บึงสุ่ยปี้

Ximenqing ดี

วันที่ 1 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 14.00  น




โจวจินออกมาเที่ยวที่บึงสุยปี้ ครั้งนี้เขาตั้งใจใช้เวลาที่เหลือมาพักผ่อนโดยเฉพาะ


โจวจินเข้าป่าเดินเลาะแม่น้ำเรื่อยๆ ท่ามกลางบรรยากาศที่ร่มเย็น เต็มไปด้วยความสงบ เขาไม่เจอมนุษย์ปลาเลย ซึ่งนั้นถือว่าดีมากสำหรับชาวบ้านเเทบนี้


ชายหนุ่มก็ฉงนใจอยู่บ้างแต่ก็ไม่ค่อยแน่ใจในสาเหตุแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรวันนี้เจตนาของเขาคือการมาพักผ่อนหย่อนใจ


แต่ไม่นานหลังจากชายหนุ่มเดินเล่นก็ได้เห็นกับสาเหตุที่วันนี้นั้นบึงเงียบสงบ


ชายหนุ่มคนนึงกำลังรังแกมนุษย์ปลาอยู่ ใช่ เขาใช้คำไม่ผิดหรอก รังแกมนุษย์ปลาอยู่ มนุษย์ปลาหลายตัว รุมชายหนุ่มคนนั้นอยู่แต่ก็ไม่ทำให้เขาเหนื่อยเลย กลับกันมนุษย์ปลาเหล่านั้นก็ค่อยๆล้มไปทีล่ะตัว 2 ตัว


โจวจินยืนมองอยู่พักนึงพอเห็นชายคนนั้นจัดการมนุษย์ปลาเสร็จเขาก็ตบมือให้แล้วเดินเข้ามาทักทาย


"พี่หลินช่างเก่งกาจยิ่งนัก ผู้น้อยนับถือ" โจวจินเดินออกมาคารวะให้


"น้องชายก็ทำได้ไม่ใช่เหรอ การล่ามนุษย์ปลาได้วันละ่ 4 ตัวน่ะ " พี่หลิน สะบัดเลือดออกจากกระบี่แล้วเก็บเข้าฝัก


"พี่ชายก็พูดเกินไป ว่าไป พี่ชายเราลองมาฝึกฝีมือกันหน่อยไหม ถ้าท่านสำเร็จภารกิจแล้ว" โจวจินกล่าวชวนชายหนุ่มเเลกเปลี่ยนยุทธ์


"ได้ซิ" พี่หลินพยักหน้า


"งั้นหลังตีเสร็จ ตอนให้ข้าชนะหรือแพ้เรามาดื่มของดีกัน" โจวจินหยิบสุราไผ่เขียวออกจากกระเป๋า


พี่หลินพยักหน้าก่อนจะเดินไปหาที่โล่งประลองกับโจวจิน


การต่อสู้นั้นเป็นไปได้อย่างดุเดือด ต่างฝ่ายต่างฟาดฟัน แต่โจวจินก็สังเกตุเหมือนพี่หลินจะออมมือบางจุดเหมือนพี่แกจะซัดได้แรงกว่านี้แต่เหมือนกับมันขัดๆนะ(ไม่ได้ใช้ปราณ)


หลังจากนั้นก็ไม่ผิดคาด โจวจินพ่ายแพ้่ไปตามระเบียบ


"พี่ชายนี่เก่งจัง มาๆ นี่สุราไผ่เขียวขอรับ" โจวจินหลังจากแพ้ก็ยื่นสุราไผ่เขียวให้พี่หลิน


"ขอบใจมากน้องชาย"พี่หลินขำและ รับสุราไป


หลังจากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันไป




--------------------------------------
[NPC-05] หลิว ชุ่น+5 ความสัมพันธ์สนทนาประจำวัน
[NPC-05] หลิว ชุ่น +20 ความสัมพันธ์จากหัวดี
[NPC-05] หลิว ชุ่น +20 ความสัมพันธ์จากผู้มีบุญ

[NPC-05] หลิว ชุ่น +20 สุราเกรดทอง สุราไผ่เขียว

@Admin เนื่้อเรื่องชิวๆ แต่จะมีเรื่องไหมนะะ

Ximenqing ดี

วันที่ 1 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 17.00  น




หลังจากประลองกับพี่หลิน โจวจินก็นั่งพักผ่อนหย่อนใจแต่ดูเหมือนชีวิตจะไม่เป็นใจให้เขาพักเท่าไรเขาเจอกับกลุ่มมนุษย์ปลา กำลังถือง้าวเดินออกล่ามนุษย์


โจวจินส่ายหน้า วันนี้ข้าอยากพักแท้ แต่เขาก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงหยิบกระบี่และลอบติดตามมนุษย์ปลากลุ่มนั้นไป


หลังจากที่มนุษย์ปลากลุ่มนี้เดินออกจากบึงน้ำได้ซักพักโจวจินก็ปรากฎตัว


"พวกเจ้า ออกล่ามนุษย์อีกแล้วงั้นรึ" โจวจินเดินออกมาพร้อมกระบี่


"ว๊ากกก เจ้ามนุษย์เถื่อน พวกเราหนี" กลุ่มมนุษย์ปลาทั้ง 4 แตกกระเจิง


"ชิ ไม่น่าทักพวกมันเลย จัดการเท่าที่จัดการได้ละกัน" โจวจินพุ้งไปฟันมนุษย์ปลาตัวนึงจนตายแล้วรีบวิ่งไล่ตามอีกตัวไป


