[ห้องเสนอสร้าง NPC ประกอบภายในฉางอัน]

ห้องนี้จัดทำขึ้นเพื่อให้ทุกคนสามารถเสนอขอสร้าง NPC ประกอบได้

โดย NPC ประกอบที่เสนอสร้างในห้องนี้จะเป็น NPC ภายในฉางอัน

และห้ามโรลเพลย์ปฏิกิริยาเชิงจีบแบบหนุ่มสาวกับ NPC ประกอบ

แต่ทว่า ถ้า NPC ประกอบคนใดมีความฮอตก็อาจจะถูกแอดมิน

พิจารณาเลื่อนขั้นบรรจุในระบบ NPC ได้

โดย NPC ประกอบสามารถหยิบไปโรลเพลย์พบเจอได้ทุกคน

ตามความเหมาะสม อาทิ อาชีพจอมยุทธ์ ไม่สามารถโรลเจอในวังหลวงได้แน่นอน

และ ไม่หยิบโรลเพลย์เวลาซนกัน หากเวลานั้นมีคนหยิบไปโรลอยู่ 

คนที่กำลังโรลทีหลังจะต้องเว้นระยะเวลา 1-2 ชั่วโมงให้ NPC แยกจากคนที่โรลก่อนหน้า

[กติกาการสร้าง NPC ประกอบร่วมฉางอัน]

1) แต่ละคนจะมีสิทธิ์สามารถขอสร้างได้สัปดาห์ละ 3 โควต้า (1 โพสต์ ต่อ 1 NPC)

3) เมจ NPC เป็นเมจภาพ AI Gen หรือภาพวาดเท่านั้น 

การยืมเมจสงวนเฉพาะ NPC ระบบเท่านั้น

[แบบฟอร์มสร้าง NPC]

รูปภาพ : 

ชื่อทางการ NPC : (รวมแช่)

ชื่อรอง NPC : (เฉพาะเพศชาย)

อาชีพ NPC :

วันเดือนปีเกิด :

ข้อบกพร่องร้ายแรง :

โรคประจำตัว :

บุคลิกภาพ (Personality) :

ชีวประวัติโดยสรุป : 

ดูตัวอย่างการเสนอสร้างที่นี่ [Link]

รางวัล(ปกติ): +20 พลังใจ , +2 ตำลึงเงิน , +500 อีแปะ , +5 EXP

รางวัล(HTML): +50 พลังใจ , +2 ตำลึงทอง , +1,000 อีแปะ , +15 EXP

LuBairan ดี

หวานล้ำห้วงฝันสกาว

{ NPC ประกอบ 1/3 }

ผู้พิสมัยในห้วงฝัน ชื่อทางการ : จีโหย่วหรง — Jī Yǒuróng — 姬有容 อาชีพ NPC : พระสนม วันเดือนปีเกิด : วันที่หนึ่ง เดือนหนึ่ง จงหยวนศกที่ 3 ข้อบกพร่องร้ายแรง : มั่นใจในตัวเองเกินไป , ไม่ค่อยเชื่อใจผู้อื่น โรคประจำตัว : แพ้อาหารทะเล ลักษณะนิสัย : เสือซ่อนเล็บเป็นฉันใด จีโหย่วหรงก็เป็นคนฉันนั้น สมญาบุปผชาติแห่งฉางอันไม่ได้มีไว้เป็นไม้ประดับบารมี นางคือคนฉลาดมากกลเม็ดภายใต้สีหน้าอ่อนหวาน เป็นยอดอสรพิษที่สามารถยื่นไมตรีให้ผู้อื่น แต่เมื่อถึงคราวเข้าตาจนก็เลือกผลักคนลงบ่อโคลนเพื่อเอาตัวรอด ฉลาด รอบคอบ แต่ก็ขี้ระแวง ทำให้มิตรรอบกายที่สั่งสมมาแทบจะไม่เคยอยู่ในสายตาเว้นก็แต่ในตอนที่อยากจะยืมมือสหายทำบางสิ่ง แต่ถึงแม้จะดูร้ายกาจเหลือคณา ทว่านางก็ไม่ใช่ตัวร้ายตามตลาดที่นิยมหาเรื่องคนไปทั่ว เฝ้าระแวดระวังตรวจสอบและค่อย ๆ เข้าหา นี่ต่างหากถึงจะเป็นวิธีการที่เหมาะกับปัญญาชนเช่นนาง

