【ร้านหม้อไฟและปิ้งย่าง - ฉ่าบู๋มู่ก่าต้า】

ร้านหม้อไฟและปิ้งย่าง - ฉ่าบู๋มู่ก่าต้า

{ เมืองฉางอัน }

【ร้านหม้อไฟและปิ้งย่าง - ฉ่าบู๋มู่ก่าต้า】

ร้านอาหารเปิดใหม่ เพิ่งจะให้บริการเมื่อ วันที่ 1 เดือนอี้เยว่ เจี้ยนหยวนศกปีที่ 10
จำหน่ายอาหารอาหารประเภทหม้อไฟต่าง ๆ และปิ้งย่างมากมาย
นอกจากนี้ยังมีอาหารกับแกล้มอื่น ๆ และสุราวางจำหน่าย
ค่อนข้างเป็นที่นี่ยมกับวัยรุ่นชาวฉางอัน
ตัวร้านเป็นสถานที่เปิดกลางแจ้งเพื่อระบายควัน
หากวันไหนฝนตกต้องหาที่หลบเอาเอง
ที่หลังร้านมีหมีขาว (แพนด้า) เลี้ยงอยู่หนึ่งตัว


(ค่าใช้ทานอาหาร 100 อู๋จู) +30 พลังงาน

ทุกท่านสามารถมาโรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน
ค่าจ้าง: 150 อู๋จู - 10 EXP (รายวัน)

เถ้าแก่: มู่ ต้าหวาง
อุปนิสัยเถ้าแก่:
บุรุษผู้รักในการกิน เขาชิมอาหารมาแล้วทั่วทุกสารทิศ
มีอัธยาศัยดี ไหวพริบฉลาดเฉลียว จับนั่นนี่มาพลิกแพลงประยุกต์ใช้เก่ง
เคร่งครัดในคุณภาพของอาหารเป็นอย่างมาก

Ximenqing ดี

โจวจินเดินไปทางร้านฉาบู๋มู่ก่าต๋า พลางคิดในใจ นี่ซินะ 1 ในไม่กี่ร้านในเมืองหลวงที่จะทำให้เขาตั้งตัวได้จากการทำงาน


ในขณะนั้นเอง


"ช่วยด้วย มีคนกินแล้วชักดาบ!" ชายร่างใหญ่ในชุดทำครัว วิ่งออกมาจากร้าน


"ขอบคุณนะ เถ้าแก่ อิ่มจังตังค์อยู่ครบ" ชายร่างเล็กคนนึงวิ่งออกมาจากร้านอาหารน พลางหัวเราะร่าประดุงได้กินฟรีแต่บังเอิญเขาดันวิ่งมาทางโจวจินนี่ซิ


โจวจินเห็นขโมยน้อยวิ่งมาทางเขา ขึงยื่นขาออกไปขัดขาโจรน้อยคนนั้น


ตึง "โอ๊ยข้าสะดุดอะไรว่ะ" โจรคนนั้นล้มลงกับพื้นพลางจะลุกขึ้นมาวิ่งต่อแต่ว่าด้วยความที่โจวจินเป็นคนผอมแห้งแรงน้อย จากการที่เขาขัดขาโจร ทำให้เขาล้มตามโจรไปด้วยแต่ด้วยความยบังเอิญหรืออะไรไม่ทราบได้ กระบี่ที่โจวจินห้อยไว้ที่เอวตอนล้ม ดันไปเกี่ยวกับถุงเงินของโจรคนนั้น ดีดไปทางเถ้าเเก่ที่วิ่งตามมา


"ชิ เงินข้า ฝากไว้ก่อนเถอะ" โจรน้อยเห็นท่าทางไม่ดีถุงใส่เงินก็หายจึงรีบวิ่งออกไปก่อนที่ทหารรักษาการจะมา


"โอ๊ะ นี่มันเกินกว่าค่าอาหารอีกนะเนี่ย" เถ้าเเก่เปิดถุงนับ


"เจ้านี่มันกล้าหาญจริงๆ ฮ่ะ ฮะ ถูกใจข้าๆ ข้าเห็นนะ ว่าเจ้าช่วยขัดขาโจรนั้น มาๆมานั่งในร้านก่อน" เถ้าเเก่ร้านเดินมาตบไหล่โจวจินพลางชวนเข้าร้าน


"นั่งก่อนๆ" เถ้าแก่เสิร์ฟน้ำให้กิน


"อันดับแรกข้าให้ ชาเบญจมาศ  600 อีแปะ ร้านข้าไม่ค่อยมีกำไรที่ดีเท่าไร นี่เป็นรางวัลที่เจ้าช่วยจับโจรนั่นได้ เจ้าโจรนั้นกินเนยื้อไปตั้ง 10 ชั่ง ข้าก็เขียนบอกแล้วว่าร้านเราขายตามน้ำหนักไม่ใช่เหมา เจ้านั่นก็กินแล้วกินอีกจริงๆจนจ่ายไม่ไหวเนี่ยแหละ" เถ้าแก่ส่ายหัว


"ไม่เป็นไรหรอกขอรับ ข้าแค่หวังดีและอยากช่วยในสิ่่งทื่พอจะช่วยได้" ปากโจวจิวว่าเเบบนั้น แต่มื้อเก็บเงินและชาเข้ากระเป๋าเป็นที่่เรียบร้อย