ใช้เวลาไม่นานโจวจินก็จัดการมนุษย์ปลาได้ทั้งหมด 2 ตัว


'มนุษย์ปลามันเร็วขึ้น หรือข้ามือตกนะ" โจวจินบ่นพึมพัม


จากนั้นโจวจินก็จัดการดูดซับตบะ 1 ตัว และ จัดการค้นหาของมีค่า 1 ตัว ต้องขอบคุณมนุษย์ปลาเหล่านี้ ตอนนี้โจวจินพอมีทุนตั้งตัวแล้ว







-------------------------------------------
คุ้ยของ 1


https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=122 มนุษย์ปลาเลเวล 11

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): 1 ตัว

เมือกปลา 2 ชิ้น (เลขคู่) หรือ กระเพาะปลา 2 (เลขคี่) *1

(เลขไบต์รองสุดท้ายประเภทไอเท็มดรอป)

และอัตราออก ง้าวปีศาจปลา คุณภาพน้ำเงิน Level 20 *1

(เลขไบต์หลักสุดท้ายออก 9 หากมีบัพผู้มีบุญเพิ่มอัตราเป็น เลข 9 / 0 / 5

ดูดซับตบะ 1 ตัว



https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=120 มนุษย์ปลาเลเวล 13

ดูดซับปราณแท้จากปีศาจปลา: ได้รับปลาตามประเภทของปีศาจ

(+15 ตบะฝึกฝน)

(สูญเสียการดรอปไอเท็มหากเลือกดูดซับ ปีศาจปลาจะคืนร่างเดิม)

(เลขไบต์หลักสุดท้ายคือจำนวนร่างปลาที่เกิดจากตบะ)

(ประเภทปลาเก๋า: เลขไบต์รองท้าย เลขคี่)

(ประเภทปลากระรอก: เลขไบต์รองท้าย เลขคู่)

@Admin เปิดใช้งานพรสวรรค์ ผู้มีบุญ เพิ่มโอกาสพบเจอเหตุการณ์ต่างๆขอรับ

Longyue ดี

@Admin ขอเปิดมอนฮะ

CHAPTER 17.8
วันที่ยี่สิบแปดเดือนเจ็ดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ
วันพุธ เวลา 14.30 น.

หลงเยวี่ยเดินเท้านำขบวนพ่อค้าออกจากประตูเมืองหมิงเต๋อ ผ่านป่าไม้เขียวชอุ่มที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ใบไม้ในฤดูร้อนใกล้เปลี่ยนสีแล้วทิวป่าจึงกลายเป็นสีกระดำกระด่างดุจผ้าปักลวดลายงดงาม ความงามของธรรมชาติถึงะช่วยจรรโลงใจคนอย่างแท้จริง

“แม่หนู—” พ่อค้าคนที่หนึ่งเอ่ยเรียกเสียงไม่วางใจ “ทางนี้ใช่ทางไปเขาฉินหลิงแน่หรือ? เดินมาตั้งนานแล้วยังวนอยู่ที่เดิม…”

“แม่หนู” พ่อค้าถามย้ำอีกครา พวกเขาอยู่ห่างกันเพียงสองก้าวเดินถึง ไฉนเด็กน้อยตรงหน้าถึงจะไม่ได้ยินคำพูดของเขากันเล่า! หรือแกล้งทำเป็นหูทวนลม!

“นังหนู!” หลงเยวี่ยพลันหันกลับมาถลึงตาใส่ไปหนึ่งกรุบ พ่อค้าที่เมื่อกี้เอ่ยเรียก ‘นังหนู’ เปลี่ยนคำอย่างฉับไว เสียงทีพูดก็แฝงความสั่นเทาเล็กน้อย “จอมยุทธ์หญิง—-”

“เจ้าจะเรียกข้าว่าอวี้ถูก็ได้”

“อาๆ” พ่อค้าผงกหัวช้าๆ “อวี้ถู— ที่นี่มิใช่บึงน้ำสุ่ยปี้หรืออย่างไง”

“ย่อมใช่” หลงเยวี่ยตอบตามสัจจริง

“พะ พวกข้า…ได้ยินมาว่า ถ แถวนี้มี ปีศาจปลา ออกอาละวาด” พอได้ยินคำว่า ‘ปีศาจปลา’ พ่อค้าแม่ค้าที่ติดตามมาในขบวนก็ขวัญหนีดีฟ่อ วิ่งเข้าเกาะกลุ่มกันทันที หลงเยวี่ยเลิกคิ้ว—นางเคยเจอปีศาจปลามาแล้ว พวกมันเป็นเพียงปลาระดับล่างเท่านั้นมิควรค่าต่อความกลัวเสียด้วยซ้ำ

“ปีศาจปลาแล้วอย่างไร— มีข้าอยู่ด้วยพวกเจ้ายังต้องกลัวอะไรอีก?” นางยกมุมปากด้วยท่าทางถือดี นัยน์ตาพลันจ้องมองไปทางบึงน้ำ รอคอยเหยื่อสำหรับความรุนแรงในวันนี้