ชีวประวัติโดยสังเขป

จีโหย่วหรง บุตรสาวคนรองในครอบครัวขุนนางผู้ครองตำแหน่งไท่สือลิ่งคนปัจจุบัน นางเกิดและโตภายในฉางอันโดยมีองค์จักรพรรดิฮั่นอู่ตี้เป็นยอดบุรุษที่ใจใฝ่หมายปองมานานถึงขนาดทำได้ทุกทางเพื่อที่จะได้เข้ามาเป็นสนม นับตั้งแต่การบ่ายเบี่ยงเทียบหมั้นที่ส่งมาให้ตัวเอง ยินยอมรับบทพี่สาวแสนดีส่งต่อเทียบนี้ให้กับน้องสาวต่างมารดา ไหนจะการสนับสนุนพี่ชายให้เข้ารับราชการเพื่อเป็นการเสริมสร้างเส้นสาย ทุกการกระทำภายนอกล้วนแต่ดูรักครอบครัว คิดอยากหาทางสร้างความมั่นคง แต่ไม่เลย จีโหย่วหรงเป็นสตรีที่งมงายในรัก นางศึกษารูปแบบหญิงงาม ยินดีใช้เวลาหลายปีเพื่อฝึกคัดอักษรให้ออกมาใกล้เคียงกับอักษรที่ฮั่นอู่ตี้เลือกใช้ ไหนเลยจะยังมีเหล่าศาสตร์ของสตรีทั้งหลายที่ก็ฝึกฝนในรูปแบบซึ่งใกล้เคียงกับสิ่งที่ฝ่าบาทชอบตามคำบอกเล่าของคนวงใน โดยทั้งหมดนี้ปฏิบัติไปอย่างเงียบเชียบที่สุด ราวกับว่าจีโหย่วหรงต้องการให้ทั้งหมดที่นางทำได้ คือความ ‘เผอิญ’ ที่ตรงกับความต้องการขององค์จักรพรรดิ ทว่าอย่างไรก็ตาม คนฉลาดล้วนมีตา ท่าทางของนางอาจนับว่าเป็นสตรีที่แสดงละครได้ดี แต่ก็ใช่ว่าจะแสดงได้นาน อย่างน้อย ๆ ในหมู่สหายสตรีก็พอจะทราบดีว่าหญิงสาวผู้นี้มีความทะเยอทะยานมากถึงเพียงไหน

LuBairan ดี

กล้วยไม้สีชาดในวัยเยาว์

{ NPC ประกอบ 1/3 }

	หัวหน้านางกำนัล แห่งตำหนักเซวียนเต๋อ ชื่อทางการ : ถง รั่วหลัน — Tóng Ruòlán — 彤若兰 นามรอง : ไม่มี อาชีพ NPC : หัวหน้านางกำนัลตำหนักเซวียนเต๋อ , คนสนิทของเซียวจื่อไท่โฮ่ว วันเดือนปีเกิด : ไม่ทราบวันเกิด ( อายุน้อยกว่าเซียวจื่อไท่โฮ่วหนึ่งปี ) ข้อบกพร่องร้ายแรง : ไม่มีเป็นพิเศษ โรคประจำตัว : —

ลักษณะนิสัย

หนี่ว์กวนระดับสูงไม่กี่รายที่ได้รับความไว้วางใจจากเซียวจื่อไท่โฮ่วย่อมต้องเป็นคนมีความสามารถ
แน่นอนว่าถงรั่วหลันคือผู้ที่ผ่านบททดสอบตลอดหลายปีที่ผ่านมา นางเป็นคนใจเย็น
มีเหตุผลและเด็ดขาดพอจะควบคุมคนใต้บังคับบัญชา
แต่ก็หาได้อวดดีหรือทระนงตน สมกับที่เป็นผู้ติดตามคนใหญ่คนโตมานาน

ชีวประวัติโดยสังเขป

หัวหน้านางกำนัลแห่งตำหนักเซวียนเต๋อ ‘ ถงรั่วหลัน ’ บุตรสาวทหารที่สิ้นใจในสงครามได้ถูกส่งตัว เข้ามาเป็นนางกำนัลในวังหลวงเพื่อดูแลรับใช้อดีตไท่โฮ่วในรัชสมัยฮั่นจิ่งตี้ รั่วหลันในวัยไม่กี่สิบปีคือเด็กสาวพูดจาฉะฉานเป็นที่รักที่เอ็นดูของนายสตรีฝ่ายในถึงขนาดได้รับการเรียนการสอนที่มากกว่าคนอื่น โชคดีที่นางเป็นคนเรียนรู้ไวทำให้สามารถตักตวงความรู้ความสามารถจากคนรอบตัวจนส่งผลให้กลายมาเป็นนางกำนัลขั้นสูงที่อายุน้อยที่สุดในเวลานั้น แต่เมื่อมาถึงวาระที่ ‘ เซียวจื่อไท่โฮ่ว • หวังจื่อ ’ ได้เลื่อนขึ้นเป็นจักรพรรดินี โต้วไท่โฮ่วก็นางให้ขึ้นเป็นนางกำนัลคนสนิทมาจวบจนถึงปัจจุบัน