"ไม่เป็นไรน้องชายไหนๆเราได้รู้จักกันแล้ว ข้า มู่ต้าหวาง มีเพื่อนรักเป็นหมีภููเขา ถ้าเจ้าอยากเจอเขาไปหลังร้านข้าได้ ฮ่ะ ฮะ" พี่มู่กล่าวแนะนำตัว


"ยินดีที่ได้รู้จักพี่มู่ ข้า โจว จิน คนที่จะมาเป็นพ่อค้าที่ยิ่งใหญ่ถ้าท่านมีสินค้าอะไรต้องการท่านสามารถติดต่อข้าได้ ข้าจะออกไปหามาขายให้พวกท่าน" โจวจินคารวะ


หลังจากนั้น มู่่ต้าหวางก็เดินออกไปรับรองเเขก โจวจินก็กินน้ำหมดจอกก้่อนที่จะแยกย้ายกันไป


-------------------------


รางวัล และ 600 อีแปะ / +20 EXP / +คุณธรรมหรือความโหดขึ้นกับโรล +50 พลังใจ / +5 ตบะฝึกฝน

ขอเปิดใช้งานพรสวรรค์ ลาภลอย เพิ่มโอกาสพบเจอเหตุการณ์ เซอร์ไพรส์ @Admin

Ximenqing ดี

หลังจากที่ลงทะเบียนจอมยุทธ์ที่โรงเตี๊ยมชางเรียบร้อย โจวจินนึกขึ้นได้ว่า จุดหมายแรกที่เขามาที่ร้านนี้ก็เพื่อจะมาทำงานพิเศษเขาจึงกลับมาที่ร้าน

"พี่มู่ ข้าได้ยินมาว่าร้านท่านรับสมัครพนักงานใช่หรือไม่" โจวจินถามเจ้าของร้านพลางคำนับ

"ใช่แล้วน้องชาย เจ้าจะมาทำรึ ยินดีๆ" พี่มู่ตบไหล่

"เจ้าไปเป็นคนจัดจานอาหารและเตรียมวัตถุดิบละกัน ที่ท้ายครัวนั้น จัดจานตามคำสั่งและเมนู เเล่เนื้อด้วยล่ะ" เถ้าแก่มู่ชี้ไปที่ทางท้ายครัว

"เข้าใจแล้วขอรับ" โจวจินโค้งก่อนที่จะเดินไปหลังร้าน

"เซ้ทหมาล่าถั่ง" ชายหนุ่มพึมพัมก่อนที่จะ หั่นหมูสามชั้น ชิ้นหนา 3  ชิ้น ซอยกระหล่ำและยำเครื่องเทศลงไป หลังจากนั้น ท็อปเดี้ยวเนื้อวัว สติรปลอยด์นุ่มๆ สไลด์บางๆ 1แพ

"เซ็ทหมาล่าถั่งโต๊ะ 1 ครับ" หลังจากที่ชายหนุ่มวางเมนูที่ทำเสร็จแล้ว จึงตะโกนเรียกเสี่ยวเอ้อร์มารับเมนู

หลังจากนั้น ก็มีออเดอร์มาใหม่เป็นเซ็ทปลาหลี่ฮื้อกระโดดข้ามประตู

"หย๋า งานช้าง" หนุ่มโจวค่อยๆ บรรจงตั้งปลาในจานโดยการตั้งครีบปลาให้ยันตัวปลาเหมือนปลากระโดด หลังจากนั้นเข้าค่อยๆบั๊งไปที่ตัวปลาและสไลด์เนื้อปลาเป็นซี่ๆให้คีบง่าย หลังจากเสร้จขั้นตอนนี้ เขาหยิบจานปลาไปที่เตาน้ำมันเดือด และค่อยๆราดน้ำมันให้ปลานุ่มและขึ้นฟู ไม้่สุกมากเหมาะสำหรับให้ลุกค้าไปแกว่งในหม้อชาบูเพิ่ม

"ปลาหลี่ฮื้อ โต๊ะที่ 13 ได้แล้วขอรับ" โจวจินพูดเสียงเบาแบบไม่มีแรงตะโกนแล้ว

ผ่านไปซักพักหลังเสร็จงาน

"งานวันนี้หนักใช่ไหมน้องชาย งานหนัก และของอร่อยมันจะทำให้เจ้ามีชีวิตนะ" เถ้าแก่มู่เดินมาชวนคุยและยื่นถุงให้

"นี่ค่าแรงวันนี้ น้่องชายหน่วยการดีจริง ไม่สนใจเปลี่ยนจากพ่อค้ามาเป็นพ่อครัวรึ" เถ้าแก่เอ่ยเชิญชวน

"ขอบคุณมากครับ" โจวจิน เอือมมือไปรับถุงเงิน

"สำหรับค่า การค้าขาย การทำอาหาร การหาเงิน ทั้งหมดคือพ่อค้า เรากลุ่มพ่อค้า คือกลุ่มที้่สามารถทำกำไรกับทุกอย่าง เพราะงั้นถ้าข้าสามารถทำกำไรได้กับสิ่งไหนได้ก็ขอทำสิ่งนั้นแหละ" โจวจินกล่าวยาว