Ximenqing ดี

วันที่ 1 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา 21.00 น ณ บึงสุ่ยปี้

ปีศาจพันธ์ใหม่


หลังจากที่โจวจิน จัดการเรื่องกระดูกวิญญาณเสร็จเขาก็นอนไม่หลับ ประหนึ่งเขาสัมผัสได้ว่ามีปีศาจพันธ์ใหม่จุติขึ้นโจวจินไม่รอช้าเดินทางไปบึงสุ่ยปี้ทันที


โจวจินทำการสำรวจริมแม่น้ำ ใช่เขาสิ่งใหม่จริงๆ


ปรากฎเป็น ปีศาจหอย(?) 2 ตัว กำลังคุยกับมนุษย์ปลาปีศาจด้วยความเมามัน


"พวกเจ้าชอบมนุษย์แบบไหน ข้าชอบเเบบเด็กๆเนื้อมันนุ่ม" ปีศาจหอยเลียปาก


"ข้าชอบมนุษย์ผู้ชาย มันเด้งสู้ฟันกล้ามเนื้อเเน่น"ปีศาจปลากล่าว


ไม่ต้องรอพวกมันคุยกันนาน โจวจินรู้ได้ทันทีว่าพวกเชี่ยนี่ต้องถูกฆ๋า ถึงจะบอกว่าปีศาจก็อาจจะมีดี แต่ปีศาจที่ไม่ดี ที่ที่มันควรเป็นคือศพ


โจวจินพุ่งเข้าไปนำกระบี่ฟาดฟันใส่ปีศาจเหล่านี้ทันที


การต่อสู้เปิดด้วยความดุเดือด โจวจิน อาศัยจังหวะรีบปลิดชีพมนุษย์ปลาก่อน หลังจากนั้นเขาก็มาทดสอบความแข็งเเกร่งของปีศาจหอย


บอกได้คำเดียวว่า อึด ถึก และ แข็งมากสำหรับปีศาจหอย ชายหนุ่มทำหน้าเครียด แต่โจวจินก็ไม่ลดล่ะ ฟาดฟันใส่ปีศาจหอยจนมันแดดิ้น (ฟาดไปที่เปลือก ย้ำๆ ซ้ำๆ จนปากหอยอ้า และ เสียบกระบี่เข้าไปปลิดชีวิต)


หลังจากนั้นโจวจินก็ทำการชำแหละพวกปีศาจและเก็บของมีค่าของพวกมันกลับมาทั้งหมด


-----------------------------------------


https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=124 ปีศาจเปาฮื้อ 14



https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=125 ปีศาจเปาฮื้อ 20

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): (เอฟเฟค x2 ปกติ)

หอยเป๋าฮื้อ (เลขไบต์หลักสุดท้าย)

คุ้ยของ 1


https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=126 มนุษย์ปลาเลเวล 20

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): 1 ตัว

เมือกปลา 2 ชิ้น (เลขคู่) หรือ กระเพาะปลา 2 (เลขคี่) *1

(เลขไบต์รองสุดท้ายประเภทไอเท็มดรอป)

และอัตราออก ง้าวปีศาจปลา คุณภาพน้ำเงิน Level 20 *1

(เลขไบต์หลักสุดท้ายออก 9 หากมีบัพผู้มีบุญเพิ่มอัตราเป็น เลข 9 / 0 / 5

@Admin เปิดใช้งานพรสวรรค์ ผู้มีบุญ เพิ่มโอกาสพบเจอเหตุการณ์ต่างๆขอรับ

Longyue ดี

.เหม่อ. .เหม่อ. @Admin
CHAPTER 17.9 วันที่ยี่สิบแปดเดือนเจ็ดแห่งรัชศกเจี้ยนหยวนปีที่สิบ
วันพุธ เวลา 15.00 น.

บึงน้ำสุ่ยปี้ปรากฏร่างของอสูรกายตัวสีเขียว (ฟ้า) จำนวนสองตัวทะยานขึ้นเหนือน้ำ กลิ่นสาปคาวปลาพุ่งกระจายไปทั่วอาณาบริเวณ ประหนึ่งเป็นเขียงปลาในตลาดประมง ชาวประชาพ่อค้าในขบวนหวาดกลัวถึงสุดขีดต่างกอดกันกลมร้องไห้

“ด ได้ยินว่ามันชอบฉุดคร่าสตรี… ข ข้า ข้าเป็นหญิงสาว ซ้ำยังสวยอีกด้วย พวกมัน…พวกมันจะทำร้ายข้าหรือไม่ ตาแก่—-”

“โถ่—แม่ยอดขมองอิ่มของข้า ข้าว่าหน้าตาอย่างเจ้าอย่าได้กลัวไปเลย”

หลงเยวี่ยได้ยินชาวบ้านร้องแรกแหกกระเชอกันอยางสับสนวุ่นวาย ในใจก็รู้สึกรำคาญอย่างยิ่ง แม้จะเป็นเช่นนั้นบนใบหน้าก็ยังปรากฏความยินดีอย่างชัดเจน “อสุรกายชั่วร้ายทำร้ายชาวบ้าน สมควรต้องกำจัดทิ้งให้หมด”