( เพิ่มเติม : อายุ 47 และยังไม่แต่งงาน , อยู่ติดตามเซียวจื่อไท่โฮ่วเป็นส่วนมาก ( จะไปไหนคนเดียวก็ต่อเมื่อได้รับงานที่เป็นคำสั่งจากนายเหนือหัว ) , มีลูกบุญธรรมสองคน ( เป็นนางกำนัลขั้นสูงที่อายุยังน้อยทั้งคู่ ) , ใจเย็นและค่อนข้างเอ็นดูเด็กที่อายุน้อย

FuMi ดี

https://i.imgur.com/omC4bDg.png

รูปภาพ :

ชื่อทางการ NPC : หลิว หรงเล่อ

ชื่อรอง NPC : (เฉพาะเพศชาย)

อาชีพ NPC : ธิดาหวยหนานหวาง

วันเดือนปีเกิด : วันที่เจ็ด เดือนห้า จงหยวนศกที่ 4 (16ปี)

ข้อบกพร่องร้ายแรง : ขี้สงสัย ซุ่มซ่าม ไม่ว่าระมัดระวังอย่างดีแค่ไหนมือเท้าก็มักจะทำข้าวของพังเสมอ

โรคประจำตัว : -

บุคลิกภาพ (Personality) :

อบอุ่น อ่อนโยน รูปลักษณ์สง่าสมธิดาหวางทว่าจิตใจยังคงเดียงสาและเปี่ยมมิตร บางครั้งทำให้ผู้อื่นยำเกรงโดยมิได้เจตนาเมื่ออยู่กับคนสนิทที่เปิดใจนางชอบคิดอะไรแผลงๆ หรือลงมือทำในสิ่งที่น้อยคนจะเข้าใจ ชอบเรียนรู้ ขี้สงสัย นำตัวเองไปพบอันตรายเพราะความสงสัยอยู่บ่อยครั้ง ไม่ชอบการถูกบังคับหรือเห็นผู้อื่นถูกเอารัดเอาเปรียบ มีน้ำใจเมตตาการุณาต่อผู้ที่กำลังลำบากบ่อยครั้งีท่ทำอาหารไปแจกจ่ายผู้ยากไร้และจุนเจือกำลังทรัพย์แก่ชาวบ้านที่แร้นแค้น

ชีวประวัติโดยสรุป :
ธิดาหวยหนานหวางผู้กำพร้ามารดาแต่หกขวบ เด็กน้อยใช้ชีวิตใต้ปีกบิดาผู้เงียบขรึมหลายครั้งจึงโหยหาความอบอุ่นจากคนรอบตัว นางเชื่อว่าหากตนเป็นเด็กดีทำตัวว่าง่ายก็จะสามารถได้รับความรักจากทุกคนจึงใช้เวลาสร้างประโยชน์ให้ส่วนรวม ทุกครั้งที่มีเหตุจาดแคลนนางจะเปิดโรงทานในนามของบิดาเพื่อช่วยเหลือคนให้ได้มากที่สุด น่าเสียดายที่ความรู้การครัวและขนบธรรมเนียมไม่มีผลต่อการป้องกันภัยอันตราย ทั้งจากตัวของหรงเล่อเองและจากปัจจัยภายนอก มีคำกล่าวว่าหวยหนานหวางกลุ้มใจไม่พักด้วยธิดาเพียงองค์เดียวบาดเจ็บกลับตำหนักทุกสามวันเจ็ดวัน

รูปภาพ :

ชื่อทางการ NPC : กงซุน เป่าหลิน

อาชีพ NPC : คุณหนูกงซุน

วันเดือนปีเกิด : วันที่สิบห้า เดือนสี่ จงหยวนศกที่ 2 (18ปี)

ข้อบกพร่องร้ายแรง : เย่อหยิ่งถือดี, ริษยา, เชื่อมั่นในตนเอง

โรคประจำตัว : แพ้อาหารทะเลจำพวกเปลือกแข็ง กุ้ง,ปู

บุคลิกภาพ (Personality) :