"เถ้าแก่ขอรับ ข้าขอวานท่าน วันนี้ข้าไม่รับค่าแรงก็ได้แต่ว่า ถ้าวันใด ท่านเจอบุคคลหน้าตาคล้ายข้ามาที่ร้านช่วยบอกข้าที เขาเป็นพี่ชายข้าชื่อโจวไค่ เขาหนีออกจากบ้านไปได้หลายปีแล้ว" โจวจิน ตัดสินใจเลื่อนถุงเงินคืนไปที่เถ้าแก่พลางเอ่ยคำไว่วาน

"ได้เลยน้องชาย แล้วแต่เจ้า" เถ้าแก่ยิ้มรับ แล้วหยิบถุงเงินคืนมา



-----------------------

ทุกท่านสามารถมาโรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน
ค่าจ้าง: 150 อีแปะ - 10 EXP (รายวัน)

ปฎิเสธไม่รับเงินแต่แลกกับข่าวสารในอนาคต

Ximenqing ดี

โจวจินวันนี้รู้สึกได้่ถึงรังสีสังหาร จึงหลบมาพักที่ร้านฉ่าบู๋ ก่อน



"พี่ชาย ข้าขอสมัครเป็นเด็กเสิร์ฟเหมือนเดิมนะขอรับ กับขอเล่นกับแพนด้าด้วยนะ พอดีช่วงนี้ได้ข่าวปีศาจเเพนด้าออกอาละวาด ข้าอาจจะต้องศึกษาวิธีวิ่งหนีซักหน่อย" โจวจินกล่าว


"อ่ะ พี่หมาน ยินดีต้อนรับขอรับ" โจวจินเห็นพี่หมาน (ตงฟางซั่ว) เข้ามาจึงกล่าวทักทายตอนรับในฐานะเด็กเสิร์ฟ


"ตามสบายๆ ข้าเอาเซ็ทที่แพงที่สุดจัดมา" พี่หมายโบกมือรับ ก่อนที่จะสั่งอาหารแพงที่สุด


โจวจินรับออเดอร์และเสิร์ฟอาหารตามปกติ


หลังจากเสิร์ฟอาหารคาวไปได้ซักพัก โจวจินก็เสิร์ฟบัวลอย


"กินคาวต้องกินหวานด้วยนะพี่ชาย ถือว่าตอบแทนบุญคุณที่ช่วยแนะนำข้า" โจวจินเสิร์ฟของหวานก่อนที่จะไปทำงานต่อ


พี่หมานลูบคางพลางคิดว่ากินฟรีอีกมื้อแล้ว


โจวจินใช้เวลาทำงานได้ซักพักก็เลิกงานและตรงไปที่ป่าหวังตั้งแคมป์


---------------------------
ค่าจ้าง: 150 อีแปะ - 10 EXP (รายวัน)



[NPC-07] ตงฟาง ซั่ว  โรลเพลย์พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5 แต้ม
[NPC-07] ตงฟาง ซั่ว หัวดี โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+20

[NPC-07] ตงฟาง ซั่ว มอบบัวลอย อาหารปรุงเกรดสีม่วง +15+5
รวม 45 ค่าความสัมพันธ์

Longyue ดี

CHAPTER 20.1 วันที่ห้าเดือนแปดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบวันพฤหัสบดี 16.00 น.

ร้านหม้อไฟและปิ้งย่าง – ฉ่าบู๋มู่ก่าต้า ระบุเวลานัดไว้ที่ช่วงยามเซิน เมื่อมาถึงก็ร้านขนาดกลางที่มีกลิ่นเนื้อย่างโชยออกมาพร้อมควันโขมงหนึ่ง กิจการเจริญรุ่งเรื่อง เจ้าของร้านมีร่างกายท้วมใหญ่ โกนหนวดเคราเกลี้ยงสะอาด มองแล้วรู้สึกสบายตา ท่วงท่าของหลงเยวี่ยแฝงความโอหัง มู่ต้าหวางมองปราดเดียวก็รู้ว่านางคือจอมยุทธ์ 

“ข้าอวี้ถูมาทำภารกิจของสมาคมชางลั่งถิง”

หลงเยวี่ยเอ่ยพลางเดินเข้าไปด้านในร้าน “จัดสำรับให้ข้าหนึ่งชุดด้วย” นางเอ่ยพลางนั่งลงที่ด้านหนึ่ง มู่ต้าหวางมีเสียงที่กังวานเป็นมิตร ตะโกนบอกคนงานครู่เดียวก็มีคนยกสำรับมา หลงเยวี่ยไม่ได้เอ่ยปากว่าอยากได้อาหารจานใด มู่ต้าหวางจึงอาสาเป็นธุระจัดแจงเองให้ ด้วยความที่มันเป็นพ่อค้าย่อมจะต้องสั่งของที่ดีที่สุดและแพงที่สุดในร้านให้แก่นาง

“นี่คือสำรับกุ้งยักษ์จากทะเลตงไห่ เพิ่งปรุงสดๆ ใหม่ๆ เลย”

“เล่าสถานการณ์ให้ข้าฟัง ช่วงเวลาดึกนั่นน่ะคือเมื่อไหร่กันแน่?” หลงเยวี่ยเอ่ยพลางคีบอาหารเข้าปาก ร่างกายของนางเริ่มชินกับจริตกิริยาของสาวชาววัง จึงแผ่บรรยายของความสำรวมออกมาเล็กน้อยคลับคล้ายกับธิดาผู้มีสกุล มู่ต้าหวางยิ้มเบิกบาน “ท่านจอมยุทธ์ไม่ต้องร้อนใจ ค่อยๆ รับอาหารให้สำราญข้าจะค่อยๆ เล่าให้ฟัง”

