ้า—”

"ยังมีของเหล่านี้อีกหากท่านสนใจจะซื้อข้าน้อยก็สามารถใช้หัวเป็นประกันได้เช่นกัน คุณภาพดีและถูกมาก หินเพลิงฟ้าเหล่านี้ก้อนละ 500 ตำลึงเงินเท่านั้น เห็นแก่หน้าท่านข้าลดให้เหลือเพียง 300 ตำลึงทอง ยังมีเกลือพวกนี้วันนี้คงจะขายอะไรไม่ได้แล้ว ขอแค่ทุนเท่านั้น ถุงละ 300 อีแปะ ไม่เกินนี้"

"ข้าจะรับไว้"

เรื่องเอาหัวคนประกันสินค้า ไม่มีผู้ใดรู้ว่าหลงเยวี่ยพูดแล้วกล้าทำจริงหรือไม่

นางเพิ่งรับของมาและจ่ายเงินไปไม่ทันชั่วคนกะพริบตาก็มีทหารกลุ่มใหญ่เดินสวนสนามมาด้านนี้เพื่อจัดระเบียบชุมชนหลังความวุ่นวายผ่านไป แยกตัวหลงเยวี่ยออกจากชาวบ้านและทหารที่สู้รบร่วมกันเมื่อสักครู่ เพียงครู่เดียวที่คลาดสายตาร่างของหญิงสาวภายใต้หน้ากากเทียนโก้วก็หายลับไปจากสายตา

ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่านางคือผู้ใด

               

ดรอปแร่ 1 ชนิด
(เลขไบต์หลักสุดท้าย : จำนวนแร่ที่ได้)
(เลขไบต์รองสุดท้าย 2/4/6 : แร่ดีบุก, 3/6/9 : แร่สังกะสี : 0/5/7 = แร่ตะกั่ว, 1/8 : แร่ทองแดง)
ซื้อกล่องปริศนา 3 กล่อง 150 ตำลึงทอง ซื้อเพิ่ม หินเพลิงฟ้า (สำหรับอัพเกรด) 11 ก้อน (3300 ตำลึงเงิน)เกลือ 15 ถุง (4500 อีแปะ)คนกำยำ บวก 30exp เมื่อประลองผ่านระบบ

@Admin

LinYa ดี

วันที่ 16 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ หมู่บ้านเรือนวาฬลู่ไห่ เขตป๋อไห่ มณฑลจี้โจว จักรวรรดิต้าฮั่น

คลื่นทะเลป๋อไห่ซัดกระทบฝั่งด้วยจังหวะหนักแน่นแต่ไพเราะ หลินหยาก้าวลงจากสะพานไม้ที่เชื่อมจากเรือที่เดินทางมามุ่งหน้าสู่ท่าเรือหลักของหมู่บ้านเรือวาฬอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แม้จะเดินทางมาหลายวันแต่ดวงตาคมหวานยังคงทอประกายตื่นเต้นราวกับเด็กได้พบของเล่นใหม่ รอบตัวคือภาพหมู่บ้านที่ตั้งอยู่บนสันหลังวาฬยักษ์ในตำนาน ร่างอันมหึมาของวาฬเทพนั้นทอดกายสงบนิ่งกลางทะเลตงไห่มานับร้อยปีจนเกิดเป็นเกาะกลางน้ำ เสาหินปะการังและสะพานไม้เชื่อมต่อเป็นตรอกเล็กตรอกน้อย บ้านเรือนสร้างจากไม้เก่าแก่ที่มีลวดลายสลักคลื่นน้ำและหอยมุกทุกบานประตูสะท้อนถึงศรัทธาในเทพสมุทรตงไห่ เสียงระฆังลมและเสียงนกทะเลประสานกันเป็นท่วงทำนองเฉพาะของถิ่น

เมื่อเดินผ่านตลาดกลางหมู่บ้าน กลิ่นเค็มของทะเลผสมกลิ่นควันฟืนและสมุนไพรทะเลลอยมาแตะจมูก เสียงเจรจาซื้อขายดังก้องท่ามกลางเสียงคลื่นที่กระทบโขดหิน หลินหยาชะงักเท้าเมื่อเห็นร้านขายปลาที่ตั้งเรียงรายอยู่ริมทาง แสงแดดสะท้อนเกล็ดปลาสดจนระยิบระยับราวกับเกล็ดมังกร เธอเบิกตากว้างเมื่อเห็นปลากระรอกสดตัวอวบเนื้อขาววางเรียงเต็มถาดน้ำแข็ง ใบหน้าหญิงสาวสว่างไสวด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเอ่ยกับพ่อค้าด้วยน้ำเสียงรื่นเริง 