นางเอ่ยพลางวาดกระบี่คู่สลักจันทรา วิ่งตรงไปทางร่างอสูรกายสองตัวพวกมันใช้ร่างกายทุกสัดส่วนในการโจมตี เช่นเดียวกับหลงเยวี่ยที่ยินยอมรับการโจมตีโดยไม่ป้องกัน มือขาวผ่องมีรอยเลือดสาดกระเซ็น หยดสีแดงแปดเปื้อนไปทั่วร่างอรชร ปีศาจพวกนี้อ่อนแอกว่านางมาก ทว่าก็ยังคงตายยากตายเย็น—- 

คมมีดกรีดอย่างบางเบา แล่เอาเนื้อหนังของมันออกมา สุดท้ายหลงเยวี่ยก็ตวัดดาบผ่านลำคอของมัน ตัวหนึ่งพลันล้มลง…

ก่อนจะเร่งเข้าโรมรันฟันแทงกับอสูรกายปีศาจปลาอีกตัวที่เหลืออยู่ แม้มันจะมีท่วงท่าวิชาง้าว(?) ที่ดูน่าโสภากว่าตัวที่แล้ว หลงเยวี่ยก็สามารถสเต็ปแดนซ์หลบได้ด้วยทักษะเพลงกระบี่ของนาง ในท้ายที่สุดก็กำราบไปได้อีกตัว

ปีศาจปลาตายสิ้นท่ามกลางความปลอดโปร่งอย่างที่สุด

ทางด้านหนึ่งปีศาจหอยกำลังโบกไม้โบกมือเชียร์เพื่อนปีศาจปลาอย่างเอาเป็นเอาตาย มันทำหน้าสลดลงเมื่อเพื่อนปลาของมันถูกฆ่า แก้มเหี่ยวๆ ก็พลันพองป่องคล้ายเด็กงอนจนแก้มแดง มันพ่นฟองเมือกกลมๆ ใส่หลงเยวี่ยที่ไม่ระวังตัว ถึงมันจะช้าแต่หมัดหนัก พ่นฟองเมือกใส่คราวเดียวหยิงสาวก็แทบล้มคะม่ำ เห็นภาพนั้นเจ้าปีศาจหอยก็หัวเราะร่าดีใจจนรอยเหี่ยวย่นด้านล่างกระเพื่อม

“เจ้า!” หลงเยวี่คำรามก้อง ก่อนจะวิ่งไล่ไปทางด้านนั้น สะบัดกระบี่อยู่สี่ห้าครา เจ้าหอยปีศาจก็กลายเป็นบะช่อไปในทันที

“พวกเจ้าเอาไหม?” นางเอ่ยขณะลงมือชำแหละมนุษย์ปลาและหอยปีศาจ ไหนๆ ก็มาร่วมทางกันแล้วจึงพร้อมแบ่งปันให้อย่างเต็มใจ ทว่าใครๆ ก็เห็นว่าเมื่อกี้เป็นนางที่ลงมือฆ่าปีศาจ อาหารพวกนี้ก็เป็นเนื้อของปีศาจที่น่าขยะแขยง ไหนเลยจะกล้ารับกล้ากิน จึงพากันส่ายหัวพรืดใหญ่ ทิ้งให้หลงเยวี่ยแบ่งสันปันส่วนให้ตัวเองคนเดียว

แนบหลักฐาน

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): (เอฟเฟค x2 ปกติ)

หอยเป๋าฮื้อ (เลขไบต์หลักสุดท้าย)

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): ปลา 2 ตัว

เมือกปลา 2 ชิ้น (เลขคู่) หรือ กระเพาะปลา 2 (เลขคี่) (เลขไบต์รองสุดท้ายประเภทไอเท็มดรอป)

อัตราออก ง้าวปีศาจปลา คุณภาพน้ำเงิน Level 20(เลขไบต์หลักสุดท้ายออก 9 )

คนแข็งแรง (ไม้)(+5) >-ทุกการต่อสู้ (ประลองระบบ) ได้รับค่าประสบการณ์ +30 EXP

Ximenqing ดี

วันที่ 4 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา  13.00 น บึงสุ่ยปี้




หลังจากทำภารกิจคุ้มกันเสร็จ โจวจินก็ออกมาทำกิจวัตรประจำวันเหมือนเดิม


"สวัสดีแม่นางเว่ย" โจวจินสังเกตุเห็นแม่นางเว่ยจึงทักทาย


"สวัสดี โจว เจ้ามาที่บึงนี่ล่าปีศาจอีกแล้วเหรอ" แม่นางเว่ยทักทายและกล่าวถาม


"ใช่แล้ว ข้าพึ่งทำภารกิจคุ้มกันเสร็จน่ะ แล้วรู้สึกร่างกายอ่อนแอลง เลยอยากฝึกฝีมือไม่ให้ฝืด ว่าไปท่านว่างไหมล่ะ สนใจไปล่าปีศาจกันไหม" ชายหนุ่มกล่าวชวน


"ข้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้าละกัน ข้าคงไม่ลงมือเอง" แม่นางเว่ยกล่าวตกลงที่จะตามไปด้วย