ตกกลางคืนข้ามักได้ยินเสียงบางอย่างน่ากลัว ๆ ไม่รู้ว่ามันเป็นเสียงอะไรทำข้าขนลุกไม่กล้าออกไป เมื่อรุ่งเช้าพบว่าหน้าร้านข้าเละเทะไปหมดเลยราวกับโดนขโมยรื้อค้น แต่มีขนไก่ร่วง ข้ากลัวว่าจะเป็นปีศาจไก่

มู่ต้าหวางเอ่ยเล่าข้อความเดียวกับที่เขียนบทป้ายประกาศภารกิจ “เสียงน่ากลัวที่ข้าได้ยินเกิดหลังยามซวี ท้องฟ้ามืดแล้วข้าก็กลัวไม่กล้าออกมาดูข้างล่าง เลยไม่เจอตัว...”

“พวกมันมาทุกคืนเลยรึ”

“ใช่ พักหลังมานี้ไม่เคยขาดสักวัน ข้ากลุ้มใจจนไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว”

“อ้อ---” หลงเยวี่ยครุ่นคิดสักครู่ “ในเมื่อไม่รู้เวลาที่แน่ชัดข้าจะเฝ้ายามอยู่ที่หน้าร้านก็แล้วกัน” 

ตกลงกับเจ้าของร้านเรียบร้อยแล้ว หลงเยวี่ยก็จ่ายเงินค่าอาหาร นอกเหนือจากค่าอาหารแล้วเจ้าของร้านเห็นแก่ที่มีผู้อาสามาทำงานจึงตั้งโต๊ะสุราให้นั่งในร้าน ดวงตะวันคล้อยลับขอบฟ้าทางด้านทิศตะวันตก ทิ้งแสงสุดท้ายไว้ก่อนจะค่อยๆ ร้างเลือนไป โคมไฟหน้าร้านทอแสงสว่างเพียงริบหรี่...และสุดท้ายก็ดับพรึบ! ลง

ฝูงไก่ปีศาจ ผมมาให้ขยำแล้ว!

+30 พลังงาน จากการรับประทานอาหาร (ค่าใช้จ่าย100อีแปะ) @@Admin 

Longyue ดี

CHAPTER 20.2 วันที่ห้าเดือนแปดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบวันพฤหัสบดี 23.00 น.

  รอบด้านพลันตกอยู่ในความมืดสนิท

หลงเยวี่ยยกจอกสุราจรดริมฝีปาก นัยน์ตามองตรงไปทางด้านหน้า จู่ๆ ประตูและหน้าต่างของร้านปิ้งย่างหมูกะทะก็เปิดผางออกพร้อมกัน เสียงร้อง “กระต๊าก” “แควก” ดังระงมทั้งสี่ทิศ หลงเยวี่ยคว้ากระบี่คู่สลักจันทราเหินขึ้นจากเก้าอี้พลางเตะเครื่องเรือนพุ่งเข้าใส่เงาตะคุ่มสีดำที่บุกเข้ามาอย่างอาญหาญ!

“เจ้าปีศาจ! กล้ามาลองดีกับข้า!”

หญิงสาวควกกระบี่ปักฉึกลงใส่เจ้าปีศานั่น โคมไฟที่แขวนอยู่ด้านบนร่วงตกลงมาส่องสะท้อนเรือนขนสีน้ำตาลและจะงอกปากแหลมสีแดงสด มองอย่างไรก็ไก่ธรรมดามิอาจเป็นอื่นได้อย่างเด็ดขาด! ดวงตาของหลงเยวี่ยเปี่ยมด้วยความงุงงงระคนสงสัย

ทันใดนั้นร่างเงาดำอีกหลายตัวพลันสยายปีกพุ่งลงมาโจมตี

ปลายดาบตวัดวาดผ่านหลังทว่ากลับฟันไม่โดนสิ่งใด! ก่อนกรงเล็บแหลมๆ จะจิกลงบนเรือนผมหนาของหญิงสาว ในความมืดมิดมองเห็นเพียงเงาสีดำจิกทึ้งหัวของสตรีนางหนึ่ง

หลงเยวี่ยฟันดาบอย่างสะเปะสะปะ บนใบหน้ามีรอยถูกข่วนเล็กๆ จนนางมีนน้ำโหขึ้นมาอาละวาดยกเก้าอี้ในร้านทุ่มเข้าใส่ไก่ป่าอย่างไม่ปราณี เสียงกร๊อบดังประเดี๋ยวหนึ่งแล้วร่างเงานั้นก็แน่นิ่งไป นางเสือกกระบี่แทงไก่อีกตัว น่าเสียกายที่ตัดผ่านได้เพียงปลายปีกข้างหนึ่ง เสียงร้อง “กระต๊าก” ดังระงมไปทั่วร้าน

ไก่...แม้จะมีหลายตัวก็ยังเป็นไก่!

บังอาจทำให้หน้าของนางเกิดริ้วรอย!