“ทั้งหมดนี้ ข้าขอเหมาหมดเลยเจ้าค่ะ” มือเรียวหยิบถุงเงินจ่ายแบบไม่ลังเล ได้ปลากระรอกสดถึง 162 ตัวเต็มลัง

ไม่หยุดเพียงเท่านั้น เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นปลาเก๋าสดเนื้อแน่นวางอยู่ถัดไป หญิงสาวก็ไม่รอช้า สั่งซื้อทั้งหมด 143 ตัวในคราวเดียว พ่อค้าตกตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะยิ้มกว้างรีบตักปลาใส่ลังน้ำแข็งส่งให้อย่างนอบน้อม หลินหยามองดูเกล็ดปลาที่เหลืออยู่บนแผงซึ่งเป็นเกล็ดเงินเงาวับ คุณภาพดีเยี่ยม เธอหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกวาดซื้ออีก 100 ชิ้นเก็บไว้ทำอาหารและทำยา

เดินต่อไปไม่กี่ก้าวสายตาก็สะดุดเข้ากับร้านน้ำชาที่จัดวางใบชาหลงจิ่งคุณภาพเลิศในหีบไม้หอม แต่เมื่อเหลือบเห็นป้ายราคา กล่องละสิบเก้าตำลึงทอง หญิงสาวถึงกับชะงักค้าง ใบหน้าซีดเผือดแล้วพึมพำกับตัวเอง 

“โอย…แพงเสียยิ่งกว่าเพชร ท้องทะเลนี่ทำเอาของบนพื้นดินกลายเป็นของหรูไปหมด” ถึงอย่างนั้นก็ยังเดินดูต่อด้วยความเพลิดเพลิน ปล่อยให้สายลมทะเลพัดชายแขนเสื้อพลิ้วไหว พร้อมเสียงคลื่นที่โอบล้อมเป็นดนตรีประกอบการผจญภัยที่ไม่มีวันลืม ลมเค็มจากทะเลพัดอ่อน ๆ พาไอเย็นปะทะแก้มตอนที่หลินหยาเลี้ยวเข้าเพิงยาวที่ตั้งชิดแนวซึ่งโผล่พ้นพื้นไม้ขึ้นมาเป็นคานธรรมชาติ ตะเกียงน้ำมันวาฬแขวนเรียงเป็นแถวให้แสงสีอำพันสะท้อนไอทะเลระยิบระยับ

“เนื้อเป็ดอูยา! วันนี้เข้าล็อตสด ๆ เลยแม่นาง” พ่อค้าหนวดงามตะโกนเรียก พลางยกถาดไม้ไผ่ที่วางอกและน่องเป็ดสีแดงเข้มกลิ่นสมุนไพรทะเลและเกลือควันไฟหอมกรุ่น

หลินหยาชะโงกดู เนื้อแน่น เส้นใยละเอียด ไร้กลิ่นคาว “เอาทั้งหมดเลยเจ้าค่ะ 52 ชิ้น” พ่อค้าชะงักไปเสี้ยวลมหายใจ จากนั้นรอยยิ้มกว้างก็ผลิบาน “ได้สิ ๆ เดี๋ยวข้าห่อด้วยใบสาหร่ายแห้งเพิ่มชั้นกันความชื้นให้” ขณะคนขายชั่งตวงเธอเดินลัดไปอีกแผง เป็นเนื้อคละสารพัดชนิดทั้งบนบกและทะเลทั้งเนื้อกวางรมควันหรือแกะอ่อนดองเกลือ เนื้อหมึกแดดเดียวและซี่โครงปลาฉลามเสือทะเลที่เฉือนเป็นซี่งาม ๆ หลินหยาลูบปลายมีดเช็กคมและความสม่ำเสมอของชิ้นตัดก่อนพยักหน้า “รวมคละ ๆ กันแล้วกันนะเจ้าคะ เอา 155 ชิ้นนะเจ้าคะ ใส่เป็นชุดตามประเภทให้หน่อยเจ้าค่ะข้าจะใช้ทำเมนูอร่อย ๆ”

เสียงเหรียญอู่จูและตำลึงเงินกระทบถุงผ้าแผ่วเบาเป็นจังหวะน่าฟัง พ่อค้าหลายเจ้ายิ้มจนตาหยี ต่างรีบช่วยกันแพ็กของอย่างขะมักเขม้น บ้างซับเลือด บ้างปิดผนึกด้วยแผ่นเกลือทะเลอัดแห้ง ก่อนคาดด้วยเชือกปอสีครามเป็นห่อสวยงาม