หลังจากนั้น ทั้งสองก็ออกเดินทาง โจวจินใช้เวลาไม่นานก็เจอปีศาจปลา กับ ปีศาจหอยอยู่


"แม่นางเว่ยรอข้าซักครู่" โจวจินกล่าวก่อนที่จะหยิบบัวลอยออกมาแล้วเทน้ำร้อน


"ตอนข้ากลับมาเรามากินบัวลอยกัน รับรองบัวลอยจะยังร้อนอยู่" โจวจินยิ้มและกล่าวกับแม่นางเว่ย


"อ่ะ น่าสนใจได้ซิ ถ้าบัวลอยไม่ร้อนแล้ว ถือว่าเจ้าเเพ้ เจ้าจะต้องติดหนี้ข้า หนึ่งครั้งนะ" แม่นางเว่ยกล่าวขำๆ


"ได้่ซิ เริ่ม" แต่โจววจินจริงจัง กล่าวรับคำถือง้าว วิ่งไปฟาดใส่พวกปีศาจ เวลาผ่านไปราวๆ 10 นาที โจวจินก็จัดการฟาดปีศาจซะเละ


"เป็นไงบ้างขอรับ บัวลอยยังร้อนไหม" โจวจินรีบวิ่งกลับมาหาเเม่นางเว่ย


"ไม่ร้อนแล้ว แค่อุ่นๆ เจ้าแพ้นะ คิกๆ" แม่นางเว่ยกล่าวแล้วขำเบา


"เจ้าน่ะ ลืมเวลาเจ้าวิ่งไป ลืมเวลาเจ้าต่อสู้ ครั้งหน้าถ้าจะเดิมพันอะไร คิดให้เยอะๆ นะโจว" แม่นางเว่ยกล่าวเตือน


โจวจินพยักหน้าหงึกๆ


"งั้นบัวลอยจานนี้ท่านทานได้เลย เดี้ยวข้าไปจัดการพวกปีศาจปลา กับปีศาจหอยแปป" โจวจินกลับไปเก็บซากพวกปีศาจและเก็บของมีค่ามา


"ว่าไปบัวลอยอันนี้เจ้าซื้อที่ไหนเนี่ย อร่อยดีนะ" แม่นางเว่ยกล่าวถามหลังจากที่โจวจินเดินกลับมา


"ข้าทำเองน่ะขอรับ ถ้าท่านชอบเดี้ยวครั้งหน้าข้าทำให้" โจวจินเห็นแม่นางเว่ยชอบก็คิดว่าครั้งหน้าเดี้ยวทำมาให้เพิ่ม


"ขอบคุณนะ เพื่อเป็นการตอบเเทนบัวลอยจานนี้ เจ้าลองมาสู้กับข้าไหม เดี้ยวข้าจะแนะนำเจ้าเอง อ่ะ แล้วเจ้าไม่ใช่กระบี่แล้วเหรอ ทำไม่ถึงมาใช้ง้าว" แม่นางเว่ยกล่าวถาม


"ได้ซิขอรับ ก็ กระบี่ข้าตอนนี้ มันแปลกๆ ไปหลังจากที่ข้าไปสู้กับปีศาจเทียนโกว้น่ะขอรับ ข้าเลยต้องหันมาใช้ง้าวที่มีความทนทานกว่า ถ้าข้าหากระบี่ดีๆได้ข้าคงกลับมาใช้กระบี่" ชายหนุ่มกล่าวตอบ


"เทียนโกว้ซินะ หื้มม เจ้ารู้จักเทียนโกว้ได้ไงถ้าเเถวนี้มีเทียนโกว้จริงทำไมถึงไม่มีลม ไม่มีรฝนไม่มีพายุ อย่าบอกนะเจ้าใช้เวลาแค่ไม่กี้่ชั่วยามเดินทางไปยังเมืองอื่นและกลับมาที่เมืองนี้ได้หลังจากที่จัดการไป" แม่นางเว่ยฉงนและสงสัย พลางแอบคิดว่าหรือโจวจะเป็นคนที่กลับชาติมาเกิดหรือมาจากต่างโลก


โจวจินทำหน้าลำบากใจเหมือนอธิบายไม่ถูก


"ช่างมันเถอะถ้าเจ้าไม่อยากจะเล่า" แม่นางเว่ยกล่าว


"ไม่ๆ ข้ากำลังเรียบเรียงคำพูดอยู่ขอรับ ข้าจะเดินทางเข้าป่า แล้วข้าก็หลุดไปยังศิลาเทพ ที่มีภารกิจให้เลือกสรร ทำ ข้าก็ทดลองเลือกทำภารกิจปราบเทียนโกว้ จากนั้น ข้าก็ได้ศิลาล่าปีศาจ แล้วข้าก็ใช้มันจนตามหาเทียนโก้วเจอและล่ามันจนเสร็จ หลังจากนั้นศิลาก็แตกออกและข้าก็กลับมาที่ฉางอัน ข้ารู้เรื่องราวมันอาจจะไม่น่าเชื่อถือ แต่ข้าพูดเรื่องจริงน่ะขอรับ ท่านลองดูนี่ สุราไผ่เขียวอันนี้ข้าได้มาจากเทียนโกว้จริงๆ" ชายหนุ่มกล่าวและส่งหลักฐานยืนยันออกมา