นางแกว่งกระบี่อย่างบ้าระห่ำ เมื่อเห็นไก่บีนขึ้นสูงก็ปากระบี่ใส่มันทันที ร่างที่ถูกกระบี่เสียบอย่างแม่นยำร่วงตกลงพื้น ขนไก่ร่วงกะจัดกระจายปะปนกับหยดเลือดแดง หลงเยวี่ยปาดเลือดที่เปรอะใบหน้า แล้วย่างสามขุมไปจัดการไก่ตัวสุดท้ายที่คิดจะหนี! เสียงฟันฉับ!ดังอย่างรวดเร็ว พร้อมกับหัวของไก่ป่าตัวสีน้ำตาลที่ร่วงตกลงบนพื้นร้าน

ทว่ายามนี้โต๊ะ เก้าอี้ เครื่องเรือนล้วนกระจัดกระจายราวกับเพิ่มผ่านมรสุมครั้งใหญ่...

“อ่อนหัดปานนี้ยังกล้าเรียกตัวเองว่าปีศาจ ช่างไม่รู้จักสำเหนียก”

หลงเยวี่ยนำร่างไก่ป่าบัดซบทั้งหมดแล่เก็บไว้ ไก่ป่าที่บุกเข้าร้านปิ้งย่าง---หรือพวกมันกิน เนื้อ เป็นอาหาร?

หลักฐานการต่อสู้

@Admin 

คนแข็งแรง - ทุกการประลองระบบเพิ่ม 30 EXP

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): 

     เนื้อสัตว์ (เลขไบต์หลักสุดท้าย = จำนวนได้)

     ซี่โครงไก่ (เลขไบต์รองสุดท้าย = จำนวนได้)

Ximenqing ดี

วันที่ 20 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 16.00 น




"คารวะพี่ชาย ข้าน้อยคือผู้มารับภารกิจคุ้มกันร้านจากพวกตัวก่อกวนขอรับ" ชายหนุ่มคารวะเถ้าแก่


"น้องชายโจวนี่ มาๆ ยินดีๆ ภารกิจไม่มีอะไรมาก รบกวนเจ้าเฝ้ายามที่่ร้านข้าช่วงกลางคืน ตอนนี้เจ้าไปพักผ่อนได้เลย" พี่ชายตบไหล่ จจ


ชายหนุ่มพยักหน้าหงึกๆ และไปพักผ่อนเตรียมเฝ้ายามที่ร้านหลังสองทุ่ม


'ข้าจะเจอกับอะไรบ้างนะ'


---------------------


@Admin ผู้มีบุญขอรับ

Ximenqing ดี

วันที่ 20 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 23.00 น




หลังจากเฝ้ายามไปได้ซักพัก เวลาผ่านไป 1 2 3 4 ชมก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนชายหนุ่มคิดว่า บางทีพี่ชายเขาอาจจะคิดไปเอง แต่มันใดนั้นเองเขาก็เจอฝูงไก่ปรากฎตัวขึ้นมา

ชายหนุ่มไม่รอช้าพุ่งเข้าไปตีไก่ให้กระเจิง

การต่อสู้เป็นไปอย่างชุลมุล แต่อนิจจา ไก่หรือจะสู้คน ชายหนุ่ม ฟาดไก่ตายเกือบยกฝูงเหลืออีกตัวนึงที่สลบไป

ชายหนุ่มคิดในใจไม่ฆ๋าแค่ดูดซับตบะละกัน

หลังจากนั้นเขาก็ดูดซับตบะของแม่ไก่ตัวนั้น

พอดูดเสร็จชายหนุ่มก็ควักมีดล่าสัตว์ ออกมาแล่เนื้อไก่ที่เหลืออีก 4 ตัวนั้น

หลังจากจัดการฝูงไก่เสร็จ ชายหนุ่มเดินไปบอกเจ้าของร้านว่าจัดการเสร็จแล้ว เจ้าของร้านกล่าวขอบคุณเขาเป็นอย่างมากและเเจ้งให้เขารู้ว่าเขาสามารถไปรับรางวัลได้ที่โรงเตี๊ยมพรุ่งนี้

ชายหนุ่มจึงไปนอน พร้อมอุ้มไก่ที่สลบจากการดูดซับตบะและไปหาที่นอน




-----------------

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ):

เนื้อสัตว์ (เลขไบต์หลักสุดท้าย = จำนวนได้)

ซี่โครงไก่ (เลขไบต์รองสุดท้าย = จำนวนได้)

โบนัส: พรสวรรค์ ระดับผู้มีบุญ: x2 ทรัพยากรที่ดรอป

(ในโรลเพลย์เจอหลายตัว)

- พบเจอ ฝูงไก่ 5 ตัว เผชิญหน้ากับฝูงไก่ทั้ง 5 ตัวที่มาก่อกวน

(หากชนะ และไม่ฆ่าไก่ตัวหนึ่ง ชำแหละแค่ 4 ตัว อีก 1 ตัวดูดตบะ ได้รับตบะ 15 หน่วย

เลขไบต์ออก 2 , 6 , 9 > ได้รับไก่ป่าเพศเมีย 1 ตัวเข้าปาร์ตี้

(ผู้มีบุญ > 0 , 2 , 4 ,  5 , 6 , 9 )

@Admin ผู้มีบุญขอรับ

RongXiuying ดี

วันที่ 25 ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่ 10 

เวลา 10.00 น.