ถือคติใครยอมนางอยู่ใครขวางนางต้องพินาศ ถูกอบรมให้เป็นคุณหนูใหญ่จวนโหวแต่เล็กจึงเย่อหยิ่งในศักดิ์ฐานะไม่เคยยอมก้มหัวให้ผู้ที่ยศฐาต่ำกว่า ในสายตาของนางบุคคลรอบตัวมีอยู่สองประเภท หนึ่งคือผู้สูงส่งที่สร้างประโยชน์ให้สมควรปฎิบัติอย่างเท่าเทียม สองคือไพร่ทาสพวกสถานะต่ำต้อยต้องคอยรองมือรองเท้าให้ตน คบหาแต่เหล่าธิดาสกุลสูง หัวสูง จองหอง ชิงชังกีดกันลูกเมียรอง เชื่อมั่นว่าตนสมควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุดเสมอไม่ว่าจะเป็นสิ่งของหรือบุคคล

ชีวประวัติโดยสรุป :

ธิดาคนโตกงซุนโหวผู้มีมารดาเป็นแม่นมอดีตองค์รัชทายาท นางอาศัยน้ำนมเต้าเดียวกันกับฝ่าบาทเมื่อเติบโตจึงใฝ่ฝันที่จะยืนตำแหน่งเคียงข้างจักรพรรดิ์ผู้ปรีชา ถูกถนอมเอาใจโดยสภาพแวดล้อมที่บิดาปล่อยปละละเลยแต่เล็กมารดาจึงยิ่งเข้มงวดอบรมนางให้ชิงชังลูกๆ ของอนุที่แย่งชิงความรักความโปรดปรานจากบิดาไป นางมีพรสวรรค์ด้านใช้จุดอ่อนมากดดันคนและใช้ประโยชน์จากเส้นสาย หลังเหยียบย่ำพี่น้องคนละแม่เพื่อปีนขึ้นทำเนียบคุณหนูอันดับต้นๆ ของเมืองหลวงก็อาศัยสถานะทางสังคมทำทุกวิถีทางเพื่อส่งตนเองเข้าวังจนได้ประดับยศสนมขั้นสี่

นางได้รับโอกาสออกมาใช้ชีวิตเป็นคุณหนูธรรมดาอีกครั้งและใช้ชีวิตในฉางอัน

รูปภาพ :

ชื่อทางการ NPC : จู เฉินซวี่

ชื่อรอง NPC : ชวีเฟิ่ง

อาชีพ NPC : ราชองค์รักษ์

วันเดือนปีเกิด : วันที่ 12 เดือนหก เฉียนหยวนศกปีที่ 2 (25ปี)

ข้อบกพร่องร้ายแรง : ย้ำคิดย้ำทำ ปากขวานผ่าซาก ซื่อตรงจนเกินพอดี

โรคประจำตัว : นอนหลับยาก

บุคลิกภาพ (Personality) : เคลื่อนกายรวดเร็วดั่งเงาไล่จันทรา ท่วงท่าสงบเก็บงำสีหน้าแววตาไร้คลื่นอารมณ์ หนึ่งในห้าผู้เถรตรงประจำกรมราชองค์รักษ์ฝีมือดีเยี่ยมเสมือนฝีปาก บางคนว่าเขาพูดน้อยไม่มีสังคมขาดความเป็นมิตรไร้จิตสัมพันธ์ คนสนิทเท่านั้นที่กล้ายืนยันได้ว่าอย่าให้เขาเปิดปากพูดจะดีกว่าเก้าในสิบไม่ใช่เรื่องดีประโยควลีไร้ความรื่นหู ด้วยบุกคลิกเคร่งวินัย น้ำใจงาม ใฝ่กฎเกณฑ์เป็นที่น่านับถือจึงเป้นหนึ่งในบุรุษวังหลวงที่เปล่านางกำนัลนิยม แน่นอนว่านิยมเฉพาะในเวลาไม่อ้าปากสนทนา