แม่นางเว่ยรับมาดู


"อืมม ต่างกับของพวกแพนด้าจริงๆ แล้วรู้ไหมข้าเองก็เคยไปที่ศิลาเทพเหมือนกัน เพราะงั้นข้าเข้าใจ" แม่นางเว่ยส่งสุราคืนพลางชวนประลอง


หลังจกานั้นทั้งสองก็ประลองกัน แม่นางเว่ยเห็นว่าโจวจินจัดการเทียนโกว้ได้เลยเผลอเอาจริงซัดโจวจินกระแทกไปโดนต้นไม้่สลบเหมือน


ก่อนที่โจวจินจะสลบก็ได้ยินเสียงลอยมาว่า


"อ่ะ ข้าขอโทษ ข้าก่ะเเรงไม่ถูก" หลังจากนั้น สติของโจวจินก็ดับวูบไป


"เป็นไงบ้างข้าขอโทษข้าก่ะแรงไม่ถูก" แม่นางเว่ยกล่าว


"ข้าคิดว่าการที่เจ้าไปที่ศิลาเทพได้แล้ว เจ้าน่าจะมีปราณน่ะ ข้าเลยใส่เต็ม แต่การที่เจ้ายังไม่สามารถใช้พลังในตัวเจ้าออกมาได้ แสดงว่าเจ้านั้นยังไม่ได้รับปราณซินะ" แม่นางเว่ยกล่าวถาม


"ใช่ ข้ายังไม่มีปราณ ทุกครั้งที่ข้าฟาดฟันกระบี่ แม้จะเหมือนกับมีแรงจากภายในช่วยทำให้ฟันได้แรงขึ้นแต่ข้าก็ไม่สามารถควบคุมพลังงานนั้นได้" โจวจินกล่าว


"เอาน่า ในฐานะรุ่นพี่ที่มาจากต่างโลก ข้าขอให้เจ้าทำดีแบบนีั้ต่อไปเดี้ยวซักวันเจ้าจะได้ปราณเอง ให้ข้าเเนะนำเจ้าลองฟังข่าวลือเกี่ยวกับธรรมชาติดู ธรรมชาติที่ไหนมีความแปลกๆ มีโอกาสมีปราณสูงมาก" แม่นางเว่ยกล่าวเเนะนำยาว


"เอาเถอะ การที่ได้รู้ว่ามีคนที่เหมือนตัวเองอยู่นี่มันดีจริงๆ" แม่นางเว่ยหันมายิ้มให้โจวจิน


"ข้าก็เช่นกันครั้ง ถึงข้าจะยังสับสนอยู่ก็เถอะ" โจวจินยิ้มตอบกลับ


หลังจากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกัน แต่พวกเขาก็ได้รับรู้แล้วว่าพวกเขานั้นไม่ธรรมดา





---------------------------------




https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=148 ปีศาจปลาเลเวล 20

เมือกปลา 2 ชิ้น (เลขคู่) หรือ กระเพาะปลา 2 (เลขคี่) *1 (เลขไบต์รองสุดท้ายประเภทไอเท็มดรอป)

อัตราออก ง้าวปีศาจปลา คุณภาพน้ำเงิน Level 20 *1 (เลขไบต์หลักสุดท้ายออก 9 หากมีบัพผู้มีบุญเพิ่มอัตราเป็น เลข 9 / 0 / 5

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=135 ปีศาจหอยเลเวล 20



https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=134 ปีศาจหอยเลเวล 14

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): (เอฟเฟค x2 ปกติ)

หอยเป๋าฮื้อ (เลขไบต์หลักสุดท้าย)

@Admin เปิดใช้งานพรสวรรค์ผู้มีบุญครับ

โพสปลดความสัมพันธ์ แม่นางเว่ย 4 ดาว


-บัวลอยเกรด ม่วง 1
ไม่เพิ่มค่าความสัมพันธ์ใดๆ เพราะตันอยู่

Ximenqing ดี

วันที่ 11 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา  6.00 น



หลังจากที่โจวจินทำตัวเสียมารยาทกับท่านหวาง โจวจินก็รู้สึกมึนๆ จากนั้นเขาก็ออกมาสำรวจบริเวณบึงสุ่บปี้ในช่วงเช้าก่อน เขาได้รับสารมาแล้วว่า บริเวณนี้เป็นจุดเข้าวังบาดาล


ชายหนุ่มพบเจอปีศาจหอย และ ปีศาจปลา เข้าคู่อยู่ จึงวิ่งไปจัดการพวกมันและลากมาสอบปากคำ


โจวจินลากปีศาจปลา หอย ที่สลบเข้ามาในป่าและปลุกพวกมันทีล่ะตัว


"เอ้ย เจ้าน่ะ บอกทางเข้าวังบาดาลมา" โจวจินเอาง้าวตบหน้าปีศาจปลา


"ไม่บอกหรอกเว้ยเจ้ามนุษย์" ปีศาจปลากล่าว


โจวจินได้ยินดังนั้นก็เชื่อปีศาจปลาว่ามันจะไม่บอก เขาจึงจัดการสังหารมันอย่างรวดเร็ว