“เจ้ารู้ตัวไหมว่าเจ้าเนี่ย ดื้อรั้นไม่ฟังใครเลยจริง ๆ “

หลังจากที่ซิ่วอิงทำการลงชื่อสมัครเข้ากองทัพเสร็จเรียบร้อย นางก็กลับมาลากแขนของหรงป๋อเหวินกลับเข้าไปในเมืองหาร้านหม้อไฟนั่งกินอาหารเพื่อสนทนากันตามประสาพี่น้อง ปรับความเข้าใจกันเสียหน่อย อย่างไรเสียก็เป็นพี่น้องที่ตัดกันไม่ขาด และพี่รองผู้นี้ยังเป็นคนที่ซิ่วอิงไว้ใจที่สุดในบรรดาพี่น้องทุกคนในตระกูล

“ข้าก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กพี่รองก็รู้” ซิ่วอิงตอบพร้อมคีบอาหารใส่ปาก

“ไม่อยากเชื่อเลยว่าเจ้าจะลงชื่อในกระดาษแผ่นนั้นจริง ๆ”

“พี่รองไม่ดีใจหรือไง อนาคตข้าอาจจะได้เป็นขุนพลผู้เกรียงไกรก็ได้นะ” ซิ่วอิงยืดอก

“ดีใจกับผีน่ะสิ ส่งเจ้าไปตายชัด ๆ ยังดีที่การสมัครจะต้องผ่านการทดสอบเสียก่อนจึงจะได้บรรจุ ข้าจะไปนั่งภาวนากับศาลบรรพชนขอให้เจ้าตกรอบ—” 

ซิ่วอิงคีบเนื้อยัดใส่ปากของพี่รองทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เข้าท่าออกมาจากปากของเขา มีอย่างที่ไหนมาพูดเป็นลางไม่ให้น้องสาวตนเองผ่านการคัดเลือกทหาร ปากช่างไม่เป็นมงคล

“กินเข้าไปเลยจะได้เงียบปาก” ซิ่วอิงเบะปาก

“เจ้าคิดจริง ๆ น่ะหรือว่าเจ้าจะผ่านการคัดเลือก เจ้าเป็นสตรีนะ” คุณชายรองยังคงไม่มั่นใจ

“คำก็สตรี สองคำก็สตรี สตรีเป็นทหารไม่ได้หรือไงพี่รอง ดูอย่างผิงหยางกงจู่สิ…วีรสตรีนักรบเชียวนะ”

“นั่นมันไม่เหมือนกัน เจ้าไม่ได้ถูกเลี้ยงดูมาเพื่อการสู้รบ วันนี้ข้าห้ามเจ้าไม่สำเร็จแล้วข้าจะกลับไปบอกท่านพ่ออย่างไรดี”

“ท่านก็ไม่ต้องบอกสิ แค่บอกว่าตามหาข้าไม่พบ” ซิ่วอิงเสนอ

“นี่ข้าต้องช่วยเจ้าโกหกตั้งแต่เล็กจนโตเลยหรือนี่ ตอนเด็ก ๆ เวลาเจ้าแอบหนีเที่ยวก็เป็นข้านี่แหละที่ต้องออกหน้าช่วยกลบเกลื่อนให้เจ้าตลอด คอยดูต้นทางอีก เจ้าไม่สงสารข้าบ้างหรือไง”

คุณชายรองถอนหายใจเพราะรักน้องคนนี้มากเลยมักจะคอยช่วยเหลือซิ่วอิงอยู่เสมอ หลายครั้งหลายคราที่นางรอดจากการโดนทำโทษเพราะเขาช่วยโกหกให้หรือไม่ก็ออกหน้าแทนช่วยพูดให้จนท่านพ่อท่านแม่ใจเย็นลง

“เอาน่าพี่รอง มีแต่ท่านนี่แหละที่ข้าไว้ใจที่สุด ช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับให้ข้าหน่อย ไว้ข้าได้ดิบได้ดีข้าจะกลับไปบอกท่านพ่อท่านแม่ด้วยตัวข้าเอง”

คุณชายรองถอนหายใจเฮือกใหญ่…

“ก็ได้ ข้าจะเก็บไว้เป็นความลับ ตอนนี้เจ้าพักอยู่ที่ไหนล่ะอยู่กับซินซินหรือ? นางตามมารับใช้เจ้าใช่หรือไม่?”

“ข้าไม่ได้อยู่กับซินซิน ข้าปล่อยนางเป็นอิสระแล้วให้เงินนางไปตั้งตัวจำนวนหนึ่ง”

“ปล่อยนางไปงั้นหรือ! แล้วเจ้ามีเงินเหลือใช้หรือไม่” คุณชายรองถึงกับหน้าเหวอเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าซิ่วอิงจะทำเช่นนั้น

“ก็มีนิดหน่อย ไม่ต้องคิดจะเอาให้ข้าด้วย ข้าอยู่ได้ถึงเวลาที่ข้าต้องหาด้วยตัวเองเสียที แล้วก็อย่าบอกเรื่องซินซินให้คนในตระกูลทราบด้วย ข้าอยากให้นางใช้ชีวิตใหม่อย่างสงบสุข”

“เช่นนั้นตอนนี้เจ้าพักอยู่คนเดียวงั้นหรือ? พักที่ไหนล่ะ?”