ชีวประวัติโดยสรุป :
ชายชาวเผ่าเหมียวลูกครั้งฮั่นมีดวงตาสีฟ้าประหลาดตั้งแต่เกิดจึงถูกพ่อแม่แท้ๆ ทอดทิ้ง เด็กทารกในห่อผ้ามีปานพิศดารกลางหลังบางคนว่าเขามีตราของเผ่าปีศาจตั้งใจทิ้งไว้ให้หมาป่าคาบไปกิน ภายหลังถูกเจ้าอาวาสวัดเต๋าเก็บไปเลี้ยงดูแลเสมือนบุตรให้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้สั่งสอนคุณธรรม แม้เขาไร้วาสนาลมปราณแต่ก็มีพรสวรรค์โดดเด่นด้านศิลปะการต่อสู้จนถูกทาบทาบโดยพระสหาย หลังเฉลิมราชย์ครบหนึ่งปีได้เข้าเป็นหนึ่งในห้าทำเนียบองค์รักษ์หลวงมากฝีมือและคอยรับใช้ฝ่าบาทตั้งแต่นั้นมา

LuBairan ดี

ม่านหมอกนิลกาฬ

{ NPC ประกอบ 2/3 }

มัชจุราชในคืนแรม ชื่อทางการ : ลู่ ชางหรง — Lù Shàngróng — 璐尚荣 นามรอง : จือเหริน — Zhìrén — 智仁 อาชีพ NPC : หน่วยสืบราชการลับผู้ขึ้นตรงต่อองค์จักรพรรดิ ,ผู้พเนจร ( คุ้มกันขบวนส่งสินค้า ) วันเดือนปีเกิด : วันที่สิบ เดือนสาม ( อายุ 27 ปี ไม่แน่ใจรัชศกแน่ชัด ) ข้อบกพร่องร้ายแรง : ปากร้ายเกินขนาดในหลาย ๆ ครั้ง โรคประจำตัว : — ลักษณะนิสัย : สุภาพชนรู้หลักคุณธรรม แต่หากหลักคุณธรรมใช้ไม่ได้ผลกับคนเขลาบางประเภทเล่า จะต้องทำเช่นไร? ใครที่หาคำตอบไม่ได้ก็อย่ากังวลไป เพราะลู่ชางหรงผู้นี้คือสุดยอดนักตีวัวกระทบคราด จอมแสบนักด่ากราด และยังเป็นผู้เย้ยหยันโลกหล้าอย่างไม่น่าให้อภัย ลู่ชางหรงเป็นดาบไร้ฝัก เนื้อแท้มีความเป็นคนตรงไปตรงมา พูดจาไม่น่าฟังแต่เกินครึ่งก็เป็นความจริงใจ แต่ก็ใช่ว่าคน ๆ นี้จะไร้เล่ห์เหลี่ยม ชางหรงไม่นิยมเล่นเล่ห์เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว เหตุผลเดียวที่เขาจะใช้ความคิดลงไปพลิกแพลงกับใครมีแค่เรื่องงานเท่านั้น ดังนั้นในฐานะสหาย เขาจึงเป็นเพื่อนที่ขึ้นชื่อว่าซื่อตรงและจริงใจได้มากที่สุด แต่กลับกัน เมื่อเป็นเวลาทำงาน จากผู้ชายซื่อตรงจริงใจก็สามารถกลายมาเป็นมัชจุราชพรากชีวิตได้เช่นกัน

ชีวประวัติโดยสังเขป

บุตรชายคนรองของคหบดีอันดับหนึ่งแห่งลั่วหยาง ‘ ลู่ชางหรง ’ คุณชายน้อยอนาคตไกลผู้ที่ใครต่อใครต่างก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่าเกิดมาเพื่อเป็นนักสู้โดยแท้ ไม่ว่าจะพรสวรรค์ด้านการใช้ร่างกายที่เลิศล้ำ หรือฝีปากที่โต้คารมได้อย่างเจ็บแสบไม่เป็นรองใคร ในวัยเด็กชางหรงใช้เวลาส่วนมากไปกับการเรียนรู้วิชาการพร้อม ๆ กับพี่สาว ‘ ลู่อวี้หราน ’ ต่อมาเมื่อพี่สาวหายสาบสูญจากเด็กชายที่เคยมีอิสระเสรีในการใช้ชีวิตก็กลายมาเป็นที่จับตามองมากยิ่งขึ้น .. ‘ ว่าที่เจ้าหอชุนหลันฉีคนต่อไป ’ ‘ ทายาทที่เหลืออยู่เพียงลำพัง ’ ตลอดสองปีที่ในวังวนของความสับสน ลู่ชางหรงเงียบลงไปมาก จากเด็กชายตัวแสบที่มีรอยยิ้มพรมบนหน้าตลอดเวลากลายมาเป็นเด็กชายที่นิ่งเงียบประหนึ่งกำแพง จนถึงวันที่ประกาศข่าวมงคลครั้งใหญ่ของตระกูลลู่ แม้บุตรสาวคนโตจะหายสาบสูญ แต่ก็ยังมีบุตรสาวคนเล็กมาทดแทนในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อโดยไม่มีใครทันได้สังเกตความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับ ‘ นายน้อยชางหรง ’ เลยแม้แต่คนเดียว กว่าจะเติบโตมาได้จนถึงวันนี้ เขาผ่านการใช้ชีวิตที่ทรหดมามาก ไม่ว่าจะเป็นการฝึกซ้อมร่ำเรียน เดินทางไปทั่วเพื่อป้องกันขบวนสินค้าพร้อมออกหน้าเป็นตัวแทนเจรจาอยู่หลายครั้ง หรือแม้แต่ในช่วงสงครามที่ฮั่นอู่ตี้กำลังเรืองอำนาจ ชายผู้นี้เองก็เป็นผู้ที่ระดมคนมาทำยอดศาสตราชิ้นหนึ่งขึ้นถวายแก่ว่าที่จักรพรรดิ และอาศัยมิตรภาพที่สั่งสมไว้ขึ้นมาสนับสนุนความต้องการหนึ่งในใจที่หลบซ่อนอยู่มานาน