หลังจากนั้น โจวจินก็เดินไปจัดการปลุกปีศาจหอยฃ

"บอกมาทางเข้าวังบาดาลอยู่ที่ไหน" โจวจินปลุกและถามมัน


"ขะ ข้าไม่รู้" ปีศาจหอยกล่าว


โจวจินได้ยินดังนั้นก็เชื่อ จึงจัดการสังหารปีศาจหอยด้วยความรวดเร็ว


'ไม่เจอข้อมูลที่เป็นประโยชน์เลย โจวจินคิด กลับไปเช็คที่โรงเตี๊ยมดีกว่า


หลังจากเก็บของมีค่ามาโจวจินก็ตัดสินใจไปที่โรงเตี๊ยม ชางลั่งถิง




------------------------------------



https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=168 ปีศาจปลาเลเวล 20

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ):

เมือกปลา 2 ชิ้น

และอัตราออก ง้าวปีศาจปลา คุณภาพน้ำเงิน Level 20

(เลขไบต์รองสุดท้ายออก 9 หากมีบัพผู้มีบุญเพิ่มอัตราเป็น เลข 9 / 0 / 5)

https://han.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=166 ปีศาจหอยเลเวล 20

ไอเท็มดรอป(ประลองระบบ): (เอฟเฟค x2 ปกติ)

หอยเป๋าฮื้อ (เลขไบต์หลักสุดท้าย)

@Admin เปิดใช้งานพรสวรรค์ผู้มีบุญครับ

Ximenqing ดี

วันที่ 11 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา  9.50 น




หลังจากที่โจวจินกลับไปที่โรงเตี๊ยม โจวจินก็ได้รับจดหมายนัดเจอที่บึงสุ่ยปี้ ช่วงเวลา 10 โมง ชายหนุ่มจึงตัดสินใจไปรอที่ทางเข้าบึง ก่อนเวลา


โจวจินจัดสัมภาระ ยา อาหาร และลับคมอาวุธ


ฉึบๆ


โจวจินเตรียมตัวเสร็จแล้ว เหลืออย่างเดียวคือบุกตะลุยวังบาดาลหาทางเข้า

Ximenqing ดี

วันที่ 11 เดือน 08 รัชศกเจี้ยนหยวน ปีที่ 10 เวลา  10.00 น

โจวจินคารวะท่านหญิง

“แน่นอนขอรับ ให้หน้าที่ของการจัดการปีศาจเป็นหน้าที่ของข้าเถอะ ถึงจะเห็นข้าเป็นแบบนี้ แต่อย่างน้อยตัวข้าก็จัดการปีศาจพวกนี้มานับต่อนักแล้ว” โจวจินเอ่ย และโชว์ง้าวที่ได้จากพวกปีศาจปลา

“ถ้าฟังจากที่ท่านหญิงว่ามา คือท่านจะเสียสละตัวเองเป็นเหยื่อล่อ หลังจากนั้น พอปีศาจพวกนี้กระโจนออกมา ก็ให้ข้าฆ่าพวกมันเสีย และกระโจนตามร่องรอยที่มันกระโดดขึ้นมาซินะขอรับ ไม่ต้องห่วงปีศาจพวกนี้จะไม่ทันได้สัมผัสตัวท่านแม้กระทั่งหยดน้ำ” โจวจินพยักหน้ากับแผนนี้และกล่าวรับรอง
ติดตาม อ่านจาก เว่ยเจียเหลียนฮวา  @WeijiaLianhua


โจวจินตัดสินใจหาที่ซ่อนตัวอยู่แถวนั้น และแอบติดตามหญิงสาว ในระยะที่สามารถพุ่งตัวเข้าไปปกป้อง หรือรับการโจมตีได้อย่างทันท่วงที โดยโจวจิน หันด้ามง้าวลงไปที่พื้น เพื่อที่จะกันไม่ให้เงาแดดสะท้อนใบมีดง้าวให้พวกมนุษย์ปลาเห็น
โจวจินค่อยๆ ก้าวตามไปติดๆ แต่ก็รักษาระยะห่างไว้ตลอด ดวงตาของชายหนุ่มจ้องไปที่เเม่น้ำตลอดเวลา ถ้าพวกมนุษย์ปลาโผล่ขึ้นมา เขาจะจัดการมันทันที ไม่ให้มันมีโอกาสพูดได่แม้กระทั่งประโยคเดียว
ติดตาม อ่านจาก เว่ยเจียเหลียนฮวา  @WeijiaLianhua

WeijiaLianhua ดี

ยามเหลียนฮวาเบ่งบาน
วันที่สิบเอ็ด ปาเยว่ เจี้ยนหยวนศกที่สิบ
กลางยามซื่อ (10.00 น.)