เดินเลยแนวแผงร่มครามไปไม่ไกล หลินหยาก็สะดุดตากับงาชั้นดีที่ช่างแกะสลักจากบ้านช่างบนเกล็ดวาฬนำมาวางขาย เนื้อวัสดุขาวขุ่นเป็นประกาย มีลายวงปีละเอียดงาม เธอหยิบชิ้นตัวอย่างขึ้นส่องกับแสงตะเกียง เนื้อแน่น ไม่พรุนช่างผ่านมือชำนาญแน่ “เอาเป็น 100 ถุง ขนาดถุงยาก็แล้วกันเจ้าค่ะ” ของชิ้นนี้เธอไม่ได้จะขาย แต่กะไว้สำหรับทำด้ามมีด เล็บกระบี่ หัวปิ่น และองค์ประกอบงานประณีตในร้าน รวมถึงงานสั่งทำสำหรับลูกค้าชั้นดี

เมื่อชำระเงินเรียบร้อย หลินหยาก็ขยับนิ้วแหวนดาราจรัสส่องประกายวาบ ลำแสงจาง ๆ ดูดห่อปลา เนื้อ เป็ดอูยา เนื้อคละ และถุงงาทั้งหมดเข้าไปในมิติอย่างเป็นระเบียบ เสียงพ่อค้ารอบ ๆ อุทานแผ่วด้วยความทึ่ง “แหวนเก็บของนี้มันดีจริง ๆ นะนั่น…” เธอเพียงยิ้มตาหยี “ของขวัญจากคนดุ ๆ แต่ใจดีที่สุดในแผ่นดิน แต่ใจดีเฉพาะกับข้านะ กับคนอื่นแถบจะกินหัว” ประโยคหลังเธอเอ่ยเบาจนเหมือนกระซิบความคิดลอยไปถึงจางกงกงโดยไม่รู้ตัว ปลายหูร้อนผ่าวขึ้นมาเฉย

แดดบ่ายเริ่มเอียง หลินหยาเช็คบัญชีค่าใช้จ่ายอย่างคล่องมือ ก่อนมุ่งหน้าไปยังโรงเตี๊ยมของหมู่บ้านเรือวาฬ อาคารไม้สองชั้นหลังใหญ่ตั้งชิดสันหลังวาฬที่เสถียรที่สุด หน้าบันแกะรูปคลื่นซ้อนดอกปะการังแดง มีโคมเปลือกหอยมุกห้อยเรียงส่งประกายวาววับ “ขอห้องที่หันหน้าออกทะเลนะเจ้าคะ แล้วขอถังน้ำร้อนกับขิงทะเลฝานบาง ๆ ด้วย”

“ได้ขอรับ!” บ่าวรับใช้ยิ้มสดชื่นรับแขกของตนเอง 

ในห้องพื้นไม้ขัดสะอาดส่งกลิ่นสนเค็มจาง ๆ หน้าต่างบานกว้างเปิดรับลมทะเล แผงไม้ไผ่กันลมสั่นกราวตามจังหวะคลื่น เธอปลดผ้าคลุมไหล่ วางสัมภาระ จากนั้นทิ้งตัวบนเบาะนุ่ม วาฬใต้พื้นเหมือนจะพลิกตัวช้า ๆ เกิดแรงสั่นแน่นแผ่ว ๆ ผ่านโครงสร้างทั้งเกาะ เสียงลมหายใจยักษ์อยู่ไกล ๆ คล้ายฟ้าร้องแผ่วชวนอุ่นใจ หลินหยาชงชาขาวเข็มเงินจอกเล็กให้ตัวเอง หอมบางด้วยกลิ่นไม้และน้ำนมทะเล ยกจิบแล้วหัวเราะเบา ๆ “วันนี้เหมาหนักไปหน่อยนะตัวเรา แต่คุ้มปลาเก๋าเนื้อแน่นอย่างกับหยกขาว” เธอจดรายการสต๊อกลงสมุดเล่มบาง “อีกไม่กี่วัน…ก็ได้กลับไปกวนท่านแล้วล่ะ” เธอกระซิบกับลม…