‘ กระหม่อมมอบกระบี่ไร้ฝักนี้เพื่อเป็นการสนับสนุนฝ่าบาทในนามของกระหม่อม
แต่ในฐานะสหาย นอกจากกระบี่เล่มนี้แล้วยังมีตัวข้าที่ยินดีเป็นดาบให้แก่เจ้า ’

นับจากนั้น.. ชางหรงทิ้งฐานะการเป็นเพียงบุตรชายคหบดี กลายมาเป็นหนึ่งในผู้สืบข่าวที่ร้ายกาจเป็นอันดับต้น ๆ ภายใต้การควบคุมของโอรสสวรรค์ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นสิ่งที่ลู่ชางหรงทำได้ดีที่สุดก็ยังคงเป็น ‘ การเป็นพี่ชาย ’ ที่แสนดีอยู่เสมอ


( เพิ่มเติม : อายุ 27 และยังไม่แต่งงาน , ค่อนข้างที่จะ siscon , อยู่ทั้งในวังและนอกวัง ( สำหรับในวังจะใส่หน้ากากสีดำพร้อมทั้งอยู่ในเครื่องแบบข้าราชการของกรมราชทัณฑ์ ) , โรบินฮู้ดสาขาต้าฮั่น ( จับโจร กระทืบคนปากดี กู้ชีพเร่งด่วน สามารถหยิบไปใช้ได้ 24/7 ) , สุภาพกับผู้หญิง เป็นกันเองกับผู้ชาย และปากร้ายกับอันธพาล )

WeijiaLianhua ดี

魏佳夫阳

	ชื่อทางการ NPC — เว่ยเจีย ฟูหยาง | Wèijiā Fūyáng | 魏佳夫阳 ชื่อรอง NPC — เจาเย่ | Zhāoyé วันเกิด — 22 สืออีเยว่ ต้นเหมันต์ฤดู เชียนหยวนศกที่ 4 รัชสมัยฮั่นเหวินตี้ อาชีพ NPC — ซือลี่เสียวเวย | เจ้ากรมโยธา

ข้อบกพร่องร้ายแรง

ไม่มี

โรคประจำตัว

ความดันโลหิตสูง
( หากเครียดมาก ทำงานหนัก ไม่นอนหลายวันจะปวดศีรษะต้องนอนพักอย่างน้อย 1 วันเต็ม ๆ )

ว่าด้วยบุรุษผู้มีนามว่า “เว่ยเจียฟูหยาง”

เว่ยเจียฟูหยาง เป็นบุรุษที่มากด้วยความยุติธรรมภายในบ้าน ถือคติบ้านเมืองสำคัญเช่นไร หน้าตาของสกุลเว่ยเจียย่อมต้องดีในสายตาผู้คนเช่นนั้น เขาเป็นพวกไม่แสดงออกตามฉบับของผู้นำที่ไม่แสดงความโปรดปรานให้ผู้ใดเห็น มีเพียงการสังเกตการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นที่จะสามารถบอกได้ว่าเขาโปรดปรานสิ่งใด

แท้จริงแล้วภายใต้หน้ากากของผู้เท่าเทียม เขาต่างรักบุตรและบุตรีทุกคนจนหลายสิ่งล้วนเป็นข้อยกเว้นอย่างน่าประหลาด

ชีวประวัติ

เว่ยเจียฟูหยางเกิดมาพร้อมคติประจำสกุลอย่าง

“จงประพฤติตนเพื่อบ้านเมือง”