“ก็ไม่เชิงว่าอยู่คนเดียว ข้าพักที่โรงเตี๊ยมนอกเมืองกับคุณชายท่านหนึ่ง”

“คุณชาย? เจ้าหนีตามผู้ชายมาหรือ!” พี่รองถึงกับตบโต๊ะเสียงดังยืนขึ้นจนคนโต๊ะรอบ ๆ หันมามองเป็นตาเดียว ซิ่วอิงหันไปมองคนรอบ ๆ แล้วยิ้มแห้งกลับไป ก่อนจะกระตุกชายผ้าของพี่รองให้นั่งลง

“ข้าไม่ได้หนีตามใครมาทั้งนั้นแหละ แค่บังเอิญหารค่าห้องพักกัน แม้แต่ชื่อเขาข้าก็ยังไม่รู้เลย…เรื่องมันยาวน่ะ”

“เจ้าพักห้องเดียวกับบุรุษที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเนี่ยนะ!” คุณชายรองถึงกับเอามือกุมขมับไม่คิดว่าน้องสาวตนจะสร้างเรื่องสร้างราวได้ถึงเพียงนี้

“พี่รองไม่ต้องห่วงข้าหรอก คุณชายท่านนี้ท่าทางไว้ใจได้ และถ้าเขาคิดไม่ดีล่ะก็ ข้าจะใช้ทวนเสียบท้องเขาเอง” นางพยายามพูดให้พี่รองสบายใจ

“เฮ้อ…ยังไงก็ห้ามเจ้าไม่ได้อยู่แล้ว ดูแลรักษาตัวด้วยไว้ข้าจะมาเยี่ยมเจ้าอีก ข้ามีกิจราชการต้องไปทำต่อคงอยู่คุยกับเจ้าไม่ได้แล้ว”

“เถ้าแก่คิดเงิน” ซิ่วอิงชูมือขึ้นเรียกเถ้าแก่เพื่อคิดค่าอาหาร

“ไม่ต้องข้าออกให้เจ้าเอง” 

“ไม่ได้หรอกพี่รองอุตส่าห์มาหาข้าถึงที่นี่ข้าต้องเป็นคนเลี้ยงสิถึงจะถูก” ซิ่วอิงควักถุงเงินออกมาทำท่าจะเปิด

“ไม่ได้เจ้าต้องเก็บเงินไว้ใช้เดี๋ยวจะไม่พอ” คุณชายรองดันถุงเงินของซิ่วอิงออกไป แล้วควักถุงเงินตัวเองออกมา

“ไม่ได้ ๆ ข้าออกเอง” ซิ่วอิงดันถุงเงินพี่รองออกไป

“ไม่ข้าออกเอง”

“ต้องเป็นข้าสิที่ออก”

“ข้าออก!”

“ข้าออก!”

เถ้าแก่ได้แต่หันหน้ามองตามทั้งสองสลับกันไปมาเหมือนว่าการตกลงเรื่องการจ่ายเงินไม่ลงตัวเสียที จึงได้เสนอทางออกในการแก้ปัญหาให้สองพี่น้องคู่นี้

“ถ้าท่านทั้งสองอยากออกเงินกันทั้งคู่ ทำไมพวกท่านไม่จ่ายของใครของมันล่ะ?”

“ความคิดดีเถ้าแก่งั้นเอาตามนี้”

“ก็ได้”

ทั้งสองทำการจ่ายเงินของใครของมันเป็นค่าหม้อไฟก่อนจะลุกออกจากโต๊ะ พากันออกไปนอกประตูเมืองเพื่อแยกย้ายกันไปทำธุระของตนเองต่อ

ค่าทานอาหาร 100 อีแปะ +30 พลังงาน

@Admin 

Ximenqing ดี

วันที่ 23 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา  16.00 - 23.50




'นี่ซินะสถานที่ที่ข้าต้องเฝ้ายามและทำงานในคืนนี้' เด็กหนุ่มอยู่หน้าร้าน บรรยากาศค่อนข้างคึกคักกลิ่นอาหารหอมๆนั้นโชยออกมา


"สวัสดีอาตี๋ โต๊ะเดี่ยว หรือโต๊ะกลุ่มครับ ที่นี่เอาสัตว์เลี้ยงเข้าได้นะขอรับ" เป็นเถ้าแก่ร่างใหญ่กล่าวตอนรับ เหลือบมองไปที่น้องหมาของเด็กหนุ่ม


"คารวะท่านเจ้าขอร้าง ข้าน้อยซื่อเทียน เป็นจอมยุทธ์ขั้น16 จากโรงเตี๊ยมชาง มือกระบี่จากกวางโจว ขออาสารับทำงานจัดการสาเหตุรบกวนหลังร้านท่านขอรับ" เด็กหนุ่มคารวะเถ้าแก่และกล่าวกับเขา


"ิอ่ะยินดีๆ รายละเอียดงานตามประกาศเลย เจ้าสามารถอยู่ร้านข้าได้ยาวๆ เฝ้ายามจนกว่าจะจัดการปัญหาทั้งหมดไม่ต้องห่วงนะ ที่พักในร้านข้านอนสบาย" เถ้าแก่ยิ้มเมื่อเห็นว่ามีคนมาจัดการปัญหาให้เขา


"ได้เลยขอรับ ไม่ต้องห่วง ไม่ว่าปัญหาจะหนักแค่ไหน มีข้า กับเจ้าหนูนี่" เด็กหนุ่มขยี้ไปที่หัวเจ้าหมา