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่นๆ : มาซื้อของละลายทรัพย์

ซื้อ ปลากระรอก ราคา 136 เหรียญอู่จู

จำนวน 162 ชิ้น รวม 22032 เหรียญอู่จู

ซื้อ ปลาเก๋า ราคา 837 เหรียญอู่จู

จำนวน 143 ชิ้น รวม 119691

ซื้อ เนื้อเป็ดอูยา ราคา 1 ตำลึงเงิน 45 เหรียญอู่จู

จำนวน 52 ชิ้น รวม 52 ตำลึงเงิน 2340 เหรียญอู่จู

ซื้อ เกล็ดปลา ราคา 283 เหรียญอู่จู

จำนวน 100 ชิ้น รวม 28300 เหรียญอู่จู

ซื้อ งา ราคา 22 เหรียญอู่จู

จำนวน 100 ชิ้น รวม 2200 เหรียญอู่จู

ซื้อ เนื้อสัตว์ ราคา 53 เหรียญอู่จู

จำนวน 155 ชิ้น รวม 8215 เหรียญอู่จู

รวมราคา 52 ตำลึงเงิน 182778 เหรียญอู่จู หรือ 508 ตำลึงเงิน 378 เหรียญอู่จู

LinYa ดี

วันที่ 17 เดือน 8 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 11

ณ หมู่บ้านเรือนวาฬลู่ไห่ เขตป๋อไห่ มณฑลจี้โจว จักรวรรดิต้าฮั่น

ยามเช้าตรู่ของชายฝั่งป๋อไห่ตรงหมู่บ้านเรือวาฬ ลมทะเลพัดหอบละอองเกลือบางเบาเข้ามาถึงเขตท่าเรือ หลินหยาออกจากโรงเตี๊ยมตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างเต็มที่ ร่างเพรียวในชุดผ้าฝ้ายสีอ่อนเดินลัดเลาะไปตามสะพานไม้ที่ทอดข้ามแนวคลื่น ขณะที่ท้องฟ้ายังแต้มด้วยเส้นสีชมพูของรุ่งอรุณ เสียงคลื่นกระทบกาบเรือกับเสียงนกทะเลร้องประสานเป็นจังหวะปลุกให้ตลาดริมท่าเริ่มคึกคักอีกวัน

หญิงสาวเดินผ่านแผงค้าริมน้ำที่เปิดผ้าใบคลุมของออกทีละร้าน กลิ่นคาวสดของทะเลคลุ้งผสมกับกลิ่นควันถ่านจากร้านย่างปลา เธอกวาดสายตาหาของเหมาะแก่การซื้อกลับไปตุนไว้ในแหวนดาราจรัส วันนี้ดูเหมือนของจะน้อยกว่าทุกครั้ง แต่แสงเงินของน้ำทะเลสะท้อนกับกุ้งสดที่กองสูงบนถาดไม้ไผ่กลับสะดุดตาเข้าอย่างจัง กุ้งตัวอ้วนเปลือกใสยังมีหยดน้ำเกลือเกาะระยิบระยับ 

หลินหยาขยับเข้าไปใกล้ เอ่ยเสียงใสกับพ่อค้าชายกลางคนที่กำลังจัดเรียง “กุ้งสดจากอ่าวเช้านี้ใช่หรือไม่เจ้าคะ”

“ใช่แม่นาง เพิ่งขึ้นจากอวนเมื่อยามจื่อ ยังดิ้นอยู่เลย” พ่อค้าตอบพลางยิ้มกว้าง

หญิงสาวก้มดูอย่างพอใจ ก่อนพยักหน้าตัดสินใจทันที “เอามาทั้งหมด 191 ตัวเลยเจ้าค่ะ ข้าจะเหมาหมด” น้ำเสียงหนักแน่นทำเอาพ่อค้าตาโต รีบชั่งน้ำหนักและตักใส่ตะกร้าสาหร่ายแห้งเพื่อกันคาว เสียงเหรียญอู่จูกระทบกันเป็นจังหวะชัดเจนยามเธอล้วงจากถุงเงินจ่าย พ่อค้าก้มหัวขอบคุณไม่ขาดปาก

เมื่อเดินลึกเข้าไปในตลาด หลินหยาก็พบร้านขายสมุนไพรทะเลที่มักมีของหายากวางขาย กลิ่นหอมแฝงความเย็นของหญ้าแสงจันทร์โชยมาเตะจมูกทันทีที่ก้าวเข้าไป เจ้าของร้านเป็นหญิงชราในชุดผ้าปักคลื่นทะเลกำลังคัดกิ่งหญ้าสีเงินอมฟ้าแต่ละเส้นด้วยความประณีต “หญ้าแสงจันทร์เกรดนี้มีเพียงมัดเดียวเจ้าค่ะ แม่นาง” นางเอ่ยเสียงแผ่วแต่หนักแน่น “สรรพคุณมากมายนักหายากมาเลยนะเจ้าคะ ราคามัดละ 27 ตำลึงทอง”