ตามแบบฉบับของขุนนางใต้อำนาจของราชสำนัก เมื่อเติบใหญ่ขึ้นมาราว 15 ขวบปีเข้ารับการศึกษาในสถานศึกษา เขาเก่งด้านการบริหารบ้านเมืองและการวางผังเมืองเป็นอย่างมาก แม้จะเป็นตำแหน่งที่ราวกับได้รับการสืบทอดกลาย ๆ เนื่องจากเป็นสกุลขุนนางมาช้านาน ทว่าเขาก็ตั้งมั่นใจตำแหน่งของการเป็นขุนนางในกรมโยธาธิการในอายุ 22 ปี และใช้เวลาราว ๆ 5 ปีในการขึ้นเป็นเจ้ากรมโยธาผู้อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ต้าฮั่น

WeijiaLianhua ดี

赵宁菲

ชื่อทางการ NPC — จ้าว หนิงเฟย | Zhao Ningfei | 赵宁菲 วันเกิด — 22 อู่เยว่ ต้นคิมหันต์ฤดู โฮ่วหยวนศกที่ 2                  รัชสมัยฮั่นเหวินตี้ อาชีพ NPC — นางกำนัลคนสนิทของเว่ยเจียเหลียนฮวา ข้อบกพร่องร้ายแรง — ไม่มี โรคประจำตัว — ไม่มี บุคลิกภาพ — “เรียบร้อยงดงาม อ่อนหวานถ่อมกาย เอนไหวลู่ลม แม้มิใช่สิ่งใดอันสูงสง่า ทว่าเป็นยอดใบหญ้าอันแข็งแกร่ง” นิยามของจ้าวหนิงเฟย นางเป็นสตรีที่อ่อนโยนไม่อ่อนแอ กิริยาเรียบร้อยสมนามที่ตั้ง ทว่ากลับมีการคิดการอ่านยืดหยุ่น ฉลาด รู้จักเด็ดขาดและผ่อนปรน เป็นที่ปรึกษาที่ดี

ชีวประวัติ

จ้าวหนิงเฟย บุตรีฟูเหรินเอกคนที่สามของสกุลจ้าวรุ่นก่อน น้องสาวคนสุดท้องของผู้นำตระกูลจ้าวผู้เป็นขุนนางในกรมข้าราชการพลเรือน นางถวายตัวเป็นนางกำนัลข้างกายพระสนมครั้งแรกเมื่ออายุ 17 ปี ได้รับการดึงตัวไปเป็นนางกำนัลประจำตำหนักของพระสนมยศเจาหรงในรัชสมัยฮั่นจิ่งตี้ ก่อนที่นางจะได้ก้าวขึ้นไปเรื่อย ๆ สู่นางกำนัลข้างกายพระสนมเสียนเฟยในช่วงอายุ 21 ปี ก่อนที่จะได้รับหน้าที่เป็นผู้หนึ่งในผู้ช่วยฝึกอบรมนางกำนัลใหม่เมื่อเข้าสู่รัชสมัยฮั่นอู่ตี้ นางที่กำลังจะผ่านพ้นช่วงวัยที่ลาออกจากวังเพื่อไปแต่งงานได้นั้นได้เอ่ยปากบอกไปด้วยตนเองว่านางมิได้มีบุรุษใดหมายปอง ซ้ำยังไม่สนใจการมีครอบครัว จึงทำให้องค์ไท่โฮ่วที่เห็นนางทำตัวเป็นกลาง ไม่ทะเยอทะยาน ไม่ก่อกวนหรือขัดขวางครั้นสมัยเป็นหวงโฮ่จึงอนุญาตให้นางอยู่ต่ออีกสิบปี จึงก่อกำเนิดเป็นคำเรียกที่ผู้คนต่างเอ่ยเรียกขานนางว่า “จ้าวกู่กู”