     หากส่งพุทธองค์ต้องส่งให้ถึงประจิม

   เป็นสำนวนที่นางนั้นรู้สึกว่าตนเองครุ่นคิดถึงมันมาหลายคราแล้วอย่างน่าประหลาด นางทบทวนตนเองอยู่หลายคราเหลือเกินว่าเหตุใดนางถึงไม่ปล่อย ๆ เรื่องที่จะลำบากตนเองไปเสียแล้วนอนพักอยู่ในวังที่นางควรจะได้ใช้เวลาทั้งวันนี้ไปกับการนอน ทว่ามือเรียวที่ถือถุงอีแปะเหลือ ๆ ไม่ถึงพันอีแปะจากการใช้จับจ่ายไปเมื่อวานก็ช่วยย้ำเตือนและให้เหตุผลที่ให้นางพอจะสบายใจและไม่โอดครวญขอวกกลับตำหนักตัวเองไปเสียให้พ้น ๆ

   ได้รับค่าจ้างมาแล้ว จะบิดพริ้วก็กระไรอยู่

   ใช้เวลาร่วมเกือบครึ่งชั่วยามจากรั้ววังหลวงมาถึงบริเวณนอกฉางอัน นางและจ้าวหนิงเฟยในอาภรณ์จอมยุทธ์สตรีทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วตนเองหาได้มีวรยุทธ์อันใดไม่ตัดสินใจเดินลงจากรถม้าเดินตรงเข้าไปยังบึงสุ่ยปี้อันเป็นสถานที่นัดหมายในคราวนี้

   “เปิ่นกู่เหนียงทักทายโจวจินกงจื่อ” นางเอ่ยพร้อมยกแขนขึ้นทำความเคารพทักทายอีกฝ่าย

   “ก่อนอื่นใดถึงแม้ว่ายามนี้เราจะลงเรือลำเดียวกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทว่าข้าขอเอ่ยถามย้ำอีกครา ท่านแน่ใจใช่หรือไม่ว่าจะสามารถเอาชนะพวกมันได้ และพวกมันในที่นี้อาจรวมไปถึงจ้าวปีศาจน่ารังเกียจนั่น” นางเอ่ยพร้อมกับผินใบหน้าไปมองบึงที่นางไม่คิดจะย่างกรายเข้ามาเลยสักครา “ข้ามีแผน หากไม่รู้ว่าที่ใดเป็นทางเข้าก็คงรอคนข้างในเปิดประตูออกมา เช่นนั้นแล้วก็จะเห็นประตูที่เปิดออก มันคือสัจธรรมของการข้ามผ่าน และการที่จะทำให้ปลาติดเบ็ดย่อมต้องใส่เหยื่อ ข้าจะไปเดินแถวนั้น พยายามหลอกล่อให้ปีศาจปลาเก๋าน่าขอดเกล็ดพวกนั้นกระโจนออกมาเอง ส่วนท่านผู้เยี่ยมยุทธ์โปรดซ่อนกายให้มิดชิด ยามที่พวกมันออกมาหวังประทุษร้ายข้าแล้วก็ขอให้ท่านออกมาฆ่าพวกมันเสีย ข้าที่พอจะเป็นคนจดจำสิ่งที่ผ่านตาได้แม่นยำจะบอกทางท่านอีกที”

   ติดตามอ่านจาก โจวจิน @zhoujin

   “ได้ยินว่าท่านเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ถึงเพียงนี้ข้าก็เบาใจ”

   เว่ยเจียเหลียนฮวาเอ่ยก่อนจะหันไปบอกให้จ้าวหนิงเฟยรั้งรออยู่แถวนี้เป็นพอ ยิ่งไปมากคนยิ่งมากปัญหาในแผนการเช่นนี้ ทั้งการที่นางผู้อ่อนแอเหลือหลายไปทำกระไรเช่นนี้คงจะดูละม้ายคล้ายกับของหวานปากของเจ้าพวกปีศาจมอมเมาโลกีย์ก็ไม่ปาน

   ร่างบางหันกายเดินออกจากจุปลอดภัย ไร้การหันกลับไปฟังคำทัดทานใด ๆ ของสตรีผู้เป็นนางกำนัลข้างกายของนาง องค์เหลียนฮวาจอมเสแสร้งจุติประทับร่างเล็กทันใด ดวงหน้างามจงใจถอดหมวกไผ่ผ้าคลุมมาถือไว้ เสแสร้งทำเป็นสตรีหนักอกหนักใจในบางสิ่งที่ยากเกินจะตัดสินใจ

   และแน่นอนว่าเรื่องหนักใจของสตรีทุกผู้ย่อมต้องเป็นความรัก

   “ผู้หนึ่งคือบุรุษที่ควรครองคู่ตามครรลอง ทว่าบุรุษคนที่สองกลับเป็นบุคคลที่ดวงใจเจ้ากรรมสั่นไหวอย่างไม่อาจทัดทานได้ เช่นนั้นข้าควรทำเช่นไร” ดวงตากลมใสมองกวาดไปตามผิวน้ำราวกับต้องการเหม่อมองหาคำตอบจากที่ไกลแสนไกล แม้ความจริงแล้วเป็นการจับตามองผิวน้ำ เมื่อมีบางสิ่งเคลื่อนไหว เป็นนางที่จะจดจำตำแหน่งเอาไว้ให้จงได้

   “หรือว่าข้าควรจะละทิ้งทุกสิ่ง ทิ้งกายลงไปใบบึงกว้างเสียให้พ้นทุกข์ปวดใจนี้ไป”

         ไหนลองดูเสียว่าจะมีสิ่งใดออกมา

   ติดตามอ่านจาก โจวจิน @zhoujin

@Admin