หลินหยาก้มมองกิ่งหญ้าที่ส่องประกายราวต้องแสงจันทร์จริง ๆ ความเย็นซ่านถึงปลายนิ้วเพียงแค่สัมผัสปลายใบ แม้ราคาจะสูงลิ่วแต่เธอรู้ดีว่าสมุนไพรชนิดนี้ใช้รักษาพิษปราณในกายตนได้บ้าง จึงไม่ลังเล ล้วงเหรียญทองส่งให้อย่างไม่ต่อรอง “ข้าขอรับไว้เลยเจ้าค่ะ” หญิงชรารับเงินแล้วบรรจงห่อหญ้าแสงจันทร์ในกล่องไม้หอมพร้อมผนึกตราประจำร้าน หลินหยาประคองของล้ำค่านั้นอย่างระมัดระวังก่อนเก็บเข้าแหวนดาราจรัส ลำแสงสีเงินวาบขึ้นชั่วขณะก่อนที่กล่องจะหายไปในมิติส่วนตัวของเธอ

เมื่อซื้อของครบตามต้องการ หลินหยาจึงหันกลับสู่ท่าเรือหลัก เส้นทางที่ทอดผ่านตลาดเริ่มแน่นขนัดไปด้วยชาวบ้านและนักเดินทาง เสียงเจรจาซื้อขายสลับกับเสียงคลื่นซัดฟังแล้วคึกคักราวบทเพลงแห่งชายทะเล เธอเดินทอดน่องอย่างไม่รีบร้อน สูดลมทะเลเข้าปอดจนเต็ม ก่อนจะมุ่งตรงไปยังท่าเรือที่มีเรือสำเภาขนาดกลางของเธอจอดรออยู่

ที่หน้าท่า คนงานรับสัมภาระรีบเข้ามาช่วยทันทีเมื่อเห็นสัญญาณจากหญิงสาว หลินหยาส่งคำสั่งสั้น ๆ ให้คนงานจัดการย้ายของทั้งหมดที่เพิ่งซื้อจากตลาดลงเรือ แล้วก้าวขึ้นบันไดไม้ไปยังดาดฟ้า เรือสำเภาสีดำทองโยกเบา ๆ ตามจังหวะคลื่น ราวกับกำลังทักทายเจ้าของคนสำคัญ หญิงสาวหันมองผืนน้ำสีครามเข้มที่ทอดยาวสุดสายตา สูดกลิ่นเกลือเค็มปนกลิ่นสมุนไพรทะเลอีกครั้งแล้วเอ่ยเสียงเบาเหมือนกระซิบกับตัวเอง “ได้ของครบแล้ว…กลับฝั่งป๋อไห่กันเถอะ”

เสียงสัญญาณจากกัปตันดังขึ้นพร้อมการปลดเชือกผูกสมอ เรือค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกจากท่า ท่ามกลางแสงอาทิตย์เช้าที่เริ่มส่องประกายทองบนผิวน้ำ หลินหยายืนอยู่หัวเรือ ผมยาวปลิวไสวตามแรงลม ดวงตาสีน้ำตาลมะพร้าวทอดมองขอบฟ้าด้วยแววมั่นใจ ทั้งกุ้งสด หญ้าแสงจันทร์ และความล้ำค่าที่อยู่ในแหวนดาราจรัสล้วนถูกจัดเตรียมเรียบร้อย การเดินทางกลับฝั่งป๋อไห่ครั้งนี้เต็มไปด้วยความสงบใจและความหวังว่าจะได้พบคนที่เธอเฝ้าคิดถึงในไม่ช้า

พรสวรรค์: ลาภลอย (ไม้)

มีโอกาสพบเจออีเว้นท์แปลก ๆ บางอย่างแทรกในเควสที่กำลังทำอยู่

อื่นๆ : มาซื้อของอีกรอบ

ซื้อ กุ้ง ราคา 15 เหรียญอู่จู

จำนวน 191 ชิ้น รวม 2865 เหรียญอู่จู

ซื้อ หญ้าแสงจันทร์ ราคา 27 ตำลึงทอง

จำนวน 1 ชิ้น รวม 27 ตำลึงทอง

รวมราคา 27 ตำลึงทอง 2865 เหรียญอู่จู