LuBairan ดี

ผู้ครองเปลวทินกร

{ NPC เซียนเฝ้าศิลาปราชญ์ }

ดุจดั่งเปลวทินกร ชื่อทางการ : ฝูเป่าเถียน — Fúbǎotián — 福保恬 นามรอง : หลีหยาง — Líyáng — 離陽 อาชีพ NPC : เซียนผู้เฝ้าศิลาแห่งปราชญ์ วันเดือนปีเกิด : ไม่ทราบแน่ชัด ข้อบกพร่องร้ายแรง : — โรคประจำตัว : — ลักษณะนิสัย : เซียนหนุ่มหน้าเต้าหู้ที่ภายนอกดูจืดชืดเอื่อยเฉื่อยแต่กลับซ่อนไว้ด้วยปริศนารู้แจ้งฟ้าดินที่ไร้ผู้ใดเหมือน เป่าเถียนกำเนิดขึ้นโดยปราศจากห้วงอารมณ์ แต่ด้วยหน้าที่ที่ถูกกำหนดไว้ทำให้จำเป็นต้องคอยซึมซับวิธีการแสดงออกของมนุษย์ ผิวเผินจึงดูคล้ายสุภาพชนนอบน้อมที่กล่าววาจาลึกลับกำกวมด้วยหน้าเปื้อนยิ้มเบาบาง ทว่าด้วยเหตุที่ไม่เคยไปไหนไกลจากลานศิลาทำให้คนที่พบหน้าหากไม่ใช่เซียนชั้นสูงที่ผ่านมาเยือนก็ต้องเป็นผู้มีดวงชะตาต้องกัน ฉะนั้นแล้วเขาเลยปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความนอบน้อมอยู่เสมอแม้ว่ารัศมีรอบกายจะเจิดจรัสด้วยจิตบริสุทธิ์แห่งเซียนที่ทำให้ผู้มาเยือนกล่าวขานว่าเขาคือชายชราใสซื่อที่แฝงไว้ซึ่งอารมณ์ขันเหลือร้ายอันได้มาจากการพบหน้าและเฝ้าติดตามคนมากมายก็ตาม

ชีวประวัติโดยสังเขป

ครั้งหนึ่งเคยสำราญเหนือเก้าชั้นฟ้าไหนเลยจะมีสายตาดาษดื่นเช่นปุถุชนโดยทั่วไป ' ฝูเป่าเถียน ' เซียนพิทักษ์ศิลาแห่งปราชญ์ถือกำเนิดขึ้นพร้อมการมาถึงของศิลาศักดิ์สิทธิ์ที่ตั้งอยู่ในบริเวณเขตแดนลับแลนอกเมืองฉางอัน เมื่อครั้งก่อกำเนิดฝูเป่าเถียนเคยเป็นเพียงดวงจิตไร้รูปไร้ร่างที่พัฒนามาจากเสี้ยวพลังของสัจจเทพอี๋เหอที่แบ่งภาคลงมาสร้างพื้นที่ไว้สำหรับรองรับ ' นักเดินทางข้ามภพ ' ที่กว่าจิตแห่งศิลาจะได้กายทิพย์ก็ใช้เวลานับพันปีถึงมีเซียนชั้นสูงเมตตาช่วงแบ่งพลังเกื้อหนุนการสร้างร่าง

ศิลาปราชญ์เดิมเคยถูกตั้งชื่อว่า ฝูเป่าเถียน ทว่าเมื่อต่อมาจิตสำนึกของศิลาวิเศษได้มีชีวิตขึ้นมาจริง ๆ ก็ไม่พ้นส่งต่อนามนั้นให้มาเป็นชื่อกำเนิดที่ถูกบันทึกไว้ในทำเนียบเซียน ด้านนาม หลีหยาง ที่ใช้สำหรับแนะนำตัวกับผู้ผ่านทางก็ได้รับมาจากมนุษย์คนแรกที่หลงเข้ามาในเขตแดนของเขา

นักบวชเฒ่าผู้นั้นตั้งนามให้เขาว่า ' หลีหยาง ' เปลวแสงแห่งทินกรท่ามกลางลานทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยไอหยิน นับเป็นหนึ่งในการมีอยู่เพื่อคงสมดุลของกันและกัน


( เพิ่มเติม : หากมีผู้ถามอายุจะตอบว่า 27 ปี (นับจากการกลับมาดูแลศิลาครั้งล่าสุดหลังพักร้อนไปช่วงหนึ่ง) , มีเมตตาต่อมนุษย์ค่อนข้างมาก เพราะทราบในเส้นทางของโชคชะตา , ไปมาไร้ร่องรอย หลายครั้งดูเหมือนผีมากกว่าเซียน ( ไม่มีเรือนพัก สิ่งปลูกสร้างที่ใกล้ศิลามีเพียงศาลาเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ) , ห้วงจิตเชื่อมอยู่กับศิลา ฉะนั้นหากมีภารกิจใหม่ปรากฏขึ้น ตัวเขาเองก็จะสามารถบอกใบ้คล้ายกับการให้คำพยากรณ์( ไม่ใช่ทุกครั้ง ) )