"ก็พร้อมชนทุกสถานการณ์แล้ว" เด็กหนุ่มยิ้ม


เถ้าแก่พยักหน้ารับ


"ข้าขอลองทัศนาอาหารร้านท่านหน่อย ข้าขอ 2 ชุดนะ ให้เจ้าหมาด้วย ของเจ้าหมาขอเผ็ดน้อยนะขอรับเดี้ยวมันช็อค" เด็กหนุ่มยิ้มให้เจ้าหมา


เจ้าหมามองเด็กหนุ่มตาละห้อย แต่ก็พยักหน้าดีใจเพราะได้กิน


เด็กหนุ่มจ่ายตังค์ไป 200 อีแปะ สำหรับอาหารสองชุด และหลังจากนั้นเด็กหนุ่มก็หาที่เหมาะๆ ฝึกกระบี่ รอเวลาร้านปิดและเฝ้าร้านต่อไป


หลังจากอาหารมาเสิร์ฟ เด็กหนุ่มกับเจ้าหมาก็กินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย


เวลาผ่านไป 2 ชั่้วยามหลังจากเด็กหนุ่มฝึกระบี่เสร็จก็หาที่เหมาะๆ นั่งสมาธิ และให้เจ้าหมาช่วยเฝ้าให้ ถ้าเห็นอะไรแปลกๆให้เห่าเตือน


เจ้าหมาก็พยักหน้ารับและเอาอุ้งมือ เคาะไปที่มือของเด็กหนุ่มเพื่อเป็นการบอกว่าเข้าใจแล้ว


เวลาล่วงเลยผ่านไป


"กะต๊ากๆ " ฝูงไก่ได้ออกอาละวาด ไล่จิก ทำลายข้าวของ และกินที่อยู่หน้าร้าน


"โฮ๋งๆ" เจ้าหมารีบเห่าเตือนเจ้านายนอนทันที


เด็กหนุ่มไม่รอช้า ลืมตาตื่นขึ้นมา หยิบกระบี่ฟาดไปที่ฝูงไก่ ตายตกไป 1 ตัวทันที


'พวกมันยังไม่ใช้่ปีศาจ แต่ก็ใกล้มากแล้ว การออกปล้นสะดมภ์ยามค่ำคืนนั้น ส่อให้เห็นถึงเเววฉลาด ไม่ได้การแล้วต้องรีบจัดการพวกมัน' เด็กหนุ่มคิดในใจ พลางเรียกให้เจ้าหมาช่วยเสริมในจังหวะที่พวกไก่พลาด หรือช่วยเปิดจังหวะสั่งหารให้กับเด็กหนุ่ม


การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด แม้ไก่ตัวเดียวจะไม่อันตราย แต่ไก่ที่มาเป็นฝูงนั้น อันตรายเป็นแน่เเท้ ก็แน่ล่ะ 2 เท้าหรือจะสู่้ 10 ฝ่ามือ


แต่แม้จะเป็นเรื่องอยากลำบากแต่เด็กหนุ่มก็ค่อยๆจัดการไก่ไปที่ละตัวๆ จนเหลือไก่ตัวสุดท้ายที่หลังจากเห็นเพื่อนตายทั้งหมด ก็นอนหงายท้องเป็นเชิงยอมแพ้


'เจ้านี่ฉลาด ลองดูดซับตบะมันดูละกันมันน่าจะไกลกลายเป็นปีศาจแล้ว' เด็กหนุ่มคิดในใจพลางคิดว่าถ้าดูดซับแล้วมันหายก้าวร้าว คงจะปล่อยมันไป


เด็กหนุ่มเอามือทาบดูดซับตบะของมัน มันดิ้นเล็กน้อย แต่ก็ดูเหมือนจะสลบไป


"เอาเถอะ งานเสร็จแล้วนะขอรับเถ้าแก่ ข้ารู้ท่านเป็นห่วงกลัวพวกข้าอันตราย แต่ฝูงไก่ที่มารังควาญท่านตอนนี้นั้นได้หายไปแล้วขอรับ" เด็กหนุ่มหันไปกล่าวกับเถ้าแก่ที่เกาะหน้าต่างดูด้วยสีหน้านยิ้มๆ


"เข้าใจแล้ว พรุ่งนี้เจ้าไปรับรางวัลที่โรงเตี๊ยมได้เลยนะข้าฝากไว้หมดแล้ว เจ้านี่งานดีจริงๆ" เถ้าแก่ยิ้มและยกนิ้วให้


เด็กหนุ่มพยักหน้ารับ แต่ก็เดินเข้าไปในร้านแนะ นั่ง นอน เฝ้ายามต่อไปจนถึงเช้า




----------------------------------


-200 แปะ ค่าอาหารให้เจ้าหมาและเด็กหนุ่ม + 30 พลังงาน


https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=249 ฝูงไก่ 5 ตัว

(หากชนะ และไม่ฆ่าไก่ตัวหนึ่ง ชำแหละแค่ 4 ตัว อีก 1 ตัวดูดตบะ ได้รับตบะ 15 หน่วย

เลขไบต์ออก 2 , 6 , 9 > ได้รับไก่ป่าเพศเมีย 1 ตัวเข้าปาร์ตี้

(ผู้มีบุญ > 0 , 2 , 4 ,  5 , 6 , 9 )

@Admin